ရွှေဥဒေါင်း - ရှိတ်စပီးယား၀ထ္ထုတိုများ

ဗင်နစ္စမြို့ ကုန်သည်ကြီး

ဗင်နစ္စမြို့၌နေထိုင်သော ဂျူး (ရဟူဒီ)လူမျိုး ရှိုင်းလော့သည် ခရစ် ယန်ကုန်သည်ကြီးများအား အတိုးနှုန်းကြီးစွာနှင့် ငွေချေးခြင်း အလုပ်ဖြင့် ကြွယ်ဝသော သူဌေးကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်လာ၏။ ရှိုင်းလော့သည် ကြင်နာခြင်း ကင်းမဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်၍၊ မိမိချေးထားသော ငွေများကို ကြပ်တည်းစွာ ပြန် လည်တောင်းခံတတ်သည့်အတွက်ကြောင့် လူများအားလုံးက မနှစ်သက်ကြဘဲ အထူးသဖြင့် ဗင်နစ္စမြို့သားကုန်သည် အန်တော်နီယို၏ မုန်းတီးခြင်း ခံရသူ ဖြစ်၏။ အန်တော်နီယိုသည် ကြပ်တည်းဆင်းရဲသော လူများအား အတိုးမယူဘဲ ငွေချေးလေ့ရှိသည့်အတွက်ကြောင့် ရှိုင်းလော့ကလည်း ၎င်းအား အလွန်မုန်း၏။ သို့ဖြစ်၍ လောဘကြီးသော ရှိုင်းလော့နှင့်ရက်ရောသော အန်တော်နီယိုတို့မှာ ရန်သူကြီးများဖြစ်လာကြ၏။ အန်တော်နီယိုသည် ရှိုင်းလော့နှင့် ငွေလဲတိုက် တွင် ဆုံမိကြသည့်အခါတိုင်း ရှိုင်းလော့အား အတိုးကြီးမားသော လောဘသမား ကြီးတစ်ယောက်ဟူ၍လည်းကောင်း၊ သနားကြင်နာခြင်း ကင်းမဲ့သူတစ်ယောက် ဟူ၍လည်းကောင်း ပြောင်ပြောင်ကြီးခေါ်ကာ ရှုတ်ချလေ့ရှိ၏။ ရှိုင်းလော့မူကား ဤအတွက်ကြောင့် ဝမ်းထဲ၌ကြိတ်၍ ရန်ငြိုးထားသော်လည်း သည်းခံသော အမူအရာမျိုးဖော်ပြလေ့ရှိ၏။

အကယ်၍ မိမိထံမှ ချေးယူသော ငွေကို သတ်မှတ်ထားသောအချိန်တွင် မပေး ဆပ်နိုင်ခဲ့လျှင် အန်တော်နီယို၏ ကိုယ်မှ မိမိလိုချင်သော နေရာမှ အသား တစ်ပေါင် လှီးဖြတ်ယူနိုင်ပါသည်ဟု လက်မှတ်ထိုးစေလိုကြောင်း ပြောပြလေ၏။

“စိန်လိုက်ဗျာ၊ ကျုပ် သဘောတူတယ်။ ဒီလိုဆိုလျှင် အင်မတန် ကြင်နာတတ်တဲ့ ဂျူးတစ်ယောက်လို့တောင် ကျုပ်က ပြောလိုက်ချင်သေးတယ်” ဟု အန်တော်နီယိုကဆို၏။ ။

ထိုအခါ ဘာဆယ်နီယိုက မိမိအတွက် ဤသို့သော စာချုပ်မျိုးကို လက်မှတ်မထိုးဖို့ အန်တော်နီယိုအား ဖျက်သေး၏။ သို့ရာတွင် အန်တော်နီယို က ၎င်းငွေကို ပေးဆပ်ရမည့်နေ့မတိုင်မီ ဤငွေထက် အဆပေါင်းများစွာ တန် ဘိုးရှိသော မိမိ၏ ကုန်သင်္ဘောကြီးများ ဆိုက်ရောက်လာမည်ဖြစ်၍ သူ၏ စာချုပ်အတိုင်း လက်မှတ်ထိုးမည်ဟု ပြော၏။

မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်တို့ ငြင်းခုံလျက်ရှိခြင်းကို ကြားရသောအခါ ရှိုင်းလော့က “အို ... ခမည်းတော် အာဗျဟမ် ... အယုံအကြည် နည်း လှသော ခရစ်ယာန်နှစ်ယောက်နှင့် တွေ့နေရချေပြီတကား။ သူတို့ကိုယ်နှိုက်က တင်းမာသော သဘောထား ရှိကြသည့်အတွက်ကြောင့် သူတစ်ပါးအားလည်း ကိုယ်နှင့်နှိုင်းပြီး မယုံသင်္ကာဖြစ်နေကြသည်တကား ...။ ကျွန်တော်မေးစမ်း ပါရစေ ဘာဆယ်နီယို၊ တကယ်လို့ ရက်ချိန်းသတ်မှတ်ထားတဲ့နေ့မှာ ခင်ဗျား မိတ်ဆွေက ကျုပ်ငွေကို ပြန်မဆပ်နိုင်ဘူးထားပါဦး။ သူရဲ့ အသားတစ်ပေါင် ဟာ ကျုပ် ဘာမှ အသုံးကျလို့လည်းဗျ။ သိုးသား၊ အမဲသားဆိုလျှင်လည်း ဟုတ်သေးရဲ့။ လူသားတစ်ပေါင်ဟာ ကျုပ်မှာ ဘာလုပ်ဖို့လဲဗျ။ ကျွန်တော်က မိတ်ဆွေ ဖြစ်ချင်လွန်းလို့ ကူညီရခြင်း သက်သက်ပါဗျ ... ။ လိုချင်လည်း ယူ။ မလိုချင်လျှင်လည်း ထားခဲ့ရုံရှိတာပေါ့ဗျ”ဟုပြောလေ၏။

နောက်ဆုံး၌ ဘာဆယ်နီယိုသည် ရှိုင်းလော့၏ ပရိယာယ်စကားကို စိတ်မချသည်နှင့် အန်တော်နီယိုအား လက်မှတ်မထိုးဖို့ ဖျက်သော်လည်း အန်တော်နီယိုက နားမထောင်ဘဲ (ရှိုင်းလော့ပြောသည့်အတိုင်း) ပြက်ရယ်သဘော နှင့် လုပ်သော စာချုပ်ဖြစ်သည်ဟု ယူဆကာ လက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့လေ၏။

ဘာဆယ်နီယို ချစ်ကြိုက်လျက်ရှိသော အမျိုးသမီးမှာ ဗင်နစ္စမြို့အနီး ရှိ ဘဲလ်မောင့်မြို့၌ နေထိုင်၍ အမည်မှာ ပိုးရှားဟုခေါ်လေသည်။ ထိုအမျိုး သမီး၏ ရုပ်ဆင်းသဏ္ဌာန်နှင့် အရည်အချင်းတို့မှာ ရာဇဝင်၌ ထင်ရှားကျော် စောသည့် ကေတို၏သမီး၊ ဘရုတတ်ခ်၏ဇနီး ပိုးရှားထက် နိမ့်ကျသည်မဟုတ်ပေ။

ဘာဆယ်နီယိုသည် လိုအပ်သော ငွေကို ရရှိရာတွင် ခြွေရံသင်းပင်းများနှင့်တကွ ဘဲလ်မောင့်မြို့သို့ သားသားနားနား ထွက်လာခဲ့ကြရာ ၎င်းနှင့် အတူ ဂရာရှီယာနိုအမည်ရှိ တပည့်တစ်ယောက်လည်း လိုက်ပါလာ၏။ ပစ္စည်း ချမ်းသာလှသော အမျိုးသမီးပိုးများသည် ဘာဆယ်နီယို၏ မေတ္တာကို တုန့်ပြန် လက်ခံလေရကား များမကြာမီအတွင်း လက်ထပ်မင်္ဂလာဆောင်နှင်းရန် စီမံကြ လေ၏။

