ဟံသာဝတီ ဦးဝင်းတင် - ကွိ

ဂျာနယ်ကျော်မမလေး၏အမှာ

"ဟော ဒီမှာ 'ကွိ' ဘာသာပြန် ခင်ဗျ” ကျမ အလုပ်ခန်းထဲသို့ စာရေးဆရာ မြသန်းတင့်သည် '' ဘာသာပြန် စာမူကြီးကို ပိုက်ဝင်လာကာ ကျမ စားပွဲပေါ်၌ ပုံချရင်း ပြောလိုက်သည်။ ကျမမှာ စာမူထပ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်၊ မြသန်းတင့်၏ မျက်နှာကို မော်ကြည့်လိုက်ဖြင့် တဒင်္ဂ အသက်ရှူ မှားလောက်အောင် ကြက်သေ သေနေသည်။ "ကိုဝင်းတင် ဘာသာပြန်ထားတယ်။ ဒေါ်မမလေး အမှာရေးပေးဖို့ ကျနော့်ကို ပေးခိုင်းလိုက်တယ်" ကျမ ကြာရှည် ကြက်သေ သေမနေစေရန် သူက ဆက်ပြောပြသည်။ ကိုဝင်းတင်ဟု သူပြောလိုက်မှပင် ကြက်သေ သေနေသော အရှိန်တို့သည် တစစ ၍သွားသည်။ ငွေတာရီ မဂ္ဂဇင်း၌ 'ကွိ' စာအုပ်ပျောက်ဆုံးမှုဖြင့် စာဖွဲ့ခဲ့သော ကိုဝင်းတင်၏ ဆောင်းပါးကို ဖတ်ရပြီးကတည်းက 'ကွိ' ပေါ်၌ စွဲလန်းသူများတွင် ကျမ တဦးတည်း မဟုတ်ဘဲ ကိုဝင်းတင် တဦးပါ အဖော်တိုးလာသည်ဟု အစွဲအမြဲ မှတ်သားခဲ့သည်။ ထိုမှတ်သားထားသော အမှတ်ထားမှုကြောင့် ဘာသာပြန်သူ ကိုဝင်းတင်" ဆိုတော့မှပင် ကြက်သေသေနေသော အရှိန်တို့ ပြန်၍ ပြေးသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ 'ကွိ' စာအုပ်ကို အကြိမ်ကြိမ်မှ အကြိမ်ကြိမ် ကျမ ကြော်ငြာခဲ့ဖူးသည်။ ဘာသာပြန်လိုသော ဆန္ဒစောခြင်းကြောင့်သာ

