သတင်းထောက်ဝင်းမြင့်ကြီး - အာဏာနဲ့ငွေ

သူတို့အမြင်ကို ပြန်လည်ဆွေးနွေးခြင်း

 

          တရားခွင်မှ ကြိုးမိန့်များစာအုပ် ထွက်ပြီးနောက် ပူပူနွေးနွေးပင် စာဖတ်ပရိသတ်ထံမှ ဝေဖန်ချက်များ၊ ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေသင်္ဂဟတို့နှင့် တွေ့ဆုံမိရာမှ ဆွေးနွေးဝေဖန်ခြင်းများ ပြုလာသည်။ ကြိုတင်၍ပင် ဝေဖန်မှုကို လိုလားတောင့်တနေသည့်အချိန်တွင် ဝေဖန်ဆွေးနွေးခြင်းများ နှင့် ဆုံစည်းရသောကြောင့် ဝမ်းသာအားရဖြစ်မိသည်။ ကိုယ့်အတွေး အခေါ်၊ ကိုယ့်အယူအဆနှင့် အမြင်များသည် တစ်ယောက်တည်းအနေနှင့် မှန်နေသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း စာဖတ်ပရိသတ်အနေဖြင့် ရှုထောင့် အမျိုးမျိုးမှ ဝေဖန်တင်ပြကြသည့်အခါ မိမိ၏အယူအဆ၊ အတွေးအခေါ် တို့ကို ပြန်လည်သုံးသပ် ဆင်ခြင်နိုင်ပေသည်။ တရားခွင်မှ ကြိုးမိန့်များ စာအုပ်တွင်ပါရှိသည့် ဖြစ်ရပ်များနှင့် ကျွန်တော့်အယူအဆ တင်ပြချက် များအပေါ် ဝေဖန်မှုများသည် ရှုထောင့်အသီးသီးမှ ဖြစ်လေသည်။ စာအုပ်တစ်အုပ်လုံး ခြုံ၍ ဝေဖန်မှုပြုသည့်အခါ အကောင်းနှင့်အဆိုး ယှဉ်တွဲနေသည်ဆိုသောအချက်ကို အဓိကထား၍ ပြောဆိုလာသည်။

          အကောင်းနှင့်အဆိုးသည် ယှဉ်တွဲနေသော ဆန့်ကျင်ဘက်တရားများ ဖြစ်သည်ကိုတော့ လက်ခံရပေမည်။ အကြောင်းအရာတစ်ခု ကို ဖော်ပြရာတွင် ထိုအကြောင်းအရာပေါ်၌ အကောင်းမြင်သလို အဆိုးမြင်သူများလည်း ရှိပေမည်။ ပြဿနာတစ်ခု သို့မဟုတ် အကြောင်း အရာတစ်ခုကို မိမိကြိုက်နှစ်သက်ရာ ရှုထောင့်မှ ဝေဖန်ခြင်းသည် ထိုသူ ၏ လွတ်လပ်ခွင့် ဖြစ်၍ ပိတ်ပင်ရန်အကြောင်း မပေါ်ပေါက်ပါ။ သို့သော် ထိုသို့ ဝေဖန်ခြင်းကို မှားသည်၊ မှန်သည် ပြန်လည်ဆွေးနွေးရန်အတွက် မူလက ဝေဖန်ခံရသူတွင် ထပ်မံ ရှင်းလင်းတင်ပြခွင့် ရှိရပေမည်။

          ဝေဖန်ဆွေးနွေးခြင်းအားလုံးကို ပေါင်းရုံး၍ တင်ပြပါမည်။ တရားခွင်မှ ကြိုးမိန့်များစာအုပ်ကို ဖတ်ရှုခြင်းဖြင့် ဖြစ်ပျက်မှု အကြောင်း အရာများကို ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းသဘောအရ တင်ပြထားခြင်းကြောင့် ဖတ်ရချိန်တွင် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ ထိုသို့ ဖတ်ခြင်းနှင့် ပြည်သူတို့က ဥပဒေအချက်အလက်များကို ဆည်းပူးခွင့်ရသည်။ အမှုတစ်ခုပြီးဆုံးသွား သည့်အခါ ယင်းအဖြစ်အပျက်ဖြစ်ရသည့် အကြောင်းရင်းခံများကို စစ်တမ်းထုတ်ပြထားခြင်းကြောင့် ဖတ်သူတို့အတွက် ပညာရစေသည်။ ဤကား ရှုထောင့်တစ်ခု၏ ဝေဖန်ချက် ဖြစ်သည်။

