မြသန်းစံ - မှောင်မိုက်ခြင်းရဲ့အဓိပ္ပာယ်အလင်းတန်းတွေ့ရင်သိလိမ့်မယ်

၊ ၂ ၊

“သိမှု”ဟူသော “ဝိဇ္ဇာ”သည် ဉာဏ်အလင်းတန်း ဖြစ်ပါသည်။ “မသိမှု”ဟူသော “အဝိဇ္ဇာ”သည် ဉာဏ်မဲ့အမှောင်ဖြစ်ပါသည်။ လူသည် “ဉာဏ်မဲ့အမှောင်”တည်းဟူသော အမှောင်အရိပ်ကြီးအောက်၌ နေထိုင်ခဲ့စဉ်က အလင်းရောင်၊ အလင်းတန်းဟူသော “ဉာဏ်”၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်နိုင်စွမ်းအား မရှိပါ။ မမျှော်လင့်ပါဘဲ အလင်းထဲသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး ဉာဏ်အလင်းတန်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်လာသောအခါမှ ...

မှောင်မိုက်ခြင်းရဲ့အဓိပ္ပာယ်

အလင်းတန်းတွေ့ရင် သိလိမ့်မယ်

(၁)

           တကယ်တော့ သည်ဆောင်းပါးခေါင်းစဉ်သည် သူ့သီချင်း တစ်ပုဒ်ထဲက စာသားအပိုင်းအစ သို့မဟုတ် စကားလုံးအစုအတွဲ တစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ် ရေးသားရန်အတွက် ထို သီချင်းစာသား အပိုင်းအစ စကားလုံးအစုအတွဲကို သူ အဘယ့် ကြောင့် ရွေးချယ်လိုက်ပါသနည်း။ အကြောင်းရှိပါသည်။

          ထိုသီချင်း ရေးသားခဲ့စဉ်က မှောင်မိုက်ခြင်း” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်ကို သီးခြားနယ်မြေ၊ ဆန့်ကျင်ဘက်အစုအဝေးများ၏ ကိုယ်စားပြုစကားလုံးအဖြစ် သူ သုံးစွဲခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သို့ဆိုလျှင် “အလင်းတန်း ဆိုသည့် စကားလုံးကရော။ မှန်ကန်သော၊ မွန်မြတ်သောလုပ်ရပ်များဖြင့် ရဲရင့်တည်ကြည်သူတို့၏ စေတနာ များကို ကိုယ်စားပြုစကားလုံးအဖြစ် ရွေးချယ်သုံးစွဲခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။ ယခုတော့ မှောင်မိုက်ခြင်းတွေ၊ အလင်းတန်းတွေ စသည် ဖြင့် စည်းခြားကန့်သတ်ထားခြင်း မရှိတော့သော “ငြိမ်းချမ်းရေး ပန်းခင်း”ကြီး၌ သမိုင်းပေးညီအစ်ကိုတွေ လက်ဆန့် ကမ်းလှမ်း ရင်းနှီးချစ်ကြည် ပျော်မွေ့ နေကြပြီဖြစ်သဖြင့် သူ့ရေး သားဖွဲ့နွဲ့မှု သည်လည်း ပျက်ပြယ် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီဟု ဆိုရတော့မည် ဖြစ်ပါ သည်။

          ဒါဖြင့် ဘာကြောင့် တစ်ပတ်ပြန်လည် သုံးစွဲရပြန်ပါသနည်း ဟု မေးစရာရှိပါသည်။ ဖြေပါမည်။ သည်တစ်ခါ သူသုံးစွဲ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်လိုသည်မှာ အစုအဝေး၊ အဖွဲ့ အစည်းများနှင့် သက် ဆိုင်ခြင်းမရှိသော လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ အမှောင်နှင့် အလင်းကို ဆိုလို ချင်ပါသည်။ ။

          “သိမှု” ဟူသော “ဝိဇ္ဇာ” သည် ဉာဏ်အလင်းတန်း ဖြစ်ပါ သည်။

          “မသိမှု” ဟူသော “အဝိဇ္ဇာ'သည် ဉာဏ်မဲ့အမှောင် ဖြစ်ပါ သည်။

          လူသည် “ဉာဏ်မဲ့အမှောင်” တည်းဟူသော အမှောင်အရိပ် ကြီးအောက်၌ နေထိုင်ခဲ့စဉ်က အလင်းရောင်၊ အလင်းတန်းဟူသော “ဉာဏ်” ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်နိုင်စွမ်းအား မရှိပါ။