ကြော်ငြာပြီးရင်း ကြော်ငြာနေသည်။ စာအုပ်ထဲ၌ကား ကိုးကာညွှန်းဆိုထားသော အချက်အလက်များ၊ စကားလုံး ဝေါဟာရများ၏ အနက်အဓိပ္ပာယ်များကို ရှာဖွေ စုဆောင်း ရှင်းလင်းပြရမည့် လုပ်ငန်းသည် အချိန်ပေးရမည့် မောစရာ နောက်ဆက်တွဲ လုပ်ငန်းဖြစ်ခြင်းကြောင့် စိတ်ရှိတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်ဘဲ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြုံကြာချင်တိုင်း ကြုံကြာနေ ခဲ့သည်။ ငွေတာရီ မဂ္ဂဇင်း၌ "ကိုဝင်းတင်" ၏ ဆောင်းပါးကို ဖတ်ရှုရပြီးနောက် "ကိုဝင်းတင် ဘာသာပြန်ရင် ဘယ်လောက်များကောင်းလိုက်မလဲ" လို့ တောင့်တမိဖူးခဲ့သည်။ 'ကွိ' ဘာသာပြန်ရေးကိစ္စသည် ဘယ်သောအခါမှ ဖယ်ရှား၍မရအောင် ဘဝသက်တာတွင် လုပ်စရာ ကျန်နေသည့် တာဝန်တရပ်ကဲ့သို့ ကျမ ခေါင်းထဲ၌ ထာဝစဉ် သံမှိုစွဲလျက်ရှိသည်။ ဘာသာပြန်ရန် တာဝန် ပျက်ကွက်ခြင်းဖြင့် သံသရာရှည်ကြာလာစဉ် သားသမီး သုံးယောက်အနက် မောင်မိုးဟိန်ကို စာအုပ် ပေးအပ်ပြီး ဤစာအုပ်ကို ဘာသာပြန်ရမည်။ မဖြစ်ဖြစ်အောင်ပြန်၊ ငါပါ ဝိုင်းကူညီမည်ဟု ပြောဆို ပေးအပ် လိုက်သည်။ မောင်မိုးဟိန်း ဖတ်နေပြီဟု သိရသည်။ ဘာသာပြန်ရန် စုဆောင်းရမည့် အချက်အလက်တွေအတွက် အချိန်ကြာနေ သည်ဟု ညည်းသံကြားရသည်။ မောင်မိုးဟိန်း အချိန်ကြုံကြာနေ၍ ထပ်မံ၍ တိုက်တွန်းသည့်အခါ စနေပါပြီဟု အဖြေ ပေးသည်။ ကိုမြသန်းတင့် '' စာမူကြီးကို ယူလာသည့်အခါ၌ စာမူကြီးကိုကြည့်ကာ ကျမ၏ ဝမ်းမြောက်ခြင်းကား ပြောဖွယ်ရာ မရှိပေ။ ချက်ချင်းပင် မောင်မိုးဟိန်းကို ဟစ်ခေါ်ကာ "ဒီမှာကြည့်” ဟု ပြလိုက်သည်။ မောင်မိုးဟိန်းသည် ကျမ အလိုပြည့်မှုကို ဝမ်းသာခြင်းလည်း ဖြစ်၏။ သူ့ဘက်မှ အချိန်ကြုံကြာ နေမှုကြောင့် အံဆွဲထဲမှ သူဘာပြန်ထားသော စာရွက်များကို ဆွဲထုတ်ယူလာကာ ကိုမြသန်းတင့်ကို ပြလျက် “ကျနော် ပြန်မလို့ စထားတာ" ဟု ပြောသည်။ အနှစ်နှစ် အလလ ကျမ ခေါင်းထဲ၌ စူးဝင်နေသော သံမှိုကြီးကို ဘာသာပြန်သူက ဆွဲနှုတ် ဖယ်ရှားပေးသည့်အတွက် ကျမ ကျေးဇူးတင်လိုက်ပုံမှာ စာအားဖြင့် ဖော်ပြနိုင်ခြင်းပင် မစွမ်းပေ။

စာမူကြီးကို ပွေ့၍ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ တညလုံး ညနှစ်ချက်အထိ ဖတ်သည်။ နောက်တနေ့ နေ့တဝက် မပြီးမချင်း ဆက်ဖတ်သည်။ ဝတ္တုဆုံးလျှင် မျက်လုံး ညောင်းညောင်းဖြင့် ခတ္တအနားယူရန် မျက်စိကို စုံမှိတ် ထားလိုက်သည်။ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်မှ ဆိပ်ကမ်းမှ ထွက်ခွာလာသော ရေဝတီသင်္ဘောကြီးသည် တရေးရေး ပေါ်လျက် ရှိသည်။ 

သင်္ဘောထွက်လာပြီးနောက် အေးမြသော မြစ်ပြင်လေသည် တဟူးဟူး တိုက်ခတ်လာသည်။ သင်္ဘောဦးခန်း အံဆွဲ တံခါးကို ဦးချစ်မောင်က ဆွဲ၍ ပိတ်ပေးနေခိုက် ကျမလည်း အိမ်နှင့် ခွဲလာခဲ့သော အဖြစ်ကို ရင်နင့်အောင် ခံစားလျက် ရှိသည်။ 

