မောင်သာနိုး - မဟာကဗျာ ဂန္တ၀င်နိုင်ငံခြားကဗျာရှည်လေးပုဒ်

ကြေးဝါမြင်းသည်တော်

          ပုသျှကင်ရဲ့ “ကြေးဝါမြင်းသည်တော်” ကို ကျွန်တော်ဘာသာပြန် ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာ ဒသက သုံးခုရှိခဲ့ပြီ။ အဲဒီတုန်းက ဖန်မီးအိမ် စာအုပ်တိုက်ကနေ ကြော်ငြာတွေ ဘာတွေတောင် လုပ်ခဲ့သေး တယ်။ ဒါပေမဲ့ အထမမြောက်ခဲ့ဘူး၊ ဘာသာပြန်တာကလည်း အစပိုင်း နည်းနည်းပဲ ပြီးခဲ့ပါတယ်၊ အဆုံးမတိုင်ခဲ့ပါဘူး ခုတော့ အဲဒီပြန်ရင်းလက်စ စာအုပ်တွေလည်း ပျောက်ကုန်ပြီ၊ အစက စပြီး အသစ်လုပ်ရပါတော့တယ်။

          ကျွန်တော် ဘာသာပြန်တာ မူရင်းရုရှားဘာသာကနေ ပြန်တာဖြစ်တယ်။ (ကဗျာခေါင်းစဉ်က ရုရှားလို “မျက်ဒနည် ဖဘုဒညက်” ရယ်လို့ ဖြစ်တယ်။) အကူအညီယူရတဲ့ အင်္ဂလိပ် ဘာသာပြန်သုံးမှု ရှိပါတယ်။ (၁) ဂျွန်ဖင်းနဲလ်ရဲ့ စကားပြေ ဘာသာပြန်၊ (၂) အီရီနာရယ်လဲ့ ဇနောဗာရဲ့ ကဗျာဘာသာပြန်၊ (၃) မိတြိဩဘလဲန်စကီရဲ့ စကားပြေဘာသာပြန်။ ၁ နဲ့ ၃ ကို ပင်ဂွင်းစာအုပ်တိုက်က ထုတ်ဝေတာဖြစ်ပြီး ၂ ကိုတော့ မော်စကို ပရိုဂရက်စ် ထုတ်ဝေသူများက ထုတ်ဝေခဲ့တာ ဖြစ်တယ်။ ၁ နဲ့ ၃ ဟာ စကားပြေ ပြန်တာမို့လို့ အင်္ဂလိပ်စကား သဘာဝအရတစ်လုံးတလေ ဖြည့်စွက်ပေးရတာများကလွဲလို့ မူရင်းနဲ့တော်တော့ကို နီးစပ်တယ်ဆို နိုင်ပါတယ်။ ၂ ကတော့ ကဗျာဖြစ်တဲ့အပြင် ကာရန်မကိုက်ကိုက်အောင် အားထုတ်ထား ရတဲ့အတွက် စကားလုံးတွေ တော်တော်ကို ပိုနေတော့တယ်။ အောက်မှာ ကြည့်ပါလေ။

Fresh in our memories we keep

A time most grave and

dark and baneful...

Upon my narrative with dread

Therefore do I begin for painful

 It needs must be, dear friends,

 and sad.

(အီရီနာ ဂျယ်လှဲ ဇနောဗာ)

 

          There was a drsad time - the memory of it is still fresh... I will begin my narrative of it is for you,my friends. My tale will be sad.

(ဂျွန်ဖင်းနဲလ်)

 

မူရင်းရုရှားစာသားမှာရှိတာက. .

