ရန်ကုန်ဘဆွေ - ပန်းချီကိုဘယ်လိုနည်းနဲ့ရေးကြမလဲ

“ငါစိတ်ပြင်းသော လူမျိုးသည် မိမိကိုယ်ကိုယ်သာလျှင် အတော်ဆုံး အတတ်ဆုံးထင်သောကြောင့် အခြားကျော်ကြား လူသိများသော သူတစ်ပါးကို “ဒီကောင်တွေ မတတ်ဘဲနဲ့ ဘာ့ကြောင့်ကျော်ကြားရတာလဲ...” ဟု မလိုတမာစိတ်မျိုးဝင်ကာ၊ အကြောင်းမဲ့ဆဲရေးတိုက်ခိုက်လျက် မိမိကိုယ်ကိုယ် တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ပြသတတ်သော အမျိုးအစားတို့ဖြစ်သည်။ ထိုသူမျိုးတို့သည် ၊ မိမိတို့ ဆရာသမားကိုတောင် တုံ့ပြန်တိုက်ခိုက်တတ်သည်။ သူတို့သည် သူတို့၏ ဆရာသမားဖြစ်သူက မိမိဘာသာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ ဇွဲရှိရှိဖြင့် အချိန်ကြာမြင့်စွာ လေ့လာပြီးမှ တတ်မြောက်လာရရှာခြင်းကို မသိမစဉ်းစားဘဲ အလွယ်တကူ သင်ယူတတ်မြောက်ကြရသော ၎င်းတို့ကိုယ်နှင့် နှိုင်းစာကာ ဒီအဘိုးကြီးတွေ အလွန်ထုံထိုင်းကြသည်။ သူတို့တစ်သက်လုံး သင်လာရတာတွေကို အခုကြည့်၊ ငါတို့ ခဏလေးနှင့် တတ်မြောက်ကြသည်ဟု • • ပခုံးချင်း ယှဉ်ပစ်လိုက်တတ်ကြသည်။

အနုပညာသမိုင်းလမ်းကြောင်းကိုရိပ်ခနဲ ကြည့်ပါဦး

သမိုင်းကြောင်းကို လေ့လာမြည်းစမ်းကြည့်ကြဖူးသူ တိုင်း အကြမ်းအားဖြင့် လူနှစ်မျိုးနှစ်စားကို တွေ့ကြရ မည်။

လူတစ်မျိုးသည် “ငါစိတ်ပြင်းပြသော လူမျိုးဖြစ်၍ လူတစ်မျိုးသည် “ငါ”ကို မကျေနပ်နေသော လူမျိုးဖြစ်သည်။

'ငါစိတ်ပြင်းသော လူမျိုးသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် သာလျှင် အတော်ဆုံး အတတ်ဆုံးထင်သောကြောင့် အခြားကျော်ကြား လူသိများသော သူတစ်ပါးကို “ဒီကောင်တွေ မတတ်ဘဲနဲ့ ဘာ့ကြောင့်ကျော်ကြားရတာ လဲ...” ဟု မလိုတမာစိတ်မျိုးဝင်ကာ၊ အကြောင်းမဲ့ ဆဲရေးတိုက်ခိုက်လျက် မိမိကိုယ်ကိုယ် တော်ကြောင်း တတ်ကြောင်း ပြသတတ်သော အမျိုးအစားတို့ဖြစ် သည်။ ထိုသူမျိုးတို့သည် မိမိတို့ ဆရာသမားကို တောင် တုံ့ပြန်တိုက်ခိုက်တတ်သည်။ ။

