လင်းယုန်မောင်မောင် - ဟိုချီမင်း

စာရေးသူ၏ အမှာ

          ဤစာအုပ်သည် ကွယ်လွန်သူ ဗီယက်နန် သမ္မတကြီး ဟိုချီမင်း၏ ဘဝ ၊ အတ္ထုပ္ပတ္တိပင် ဖြစ်ပါသည်။

          ဟိုချီမင်းသည် ၁၈၉၀ပြည့်နှစ် မေလ ၁၉ ရက်နေ့တွင် ဖွားမြင်၍ ၁၉၆၉ခု၊ စက်တင်ဘာလ ၃ ရက်နေ့တွင် ကွယ်လွန် အနိစ္စရောက်ခဲ့ပါသည်။ သူကွယ်လွန်သည့် အချိန်တွင် အသက် ၇၉နှစ်ကျော်၍ ၈၀တွင်းသို့ ရောက်ရှိနေပြီး ဖြစ်ပါသည်။ ယင်းသို့လူ့ဘဝတွင် အသက် ၆၀ ကျော်မျှ ကာလပတ်လုံး တစ်ခုတည်းသော ရည်မှန်းချက်အတွက် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားပြီး ကြိုးပမ်းသွားခဲ့ပါသည်။ ယင်တစ်ခုတည်းသော ရည်မှန်းချက်မှာ အခြား မဟုတ်ပါ။ ဗီယက်နမ် လွတ်လပ်ရေးပင် ဖြစ်ပါသည်။

          ဗီယက်နမ်လွတ်လပ်ရေး အတွက် ယင်းသို့ အံ့ချီးဖွယ်ရာ နှစ်ပေါင်းများစွာအဆက်မပြတ် တစ်သမတ်တည်း ရုန်းကန် ကြိုးပမ်းလာခဲ့ခြင်းကြောင့် သမ္မတကြီးဟိုချီမင်းသည် ဗီယက်နမ် တစ်မျိုးသားလုံး၏ "အသည်းစွဲ” ဖြစ်ခဲ့ရသည့်ပြင် ကမ္ဘာ့ပြည်သူများကပါ ကြည်ညိုလေးစားခြင်းခံရသည့် ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ထို့ပြင် သမ္မတကြီး ဟိုချီမင်းအား ဗီယက်နမ်ပြည်သူများနှင့် တကွ ကမ္ဘာ့ပြည်သူများကပါ ရိုသေလေးစား အားထားကြည်ညိုခဲ့ကြသည်မှာ သူ၏ လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းမှု များကြောင့်သာလျှင် မဟုတ်သေးဘဲ သူ၏ အပြောအဆို၊ အနေအထိုင်၊ ရိုးသား စင်ကြယ်မှုနှင့် မွန်မြတ်သန့်ရှင်းသည့် နှလုံးသားပိုင်ရှင် တစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် ဟူ၍လည်း ဆိုနိုင်ပါသည်။

          ကျွန်တော်သည် ဟိုချီမင်း၏ ဘဝအတ္ထုပ္ပတ္တိ ဖြစ်သော ဤစာအုပ်ကို ရေးသားပြုစုရာ၌ အထက်ဖေါ်ပြပါ ဗီယက်နမ် လွတ်လပ်ရေးအတွက် အဆက်မပြတ် တစ်သမတ်တည်း ရုန်းကန် လှုပ်ရှားခဲ့သော သူ၏ လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းမှုများကိုလည်းကောင်း၊ ကမ္ဘာ့ခေါင်းဆောင်ကြီး တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူမတူအောင် ရိုးသားလှသည့် သူ၏ အနေအထိုင် အပြောအဆိုနှင့် အကျင့်အကြံများကို လည်းကောင်း၊ အရာရာတွင် စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်း ရှိလှသည့် သူ၏ မွန်မြတ်သန့်စင်လှသော စိတ်နေသဘောထားများကို လည်းကောင်း အတတ်နိုင်ဆုံး ခြယ်မှုန်းရေးသား ဖေါ်ပြထားပါသည်။