          အခြားရှုထောင့်တစ်ခုမှ ဝေဖန်ချက်တွင် အချို့ဥပဒေနှင့် ပတ် သက်၍ တင်ပြချက်များသည် ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်သူတို့အား နည်းပေး လမ်းပြ ပြုလုပ်ရာရောက်သည်ဟု ထင်သည်။ ဥပမာ ဖြောင့်ချက်ပေးရာ တွင် အမှုဖြစ်သူတိုင်းသည် ဖြောင့်ချက်မပေးသင့်ဟု တိုက်ရိုက်မဟုတ်သော်လည်း သွယ်ဝိုက်၍ ဆိုထားခြင်းသည် ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်သူ တို့အား ဖြောင့်ချက်မပေးရန် လမ်းပြရာရောက်သည် ဆိုလာသည်။

          အမှုစစ်ဆေးခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ရိုက်နှက်စစ်ဆေးခြင်း မျိုးသည် လူ့ကျင့်ဝတ်အရလည်းကောင်း၊ ဥပဒေအရလည်းကောင်း မပြု ထိုက် မလုပ်ထိုက်သော အပြုအမူများသာ ဖြစ်သည်ဟု ဖော်ပြချက်ပေါ် တွင် ဝေဖန်သူက ရာဇဝတ်မှု ကျူးလွန်သူတစ်ယောက်အား အုန်းထမင်း နှင့် ကြက်သားဟင်း ကျွေး၍လည်းကောင်း၊ လက်ဖက်ရည်နှင့် ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်၍ စစ်ဆေးနေလျှင် ဤအမှုသည် ဘယ်သောအခါ မျှ ပေါ်ပေါက်လာမည် မဟုတ်ဟု ဆိုလိုရင်းပင် ဖြစ်သည်။

          အာဏာနဲ့ ငွေ

 

          ပထမ ဝေဖန်သူအား အထူးတလည် ပြန်လည်ဆွေးနွေးရန် မလိုသော်လည်း ဒုတိယအချက်နှင့် ပတ်သက်၍မူ ကျေကျေလည်လည် တင်ပြ ဆွေးနွေးလိုသည်။ တရားခွင်မှ ကြိုးမိန့်များစာအုပ်တွင် ကျွန်တော် ဖော်ပြခဲ့သည့်သဘောမှာ အမှုဖြစ်သည့်အကြောင်းအရာပေါ် တွေ့ရှိချက် များအရ ဖြစ်လေသည်။ ရာဇဝတ်မှုတစ်ခု ကျူးလွန်သူဟု စွပ်စွဲချက်ဖြင့် ဖမ်းဆီးခံရသောသူအား ဥပဒေနှင့်အညီ ဖြောင့်ချက်ယူရပုံများနှင့် ပတ်သက်၍ တရားဥပဒေရေးရာ မွမ်းမံသင်တန်း၌ ပို့ချချက်ကို ဦးစွာ ဖော်ပြလိုသည်။

 

