မောင်သန်းဆွေ(ထား၀ယ်) - မဟာဒေ၀ီတစ်ပါး၏ရှာပုံတော်

မဟာဒေဝီတပါး၏ရှာပုံတော်နှင့် ပတ်သက်၍ ဆရာမောင်သန်းဆွေ(ထားဝယ်)နှင့် တွေ့ဆုံပြီး စာဖတ်ပရိသတ်သို့ အသိပေးခြင်း 

မေး- ဆရာ စာအုပ်ကို ဘယ်နှစ်တုန်းကစပြီး ရေးခဲ့တာလဲ။

ဖြေ- ကျွန်တော် စာအုပ်နှစ်အုပ် ယူလာတယ်လေ။ Resingn king of Indian နဲ့ဒီစာအုပ် ဆရာမက ဒါကိုရေးပေးပါဆိုပြီးပြောလို့ ကျွန်တော် စာအုပ်ကို ဘာသာပြန်လိုက်တာ။ ဂျာနယ်မှာစပြီးပါ လာတဲ့နှစ်ကစပြီး ရေးတာပဲ။

မေး- အဲဒါဆိုရင် ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပေါ့ဆရာ။

ဖြေ- ဟုတ်မယ်။ ကျွန်တော် ဂျာနယ်မှာစရေးတဲ့နှစ်ပဲ။

မေး- ပြီးတော့ ဒီစာအုပ်ကို ဘာသာပြန်ရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကလေး သိပါရစေ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့စာရေးတယ်ဆိုတာ ငွေကြောင့်၊ တာဝန်ကြောင့် မဟုတ်ရင် ထခုခုခံစားရလို့ ဒါမှမဟုက်တခုခုကို ရည်ရွယ်ပြီးရေးလို့သာ ဖြစ်ကြတာပါဆရာ။ ဆရာ စာရေးတာကတာဝန်ပေးလို့လဲ မဟုတ်ဘူး အလုပ်တာဝန်တခုလို တစ်ယောက်ယောက်က တာဝန်ပေးလို့လဲ မဟုတ်ဘူး။ တာဝန်အရ ရေးတယ်ဆိုရင်စာအုပ်က မကောင်းနိုင်ဘူး။ ဆရာ့မှာ ခံစားချက် ရည်ရွယ်ချက် တခုခုတော့ရှိရမယ်။

ဖြေ- အော် ဒါက ဒီလိုပါ။ ဒီစာအုပ်ကိုရေးတဲ့ အန်တီအင်ဂီ သီပေါစော်ဘွား မဟာဒေဝီဟာ ကျွန်တော်နဲ့ က ဒီလိုလေ။ သီပေါစော်ဘွား စဝ်ကြာဆိုင်နဲ့ အစ်ကို စပ်ကြာဖုံရဲ့ သား စ၀်ဦးကြာနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့က ငယ်ငယ် ကတည်းက ကျောင်းနေဘက် တက္ကသိုလ်ကျတော့လည်း ကျွန်တော်တို့က ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကို တနှစ်တည်းရောက်ကြတယ်။ ၁၉၆၁ ခုနှစ်ရောက်ကြတာကိုး ၁၉၆၂ မှာ အာဏာသိမ်းတယ်။ အဖမ်းအဆီးတွေ ဖြစ် ကျွန်တော်နဲ့က အဲဒီလိုဆက်စပ်ပြီး ရင်းနှီးသွားကြပြီး အန်တီအင်ဂီနဲ့ပါ သိပြီးတော့ သူက ဒီ စာအုပ်ပ်ရေးတဲ့အခါမှာ နိုင်ငံခြားကနေ ပို့လိုက်တယ်။ သူက ဘာသာပြန်ပေးပါတဲ့။ ကျွန်တော်က အဲဒီတုန်းက ဒီစာအုပ်ကို မထုတ်နိုင်ဘူး မထုတ်နိုင်တော့ မပြန်ဘူးပေါ့။ ခုကျတော့ ထုတ်လို့ရတဲ့အခါမှ ကျွန်တော် ဘာသာပြန် လိုက်တယ်။ 