သင်္ဘောဦးခန်းထဲ၌ ကျမတို့ ဇနီးမောင်နှံ နှစ်ဦးသာ ပါသည်။ လက်ထပ်ပြီး အိမ်၌ သူနှင့် ၇ ရက် နေခဲ့ကာ သူ့နောက်သို့ လိုက်လာခဲ့သော သတို့သမီး ပူပူနွေးနွေးဖြစ်သည်။ သတို့သမီး၏ မရွှင်လန်းသော မျက်နှာကို ကြည့်ကာ သတို့သား လည်း မျက်နှာမကောင်းပေ။ 

"တင်လေးတော့ ရန်ကုန်ရောက်ရင် တကယ် ဆင်းရဲတော့မှာပဲ။ ဒီအတွက် စိတ်မကောင်းဘူး"

သတို့သား စိတ်ကောင်းစေအောင် ကျမ စိတ်အားတင်း၍ ပြန်ပြောသည်။ 

"ကိုကို့အတွက် ဘာမဆို စွန့်လွှတ်နိုင်တဲ့ စိတ်ဓာတ် ရှိပါတယ်။ အားလုံးလဲ စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး မပူပါနဲ့” 

ကျမအား တစုံတရာ မပြောတော့ဘဲ ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ 

"ဘာတွေ စဉ်းစားနေသလဲ" ကျမ ထပ်မေးလိုက်သည်။

"တင်လေးဆီက ဒီစကားကြားရတော့ စာအုပ်ထဲက ရှာလီဝေလင် ဇာတ်လိုက် မိန်းခလေးကို အမှတ်ရ နေတယ်" "ဘယ်လို မိန်းခလေးလဲ။ ဘယ်လို ဇာတ်လမ်းလဲ" "ဘယ်လို ဇာတ်လမ်း၊ ဘယ်လို ဇာတ်ကြောင်းဆိုတာ အခုတော့ မပြောလိုသေးဘူး၊ စောင့်ပါဦး။ အခုပြောတာထက် ကိုယ်တိုင်ဖတ်ပြီး ကိုယ်တိုင်သိသွားတော့မှ ပိုကောင်းပါတယ်လေ" ရှာလီဝေလင် ဆိုသော မျက်နှာဖြူ မိန်းခလေး၏ အမည်နာမသည် ထိုည ထိုသင်္ဘောပေါ်၌ စ၍ ကြားဖူးသော နာမည် ဖြစ်သည်။ နာမည်အပြင် ဘာမှ ပို၍ မသိပေ။ ရန်ကုန်ရောက်ပြီး မကြာမီ (၃၂) လမ်း စာအုပ်ချုပ်ဆိုင်မှ အဖုံးသစ် ချုပ်ခိုင်းထားသော 'ကွိ' စာအုပ်ကို တွေ့ရသည်။ "လမ်းဘေးအဟောင်း စာအုပ်ဆိုင်တဆိုင်က တွေ့လို့ ကိုကို ဝယ်ဖတ်တယ်။ ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီး စာအုပ်ထဲမှာ ကိုကိုနဲ့ တထပ်ထဲတူနေတဲ့ အချက်တွေ တွေ့ရတာ သိပ်အံ့သြမိတယ်။ ဒီစာအုပ်ထက် အသဲစွဲအောင် ခိုက်သွားတဲ့ စာအုပ်ရှိ ကို မရှိသေးဘူး" 

"ကွိ” စာအုပ်ကို ကျမ တရိုတသေ သိမ်းလိုက်သည်။ တခါတရံ ဟိုလှန် ဒီလှန် ဖတ်ကြည့်သည်။ စာအုပ်ထဲ၌ ရှာလီဝေလင် ဆိုသော မိန်းခလေး၏ နာမည်ကို တွေ့လိုက်၍ စိတ်ဝင်စားကာ မေးကြည့်သည်။ "သင်္ဘောပေါ်မှာပြောတဲ့ ရှာလီဝေလင်ဟာ ဒီ 'ကွိ' စာအလုပ်ထဲက ရှာလီဝေလင်လား" 

