ဦးကြိုင်မြင့်(ဆူးလေ) - ဗောဓိပင်နှင့်စပ်သိမှတ်ဖွယ်ရာအဖြာဖြာ

ဗောဓိပင်နှင့် ပလ္လင်တော်ကို ဘုရားရှင် ပူဇော်ခြင်းနှင့် လူတို့ပူဇော်ထိုက်၏

ဗောဓိပင်ဟူသည် ဘုရားရှင်တို့ သစ္စာလေးပါးကို သိမြင်ရာ အရပ် ဌာနအပင်ကို ခေါ်၏။ ဝိပဿီဘုရားရှင် သစ္စာလေးပါးကို သိမြင်ရာ အပင်အရပ်ဌာနဖြစ်သော သခွတ်ပင်သည် ဝိပဿီဘုရားရှင်၏ ဗော ဓိပင်ဖြစ်၏။ သိခီဘုရားရှင်အတွက် သရက်ဖြူပင်သည် ဗောဓိပင်ဖြစ် ၏။ ဝေဿဘူဘုရားရှင်အတွက်မူ အင်ကြင်းပင်သည် ဗောဓိပင်ဖြစ် ၏။ ဤဘဒ္ဒကမ္ဘာ၌ ပွင့်တော်မူကြကုန်သော ဘုရားရှင်တို့တွင် ကကု သန်ဘုရားရှင်သည် ကုက္ကိုပင်အောက်၌ သစ္စာလေးဖြာကို သိမြင်ခဲ့ရ ကား ကုက္ကိုပင်သည် ကကုသန်ဘုရားရှင်၏ ဗောဓိပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ အတူ ကောဏဂုံဘုရားရှင်အတွက် ရေသဖန်းပင်၊ ကဿပဘုရားရှင် အတွက် ပညောင်ပင်၊ ဂေါတမဘုရားရှင်အတွက်ကား ညောင်ဗုဒ္ဓဟေ ပင်ဖြစ်၏။

ဂေါတမဘုရားရှင်သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံ ဗုဒ္ဓဂယာအရပ်ဒေသရှိညောင်ဗုဒ္ဓဟေပင်အောက်၌ သစ္စာလေးပါးကို သိမြင်ခဲ့ရကား ညောင် ဗုဒ္ဓဟေပင်သည် ဗောဓိပင်ဖြစ်ရ၏။ ဤဗုဒ္ဓဟေပင်ကို “မဟာဗော ဓိပင်” ဟုခေါ်၏။ သာဝတ္ထိပြည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ အနာတပိဏ် သူဌေးစိုက်ပျိုးသော ဗောဓိပင်ကား အရှင်အာနန္ဒာမထေရ်စီစဉ်ညွှန် ကြားသည်ဖြစ်၍ “အာနန္ဒဗောဓိပင်” ဟုတွင်၏။ အလားတူ သီရိ လင်္ကာ အနုရာဓမြို့ရှိ ဗောဓိပင်ကိုမူ အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ သင်္ဃမိတ္တ ဘိက္ခု နီမပင့်ဆောင်လာသည်ဖြစ်၍ “သင်္ဃမိတ္တဗောဓိပင်” ဟူ၍ခေါ်၏။ ဤသို့ ဗောဓိပင်သုံးမျိုးရှိ၏ဟု မှတ်သားရ၏။ ဤဗောဓိပင် ၃ ပင်မှ အဆင့်ဆင့်ပေါက်ဖွားလာကြသော ညောင်ဗုဒ္ဓဟေပင်တို့သည်လည်း ဗောဓိပင်ဟုခေါ်ရ၏။

ဗောဓိညောင်ပင်သည် ဘုရားလောင်း သိဒ္ဓတ္ထမင်းသားဖွားမြင် သော မဟာသက္ကရာဇ် ၆၈ ခုနှစ် ကဆုန်လပြည့်နေ့၌ပင် ဗုဒ္ဓဂယာ အရပ်ဒေသတွင် ပေါက်ရောက်လာသောကြောင့် ဘုရားရှင်နှင့် “ဖွား ဖက်တော်သစ်ပင်” ဖြစ်၏။

