ရန်ကုန်ဘဆွေ - ပန်းသွင်သီကုံးရေးနည်းထုံးကား

အမှာ

စာ၊ ကဗျာတို့ကို ရေးဖွဲ့ ကြရာ၌..

၁။ တွေးကြံချက်..

၂။ ရေးဖွဲ့ ချက်..

ဟူ၍... အကြမ်းအားဖြင့် အချက်နှစ်ချက် ရှိသည်။ ထိုအချက်နှစ်ချက်တို့ အနက်..

“တွေးကြံချက်” ဟူသော အချက်သည် စာရေးမည့်သူ ရှာဖွေထားသော... သို့မဟုတ် ရရှိထားသော စာရေးရမည့် အကြောင်းအချက်= Content) နှင့် သက်ဆိုင်၍....

“ရေးဖွဲ့ ချက်..”ဟူသောအချက်သည် စာရေးမည့်သူ ရှာဖွေပြီးသော၊ သို့မဟုတ် ရရှိပြီးသော စာ ရေးတော့မည့် (အကြောင်းအချက်= Content) ကို စာဖတ်သူတို့အား မိမိနှင့် ထပ်တူထပ်မျှ ဖတ်သိခံစားရစေရန် မည်သို့ ပေါ်လွင်အောင် ရေးဖွဲ့တည်ဆောက် ပြမည်ဟူသော ရေးဖွဲ့နည်း အတတ်ပညာဖြစ်သဖြင့် (သရုပ်သဏ္ဌာန်=Form)နှင့် သက်ဆိုင်သည်။

စာရေးပညာ တတ်ကျွမ်းကြသူ အများစုတို့သည် ရေးဖွဲ့ ရန် “အကြောင်းအရာ” ရှာဖွေတတ်ရန်သာ အရေးကြီးသည်။ ထို “အကြောင်းအရာ”ကို ပေါ်လွင်အောင် ပုံဖော် တည်ဆောက်ပြရန်အတွက် အရေးမကြီးလှဟု ယူဆ ယုံကြည်ကြသည်။

ပို၍ ရှင်းအောင် ထပ်ရေးပြရလျှင်..

စာရေးပညာ တတ်ကျွမ်းကြသူ အများစုတို့သည် “လူသားအားလုံးကို အကျိုး ပြုစွမ်းနိုင်သော ဇာတ်လမ်းကောင်း” ရဖို့သာလျှင် အရေးကြီးသည်။ ထို ရှာဖွေတွေးကြံ ရပြီးသော ဇာတ်လမ်းကောင်းကို စက္ကူပေါ်တွင် ရေးဖွဲ့ ပုံဖော်ပြရန် သိပ်အရေးမကြီးလှ ယူဆ ယုံကြည်ကြသည်။

ယခု ဤစာအုပ်ကို ရေးသူသည် ထိုအများစုတို့အထဲ၌ မပါနိုင်ခဲ့။ ဤစာအုပ်ကို ရေးသူက...

စာရေးသူတိုင်း အကြောင်းအရာကောင်း၊ ဇာတ်ကောင်း ရှာဖွေ တွေးကြံတတ်ဖို့ အရေးကြီးသလို...

ထို အကြောင်းအရာကောင်း၊ ဇာတ်လမ်းကောင်းကို မိမိ သိတွေ့ ထားသည့် အတိုင်း စာဖတ်သူတို့ကိုယ်၌က သိတွေ့လာနိုင်စေအောင် ပုံဖော် ရေးဖွဲ့ ပြတတ်ဖို့လည်း ထပ်တူထပ်မျှ အရေးကြီးပါသည်ဟု ယုံကြည်သည်။

ထို့ထက် တွေးကြံတတ်ခြင်းနှင့် ရေးဖွဲ့တတ်ခြင်းတို့သည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အပြန် အလှန် အထောက်အကူပြုချက်များ ရှိနေခြင်းကြောင့် ရေးဖွဲ့ခြင်းအတတ်ကို တတ်ကျွမ်း သူတို့သည် ရေးဖွဲ့ခြင်းအတတ်ကို မတတ်ကျွမ်းသူတို့ထက် ရေးဖွဲ့ ရန် အကြောင်းအချက် များကို ပို၍ သိတတ်၊ မြင်တတ်၊ တွေ့တတ်ကြသည်ဟု ဤစာရေးသူက ယုံကြည်သည်။

ဤသို့ ယုံကြည်သည့်အတိုင်း ဤ စာရေးသူသည် စာရေး ဝါသနာပါသူတို့ အတွက် စာရေးဖွဲ့နည်းအတတ်ဖြစ်သော ဤ “ပန်းသွင်သီကုံး ရေးနည်းထုံးကား...” အမည်ရှိသည့် စာကို ရေးသားပြုစုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဤစာသည် စာရေးသူက ရေးသားပြုစုပါသည်ဟုဆိုသော်လည်း စင်စစ် စာရေးသူ၏ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် ရေးသားပြုစုထားခြင်း မဟုတ်...