မေး-ဒီစာအုပ်ကိုအရင်ကစာပေစိစစ်ရေးရှိတုန်းကတော့ထုတ်ဖို့အစီအစဉ်မရှိခဲ့ဘူးပေါ့နော်

ဖြေ-ဟုတ်တယ်။ တကယ်လို့ ကျွန်တော်ဘာသာပြန်လည်း ထုတ်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ အရင်တော်လှန် ရေးအစိုးရကို မကောင်းရေးထားတာတွေ ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူရေးသလောက် သူပက်ပက်စက်စက် ရေးသလောက် ကျွန်တော် မပြန်ဘူး။ သူက မုန်းနေတဲ့သူကိုး။ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာပဲပြောပြော ကိုယ့်အစိုးရ ဆိုတော့ လေးစားရမယ်ဆိုတော့ သူရေးသလောက် မပြန်ဘူးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘာသာပြန်တယ်ဆိုတာကတော့ရေးတဲ့အတိုင်း ပြန်ရမယ်ဆိုတာတော့ ၀တ္တရားကို ကျွန်တော် သိတယ်။ မူရင်းကို လွှဲဖယ်ပြီး ရေးလို့မရဘူး။ ဒါပေမဲ့ တချို့နေရာ တွေမှာတော့ ကျွန်တော်က လျှော့ပြီ။ ဘာသာပြန်လိုက်တယ်။ ပြင်ပြီးရေးတာ မဟုတ်ဘူး။

မေး- ဒီစာအုပ်က အဖြစ်မှန်ဆိုတော့ သုတ၊ ရသ နှစ်ဖြာရောတဲ့ စာအုပ်လို့ ခေါ်ရမှာပေါ့ဆရာ။

ဖြေ- သူက ဒီစာအုပ်ကိုတောက biography အနေနဲ့ မရေးဘူး။ ဝထ္ထုသဘောမျိုး ရေးတာ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ဘာသာပြန်တော့လဲ အဲဒီသဘောကိုပ်လိုက်၊ ပြန်လိုက်တာပါ။

မေ - ရသစာအုပ်ပေါ့နော်။ 

ဖြေ- ဟုတ်တယ်။

မေး- ပြီးတော့ ဒီလိုစာအုပ်မျိုးကို အကျဉ်းချုံးပြီး ဘာသာပြန်လိုက်တာတို့ တိုတိုတုတ်တုတ်ဖြစ် အောင် ဘာသာပြန်လိုက်တာတို့ ဆိုရင် ဘယ်လိုများနေမလဲ ဆရာ။ ဆရာတောင်အကြာကြီး ပြန်ရ တယ်နော်။

ဖြေ- ကျွန်တော်ကတော့ Detail ပြန်တယ်။ ဘယ်နေရာမှ မချုံ့ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ကတော့ တက္ကသိုလ်မှာတုန်၊ သခင်အဘသောင်းနဲ့ ဘာသာပြန်ကို သင်ခဲ့တာဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့သင်တဲ့အခါမှာ ဘာသာပြန်တဲ့အခါမှာတဲ့၊ သူ့ရဲ့ အတိုင်းလုံးစေ့ပတ်စေ့ Dictionary ကြီးပြီး ဘာသာ ပြန်တာမျိုးကို ဆရာက အားမပေးဘူး၊ ဆရာဘသောင်းက မူရင်းကိုဖတ်ပြီး နားလည်သလိုပြန်ရေးတာကို အားပေးတယ်။ word by word ကို Dictionary ကြီးနဲ့ ပြန်တာမျိုးကို အားမပေးဘူး။