ရှိခဲ့တယ်။ ချောက်ချားဖွယ် အချိန်

သူ့ကို သတိရမှု လတ်ဆတ်ဆဲ(ပထမ ကာရန်)

သူ့ကို ငါ့မိတ်ဆွေတို့ သင်တို့အတွက် (ဒုတိယ ကာရန်)

စတင်မယ် ငါ့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို (ပထမ ကာရန်)

ကြေကွဲဖွယ် ဖြစ်မယ် ငါ့ပုံပြင် (ဒုတိယ ကာရန်)

မူရင်းမှာ “ချောက်ချားဖွယ်” လို့သာ ရှိတာကို အီရီနာက

most grave and dark and baneful လုပ်ထားတာရှိခဲ့တယ်

ဆိုတာကိုပဲ we keep လုပ်ထားတာ။ ဒီနောက် with dread

တို့ therefore တို့ကို အပိုထည့်ပေးထားတာ တွေ့လိမ့်မယ်။

 ဂျွန်ဖင်းနဲလ်မှာတော့ အဲ့သလို အပိုတွေမပါပေမဲ့ စကားအစီအစဉ်

သူ့အတိုင်းမဟုတ်တော့ ကာရန်လည်း မပါတော့ဘူး။

          စကားပြေဆိုတော့ စကားပြေလိုပဲ တောက်လျှောက်ဖတ်ရတော့ တာပဲ။ ကျွန်တော်ဘာသာပြန်တဲ့အခါ စကားအပို (မလွှဲသာ လွန်းတာက လွဲလို့) မပါရလေအောင်၊ စကားအစီအစဉ် သူ့ အတိုင်းဖြစ်အောင် (ဖြစ်နိုင်သမျှပေါ့လေ)၊ စကားလုံး (အက္ခရာ) အရေအတွက်လည်း သူ့အတိုင်းဖြစ်အောင်၊ ကာရန်လည်း သူ့အတိုင်း ယူနိုင်အောင် ကြိုးစားထားပါတယ်။

ချောက်ချားဖွယ်ကာလ ရှိဖူးရဲ့။

သတိရနေတာ လတ်ဆတ်တုန်းရယ်

မိတ်ဆွေတို့ ခင်ဗျားတို့တွက်တာ

 ကျုပ်ဇာတ်လမ်းကို စတင်ပါမယ်။

 ကျပ် ဝတ္ထု ကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်မှာ။

          ဒီတော့ကာ တချို့စကားလုံးများ(ဥပမာ - သူ့ကို၊ ) ချန်လှပ်ခဲ့ရတာများ တွေ့ပါလိမ့်မယ်၊ ကာရန်လိုက် အောင်လို့ ပါဒထဲက စကားလုံးအချို့ကို နေရာရွှေ့ရတာလည်း (ဥပမာရှိခဲ့တယ် ချောက်ချားဖွယ်အချိန်ကို ချောက်ချားဖွယ် အချိန်ရှိခဲ့ လေရဲ့ လုပ်ရတာ) တွေ့ရမယ်။ ဒါမျိုး အသေးအဖွဲကလွဲရင် ကျွန်တော့်ဘာသာပြန်ဟာ မူရင်းရုရှားစာသားနဲ့ တူညီနိုင်သမျှ တူညီအောင် ကြိုးစားထားတာ ဖြစ်ပါကြောင်း။

 