          သို့ရေးသားပြုစုရာ၌ အကြောင်းအရာ အချက်အလက်နှင့် အဖြစ်အပျက်များ ပိုမို ပြည့်စုံသည်ထက် ပြည့်စုံစေရန်နှင့် ပိုမို ခိုင်လုံသည်ထက် ခိုင်လုံစေရန် ရနိုင်သမျှသော စာအုပ်စာတန်းများကို ရှာဖွေ စုဆောင်း၍ ဖတ်ရှုထုတ်နုတ်ကိုးကားခဲ့ပါသည်။ သို့ဖြစ်ရာ ဤစာအုပ်သည် ဘာသာပြန် စာအုပ်တစ်အုပ် မဟုတ်မူ၍ ယခင်က ကျွန်တော် ရေးသားပြုစုခဲ့သည့် "ဟစ်တလာ၊ ကပ်စထရို၊ ချေထွေဗားရား” စသည့် အတ္ထုပ္ပတ္တိ စာအုပ်များကဲ့သို့ပင် ကျွန်တော်၏ ပင်ကိုယ်ရေဟန်အတိုင်း ရေးသား ပြုစုထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

          အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ဟရေးသားရလျှင် ဤ “ဟိုချီမင်း” ဘဝ အတ္ထုပ္ပတ္တိကို ရေးသားရန် ကြံရွယ်ကာ စာအုပ်စာတမ်းများကို ရှာဖွေစုဆောင်း ဖတ်ရှုပြင်ဆင် လာခဲ့သည်မှာ လွန်ခဲ့သည့် ၅ နှစ်ခန့် (၁၉၆၅ ခုနှစ်) ကပင် ဖြစ်ပါ သည်။ သို့သော် အမျိုးမျိုးသော အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့် မရေးနိုင် မရေးအားဘဲ ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ သို့နှင့်ပင် ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ် မေလ ၁၉ ရက်နေ့သည် ဟိုချီမင်း၏ အသက် ၈၀ ပြည့်မွေးနေ့ ဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိသဖြင့် ဤနှစ်တွင် ဤစာအုပ်ကို ဆက်ဆက်ရေးသားပြုစုမည်ဟူ၍ လွန်ခဲ့သည့် ၁၉၆၉ ခုနှစ် မေလ (ဟိုချီမင်း အသက် ၇၉ နှစ်ပြည့်သည့်လ) ကပင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့ပါသည်။

          ထို့နောက် များမကြာမီ (၁၉၆၉ခု၊ စက်တင်ဘာလတွင်) ဟိုချီမင်းသည် ရုတ်တရက် မမျှော်လင့်လဲ နှလုံးရောဂါ ဖြစ်ပွား၍ ကွယ်လွန်အနိစ္စရောက်သွားရှာခဲ့ရာ သူ၏နောက်ဆုံး နေ့ရက်များနှင့် သူကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက် အချက်အလက်များကို စောင့်ဆိုင်း၍ ထပ်မံလေ့လာ စုဆောင်းခဲ့ရပြီး ယခု ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်၊ ဩဂုတ်လတွင်မှ ဤစာအုပ်ကို လုံးဝရေးသားပြီးစီးခဲ့ပါသည်။

          ဤ စာအုပ်နှင့် စပ်လျဉ်၍ စာဖတ်သူများအား ရိုးသားစွာ အစီရင်ခံလိုသည် အချက်တစ်ချက် ရှိပါသည်။

          ကျွန်တော် ဟိုချီမင်း အတ္ထုပ္ပတ္တိကို ရေးသားပြုစုရန် ပြင်ဆင်စိုင်းပြင်းနေသည့် ကာလအတွင်း အချို့သော ရေးဖေါ်ရေးဖက်များနှင့် ရင်းနှီးသည့် စာအုပ်(ဆိုင်) ကိုယ်စားလှယ်များက “ဟိုချီမင်း” အကြောင်း အခြားစာရေးဆရာများ ရေးသားထားသည့် စာအုပ်များ ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး ဖြစ်သဖြင့် မရေးသင့်ကြောင်း တိုက်ရိုက် တစ်မျိုး သွယ်ဝိုက်၍ တစ်ဖုံ ဟန့်တားခဲ့ကြပါသည်။ သို့ ဟန့်တားကြသည်မှာလည်း ကျွန်တော်တို့ မြန်မာစာပေလောက စာအုပ်လောက၏ လက်ရှိ အခြေအနေအရ ကမ္ဘာကျော် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိကို စာရေးဆရာ တစ်ယောက်ရေးသားပြီး အခြားတစ်ယောက်က ထပ်မံရေးသား ထုတ်ဝေမည် ဆိုပါက "ဈေးကွက်တွင် မစွန်” ဘဲ ဖြစ်နေမည်စိုးသဖြင့် ရိုးသားစွာ စေတနာဖြင့် ဟန့်တားကြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