"ဟုတ်တာပေါ့၊ အချိန်ရရင် ဖတ်ကြည့်ပါ"

ရှာလီဝေလင်အကြောင်း သိချင်သောကြောင့် ဖတ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ စာလုံးသေးသေး စာမျက်နှာ ၄၀၀ ကျော် သည့်အပြင် အချို့ စကားလုံးများမှာ အဓိပ္ပာယ်သိရန် ခက်နေသည်။ မကြားဖူးသော စကားလုံးတွေ များလွန်၍ သူ့ကို မေးကြည့်သည်။ ခရစ်တော်ရဲ့ သမ္မာကျမ်းစာများကို ညွှန်းထားကြောင်း၊ အချို့မှာ ဂရိစကားနှင့် လက်တင်စာပေ ဝေါဟာရများဟု ပြောပြ ၍ ဖတ်ဖို့ရန် စိတ်မရှည်နိုင်ခြင်းကြောင့် စိတ်အားထက်သန်ခြင်းနည်းကာ သိမ်း၍သာ ထားလိုက်သည်။ ဂျပန်ခေတ် ပြည်လမ်းရှိ စစ်ကာလအတွင်း ဆဋ္ဌမမြောက် ပြောင်းရွှေ့ရသော အိမ်ကြီးသို့ ရောက်မှ ဘီရိုထဲတွင် သူ မမြင်အောင် လျှို့ဝှက်စွာ သိမ်းဆည်းထားသော ပစ္စည်းများကို သူတွေ့ရှိသွားသည်။ သူ့အကြောင်းကို “ကျမ ခင်ပွန်း အမည်တပ်၍ သူ့အတ္ထုပ္ပတ္တိ ရေးရန် စုဆောင်းလာသော သူနှင့် ပတ်သက်သမျှ အချက်အလက် အကြောင်းအရာ မှတ်စု မှတ်တမ်းများ၊ ဂျပန်ခေတ်အတွင်း လျှို့ဝှက်စွာ လုပ်နေရသော ထောက်လှမ်း ရေးလုပ်ငန်းမှ အချို့ အရေးကြီးသော အချက်အလက်များ၊ ထို့အပြင် သူ့အသက် ၂၆ နှစ်၌ မည်မျှ ဆံပင်ဖြူနေ ကြောင်းကို သားသမီးများ ကြီးလာလျှင် ပြချင်၍ ဆံပင်ကိုက်တိုင်း စုသိမ်းထားသော သူ့ဆံပင် အထုပ်များဖြစ်သည်။ ထောက်လှမ်းရေး အထူးသတင်းများကို မလုံခြုံဘူး ဆိုကာ အတင်း မီးရှို့ခိုင်းသည်။ သူ့ အတ္ထုပ္ပတ္တိ ရေးရန် စုဆောင်း ရေးမှတ်ခဲ့သော မှတ်တမ်းစာအုပ်ကြီးကို လှန်ဖတ်ပြီးမှ ကျမကို မေးသည်။ 

“ဒါတွေကို ဘယ်လို အသုံးချမလို့လဲ" "

ကိုကို အတ္ထုပ္ပတ္တိ တနေ့ ရေးချင်လို့၊ စု ရေးမှတ်ထားတာတွေ" 

သူသည် ကြက်သေသေကာ ကျမအား ငေးစိုက်လျက် ကြည့်နေပြီးမှ အသံထွက်လာသည်။ 

"ကိုကိုလည်း တင်လေး အကြောင်းကို 'My Wife' လို့ ရေးမယ်။ ကိုကို့ပေါ်မှာ တင်နေတဲ့ အကြွေးတွေမှာ 'ကျွန်ုပ်၏ ဇနီး' ဆိုတဲ့ စာအုပ်တအုပ်ကိုပါ အကြွေး ထည့်မှတ်ထား ရေးကို ရေးမယ်" 