          မမျှော်လင့်ပါဘဲ (သို့သော် ထိုမမျှော်လင့်ခြင်း၌ အသိဉာဏ်လျှင် “အလင်းတန်း ဆိုသည့် စကားလုံးကရော။ မှန်ကန်သော၊ မွန်မြတ်သောလုပ်ရပ်များဖြင့် ရဲရင့်တည်ကြည်သူတို့၏ စေတနာ များကို ကိုယ်စားပြုစကားလုံးအဖြစ် ရွေးချယ်သုံးစွဲခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါ သည်။ ယခုတော့ မှောင်မိုက်ခြင်းတွေ၊ အလင်းတန်းတွေ စသည် ဖြင့် စည်းခြားကန့်သတ်ထားခြင်း မရှိတော့သော “ငြိမ်းချမ်းရေး ပန်းခင်း”ကြီး၌ သမိုင်းပေးညီအစ်ကိုတွေ လက်ဆန့် ကမ်းလှမ်း ရင်းနှီးချစ်ကြည် ပျော်မွေ့ နေကြပြီဖြစ်သဖြင့် သူ့ရေး သားဖွဲ့နွဲ့မှု သည်လည်း ပျက်ပြယ် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီဟု ဆိုရတော့မည် ဖြစ်ပါ သည်။

          ဒါဖြင့် ဘာကြောင့် တစ်ပတ်ပြန်လည် သုံးစွဲရပြန်ပါသနည်း ဟု မေးစရာရှိပါသည်။ ဖြေပါမည်။ သည်တစ်ခါ သူသုံးစွဲ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်လိုသည်မှာ အစုအဝေး၊ အဖွဲ့ အစည်းများနှင့် သက် ဆိုင်ခြင်းမရှိသော လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ အမှောင်နှင့် အလင်းကို ဆိုလို ချင်ပါသည်။

          “သိမှု” ဟူသော “ဝိဇ္ဇာ” သည် ဉာဏ်အလင်းတန်း ဖြစ်ပါ သည်။ ။

          “မသိမှု” ဟူသော “အဝိဇ္ဇာ'သည် ဉာဏ်မဲ့အမှောင် ဖြစ်ပါ သည်။

          လူသည် “ဉာဏ်မဲ့အမှောင်” တည်းဟူသော အမှောင်အရိပ် ကြီးအောက်၌ နေထိုင်ခဲ့စဉ်က အလင်းရောင်၊ အလင်းတန်းဟူသော “ဉာဏ်” ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်နိုင်စွမ်းအား မရှိပါ။

          မမျှော်လင့်ပါဘဲ (သို့သော် ထိုမမျှော်လင့်ခြင်း၌ အသိဉာဏ်အလင်းတန်းကို ရှာဖွေလိုခြင်းတည်းဟူသော စိတ်ကလေး ဒွန်တွဲ ပါဝင်နေပါသည်) အလင်းထဲသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး ဉာဏ်အလင်း တန်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်လာသောအခါမှ နေထိုင်ခဲ့ဖူးသော အမှောင်ရိပ်၏အကြောင်း၊ အမှောင်၏သဘာဝအကြောင်း စသည့် အမှောင်၏ အဓိပ္ပာယ်ကိုလည်း နားလည်လာရပြန်ပါသည်။

          သို့နှင့် မှောင်မိုက်ခြင်း၏အဓိပ္ပာယ်များသည် အလင်းတန်းနှင့် တွေ့ရသောအခါမှ ပိုမိုသိရှိနားလည်လာရကြောင်းကို သူ့ဘဝ အစိတ်အပိုင်းများစွာထဲမှ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုကို ထုတ်နုတ်၍ သက်သေ ပြချင်ပါသည်။

( ၂ )

          သူမောင်းလာသော အိမ်စီးကားကလေးသည် ကမ္ဘာအေး ဘုရားလမ်းမကြီးပေါ်မှတစ်ဆင့် ဂန္ဓမာလမ်းထဲသို့ ချိုးကွေ့ဆင်းချ လိုက်လေသည်။ လမ်းမပေါ်တွင် ကားသွားကားလာတွေ ကျဲပါးစ ပြုနေပြီ။ အိမ်တံခါးတွေလည်း တော်တော်များများ ပိတ်ကုန်ကြပြီ၊ ည ၁၁ နာရီရှိမှပဲ။

