ရှပ်နီ - ကျမချစ်လင်

အခန်း(၁)

စိန့်ပီတာစဘတ်မြို့တွင်

လီနင်သည် စိန့်ပီတာစဘတ်မြို့သို့ ၁၈၉၃ ခုနှစ် နွေဦးအခါတွင် ရောက်ရှိလာခဲ့ပေသည်။ ပထမ၌ ကျွန်မသည် သူနှင့် လူချင်းမသိပါ။ ဗော်ဂါနယ်မှ မား(က်စ်)ဝါဒသမားတစ်ယောက်တော့ဖြင့် ရောက်နေလေ ရဲ့ဟု တချို့သောရဲဘော်များက ကျွန်မကို ပြောကြပါသည်။ သူတို့က ရဲဘော်များ အလှည့်ကျဖတ်ရှုရန် “ဈေးနှုန်း” ဆိုသော အကြမ်းရေးစာ တစ်အုပ် ရေးသားထားသည့် ဆောင်းပါးတစ်စောင်ကို ယူလာကြပါ သည်။ ဤစာအုပ်တွင် ပီတာစဘတ်မြို့တွင်ရှိသော မား(က်စ်)ဝါဒသုမား ဟာမင်ကရာဆင်နှင့် ဗော်ဂါနယ်မှလာသော မား(က်စ်)ဝါဒသမား နှစ် ယောက်စလုံးတို့၏ ထင်မြင်ချက်များ ပါဝင်ပေသည်။ စာမျက်နှာများကို အလယ်မှ နှစ်ခေါက်ချိုးထားပေသည်။ တစ်ဖက်တွင် ပျက်ရာအလွန်များ ပြီး ကြောင်ဖြစ်သလို ရေးသားထားသော ဟာမင်ကရာဆင်၏ ထင်မြင် ချက်များပါဝင်၍ တစ်ဖက်၌မူကား ပြင်ဆင်ချက်မပါဘဲ အသေအချာ ရေးသားထားသော နောက်ရောက်သည့် ရဲဘော်၏ မှတ်ချက်များနှင့် ချေပချက်များ ပါဝင်ပေသည်။ ထိုအခါက “ဈေးနှုန်း” နှင့်ပတ်သက်သောပြဿနာတွင် မား(က်စ်)ဝါဒသမား လူငယ်များဖြစ်သော ကျွန်မတို့ အလွန်စိတ်ဝင်စားကြပါသည်။ ပီတာစဘတ်မြို့တွင်ရှိသော မား(က်စ်) ဝါဒသမားများတွင် သဘောကွဲလွဲချက်တစ်ရပ် ပေါ်ပေါက်လာပါသည်။ ကွဲထွက်နေသော ဂိုဏ်းဝင်တို့က ယူဆသည်မှာ လူဆက်ဆံရေး ဖြစ်ပေါ် မှုသည် မည်သူမျှမပြုဘဲ အလိုအလျောက် ကြိုတင်စီမံထားသလို ဖြစ်လာ ရမည်ဟု ယူဆကြပေသည်။ ထိုသို့သောအယူမျိုးသည် လူဆက်ဆံရေး ဖြစ်ပေါ်မှုစခန်းတွင်း ပစ္စည်းမဲ့လူထုကြီး၏ ပယောဂနှင့် တာဝန်အလုပ်ကို လုံးလုံး ပစ်ပယ်ရာကျပေသည်။ မား(က်စ်)ဝါဒဖြစ်သော တော်လှန်ရေး “အနုပဋိလောမ” နည်းကို အသာခေါက်ထားပြီး သက်မဲ့အရာတို့၏ ဖြစ်ပေါ်မှုနည်းကိုသာ ထိုသူတို့ ယုံကြည်ကြသည်။ ယခုအခါ၌မူကား မား(က်စ်)ဝါဒသမားတိုင်းသည် ထိုယုံကြည်ချက်မျိုး မဟုတ်မှန်ကြောင်း ကို ပြောဆိုချေပနိုင်ပေပြီ။ ထိုအခါက ပီတာစဘတ်မြို့တွင်ရှိသော မား(က်စ်)နောက်လိုက်များသည် ထိုကွဲလွဲချက်ကို အတော် အလေးဂရုပြု ကြပေသည်။ ထိုအခါက ကျွန်မတို့မှာ ပညာအရည်အချင်းလည်း အလွန် နည်းသေးပါသည်။ ကျွန်မတို့သည် များသောအားဖြင့် မား(က်စ်)ရေးသောကျမ်းများအနက် “အရင်း” ပထမတွဲမှလွဲ၍ ဘာမျှကိုလည်း မဖတ် ဖူးသေးပါ။ ကွန်မြူနစ်ကြေညာစာတမ်းကိုသော်မှလည်း မမြင်ဖူးသေးပါ။ လူဆက်ဆံရေး ဖြစ်ပေါ်မှုသည် အလိုလိုဖြစ်ပေါ်လာရမည်ဆိုသော ထင် မြင်ချက်မှာ တက်ကြွစေသော မား(က်စ်)ဝါဒနှင့် ဆန့်ကျင်မှာပဲဆိုတာကို လည်း ပညာသိ သိရသည်မဟုတ်ဘဲ ပကတိသဘောဖြစ်သော သညာ သိနှင့်သာ သိရှိခဲ့ပေသည်။