တရားခံပေးသောဖြောင့်ချက်

           ရာဇဝတ်ကျင့်ထုံးဥပဒေပုဒ်မ ၁၆၄/၃၆၄ အရ ရယူထား သော ဖြောင့်ချက်သည် 

           သက်သေခံဥပဒေပုဒ်မ ၂၄ အရ၊ သက်သေ ခံဝင်၍ ထိုဖြောင့်ချက်အရ 

           တရားခံအား အပြစ်ပေးနိုင်သည်။ ထို့ပြင် ၎င်းဖြောင့်ချက်ကို သက်သေခံ

           ဥပဒေပုဒ်မ ၃၀ဝ အရ   အခြားတရားခံများပေါ်၌ ထည့်၍ စဉ်းစားနိုင်သည်။

           သို့ရာတွင် ဖြောင့်ချက်တစ်ခုတည်းနှင့် အခြားတရားခံများကို 

           အပြစ်မပေးနိုင်ဟု ဆိုထားသည်။ (၁၉၅၈ ခုနှစ် မြန်မာစီရင်ထုံး တရားလွှတ်တော်ချုပ်

           စာမျက်နှာ ၁။ အောင်ထွန်းနှင့် ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံနှင့် 

           စာမျက်နှာ ၂၉၊ တရားလွှတ်တော် အလှနှင့် ပြည်ထောင်စုမြန်မာ 

           နိုင်ငံကို ရည်ညွှန်းပါသည်)  တရားခံဖြောင့်ချက်များကို အနည်းဆုံး 

           ဖြောင့်ချက်ယူရန် အာဏာရှိသည့် ဒုတိယတန်း တရားသူကြီး သာ ယူနိုင်သည်။ 

           ဖြောင့်ချက်ယူရန် အာဏာမရှိသည့် တရား သူကြီးယူထားသည့် 

           ဖြောင့်ချက်သည် သက်သေခံမဝင်။ (၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ မြန်မာနိုင်ငံ

           စီရင်ထုံး စာမျက်နှာ ၄၉ ကိုကြည့်ပါ)

 

          ဖြောင့်ချက်ယူရာတွင် တရားသူကြီးတို့သည် ရာဇဝတ်ကျင့်ထုံး ပုဒ်မ ၁၆၄/၃၆၄ တွင် သတ်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း လိုက်နာရန်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ ရယူထားသော ဖြောင့်ချက်များသည် သက်သေခံဥပဒေ ပုဒ်မ ၈ဝ အရ သက်သေခံဝင်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ဖြောင့်ချက်ယူသော တရားသူကြီးမှတစ်ဆင့် တင်သွင်းရန်မလိုတော့ဘဲ သက်ဆိုင်သည့်ဖြောင့် ချက်ကို အမှုတွဲတွင် သက်သေခံအဖြစ် သွင်းပြီး စဉ်းစားနိုင်သည်။

              ပုဒ်မ ၂၄ တွင် ခြိမ်းခြောက်မှု၊ သွေးဆောင်မှု သက် သာရာရမည့်

              မျှော်လင့်ချက်နှင့် ကင်းသည့် တရားခံပေးသော ဖြောင့်ချက်များကို

              ဖြောင့်ချက်ပေးသော တရားခံ အပေါ်တွင် အသုံးပြု၍ ရုံးက အပြစ်ပေးနိုင်သည်ဟု

              ဖော်ပြထားသည်။ တရားခံပေးသော ဖြောင့်ချက်များမှာ ခြိမ်းခြောက်မှု၊

              သွေးဆောင်မှု ကင်းရှင်းပြီး တရားခံက အလိုအလျောက် 

              မိမိသဘောအတိုင်းပေးသည့် ဖြောင့်ချက်ဟု ရုံးက ယူဆနိုင်ရန်

         (၁) တရားခံအား အချုပ်တွင် ကြာမြင့်စွာမထားဘဲ ဖြောင့်ချက်ယူရန်။ 

         (၂) ဖြောင့်ချက်ပေးပြီးနောက် တရားခံအား ရဲအချုပ်တွင်မထားဘဲ

               ထောင်ချုပ်သို့ပို့ရန် သို့မဟုတ် မြို့မရဲအချုပ်တွင်ထားရန် 

              (ရုံး လက်စွဲဥပဒေ အပိုဒ် ၄၀၄ ကို ကြည့်ပါ) 

