စိတ်ကူးချိုချိုစာပေ
သော်တာဆွေ - ပေါ်အူးဝထ္ထုတိုများ
Couldn't load pickup availability
ပေါ်အူးတဲ့ ထိုအမည်
အင်္ဂလိပ်စာသင်ကျောင်းသားကလေးတစ်ဦးအား တောက ဦးကြီး တစ်ယောက်က...
“ဟေ့၊ မင်း အင်္ဂလိပ်လို တော်တော်တတ်နေရော့မယ်၊ ကဲ... ငါ့နာမည်ကို အင်္ဂလိပ်လို ဘယ်လိုခေါ်မလဲကွာ”
ဟု မေးခဲ့လျှင် သူငယ်ကလေး အကြပ်မည်ဖြစ်သော်လည်း ကျွန် တော်၏ဇာတ်လိုက် ပေါ်အူးကို အင်္ဂလိပ်လို ဘယ်လိုခေါ်မလဲမေးလျှင် မူကား လွယ်လွယ်ကလေး ဖြေလိုက်ပါမည်။ Jeeves (ဂျိဗ်စ်) ပါတဲ့ ခင်ဗျား။ အကြောင်းမှာ ကမ္ဘာကျော် အင်္ဂလိပ်ဟာသဝတ္ထုတိုများကို မှီး၍ ရေးထားသောကြောင့် ဖြစ်ပါ၏။
အောင်မယ်၊ Jeeves ၏ ပထမဦးဆုံးနာမည်မှာ ပေါ်အူး မဟုတ် သေးပါဘူး ခင်ဗျာ၊ အုပ်ပေါင်းတဲ့။
၁၉၄၇ ခုနှစ် မန္တလေးမြို့တွင် ကျွန်တော် ဆရာကြီး ရွှေဥဒေါင်း၏ အိမ်၌နေစဉ်၊ တစ်နေ့သောအခါ ဆရာကြီး၏ စာတိုပေစများ ထည့်သော သေတ္တာတစ်လုံးကို မွှေနှောက်ရာ၊ ဆရာကြီး၏လက်ရေး ၁၇ မျက်နှာရှိ ရေးလက်စ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ကို တွေ့၍ ကျွန်တော် ဖတ်ကြည့်ရာ လွန်စွာသဘောကျမိ၏။ စက္ကူများမှာ ဝါကြန့်၍ နှုတ်ခမ်းသားများ ပိုးကိုက်ထား ပါပြီ။ ဒါနှင့် ကျွန်တော်က ဆရာကြီး ပြ၍ “ဦးကြီး၊ ဒီဝတ္ထု ဆက်မရေးတော့ဘူးလား၊ ဘာလို့ ချောင်ထိုးထားသလဲ” ဟု မေးသောအခါ ဆရာ ကြီးက ယူကြည့်ပြီး “အေး .. မရေးတော့ပါဘူးကွာ” ဆိုသဖြင့် ...
“ဒါဖြင့် ကျွန်တော့်ပေး၊ ကျွန်တော် ဆက်ရေးမယ်”
“အောင်မယ်၊ ဖြစ်ရင် ယူရေးပါမောင်၊ ငါရေးတုန်းကလည်း ဟာသ ဝတ္ထုပဲကွ”
ဆရာကြီး စ,ထားသော ဝတ္ထုထဲမှ ဇာတ်ဆောင်နှစ်ယောက်မှာ ဆရာက မောင်ထွန်းလင်း၊ တပည့်က အုပ်ပေါင်း ဖြစ်နေလေရာ ဤအမည် တွေ ဟာသဝတ္ထုတွေနှင့် မကိုက်။ သူ့စရိုက်က ပျော့ညံ့ညံ့ရှိသူမှာ မောင် ထွန်းလင်းဆိုလျှင် “မာနေသည်။ တပည့်က အုပ်ပေါင်း ဆိုသည်မှာလည်း မသင့်လျော်။ မြန်မာလူမျိုးထဲက ခေါင်းပေါင်း အုပ်ပေါင်းကို အထွတ် အမြတ်ထားကြသည် မဟုတ်ပါလား။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်က ဆရာကို “အေးဆွေ”၊ တပည့်ကို “ပေါ်အူး” ဟု အမည်ပြောင်းလိုက်ပါသတည်း။
စင်စစ် ဆရာကြီးက ဤအရေးပါလှသော ဇာတ်ကောင်ကို အုပ်ပေါင်း ဟု နာမည်ပေးထားသည်မှာ အချည်းနှီးမဟုတ်ပေ။ ဆရာကြီးအား ချစ်ခင်လေးစား၍ ဂျပန်ခေတ်တွင် ဆရာကြီးက ရန်ကုန်မှ မန္တလေးသို့ အပြန်၊ ဗုံးတွေ တဝုန်းဝုန်းချနေသောကာလ၌ ကွမ်းခြံဘူတာကြီးမှာ ရထား လက်မှတ်ရရန် ဆရာကြီးကိုယ်စား တန်းစီယူပေးသော တရုတ်ဘိန်းစား၊ အုပ်ပေါင်းဖြစ်ကြောင်း ဆရာကြီး၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း တတိယတွဲ ကို ဖတ်ရမှ ကျွန်တော်သိရ၏။ အစကသိပါမူ ဆရာကြီး အမှတ်တရ သုံးစွဲထားသော သူ၏ အချစ်တော် အုပ်ပေါင်း၏နာမည်ကို ကျွန်တော် ပြောင်းရက်မည် မဟုတ်ပေ။