နောက်တခုက သူက ဘာသာပြန်ရင်တဲ့၊ စာအုပ် အစအဆုံးပြန်နိုင်မှ ပြန်ပါတဲ့။ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ အစိတ်အပိုင်းလောက်ပဲ ပြန်တာကို အားမပေးဘူး။ ကျွန်တော် အရင်က Glass Palace ကိုပြန်ဖို့ စိတ်ကူးတယ်။ Glass Palace ကို ပြန်စိတ်ကူးတော့ နောက်ပိုင်းမှာ အောင်းဆန်းစုကြည်တို့ ဘာတို့ပါတယ်။ အောင်ဆန်းစုကြည်ပါတော့ အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်ပြန်ရင် အဲဒီအချိန်တုန်းက ဘယ်လိုမှ ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ ကျွန်တော် Glass Palace ကို မပြန်ခဲ့ဘူး။ ဒီစာအုပ်ကျတော့ ကျွန်တော်ဘာသာပြန်တဲ့အချိန်မှာ အစိုးရလည်းပြောင်းသွားပြီ။ လက်ရှိ အစိုးရလက်ထဲ ရောက်သွားပြီ။ မီဒီယာလွတ်လပ်ခွင့်လည်းရသင့်သလောက် ရသွား ဆိုတော့ ကျွန်တော်ပြန်လိုက်တာပါ။

မေး- ဒီတော့ စာအုပ်က ရသစာအုပ်တအုပ်လည်း ဖြစ်တယ်။ ဘာသာပြန်ဆိုတဲ့ ဘာသာ တရပ်အနေနဲ့လည်း ဖတ်ရှုလေ့လာလို့ ရတယ် ပေါ့ဆရာ။

ဖြေ- ဒီစာအုပ်ကိုဘာသာပြန်တာတစ်ယောက်ကတော့ ကိုအောင်ခိုင်ဆိုလား မသိဘူး

မေ့သွားပြီ။ သူဘာသာပြန်တယ်။ နောက်ပြီးတော့ ပြေ (ဆေး-၁) ဘာသာပြန်တာလည်း ဖတ်ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သီပေါကိုလတ်ကတော့ ဘာသာပြန်တာ မဟုတ်ဘူး။ စာအုပ်အကြောင်းနဲ့ ဒီစာအုပ်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ သီပေါနယ်အကြောင်း ဓာတ်ပုံတွေ ဘာတွေနဲ့ရေးတယ်။ သီပေါကိုလတ်ကတော့ ဘာသာပြန်တာ မဟုတ်ဘူး။ သီပေါပုံတွေဘာတွေပါလို့ ကျွန်တော် ဒီစာအုပ်မှာ ယူသုံးထားပါတယ်။ ကျန်နှစ်ယောက် ကိုအောင်ခိုင်နဲ့ပြေ  ( ဆေး-၁ ) ကတော့ ဘာသာပြန်တာ။ ကိုအောင်ခိုင် လို့ ပြောတာ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မယ် မေ့သွားပြီ။

မေး- ဒီစာအုပ်ကိုရေးဖို့ အတွက် ကိုယ်ပိုင်လေ့လာတွေ့ရှိချက်တွေ ရှိမှာပေါ့ ဆရာ။

ဖြေ- ဒီလိုပါ စာအုပ်ပြန်တဲ့အခါမှာ စာအုပ်ဘာသာပြန်တယ်ဆိုတာ စာအုပ်ကိုဖွင့်ပြီး ဘာသာပြန်ရင်တော့ ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်က သီပေါစော်ဘွား မိသားစုပေါ့နော်။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုနဲ့ သီပေါစော်ဘွားမိသားးစုက ဒေါ်စောမြဧကြည်တို့ခေတ်လောက်ကတည်းက ပတ်သက်ခဲ့တော့ ကျွန်တော်ကလည်း ဒီမိသားစုအပေါ်မှာ စိတ်ဝင်စားတော့ ဒီစာအုပ်ကို ဘာသာပြန်တဲ့အခါမှာ သီပေါစော်ဘွား အစဉ်အဆက် သမိုင်းပေါ့။ ဒီသမိုင်းကို အဲဒါကိုလည်း ဘေးမှာထားပြီး ဘာသာပြန်ရတယ်။ အဲလို ရေးရတယ်ပေါ့နော့်။ ဘာကြောင့်လဲ (ဘက်ဂရောင်း)နောက်ခံ သမိုင်းယူရတာပေါ့။ နို့မို့ရင် ဒီစာကိုရေးတဲ့ မဟာဒေ၀ီကလည်းနိုင်ငံခြားသူဖြစ်နေတော့ သူက အဲဒီလောက် မသိနိုင်ဘူးလေ။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော် အဲဒီလို ယှဉ်ရေးတာ။