         (၃) တရားခံများ ဖမ်းဆီးပြီးနောက် ခွဲချုပ်ထားရန်။ ၎င်းတို့

              ဖြောင့်ချက်မယူမီ ၎င်းတို့အား အတူမထားရ၊ အတူချုပ် ထားမိပါက

              ၎င်းတို့ပေးသော ဖြောင့်ချက်သည် အချုပ် တွင် အမှုကြောင်းခြင်းရာများ

              ညှိနှိုင်းတိုင်ပင်ပြီးနောက်ဖြောင့်ချက်ပေးသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။

         (၄) တရားသူကြီးထံသို့ ဖြောင့်ချက်ယူရန် ပို့သောအခါ တရားခံများကို

               ခွဲ၍ တစ်ဦးစီ ပို့သင့်ပါသည်။ 

         (၅) တရားခံများအား ဖြောင့်ချက်ပေးမည်၊ မပေးမည် မသိခင်ကျင့်ထုံးဥပဒေပုဒ်မ 

               ၁၆၂ အရ စစ်ဆေးသောအခါ တစ်ဦး စီ ခွဲစစ်ရန်နှင့် အချင်းချင်း

               မည်ကဲ့သို့ အဖြေပေးသည်ကို မသိစေရန်၊

               တရားခံများအား စွဲချက်ပြု၍ ရုံးတင်တရားမစွဲဆိုမီ ၎င်းတို့ထံမှ ဖြောင့်ချက်ယူရန် ဖြစ်သည်။  

               တရားခံသည် ဖြောင့်ချက်ပေးပြီးနောက် ရုံးတင် တရားမစွဲ မိ၍ဖြစ်စေ၊

               ရုံးတင်တရားစွဲပြီးမှဖြစ်စေ     သေသွားခဲ့သော် ၎င်းတို့၏ ဖြောင့်ချက်သည်

               သက်သေခံ ဥပဒေပုဒ်မ ၃၂ အပိုဒ်ငယ် (၃)အရ သက်သေခံဝင်သည်။

               ထိုဖြောင့်ချက်ကို    အခြားတရားခံများအပေါ် ထည့်၍ စဉ်းစားနိုင်သည့်

              (၁၉၄၈ ခု  မြန်မာစီရင်ထုံးစာမျက်နှာ၄၈ ကို ကြည့်ပါ။)

 

          အဆိုပါ သင်တန်းပို့ချချက်မှာ တိုတိုနှင့် လိုရင်းအဓိပ္ပာယ် ပေါ်လွင် ပြီးသားဖြစ်၍ ဖြောင့်ချက်ကို တရားဥပဒေနှင့်အညီ ရယူမည့် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအား အလွယ်နှင့်ပင် သိမှတ်နိုင်ပေမည်။

          ဤသို့ သော ဥပဒေသတ်မှတ်ချက် စည်းကမ်းချက်များနှင့် အညီ ရယူထားပါသည်ဆိုသော ဖြောင့်ချက်များသည် တရားခွင်သို့ရောက်ရှိလာသည့်အခါ တရားခံဟု စွပ်စွဲခံရသူတို့က ရဲက ညှဉ်းပန်း နှိပ်စက်၍ သင်ပေးသည့်အတိုင်း ပြောရပါသည်။ ဖြောင့်ချက်ပေးခဲ့ရပါ သည်ဟု ငြင်းဆိုလျက် ပေးထားသောဖြောင့်ချက်များကို ပြန်လည်ရုပ် သိမ်းကြသည်။ တရားခွင်၌ ဤသို့ ပြုလုပ်ကြသည်မှာ အစဉ်အလာ တစ်ရပ်လိုဖြစ်သည်ကို ပြီးဆုံးခဲ့ပြီး သောအမှုများတွင် တွေ့ရှိရသည်။

          အမှုကြီးများတွင် ရဲက တရားသူကြီးထံ၌ ဖြောင့်ချက်ယူသည်။ ထိုဖြောင့်ချက်ကို တရားခွင်၌ စွပ်စွဲခံရသူက ငြင်းဆိုသည်များကို တွေ့မြင် လာရသည့်အခါ ထိုဖြောင့်ချက်များအပေါ်တွင် စဉ်းစားဝေဖန်မိလာ သည်။ ဤခေတ်အခါနှင့် ကိုက်ညီခြင်း ရှိ/မရှိဆိုသည်ကိုလည်း ဥပဒေ ပညာရှင်တို့က စဉ်းစားသင့်ပြီဟု ဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ 