ကျွန်တော် ပေါ်အူးဟု ပြောင်းသည်မှာ ဤလူသည် ပြဿနာတို့ကို ဖြေရှင်းရာ၌အမတ်ကြီးဦးပေါ်ဦးကဲ့သို့ ဉာဏ်ရှိသောကြောင့်၊ သို့သော် အိမ်စေတပည့်မျှ ဖြစ်နေသဖြင့် “ပေါ်ဦး မဟုတ်ဘဲ “ပေါ်အူး” လုပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါ၏။(စာစီနှင့် စာပြင်ဆရာတို့ သတိထားကြပါကုန်၊ ဦး နှင့် ဘူး လွဲကြပေါင်း များခဲ့လှပေပြီ)
ဤ “အေးဆွေ-ပေါ်အူး” စ၍ ပါခဲ့သည်မှာ ၁၉၄၈ ခုနှစ် မတ်လ ရှုမဝ၊ အမှတ် ၁ဝ တွင် သည်မောင့်လက်သံ ဝတ္ထုက ဖြစ်ပါ၏။ ဆရာကြီး ၏ ရေးလက်စ ၁၇ မျက်နှာကို ကျွန်တော်က နောက်ထပ် ၃ဝ မျှ ဖြည့်လိုက် ခြင်း ဖြစ်ပါ၍ ဤဝတ္ထုမှာ ဆရာကြီး ၄ ပုံ ၁ ပုံ၊ ကျွန်တော်က ၄ ပုံ ၃ ပုံ ဟု ဆိုထိုက်ပါ၏။ ယင်းဝတ္ထု ပြီးသည့်နောက်၊ ပေါ်အူး-အေးဆွေ ဇာတ်ကောင်များကို ကျွန်တော် နောက်ထပ်ဆက်ရေးရန် မရည်ရွယ်ပါ။ ရေးရန် အကြောင်းရှိမှန်းလည်း မသိသေး။
သို့သော် ဤဝတ္ထုထွက်ပြီး ကျွန်တော် ရန်ကုန်မြို့သို့ ရောက်၍ အစ်မကြီး ခင်မျိုးချစ်တို့ ဇနီးမောင်နှံနှင့် သိကျွမ်းပြီးသကာလ၊ တစ်နေ့သ၌ အစ်မကြီးက “မင်း (ဗ်စ်)ကို ပေါ်အူးလုပ် ရေးတာဟာ နည်းနည်း ကလက်တယ်ကွ၊ သူ့မူရင်း (ဗ်စ်) က တည်တည်နဲ့ ရယ်ရတာ”ဟု ပြော သည်။ ကျွန်တော် ရုတ်တရက် နဝေတိမ်တောင် ဖြစ်သွားပါသည်။ ။
“ဗျာ ... ကျွန်တော် ဘယ် ဂျိ(ဗ်စ်)ကို ယူရေးလို့လဲဗျာ”
“ဟ .. မင်းရေးတဲ့ သည်မောင့်လက်သံဝတ္ထုဟာ ပီဂျီဝုဒ်ဟောက်စ် ရဲ့ ဂျိ(ဗ်စ်)ထဲက မဟုတ်လား”
ကျွန်တော် နားမလည်ပါ။ အင်္ဂလိပ်စာရေးဆရာကြီး ပီဂျီဝုဒ် ဟောက်စ် ရှိမှန်းကိုပင် ကျွန်တော်မသိ။ ကျွန်တော်သည် အင်္ဂလိပ်စာပေ ၌ ကျွမ်းကျင်ခဲ့သူ မဟုတ်ပေ။ ကျွန်တော်က ဤဝတ္ထုရေးရခဲ့ပုံ ပြောပြသည် ၌ အစ်မကြီးက အံ့အားသင့်လျက် “ဟေ ဒါဖြင့် ဆရာကြီးက ဂျိ(ဗ်စ်)ဝတ္ထု ကို စထားတာ ဖြစ်ရမယ်ကွ၊ ကဲ မင်း ဂျိ(ဗ်စ်)ကို မသိသေးရင်ဖြင့် ငါ့ဆီမှာ အဲဒီဝတ္ထုတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်ကွာ”ဆိုပြီး သူ့စာအုပ် ဗီရိုထဲမှ ထုတ် ၍ ပေး၏။ ကျွန်တော်က ဝမ်းသာအားရယူသွား၏။
သို့သော် အိမ်ရောက်၍ ဖတ်ကြည့်တော့ ကျွန်တော် နားမလည်ချေ တကား။ ကျွန်တော်သည် စာအုပ်များကို ပြန်ယူသွားကာ အစ်မကြီးကို ဝန်ခံရ၏။
“အစ်မကြီးရဲ့ ကျွန်တော် ဖတ်လို့ နားမလည်ဘူး။ ကျွန်တော်က အင်္ဂလိပ်စာ တတ်တာမဟုတ်ဘူး” ဟု ပြောပြသည်၌ အစ်မကြီးက ရယ် မော၍...