ဘုရားလောင်း သိဒ္ဓတ္ထရဟန်းသည် မဟာသက္ကရာဇ် ၁၀၃ ခုနှစ် ကဆုန်လပြည့်ညနေချမ်းအချိန်တွင် ထိုမဟာဗောဓိညောင်ပင်အောက် အပရာဇိတပလ္လင်ထက်၌ ထိုင်နေလျက် ပါရမီဆယ်ပါးစွမ်းပကားဖြင့် မာရ်နတ်သားကို အောင်မြင်ခဲ့၏။ မိုးသောက်ယံအရုဏ်တက်ချိန်၌ မူ အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်ဖြင့် ကိလေသာအကုသိုလ်ရန်အပေါင်းကို ပယ်သတ်လျက် ဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်၏။ သို့ဖြစ်၍ မဟာဗောဓိ

ညောင်ပင်သည် “အောင်မြေဌာနသစ်ပင်လည်းဖြစ်ရ၏။ ဒုတိယ သတ္တာဟ (အနိမိသ သတ္တာဟ)၌ကား မြတ်စွာဘုရားရှင်သည် ရပ်တော်မူလျက် မမှိတ်သောမျက်လုံးတော်ဖြင့် မဟာဗောဓိညောင်ပင် ကို ၇ ရက်တိုင်တိုင် ကြည့်ရှုလျက်ပူဇော်ခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် မဟာဗော ဓိပင်သည် သစ်ပင်တကာတို့ထက် “မြတ်သောသစ်ပင်မင်း” ဖြစ်ရ ၏။

ဤသို့လျှင် ဘုရားရှင်သည် လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်းတို့ ကာလပတ်လုံး အားထုတ်ဖြည့်ဆည်းတော်မူအပ်ကုန်သော ပါရမီတော်အဟုန်တို့ကြောင့် မြတ်သည်ထက်မြတ်သော သဗ္ဗညုတရွှေ ဉာဏ်တော်တည်းဟူသော အားအစွမ်းတို့ကို ရောက်ရာ ရရာဌာန မုချဧကန်မှန်သော ရွှေပလ္လင်တော်မြတ်ကိုလည်းကောင်း၊ ဗောဓိပင်တော်မြတ်ကိုလည်းကောင်း မမှိတ်မသုန် စက္ခုအစုံတို့ဖြင့် တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရှုတော်မူလျက် ၇ ရက်ကို လွန်စေတော်မူလေ၏။ ထို့ကြောင့် ဤနေရာအရပ်သည် အနိမိသဌာနမည်၏။ အနိမိသစေတီတော် လည်းမည်၏။

ဤသို့ အဋ္ဌသာလိနီအဋ္ဌကထာ၊ ဝိနည်းမဟာဝါအဋ္ဌကထာ၊ ဗောဓိဝင်စာကိုယ် စသောကျမ်းကြီး၊ ကျမ်းဂန်တို့၌ အခိုင်အမာလာ သည့်အတိုင်း ပလ္လင်တော်နှင့် မဟာဗောဓိပင်တော်ကို မမှိတ်သောစက္ခုတော်အစုံတို့ဖြင့် ၇ ရက်ပတ်လုံး အနိမိသကုန်းစေတီတော်ထက်၌ ရပ်တော်မူပြီးလျှင် အတုမရှိသော မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်တိုင်ပင် လျှင် ဖူးမြော်ပူဇော်ခြင်းကို ထောက်သဖြင့် လူ၊ နတ်၊ ဗြဟ္မာ သတ္တဝါ အပေါင်းတို့ ညွတ်ပျောင်းရိုကျိုးရှိခိုးပူဇော်ဖူးမြော်လှူဒါန်းအပ်သည် ကို အဘယ်လျှင် ယုံမှားဖွယ်ရာရှိတော့အံ့နည်း။ စင်စစ်ဧကန် အမှန် ပင်လျှင် ဖူးမြော်ပူဇော်ထိုက်သည်သာတည်း။

ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် ဤကဲ့သို့ ကြည့်ရှုပူဇော်တော်မူသော အားဖြင့် “ငါဘုရားပူဇော်တော်မူသကဲ့သို့ မြတ်သော လောကီ၊ လောကုတ္တရာ စီးပွားချမ်းသာကို အလိုရှိကြကုန်သော သူတော် ကောင်းတို့သည်လည်း အလောင်းမန္ဓာတ် စကြနတ်တို့ ရအပ် သော ပတ္တမြားရတနာကဲ့သို့ ထက်လှစွာသော သဒ္ဓါတရားကို ရှေ့သွားဦးစီးအကြီးအမှူးပြုလျက် သက်စွန့်ကြိုးကုတ် အား ထုတ်ပူဇော်ကြလေ” ဟူသော အဆုံးအမဩဝါဒကို ပေးတော်မူလေ၏။

သုံးလူ့ထွတ်ထား သဗ္ဗညုရှင်တော်ဘုရားသည် မြေများဦးဇွန်း၊ ကျွန်း၏ အချာ၊ ဇေယျာ၊ ပထဝီ၊ မဟီဖက်မဲ့၊ တစ်ဆယ့်ရှစ်မင်း၊ ပယ် တွင်းခရိုင်၊ ဗောဓိမဏ္ဍိုင်၊ မြေရန်နိုင်ထက်၊ စံပြိုင်မရ၊ ခက်မ ၄ ဖြာ၊ တစ်ရာသံတောင်၊ မိုးခေါင်ထိလောက်၊ မြီးဝန်း ဆောက်သကဲ့သို့၊ ဖြိုးမောက်ကြီးကျယ်စွာ၊ ဒုမရာဇာ၊ မဟာဗောဓိ၊ သီရိရွှန်းဝေ၊ ဗုဒ္ဓ ဟေရွှေရောင်ပင်မင်း၏ အရင်းခင်းထားအပ်သော ပလ္လင်တော်၌ ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ၊ အလုံးစုံသော တရားအပေါင်းတို့ကို မျက်ဝါးထင်ထင် သိမြင်တော်မူခြင်းငှာ စွမ်းနိုင်သော သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်ကို ပတ္တ မြားမျက်ရှင်၊ လက်ဝါးတင်သို့၊ ထိုးထွင်းပိုင်ပိုင်၊ ငါကိုယ်တော်တိုင် သိရပေပြီဟု နှလုံးသွင်း၍ လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်း ကာလပတ် လုံး ကောင်းစွာဖြည့်ကျင့်ဆည်းတော်မူအပ်သော ပါရမီတော်တို့ ကြောင့် မနှိုင်းယှဉ်အပ် မြတ်သည်ထက်မြတ်သော ပီတိတော်အစွမ်း ကြောင့် ပွင့်ခြင်းဟုဆိုအပ်သော အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်တော်မူ သော စတုဝေသာရဇ္ဇ ဆအသာဓာရဏဣန္ဒိယပရော ပရိယတ္တိစသော အားတော် ၁၀ တန်၊ ဉာဏ်တော် ၁၀ ပါးတို့ကို ရရာဌာနဖြစ်သော အပရာဇိတ ရွှေပလ္လင်တော်ကို မမှိတ်သော၊ ချမ်းအေးကြည်လင်စင် ကြယ်သော စက္ခုတော်အစုံဖြင့် တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရှုသောအားဖြင့် ပူဇော် တော်မူလျက် ၇ ရက်တိုင်တိုင် အနိမိသ သတ္တာဟ၌ သီတင်းသုံးစံနေ တော်မူ၏။