ကျမက ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ပြောလိုက်သည်၊

"ဒီအကြွေးမဆပ်ခင် အတိုးရော ရမှာလား" 

သူသည် ဘီရိုထဲ၌ လျှို့ဝှက်စွာထားသည့် ပစ္စည်းများနှင့်အတူ တကွထားရှိသော “ကွိ”စာအုပ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ 

"အကြွေးမဆပ်ခင် အတိုးအရင်ပေးမယ်။ လာ လာ ကျမကို အိမ်အောက်ထပ်သို့ခေါ်ခဲ့ကာ စာကြည့်ခန်းထဲ၌ 'ကွိ” စာအုပ်ကို မြန်မာလို ဖတ်သွားသည်။ ရှေ့စာမျက်နှာ သုံးလေးရွက်လောက်တွင် ဝတ္ထု နားထောင်ခြင်းထက် သူ့ကို ပိုမို၍ စိတ်ဝင်စား နေသည်။ မြန်မာ စာအုပ်တအုပ်ကို ကိုင်၍ ဖတ်ပြနေသည့် အတိုင်းပင် ဖတ်ပြနေသည်။ အိမ်ကိစ္စ အလုပ်များရှိ၍ ထလုပ်လျှင် “မပြီးသေးဘူးလား မြန်မြန်" ဆိုကာ တကောက်ကောက် လိုက်လာလျက်လည်း ဖတ်ပြသည်။ တခန်း နှစ်ခန်းဆုံးသွားသောအခါ၌ မြို့ထဲမှ သူပြန်ရောက်လျှင် စာအုပ်ကို သူ့လက်ထဲ၌ထည့်ကာ ဖတ်ခိုင်းရသည်။ နေ့စဉ် မြို့ထဲသွားသည့် အချိန်အခိုက်အတန့် ဖြတ်ထားရသည်ကိုပင် ဆန့်တငံ့ငံ့ဖြစ်လျက် စာအုပ်ကို အစွဲကြီး စွဲနေတော့သည်။ မြန်မာလို ဖတ်ပြနေရင်း စာအုပ်ထဲ၌ နားလည်ရန်ခက်သော စကားလုံးဝေါဟာရများ၊ ဂရိလက်တင် စာပေစကားတို့နှင့် ဆက်စပ်သော အချက်များကို တပါတည်း အဓိပ္ပာယ် ရှင်းပြောသွားသည်။

‘ကွိ” သည် ဝေါဟာရ စကားလုံးကြွယ်သော သိပ္ပံပညာရှင် ဖြစ်သည်။ ဇာတ်လိုက်မင်းသမီး ရှာလီဝေလင် ကပင် ဝေါဟာရ ကြွယ်မှုကို အောချထားရသော ဒေါက်တာ ပါရဂူလေးဖြစ်သည်။ ဝတ္ထုကို စွဲလန်းစွာ အာရုံစိုက်လျက် နားထောင် ခံစားနေခိုက် ဝတ္ထုထဲ၌ ပါလာသော ဝေါဟာရ စကားလုံးတလုံးအတွက် ရှင်းလင်းပြောချက်များ ရှည်လျားလှခြင်းကြောင့် အတော်အောင့်အည်း စောင့်ဆိုင်းနားထောင်ရသည်။ ညွှန်းဆိုထား

သော ပုဂ္ဂိုလ်တွေအကြောင်း ရှင်းသည့်အခါလည်း မပြီးနိုင်တော့။ 

"ဟားဘတ်စပင်ဆာ” ဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်က ဘယ်လိုပုဂ္ဂိုလ် "သောမတ်(စ)ဟင်နရီ ဟပ်စလီ" က ဘယ်လိုပုဂ္ဂိုလ် “ချားလ် (စ်) ရောဘတ်ဒါဝင်” က ဘယ်လို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုး “ဂျွန်စတီးဝပ် မီလ်” က ဘယ်သူ"ဒေဆစ်ဟွန်း” ဆိုတာက ဘယ်ပြည်သား ဘယ်လိုပညာရှင် “ဂျွန်ဖစ်" ဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်က ... ။ 

ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္ထုပတ္တိ အကျဉ်းချုပ်တို့ကို သက္ကရာဇ် ခုနှစ်နှင့်တကွ ရှင်းပြောနေသောကြောင့် ဇာတ်လမ်းကိုသာ မဲ၍ သိချင်ဇောဟုန် ပြင်းပျနေသော ကျမမှာ သည်းမခံနိုင်ဘဲ တိုတိုတုတ်တုတ် ဖြစ်နိုင်သမျှ ချုံးပြောရန် အလောတကြီး တောင်းပန်မိသည်။

"စိတ်ရှည်ရှည်ထားပါ။ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ဗြုံးကနဲ မသိနိုင်တဲ့ စကားလုံးတွေ အများကြီးပဲ။ အဲဒါတွေ ရှင်းမပြရင် အရသာ မပြည့်စုံဘူး၊ ရှင်းနိုင်မှ ပိုပြီး အရသာ ပြည့်စုံပြီး ပိုပြီး လေးနက်တယ်" စာအုပ်ထဲ၌ သူ့စိတ်ကြိုက်နှင့် တွေ့ထားသော အချက်များကို မင်နီ မင်ပြာတို့ဖြင့် ရောင်စုံခြစ်ထားသည်။ မြန်မာလို ဖတ် သွားပြီးမှ "သူ့အင်္ဂလိပ်မူအတိုင်းက ဒီလိုရေးထားတယ်" ဆိုပြီးလျှင် အင်္ဂလိပ်စာအတိုင်း ဖတ်ပြပြန်သည်။ ဤစာပိုဒ်ကို စောစော က မြန်မာပြန်ချက်ထက် သူ့ခေါင်းထဲသို့ ရောက်လာသော အသစ်စကားလုံးဖြင့် ပြောင်း၍ မြန်မာလို ဖတ်ပြ သွားပြန် သည်။ ဤစာအုပ်ကို လေးငါးရက် ဆက်၍ ဆုံးအောင် နားထောင်လိုက်ရသည်။ နောက်ဆုံး အပြီးသတ်သွားသည့်ညကား ၊ ဗုံးကျင်းထဲမှ ညတချက်လောက် အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်ကြပြီးနောက် ဆက်လက်၍ ဖတ်သွားရာ ည ၃ နာရီတွင် အပြီး သတ်သွားသည်။ သူသည် ပြီးဆုံးအောင် ဖတ်ပြီး ကျမကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကျမမှာ ဝတ္တုဆုံးပြီး ခံစားချက်များ ပြင်းပျစွာဖြင့် တစုံ တယောက်က ရိုက်နှက် ထုထောင်းသကဲ့သို့ပင် ပုံပျက်ပန်းပျက် နွမ်းနယ် ပျော့ဖတ်နေသည်။

 “ဘယ်လိုလဲ တင်လေး။ ကြိုက်ရဲ့လား" အိမ်ထောင်ကျစ သင်္ဘောပေါ်၌ ကြားဖူးခဲ့သည့် ရှာလီဝေလင်၏ နာမည်ကို အိမ်ထောင်ကျပြီး ဂျပန်ခေတ်ရောက်၍ ခလေးသုံးယောက် မိခင်ဖြစ်တော့မှပင် ရှာလီဝေလင်နှင့် ကျွမ်းဝင်ရသည်။ ရင်ထဲ၌ ခံစားချက် အကြောင်းအရာ အဖုံဖုံတို့ မချိမဆန့် ပြည့်သိပ်နေ၍ “ကြိုက်ပါတယ်” ဟု တလုံးသာ ပြောနိုင်သည်။ “ကွိ” စာအုပ် မြန်မာဘာသာပြန်သည် လေထဲတွင် ပျောက်ကွယ်၍ သွားပြီ ဖြစ်ခြင်းကြောင့် လက်ရေးတို မတတ်ခဲ့လေခြင်း၊ ပြောသမျှ လိုက်မရေးမိ လိုက်လေခြင်းဟု အချိန်လွန်မှ နောင်တရကာ ပျောက်သွားသော မြန်မာဘာသာ ပြန်ကို နှမြောပြီးရင်း နှမြောရင်းဖြင့် စိတ်ထဲ ပြင်းစွာ ခံစားနေရသည်။ “ဘယ်လို ကြိုက်တာလဲ။ ဒီစာအုပ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တင်လေးရဲ့ ခံစားချက်၊ ဝေဖန်ချက်တွေကို ကြားချင်တယ်။ ပြောစမ်း”