ယခု စာရေးနေသောအချိန်သည် ထိုအချိန်ကို နှစ်ပေါင်း ၃၀ တိုင်တိုင် ချန်ခဲ့ပေပြီ။ ကျွန်မပြောသော အကြမ်းရေးစာအုပ်ကိုလည်း မသိမ်းဆည်းဘဲ ထားမိသည့်အတွက် ထိုစာအုပ် ယခုမရှိတော့ပြီ။ သို့အတွက် ထိုစာအုပ်နှင့်ပတ်သက်၍ သတိရသလောက်ကိုသာလျှင် ရေး သားနိုင်ပေမည်။

ကျွန်မတို့ဆီရောက်လာသော မား(က်စ်)ဝါဒသမားအသစ်မှာမူ ကား “ဈေးနှုန်းနှင့်ပတ်သက်သော ပြဿနာကို ပညာတတ်နည်းနှင့် ဆင်ခြင်တတ်ပေသည်။ (ရှိရှိသမျှသော အရာဝတ္ထုတို့သည် ဓာတ် သဘောချည်းပါပဲဟု စိတ်၌သာ ဆင်ခြင်ခြင်းကို ပရမတ်သဘောအရ ဆင်ခြင်ခြင်းဟု ခေါ်ဆိုပေသည်။ ခပ်သိမ်းသော အရာဝတ္ထုတို့၏ ဖြစ် ပေါ်မှုတို့၏ အဖြစ်အပျက်များကို တကယ့်လက်တွေ့နည်းနှင့် ဆင်ခြင် ခြင်းကို ပညတ်သဘောအရ ဆင်ခြင်ခြင်းဟု ခေါ်ဆိုပေသည်) ဈေးနှုန်း ပြဿနာဟာ ပြည်သူပြည်သားတွေ၏ အကျိုးစီးပွားနှင့် ဘယ်လို ဆက် စပ်နေသည်ဆိုတာကိုလည်း ဆင်ခြင်စေနိုင်ပါသည်။ သူယူဆပုံတွေဟာ အချုပ်အားဖြင့် လူတွေကို တကယ် သွေးထိုးပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ တက်ကြွ ရေး မား(က်စ်)ဝါဒအရဖြစ်ပါသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်၏ ဖြစ်ပေါ်မှုကို တကယ့်နည်းနှင့်လည်း ဆင်ခြင်တတ်ပါသည်။ ရောက်လာသော လူသစ် နှင့် လူကိုယ်တိုင် သိကျွမ်းလိုတဲ့စိတ် လူတိုင်းလိုလိုတွင် ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။

