ဦးကျော်တင့်(ဘီအေဘီအယ်လ်) - ကိုယ်ပျောက်စစ်သား

အခန်း - ၁

စစ်အရာရှိတို့၏ မဟာအရှုပ်အထွေး

၁၉၁၄ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လ ၄ ရက်နေ့တွင် ရေကြောင်းဘက်ဆိုင် ရာ အရာရှိကလေးတို့သည် ရုံးခန်းမကြီးတစ်ခုတွင် စုရုံးလျက်ရှိကြ၏။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ ရွှင်ပြုံးသောမျက်နှာကို ပြလျက်မရှိချေ။ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း လက္ခဏာများကိုသာ ၎င်းတို့၏မျက်နှာများမှာ အထင်း သားပေါ်လျက်ရှိ၏။ ဟိုနေရာမှာတစ်စု၊ ဒီနေရာမှာတစ်စု အစုစုခွဲလျက် တီးတိုးစကားပြောနေကြလေသည်။ ယခု စစ်ကြီးဖြစ်လျက်ရှိချေပြီ။ မည်သို့သော အမိန့်များကို စစ်ရုံးကြီးများမှ ကြေညာမည်နည်း။ မိမိတို့ မှာ မည်သို့သော အရပ်ဒေသများသို့ ပင်လယ်ခရီးကြောင်း ထွက်ရမည် နည်း။ မည်သို့သော ရေတပ်စစ်ပွဲကြီးများတွင် တိုက်ခိုက်ကြရမည်နည်း။ ဂရိတ်ဗြိတိန်သည် ဂျာမနီနှင့် စစ်တိုက်မည်လော။ ဗြိတိသျှရေတပ်ကြီးကို ဂျာမနီရေတပ်က တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်နိုင်ပါမည်လော။ ဂရိတ်ဗြိတိန်သာ စစ်ထဲသို့မဝင်ပါလျှင် ရေတပ်စစ်ပွဲများကို တိုက်ခိုက်ရန်မလို။ ကုန်းတပ် များ၏တာဝန်သာ လုံးလုံးဖြစ်လိမ့်မည်။ သို့သော် ဂရိတ်ဗြိတိန်သာစစ်ထဲသို့ဝင်လာပါလျှင် ကုန်းဘက် ရေဘက် နှစ်ဘက်စလုံးမှာ အလုပ် ရှုပ်လျက် ရှိနေချေမည်။ ယခုအခါတွင် ဂရိတ်ဗြိတိန်မှ စစ်ကြေညာသံကို ကျွန်ုပ်တို့ အရာရှိကလေးများမှာ ရင်တမမဖြင့် နားစွင့်၍ နေကြရပါ သည်။ အခန်းကြီးတစ်ခုလုံးမှာ အထူး ငြိမ်သက်လျက်ရှိ၏။ မည်သူမှ စကားကို အသံထွက်အောင် မပြောကြချေ။

ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ရုံးခန်းသို့ဝင်၍ စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ အနည်းငယ်ကျန်နေသော အလုပ်ကလေးများကို လုပ်ရန် ကြိုးစား၏။ အလုပ်လုပ်၍မရ။ အလုပ်ထဲတွင် စိတ်မပါ။ ထွေရာလေးပါးကိုသာ ခေါင်းငုံ့ကာ စဉ်းစားနေ၏။ ရုတ်တရက် အခန်းတံခါးကြမ်းကြမ်း ဖွင့်သံ ကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းကို မော့လိုက်ရာ ရုံးပြာတာတစ်ယောက် စာကလေးတစ်စောင်ကို ကိုင်၍ အရေးတကြီး ဝင်လာသည်ကို တွေ့ရ သည်။ စာသည် ကျွန်ုပ်၏ အထက်လူကြီးထံမှဖြစ်၍ သံရုံးသို့ ချက်ချင်း သွားလျက် အရေးကြီးသော အမိန့်စာတစ်ခုကိုယူရန် ဖြစ်လေသည်။ တစ်မိနစ် ဆိုင်းခွင့်မရ။ ချက်ချင်း မော်တော်ကားစီး၍ သံရုံးသို့ထွက်သွား ရာ လမ်းမကြီးငယ်တို့တွင် စောင့်လျက်ရှိသော လမ်းပုလိပ်တို့သည် လမ်းသွားလမ်းလာ ရှိသမျှ လူ၊ မော်တော်ကား၊ မြင်းရထား စသည်တို့ကို ကျွန်ုပ်၏ကား လျင်မြန်စွာ သွားနိုင်ရန်အတွက် အားလုံး ရပ်တန့်ထား သည်။ ကျွန်ုပ်လာမည်ကို လမ်းစောင့်ပုလိပ်များ တင်ကြို၍ သိနှင့်ပြီး ဖြစ်လေသည်။