“ဟဲ့ ပီဂျီဝုဒ်ဟောက်စ် စာတွေက ဖတ်စမရှိသေးရင် မင်း ဘီအေ အောင်လည်း နားလည်မှာမဟုတ်သေးဘူး၊ ကဲ မင့် ငါ ဟောဒီဝတ္ထုတို တစ်ပုဒ်က စဖတ်ပြပါမယ်ကွာ”
ဤမှစ၍ ကျွန်တော်သည် သူတို့အိမ်၌ စာသင်ကျောင်းသားကလေး ဖြစ်သွားချေ၏။ သူတို့ဇနီးမောင်နှံမှာ တစ်ယောက်တစ်လဲ စိတ်ရှည်လက် ရှည် စာတက်ပေးကြပါ၏။ ပီဂျီဝုဒ်ဟောက်စ်နှင့် ကျွန်တော်နှင့် အကျိုးပေး လိုက်ပုံကလည်း အချို့ဝတ္ထုများမှာ အစ်မကြီးတို့ ဖတ်ပြနေ၍ မဆုံးမီ တစ် ဝက်တစ်ပျက်လောက်နှင့်ပင် ကျွန်တော်အဖို့ မြန်မာလိုရေးရန် ခေါင်းထဲ ဝတ္ထု အစအဆုံး ရောက်နေတော့၏။
ထို့ကြောင့် ကျွန်တော့် ဝတ္ထုများမှာ မှီရေးသည်ဖြစ်သော်လည်း မူရင်းနှင့် များစွာခြားနားနေတတ်လျက် “ဟ ... မင်းပြန်ရေးတာက တို့ အဖို့ တစ်မျိုးဖတ်ကောင်းပြန်တယ်ကွ” ဟု ကျွန်တော့်အား စာတက်ပေးသူ များကပင် ပြောကြပါသည်။ မှီရေးရသည်မှာ တိုက်ရိုက်ပြန်သကဲ့သို့ အင်္ဂလိပ်စာ ကျွမ်းကျင်ပြီး မြန်မာလို ရေးတတ်ရုံနှင့် မပြီးသေးချေ။ မြန်မာ လို အနေအထား၊ အသုံးအနှုန်း၊ အမူအကျင့်တို့ကို ဆီလျော်အောင် ရှာဖွေ ဖြည့်စွက်နိုင်စွမ်းရှိဖို့ လိုပေသေးသည်။ ထို့ပြင် မူရင်းစာရေးဆရာ၏ အာဘော်နှင့် ကိုယ့်အာဘော် တိုက်ဆိုင်ဖို့ကလည်း လိုပါသေး၏ ။ အစ်မကြီး ခင်မျိုးချစ်ကိုယ်တိုင်က ကျွန်တော့်ကို ပြောဖူးသည်။
“ငါ ဂျိဗ်စ်ကို တစ်ပုဒ်ရေးဖူးတယ်လေကွာ။ ရှုမဝမှာ လွဲချက်ကယ်နာ ဆိုတာ မင်းဖတ်မိမှာပေါ့။ ဖြစ်ပါဘူးကွာ၊ ငါက ဝုဒ်ဟောက်စ် အာဘော် နဲ့ မလိုက်နိုင်ပါဘူး။ မင်းနဲ့ပဲ ကိုက်ပါတယ်။ မင်းပဲ ရေးလိုက်ပါတော့ ကွာ”
ဟု ပြောကာ ကိုယ်တိုင်ပင် ကျွန်တော့်အား စာတက်ပေးလိုက်ပါ၏။ ထို့ကြောင့် ဤပေါ်အူးဝတ္ထုတွေ ကျွန်တော် ရေးနိုင်ခြင်းဖြစ်ပါ၏။
ယခုအခါ အခွင့်သင့်ခိုက်တွင် အစ်မကြီးတို့ ဇနီးမောင်နှံအား ကျေး ဇူးတင်ကြောင်း အထူးဖော်ပြလိုပါသည်။
သော်တာဆွေ
၁၃-၇-၆၅