ပီတာစဘတ်မြို့ရှိ ရဲဘော်များနှင့် ဆွေးနွေးရန် ချိန်းဆိုထားသော နေ့မှသာလျှင် သူနှင့်တွေ့ရန် အခွင့်ရခဲ့ပေသည်။ တွေ့ဆုံရန်ချိန်းဆိုသော နေရာသည်ကား ကလာဆွန်၏နေအိမ်တွင် ဖြစ်ပေသည်။ ၁၈၉၄ ခုနှစ် ဖြစ်၍ ထိုနှစ်နွေ၌ တစ်ဖန် ထိုအိမ်၌ပင် ပြည်သူပြည်သားများ၏ စီးပွား ရေးသဘောဆိုသော ဆောင်းပါးကို လီနင် ဖတ်ပြဆွေးနွေးခဲ့ဖူးပေသည်။ ကလာဆွန်သည် ပီတာစဘတ်မြို့တွင် ကျော်ကြားသော မား(က်စ်)ဝါဒ သမားတစ်ယောက်ဖြစ်၍ လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်ခန့်ကတည်းကပင် ကျွန်မ နှင့်အတူတူ ဆွေးနွေးခန်းတစ်ခုတည်းတွင် ပညာသင်ကြားခဲ့ကြပါသည်။ထိုအစည်းအဝေးကို လူအများမရိပ်မိအောင် ပျော်ပွဲစားသဘောမျိုး အစီ အစဉ် လုပ်ထားပါသည်။ ။

ထိုအစည်းအဝေးတွင် လီနင်မှတစ်ပါး ကလာဆွန်၊ ကိုရော်ဘို၊ ဆာရာဘရိုစကီ၊ ရချင်ကိုနှင့် တခြားလူများလည်း တက်ရောက်ကြပေ သည်။ ပေါ်တက်စတရောနှင့် စထရူးတို့လည်း လာရန်ရှိသော်လည်း မရောက်ရှိကြပါ။ ကျွန်မ အချက်တစ်ခုကို ကောင်းစွာ သတိရပါသည်။ ကျွန်မတို့လုပ်ရမည့် အလုပ်စခန်းကို ဆွေးနွေးနေစဉ် အားလုံး သဘော ချင်း မကိုက်ညီကြပါ။ အဲဒီမှာ ရှက်လယာရင်ထင်ပါရဲ့။ စာမတတ်သူ ပပျောက်ရေးအမှုဆောင်အဖွဲ့မှာ ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ရန် အလွန်အရေး ကြီးတယ်လို့ ဝင်ပြောပါတယ်။ ဒီတော့ လီနင်က ရုတ်တရက် ရယ်လိုက် တာ၊ ရယ်ပုံက အတော်ဆန်းတယ်။ ဒီလို လီနင်ရယ်တာမျိုး၊ နောက် ကျွန်မ တစ်ခါမျှ မကြားဖူးတော့ပါ။

လီနင်- ဒါတော့ အဘပြည်ကြီးကို “စာမတတ်သူ ပပျောက်ရေး အမှုဆောင်အဖွဲ့ ထဲကနေပြီး ကယ်တင်ချင်တဲ့လူရှိရင် ဒီလိုလူကို ကျုပ် တို့က မတားမြစ်ပါဘူး။

ဒါထက် ကျွန်မတို့ လူငယ်တွေတက်စဉ်အခါက ဇာဘုရင် အုပ် ချုပ်ရေးနှင့် ပြည်သူပြည်သားအဖွဲ့ဝင်များ (ဝံသာနုများ) အတိုက်အခံ ဖြစ်နေတာကို မီလိုက်ကြသေးတယ်ဆိုတာကို ပြောဖို့မေ့နေပါတယ်။ ပထမတုန်းကတော့ တက်ခေတ်လူလတ်တန်းစားတွေဟာ နိုင်ငံရေး အနှိပ်ကွပ်ခံရတဲ့ဘက်ကနေပြီး တော်တော်ပဲ ဆောင်ရွက်ကြပါတယ်။ နောက်တော့ “ပြည်သူ့ဆန္ဒအဖွဲ့” ပျက်သွားတော့ သူတို့ကြောက်သွားပြီး စကားတောင် ကျယ်ကျယ်မပြောရဲကြတော့ပါ။ နောက်တော့ အင်မတန် သေးနုပ်သိမ်ဖျင်းတဲ့တရားတွေ လျှောက်ဟောပါရော။ ဒီတော့ လီနင်က ပြက်ရယ်ပြုတာကို လွယ်လွယ်နှင့် နားလည်နိုင်ပါတယ်။