သာသနာသက္ကရာဇ် ၁၆၉၆ ခုနှစ်လောက်က သီဟိုဠ်ကျွန်း၌ မင်းပြုသော “ပရက္ကမဗာဟု” မင်းလက်ထက်တွင် အရှင်သံဃရက္ခိတမထေရ် ရေးစီရင်အပ်သော သုဗောဓလင်္ကာရ အမည်ရှိသည့် အလင်္ကာကျမ်းထဲမှ အစိတ်အပိုင်း အချို့ကို ဤ စာရေး သူ၏ ယူဆချက်တို့ဖြင့် တစ်ဆင့် ရေးသားတင်ပြခြင်း ဖြစ်သည်။

အရှင်သံဃရက္ခိတမထေရ်၏ မူလ ကျမ်းရင်းကြီးဖြစ်သော သုဗောဓလင်္ကာရ ကျမ်းကြီးတစ်လုံးသည်လည်း စာကဗျာ ရေးဖွဲ့ သီကုံးနည်းကျမ်းပင်ဖြစ်လျက် အပိုင်းကြီး ငါးပိုင်းခွဲ၍ ဖော်ပြထားသည်။ ထိုအပိုင်းကြီးငါးပိုင်းမှာ... ။

၁။ စာကဗျာ ရေးသားကြရာ၌ ပုဒ်တွင် ဖြစ်တတ်သော အပြစ်၊ ဝါကျတွင် ဖြစ်တတ်သော အပြစ်၊ ဝါကျ၏ အနက်တွင် ဖြစ်တတ်သော အပြစ်တို့ကို ဖော်ပြသည့် “ဒေါသာဝဗောဓ” အပိုင်း။

၂။ ရေးဖွဲ့တတ်သဖြင့် အပြစ်ကိုပင်လျှင် ဂုဏ်မြောက်စေနိုင်သော အရေးအဖွဲ့ ကို

ဖော်ပြသည့် “ဒေါသ ပရိဟာရာဝ ဗောဓ” အပိုင်း။ ။

၃။ ဂုဏ်မြောက်အောင် ရေးဖွဲ့နည်းတို့ကို ဖော်ပြသော “ဂုဏဝ ဗောဓ” အပိုင်း။

၄။ ရေးဖွဲ့ဟန်တို့ကို တန်ဆာဆင်၍ တိုက်ရိုက်ရေးဖွဲ့ခြင်းနှင့် သွယ်ဝိုက်၍ ရေးဖွဲ့ခြင်းတို့ကို ပြသော တန်ဆာဆင်၍ ရေးဖွဲ့နည်း “အတ္တာ လင်္ကာရာဝ ဗောဓ” အပိုင်း။

၅။ စာကဗျာ ရေးဖွဲ့ ကြရာ၌ ခံစားဖွယ်အရသာတို့ ပေါ်ပေါက်လာအောင် ရေးဖွဲ့ နည်းတို့ကို ဖော်ပြသော “ရသ ဘာဝါ၀ ဗောဓ” အပိုင်း။

ဤငါးပိုင်းတို့ ဖြစ်ကြသည်။ ဤဖော်ပြပါ ငါးပိုင်းတို့အနက် တစ်၊ နှစ်၊ သုံးနှင့် ငါးတို့ကို စာကဗျာ ရေးဖွဲ့ သီကုံးလိုကြသော ပညာရှာမှီးသူတို့အတွက် နားလည် သဘော ပေါက်လွယ်အောင် ဆရာကြီး အဆူဆူတို့က အကျဉ်းချုံ၍ ရေးသားပြုစုခဲ့ကြသည့် ကျမ်းပေါင်း အမြောက်အမြား ပေါ်ထွက်ခဲ့ကြဖူးသည်။ ထိုကျမ်းတို့ အနက် အချို့သော ကျမ်းတို့သည် ကျောင်းသုံးအဖြစ် သတ်မှတ်ခြင်းခံကြရ၍ ရှေးအခါက ငါးတန်းမှ ဆယ်တန်းအထိ သင်ကြားကြရသည့် စာကဗျာ ရေးဖွဲ့နည်းကျမ်းများ ဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။

သို့သော် နာမည်ကျော်ကြား စာကဗျာသမားတို့ အကြိုက်များသော ကျမ်း အချို့မှာ... ပုဂံဝန်ထောက်မင်း ဦးတင်ရေးသော ကဗျာဗန္ဓသာရကျမ်း၊ မစ္စတာမောင်မှိုင်း ရေးသော ကဗျာသာရတ္ထသင်္ဂဟကျမ်းနှင့် ပုပ္ပားဦးကျော်ရင် (လယ်တီဦးကောဝိဒ) ရေးသော ကဝိဘာရတီကျမ်းတို့သာ ဖြစ်တတ်ကြသည်။

