ရွှေဥဒေါင်း - စောလမုန်သိုက်

အခန်း (၁)

ခရီးထွက်ရန် စီစဉ်ကြခြင်း

ကျွန်ုပ် အလန်ကွာတာမိန်းသည် အာဖရိကတိုက်တွင် ဆင်ပစ်မုဆိုး အဖြစ်နှင့် နှစ်ပေါင်း ၄၀ တိုင်တိုင် အသက်မွေးလုပ်ကိုင်ခဲ့သည့်အတွင်း၊ ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ်သော အဖြစ်အပျက် အခြင်းအရာပေါင်းများစွာတို့ကို ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ ရသည်ဖြစ်ရာ၊ ယခု ရေးသားဖော်ပြလတ္တံ့သော အဖြစ်အပျက် အကြောင်းအရာများမှာ ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ် အကောင်း ဆုံးတစ်ခု ဖြစ်ပေ၏။ အာဖရိကတိုက်ကြီး၌ ဆင်ပစ်မုဆိုးအဖြစ်နှင့် အသက်မွေးမြူကြသူတို့မှာ များသောအားဖြင့် သက်တမ်း ၄ နှစ်၊ ၅ နှစ်၊ အလွန်ဆုံး ၆ နှစ်ခန့်မျှနှင့် ဘဝတုံးကြရသည်သာ ဖြစ်ကြလေရာ၊ နှစ်ပေါင်း ၄၀ တိုင်တိုင် ၎င်းအလုပ်၌ မသေမပျောက် ဆက်လက် လုပ်ကိုင်နိုင်ခဲ့ခြင်းသည်ပင်လျှင် အံ့သြဖွယ်ရာ တစ်ခုကဲ့သို့ မှတ်ယူကြ ရပေသည်။ အသက်ဆံဖျား စွန့်စားလုပ်ကိုင်ရခြင်းများ၊ သေမင်းနှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ရပြီးမှ သီသီကလေး လွတ်ခဲ့ရပုံများ၊ ရင်ဖိုလှိုက်၍ အသည်းနှလုံး အေးလောက်သည့် အဖြစ်အပျက်မျိုးများကို ဖတ်ရှုလို သူတို့အဖို့မှာ ကွမ်းသီးကြိုက်သူ တောင်ငူရောက်သကဲ့သို့ ရှိနေလိမ့် မည်ဟု မျှော်လင့်သည့်အတိုင်း၊ နမူနာတစ်ပိုင်းမျှဖြစ်သော ဤအကြောင်းအရာများကို ရေးသားလိုက်ပါ၏။ ၎င်းကို ကြိုက်နှစ်သက် ကြသောအခါ၌ ဆက်လက်ရေးသားဖော်ပြဦးမည် ဖြစ်ပေသည်။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ပြုလုပ်မြဲဖြစ်သော ထုံးစံအတိုင်း တောနက်ကြီး ထဲသို့ မုဆိုးများနှင့် သုံးလေးလတိုင်အောင် ဆင်များကို လှည့်လည် ပစ်ခတ်ခဲ့၍ ရရှိခဲ့သော ဆင်စွယ်များနှင့် မြို့သို့ပြန်လာပြီးနောက်၊ ၎င်း တို့ကို ရောင်းချ၍ ရေကြောင်းခရီးဖြင့် ဌာနသို့ ပြန်လာစဉ်၊ သင်္ဘော ပေါ်တွင် ခရီးသည်နှစ်ယောက်တို့နှင့် အသိအကျွမ်း ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ ၎င်း တို့နှစ်ယောက်မှာ အင်္ဂလန်မှ လိုက်ပါလာကြပြီးနောက် သင်္ဘော ကူးပြောင်းစီးနင်းကြသူများ ဖြစ်လေရာ၊ လမ်းခရီးတွင် ကျွန်ုပ်နှင့် အကျွမ်း ဝင်ကြသဖြင့် ၎င်းတို့ လာရောက်သည့် ကိစ္စကို ပြောပြ၍၊ ကျွန်ုပ်အား ၎င်းတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါရန် ခေါ်ငင်ကြလေသည်။