          မြို့ပတ်ရထားသံလမ်းကို ဖြတ်ကျော်ပြီးသောအခါ ပတ်ဝန်း ကျင်သည် သိသိသာသာ တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည်။ လူနေအိမ် ခြေတွေမှ မရှိတော့ပြီဘဲ။ လမ်းဘယ်ဘက်တွင် ရေကူးအသံလွှင့် ရုံ၊ ညာဘက်တွင် ဥက္ကလာဂေါက်ကွင်း။ ကောက်ကွေ့နေသော ကတ္တရာလမ်းအတိုင်း ကားကို ခပ်ဖြည်းဖြည်း မောင်းလာမိသည်။ လူရှင်းသော်လည်း အရှိန်သိပ်မတင်ရဲ။ လမ်းက ကောက်ကွေ့ရသည့်အထဲ၊ အဖုအထစ်၊ ချိုင့်ဝှမ်းတွေ များလှသဖြင့် သတိထား မောင်းနှင်ရသည်။ ဂေါက်ကွင်းထိပ်စပ် ဆုံးသောအခါ ကားကို ညာဘက်သို့ ချိုးကွေ့ လိုက်သည်။ သည်မှာတွင် တိတ်ဆိတ်နေသော ကားပေါ်မှာ အသံတစ်သံ ထွက်လာသည်။ သူ့သားငယ်၏ အသံ။

          “မေမေကြီး၊ သားစိတ်ထဲ ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး။ ဆရာ တော့်အသံကို ကြားပြီး ငိုချင်နေတယ်”

          သူက ကားမောင်းရင်း ပြုံးမိသည်။ သားက စကားတတ် သည်။ လူကြီးတွေကြိုက်အောင် တစ်ခုခုတော့ လုပ်ပြောတော့မည် ဟု သူထင်မိ၏။ သို့သော် သားငယ်၏အသံက နည်းနည်းတုန် ချင်နေသည်ကိုတော့ သတိပြုမိသည်။ မိခင်ဖြစ်သူကလည်း ရယ် မောနှစ်သိမ့်ရင်းမှ သားငယ်ကို ပြန်ပြောနေ၏။

          “မင်းကလည်း လုပ်တော့မယ်၊ ဘာတွေရောတောပေါတော လုပ်ဦးမလဲ မသိဘူး”

          “မဟုတ်ပါဘူး မေမေကြီးရဲ့ ၊ သားစိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘူး။ ငိုချင်သလိုချည်း ဖြစ်နေတယ်”

          သားအမိနှစ်ဦး အချီအချပြောဆိုနေသံကို သူကားမောင်းနေ ရင်းမှ ကြားနေရ၏။ သားငယ်၏ အဆိုပြုချက်သည် စဉ်းစားစရာ ဖြစ်လာပြီ။ ကားကလေးသည် အမှောင်ရိပ်ထဲတွင် တရိပ်ရိပ် ပြေးနေဆဲ။

          သည်နေ့ပါဆိုလျှင် သူတို့မိသားစု ညတရားပွဲသို့ မပျက် မကွက် သွားရောက်ခဲ့သည်မှာ ဆယ့်တစ်ညရှိခဲ့ပြီ။ အမှန်တော့သည်နေ့ညသည် တရားပွဲအဆုံးသတ်မည့်ည ဖြစ်သည်။ သို့သော် တရား၏အရှိန်မှာ ကောင်းနေဆဲဖြစ်သဖြင့် တပည့်ဒကာတွေ၏ တောင်းဆိုချက်အရ နောက်ထပ်သုံးည ထပ်တိုးပေဦးတော့မည်။ ( တရားပွဲကျင်းပရာနေရာသည် စမ်းချောင်းမြို့နယ်ရှိ ကံမြင့် ကျောင်းတိုက်။

          တရားဒေသနာ ဟောကြားပြသသည့် ဆရာတော်မှာ အောင် ဆန်းတပ်ဦးကျောင်းဆရာတော် မဟာကမ္မဋ္ဌာနာစရိယ ဘဒ္ဒန္တ သဒ္ဓမ္မကိတ္တိသာရ။