          ထိုအချိန် (လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ကျော် နှစ်နှစ်ခန့်) တွင် ကျွန်တော်၏ ရေးဖေါ်ရေးဖက်များ ဖြစ်ကြသော စာရေးဆရာ မိုးညိုနှင့် မောင်နေဝင်းတို့ ဘာသာပြန်ဆိုခဲ့ကြသည့် “ဟိုချီမင်း” အမည်ဖြင့် စာအုပ်နှစ်အုပ် ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး ဖြစ်နေပါသည်။ (ထို့ပြင် လွန်ခဲ့သည့် အနှစ်၂၀ လောက်ကလည်း လူထု ဒေါ်အမာ ပြန်ဆိုသည့် “ဟိုချီမင်း” စာအုပ် ထုတ်ဝေခဲ့ဖူးကြောင်း ကောင်းစွာ မှတ်မိနေပါသည်။)

          ယင်းသို့ “ဟိုချီမင်း” အကြောင်း စာရေးဆရာ ၃ ဦးက ရေးသားခဲ့ကြဖူး၍ စာအုပ် ၃ အုပ်ပင် ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး ဖြစ်ရာ ကျွန်တော်ရေးသားမည့် “ဟိုချီမင်း” အတ္ထုပ္ပတ္တိစာအုပ်မှာမုချ "စွန်လိမ့်မည် မဟုတ်” ဟု ယူဆ၍ ကျွန်တော့် မိတ်ဆွေအချို့နှင့် ရေးဖေါ်ရေးဖက် အချို့က စေတနာဖြင့် ကန့်ကွက်ဟန့်တားကြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

          သို့သော် ယင်းသို့ "ဈေးကွက်” ကို ကြည့်၍ ၎င်းတို့က ကန့်ကွက်နေကြချိန်မှာပင် “ဟိုချီမင်း” အတ္ထုပ္ပတ္တိကို ကျွန်တော် ရေးသားပြုစုရန် စိုင်းပြင်း ပြင်ဆင်နေကြောင်း ကြားသိကြရသော ကျွန်တော်၏ စာဖတ်သူအချို့က ယင်းစာအုပ်ကို “ဆက်ဆက် ရေးပါရန်နှင့် အမြန်ဆုံး ပြီးစီးအောင် ရေးပါရန်” တိုက်တွန်းအားပေး လာကြသည်ကို တွေ့ရသောအခါ ကျွန်တော့်မှာ တအံ့တဩ ဖြစ်ရသည်နှင့် အမျှ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာလည်း ဖြစ်မိပါသည်။

          သို့ဖြစ်ရာ ဤ "ဟိုချီမင်း” အတ္ထုပ္ပတ္တိနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ကျွန်တော် မူလ စီစဉ်ရာထားချက်အတိုင်း ကြိုးစားပြုစုရေးသားခဲ့သည် မှန်သော်လည်း အထက် ဖေါ်ပြပါ မိတ်ဆွေ စာဖတ်သူများ၏ တိုက်တွန်းအားပေးမှုလည်း အပါအဝင် ဖြစ်ကြောင်း ကျေးဇူးတင်စွာ ဖေါ်ပြအပ်ပါသည်။

          ဤစာအုပ်ကို ရေးသားပြုစုရာ၌ လိုအပ်သည့် စာအုပ်စာတမ်းများ ရှာဖွေစုဆောင်းပေးခဲ့ကြသည့် မိတ်ဆွေများ ရေးဖေါ်ရေးဖက်များ ဖြစ်ကြသော စာရေးဆရာစိုးမြိုင်၊ မောင်ဇနိယနှင့် အထောက်တော်လှအောင်တို့အား လည်းကောင်း၊ ကျွန်တော်၏ ညီဖြစ်သူ မောင်အောင်မြင့်အား လည်းကောင်း၊ ဤစာအုပ်ကို မန္တလေးမြို့သို့ သွားရောက်ရေးသားခဲ့စဉ်က လိုအပ်သော အကူအညီများ ပေးခဲ့ကြသည့် ဦးသန်းညွန့် (စန်းသော်တာစာပေ) ဦးသောင်းမွန်၊ ဒေါ်လှသန်း (မွန်မိသားစု) နှင့် မောင်ကျော်သိန်း၊ ခင်မမ (မန္တလေးရုပ်ရှင်) တို့အား လည်းကောင်း၊ အထူးတလည် ကျေးဇူးတင်ရှိပါကြောင်း ဖေါ်ပြအပ်ပါသည်။