ဘာဆယ်နီယိုက မိမိ၌ ပစ္စည်းဥစ္စာ မရှိ၊ မျိုးရိုးကောင်းခြင်းတစ်ခုသာ လျှင် ဂုဏ်ယူစရာ ရှိကြောင်းနှင့် ပိုးများအား ဖွင့်ဟပြောပြလေရာ ပိုးရှားက လည်း ဘာဆယ်နီယိုအား ချစ်ကြိုက်ခြင်းမှာ ပစ္စည်းဥစ္စာကို မျှော်လင့်၍မဟုတ်၊ လူ၏အရည်အချင်းကို သဘောကျ၍သာ ဖြစ်ကြောင်း။ ဥစ္စာပစ္စည်းနှင့် ပတ် သက်၍မူ လင်တစ်ယောက်ဆီမှ မျှော်လင့်အားကိုးဖို့မလိုဘဲ မိမိ၌ လုံလောက် စွာ ရှိပါကြောင်း။ ဘာဆယ်နီယို၏ မြင့်မြတ်သော အရည်အချင်းများနှင့် လိုက်လျောထိုက်တန်စေခြင်းငှာ မိမိကိုယ်ကို ယခုထက် အပြန်တစ်ထောင် ပိုမိုလှပ ၍ အပြန်တစ်သောင်း ပိုမိုကြွယ်ဝစေချင်လှကြောင်း။ မိမိမှာ စာမတတ်၊ ပေ မတတ်၊ အရိုင်းသက်သက်မျှသာ ဖြစ်သော်လည်း ပညာသင်ဖို့ အရွယ်မလွန် သေးသည့်အလျောက် လင်တော်မောင်၏ ဆုံးမဩဝါဒကို ခံယူ၍ အရာရာ တွင် သွန်သင်ပြသပေးဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပ်နှင်းလိုပါကြောင်း စသည်များဖြင့် ရိုသေနူးညွတ်စွာ ပြောပြီးနောက် “ကျွန်မပိုင်တဲ့ ပစ္စည်းများနှင့်တကွ၊ ကျွန်မ တစ်ကိုယ်လုံးပါ ယနေ့မှစပြီး မောင့်ပစ္စည်းအဖြစ်သို့ လွှဲအပ်လိုက်ပါပြီမောင် ရယ်။ မနေ့တုန်းကဆိုလျှင် ဒီအဆောက်အဦးကြီးကို ကျွန်မပိုင်ဆိုင်ပြီး ကိုယ့် မင်းကိုယ့်ချင်း အဖြစ်နဲ့ ဟောဒီက ကျေးကျွန်အခြွေအရံတွေအပေါ်မှာ သခင် မလုပ်ခဲ့နိုင်ပါတယ်။ သို့သော် ဒီကနေ့ကစပြီး အဆောက်အဦးရော၊ ကျေးကျွန် အခြွေအရံတွေရော၊ ကျွန်မကိုယ်ရောဟာ ဟောဒီလက်စွပ်နဲ့အတူ မောင့်လက် သို့ အပိုင်စားအပ်နှင်းလိုက်ပါတယ်မောင်ရယ်”ဟုဆိုကာ လက်စွပ်တစ်ကွင်းကို ဘာဆယ်နီယိုသို့ ပေးအပ်လေ၏။

ဥစ္စာမဲ့ဖြစ်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်အား ဂုဏ်သရေရှိ၍ ဥစ္စာ လည်း ကြွယ်ဝသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ဤမျှလောက် မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချစွာ အပ်နှင်းခြင်းခံရသော ဘာဆယ်နီယိုမှာ ကျေးဇူးလည်းတင် တအံ့ တဩလည်းဖြစ်မိသည်နှင့် စကားချောမောစွာ ပြန်မပြောတတ်တော့ဘဲ ထစ် ထစ်အအနှင့်ပင် ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြော၍ လက်စွပ်ကိုဝတ်ရင်း ဘယ်နံ ရောအခါမှဤလက်စွပ်နှင့်ခွဲခွာလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်းများနှင့်ကတိပေးလေ၏။

ပိုးရှားသည် ဘာဆယ်နီယို၏ မေတ္တာကို လက်ခံပါကြောင်းနှင့် ယဉ် . ကျေးစွာ ပြောပြလျက် ရှိသည်။ ဘာဆယ်နီယို၏ တပည့် ဂရာရှီယာနိုနှင့်