          ကျေးဇူးတော်ရှင် မိုးကုတ်ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ဥပ နိဿယကို ခံယူလျက် ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ် ဒေသနာအစဉ်ကို စက်ဝိုင်း ဖြင့် သရုပ်ဖော် ပုံပြ ဖွင့်ဆို ရှင်းလင်းဟောပြခဲ့သည်မှာ မဆုံးနိုင်၊ မကုန်နိုင်။

          ကျယ်ဝန်းလှသော ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ်သံသရာစက်ဝိုင်းကြီးကား သိစရာတွေ အနန္တမှတ်သားစရာတွေက အနန္တ။ လေ့လာစရာတွေ အသင်္ချေ။ ဆည်းပူးစရာတွေ သိန်းသန်းကုဋေ။ ။

          တစ်ရက်နာကြားပြီးလေတိုင်း နောက်တစ်ရက် မနာကြားဘဲ မနေနိုင်။ နောက်တစ်ရက် နာကြားပြီးသောအခါတွင်လည်း

          နောက်ထပ်တစ်ရက် ဆက်လက် နာကြားချင်နေပြန်သည်။ တစ် ရက်ပြီးတစ်ရက် သိလိုစိတ်တွေ ပိုမိုထက်သန်လာသည်။ တရားတော်ကို လေးလေးစားစား နာယူလိုစိတ်တွေ ပိုမိုပြင်းပြလာသည်။ သည် တရားသင်တန်းကို မတက်ခဲ့၊ မနာကြားခဲ့စဉ်က သူတို့ မိသားစုသည် မြန်မာပြည်နေရာအနှံ့ တွေ့ရတတ်သော စက်ဝိုင်းကြီးကို နားမလည်စွာဖြင့် ကြည့်ခဲ့ကြသည်သာ။

          တစ်နည်းအားဖြင့် သူတို့မိသားစုသည် သည်စက်ဝိုင်းကြီးကို ကြောက်ခဲ့ကြသည်။ နားမလည်နိုင်ဟူသော စိုးရွံ့ သိမ်ငယ်စိတ်ဖြင့် စက်ဝိုင်းအနီးသို့ မချဉ်းကပ်ရဲကြ။ ဆိုရလျှင် စက်ဝိုင်းကြီးသည် သူတို့အတွက် သူစိမ်းတစ်ရံဆံလို ဖြစ်နေသည်။ ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ် ဒေသနာဆိုသော စကားလုံး အစုအဝေးကြီးက သူတို့ကို ခြိမ်း ခြောက်သလို ဖြစ်နေသည်။ သို့ဖြင့် သူတို့သည် မြင်ဖူးသော်လည်း အဓိပ္ပာယ်ကို မသိသဖြင့် သူစိမ်းပြင်ပြင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

          ယခုတော့ ထိုသို့မဟုတ်ပြီ။ အောင်ဆန်းတပ်ဦး ဆရာတော် ၏ မေတ္တာရှေ့ထား ဟောကြားပြသမှုကြောင့် သည်စက်ဝိုင်းကြီး အတွင်းသို့ သူတို့တစ်မိသားစုလုံး ရဲဝံ့စွာ ချဉ်းကပ်ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ ကြပေပြီ။ စက်ဝိုင်းကြီးသည် သူတို့နှင့် ရင်းနှီးခင်မင် ယဉ်ပါးသွားလေပြီ။ စက်ဝိုင်းထဲက စကားလုံးတွေ၏ အဓိပ္ပာယ်တွေကိုလည်း အတန်အသင့် နားလည်ခဲ့ရပြီ။ တကယ်တော့ စက်ဝိုင်းထဲက အဓိပ္ပာယ်ပါသော စကားလုံးတွေသည် သူတို့၏ ခန္ဓာဖြစ်စဉ်ကို နားလည်လွယ်အောင် စုစည်းထားခြင်းပါလား။ အမှန်တကယ်တွင် စက်ဝိုင်းကြီးသည် သူတို့၏ခန္ဓာကို ကိုယ်စားပြု ပြောကြားနေသော စကားလုံး ပုံရိပ်တွေပါလား...။

          ဆရာတော် ဆွဲခေါ်ညွှန်ပြသော စက်ဝိုင်းဒေသနာထဲမှ အကြောင်းအကျိုးဖြစ်စဉ်တွေကို သဘောပေါက်လာသောအခါ အမြင်မှား၊ အယူမှား၊ အသိမှားများဖြင့် အမှတ်တမဲ့ စွဲကိုင်ထား သော အယူအဆအချို့သည် ပျက်ပြယ်လွင့်ပါးခဲ့ရလေပြီ။