          ရုတ်တရက်အားဖြင့် မမျှော်လင့်ဘဲ ကြားလိုက်ရသည့် သတင်းကြောင်း ဟနွိုင်းမြို့သူ မြို့သား အားလုံးတို့မှာ နွေခေါင်ခေါင်တွင် မိုးကြိုးအပစ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွားခဲ့ကြ၏။ မိမိတို့ မျက်စိအောက်တွင် နေ့ခင်းကြောင်တောင် အမှောင်ကြီး ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ကြရ၏။ မိမိတို့ ပတ်ဝန်းကျင်မှ မြင်မြင်သမျှ သက်ရှိသက်မဲ့ အရာဝတ္ထု အားလုံး ဖြုန်းခနဲ ပျောက်ကွယ်၍ မဟာပထဝီ မြေပြင်ကြီးသည် လွင်တီးခေါင်ပမာ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုက်ရ၏။

          သို့သော် ရေဒီယို အသံချဲ့စက်မှ တစ်ဆင့် ထွက်ပေါ်လာသော ကြေညာချက်သည် ခါတိုင်းထက် ပို၍ ကျယ်လောင်တုန်ခါသော အသံဖြင့် မိမိတို့ နားထဲသို့ အဆက်မပြတ် စူးဝင်လာနေပေသည်။

          "ဗီယက်နမ် အလုပ်သမားပါတီ၏ ဥက္ကဋ္ဌကြီးနှင့် ဗီယက်နမ် ဒီမိုကရက်တစ် သမ္မတနိုင်ငံ၏ ရဲဘော်ဟိုချီမင်းသည် ရုတ်တရက် ပြင်းထန်စွာ ဖြစ်ပွားလာသော နှလုံးရောကြောင့် ယနေ့ ၁၉၆၉ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ ၃ ရက် ဟနွိုင်းမြို့ စံတော်ချိန် နံနက် ၉နာရီ ၄၅ မိနစ် တိတိတွင် ကွယ်လွန် အနိစ္စရောက်သွားပြီး ဖြစ်ပါသည်..။

          ဟနွိုင်းရေဒီယို အသံလွှင့်ဌာနမှ သတင်ကြေညာသော ပုဂ္ဂိုလ်၏ အသံသည် တုန်တုန်ရီရီဖြင့် လေးလေးမှန်မှန်ကြီး ထွက်ပေါ်နေသည်။ သူ့ အသံမှာ နှလုံးသား၏ မျိုသိပ်စိတ်မှ ယိုဖိတ်စီး အံလာသည့် အသံမျိုး ဖြစ်သည်။ မိမိနှင့်တကွ ဗီယက်နန် တစ်မျိုးသားလုံးအတွက် ဝမ်းအနည်းဆုံး ယူကြုံးမရ ဖြစ်ကြရမည့် ဤ အမင်္ဂလာ သတင်းကြီးကို မိမိမကြား ချင်သလို၊ အခြားသူများလည်း ကြားချင်ကြမည် မဟုတ်။ သို့ပါလျက် ... ဤ အနိဋ္ဌာရုံ သတင်းကြီးကို ကြိုကြိုတင်တင် ဦးဦးဖျားဖျားကြားသိခဲ့ရပြီးနောက် မိမိ တစ်ဦးတည်း ကြိတ်မှိတ်၍ ပူဆွေးမနေနိုင်၊ မနေအားဘဲ တစ်မျိုးသားလုံးက မကြားချင်ဆုံး ဖြစ်သည့် ဤ သတင်းဆိုးကြီးကိုမှ တစ်မျိုးသားလုံး မကြားကြားအောင် အခါခါ အထပ်ထပ် ဖတ်ကြား ကြေညာနေရသည်မှာ သူ့အဖို့ ရင်နာစရာကောင်းလှသည်။