နောက် လီနင်နဲ့ကျွန်မနဲ့ ပိုပြီး နီးစပ်လာတော့ သူ့အစ်ကိုကြီး အဖမ်းခံရစဉ်က တက်ခေတ်လူလတ်တန်းစားတွေ အသည်းကြောင်သွား တဲ့အကြောင်းကို ပြောပြပါတယ်။ သူ့အစ်ကိုကြီး အဖမ်းခံရတော့ သူတို့ အိမ်သားတွေကို အသိတွေအားလုံးက ရှောင်ကုန်တာပဲ။ ညနေတိုင်း လီနင်တို့အိမ်လာပြီး စစ်တုရင်ထိုးနေကျ ဆရာတစ်ယောက်လည်း နောက် ပေါ်မလာတော့ဘူး။ လီနင်တို့နေတဲ့ ဆင်းဘား(စက်)အရပ်မှာ မီးရထားဘူတာရုံမရှိဘူး။ ဒီတော့ သူ့အစ်ကိုကြီး အချုပ်ခံရတဲ့ ပီတာ စဘတ်မြို့ကိုသွားဖို့ရာ မီးရထားဘူတာရှိတဲ့ စစ်ရမ်းအရပ်ကို လီနင်တို့ အမေဟာ မြင်းနဲ့သွားရတယ်။ ခရီးသွားဖော်ရအောင် လိုက်ရှာဖို့ လီနင်ကို လွှတ်ရော၊ ဘယ်သူမှ ရာဇဝတ်ကောင်တစ်ယောက်ရဲ့ မိခင်နှင့်အတူတူ မသွားရဲကြဘူး။ အဲဒီလို အားလုံးက ကြောက်ကြတာဟာ သူ့စိတ်ကို အလွန်ထိခိုက်သွားစေဖူးတယ်လို့လည်း လီနင်က ပြောဖူးပါတယ်။ အဲဒီ ၁၈၉၄ ခုနှစ် နွေရာသီမှာပဲ လီနင်ဟာ သူရေးတဲ့ ပြည်သူပြည်သား သဘောနှင့် စထရူး၏ ဝေဖန်ချက်ဆိုတဲ့ ဆောင်းပါးမှာ အောက်ပါ အတိုင်း ရေးသားဖူးပါတယ်။

ဓနရှင်များသည် လူတွေအားလုံးကိုသော်လည်းကောင်း၊ တက် ခေတ်လူလတ်တန်းစားများကိုသော်လည်းကောင်း လွှမ်းမိုးအုပ်ချုပ်နေ ပေသည်။ သို့အတွက် ဓနရှင်များနှင့် တည့်တည့်ဆန့်ကျင်ရာဆီသို့ ချဉ်းကပ်ရတော့မလိုလို၊ စိတ်က ထင်ရပေသည်။ (လီနင်ပေါင်းချုပ် ဒုတိယတွဲ စာမျက်နှာ ၁၈ ရုရှားဘာသာ)။

နောက်ပြီး “အသင်(ဝံသာနုများ)တို့က အလုပ်သမား ခေါင်း ဆောင်များသည် တက်ခေတ်လူလတ်တန်းစားများနှင့် မပူးပေါင်းဘဲ ဓနရှင်များ၏ အရိပ်အာဝါသအောက်မှ ကင်းလွတ်နေသော လူများ အတွက်သာ ဆောင်ရွက်မည်ဆိုသူတို့၏ ဘေးရန်မှ ဓနရှင်များကို ကာကွယ်မည်ဟု အတိအလင်း ဝန်ခံကြပေသည်။ (စာမျက်နှာ ၅၄)

တကယ့်ခေတ်လူလတ်တန်းစားများအပေါ်တွင် လီနင်သဘော ထားပုံ၊ သူတို့ကို မယုံကြည်သူတို့၏အဖြစ်ကို အစဉ်သဖြင့် ထုတ်ဖော် ပြောဆိုပုံများကို လူတိုင်းသိပေမည်။ ကလာဆွန်အိမ်မှာ ဖြစ်ပျက်တဲ့ အတွက်နှင့် သက်ဆိုင်လို့သာ အနည်းငယ် ဖော်ပြလိုက်ရပါတယ်။

အဲဒီပျော်ပွဲစားအစည်းအဝေးမှာ သဘောတူညီချက် မရခဲ့ကြပါ။ လီနင် အဲဒီအခါတုန်းက အစည်းအဝေးမှာရှိတဲ့လူတွေအကြောင်းကိုသာ တွေးနေသောကြောင့် စကားလည်း သိပ်များများမပြောပါ။ သူတို့ကိုယ်သူ တို့ မား(က်စ်)သမားတွေလို့ခေါ်တဲ့လူတွေဟာ လီနင်မျက်စောင်းကို မခံနိုင်ကြဘူး။

