ရွှေဥဒေါင်း - ကိုယ်ရံတော်

အခန်း ၁

သက္ကရာဇ် ၁၇၉၉ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ ၉ ရက်နေ့တွင် မြင်းသုံးကောင်တပ်သည့် “ပိုရှေး”ခေါ် ခရီးသွားရထားကြီး တစ်စီးသည် ဒူရန်မြစ်ကို ဖြတ်ကျော်ဆောက်လုပ်ထားသော တံတားကြီးပေါ်သို့ ခွာစုံ စိုင်းကာ ဖြတ်သန်းမောင်းနှင်ခဲ့ပြီးလျှင် အဗီဒုံမြို့ထဲသို့ အေးတံခါးကြီး မှဝင်၍ အရှိန်မလျှော့ဘဲ အဟုန်ပြင်းစွာဖြင့် မြို့ကြီးတစ်လျှောက် ဆက်လက်မောင်းနှင်ခဲ့ပြီးမှ “ပဲလေ့ (စ) ရွိုင်ယယ်” ဟိုတယ်ကြီးရှေ့၌ ရပ်လေ၏။

မြင်းရထားကြီးပေါ်မှ ဆင်းလာကြသော ခရီးသည် နှစ်ယောက် တို့အနက် အကြီးလူမှာ အသက် ၃ဝ ခန့်ရှိ၍ ကိစ္စအဝဝတို့ကို ရှေ့ဆောင် ပြုလျက် ပြောဆိုစီမံလေရာ ထိုသူသည် အဝတွင် ဆီးကြိုလျက်ရှိသော ဟိုတယ်ရှင်အား ညစာ ချက်ချင်းပြင်ဆင်ရန် အမိန့်ပေးသည်တွင် ဟိုတယ်ရှင်က မိမိတို့၏ အခန်းတွင်း၌ တသီးတခြား စားသောက်နိုင်ပါသော်လည်း အခြားသော ခရီးသည်များနှင့် စုပေါင်း၍ အခန်းမကြီး အတွင်း ဘုံစားပွဲကြီး၌ သုံးဆောင် စားသောက်ပါလျှင် သာလွန်ကောင်း မွန်မည်ဖြစ်ကြောင်း အကြံပေးလေ၏။ ထိုခဏ၌ ဟိုတယ်ရှေ့တွင် မြင်းနှစ်ကောင်တပ် ရထားတစ်စီး ရပ်လျက်ရှိရာ ဟိုတယ်ရှင်က ၄င်းရထားကို ညွှန်ပြလျက် ထိုရထားပေါ်မှ ခရီးသည်များမှာလည်း ခန်းမကြီး ထဲတွင် ညစာသုံးဆောင်ကြမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြ၏။

ထိုအခါ ရှေ့ဆောင်ဖြစ်သော ခရီးသည်သည် ဟိုတယ်ရှင်၏ အကြံပေးချက်ကို ငြင်းပယ်မည်ပြုပြီးမှ ရုတ်တရက် အကြံရသည့် လက္ခဏာနှင့် မိမိ၏ အဖော်အား လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ လူငယ်ဖြစ်သော အဖော်က “ခင်ဗျား သဘောအတိုင်းသာ စီမံပါ” ဟု ပြန်ပြောသည်နှင့် အကြီးလူက ခန်းမကြီးထဲ၌ အခြားခရီးသည်များနှင့် အတူ စားသောက် ရန် သဘောတူညီလိုက်လေ၏။ ထို့နောက် အကြီးလူသည် မြင်းရထား သမားဘက်သို့လှည့်၍ နာရီဝက်အတွင်း မြင်းသစ်များ လဲလှယ်တပ်ဆင် ရခြင်းကိစ္စကို ပြီးစီးအောင် ဆောင်ရွက်ထားနှင့်ရန် အမိန့်ပေးပြီးနောက် ခရီးသည်နှစ်ယောက်တို့ကို ခန်းမကြီးဆီသို့ ဟိုတယ်ရှင်နှင့် အတူ လိုက် သွားကြလေ၏။