          ဥပဒေပညာရှင်တစ်ဦးနှင့် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြည့်သည့်အခါ ဖြောင့်ချက်ကို သာမန်ရိုးရိုးတရားခံ၏ ဆန္ဒအရ ပေးခြင်းမျိုးမှာ ပြောရန်အကြောင်း မပေါ်ပေါက်သော်လည်း ရဲက ရိုက်နှက်ညှဉ်းပန်းသောကြောင့် ပေးရသည့် ဖြောင့်ချက်မျိုးမှာ ရဲကျင့်ဝတ်နှင့်လည်း ဆန့်ကျင် သည်။ ဥပဒေနှင့်လည်း ဆန့်ကျင်သည်ဟု သူ၏ထင်မြင်ချက်ကို ထုတ် ဖော်ပြောပြလေသည်။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကပင် အခြားနိုင်ငံများမှ ဖြောင့်ချက်ယူပုံ နှင့်စာလျှင် မြန်မာပြည်က သက်သာသေးသည်ဟုလည်း ထပ်ဆင့်ပြော လေသည်။ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အချို့နိုင်ငံများတွင် တရားခံသည် ရဲထံပေးသည့်ဖြောင့်ချက်နှင့်ပင် ထိုတရားခံအပေါ် အပြစ်ပေးနိုင်သည်ဟု ဥပဒေသတ် မှတ်ချက်ထားသောကြောင့် ပို၍ဆိုးသည်ဟု ဆိုခြင်းဖြစ်လေသည်။

          ဖြစ်ခဲ့ပြီးသောအမှုများနှင့် ပတ်သက်၍ ဖြစ်ပျက်သည့် အကြောင်းခြင်းရာများပေါ် အခြေခံ၍ လေ့လာတွေ့ရှိချက်များကို တင်ပြ သည်။ ပြစ်မှု ဖြစ်ပွားရာတွင် အချို့အမှုများမှာ တရားခံအား လက်ပူး လက်ကြပ်ဖမ်းမိခြင်း (မျက်မြင်သက်သေရှိခြင်း) သက်သေခံအထောက် အထားများ ရရှိထားခြင်းကြောင့် စွဲချက်ပြုလုပ်ရာ၌ လွယ်ကူပေသည်။ ဤသို့သောအမှုမျိုးတွင် တရားခံသည်လည်းကောင်း၊ တရားခံဘက်မှ လိုက်ပါဆောင်ရွက်သည့် အကျိုးတော်ဆောင်များသည်လည်းကောင်း အမှုမှ ထွက်ပေါက်မရသည့်အခါ ဥပဒေအခွင့်အရေးအရ သက်သာအောင်၊ ကြီးသည့်အမှု ငယ်အောင်သာ ရှောင်တိမ်းနိုင်ကြသည်။ ရှောင် တိမ်းရန် ကြိုးစားကြရသည်။

          ပြစ်မှုကျူးလွန်ရာတွင် တရားခံ မမှတ်မိခြင်း၊ မျက်ကွယ်၌ ဖြစ်ပွားခဲ့သော အမှုများမှာ စွဲချက်ပြုလုပ်နိုင်ရန်အတွက် သက်သေများ၊ သက်သေခံ အထောက်အထားများနှင့် တရားခံ၏ ဖြောင့်ချက်ပါ ထွက် ဆိုချက်များ၌ ပါရှိသည့် အချက်များပေါ် ငြိစွန်းချက် ရှိ၊ မရှိ ထင်ဟပ်ရသော အမှုမျိုးဖြစ်သောကြောင့် (စုံထောက်မှု) တရားခံထံမှ ဖြောင့်ချက် ရယူနိုင်ရေးသည် လိုအပ်ပါသည်ဟု ယူဆထားဟန် လက္ခဏာရှိလေ သည်။

