ဦးကုလား - ရာဇဝင်ချုပ်

ပဏာမနှင့် ပဋိညာဉ် 

 အစိန္တေယျာ၊ လှဲချီးကျော်သည်၊ မမြော်နိုင်ရာ၊ လက္ခဏာငယ်၊ ရှစ်ဆယ် ပြဲပြဲ၊ သုံးဆယ့်နှစ်ပါး၊ ထင်ရှားလှစွာ၊ လက္ခဏာကြီး၊ အံ့ချီးမနိုင်၊ ရောင်စိုင်ခြောက်ဖြာ၊ အသာဓာရဏ၊ ဓမ္မခြောက်စု၊ စတုဝေသာ၊ ကိုးဖြာဂုဏ်ထူး၊ လူသုံးဦးထက်၊ ကျေးဇူးမြတ်လှ၊ ကုရဟု၊ ဇိနထွတ်ခေါင်၊ ငါးမာန်အောင်ကို၊ ဦးသျှောင်သင်းကျစ်၊ မျက်နှစ်တန်ဆာ၊ ရတနာသို့၊ ထိပ်မှာရွက်တင်၊ အမြဲဆင်ပိမ့်၊ ရှင်ပင်တုံမှ၊ နိစ္စကော်ရော်၊ ပူဇော်ထိုက်တန်၊ တရားမွန်ကို၊ အလွန် အကဲ၊ ပုလဲလည်မှာ၊ ရတနာသို့၊ မကွာပေါင်းရုံး၊ ဆင်ပြီးသုံးမှ၊ နှလုံး ငြိမ်သက်၊ မပျက်ဣန္ဒြေ၊ များထွေဂုဏ၊ သီလသမ္မာ၊ ပညာဝိမုတ်၊ မယုတ် ဉာဏ၊ ငါးဝစုံအင်၊ ပည်းဖြင့်သတ္တဝါ၊ မှီရာကိုင်းကျွန်း၊ ထွန်းသောအသွင်၊ ပုန်းဝင်အောင်းရာ၊ လိုဏ်ပမာသို့၊ သင်္ဃာတော်မြတ်၊ နှိုင်းတုလွတ်ကို၊ ကိုယ်ဝတ်ရတနာ၊ မျက်မြွာစီတပ်၊ မိန်ချပ်ဝတ်လုံ၊ ပြောက်ပုံအင်္ကျီ၊ စုံစီဒုယင်၊ ကဲသေးဖျင်သို့၊ မြဲပင်နိစ္စ၊ ဝတ်ပြီးမှလျှင်၊ ရှေးကစီရင်၊ ရာဇဝင်ကို၊ သိမြင် လွယ်အောင်၊ အကျဉ်းဆောင်၍၊ ဘုန်းခေါင်ထွတ်ချာ၊ မဟာသမ္မတ၊ မြတ် ဒေဝကို၊ အစတည်လျက်၊ စဉ်ဆက်မင်းပေါင်း၊ ထီးဆောင်းနန်းနေ၊ ပဒေသရာဇ်၊ ဖြန့်လှစ်စကြာ၊ ဧကရာနှင့်၊ မဟာဒီပ၊ စိုးမိုးရသည်၊ လောကတန်ဆောင်၊ မင်းကုန်အောင်ကို၊ စာစောင်ဥပဒေ၊ စီရင်ပေအံ့၊ ရထေသဘ၊ နရထွတ်၊  မဟာဓမ္မရာဇ်၊ တက်သစ်နေသွင်၊ တို့သခင်သည်။ ။ စက်ရှင်ရောက်တော် မူစေသော။

မဟာသမ္မတမင်းဆက် 

သံဝဋ၊ သံဝဋဌာယီ၊ ဝိဝဋ၊ ဝိဝဋဌာယီ ဟူ၍ ကာလအားဖြင့် လေးပါးအပြား ရှိ၏။ ထိုလေးပါးတို့တွင် ပျက်ဆဲသော ကာလသည် သံဝဋ ကပ်မည်၏။ ပျက်သည်မှ အထက်၌ တည်သော ကာလသည် သံဝဋဌာယီ ကပ်မည်၏။ ပွားဆဲသော ကာလသည် ဝိဝဋ ကပ်မည်၏။ ပွားသည်မှ အထက်၌တည်သော ကာလသည် ဝိဝဋဌာယီ ကပ်မည်၏။ ထိုအသင်္ချေယျ လေးကပ် သည် တစ်ခုသော မဟာကပ်ကမ္ဘာ မည်၏။ ထိုအသင်္ချေယျ လေးကပ်တွင် လူဖြစ်သော ကာလသည် ဝိဝဋဋ္ဌာယီ ကပ်မည်၏။ ထိုဝိဝဋဌာယီ ကပ်တွင် အန္တရကပ် ခြောက်ဆယ့်လေးကပ်သည် ဖြစ်၏။