ခန်းမကြီးထဲ၌ စားသောက်လျက်ရှိကြသော ခရီးသည်များသည် ဧည့်သည် အသစ်နှစ်ယောက် ဝင်လာသည်ကို မြင်ကြသည်နှင့် တစ်ပြိုင် နက် မိမိတို့ပြောဆိုလျက်ရှိသော စကားလက်စကို ရုတ်တရက်ဖြတ်ကာ လူသစ်များကို မော့ကြည့်လိုက်ကြလေ၏။ လူသစ်နှစ်ယောက်တို့ကမူ ကုလားထိုင်အလွတ် သုံးလေးလုံး ခြားလျက်ရှိသော စားပွဲကြီးအစွန်း၌ ထိုင်ကြလေရာ ဤကဲ့သို့ မရောမယှက်ဘဲ ခပ်ခွဲခွထိုင်လိုကြသော အမူ အရာအတွက်ကြောင့် အခြားသောခရီးသည်များသည် လူသစ် နှစ် ယောက်တို့ အပေါ်တွင် စိတ်ဝင်စားလျက် ရှိကြလေ၏။ လူသစ် နှစ် ယောက်တို့၏ အဝတ်အစားများမှာ ခပ်ရိုးရိုးပင် ရှိနေသော်လည်း ၄င်း တို့၏ ကိုယ်ဟန်အမူအရာ စသည်တို့မှာ လူသာမန်များနှင့် မတူ ဟူ၍ အကဲခတ်မိကြသည့်အတွက်ကြောင့်လည်း အခြားခရီးသည်များက စိတ် - ဝင်စားလျက်ရှိကြ၏။ လူသစ်နှစ်ယောက်တို့၏ ထူးခြားချက်တစ်ခုမှာဆံပင်ကို အရှည်ထား၍ နောက်သို့ လှန်ပြီးပြီးလျှင် ကျောပေါ်တွင်စု၍ စည်းထားကြလေသည်။

အသက် ၃၀ ခန့်ရှိသော အကြီးလူမှာ ၄င်း၏အသံထားကို အက် ခတ်ခြင်းအားဖြင့် သူတစ်ပါးတို့ကို အခါခပ်သိမ်း အမိန့်ပေးရသော အလုပ်မျိုး၌ ဆောင်ရွက်လာခဲ့ရသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်၏။ ၄င်း၏ဆံပင်မှာ နဖူးအထက်တွင် အလယ်၌ ခွဲလျက် နားထင် တစ်ဖက် တစ်ချက်တို့မှ ပခုံးပေါ်သို့ ကျလျက်ရှိ၏။ ထိုသူ၏ အသားအရေမှာ အနှံ့အပြား ခရီးသွားခဲ့ဖူးသူတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း ခပ်မှိုင်းမှိုင်းရှိ၍ ပါးသောနှုတ်ခမ်းများ၊ ဖြောင့်စင်းသော နှာတံ၊ ဖြူစင်သောသွားများနှင့် သိန်းငှက်ကဲ့သို့ စူးစိုက်သော မျက်လုံးများရှိ၏။ အရပ်အမောင်း ခပ်ပျပ် ပျပ်နှင့် သေးသွယ်နူးညံ့သော ခြေလက်အင်္ဂါများလည်းရှိ၏။ ထိုသူသည် ဝတ်နေကျမဟုတ်သော အဝတ်များကို ဝတ်ဆင်ထားရသည့် အမူအရာ မျိုးလည်းထင်ရှား၍ စကားပြောဆိုပုံမှာ အီတာလျံ လူမျိုးတို့၏ “” ပုံမျိုးဖြင့် ခပ်ဝဲဝဲ ပြောတတ်လေသည်။ ။