ယခုခေတ်၌လည်း ဆရာကြီး ဦးသော်ဇင်သည် မူရင်း အလင်္ကာကျမ်းကြီးတို့၌ ပါသော တစ်၊ နှစ်၊ သုံးနှင့် ငါးအပိုင်းတို့ ပါဝင်သည့် “ကဗျာလမ်းညွှန်” အမည်ရှိ ကျမ်းတစ်ကျမ်းကို ပြုစုပြီး ဖြစ်သည်။

ယခုခေတ် ဆရာကြီး ဦးသော်ဇင်နှင့်တကွ ရှေးရှေး ဆရာ့ဆရာ အဆူဆူတို့ ပြုစုခဲ့ကြသော ကျမ်းအားလုံးတို့သည် ကဗျာရေးဖွဲ့ လိုသူတို့အတွက် ရည်ညွှန်းပြုစုကြသော ကျမ်းတို့ချည်း ဖြစ်ကြသည်။ ယခု ဤစာစုကို ပြုစုသူ၏ ရည်ညွှန်းချက်မှာ ကဗျာရေးဖွဲ့ လိုသူတို့အတွက် ရည်ညွှန်း၍ ပြုစုခြင်းသက်သက် မဟုတ်။

“စာရေးလိုသူတို့အတွက် တစ်နည်းဆိုသော် ဝတ္ထု ရေးဖွဲ့ လိုသူတို့အတွက်......” အထူးပြု ရည်ညွှန်း၍ ရေးသားပြုစုခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မူရင်း စာ

သည် ဤစာကို ရေးမိသူအား အကြံဉာဏ်ပေးခွင့် ပြုကြပါကုန်။

*

ချစ်ဖွယ်သော စာဖတ်သူ...

ဤ “ပန်းသွင်သီကုံး ရေးနည်းထုံးကား...” ဟူသော စာအုပ်ကို ဖတ်၊ မှတ် လေ့လာကြရာ၌ အောက်ပါအညွှန်းအတိုင်း ဖတ်၊ မှတ် လေ့လာပါက စာရေးသူ၏ ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် ရောထွေးနေသည့်အချက်အလက်များ၊ ရှင်းတန်သင့်သလောက် ရှင်းလင်း ပါလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။

ဤစာအုပ်တွင်ပါသော...

* စာမျက်နှာ ၄၊ ကြောင်းရေ ၂၈ မှ...စာမျက်နှာ ၂၈၊ ကြောင်းရေ ၈ အထိသည်...

စာရေးသူတိုင်း ရေးသင့်ရေးထိုက်သည့် အကြောင်း ဆိုက် လာပါက မိန်းမ၊ ယောက်ျားတို့ ချစ်ကြိုက်မှုမျိုးပင် ဖြစ်စေဦး၊ စာဖတ်သူ တို့ ထင်မြင် ခံစားလာရအောင် ရဲရဲတင်းတင်း ရေးဖွဲ့နိုင်ခွင့် ရှိသည်။ အပြစ်မသင့်...ဟု ပုံစံတို့နှင့်တကွ ဖော်ပြထားသည်။ ထိုစာမျက်နှာများ အတွင်းရှိ..

* စာမျက်နှာ ၁၂၊ ကြောင်းရေ ၁၃ မှ...စာမျက်နှာ ၁၈၊ ကြောင်းရေ ၁ အထိသည်...

ဇာတ်လမ်း (ဝတ္ထု)တစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်ရာ၌ မိမိ ဖော်ပြလိုသော အကြောင်းအချက်ကို အလေးပေး၍ ဖော်ပြခြင်း၊ အပိုင်း အခန်းတို့၏ အထားအသိုကို မြှုပ်ခြင်း၊ ဖော်ခြင်း၊ ရှေ့နောက် ရွှေ့ပြောင်းခြင်းမျိုးမျှ ပြုလုပ်ရုံဖြင့် ဇာတ်လမ်း မပြောင်းပါဘဲနှင့် ရည်ညွှန်းချက် ပြောင်းလဲသွားတတ်ကြောင်းကို “နည်း”နှင့် တကွဖော်ပြထားသည်။

 * စာမျက်နှာ ၂၈၊ ကြောင်းရေ ၄ မှ..စာမျက်နှာ ၃၃၊ ကြောင်းရေ ၁၂ အထိသည်...

အလင်္ကာ..ဟူသော စကားကို အဓိပ္ပာယ်နှင့် စာကဗျာ ရေးဖွဲ့ မှု၌ တိုက်ရိုက်ရေးခြင်း၊ သွယ်ဝိုက်ရေးခြင်း နှစ်မျိုးရှိရာ ထိုနှစ်မျိုးအနက်တိုက်ရိုက်ရေးနည်းတို့၏ အမည်များနှင့် သဘောကို ရှင်းပြထားသည်။

* စာမျက်နှာ ၃၃၊ ကြောင်းရေ ၁၄ မှ...စာမျက်နှာ ၄ဝ၊ ကြောင်းရေ ၃ အထိသည်..

ဇာတိ သဘာဝဝုတ္တိအလင်္ကာအကြောင်းကို ရှင်းပြထားချက်