          ပထမအမှုအမျိုးအစားတွင် အငြင်းပွားရန် အချက်မရှိသော် လည်း ဒုတိယအမှုအမျိုးအစားတွင် အထောက်အထားနှင့် တရားခံဆိုသူ ၏ ဖြောင့်ချက်များမှာ စဉ်းစားဖွယ်ရာ ကောင်းလာသည့်ပြင် ဖြောင့်ချက်

ရယူရန် တရားသောနည်း မတရားသောနည်းများ ရောပြွမ်းနိုင်သည်ဟု သံသယဝင်စရာလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။ ထို့ကြောင့် အမှုဖြစ်ပျက်သည့် အကြောင်းခြင်းရာများပေါ်၌သာ သုံးသပ်ဝေဖန်ခြင်းဖြင့် ဤခေတ်အခါ နှင့် ဖြောင့်ချက်ဆိုသည်ကို ဥပဒေပညာရှင်တို့က စဉ်းစားနိုင်ရန် တင်ပြ ခြင်းသာ ဖြစ်သောကြောင့် ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်သူတို့အား နည်းပေးလမ်း ပြမဟုတ်ကြောင်း ရှင်းလင်းရပေမည်။

          တရားခံတစ်ယောက်အား အုန်းထမင်းနှင့် ကြက်သားဟင်း ကျွေး၍ လည်းကောင်း၊ လက်ဖက်ရည်နှင့် ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်ကျွေး ၍ လည်းကောင်း၊ စစ်ဆေးခြင်းဖြင့် အမှုပေါ်ပေါက်မည်မဟုတ်ဆိုသော ဝေဖန်ချက်နှင့်ပတ်သက်၍ ပြန်လည်ဆွေးနွေးလိုပါသည်။ သံသယဖြင့် ဖမ်းဆီးရသော အမှုများမှ တရားခံဟု စွပ်စွဲခံရသူများ၊ တစ်ဖက်သတ် စွပ်စွဲချက်ဖြင့် ဖမ်းဆီးစစ်ဆေးရသော တရားခံဟု စွပ်စွဲခံရသူများက ၎င်းတို့အပေါ် စွပ်စွဲသည့် ပြစ်မှုများကို မကျူးလွန်ရပါဟု ငြင်းဆိုလာ သည့်အခါ အမှုပေါ်ပေါက်ရေး အတွက် ရိုက်နှက်စစ်ဆေးခြင်းမျိုး၊ အချုပ်ရောက်လာသူအပေါ် အငြိုးကြီးဖြင့် နာကျင်အောင် ပြုလုပ်ခြင်းများ သည် ရဲအတတ်သင်ကျောင်းမှ သင်ကြားပေးလိုက်သည့် ပညာရပ်များထဲ တွင်မပါသော်လည်း ရဲအချို့က ထိုအကျင့်ဆိုးကြီးကို လက်ခံကျင့်သုံးနေ ကြသည်ကို သတင်းစာများထဲ၌ မကြာခဏ ဖတ်ရလေသည်။ သတင်း စာထဲမပါဘဲ ကျိတ်ခံသွားကြသည့်သူများလည်း ရှိကောင်းရှိပေမည်။

          အမှုပေါ်အောင် တရားခံကို ရိုက်နှက်စစ်ဆေးသည်ဆိုသည် ကပင် ထိုရဲအရာထမ်း အမှုထမ်းတို့အဖို့ ညံ့ဖျင်းကြောင်း တင်ပြနေခြင်း သာ ဖြစ်ပေသည်။ အမှုတစ်ခုကို ရိုက်နှက်စစ်ဆေးမှ ပေါ်ရမည်ဆိုက ဥပဒေအရ လက်ခံပြုကျင့်ခြင်းမမည်၊ ဥပဒေမဲ့ပြုရာရောက်သည်ဟု ဆိုရပေမည်။          