          ထိုအန္တရကပ်တွင် လူတို့အသက် ဆယ်နှစ် နေသည်မှသည် အစဉ် အတိုင်းပွား၍ အသက်အသင်္ချေ နေကုန်၏။ ထိုသို့ အသက်အသင်္ချေ နေသောသူတို့သည် သီလ၊ သမာဓိမှ လျော့မေ့သည်ဖြစ်၍ အစဉ်အတိုင်း လူတို့အသက် ယုတ်၍ ဆယ်နှစ်သာ နေကုန်၏။ ထိုသို့လူတို့အသက်ယုတ်တုံတက်တုံခြောက်ဆယ့်လေးကြိမ်သည် ဖြစ်၏။ လူတို့အသက် အတက်တွင် မင်းမရှိ၊ အသက် အသင်္ချေနေ၍ အဆုတ်အယုတ်တွင် မဟာ သမ္မတ တစ်ပါးတစ်ပါးစီ ဖြစ်သောကြောင့် မဟာသမ္မတ ၆၄ ပါး ဖြစ်၏။ ထိုသို့ ၆၄ လေးပါးတွင် တစ်ကျိပ်တစ်ပါး ဖြစ်ပြီ။ ၅၃ ပါး နောက် ဖြစ်လတ္တံ့သည်ဟူ၍ကပ္ပသာရဆရာဆိုသည်။ အန္တရကပ်နှစ်ဆယ်သာဟူ၍လည်း ဇိနာလင်္ကာရဋီကာ စသော ကျမ်းတို့၌ ဆိုသည်။ 

မဇ္ဈိမဒေသမင်းဆက် 

ဖြစ်လေပြီးသော မဟာသမ္မတ တစ်ကျိပ်တစ်ယောက်တွင် အဆုံးစွန်ဖြစ်သော မဟာသမ္မတမှ စ၍ဥက္ကာကရာဇ်မင်း တိုင်အောင် မင်းဆက်ပေါင်း နှစ်သိန်း ငါးသောင်း နှစ်ထောင့်ငါးရာ ငါးကျိပ် ခြောက်ပါးတည်း။ ဥက္ကာကရာဇ် မင်း၏ သားတော် ဥက္ကာမုခမင်းမှ စ၍ ဘုရားရှင်ဘေးတော် ဇေယျသေနမင်း တိုင်အောင် ကပ္ပိလဝတ်ပြည်၌ မင်းဆက်ပေါင်း ရှစ်သောင်း နှစ်ထောင် တစ်ကျိပ်တည်း။ ဇေယျသေနမင်း သားတော် သီဟဟနု၊ သီဟဟနုမင်း သားတော် သုဒ္ဓေါဒန၊ သုဒ္ဓေါဒနမင်း သားတော် သိဒ္ဓတ်ကုမာရ၊ သုံးစု မင်းဆက်ပေါင်း သုံးသိန်း သုံးသောင်း လေးထောင့် ငါးရာ့ ခြောက်ကျိပ် ကိုးပါးတည်း။ ဘုရားရှင်ဒါယကာတော် အဇာတသတ်မင်းမှ စ၍ သီရိဓမ္မာသောကမင်း တိုင်အောင် မင်းဆက်ပေါင်း နှစ်ကျိပ် ကိုးပါးတည်း။ ဤတွင်ရွေ့ ကား ကမ္ဘာဦး မဟာသမ္မတမင်းမှ စ၍ သီရိဓမ္မာသောကမင်း တိုင်အောင် မဇ္ဈိမ ဒေသ”တိုက်၌ အင်္ဂတိုင်း၊ မဂဓတိုင်း စသော တိုင်းကြီး တစ်ဆယ့်ခြောက် တိုင်း၊ ဗာရာဏသီ၊ သာဝတ္ထိ စသော ပြည်ကြီး တစ်ဆယ့်ခြောက်ပြည်၌ ဖြစ်သော မင်းစဉ်ကို ဆိုသော ရာဇဝင်ကား ပြီးပြီ။