“ပြောစရာတွေက အများကြီးပဲ ကိုကိုရယ်။ များလွန်းလို့ ဘယ်ဟာကစပြီး ပြောရမှန်းတောင် မသိပါဘူး”

“ပြော ပြော၊ တချက် စပြော" 

နွမ်းနယ် ပျော့ခွေနေသော ကျမထံမှ ကြားရမည့်စကားကို သူသည် စိတ်ထားထက်သန်စွာ စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ “ကိုကို တင်လေးနဲ့ မတွေ့ခင် 'ကလင်ကာ' လို လူမျိုးနဲ့ မတွေ့ခဲ့တာ နာတာပဲတွေ့မှာ တွေ့ခဲ့ရင် ဘယ်လောက်

ကောင်းမလဲလို့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိတယ်" သူသည် လှိုက်လှဲစွာ ရယ်မောလျက် ရှိသည်။ သူလိုလူ ဝတ္တုတွင် ကျမ ရေးခဲ့သည့်အတိုင်း အသက် ၂၆ နှစ် အရွယ်၌ အသက် ၄ဝ ခန့်ထင်ရအောင် အိုစာရုပ် ပေါက်ကာ ဆံပင်များ ဖြူပြီးလျှင် ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့လွန်းခြင်းကြောင့် ကျမမှာ စညားကတည်းက သေသွားသည့် အထိ ပါပင် အိမ်သာဝင်ပါ။ ရေချိုးပါ။ အချိန်နဲ့ စားပါ။ အချိန်နဲ့ အိပ်ပါဟု နေ့စဉ် အမြောက်ဖောက်ရသော ဒုက္ခ အသနားခံရ

သောဒုက္ခ အတော်ကြီးမားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မုဆိုးမ ဖြစ်တော့မှာပဲဟု တဖွဖွပြောမိသည်။ ကျမထင်ခဲ့သည့် အတိုင်းပင် အသက် ၂၈ နှစ်တွင် မုဆိုးမ ဖြစ်ရသည်။ “ကိုကိုနဲ့ တူတဲ့ အချက်တွေ သွားတွေ့ရလို့ ကိုကို ဖတ်စက အတော်အံ့သြရတယ်။ 

ကိုကိုနဲ့ တူတဲ့ အချက်တွေ တင်လေးကော မြင်ရဲ့လား" 

"မြင်ပ မြင်ပါ" 

"ပြောပါဦး၊ ဆက်ပြောစမ်းပါဦး" 

"ဇာတ်လမ်းကျောရိုးကို ကြည့်ရင် 'ကွိ’ ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကောင်နဲ့ ကိုကိုနဲ့ ဆင်တာတွေ တွေ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ခံကားတွေကတော့ ဘယ်တူမလဲ။ ကွဲတာပေါ့" 

"ဘယ်လိုကွဲတာ မြင်သလဲ။ ကြားစမ်းပါရစေ။ ပြောစမ်းပါဦး" 

"ဟင်နရီဂျီ ဆာဖွေရဲ့ သား 'ကွိ' ရဲ့ အဖေ ကံအကျိုးပေးပုံက တမျိုး၊ ဗမာပြည်က ဦးချစ်မောင် ဆိုတဲ့ “ကွိ”ရဲ့ အဖေ ကံအကျိုးပေးပုံက တမျိုး" 