သံရုံးခန်းမကြီးအတွင်းသို့ ကျွန်ုပ်သည် ရုတ်တရက် ပြေးဝင် သွားသည်။ အတွင်းသို့ရောက်သည့်အခါမှ ကိုယ်ရှိန်ကို ရပ်တန့်လိုက် ရသည်။ ခုံရှည်တစ်ခုပေါ်တွင် ဂရိတ်ဗြိတိန်မှ သံအမတ်နှင့် ယူနိုက်တက် စတိတ်မှ သံအမတ်တို့ယှဉ်တွဲထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ၎င်းတို့၏ မျက်နှာများမှာ မသာယာလငပုပ်ဖမ်းထားသည်နှင့် တူလှ၏။ ကျွန်ုပ်ယူသွားရမည်ဖြစ်သော အမိန့်စာသည် မည်သို့သော အမိန့်စာဖြစ်မည်ကို ၎င်းတို့၏ မျက်နှာများတွင် အထင်းသားပေါ်လျက် ရှိချေပြီ။ တစ်မိနစ်မျှ အကြာတွင် သံရုံး ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သော ဟာဗွန်ဂျောင်း သည် ဝင်လာ၍ ချိတ်ပိတ်လျက်ရှိသော စာအိတ်တစ်ခုကို ကျွန်ုပ်၏လက် သို့ ကမ်းလေ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း အရိုအသေပေးပြီးလျှင်ပြီးချင်း ရေကြောင်းဘက်ဆိုင်ရာ ရုံးကြီးသို့ မော်တော်ကားဖြင့် ချက်ချင်း ပြန်လာခဲ့ ၏။ ဂရိတ်ဗြိတိန်သည် ဂျာမနီနှင့် စစ်ဖြစ်လုပြီအကြောင်း ကျွန်ုပ် ယူလာ ခဲ့သော အမိန့်စာတွင် ပါလေသည်။ သံရုံးတွင်တွေ့ ရှိခဲ့သော အင်္ဂလိပ်သံ အမတ်ကြီးသည် ၎င်း စစ်ကြေညာစာတမ်းကို ကိုယ်တိုင်ပေးအပ်ရန် လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ၎င်းကို မြင်ကတည်းက ဂျာမနီနှင့် ဂရိတ်ဗြိတိန် မှာ စစ်ဖြစ်ရပြီဟု ကျွန်ုပ် အတပ်သိပြီဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်၏ စိတ်ထဲတွင် ဗြိတိသျှရေတပ်ကိုတွေ့ရန် ကျွန်ုပ်တို့၏ ဂျာမန်ရေတပ်သည် ချက်ချင်း ထွက်ရတော့မည်ဟု ထင်မိ၏။ ထင်တိုင်းမဟုတ်ချေ။ အနည်းငယ် ကြန့်ကြာသွားသည်။ အချို့ ဂျာမန်အရာရှိကြီးတို့သည် ဂျာမန်ဘုရင်နှင့် အင်္ဂလန်ဘုရင်တို့မှာ နီးစပ်သောဆွေမျိုးများဖြစ်ကြသောကြောင့် တကယ် စစ်မဖြစ်နိုင်ဟု အောက်မေ့ကြသည်။ ဗြိတိန်သည် ဟန်ဆောင်မျှသာ စစ်ထဲသို့ ဝင်လာသည်။ ဂျာမနီကို တကယ်စစ်တိုက်မည်မဟုတ်ဟု ပြောဆိုကြသည်။ သို့နှင့် ဂျာမန်ရေတပ်သည် ချက်ချင်းပင်လယ်သို့ မထွက်ရဘဲ ကြန့်ကြာသွားလေသည်။