ရှေးဦးစွာ ခရီးသည်နှစ်ယောက်တို့၏ ရုပ်လက္ခဏာနှင့် အမည် နာမတို့ကို ဖော်ပြရပေဦးအံ့။ ပထမလူမှာ ဆာဟင်နရီကာတစ်ဖြစ်၍ အသက် ၃၀ အရွယ်ရှိပေရာ၊ အရပ်မှာ ၆ ပေ ၃ လက်မခန့်ရှိ၍၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာလည်း ၎င်း၏ မြင့်မားသောအရပ်နှင့် လိုက် လျောအောင် တုတ်ခိုင်ခံ့ထည်လှပေ၏။ စင်စစ်မှာ ထိုသူ၏ ကျယ်ဝန်း သော ရင်ပြင်ကြီး၊ ရှည်လျားသော ခြေတံ လက်တံ၊ ရွှေရောင်ရှိသော ဆံပင်နှင့် မုတ်ဆိတ်ကြီး၊ ပီသပြတ်သားသော မျက်နှာ၊ ခပ်ပြူးပြူးနှင့် ကျယ်ဝန်းသော မျက်လုံးပြာကြီးများကို တွေ့မြင်ရသောအခါ ဤကဲ့သို့ ယောက်ျားပီပီ ခံ့ညား၍ ကြည့်ကောင်းသော လူတစ်ယောက်ကို တွေ့ မြင်ရခဲလှသည်ဟု ကျွန်ုပ် မှတ်ထင်မိ၏။ ကျွန်ုပ်မှာ အင်္ဂလိပ်လူမျိုး တစ်ယောက်ဖြစ်၍ အင်္ဂလန်ပြည်၌ ပေါက်ဖွားခဲ့သော်လည်း အာဖရိက တိုက်တွင် နှစ်ပေါင်း ၄၀ ကျော် နေထိုင်ခဲ့ရသဖြင့်၊ အင်္ဂလိပ်လူမျိုး မြောက်မြားစွာ မတွေ့ဖူး မမြင်ဖူးသောကြောင့်ပေလော မပြောတတ်ပေ၊ ကျွန်ုပ် မျက်စိ၌ကား ကြည့်၍ အကောင်းဆုံး လူတစ်ယောက် ပေတည်း။