သူတို့သည် သူတို့၏ ဆရာသမားဖြစ်သူက မိမိ ဘာသာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ ဇွဲရှိရှိဖြင့် အချိန်ကြာမြင့်စွာ လေ့လာပြီးမှ တတ်မြောက်လာရရှာခြင်းကို မသိမစဉ်း စားဘဲ အလွယ်တကူ သင်ယူတတ်မြောက်ကြရသော ၎င်းတို့ကိုယ်နှင့် နှိုင်းစာကာ ဒီအဘိုးကြီးတွေ အလွန် ထုံထိုင်းကြသည်၊ သူတို့တစ်သက်လုံး သင်လာရတာ တွေကို အခုကြည့်၊ ငါတို့ ခဏလေးနှင့် တတ်မြောက် ကြသည်ဟု.. ပခုံးချင်းယှဉ်ပစ်လိုက်တတ်ကြသည်။

နောက်တစ်မျိုးမှာမူ မိမိကိုယ်မိမိ မကျေနပ်နိုင်သူ အားမရနိုင်သူတို့ ဖြစ်ကြသည်။ အနုပညာသမိုင်းကြောင်းတွင် ပန်းချီတစ်ခေတ်ဆန်းချိန်ဖြစ်သော “ရီနေး ဆင့်” အချိန်က အမြင့်မားဆုံး ပန်းချီပန်းပုပညာရှင် တစ်ဦးဖြစ်သော “မိုက်ကယ်အန်ဂျလို”သည် မိမိကိုယ် မိမိ ကျေနပ်အားရမှု မရရှိနိုင်သော ပညာရှင်အမျိုး အစားထဲ၌ ပါခဲ့သည်။

မိုက်ကယ်အန်ဂျလို (၁၄၇၅-၁၅၆၄) သည် အသက် ၁၅ နှစ်မျှသာ ရှိသေးသောအရွယ်လောက် ကတည်းက... “မာစီလီယိုဖီဆီနို၏ ပလေတိုဝါ” နှင့် “ဆာဗိုနာရှိလာ”၏ ပြင်ဆင်ထားသော ဘာသာ ရေးအယူအဆသစ် နှစ်ရပ်လုံးကို လက်ခံထားရာ ထို ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်ကြသော အတွေးအခေါ်နှစ်ခုသည် အန်ဂျလို၏ ငယ်နုတက်ကြွသော ဦးနှောက်ကို အပြိုင် အဆိုင် ဖွပ်လျှော်အရောင်ဆိုးပေးနေကြသကဲ့သို့ ဖြစ်ခဲ့ သည်။

ဤတွင် အန်ဂျလိုအဖို့ ဘာသာရေးအယူအဆ သစ် အရောင်ကလည်း စစ်စစ်မှန်မှန်မစွဲဘဲ ပလေတို ဝါဒသစ် အရောင်ကလည်း မူလရောင်အတိုင်း မနေ သောကြောင့် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ အယူအဆသစ် အတွေး သစ် ဖြစ်လာရသည်။

ဤဖြစ်ရပ်သည် အန်ဂျလို၏ ပင်ကိုအရည် အချင်းကို ထူးဆန်းသော အတွေးသစ်၊ အယူအဆသစ် တို့ဖြင့် ထက်မြက်အောင် ပြုလုပ်ပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်လာ ရသည်။ သူသည် ရှေးပန်းချီပန်းပုဆရာကြီးများဖြစ် ကြသော “ဂီယာတို့ မက်ဆက်ဆီယိုနှင့် ဂျာကိုပို့ဒယ် လာ ကွာစီယာ”စသည့် ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများကို အမြဲဦးညွတ် လျက် မိမိကိုယ်ကိုယ်လည်းကောင်း၊ မိမိပတ်ဝန်းကျင် ကိုလည်းကောင်း မည်သို့မျှ ကျေနပ်အားရနိုင်မှု မရှိနိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။