ဂျာမန်ရေတပ်ကို ဤအခါက ကြီးမှူးလျက်ရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး သည် ဘွန်တာဖစ်ဖြစ်၏။ ၎င်းကို မလိုမုန်းထားသော အခြားဂျာမန် အရာရှိကြီးများရှိလေသည်။ ကိုင်ဇာဘုရင်၏ နန်းရင်းဝန်ကြီးသည် ဘွန်တာဖစ်အား ရေတပ်မတော်မှူးအဖြစ်ဖြင့် မထားလို။ အသက်ကြီးရင့် ပြီဖြစ်သောကြောင့် အလုပ်ဝတ္တရားကို ကျေပွန်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်မည်မဟုတ်ပါဟု ကိုင်ဇာဘုရင်အား လျှောက်ထားလေသည်။ ဘွန်တာဖစ် ကလည်း ဤအရာရှိကြီးများနှင့် မျက်နှာချင်းပင်မဆိုင်လို။ ဤမျှ သေပြေး ရှင်ပြေးဖြစ်နေသည့်အခါမျိုးတွင် အထက်လူအချင်းချင်း မသင့်မတင့်ဖြစ် နေကြခြင်းမှာ များစွာ စက်ဆုပ်ဖွယ် ဖြစ်လေသည်။ စင်စစ်မှာ သွေးစည်း ရမည့်အခါမျိုး မဟုတ်ပါလော။ ဗြိတိန်မှာ စစ်ကြေညာသည်နှင့်တစ်ပြိုင် နက် အွန်တာဖစ်ကြီးမှူး၍ ဂျာမန်ရေတပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပင်လယ်ကြောင်း ထွက်ပြီးဖြစ်သင့်လေပြီ။ ယခုမှာမူ အချင်းချင်း မသင့်မတင့်ရှိနေရခြင်းကြောင့် အချိန်အနည်းငယ် ကြန့်ကြာသွားရသည်။ ကုန်ဆုံးပြီးသော အချိန်ကို များစွာ နှမြောစရာပင် ကျွန်ုပ်တို့၏ရေတပ်မှာ ဗြိတိသျှရေတပ်လောက် အင်အားမကြီးချေ။ အင်္ဂလိပ်အငိုက်တွင် ရုတ်တရက် မတိုက် ခိုက်နိုင်လျှင် စစ်အောင်မြင်ရန် ခဲယဉ်းချိမ့်မည်။ သို့နှင့် စစ်ကို ရေရှည် မဆွဲဘဲ အမြန်ဆုံးတိုက်ရန် အရေးကြီးလေသည်။ သို့ဖြစ်ပါလျက် ဂျာမန် ရေတပ်မှာ ဗြိတိသျှရေတပ်၏ စတင်တိုက်ခိုက်ခြင်းကို စောင့်နေရသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ ရေကြောင်းစစ်ဗိုလ်ကလေးအားလုံး၏ စိတ်ထဲမှာ မချင့်မရဲ ရှိလှသည်။ ရန်သူကိုထွက်၍ ပြီးပြတ်အောင် မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုက်ခိုက် ချင်လှသည်။