          တစ်ဆင့်ပြော၊ တစ်ဆင့်စကားတို့ဖြင့် ကိုးကွယ်ယူဆခဲ့သည်များ ထဲမှ အချို့သောအမှားများကို ရှာဖွေတတ်လာသည်။ တစ်ဆင့် စကား၊ တစ်ဆင့်ကြားမျှဖြင့် အသိဉာဏ်ရှိလှပြီဟု သူတို့ကိုယ်သူ တို့ ထင်ထားခဲ့သမျှသည် ယခုတော့ အချည်းနှီးသာတည်း။ ကိုယ် ပိုင်အသိ မရှိသေးသမျှ၊ ကိုယ်ပိုင်တရား မဖြစ်သေးသမျှ သူများ ပါးစပ်ဖျား၌ လမ်းဆုံးနေသော သူတို့ဘဝတွေ ယောင်လည်လည် ဖြစ်ခဲ့ရပုံကို ပြန်မြင်ယောင်မိသည်။ မလွယ်ပါလား။ ။

          ခုတော့ သားငယ်ကလေးသည်ပင် ဆရာတော် ဟောကြား ရွတ်ဆို တိုင်တည်ပေးသော ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ်ဒေသနာ ကဗျာလင်္ကာ လေးကို အလွတ်ရနေပေပြီ...။

 “အဝိဇ္ဇာ ဘယ်မှာနေ မိမိစိတ်မှာနေ တစ်ခါတလေ မိုက်မဲမှု သင်္ခါရကိုပြု၊ သင်္ခါရပြုတော့ ဝိညာဏ်တွယ် နာမ်ရုပ်အိမ်ကိုဆွယ် အကြည်ခြောက်သွယ် မှန်တံခါး ကောင်းစွာတပ်ဆင်ထား၊ အာရုံခြောက်ပါး တွေ့ဆုံသော် ဝိညာဉ်ခြောက်ပါး ဆိုင်ရာပေါ် ပေါ်လာလေတဲ့ အာရုံများ ကောင်းစွာသူခံစား၊ ခံစားပြီးတော့ လိုချင်ပြန် စွဲလမ်းဥပါဒါန် ဥပါဒါန်ကြောင့် ရလိုမှု ကံတွေ ကံတွေ ထပ်ဆင့်ပြု။ ကံပြုမိတော့ ဇာတိခေါ် နာမ်ရုပ်အသစ်ပေါ် နာမ်ရုပ်ပေါ်တော့ အိုနာဆုံး သေတော့ခေါင်းတစ်လုံး” မူရင်းလင်္ကာရှင် ဆရာတော်ဦးဃောသိတ (တစ်ဘဝသာသနာကျမ်းပြု)၏ ကျေးဇူးတရားကိုပါ တစ်ဆက်တည်း သတိ ရမိသည်။ သားငယ်သည် ဓမ္မဒါနအဖြစ် ဖြန့်ဝေထားသော စာရွက် ကလေးကို ကြည့်၍ တရားပွဲအသွားအပြန် ကားပေါ်တွင် အထပ် ထပ် ရွတ်ဆိုခြင်းဖြင့် နှစ်ရက်အတွင်း၌ အလွတ်ရသွားပေပြီ။ ဆရာတော် တရားဟောနေစဉ်၌လည်း သားငယ်သည် မိခင် ဖခင် နှစ်ဦးကြားထိုင်ကာ ဆရာတော်မေးသမျှကို လူကြီးတွေနောက်မှ သံယောင်လိုက်ကာ ဖြေခဲ့သည်သာတည်း။ မိုးကုတ်ဆရာတော် ကြီး၏ ဥပနိဿယအတိုင်း အပြန်အလှန် အမေးအဖြေဖြင့် ဟော ကြားခဲ့သော ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ်ဒေသနာ တရားသင်တန်းမှာ စိတ်လွင့် ငိုက်မျဉ်းချိန်မရ။ တရားပွဲတစ်ခုလုံး မေးသံ၊ ဖြေသံတွေဖြင့် တက် ကြွရွှင်လန်းနေသည်။ သည်တော့ သားငယ်သည်လည်း သံယောင်လိုက်ရင်း ဆရာတော့် မေးခွန်းသံကို စောင့်ရင်းဖြင့် ပျင်း တယ်၊ ပြန်တော့မယ်၊ အပြင်လမ်းထွက်လျှောက်မယ်ဟု ဂျီကျချိန် မရတော့။ တရားပွဲအပြီး ခန္ဓာဉာဏ်ရောက် အလုပ်တရားဖြင့် အဖြေရှာသောအခါ၌လည်း သားငယ်သည် လူကြီးတွေနှင့် အတူတူယှဉ်ထိုင်သည်။ အိမ်မှာလည်း နေ့စဉ် ၁၀ မိနစ်ခန့် ထိုင် နေကျမို့ တရားထိုင်ခြင်းသည် သူ့အတွက် ဘာမျှမဆန်းတော့။ ကျင့်သားရနေပေပြီ။ ပရိသတ်နှင့် အတူယှဉ်၍ ထိုင်နေကျအချိန် ထက်ပို၍ ထိုင်ရခြင်းကသာ သားငယ်အတွက် အတန်ငယ် အခက် အခဲရှိလိမ့်မည်။ သို့သော် သူတို့ဇနီးမောင်နှံကမူ သားငယ်၏ အခက်အခဲကို ဂရုမစိုက်အားပေ။ ဆရာတော့်တရားကို အမီလိုက် နေရသဖြင့် သူတို့သည်လည်း သူတို့အလုပ်နှင့်သူတို့၊ သားငယ်သည်လည်း သားငယ်အလုပ်နှင့် သားငယ်ပဲပေါ့။