အငယ်လူမှာ အသက်သုံးလေးနှစ်ခန့် ငယ်ဟန်ရှိ၍ လူချောလူလှ တစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ပါးအို့နီနီ၊ ဆံပင် ဖျော့တော့တော့၊ မျက်လုံးပြာလဲ့လဲ့၊ နှာတံဖြောင့်ဖြောင့်နှင့် မေးခပ်ချွန်းချွန်းရှိ၍ အကြီးလူထက် ၂ လက်မခန့် မြင့်၏။ ထိုသူ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ လွန်စွာ အချိုးအစားကျ၍ ဖျတ်လတ်သွက်လက်သော ကိုယ်ဟန်အမူအရာနှင့် လူသာမန်တို့ထက် ကြီးသော ကာယဗလလည်းရှိ၏။ ထိုသူနှစ်ယောက်တို့သည် ဝတ်စား ဆင်ပြင်ထားပုံမှာ ခြားနားခြင်းမရှိသော်လည်း အငယ်လူသည် အကြီး လူအား အထိုက်အလျောက် အရိုအသေပြုသည်ကို ထောက်ခြင်းအား ဖြင့် ဂုဏ်အဆင့်အတန်း အနည်းငယ်နိမ့်ကျသည့် လက္ခဏာရှိ၏။ အကြီး လူသည် အငယ်လူအား“ရိုလင်”ဟုခေါ်၍ အငယ်လူကမူ အကြီးလူအား “ဆီတီဇင်း” (မြို့တော်သား)ဟူ၍ ရိုသေသမှု ခေါ်ဝေါ်ခြင်း ပြုလေသည်။

ဘုံစားပွဲကြီး၌ ထိုင်လျက်ရှိကြသော ဧည့်သည်များသည် စိတ်ဝင် စားသော အမူအရာဖြင့် လူသစ်နှစ်ယောက်တို့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ကြ ပြီးနောက် မိမိတို့ ပြောဆိုလျက်ရှိကြသော စကားစပ်ကို တစ်ဖန် ပြန်ကောက်ကြလေ၏။ ထိုသူတို့ ပြောဆိုလျက်ရှိကြသော အကြောင်းအရာ မှာ ယမန်နေ့က မာဆေးမြို့မှ အဗီနုမြို့သို့ မောင်းနှင်လာသော မြင်း ရထားကြီးပေါ်တွင် တင်ဆောင်လာသော အစိုးရဘဏ္ဍာတော်ငွေ ခြောက်သောင်းကို ဓားပြများ တိုက်ခိုက်လုယက် ယူလိုက်သော အခြင်းအရာပင် ဖြစ်၍ ဧည့်သည်များလည်း အလွန်တရာ စိတ်ဝင်စားလျက် ရှိကြ၏။

လူသစ်နှစ်ယောက်တို့လည်း ဤအကြောင်းအရာကို ကြားကြရ သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် မိမိတို့ ယခုဖြတ်လာခဲ့သော လမ်း၌ပင် ဖြစ်သည် နှင့် စိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် နားထောင်ကြလေ၏။ ပြောပြလျက်ရှိသောလူမှာ ထိုနေ့က မိမိကိုယ်တိုင် မြင်းရထားကြီးပေါ်၌ ဓားပြတိုက်ခံခဲ့ရသည့် အရက်ကုန်သည် တစ်ယောက်ဖြစ်လေရာ ထိုလမ်းသို့ ယခုလောလော ဆယ်သွားရမည့် ခရီးသည်များသည်လည်း အထူးစိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် နားထောင်လျက်ရှိ၏။ အချို့ဧည့်သည်များမှာမူ ၄င်းနယ်သားဖြစ်၍ ဤသတင်းမျိုးကို ကြားခဲ့ရဖူးလှပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အထူးတလည် စိတ်မဝင်စားကြတော့ဘဲ အခြားဧည့်သည်များ သိလိုသော သတင်းကို ဖြည့်စွက်ပြောပြလျက်ရှိကြ၏။