ကျွန်ုပ်တို့၏ရေတပ်မှ ဂိုဘင်နှင့် ဘရက်စလေခေါ် စစ်သင်္ဘော နှစ်စင်းမှာ မြေထဲပင်လယ်ထဲတွင် အင်္ဂလိပ်၊ ပြင်သစ်သင်္ဘောကြီးများနှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ရ၏။ ထွက်ပြေးနေမည်ဆိုသော် ရန်သူ၏ဘေးမှ လွတ်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ချေ။ သို့နှင့် ဖြစ်လိုရာဖြစ်စေတော့ဆို၍ အီတလီပိုင်မက် ဆီးနား (ခေါ်) သင်္ဘောဆိပ်မြို့တစ်မြို့တွင် ရုတ်တရက် ဝင်ရောက် ခိုအောင်းလိုက်ရသည်။ ဂျာမန်သင်္ဘောများတွင် ကျောက်မီးသွေးလိုလျက် ရှိချေပြီ။ အီတလီရေတပ်မတော်မှူးထံမှ ကျောက်မီးသွေးတင်ခွင့်မရလျှင် အခက်နှင့်တွေ့ရချေဦးမည်။ ဂျာမန်စစ်သင်္ဘောများမှ အကြီးအမှူး၏သွေးဆောင်ခြင်း ကောင်းသောကြောင့် လိုအပ်သော ကျောက်မီးသွေးများ ကို နောက်ဆုံးတွင်ရလေသည်။ ချက်ချင်းပင် မြေထဲပင်လယ်ပြင်သို့ ထွက်၍ ဒါဒင်နယ် ရေလက်ကြားသို့ အရောက် ခရီးပြင်းသွားလေ သည်။ အင်္ဂလိပ်နှင့် ပြင်သစ်စစ်သင်္ဘောများမှာ နောက်မှလိုက်လျက် ရှိကြသည်။ သို့သော် ဂျာမန်စစ်သင်္ဘောနှစ်စင်းမှာ ဒါဒင်နယ်ရေလက် ကြားသို့ ၂၄ နာရီစော၍ ရောက်လေသည်။ ဒါဒင်နယ်ရေလက်ကြား အတွင်းသို့ စစ်သင်္ဘောများ မဝင်နိုင်။ သို့သော် ကွန်စတင်တီနိုပိုမြို့တော် ရှိ ဂျာမန်သံအမတ်သည် ၎င်း စစ်သင်္ဘောနှစ်စင်းကို တာကီပိုင်စစ် သင်္ဘောများ ပြုလုပ်လိုက်လေသည်။ စစ်သင်္ဘောများပေါ်၌ ပါလာကြသော ဂျာမန်အရာရှိအပေါင်းမှာ တာကီဘုရင်ကို ရိုသေသည့် အထိမ်း အမှတ်ဖြင့် တာကီဦးထုပ်များကို ဆောင်းကြသည်။ သင်္ဘောများမှ အမြောက်များပစ်၍ ဘုရင်ကို အရိုအသေ ပြုလိုက်ကြသေးသည်။ ၎င်း သင်္ဘောများကို ကြီးမှူးသော ရေကြောင်းအရာရှိကြီး၏ နာမည်မှာ ဆော့ချုံးဖြစ်လေသည်။

ဒါဒင်နယ်ရေလက်ကြားတွင် စစ်သင်္ဘောများ ချောမောစွာ ရောက်သွားနိုင်သော်လည်း ၎င်း စစ်သင်္ဘောများ၏ စရိတ်ငွေအတွက် အခက်အခဲတွေ့ကြုံနေရပြန်ပြီ။ တူရကီတို့သည် ဂျာမန် ငွေစက္ကူများကို လက်မခံ။ သို့နှင့် ရေကြောင်းဗိုလ်ဆော်ချုံးသည် ရွှေဒင်္ဂါးများကို အမြန် ပို့ပါမည့်အကြောင်း ဘာလင်သို့ သံကြိုးရိုက်လိုက်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့မှာ စစ်သင်္ဘောများ ချောမောစွာ ရောက်သွားသည့် သတင်းကောင်းကို ကြားရ၍ များစွာ ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်နေကြသည့်အထဲတွင် ရွှေဒင်္ဂါးများ အမြန်ပို့ပါဟူသောသံကြိုးကို ဖတ်လိုက်ရသောအခါ များစွာ မကြံတတ် သလို ဖြစ်သွားလေသည်။ လိုအပ်သော ရွှေဒင်္ဂါးများကို မည်သို့ရအောင် ကြံဆောင်ရမည်နည်း။ ကျွန်ုပ်၏ အထက်အရာရှိလုပ်သူမှာ မှိုင်တွေ