ဒုတိယလူမှာ ရေကြောင်းဘက် အရာရှိဟောင်းတစ်ယောက် ဖြစ် ၍ အမည်မှာ ကပ္ပတိန်ဝုဒ်ဟု ခေါ်တွင်ပေ၏။ ထိုသူမှာ ပုပုပျပ်ပျပ် နှင့် ခပ်တုတ်တုတ် ရှိသဖြင့်၊ “ဂင်တို” ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ကြသော လူစား မျိုးဖြစ်လေရာ ရေကြောင်းအရာရှိ တစ်ယောက်ပီပီ အလွန်သပ်ရပ်စွာ ဝတ်စားဆင်ယင်လေ့ ရှိ၏။ ထိုသူသည် တစ်ဖက်တည်းသော မျက်မှန် ဝိုင်းကလေးကို လက်ယာဘက် မျက်လုံးတွင် အခါခပ်သိမ်း တပ်ထား လေ့ ရှိ၏။ အသက်မှာ ၃ဝ ကျော်ကလေးမျှ ရှိသေးသော်လည်း ရေကြောင်းဘက် အရာရှိတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း ရှေ့သို့ ရာထူးတိုးတက်ခန့် ထားရန် နည်းလမ်းမရှိတော့သည်နှင့်၊ လခ တစ်ဝက်ဖြင့် ပင်စင်ယူကာ အလုပ်ထွက်ခဲ့ရသော အရာရှိဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ ထို သူမှာ အခြားသော အလုပ်မရှိသည်ဖြစ်၍ မိတ်ဆွေ ဆာဟင်နရီကာ တစ်၏ ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ အာဖရိကတိုက်သို့ ၎င်းနှင့်အတူ လိုက် လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဆာဟင်နရီကာတစ်၏ ကိစ္စကို ဖော်ပြရပေဦးအံ့။ ဆာဟင်နရီမှာ သားစဉ်မြေးဆက် ဆာ ဘွဲ့ ခံရသည့် “ဘေရွန်နက်” ခေါ် မှူးမျိုးမတ် နွယ် တစ်ယောက် ဖြစ်ပေရာ၊ အင်္ဂလိပ်လူမျိုးတို့၏ ထုံးစံမှာ လူ တစ်ယောက်သည် သေတမ်းစာရေးသားခြင်း မပြုဘဲ သေဆုံးခဲ့လျှင် ၎င်း၏ လယ်မြေပစ္စည်းဟူသမျှတို့ကို သားကြီး သြရသက အလုံးစုံ ဆက်ခံ သိမ်းယူခွင့်ရှိ၍၊ အခြားသော သားနှင့် သမီးများမှာ သြရသ သားကြီး က သနားသဖြင့် ပေးဝေသလောက်သာလျှင် ရရှိကြရ၏။ ဆာဟင်နရီ ၏ ဖခင်၌ သားနှစ်ယောက် ရှိလေရာ ထိုသူသည် သေတမ်းစာ မရေး ဘဲ သေဆုံးသွားလေရကား၊ လယ်မြေ ပစ္စည်းဟူသမျှတို့ကို သြရသဖြစ်သူ ဆာဟင်နရီ တစ်ဦးတည်း ရရှိ၍ သားငယ် ဂျော့ဆိုသူမှာ ပစ္စည်း လက်မဲ့ ဖြစ်နေခဲ့၏။ ဆာဟင်နရီမှာ ရက်ရောသော စိတ်သဘောရှိသူ တစ်ယောက်ဖြစ်၍ ညီအငယ်အား ပစ္စည်းအနည်းငယ် ခွဲဝေပေးကမ်း ရန် အကြံရှိခဲ့သော်လည်း၊ ညီငယ်ဂျော့မှာ မာနကြီးသူ တစ်ယောက် ဖြစ်၍ အစ်ကိုကြီးအား ကလန်ကဆန် လုပ်ခဲ့သဖြင့် မပေးသေးဘဲ ရွှေ့ဆိုင်းထားခဲ့၏။ နောက်ဆုံး၌ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်တို့သည် တစ်ခု သော ကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ အကြီးအကျယ် စကားများကြရာတွင်၊ ဂျော့သည် မိမိ၌ ရှိသမျှသော ငွေအနည်းငယ်ကို ဘဏ်တိုက်မှ ထုတ် ယူ၍ အာဖရိကတိုက်သို့ ထွက်သွားခဲ့၏။ အစ်ကိုဖြစ်သူ ဆာဟင်နရီ သည် မာနကြီးသော ညီကို “နွေ” အောင် ပစ်ထားခဲ့ရာ၊ ယခု လေးငါး နှစ်ကျော် ရှိသော်လည်း ညီထံမှ သတင်းတစ်စုံတစ်ရာ မကြားရဘဲ ရှိခဲ့ရကား၊ သွေးရင်းသားရင်း ဖြစ်သည့်အတိုင်း စကားများခဲ့ဖူးသော အဖြစ်ကို မေ့ဖျောက်၍ လူပျိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အလျောက်၊ မိတ်ဆွေကြီး ကပ္ပတိန် ဂွဒ်နှင့်အတူ အာဖရိကတိုက်သို့ ညီ၏သတင်း ကို ထောက်လှမ်းစုံစမ်းရန် ထွက်ခွာလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သုံးလေး ရက်ခန့် အတူတကွ သင်္ဘောစီးကြရ၍ လူချင်း ရင်းနှီးလာကြသော အခါ၊ ဆာဟင်နရီသည် ဂျော့ကို ရှာဖွေခြင်း အလုပ်၌ ကျွန်ုပ်အား ကူညီ၍ ၎င်းတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါရန်လည်း ခေါ်ငင်သေး၏။

ကျွန်ုပ် နေထိုင်ရာဌာနဖြစ်သော ဒါဘန်မြို့သို့ ဆိုက်ရောက်ကြ သောအခါ၊ ဆာဟင်နရီနှင့် ဂွဒ်တို့သည် ကျွန်ုပ်နှင့်အတူ သင်္ဘောမှ ဆင်း၍ ကျွန်ုပ်၏ နေအိမ်၌ တည်းခိုနေထိုင်ကြ၏။ ထိုအတောအတွင်း ဂျော့အကြောင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်တို့ ထောက်လှမ်းစုံစမ်းကြ သဖြင့် သိရှိကြရသော အကြောင်းအရာများမှာ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ် လေသည်။

လွန်ခဲ့သော ၅ နှစ်ခန့်က ဂျော့သည် နီဗလ်အမည်နှင့် အာဖရိက တိုက်သို့ ဆိုက်ရောက်လာ၍ ကေဖာလူမျိုး အစေခံတစ်ယောက်ကို ငှားရမ်းပြီးလျှင် “စောလမုန် ဘဏ္ဍာတိုက်” ခေါ် သိုက်ကို ရှာရန်အတွက် သဲကန္တာရကြီးကို ဖြတ်ကျော်သွားကြောင်း၊ တစ်နှစ်ကျော်ခန့် ကြာရှိသောအခါ ကေဖာအစေခံသည် အရိုးနှင့် အရေမျှသာ ကျန်ရှိလျက် ဒါဘန်မြို့သို့ ပြန်ရောက်လာကြောင်း၊ သနားကြင်နာတတ်သော လူ များက ၎င်းအား အစာရေစာများကို တိုက်ကျွေးလျက် မေးမြန်းကြသော အခါ၊ အစေခံက “စောလမုန် ဘဏ္ဍာတိုက်” ဆိုသည်မှာ ဧကန်အမှန် တည်ရှိကြောင်း၊ ၎င်း၏ဆရာနီဗလ်မှာ လမ်းခရီး၌ ၎င်းနှင့် ကွဲနေရစ် ကြောင်းများနှင့် ပြောရုံမျှ ပြောပြီးလျှင် အစေခံ အသက်ကုန်ဆုံးသွား ကြောင်းနှင့် သိရှိရလေ၏။