ဧည့်သည်များ ပြောဆိုလျက်ရှိသော အဖြစ်အပျက် အကြောင်းအရာ များမှာ မာဆေးမြို့နှင့် အဗီနုမြို့အကြားရှိ လမ်းကြီးပေါ်တွင် ယမန်နေ့ နံနက် ၁၀ဝ၀ နာရီ အချိန်ခန့်၌ ခရီးသည်များ တင်ဆောင်လာသော “ဒီလီဂျင်” စာပို့ မြင်းရထားကြီးကို မြင်းစီးဓားပြ လေးယောက်တို့က တိုက်ခိုက်၍ အစိုးရဘဏ္ဍာတော်ငွေ ခြောက်သောင်းမျှ ပါသွားကြောင်း၊ ဓားပြများမှာ သာမန်လူများမဟုတ်ဘဲ လက်ရှိ သမ္မတအစိုးရကိုဖြုတ်ချ၍ အော်ဘွန် မင်းဆက်ဟောင်းကို ပြင်သစ်ထီးနန်းပေါ်သို့ ပြန်လည်တင်မယူဘဲ အစိုးရ၏ ဘဏ္ဍာတော်ကိုသာ လုယူတတ်ကြောင်း ပြောကြ သည်တွင် အရက်ကုန်သည်က မိမိကိုယ်တိုင် ငွေ ၂ဝဝဝ ဆုံးရှုံးခံရသဖြင့် ထိုသတင်း မမှန်ကန်ကြောင်း ငြင်းဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ၄င်း စားပွဲ၌ ရှိသော ဧည့်သည်တစ်ယောက်က ဤကဲ့သို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ မှားယွင်းသဖြင့် ဖြစ်ရသည့် လက္ခဏာရှိကြောင်း၊ အရက်ကုန်သည် ပြောသည့်အတိုင်း ဟုတ်မှန်ခဲ့လျှင် ၄င်းငွေနှစ်ထောင်ကို တစ်နေ့နေ့တွင် ဧကန်မုချ ပြန်လည် ရရှိလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသဖြင့် အရက်ကုန်သည်က မယုံကြည် နိုင်သော သဘောနှင့် ဦးခေါင်းယမ်းခါလျက်ရှိစဉ် ဟိုတယ်ရှေ့တွင် မြင်းစီး ခရီးသည် တစ်ယောက်ဆိုက်ရောက်လာ၍ လက်နက်အပြည့်အစုံ ကိုင်ဆောင်လျက် မျက်နှာကို အဝတ်နက်ကြီး စည်းထား၍ ဧည့်သည် များ စုရုံးစားသောက်နေကြသော ခန်းမကြီးထဲသို့ဝင်လာလေ၏။ ထိုသူ သည် အခန်းဝတွင်ရပ်လျက်

“မနေ့က မာဆေးလမ်းကြီးပေါ်မှာ ဓားပြတိုက်ခံရတဲ့အထဲမှာ ပါတယ်ဆိုတဲ့ “ပိကော့” ဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက် ဒီမှာ ရှိသလား””

“ရှိပါတယ် ခင်ဗျား ။

“ဘာပစ္စည်းများ ပါသွားပါသလဲ”

 “ဒရိုင်ဘာလက်ထဲမှာ အပ်ထားတဲ့ငွေနှစ်ထောင် ပါသွားပါတယ်”

“ရော့ ခင်ဗျားငွေ။ ကျုပ်တို့က ဆင်းရဲသားကို မတိုက်ဘူး။ ဘဏ္ဍာတော်ကိုမှ တိုက်တဲ့လူတွေ။ နောက်နောင်ကို ဒီလိုဖြစ်လျှင် မော်ဂင် ဆိုတဲ့ နာမည်ကိုပြောပြီး ပြန်တောင်းယူပါ။ တစ်ပြားမကျန် ပြန်ရပါ စေ့မယ်။ ရော့ ယူလိုက်”

ယင်းသို့ ပြောပြီးသည်နှင့်တစ်ပြိုက်နက် မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော လူသည် ခန်းမကြီးထဲမှ လှည့်ထွက်သွားလေရာ ဧည့်သည်အပေါင်းတို့ မှာ အကြောင်သားလျက် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြလေ၏။