တစ်ခါက နီဗာမြစ်ကမ်းအတိုင်း အော့ထားအရပ်မှ ပြန်လာစဉ် လီနင်အစ်ကို အလက်ဇန်ဒါးအကြောင်းကိုပြောတာလည်း ကြားရဖူးပါ တယ်။ သူဟာ ပြည်သူ့ဆန္ဒအဖွဲ့မှာ ပါဝင်ပြီး တတိယမြောက် အလက် ဇန်ဒါးဘုရင်ကို လုပ်ကြံရာတွင် ပါဝင်ကြောင်း အရွယ်မရောက်ခင်ပင် ၁၈၈၆ ခုနှစ်၌ ဇာဘုရင်၏ ပါးကွက်အာဏာသားများလက်တွင် အသက် ကို စွန့်စားသွားရကြောင်း၊ လီနင်ဟာ သူ့အစ်ကိုကြီးကို အင်မတန်ချစ်ကြောင်း၊ အလုပ်ကို အာရုံမထွေပြားဘဲ စူးစူးစိုက်စိုက်လုပ်နိုင်ရန်၊ အပေါင်းအသင်းများနှင့်ကင်းသည့် ဆိတ်ငြိမ်ရာတွင် အကြာကြီးနေတတ်ကြောင်း၊ သူတို့နှစ်ယောက်အတူတူ အိမ်၌ သီးသန့်ထားတဲ့ အခန်းတစ်ခု မှာ နေလေ့ရှိကြောင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတစ်ဝမ်းကွဲ တော်စပ်သူများ၊ လာလည်သောအခါလည်း တောင်းပန်ပါရစေ၊ ထွက်သွားကြစမ်းပါဟု ပြောလေ့ပြောထရှိကြောင်း၊ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်စလုံးသည် ဇွဲကောင်းပြီး တော်လှန်ရေးဇာတိသွေးများရှိကြောင်း၊ အရွယ်၏ ခြားနားခြင်းကြောင့်သာ ကွဲလွဲချက်တစ်ရပ်ဖြစ်ရကြောင်း၊ အလက်ဇန်ဒါးသည် လီနင်အား အကြောင်းအရာအားလုံးကို မပြောပြသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

လီနင်က သူ့အစ်ကိုကြီး သဘာဝဝိဇ္ဇာပညာကိုလည်း လိုက်စား တတ်တဲ့အကြောင်း ပြောဖူးပါတယ်။ သူမသေခင် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ် သဖြင့် နောက်ဆုံးအကြိမ် အိမ်ပြန်နေစဉ်အခါက ပိုးလောက်လမ်းများ အကြောင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး စာတစ်အုပ်ရေးသားရန်၊ ပိုးကြည့်မှန်ပြောင်း နှင့် အလုပ်များနေခဲ့ဖူးကြောင်း၊ အလင်းရောင်လုံလောက်စွာရရန်၊ နံနက် လင်းလျှင်လင်းချင်း ထ၍ အလုပ်လုပ်ကြောင်း၊ ဒီတော့ ငါ့အစ်ကိုကြီးက တော့ ဧကန္တ တော်လှန်ရေးသမား ဖြစ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဟု ငါထင်ခဲ့ကြောင်း၊ တော်လှန်ရေးသမားဟာ ပိုးလောက်လန်းများနှင့် ဤမျှ အချိန် . ဖြုန်းမခံနိုင်ကြောင်း စသည်တို့ကိုလည်း ပြောပြဖူးပါတယ်။ သည်လီနင် ဟာ သူ့ထင်မြင်ချက်မှားကြောင်း နောက်မှ သိရှိလာပါတယ်။