လူ၊ နတ်၊ ဗြဟ္မာ၊ သတ္တဝါတို့၏ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာ ဘုရားသခင်သည် ဗောဓိပင်နှင့် ရွှေပလ္လင်ဝယ် ၇ ရက်ကို လွန်စေတော်မူ၍ ထိုဗောဓိပင်၏ အရှေ့မြောက်မနီးမဝေးလွန်းသော အရပ်၌ ရပ်တော်မူပြီးလျှင် “ဤဗောဓိပင်နှင့် ရွှေပလ္လင်တော်၌ သစ္စာလေးပါး မြတ်တရားတို့ကို ပိုင်းခြားထင်ထင်သိမြင်တော်မူပေ၏။ အထွတ် အထိပ်ဖြစ်သော သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်ကို ရတော်မူပေ၏”ဟု မမှိတ်သော စက္ခုတော်အစုံဖြင့် တစိမ့်စိမ့်ရှုမျှော်၍ ကြည့်တော်မူလေ၏။ ဤသို့ ကြည့်ရှုတော်မူသောအခါ နတ်များစွာတို့သည် ယုံမှား သံသယဒွိဟဖြစ်ကြကုန်၏။

အဘယ်သို့ဖြစ်ကြကုန်သနည်းဟူမူကား ရှင်ဂေါတမဘုရားသည် ဗောဓိပင်နှင့် ရွှေပလ္လင်ကိုတပ်ခြင်း တဏှာရာဂရှိသေးသောကြောင့် သာလျှင် တစ်ဖန်ပြန်၍ တစိမ့်စိမ့်မမှိတ်သော စက္ခုတော်အစုံဖြင့် ကြည့်ရှု၏ဟု ယုံမှားသံသယဒွိဟဖြစ်ကြကုန်၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာ ဘုရားသခင်သည် အနိမိသ သတ္တာဟလွန်၍ ၈ ရက်မြောက် မိုးသောက်သောနေ့၌ နတ်တို့၏အကြံကို သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်ဖြင့် သိတော်မူ၍ နတ်တို့၏ ယုံမှားသံသယကို ဖျောက်ပယ်တော်မူခြင်း ငှာ အထက်ကောင်းကင်သို့ ပြန်တက်ကြွတော်မူပြီးလျှင် အလွန်ကြီး ကျယ်စွာသော ရေ၊မီးအစုံစုံသော တန်ခိုးပြာဋိဟာတို့ကို ပြတော်မူ ၍ နတ်အပေါင်းတို့၏မကောင်းသော ယုံမှားသံသယကို ပယ်ဖျောက် သုတ်သင်တော်မူလေ၏။

ဤကဲ့သို့ ဂုဏ်ရည်ထူးတို့နှင့် ပြည့်စုံသော မဟာဗောဓိညောင်ပင် ကို စိုက်ပျိုးလျက်ပူဇော်ကြသူတို့သည် အသနဗောဓိယ မထေရ်မြတ် ကဲ့သို့ ၉၂ ကမ္ဘာအပယ်မလားဘဲ စကြဝတေးမင်း ၆၄ ကြိမ်၊ သိကြား နတ်မင်းကမ္ဘာ ၃ဝ ပတ်လုံးဖြစ်ရခြင်း၊ ဂေါတမဘုရားရှင်လက်ထက် ၌ ရဟန္တာဖြစ်ရခြင်းအကျိုးတို့ကို ရရှိနိုင်၏။ ညောင်ရေသွန်းလောင်း သူတို့သည်ကား ဂမ္ဘောဒကိယမထေရ်မြတ်ကဲ့သို့ ဖြစ်လေရာဘုံဘဝ တွင် အနာရောဂါမဖြစ်ခြင်း၊ စိုးရိမ်သောကမရှိခြင်း၊ ပူပင်မှုပရိဠာဟ မဖြစ်ရဘဲ ရဟန္တာဖြစ်ရခြင်းအကျိုးတို့ကို ရနိုင်၏။

သို့ဖြစ်၍ ဗောဓိပင်နှင့်ပလ္လင်တော်ကို ဘုရားရှင်ပူဇော်သည့်နည်း တူ ရဟန်းသံဃာ၊ လူပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဗောဓိပင်ကို စိုက်ပျိုးပူဇော် ( ရေအလှူတော်ဖြင့် ပူဇော်အပ်ပါသတည်း။