ဤနေရာ၌ “စောလမုန် ဘဏ္ဍာတိုက်” ခေါ် သိုက်အကြောင်းကို ဖော်ပြပေဦးအံ့။ အာဖရိကတိုက် နေတယ်နယ်သို့ ရောက်ဖူးသူဟူသမျှ သည် ၎င်းတိုက်ကြီး၏ အလယ်၌ “စောလမုန် ဘဏ္ဍာတိုက်” ခေါ် သိုက်ကြီးတည်ရှိကြောင်းကို ကြားရဖူးသော အဖြစ်အပျက်တစ်ခုမှာ ကား၊ လွန်ခဲ့သော ၁၅ နှစ်ခန့်အခါက ပေါ်တူဂီလူမျိုး တစ်ယောက် သည် အလွန်အမင်း ခရီးပန်း၍၊ အဖျားရောဂါ အမျိုးမျိုး ဖိစီးနှိပ်စက် လာသည့် လက္ခဏာနှင့် အရိုးပေါ်တွင် အရေမျှတင်လျက်ကျန်င်္ကာ၊ ကျွန်ုပ်၏စခန်းသို့ ဆိုက်ရောက်လာ၍ ရေနှင့် စားစရာများ တောင်း သည်နှင့် ကျွန်ုပ်က နွားနို့တစ်ခွက်နှင့် မုန့်အနည်းငယ်ကို ပေးဖူးကြောင်း၊ ထိုသူသည် နွားနို့ ကို သောက်ပြီးနောက် “ခင်ဗျားကျေးဇူး ရှိပေသည်။ ဤစာကို ယူ၍ ဘဏ္ဍာကို ရှာရစ်ပေလော့။ ဤစာကား ကျွန်ုပ်၏ “ဆီ” ရေးခဲ့သော အညွှန်းဖြစ်သည်။ ၎င်းအညွှန်းအတိုင်း ကျွန်ုပ်တို့ လိုက်သွားရာ သဲကန္တာရ၏ ဒဏ်ကို မခံနိုင်သောကြောင့်

လူအားလုံးသေဆုံး၍ ကျွန်ုပ်တစ်ယောက်တည်း ပြန်ရောက်လာရ သည်။ ကျွန်ုပ်လည်း သေရတော့မည်။ ခင်ဗျားကား လူစွမ်းကောင်း တစ်ယောက် ဖြစ်ပေသည်။ သဲကန္တာရနှင့် တောင်များကို ဖြတ်ကျော်၍ ဘဏ္ဍာများကို ယူရစ်ပေလော့...” ဟု ပြောပြီးလျှင် အသက်ကုန်ဆုံး သွားကြောင်း။ ကျွန်ုပ်သည် ထိုသူပေးသော သားရေချပ်ပေါ်တွင် ပေါ်တူဂီဘာသာဖြင့် ရေးထားသော စာများကို ပေါ်တူဂီလူမျိုး အရက် မူးတစ်ယောက်အား ပြကြည့်ရာ၊ ၎င်းက အောက်ပါအတိုင်း အဓိပ္ပာယ် ပြန်ဆိုပြောပြကြောင်း။