သူ၏အစ်ကိုကြီး တွေ့ကြုံသွားရသည့် ကံကြမ္မာမှာ လီနင်အား နက်နဲစွာ ထိခိုက်သွားစေပါသည်။ အရေးကြီးတဲ့ အချက်တစ်ရပ်က လီနင်ဟာ အဲဒီအခါက ပညာအရပ်ရပ်တွင် အတော်ပင် တတ်မြောက် ကျွမ်းကျင်လာပြီဖြစ်သဖြင့် တော်လှန်ရေးအတွက် လုံးပမ်းရာ ဘာလို သည်ကို ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် သိရှိလာပြီဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီလိုသာမဟုတ်ရင် သူ့အစ်ကိုကြီးသေရတဲ့အတွက် ဝမ်းအနည်းကြီးနည်းပြီး နောက်ဆုံး သူ့အစ်ကိုချသွားတဲ့ သွေးစက်အတိုင်း ခြေရာခံလိုက်မိမှာပဲ။ လီနင်မှာ ဉာဏ်အမြော်အမြင် အတော်ရှိတဲ့အတွက် ဒီလိုမလုပ်ရုံမက သူ၏ဉာဏ် ကိုပင် သူ့အစ်ကိုကြီးကံကြမ္မာက ပိုမိုစူးရှထက်မြက်လာစေတယ်။ သူ့ကို တည်ငြိမ်သော ဆင်ခြင်တုံတရားပေးပြီး ရုတ်တရက်ပေါ်ထွက်လာသည့် စိတ်အလိုသို့ မလိုက်ဘဲ တကယ့်အဖြစ်အပျက်ကို မတုန်မလှုပ်သော နည်းနှင့် မျက်မှောက်ပြုခဲ့ပါသည်။ လီနင်၏စိတ်မှာလည်း မည်သည့် ပြဿနာကိုမဆို ရိုးသားသော ဆင်ခြင်နည်းဖြင့် ဆင်ခြင်ရမည်ဆိုသော

လီနင်ရဲ့ ကရပ်ကာရာတို့ဟာ တော်လှန်ရေးမြေအောက်လုပ်ငန်းတွေ လှုပ်ရှားစဉ် တွေ့ဆုံပြီး ဖူးစာဆုံခဲ့ကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မချစ်လင်စာအုပ်ဟာ လီနင်အကြောင်းဆိုပေမဲ့ လီနင်ရဲ့ နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှု၊ တော်လှန်ရေးမြေအောက်လုပ်ငန်းလှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ သမိုင်းကြောင်းဖြစ်နေတာကို တွေ့ရပါမယ်။ ကရပ်ကာရာက သူမနှင့်လီနင် တွေ့ဆုံတဲ့အချိန်ကစပြီး ရေးသားထားတာဖြစ်လို့၁၈၉၄ ခုမှ ၁၉၀၈ ခုထိ ပါဝင်ပြီး လီနင်ရဲ့ ငယ်အကြောင်းတွေတော့ မပါပါဘူး။

လီနင်ဟာ ပြည်သူတွေအကြောင်း လေ့လာတယ်။ နိုင်ငံရေးအယူအဆတွေကို လေ့လာတယ်။ စာတွေရေးတယ်။ နယ်နှင်ဒဏ်ခံရပြီးနောက် လီနင်ဟာ ဂျာမနီ၊ လန်ဒန်တို့ကို ထွက်ခွာသွားတယ်။ တော်လှန်ရေးအတွက် စည်းရုံးလှုံ့ဆော်တဲ့ သတင်းစာ ထုတ်ဝေတယ်။ ပြည်တွင်းပျံ့နှံ့အောင် ဖြန့်ချိတယ်။ နောက် ကွန်မြူနစ်ပါတီဟာ နှစ်ခြမ်းကွဲသွားတယ်။ ဘော်ရှီဗစ်နှင့် ဝင်ရှိဗစ်။ နောက်ပိုင်း မကျေနပ်မှုတွေ တိုးပွားလာပြီး တော်လှန်ရေးအရှိန် ရင့်မှည့်လာတဲ့အချိန်လီနင်ဟာ ပြည်တွင်းကို ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာတယ်။ နောက် ဖမ်းဆီးမှုတွေ စိပ်လာလို့ ဖင်လန်နိုင်ငံဘက် ထွက်သွားရပြန်တယ်။ စာအုပ်က ပထမတွဲပါ။ ဒုတိယတွဲပျော်လို့ဆိုပေမဲ့ ထွက်ရှိမလာခဲ့ပါဘူး။