          "ယနေ့ ၁၉၆၉ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၃ ရက် ဟနွိုင်းစံတော်ချိန် နံနက် ၉နာရီ ၄၇ မိနစ်တိတိတွင် ဗီယက်နမ်အလုပ်သမား ပါတီ ဥက္ကဋ္ဌကြီးနှင့် ဗီယက်နမ် ဒီမိုကရက်တစ် သမ္မတနိုင်ငံ၏ သမ္မတကြီး ရဲဘော် ဟိုချီမင်းသည် ရုတ်တရက် အပြင်းအထန် ဖြစ်ပွားလာသော နှလုံးရောဂါကြောင့် ကွယ်လွန် အနစ္စ ရောက်သွားပြီ ဖြစ်ပါသည်...။”

          ရေဒီယိုမှ အထပ်ထပ်အခါခါ ဖတ်ကြား ကြေညာနေသည့် သတင်းကြေညာ ချက်ကြောင့် ဟနွိုင်းမြို့သူ မြို့သားများမှာ ဤသတင်းကို မယုံလိုသော်လည်း ယုံကြရသည်။ "မမှန်ပါစေနှင့်” ဟု ဆုတောင်းသော်လည်း အမှန်တကယ် ဖြစ်ကြောင်း ရင်နာစွာဖြင့် သိကြရသည်။

          ယူကြုံးမရ ဝမ်းနည်း ကြေကွဲဖွယ်ရာ ကောင်းလှသည့် ဤသတင်းကြီးသည် မိနစ်ပိုင်းအတွင်း ဟနွိုင်းတစ်မြို့လုံးသို့ တောမီးပမာ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ တစ်ခဏချင်းမှာပင် ဟနွိုင်းတစ်မြို့လုံး ငိုသံ ရှိုက်သံများဖြင့် ဖုံးသွားခဲ့သည်။

          စာသင်ကျောင်းများတွင် ဆရာ ဆရာမများ သင်ခန်းစာများကို ဆက်မသင်နိုင် တော့ဘဲ မျက်ရည်များ တတွေတွေ ကျဆင်းရင်း မှင်သက်မိသလို ဖြစ်နေကြသည်။ သူတို့ရှေ့မှ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများမှာလည်း စာသင်ခုံများပေါ်သို့ မျက်နှာမှောက်ကာ ရှိုက်ကြီးငင်ကြီး ငိုကြွေးရှာကြသည်။ စက်ရုံအလုပ်ရုံများတွင် အလုပ်သမားများနှင့်တကွ စီမံခန့်ခွဲသူများနှင့် ကြီးကြပ်အုပ်ချုပ်သူများပါ ဣ န္ဒြေမဆောင်နိုင်ဘဲ ဝမ်းနည်းပက်လက် ငိုကြွေးကြသည်။ အစိုးရရုံးများနှင့် ဌာနများတွင် စာရေးစာချီ အမှုထမ်း အရာထမ်းများမှ အစ ဌာနဆိုင်ရာ တာဝန်ခံများမှာ ဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိကြတော့ဘဲကိုယ့်စားပွဲတွင် ကိုယ်ထိုင်ကာ မျက်ရည်ဖြိုင်းပြိုင်း ကျသူကကျ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်၍ ငိုသူကငို ဖြစ်ကြရရှာသည်။

          ဟနွိုင်းမြို့ လယ် ပြည်သူ့ကုန်တိုင်းကြီးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လမ်းဘေး ပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် အင်္ကျီဘောင်းဘီ အနက်ဝတ်စုံဖြင့် နောက်ကြောတွင် ရိုင်ဖယ် သေနတ်များ လွယ်ထားသည့် ပြည်သူ့စစ် အမျိုးသသမီးငယ် နှစ်ယောက်သည် ဒေါက်ထောက် မထားလဲ လဲကျနေသော စက်ဘီးအနီးတွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ ချုန်းမဲချ၍ ငိုကြွေးနေကြရှာသည်။ သူမတို့ ရှေ့တွင် ဥဒဟို ဖြတ်သန်းသွားလာနေကြသော ဗီယက်နမ် အမျိုးသား အမျိုးသမီးကြီးငယ် မှန်သမျှမှာလည်း ဆောက်တည်ရာမရသလို တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ လမ်းမကြီးပေါ်မှာပင် သွားရင်းလာရင်း ငိုကြွေးကြသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း တစ်နေရာမှ အဆောက်အဦး တစ်ခုဘေးတွင် အသက် ၆၀ ခန့်ရှိ အဖိုးကြီး တစ်ယောက်သည် အုတ်နံရံကို မျက်နှာအပ်ကာ ကလေးငယ် တစ်ယောက်ပမာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးနေရှာသည်။