သူ၏အတွေးအခေါ်ထဲ၌ “မြေကြီးနှင့် ဆက်စပ် နေသော လူ့ခန္ဓာကိုယ် အကျဉ်းထောင်ကြီးသည် စိတ် ဝိညာဉ်အကျဉ်းသားများအတွက် ချုပ်နှောင်ရာ အကျဉ်းစခန်းဖြစ်သည်”ဟု ယုံကြည်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် စိတ်ဝိညာဉ်အမျိုးမျိုးအတွက် ဖြစ်သင့်ဖြစ် ထိုက်သော လှပသည့်အကျဉ်းထောင်များကို... ကျောက် တုံးကျောက်သားတို့မှ မနားမနေ တည်ဆောက်ထုဆစ်လုပ်ကိုင်ကြည့်ရင်း ကမ္ဘာ့အနုပညာသမိုင်းတွင် အနု ပညာ ပြန်လည်ဆန်းသစ်သော “ရီးဆင့်” ခေတ် အချိန်၌ အတော်ဆုံးပညာရှင် စာရင်းထဲတွင် ပါဝင်ခဲ့ရ ခြင်းဖြစ်သည်။

သူ ၏ များပြားလှသော ပန်းပု၊ ပန်းချီနှင့် အဆောက်အအုံလက်ရာတို့အနက် ၂၆ နှစ်သားအရွယ် က ထုလုပ်သော အမြင့် ၁၈ ပေရှိသည့် ဒေးဗစ်ကျောက်ရုပ်တုသည် ဘုရားကျောင်းအတွင်း၌ စိုက်ထူရ မည့်အစား မီလန်မြို့၏ ကျက်သရေဆောင် “ပလာဇို” အဆောက်အအုံ၏ ရှေ့တွင် စိုက်ထူရန် မြို့မိမြို့ဖတို့က ဆုံးဖြတ်တောင်းဆိုရသည်အထိ လက်ရာမြောက်လှ သည်။

ထိုရုပ်တုသည် လက်ရာမြောက်ရုံသာ မဟုတ်ပါ။ ရှေးအခါက ရှိခဲ့ဖူး၍ နာမည်ကျော်ကြား အနုပညာတို့ အသိများလှသော “လောကူ” သားအဖရုပ်တု (ဘီစီ ၂ ရာစု ကုန်လုဆဲတွင် အိစ်ဆန်ဒါ ဘက်သီနိုဒိုးရပ်နှင့် ပိုလီဒိုးရပ်တို့ ထုလုပ်ကြသည်) နှင့် ၁၄ဝ၃-၃၂ ခုနှစ် တွင် ပန်းပုဆရာကျော် “ဒွန်နာတယ်လို” ၏ ဒေးဗစ် ရုပ်တုတို့နှင့် မတူဘဲ အလွန်ဆန်းသစ်ခေတ်မီသော လက်ရာမျိုး ဖြစ်မြောက်လာခဲ့သည်။ သို့ပါသော်လည်း မိုက်ကယ်အန်ဂျလိုသည် ထို့ထက်ပို၍ လက်ရာမြောက် ဆန်းသစ်သည့် ရုပ်တုတွေကို ထုလုပ်ရင်း ကွယ်လွန် သည်အထိ မိမိကိုယ်မိမိ မကျေနပ်နိုင်ခဲ့ပါ။

ပထမဖော်ပြခဲ့သည့် စိတ်ပြင်းသော လူမျိုးများ စွာထဲမှ အနုပညာရှင်တစ်ယောက်ကို ထုတ်ပြရလျှင် အန်ထော်နီဂျန်ဂရော့စ် (၁၇၇၁-၁၈၃၅) ကို ပြရပါ မည်။ သူသည် အနုပညာသမိုင်းတစ်လျှောက်လုံးတွင် အကျော်ကြားဆုံး ပညာရှင်တို့အဆင့်၌ ပါဝင်ခဲ့သော ပန်းချီဆရာကျော် ဒေးဗစ်၏ တပည့်တစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ သည်။

ပန်းချီဆရာကျော် ဒေးဗစ်သည် “ဂန္ထဝင်မြောက် စံထိုက် စနစ်သစ်အနုပညာ” (နီယိုကလပ်စစ် အနု ပညာ) ထွန်းကားချိန်နှင့် “တန်ဆာဆင် ဖွဲ့ နွဲ့ ပြသမှု