          တရားပွဲပြီးပြန်တော့ ဓမ္မာရုံအတွင်းမှ ဖျာတွေ သိမ်းဆည်း သည့် ဝေယျာဝစ္စအလုပ်ကိုလည်း ရွှင်ရွှင်လန်းလန်း၊ တက်တက် ကြွကြွ ဆောင်ရွက်လိုက်သေးသည်။ ဤသို့ဖြင့် ဆယ့်တစ်ရက်သော အချိန်အတိုင်းအတာတွင် သားငယ်သည် တရားနာလိုက်၊ နားလည်လည်၊ မလည်လည် ပြန်ဖြေလိုက်၊ ဝေယျာဝစ္စလုပ်လိုက်၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ်လင်္ကာကို ကားပေါ်မှာ အထပ်ထပ်အခါခါ ရွတ်ဆို လိုက်နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ် မူတည်၍လည်းကောင်း၊ အာရုံ အထိအတွေ့ ပေါ် မူတည်၍လည်းကောင်း သားငယ်၏ အတွင်း စိတ်သည် အတော်အသင့် ပြောင်းလဲသွားခြင်း ဖြစ်တန်ရာသည်။ သားငယ်၏ နှလုံးအိမ်အတွင်းသို့ ဝင်မှန်းမသိ ဝင်နေသော ဓမ္မ လှိုင်းများသည် သားငယ်၏နှလုံးအိမ်ကို အတန်အသင့် နူးညံ့ပျော့ပျောင်းစေပေလိမ့်မည်။ ဤသို့သောအကြောင်းများကြောင့် သား ငယ်သည် အမှန်တကယ် တရားအပေါ်၌ စိတ်ညွတ်နူးမှုဖြစ်သွား ခြင်းပေလားဟု သူ သုံးသပ်နေမိသည်။

          ကားကလေးကို အိမ်ရှေ့တွင် ထိုးရပ်လိုက်သည်။ ခြံတံခါး ဖွင့်ပြီးသောအခါ ကားဂိုဒေါင်အတွင်းသို့ ကားကိုထည့်သည်။ ဂို ဒေါင် တံခါးပိတ်ပြီးမှ အိမ်မအတွင်းသို့ သူ ဝင်ဖြစ်တော့သည်။ ဧည့်ခန်းသို့ရောက်သောအခါ သားငယ်သည် ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေလေပြီ။ သူ ရုတ်တရက် စဉ်းစားမရနိုင်။ သို့နှင့် သားငယ်ကိုပေါ့ ချီလိုက်ရသည်။ သားငယ်ကို နှစ်သိမ့်ရပေမည်။

          “သား ဘာဖြစ်လို့ငိုတာလဲ သား”