တကောင်းမင်း

မဇ္ဈိမဒေသတိုက်၏ အရှေ့တောင်ယွန်း ဖြစ်သော သုနာပရန္တတိုင်း - တမ္ပ ဒီပတိုင်း၊ ဤတိုင်းကြီးနှစ်တိုင်း”၌ ဖြစ်သော မင်းစဉ်ကို ဆိုပေအံ့။ ဘုရား ထင်ရှားရှိသည့်ကာလ ထိုတိုင်းတို့၌ သာသနာတော် ၅ဝဝဝ တည်လတ္တံ့ သည်ကို မြင်တော်မူ၍ မဟာပုဏ်၊ စူဠပုဏ် ဆောက်သော နံ့သာကျောင်းကို ခံတော်မူ၍၊ ခုနစ်ရက်တိုင်တိုင် ဈာန်၏ချမ်းသာဖြင့် မွေ့လျော်တော်မူပြီးမှ သစ္စဗန္ဓရသေ့အား ဆုံးမတော်မူ၍ အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်စေ၏။ ထိုရသေ့ တောင်းပန်သောအားဖြင့် တောင်ထိပ်၌ ရွှေစက်တော်ရာတစ်ဆူ၊ နမန္တာနဂါး တောင်းပန်သောအားဖြင့် မန်းချောင်းနား၌ ရွှေစက်တော်ရာတစ်ဆူ၊ဤသို့သောရွှေစက်တော်ရာနှစ်ဆူတို့ကိုခပ်သိမ်းသောသတ္တဝါအပေါင်းတို့ စီးပွားအလို့ငှာ ရတနာမျက်မြတ် တံဆိပ်ခတ်ဘိသကဲ့သို့ ထားတော်မူ၏။နောင် လာလတ္တံ့သောအခါ ဤသုနာပရန္တတိုင်း၊ တမ္ပဒီပတိုင်း၊ တိုင်းကြီး နှစ်တိုင်း၌ ငါ၏သာသနာတော် ထင်ရှားစွာ တည်လတ္တံ့ ဟူ၍ ဗျာဒိတ် ထားတော်မူပြီးမှ ဒေသစာရီ ကြွတော်မူ၍ ဖိုးဦးတောင်ဖျားသို့ ရောက်တော် မူလျှင် အရှေ့ တောင်ယွန်း အရပ်သို့ ကြည့်တော်မူသော် သမုဒ္ဒရာ ရေမျက်နှာထက် နွားချေးခြောက် ပေါလောမျောသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ထိုအခါပွေးငယ်တစ်ခုသည်ဘုရားသခင်အားကြည်သောစိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍မြေကြီးကိုနှုတ်သီးဖြင့်ကော်၍ ပူဇော်၏။ ထိုအကြောင်းနှစ်ပါးကို မြင်တော်မူ၍ ပြုံးတော်မူသည်ကို အရှင်အာနန္ဒာ လျှောက်သော်- ချစ်သား အာနန္ဒာ၊ ငါ ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုတော်မူ၍ သာသနာတော် ၁၀၁ နှစ်° ရောက်သော အခါ ဤအရပ်၌ နိမိတ်ကြီး ငါးပါး ဖြစ်၍ ပြည်ကြီး ဖြစ်လတ္တံ့။ ဤ သွေးငယ်လည်း “မျက်စိသုံးခု၊ အတုမဲ့ခေါင်၊ ဒွတ္တဘောင်” ဟူသော အမည်ကို ခံ၍ မင်းပြုလတ္တံ့”ထိုသို့ ဗျာဒိတ်ထားတော်မူသည်နှင့် အညီ သရေခေတ္တရာ ဖြစ်သော အကြောင်းကို ဆိုပေအံ့။ 

          ၁။ သာသနာတော် သက္ကရာဇ် ၂၀° ရောက်သောအခါ တကောင်း ပြည်ကြီးကို အစိုးရတော်မူသော ဆင်ဖြူ၊ ဆင်နီ၊ ဆင်နက်များ သခင် ဘဝရှင်မင်းကြီး အနိစ္စ ရောက်တော်မူ၍ သားတော် အိမ်ရှေ့ သတိုးရွှေ” မင်းဖြစ်တော်မူသည်။

          ၂။ သက္ကရာဇ် ၄၀ တွင် ယောက်ဖတော် အိမ်ရှေ့မင်း ဝက်ကြီးကို ခွင်းမည်ဟူ၍ လိုက်သည်။ ထိုသက္ကရာဇ်တွင် သရေခေတ္တရာပြည် တည်ရာ အရပ်၌ ဝက်ကြီးကို လုပ်ကြံသည်။ ဝက်သေလျှင် တကောင်းသို့ မပြန်ဘဲ ထိုအရပ်၌ ရသေ့ကျင့်၍ နေတော်မူသည်။ များမကြာ ဈာန်အဘိညာဉ် ရ၍၊ ပျူတို့ရွာကို အမှီပြု၍ သီတင်းသုံးတော်မူသည်။ နောက် ရသေ့စွန့်သော ရေဟောင်းကို သောက်သော သမင်မတွင် မြင်သော သမီးတော် ဘေဒါရီကို ရ၍ မွေးတော်မူသည်။