မေး- အခု သူတို့ရဲ့ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေက ဆရာရဲ့ ဘာသာပြန်ကို ဘယ်လို တုံ့ပြန်ပါသလဲ။

ဖြေ- အခုဆိုရင် ကျွန်တော်ရဲ့ သူငယ်ချင်းပေါ့နော်။ သီပေါစော်ဘွား စပ်ကြာဆိုင်နဲ့ တူအရင်းပေါ့။ သူ့ ကို ကျွန်တော်တို့ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျောင်းနေဘက် သူ့ရဲ့ သမီးဖတ်တော့ ဘယ်တော့ ပြီးမယ်ဆိုပြီး ခဏခဏမေးတယ်။ ဟိုတလောကကျွန်တော်တောင်ကြီးကို ဇူလိုင်လကသွားတော့ သူတို့အိမ်မှာပဲ တည်း တယ်။ အစိုးရ စီစဉ်ထားတဲ့ နေရာမှာတောင် မတည်းဘူး။သူတို့ တညလုံးမေးတယ်။ သူတို့ သိချင်တာလေးတွေပါ။

သူတို့က ကျွန်တော်ဘာသာပြန်ကြောင့် ပြည်တွင်းပြည်ပ၊ ပြည်ပကတော့ ဒီစာအုပ်ကြောင့် သိတော့။ ပြည်တွင်းကတော့ ကျွန်တော် ဘာသာပြန်တာကို ဖတ်ပြီးတော့ သီပေါက ဟော်ပေါ့၊ ခေတ်ဟော်ကို လာကြည့် တဲ့သူတွေ သိပ်ကိုများတယ်တဲ့။Tourist တွေပေါ့။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းမိန်မက အဲဒီမှာနေတယ်။ ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းကတော့ တောင်ကြီးမှာ နေတယ်။

နေတော့ သူ့မိန်းမက အဲဒီမှာ Tourist Guide ဖြစ်နေတယ်တဲ့။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းက နှင့်ကြောင့် ငါတို့မိသားစု အလုပ်များနေပြီတဲ့။

မေး- မဟာဒေဝီနဲ့ အဆက်အနွယ်တွေက ဒီမှာ ရှိသေးသလားဆရာ။

ဖြေ- မရှိတော့ဘူး။ မဟာဒေဝီနဲ့ သမီးလေး ၂ ယောက်ရတယ်လေ။ သူ့သမီးတွေကိုပါ တပါတည်း ခေါ်သွားတယ်။ အခုတော့ သမီးလေးတွေကလည်း အိမ်ထောင်တွေကျကုန်ပြီ။ မဟာဒေဝီကလည်းနောက်အိမ်ထောင်ကျသွားတယ်။

ဒီအခု ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း သီပေါစော်ဘွားရဲ့တူကလည်း သူ့မိန်းမကလည်း မိုင်းယန်စော်ဘွားနဲ့သမီး ကျွန်တော် ဒီစာအုပ်မှာ အမှာစာ မရေးတာက ဘာသာပြန်ရဲ့ နောက်ဆုံး ၄ ပုဒ်ဟာ ကျွန်တော့်အမှာစာပဲ။ နိဂုံး ၄ ပုဒ်ဟာ အမှာစာပါ။ နိဒါန်းကတော့ Forerword ပါ။