ကြေးဝါမြင်းသည်တော်

 ပီတာပူရမြို့ဇာတ်လမ်း

နိဒါန်း

အထီးကျန်လှိုင်းတို့ရဲ့ ကမ်းပါးပေါ်

သူရပ်နေရဲ့၊ ကြီးမားတွေးခေါ်

အဝေးဆီ ေခဲ့၊ ရှေ့မှာ ကျယ်ပြော

မြစ် ပြေးဆင်းနေ၊ လှေငယ်နုံချာ

မြစ်ထက်မှာ တစ်စင်းတည်းသာလွင့်မျော။

မှော်ထူ ရွံ့ထူ ကမ်းပေါ်မှာတော့

ဟိုမှာ ဒီမှာ အိမ်မည်းတွေပေါ့။

ပွဲတဖင်းနီရဲ့ ခိုလှုံရာပ၊

 နှင်းထဲ ပိတ်ဖုံးနေတဲ့ နေရဲ့

ရောင်ခြည်တို့ မသိကြတဲ့ တောက

 ဝန်းကျင်ညံစီ။

သူတွေးနေခဲ့

ဒီကနေ တို့ ဆွဒ်ကို ခြောက်မယ်၊

 ဒီမှာ မြို့ တည်ဆောက်ရမယ်ကွယ်။

မောက်မာအိမ်နီးချင်း ချောက်ချားဖွယ်

 ဒီမှာ သဘာဝ ငါတို့ကိုပေး၊

ဥရောပကို ပြတင်းပေါက် ဖောက်ရေး၊

ပင်လယ်ထက် မြဲမြဲချဖို့။

သူတို့ဖို့ သစ်တဲ့ လှိုင်းတွေနဲ့

အလံစုံတို့ ဧည့်ဖြစ်လိမ့်မယ်ကွယ်။

အပြောကျယ်ကျယ်မှာ မြူးဆော့ကြစို့။

 

နှစ်တစ်ရာ လွန်ခဲ့ နုပျိုမြို့ပြ

မြောက်တိုင်းပြည်တို့ရဲ့ အလှနဲ့ အံ့ဖွယ်

တောအမှောင်၊ နွံအိုင်ရဲ့ ရွံ့ထဲက

လှပဝင့်ကြွားပေါ်ထွက်ခဲ့တယ်။

 ဒီမှာ တစ်ခါက ဖင်းန်မျိုး တံငါ

သဘာဝရဲ့ ကြေကွဲ လင်ပါသား

ကမ်းနိမ့်နိမ့်မှာ တစ်ကိုယ်တည်းသာ

မသိတဲ့ရေထဲ သူ့ရဲ့ ပိုက်ဆွေး

ပစ်ချခဲ့ရာ၊ ခုတော့ အဲဒီမှာ

စည်စည်ကားကားကမ်းတွေပေါ်မှာ

 နန်းတော်တွေ မျှော်စင်တွေ ခမ်းနား

စုပြုံနေလေပြီ။ သင်္ဘောတွေ

အုပ်စုဖွဲ့ ကမ္ဘာထောင့် အားလုံးကနေ

ကြွယ်ဝဆိပ်ကမ်းဆီ နှင်ကြသား။

နှမ်းဖတ်ကျောက် နီဗာမြစ် တန်ဆာဆင်။

တံတားတို့ ရေထက် ချိတ်ဆွဲလို့ပ။

စိမ်းနက်ရောင်နဲ့ ဥယျာဉ်တွေက

သူ့ကျွန်းတွေကို လွှမ်းနေလေအင်။

 ငယ်ရွယ်တဲ့ မြို့တော်ရဲ့ ရှေ့မှာ

ရှေးဟောင်းမော်စကို မှိန်ဖျော့ခဲ့ရ၊

ဘုရင်မသစ်ရဲ့ ရှေ့တော်မှောက်မှာ

ခရမ်းရောင် မုဆိုးမနှယ်သာပ။

 