           ရဲအချုပ်သို့ ရောက်ရှိလာသူတစ်ဦးအပေါ် ရဲအရာထမ်း၊ အမှုထမ်းတို့က မည်သို့ဆက်ဆံရမည်ဆိုသော အချက်နှင့်ပတ်သက်၍ ရဲလက်စွဲ ဥပဒေထဲတွင် ဤသို့ ညွှန်ကြားထားသည်ကို သုတေသီများ အတွက် ကူးယူ ဖော်ပြလိုက်ပါသည်။

                   မည်သည့်ရဲအရာထမ်း အမှုထမ်းမဆို မိမိတို့၏ အချုပ် တွင် 

                   ရှိသူတစ်ယောက်ကို“အကြောင်းအခွင့်မရှိဘဲ” နာကျင်အောင် ပြုလုပ်လျှင်

                   လည်းကောင်း၊ အရာရှိကို ရာဇဝတ်တရား သူကြီးက ပြစ်မှုထင်ရှား၍ 

                   သတ်မှတ်ရာတွင် သုံးလအထိထောင်ဒဏ်သော်လည်းကောင်း၊ 

                   ငွေဒဏ်သော်လည်းကောင်း (ဒဏ်နှစ်ရပ်စလုံး သော်လည်းကောင်း) 

                   စီရင်စေရမည်ဟု ၁၉၄၅ ခုနှစ် ရဲအက်ဥပဒေ ပုဒ်မ ၄၃ တွင် ပြဋ္ဌာန်းချက်ပါရှိ သည်။ 

                   ထိုသို့ အရေးယူခြင်း မဟုတ်လျှင် ရာဇသတ်ကြီးအရ လည်း တရားစွဲဆိုနိုင်သည်။ 

                   ခုခံခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်သော အကျဉ်းသားတို့ကို ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းမှာ 

                   ရဲအဖွဲ့ ၏ ဂုဏ် သတင်း နိမ့်ကျစေသော အပြုအမူဖြစ်၍ ၎င်းအပြုအမူ ပြုလုပ် 

                   ကျူးလွန်သူတို့ကို မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ မညှာတာအပ်ပေ။

                   ၎င်း ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်သူသည်  မည်သည့်အဆင့် အတန်းမျိုး နှင့်ပင်

                   အမှုထမ်းရွက်နေသည်ဖြစ်စေ၊ ရာထူးမှ အမြဲတမ်း ထုတ် ပစ်ခြင်း၊

                   အပြစ်ဒဏ်ကို ခံရစမြဲ ဖြစ်စေရမည်၊ အချုပ်တွင် ရှိနေသူတို့ကို

                   ကြည့်ရှုစောင့်ကြပ်ရာ၌ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်း ခြင်းဖြင့် သို့မဟုတ်

                   အနည်းငယ်မျှပင် နာကျင်အောင်ပြုခြင်းဖြင့် ရဲအဖွဲ့၏ နာမည်ပျက်စေမည့်

                   အခြင်းအရာတို့ကို ရဲအရာထမ်း အမှုထမ်းတို့ အထူးကြိုးစားအားထုတ်၍ 

                   စောင့်စည်းကာကွယ် ကြရမည် (၁၃၈ဝ)။

 

               ယင်းသို့ အက်ဥပဒေတွင်လည်းကောင်း၊ ရဲလက်စွဲတွင်လည်း ကောင်း၊ မလိုလားအပ်သော အပြုအမူများဖြစ်ပါသည်ဟု တားမြစ်ထား သည်ကို တွေ့ရှိရပေသည်။ သို့သော် ရဲလက်စွဲဥပဒေ၌ အချုပ်သို့ ရောက် ရှိလာသူတို့အား ရိုက်နှက်ညှဉ်းပန်းခြင်းအမှု မပြုကြရန် တားမြစ်ချက် စကား ရပ်တွင် အနှောင့်မလွတ် အသွားမလွတ်သော စကားရပ်တစ်ခုကို သတိပြုမိ ပေသည်။ ထိုစကားရပ်မှာ “အကြောင်းအခွင့်မရှိဘဲ” ဆိုသော စကားရပ်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ထိုရဲလက်စွဲဥပဒေ၌ ဖော်ပြထားချက်သည်အချုပ်၌ ရောက်ရှိလာသူအား နာကျင်အောင် ပြုလုပ်ခြင်းကို လေးလေး နက်နက် တားမြစ်ထားသော်လည်း ထိုစကားရပ်က ထိုတားမြစ်ချက် အပေါ် ပြန်လည်၍ စောဒက တက်ဖွယ်ဖြစ်သည်ဟု ထင်မိပါသည်။