“ရှီဗာ၏ အသားမြတ် ခေါ် တောင်ကြီးနှစ်လုံးအနက် လက်ဝဲဘက် သားမြတ်တောင်အတွင်းရှိ ဂူထဲ၌ သေလု ဆဲဆဲ ရှိနေသော ကျွန်ုပ် ဒီဆီလဗာသည် ၁၅၉၀ ခုနှစ်တွင် ဤစာကို ရေးဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤစာကို တွေ့သောသူက ဘုရင့် ထံ တင်ပြ၍ ဘုရင်က စစ်တပ်များ စေလွှတ်ပြီး၊ ဘဏ္ဍာကို သိမ်းယူခဲ့လျှင် တပ်ဖြင့် မသယ်နိုင်လောက်အောင် စိန်များ ရရှိလိမ့်မည်။ သေမင်းရုပ်တု၏ နောက်၌ရှိသော စောလမုန် ဘဏ္ဍာတိုက်ကို ကျွန်ုပ် မျက်စိနှင့် မြင်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် စုန်းမကြီး ဂါဂူလကြောင့် ကျွန်ုပ်ကား စိန်တစ်လုံးမျှ မယူ ခဲ့ရချေ။ “ရှီဗာ၏ သားမြတ်” ခေါ် တောင်ကြီးနှစ်လုံး အနက် လက်ဝဲဘက် သားမြတ်တောင်ကို ကျော်မိသော အခါ၊ စောလမုန်ဘုရင် ဆောက်လုပ်ထားခဲ့သော လမ်းမ ကြီးမှာ ဖုန်လျက်ရှိသည်။ ၎င်းလမ်းအတိုင်း ၃ ရက်သွား လျှင် ဘုရင်၏ နန်းတော်သို့ ဆိုက်ရောက်လိမ့်မည်။ စုန်းမ ဂါဂူလကို သတ်၍ ဘဏ္ဍာများကို ယူကြလေကုန်”။ ကျွန်ုပ်သည် အထက်ပါစာကို ဆာဟင်နရီအား ပြ၍ စာရေးသူ၏ မြစ်တော်သူ ခရီးသည် ဒီဆီလဗာ အကြောင်းများကို ပြောပြသော အခါ ဆာဟင်နရီမှာ အလွန်တရာ စိတ်ပါလျက် ရှိ၏။ စိတ်ပါသည် ဆိုရာ၌ ဆာဟင်နရီသည် ဘဏ္ဍာကို အလိုရှိ၍ မဟုတ်၊ ၎င်းဘဏ္ဍာ များကို ရှာရန် သွားဟန်တူသော ညီ ဂျော့ကို ရှာဖွေရန်အတွက် ဖြစ် လေသည်။ ဆာဟင်နရီမှာ လယ်မြေ အမွေအနှစ် မြောက်မြားစွာ ဆက်ခံရရှိထားသူတစ်ယောက် ဖြစ်သောကြောင့်၊ မည်သည့်သိုက် မည် သည့်ဘဏ္ဍာကိုမျှ မက်မောလောက်အောင် မရှိချေ။

ထို့ပြင် ပေါ်တူဂီလူမျိုးထံမှ ရရှိထားသော သားရေချပ်ပေါ်တွင် ရေးသားထားသည့် စာလုံးများအောက်၌ မြေပုံတစ်ခုလည်း ရေးခြစ် ထားလေရာ ၎င်းမှာ ဘဏ္ဍာတိုက်သို့ သွားရာသော လမ်းညွှန်ဖြစ်၍ ကျွန်ုပ်တို့သည် မြေပုံကို သေချာစွာ ကြည့်ရှုကြ၏။ နောက်ဆုံး၌ ဆာ ဟင်နရီ၏ တိုက်တွန်းချက်အရ ကျွန်ုပ်သည် ဂျော့ကို ရှာဖွေရန် ၎င်းတို့ နှင့်အတူ လိုက်ပါဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရာ၊ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ရေးဆွဲထား သည့် စည်းကမ်းချက်များမှာ အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်လေသည်။

(၁) ကုန်ကျသမျှသော စရိတ်ကြေးငွေနှင့် ပတ်သက်၍ ဆာ ဖြင့် ဟင်နရီက အလုံးစုံ တာဝန်ခံ၍၊ ရရှိသမျှသော ဆင်စွယ်များနှင့် အခြား အဖိုးတန်ပစ္စည်းဟူသမျှကို ကျွန်ုပ်နှင့်ကပ္ပတိန်ဝုဒ်တို့ နှစ်ယောက်အညီအမျှ ခွဲဝေယူကြရမည်။

(၂) ခရီးမထွက်မှီ ဆာဟင်နရီက ကျွန်ုပ်အား ရွှေဒင်္ဂါး ၅ဝဝပေးအပ်ရမည်။ ကျွန်ုပ်က ဆာဟင်နရီ၏ ကိစ္စ ထမြောက် သည် တိုင်အောင် ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် လက်လျှော့ပြန်ခဲ့ ကြသည် ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် ဘေးဥပဒ် တစ်စုံတစ်ရာ ကပ်ငြိသည်တိုင်အောင် ဖြစ်စေ ဆာဟင်နရီ၏ အမှုကို ကျိုးနွံစွာ ဆောင်ရွက်ပေးရမည်။