နိဒါန်း

ဘာသာပြန်ဝတ္ထုများ ခေတ်စားသည်မှစ၍ အနောက်တိုင်းမှ ဝတ္ထု များကို မြန်မာလို ပြန်ဆိုကြသည့် အနက်တွင် “အလီဇန္ဒာဒူးမတ်နှင့် ဆာရိုက်ဒါဟက်ဂတ်”တို့၏ ဝတ္ထုများမှာ အများဆုံးဖြစ်သည်ဟု ဆိုရ ပေမည်။ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ ၄င်းစာရေးဆရာကြီးနှစ်ဦးသည် စွန့်စားခြင်း နှင့် ပတ်သက်၍ အသည်းနှလုံး တုန်လှုပ်ဖွယ်ဖြစ်အောင် ရေးတတ်သူ များဖြစ်၍ မြန်မာစာဖတ်ပရိသတ်ကလည်း ချစ်ခန်းကြိုက်ခန်းမျှလောက် ကိုသာ အရသာခံ၍ ဖတ်ရှုတတ်သော အဆင့်အတန်းမှ တစ်ထစ်မြင့် တက်လာ၍ ယောက်ျားပီသစွာ စွန့်စားသော အကြောင်းအရာများကို စိတ်ဝင်စားတတ်သောအဆင့်သို့ ရောက်လာခိုက်နှင့် ကြုံကြိုက်လျက် ရှိသောကြောင့်ဟူ၍ ထင်မြင်မိပေသည်။

စာဖတ်ဝါနုသော ပရိသတ်သည် ဝတ္ထုအဆုံးတွင် ဇာတ်လိုက် (ဟီးရိုး) နှင့် ဇာတ်လိုက်မ (ဟီးရိုးဝင်း) တို့အကြောင်းဆက်၍ ပေါင်း ဖက် လက်ထပ်သည်ဆိုမှသာလျှင် ကျေနပ်ချင်တတ်လေသည်။ မြန်မာ ဝတ္ထုများသည်လည်း (Happy ending) ခေါ် ဇာတ်လိုက်များ အကြောင်းဆုံသည့် ဇာတ်ကွက်ဇာတ်လမ်းမျိုးထက် မြင့်တက်ခြင်း မရှိ လှသေးဘဲ ဝါနုသောပရိသတ်၏ အလိုသို့လိုက်ကာ ရေးသားဆဲပင်ရှိနေကြ၏။ ဘာသာပြန်ဝတ္ထုများကို အရသာခံတတ်သော စာဖတ်ပရိသတ်တို့မူကား ဤမျှထက် အဆင့်အတန်းမြင့်လာကြပြီဖြစ်၍ ကိုယ်ရံ | တော် ဝတ္ထု၌ ပါရှိသော ဇာတ်လိုက်စစ် (ဟီးရိုး) နှင့် ဗီလိန် ဟီးရိုးတို့ ( ဇာတ်သိမ်းကြပုံများကို အရသာခံနိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့် ရပေသည်။ ဤဝတ္ထု၌ ဟီးရိုးနှင့် ဗီလိန်ဟီးရိုးတို့၏ အရည်အချင်းများကို | အံ့သြဖွယ်ဖြစ်လောက်အောင် ပေါ်လွင်စွာ နှိုင်းယှဉ်ဖော်ပြထားသည်ဖြစ်ရကား ဖတ်ရှုသောသူသည် ဤလူနှစ်ယောက်အနက် မည်သူကို ပိုမိုနှစ်သက်ရမည်ဟု မဆုံးဖြတ်နိုင်အောင် ဖြစ်ရပေတော့သည်။ ကိုယ် ရံတော် ဝတ္ထု၏ ထူးကဲသော အချက်တစ်ခုမှာ အခြားသော ဝတ္ထုများ၌ အမွန်အမြတ်ထား၍ ဖွဲ့နွဲ့ရေးသားကြသည့် သမီးရည်းစား ချစ်ခြင်း ထက် သူငယ်ချင်းတို့၏ သစ္စာရှိခြင်းကို ပိုမို အသားပေးထားခြင်းပင် ဖြစ်ပေရာ အတော်အတန် ဝါနုသေးသော စာဖတ်သူတို့အဖို့မှာ အံ့အား သင့်၍ မျက်လုံးပြူးသွားရမတတ် ဖြစ်ကြမိပေလိမ့်သတည်း။

ရွှေဥဒေါင်း