ပျူမင်း နှစ်ပါး 

          ၁။ တကောင်းပြည်ကြီးမှာလည်း သက္ကရာဇ် လေးဆယ် ́တွင် တကောင်းမိဖုရား သားတော် မဟာသမ္ဘဝ၊ စူဠသမ္ဘဝ မျက်မမြင်နှစ်ပါးကို မြင်သည်။ သက္ကရာဇ် ၅၉ ခုတွင် သားတော်နှစ်ပါးကို ဖောင်နှင့် တကောင်းက မျှောလိုက်၍ သရေခေတ္တရာ တည်ရာအရပ်သို့ ရောက်သည်။ သက္ကရာဇ် ၆၀” တွင် ရှင်ရသေ့ သမီးတော် ဘေဒါရီနှင့်တူတော်မဟာသမ္ဘဝ”ကိုစုံဖက်တော်မူ၍ပျူရွာကိုမင်းပြုရသည်။ပျူမိဖုရားကိုလည်းမိဖုရားမြှောက်တော်မူသည်။ များမကြာ သမီးတော်တစ်ပါး မြင်လျှင်° ပျူမိဖုရား အနိစ္စရောက်တော်မူသည်။ သက္ကရာဇ် ၆၆ ခု ဘေဒါရီ မိဖုရားတွင် ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးကို ဝမ်း၌ ပဋိသန္ဓေသုံးလရှိသောအခါ အိမ်နိမ့်၂၀+မင်းစည်းစိမ်၆=သက်တော်၂၆သော် မဟာသမ္ဘဝအနိစ္စရောက်တော်မူ၏။ နံတော်၂င်္လာသားတည်း။ အနိစ္စ ရောက်တော်မူလိုသော် တော်ခုနစ်ရက် လည်း၏။

          ၂။ သက္ကရာဇ် ၆၆ ခုတွင် ညီတော် စူဠသမ္ဘဝသည် မရီးတော် ဘေဒါရီကို မိဖုရားမြှောက်၍ မင်းပြုတော်မူသည်။ အိမ်နိမ့် ၂၆ + မင်းစည်းစိမ် ၃၅ = သက်တော် ၆၁ သော် အနိစ္စရောက်တော်မူ၏။ နံတော် ၂--င်္လားသား တည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော် ၇ ရက်တိုင်တိုင် ညဉ့်ကဲ့သို့ မိုက်၏။

သရေခေတ္တရာ မင်းဆက် 

          ၁။  စူဠသမ္ဘဝ အနိစ္စရောက်တော်မူလျှင် ရသေ့၊ သိကြား၊ နဂါး၊ ဂဠုန်၊ စန္ဒီ၊ ပရမေသုရာ၊ မဟာပိန္နဲ၊ ဤသူမြတ် ခုနစ်ယောက်တို့သည် သာယာညီညွတ်လှစွာသော မြေအပြင်ဝယ် သိကြားမင်းသည် စက်တိုင်၌ ရပ်ပြီးလျှင် နဂါးကို စက်ကြိုးပြု၍ ရစ်လည်လှည့်ပတ်သော အရာ၌ အချင်း အားဖြင့် တစ်ယူဇနာ၊ အဝန်းအားဖြင့် သုံးယူဇနာ ရှိသော တံခါးကြီး ၃၂ တံခါး၊ တံခါးငယ် ၃၂ တံခါး အရေအတွက်ရှိသော ကျုံး၊ မြောင်း၊ ပစ္စင်၊ ရင်လျှောက် စသော မြို့၏အင်္ဂါ ခုနစ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော ထူးဆန်းတင့်လှ စွာသော သိကြားမင်း၏ နေရာ သုဒဿနမြို့ကဲ့သို့ မြတ်သော အသရေကိုဆောင်သော သရေခေတ္တရာ ရွှေမြို့တော်ကို သက္ကရာဇ် ၁၀၁ ခု တန်ခူး လဆန်း ၁ ရက်နေ့တွင် ရွှေနန်းတော်၊ မြို့၊ ကျုံး၊ ဤသုံးဌာနကို ခုနစ်ရက်နှင့် ပြီးအောင် တည်တော်မူ၏။ ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီး လက်တော်ကို သိကြား မ၍ နန်းတင်တော်မူသည်။ သီလဝံသ၊ အရိန္ဒမာလှံ၊ အရိန္ဒမာကြိမ်လုံး၊ ဆဒ္ဒန်ဆင်ပျံ၊ အဿာဇာနေယျမြင်း၊ စည်ကြီး၊ ခေါင်းလောင်းကြီး၊ နတ် စစ်သည် တစ်ကျိပ် ခုနစ်ယောက်တို့ကို သိကြားမင်း အပ်၏။ ဇမ္ဗူဒီပါ တစ်ကျွန်းလုံးနှင့် တကွ နဂါးပြည်၊ အသုရာပြည် တိုင်အောင် အစိုးရတော် မူသည်။ မင်းကြီး မိဖုရားကား ပျူမိဖုရားကို ခမည်းတော် မဟာသမ္ဘဝ မိဖုရားမြှောက်ရာတွင် မြင်သော နှမတော် စန္ဒာဒေဝီ မိဖုရားတစ်ပါး၊ နဂါး မင်း၏ သမီး ဘေစန္ဒီ မိဖုရားတစ်ပါး၊ သည်နှစ်ပါးတွင် စန္ဒာဒေဝီမိဖုရား သားတော် ဒွတ္တရန်တည်း။ ဒွတ္တဘောင်မင်းကြီးကား အိမ်နိမ့် ၃၅ + မင်း စည်းစိမ် ၇ဝ = သက်တော် ၁၀၅ သော် နဂါးကြေးလှေနှင့်တကွ နဂါးတို့ဆောင်ယူလေ၏။ နံတော် ၃-င်္ဂါသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော် မြစ်ရေ ဆန်၏။ အရိပ်ပြန်၏။” တော် ၇ ရက် လည်း၏။ ကိတ် ထွက်၏။