          ထိုအချိန်မှာပင် နိုင်ငံတော် အထိမ်းအမှတ် အခမ်းအနားများ ကျင်းပရာ ဘာဒင်းကွန်ဖရင့် ခန်းမဆောင်ကြီးတွင် နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဇန်ဝန်းဒေါင်း၊ ပါတီ အတွင်းရေးမှူးချုပ် လေဇွမ်း အမျိုးသား လွှတ်တော် ဥက္ကဋ္ဌ ထရာင်ချင်း ပြည်သူ့ တပ်မတော် သေနာပတိ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ငုယင်ဂီယက် နှင့် အခြားသော ခေါင်းဆောင်များသည် သူတို့နှင့် တကွ ဗီယက်နမ် တစ်မျိုးသားလုံးအား နှစ်ပေါင်းများစွာ ရှေ့ဆောင် လမ်းပြ "အလင်းရောင်ပေးခဲ့သူ” ခေါင်းဆောင်ကြီး ဟိုချီမင်း (ဝါ) ယခု အသက် ၇၉ နှစ်ရွယ် ကွယ်လွန်သည်အထိ သူတို့နှင့်အတူ လက်တွဲ၍ အမျိုးမျိုးသော တိုက်ပွဲများနှင့် မရေတွက်နိုင်သော အခက်အခဲများကို ရုန်းကန် ကျော်လွှားခဲ့ရာ၌ သူတို့အပေါ် သားရင်းပမာ တူရင်းတမျှ အစစ အရာရာ ကြင်နာသော နှလုံးသားဖြင့် ခိုင်မာပြတ်သားသော ဩဝါဒများကို အမြဲတစေ ပေးလာခဲ့ရှာသော ဦးလေးဟို၏ ကြွင်းကျန်ရစ်သည့် ရုပ်သလာပ်ကို လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များနှင့် တကွ ဗီယက်နမ်တစ်မျိုးသားလုံး နောက်ဆုံး ဂါရဝပြုခြင်းဖြင့် ဦးညွှတ်အလေးပြုကြရန် လိုအပ်သမျှ ဈာပန ကိစ္စအဝဝတို့ကို မချိတင်ကဲ ဝမ်းနည်းပက်လက် စီစဉ်ဆောင်ရွက်လျက် ရှိကြသည်။

          ဟိုချီမင်းတစ်ယောက် ကွယ်လွန် အနိစ္စရောက်ခဲ့ပေပြီ။ ဦးလေးဟိုကား ဘဝတစ်ပါးသို့ ပြောင်းသွားရှာပေပြီ..။

          ဗီယက်နမ် ဒီမိုကရက်တစ် သမ္မတနိုင်ငံ အစိုးရ၊ ဗီယက်နမ် အလုပ်သမား ပါတီနှင့် ဗီယက်နမ် ပြည်သူ့တပ်မတော်တို့ အတွက် ခေါင်းဆောင်ကြီး ဟိုချီမင်းသည် မှီခိုရာ အားထားရာ အစစ်ဖြစ်ခဲ့၏။ ဗီယက်နမ် အလုပ်သမား၊ လယ်သမားနှင့်လုပ်သားပြည်သူ တစ်ရပ်လုံးအတွက် ဦးလေးဟိုသည် ကြည်ညိုရာ လဲလျောင်းရာအစစ်ဖြစ်ခဲ့၏။

          ယခုသော် အစိုးရ၊ ပါတီ၊ တပ်မတော်နှင့် ပြည်သူတစ်ရပ်လုံး၏ မှီခိုရာ၊ အားထားရာ၊ ကြည်ညိုရာ၊ လဲလျောင်းရာ ဖြစ်သော ခေါင်းဆောင်ကြီး ဟိုချီမင်းသည် ဤနေ့ ဤရက်တွင် ဘဝတစ်ပါးသို့ ပြောင်းသွား ကွယ်လွန်ခဲ့ပေပြီ။ ဤနေ့ ဤရက်သည် ဗီယက်နမ် တစ်မျိုးသားလုံးအတွက် မိမိတို့ ရှေ့မှောက်တွင် ရတနာ ရွှေတောင်ကြီး ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရသော နေ့ပေတည်း။