ကျွန်တော်ဘယ်လောက်ထိလဲဆိုတော့ ရန်ကုန် အေဒီလမ်း အိမ်မှာ သူတို့နေခဲ့တယ်။ အိမ် ၂ လုံး တခြံတည်း တစ်လုံးကငှားစားတယ်။ ကျွန်တော် ဓာတ်ပုံတောင် ခိုးရိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော့်ကို မေးတယ်။ ဘာလာလုပ်တာလဲတဲ့။ ကျွန်တော်က တောင်ကြီးက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း က ဓာတ်ပုံလိုချင်လို့ လာရိုက်တာ ဆိုပြီး ပြောတယ်။

တခါကတော့ အင်မတန် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းတယ်။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း မင်္ဂလာဆောင်တယ်။ သူ့အဖေ စ၀်ကြာဖုံကိုလည်း ဖမ်းထားတယ်။ စဝ်ကြာဖုံရဲ့ သားနဲ့ မိုင်ယန်းဇော်ဘွားရဲ့ သမီး၊ မိုင်းယန်း ဇော်ဘွားကိုလည်း ဖမ်းထားတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ထုတ်လာတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် သား မင်္ဂလာဆောင် သမီးမင်္ဂလာဆောင်ဆိုတာ ပဲသိတယ်၊ ငါ့သား ဘယ်သူနဲ့ ဆောင်တယ် ငါ့သမီးဘယ်သူနဲ့ ဆောင်သလဲ မသိဘူး။ ဒီရောက်မှ နင့်သားနဲ့ ငါ့သမီးဆိုပြီး ခေါ်ကြတယ်။ ဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းလဲ။

အဲဒီမှာ ဘိတ်သိက်သွန်းတာပေါ့နော်။ ရှမ်းလိုရွတ်ဆိုတာပေါ့။ စော်ဘွားကြီးနှစ်ယောက် မျက်ရည် သွယ်သွယ်ကျတယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းခိုင်းထားလို့ ဒန်ပေါက်တွေ ဘာတွေမှာတာပေါ့။ အလွန်အကျွံလူ ၆၀ စာမှာတာပေါ့ ဒါပေမဲ့ အဲဒီ စော်ဘွား တယောက်တယောက်ရဲ့ နောက်မှာ အစောင့်အရှောက် လူ ၂၀ လောက် ပါလာတယ်။ မလောက်ဘူး၊ ဒန်ပေါက်ကျွေးလို့တော်သေးတာပေါ့ ။ ရန်ကုန်မြို့ထဲ ပြေးဝယ်တာပေါ့။ သူတို့လာတဲ့ အုပ်စုတောင် ကျွန်တော့် ဒန်ပေါက်မလောက်ဘူး။ ဧည့်သည်မပြောနဲ့။

နောက်တခါ သူတို့ရဲ့ ဧည့်ခံပွဲက စထရင်းဟိုတယ်မှာ လုပ်တယ်။ သူတို့က ကျွန်တော့်ကို ပြောတယ်။ ဦးသုခကို မင်္ဂလာစကားပြောခိုင်းမယ်တဲ့။ သွားပြောတော့ ဆရာ ဦးသုခက ပြောမယ်တဲ့။ စထရင်းဟိုတယ်မှာ ဧည့်သည်က သိပ်မရှိဘူး။ နှစ်ဘက်စော်ဘွားတွေကို ဖမ်းထားတော့ ကြောက်ပြီးတော့ မလာကြဘူး။ တကယ်က အရမ်းစည်မှာလေ။

ဦးသုခက ပြောသွားတယ်။ လောကဓံဆိုတာ အဲဒါပဲတဲ့။ လူတွေက မလာကြဘူး။ ဒါပေမဲ့ သုခကတော့ မင်္ဂလာစကားကောင်းကောင်း ပြောသွားတယ်။ သူတို့က ပတ်သက်နေကြတော့၊ စ၀်ကြာဖုံ စ၀်ကြာဆိုင်တို့ရဲ့ အဖိုး ဆာစောချယ်က ဒေါ်စောမြဧကြည်နဲ့ ရသေးတာကိုး။ အနုပညာနဲ့ ဆက်နွယ်ပတ်သက် နေတာကိုး။