            ၂။ သက္ကရာဇ် ၁၇၁ ခုတွင်သားတော် ဒွတ္တရန် ' မင်းဖြစ်တော်မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၃၅ + မင်းစည်းစိမ် ၂၂ = သက်တော် ၅၇ သော် အနိစ္စရောက်တော်မူ၏။ နံတော် ၄-ဟူးသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော် တစ်နေ့တည်း တွင် မိုးကြိုးခုနစ်ချက် ကျ၏။ 

          ၃။ သက္ကရာဇ် ၁၉၃ ခုတွင် သားတော် ရန်ဘောင် မင်းဖြစ်တော် မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၄ဝ + မင်းစည်းစိမ် ၅ဝ = သက်တော် ၉၀ သော် အနိစ္စ ရောက်တော်မူ၏။ နံတော် ၄-ဟူးသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော် နေ နှစ်ခု ထွက်၍ မွန်းတည့်အောင် ခွပ်ကြ၏။

          ၄။ သက္ကရာဇ် ၂၄၃ ခုတွင် သားတော် ရန်မန် မင်း ဖြစ်တော်မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၃ဝ + မင်းစည်းစိမ် ၅၀ = သက်တော် ၈ဝ သော် အနိစ္စရောက်တော် မူ၏။ နံတော် ၃-င်္ဂါသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော်    ၅-တေးကြယ် လတွင် ချင်း၏။ စနေကြယ်၊ ၆-ကြာကြယ် ခွပ်ကြ၏ ။ ။

          ၅။ သက္ကရာဇ် ၂၉၃ ခု “တွင် သားတော် ရက္ခန် မင်းဖြစ်တော်မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၄ဝ + မင်းစည်းစိမ် ၃၁ = သက်တော် ၇၁ သော် အနိစ္စရောက်တော်မူ၏။ နံတော် ၂-င်္လာသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော် ကြယ် နေ့ကို ထွက်၏။ အရိပ်ပြန်၏။ ကိတ်ထွက်၏။

          ၆။ သက္ကရာဇ် ၃၂၄ ခုတွင် သားတော် ခန်းလောင်း မင်းဖြစ်တော် မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၃၇ + မင်းစည်းစိမ် ၃၈ = သက်တော် ၇၅ သော် အနိစ္စ ရောက်တော်မူ၏။ နံတော် ၄-ဟူးသားတည်း။ အနိစ္စရောက်လိုသော်

ယောက်သွားကြီးတစ်လုံးတည်း ကောင်းကင်က ကျလာ၏။ ကောင်းကင် အလုံး မှိုင်း၏။

          ၇။ သက္ကရာဇ် ၃၆၂ ခုတွင် သားတော် လက်ခိုင် ၁၃ မင်းဖြစ်တော် မူ၏။ အိမ်နိမ့် ၃၉ + မင်းစည်းစိမ် ၃၄ = သက်တော် ၇၃ သော် အနိစ္စ