           “အကြောင်းအခွင့် မရှိဘဲ”ဆိုသော စကားရပ်ကြောင့် “အကြောင်းအခွင့်ရှိလျှင်” နာကျင်အောင် ပြုလုပ်နိုင်သည်ဆိုသော အဓိပ္ပာယ် သက်ရောက်စေသည်။ “အကြောင်းအခွင့်”ဆိုသည်မှာ ဘာကို ဆိုလိုသနည်း။ ဤနေရာတွင် တိကျသော အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက် ပြုသင့် သည်ဟု ထင်ပါသည်။ အသို့ကြောင့်နည်း၊ ထိုတားမြစ်ချက် ၁၃၈ဝ တွင်ပင် “ခုခံခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်သော အကျဉ်းသားတို့ကို”ဆိုသော စကားရပ်ကိုလည်း အောက်တွင် တစ်ဆက်တည်း ဖော်ပြထားပြန်သည်။ ခုခံခြင်းငှာ မစွမ်းနိုင်သူအား မည်သည့်အကြောင်းအချက်က ပေါ်လာနိုင် သနည်း။

          ရဲအချုပ်တွင် ရောက်ရှိနေသူ တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် ရဲအား ပြန်လည်ခုခံရန်ဆိုသောအချက်သည် အလေးအနက်စဉ်းစားသင့်သော အခြေအနေဖြစ်လေသည်။ လက်ခုပ်ထဲကရေလို သွန်လိုသွန်၊ မှောက်လို မှောက် လုပ်နိုင်သူတို့၏ လက်တွင် ကျရောက်နေသူသည် အကြောင်းမဲ့ မစဉ်းစားမဆင်ခြင်ဘဲ ရဲအား အနှောင့်အယှက်ပြုရန် သို့မဟုတ် ခုခံရန် ဆိုသည်မှာ အလေးထား စဉ်းစားသင့်သည်ဟု ထင်သည်။ တရားခံဖမ်း ဆီးစဉ် ခုခံသူများအား သီးခြားစဉ်းစားရမည့် ပြဿနာဖြစ်လေသည်။

          ထို “အကြောင်းအခွင့်မရှိဘဲ”ဆိုသော စကားရပ်သည်ပင် အမှု ပေါ်ပေါက်ရန်အတွက် ရဲအရာထမ်း အမှုထမ်းတို့က အကြောင်းအခွင့် တစ်ခုဖြစ်၍ ရိုက်နှက်စစ်ဆေးနိုင်သလိုလို၊ ခွင့်ပြုထားသလိုလို လိုရာ အဓိပ္ပာယ်ကို ဆောင်ယူနေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုစကားရပ်၏အဓိပ္ပာယ် ကို တိတိကျကျ ဖွင့်ဆိုထားရန် လိုအပ်သည်ဟု ဆိုခြင်းဖြစ်ပါသည်။

          ရာဇသတ်ကြီးဥပဒေအရဆိုပါမူ ရှင်းပါသည်။ အရာထမ်း၊ အမှုထမ်း အရပ်သား မခွဲခြား၊ လူတစ်ဦးကို လူတစ်ဦးက နာကျင်အောင် ပြုလုပ်လျှင် ပြုလုပ်သူအား ၎င်းတို့ပြုလုပ်သည့် အတိုင်းအတာအရ အရေးယူ၍ အပြစ်ပေးခံရမည် ဖြစ်သည်။