ကျမ ဝေဖန်သံကြား၍ သူသည် တိတ်ဆိတ်သွားကာ ကျမကို ညင်သာစွာပင် စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူသည် ကိုးနှစ်သား အရွယ်ကစ၍ မျိုးချစ်စိတ် ကြီးမားရန် သန္ဓေတည်ပြီးသားဖြစ်သည်။ သူသည် ရွှေကျင်ဝန်ဦးကြင်၏ မြစ် ဖြစ်ရကား ရွှေကျင်ဝန်ကြီး ဦးကြင် တိုက်ပွဲ၌ ကျဆုံးသွားသောအခါ ဝန်ကြီး ဦးကြင်၏ မိသားစု ဟင်္သာတဆိပ်ကမ်း စူရတီလူမျိုး အကောက်ဝန်က သူ့အဖွားကို အတင်းအဓမ္မ သိမ်းပိုက်၍ သူသည် မူဆလင် အနွယ်ထဲ၌ မျိုးဆက် ဖြစ်ပွား လာခဲ့ရသည်။ အသက် ၉ နှစ် အရွယ်၌ သူ့ဖခင်က သူ့အား ပလီတက်၍ မူဆလင်ဘာသာ သွင်းပြီး ရှင်ပြုရန် အစီအစဉ် ရှိသည်။ သူ့မိခင်သည် မှူးမတ်မျိုးအနွယ် ဗမာ့သွေးပါ၍ ဗုဒ္ဓဘာသာဖြစ်ခြင်းကြောင့် သားအမိ နှစ်ယောက် ဘာသာသွင်း မခံရအောင် ကြိတ်၍ ကြံစည်ကြသည်။ ဖခင်၏ မူဆလင် ဘာသာသွင်းကို မခံဘဲ ပလီ ဘယ်တော့မှ မတက်ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်ကာ အသက် ၉ နှစ်ခန့်အရွယ် မိခင်၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး၌ ရှိသော ဖွားအေ မယ်သီလရှင်ထံသို့ သူတယောက်တည်း အိမ်မှ ထွက်ပြေးသွားသည်။ ၉ နှစ်သား အရွယ်က စ၍ သူသည် သူ့ဖခင်နှင့် လုံးဝ ဆက်ဆံမှု မရှိဘဲ ကင်းဝေးခဲ့သည်မှာ ကျမနှင့် လက်ထပ်တော့မှပင် ကျမ ဖခင်က လက်ထပ်ပွဲ၌ သူ့ဖခင် ပါရမည် ဆို၍ သားအဖ နှစ်ယောက်ကြား၌ ကိုယ်စားလှယ်ထား၍ စကားပြောကြ ဆိုကြရကာ လက်ထပ်ပွဲသို့ သူ့ဖခင် ပါလာခြင်း ဖြစ်သည်။ ၉ နှစ်သား အရွယ်မှ လူလားမြောက်သွားသည် အထိ တကိုယ်တည်းဘဝ စာအုပ်များနှင့် မျက်လုံးမခွာ စာအုပ်များသာလျှင် သူ့အဖော် စာအုပ်များသာလျှင် သူ့ချက်မြှုပ် သူ့ဘ၀ သတင်းစာတိုက်သို့ ခြေမချခင် အသက် ၁၈ နှစ်၌ လက်ပံတန်း အစိုးရ ဟိုက်စကူးကျောင်း ၁၀ တန်း၌ အင်္ဂလိပ်စာပြ ဆရာလုပ်လျက် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ်ကပင် အင်္ဂလိပ်သတင်းစာများတွင် အင်္ဂလိပ်ဆောင်းပါးများ ရေးသားနေလေပြီး ခလေးဘဝက စ၍ သူ့ကိုယ် သူ တာဝန်ယူကာ သူ့စာသူသင်၊ သူ့ဘဝ သူကျောင်း၊ သူ့ သူချွန်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည်။