          မှန်သည်။ ကမ္ဘာ့အရပ်ရပ် အတိုင်းတိုင်း အပြည်ပြည်မှ မျှော်ခေါ်ရှုမော၊ ရင်သပ်အံ့ဩခဲ့ကြရသည့် အရှေ့တောင်အာရှ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံကလေးမှ အဘိုးအနဂ္ဃထိုက်တန်သော ဗီယက်နမ်အမျိုးသားများ၏ ဥသျှောင်၊ ရတနာရွှေတောင်ကြီးသည် ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပေပြီ။

သို့သော်... သို့သော်...။

          ရတနာရွှေတောင်ကြီး ယခုကဲ့သို့ ရုတ်ခြည်း ပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း ဤရွှေတောင်ကြီး၏ ဝင်းပြောင်သော အရောင်သည်ကား ဗီယက်နမ် နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးနှင့် ဗီယက်နမ်တစ်မျိုးသားလုံး၏ နှလုံးသားတွင် လုံးဝ ကွယ်ပျောက်မသွားဘဲ သားစဉ်မြေးဆက် ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက်၊ တလက်လက် ထွန်းလင်း တောက်ပနေမည်မှာ မုချဆတ်ဆတ် မြေကြီးလက်ခတ် မလွဲတည်း။

ဤစကားသည် အမှန်တရား သစ္စာစကားပင် ဖြစ်သည်။

           အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော်..... ဤရွှေတောင်ကြီးသည် ဤနိုင်ငံကလေးတွင် အံ့ဩဖွယ်ရာ အလိုအလျောက် မြေကြီးမှ ဘွားကနဲ ပေါက်လာသည် မဟုတ်။ နေ့ချင်း ညချင်း တဝင်းဝင်း တလက်လက်ဖြင့် ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် ပေါ်ထွက် လာသည် မဟုတ်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ရှစ်ဆယ်ခန့်က စ၍ အမတေတည်ကာ၊ တစ်စတစ်စ အခြေတည်၍ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ထိုအချိန် ထိုအခါမှ စ၍ နိုင်ငံတကာ လူမျိုးစုံသွေးစည်းရေးလုပ်ငန်းများ၊ အမျိုးသားရေး အုံကြွမှုများ၊ လွတ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းမှုများ၊ ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေး လှုပ်ရှားမှုများနှင့် နယ်ချဲ့ ဆန့်ကျင်ရေး တိုက်ပွဲများအတွက် အကြိမ်ကြိမ် အဖန်ဖန် မှတ်ကျောက် တင်ခံပြီးမှ တစ်နေ့ထက် တစ်နေ့၊ တစ်လထက် တစ်လ၊ တစ်နှစ်ထက် တစ်နှစ် မြင့်မားကြီးကျယ်၍ အံ့သြဖွယ် ကောင်းလောက်အောင် ဝင်းလက်ထိန်ပြောင်လာခဲ့သော ရွှေတောင်ကြီး ဖြစ်၏။

          မှန်သည်။ ဗီယက်နမ် ပြည်သူများအတွက် အဘိုးအန္ဓဗ္ဗတန်သည့် ရွှေတောင်ကြီးနှင့် ပမာပုံခိုင်း၍ နှိုင်းဆိုလောက်အောင် ဟိုချီမင်းသည် အရွယ် ရောက်ကာ လူလားမြောက်သည့် အချိန်မှ စ၍ လူလောကသို့ ကျောခိုင်းသွားသည့် ဤရက်အထိ သူ့ဘဝနှင့် သူ့အသက်ကို တိုင်းပြည်နှင့် လူမျိုးအတွက် ပေးအပ် လှူဒါန်းကြိုးရွက်ဆောင် သွားခဲ့သည်မှာ ကမ္ဘာကြေသော်လည်း ဥဒါန်း မကြေဖွယ်ရာပင် ဖြစ်သည်။