မင့်ကို ချစ်တယ် ပီတာ့ လက်ရာမွန်

ချစ်တယ် မင့်ခက်ထန်၊ ပြေပြစ်အသွင်၊

နီဗာရဲ့ ခံ့ညားစီးဆင်းဟန်၊

သူ့ရဲ့ နှမ်းဖတ်ကျောက် ကမ်းခြေပြင်။

မင့်ဝင်းထရံရဲ့ သံအခင်းအကျင်း၊

မင်းရဲ့ အတွေးရေယာဉ် ညဉ့်တွေ

 ထွင်းဖောက်မြင် ဆည်းဆာ လမဲ့အလင်း။

ငါ့ရဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ငါလေ

မီးခွက်မဲ့စာရေး၊ စာဖတ်နေခဲ့တယ်။

လူသူကင်းလမ်းတို့ရဲ့ အိပ်စက်

ထုထည်များလင်းကြ၊ ၊ ဝင်းလက်လက်

အာဒမိရာလတီ ပြာဿဒ်ဟာလည်း။

ရွှေရောင်ဝင်းလက် ကောင်းကင်ပြင်မှာ

အမှောင်ညကို မရောက်စေဘဲ

အရုဏ် တစ်ခုပြီးတစ်ခု နှင်လို့လာ၊

ညကို ပေးရဲ့ နာရီဝက်ပဲ။

ချစ်မိပြင်းထန်တဲ့ မင့်ဆောင်းရဲ့

မလှုပ်ရှားတဲ့ လေနဲ့ ဆီးနှင်းရယ်၊

နီဗာကျယ်တစ်လျှောက် ပြေးတဲ့စွပ်ဖားနဲ့

နှင်းဆီထက် ဝင်းတဲ့ လုံမမျက်နှာရယ်၊

ကပွဲကအရောင်၊ ဆူသံ၊ စကားသံ၊

 

လူပျို ဖည့်ခံပွဲ အချိန်ခါမှာ

အမြုပ်စီခွက်ရဲ့ တစစ်စစ်သံ၊

ပန့်ခ်ရဲ့ ဖျော့တော့ မီးလျှံပြာပြာ၊

အင်္ဂါဂြိုဟ် အားကစားကွင်းတို့ရဲ့

စစ်မာန် အသက်ပါမှုကို ချစ်မိ၊

ကြည်းတပ်သားတို့နဲ့ မြင်းတို့ရဲ့

တစ်ပြေးညီ အလှကိုလည်းငါချစ်မိ

အောင်ပွဲအလံစုတ်ပြတ် အစများက

ညီညာလွန့်လူးနေကြတဲ့ဟန်၊

စစ်ပွဲမှာ ထွင်းဖောက် ပစ်ခတ်ခံ

ကြေးဝါခမောက်တို့က ဝင်းပပ။

စစ်မြို့တော်ကြီးတဲ့ ချစ်မိတယ်

မင်းခံတပ်ရဲ့ ဟိန်းသံနဲ့ မီးခိုး၊

မြောက်မိဖုရားက ရွှေနန်းတော်ဝယ်

သားတော် ပေးဆက်တဲ့ ချိန်ခါမျိုး။

ရန်သူ့အပေါ်မှာ အောင်ပွဲတစ်ခုကို

ရုရှားပြည် ကျင်းပပြန်တဲ့အခါ။

ရေခဲပြာကို ရိုက်ခွဲတဲ့ကာ၊

နီဗာ ပင်လယ်ဆီ သယ်လို့သွား

နွေဦးရနံ့ ရကာ မြူးပျော်ရှာ။

 

အလှကို ပြပ ပီတာ့မြို့ါ။

ရုရှားလို မယိမ်းမယိုင် ရပ်လိုက်ပ ။

အောင်နိုင်ပြီး ရေလေတောင်မှကွဲ့

မင်းနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးယူမယ်ပ။

ရန်စနဲ့ ပဝေရှေးအနှောင်ဖွဲ့

ဖင်လန် လှိုင်းတွေ မေ့ကြပါစေ

အချည်းနှီးအမုန်းနဲ့ ပီတာ့ကိုလေ

အစဉ် အိပ်နေ မနှောင့်ယှက်ကြနဲ့။

 

ချောက်ချားဖွယ် ကာလ ရှိဖူးရဲ့။

သတိရနေတာ လတ်ဆတ်တုန်းရယ်..

မိတ်ဆွေတို့၊ ခင်ဗျားတို့တွက်တာ

 ကျုပ်ဇာတ်လမ်းကို စတင်ပါမယ်။

ကျုပ်ဝတ္ထု ကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်မှာ။