နိဒါန်း

လီနင် အသက်ထင်ရှားရှိစဉ်က ဘယ်လိုအခြေ အနေတွင်နေ၍ ဘယ်လိုအလုပ်မျိုး လုပ်ခဲ့ရသည်ကို လူတွေသိစေလိုသောဆန္ဒနှင့် လီနင်အကြောင်းကို ရေးသားရပေသည်။

လီနင်အကြောင်းကို ကာလအစဉ်အားဖြင့် ခုနစ် ပိုင်း ပိုင်းခြားအပ်ပေသည်။ ထိုအပိုင်း ခုနှစ်ပိုင်းစလုံး ပါဝင်သော နှစ်အပိုင်းအခြားသည်ကား ၁၈၉၄ ခုနှစ် မှ ၁၉၀၈ ခုနှစ်တိုင်အောင်ဖြစ်ပေသည်။ ထိုကာလ အပိုင်းအခြားများသည်ကား (၁) ပီတာစဘတ်မြို့ တွင် အလုပ်စခန်းတွင်နေစဉ်၊ (၂) နယ်နှင်ခံနေရစဉ်၊ (၃) မြူးနစ်မြို့နှင့် လန်ဒန်မြို့များတွင် သွားရောက် | နေထိုင်စဉ်၊ (၄) ဘော်(လ်)ရှီဗစ်ပါတီ၏ ဒုတိယမြောက် ကွန်ဂရက်မကျင်းပမီ ကျင်းပဆဲနှင့် ၁၉ဝ၅ ခုနှစ်အထိ၊ (၅) ၁၉ဝ၅ ခုနှစ်၌ နိုင်ငံခြားတွင်ရှိစဉ်၊ (၆) ၁၉၀၅ ခုနှစ် ပီတာစဘတ်မြို့တွင်ရှိစဉ်၊ (၇) ၁၉၀၆ ခုနှင့် ၁၉၀၇ ခုနှစ်များ စသည်တို့ဖြစ်ပေသည်။

ဤ လီနင်အကြောင်းများကို “သစ္စာ”ဆိုသော သတင်းစာတွင် ပါဖူးချေပြီ။ ၎င်းကို စာတစ်အုပ် အဖြစ် “သစ္စာ”ကပင် ရိုက်နှိပ်ထုတ်ဝေဖူးပြီးနောက် အစိုးရပုံနှိပ်ထုတ်ဝေရေးဌာနကလည်း တစ်ဖန် ၁၉၂၆ ခုနှစ်တွင် ညွန့်ပေါင်းစာတစ်အုပ်တွင် ရိုက်နှိပ် ထုတ်ဝေဖူးပြီ။ ယခုရေးသားအံ့သော စာအုပ်မှာကား လီနင်အကြောင်းကို အကျယ်တဝင့် ရေးသားထား သောစာအုပ်ဖြစ်ပေသည်။

ကျွန်ုပ်တို့အာသီသ  

ကျွန်ုပ်တို့ နဂါးနီစာအုပ်တိုက်မှ လီနင်အတ္ထုပ္ပတ္တိ | စာအုပ်ကို ထုတ်ဝေခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်း၊ ယခုစာအုပ်မှာလီနင်၏ ကြိုးပမ်းချက်များနှင့်တကွ ရုရှားပြည် ဘုံ ဝါဒ မျိုးစေ့ချပုံအဝဝကို ဖော်ပြသည့် စာအုပ်ဖြစ် ကြောင်း။

ဤစာအုပ်တွင် တိုင်းပြည်သစ်ထူထောင်ရေးအတွက် ကြိုးစားရာ၌ မြောက်မြားစွာသော အခက်အခဲများကို ဖော်ပြထားရာ ဤအချက်များမှာ စိတ်ဝင် စားဖွယ်ကောင်းလှကြောင်း၊ ထိုမှတစ်ပါးလည်း “ဇွဲ”ကောင်းရန် အရေးကြီးပုံကို ဖော်ပြထားသည်မှာ မှတ် သားဖွယ်ကောင်းလှကြောင်း။

ဤစာအုပ်ကို ဗမာတစ်မျိုးလုံး နိုင်ငံရေး အသိ ဉာဏ်ကျယ်စေရန် ရည်သန်၍ ထုတ်ဝေရခြင်းဖြစ်ပါ ကြောင်း။

နဂါးနီ