Other Websites
မောင်မြင့်ကြွယ် - အသည်းကွဲတောင်ကြား
Couldn't load pickup availability
အခန်း(၁)
ရီစီမြို့ရှိ ဧကရာဇ်ဟိုတယ်၏ ဧည့်ခန်းသည် ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှု အလျှင်းမရှိသဖြင့် ညစ်ပတ်ပေရေနေသည်။ ဧကရာဇ်ဆိုသော အမည်မှာလည်း ဟိုတယ်၏ လက်ရှိ အနေအထားနှင့် လိုက်ဖက်ညီခြင်းမရှိပါ။ နာမည်က စီးနေသယောင်ယောင်။
ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရှိနေကြသူအများစုသည် အိုမင်းဟောင်းနွမ်းနေသော ဧည့်ခန်းနှင့် လိုက်လျောညီထွေ ရှိလှပါပေသည်။ အများစုမှာ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်း နေသည့် သက်ကြီးရွယ်လွန်များနှင့် လက်ရှိဘဝကို ငြီးငွေ့နေသူများသာ ဖြစ် ကြပါ၏။
အရက်ကောင်တာနောက်မှ အရက်ရောင်းသူသည် လက်သုတ်ပဝါ ညစ်ထပ်ထပ်တစ်ခုနှင့် ဖန်ခွက်ပဲ့များကို တိုက်ချွတ်နေသည်။
ငြိမ်နေသော ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံးအတွင်းတွင် စကားတတွတ်တွတ် ပြောဆိုနေကြသော လူတစ်စု ရှိနေ၏။ အ၀င်အထွက်ပြုရာ တံခါးမကြီး၏ ဘေးနားရှိ စားပွဲတစ်လုံးတွင် ခြောက်ယောက် ဝိုင်း၍ထိုင်နေသည်။ သုံးယောက်က နံရံကို ကျောပေးထားသော ခုံရှည်ကြီးတစ်လုံးပေါ်တွင် ထိုင်နေ ကြ၏။ ထိုသုံးယောက်အနက် အလယ်မှ ပုဂ္ဂိုလ်သည် ထူးထူးခြားခြား ပေါ်လွင် နေသည်။ သူသည် အရည်ရှည် ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် နေလောင်လာသောကြောင့်သားခပ်ညိုညို ဖြစ်နေသည်း၊ အသက် အရွယ်က ငါးဆယ်ခန့်၊ ငွေရောင် ဆံပင်နှင့် ထက်ထက်မြက်က်ရှိသူ တစ်ဦး၏မျက်နှာပေါက်ပိုင်ရှင် ဖြစ်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်တွင်မူ အမေရိကန် မြင်း တပ်မတော်မှ ဗိုလ်မှူးကြီးအဆင့်ရှိသူတစ်ဦး၏ တပ်မတော် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထား၏။
ဗိုလ်မှူးကြီးက အလိုမကျသော မျက်နှာထားနှင့် စားပွဲ၏တဖက်တွင် ရပ်နေသူတစ်ဦးကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထိုသူသည် အရပ်မြင့်၍ ဗလကောင်းပြီး ' မီးခြစ်ဆံကလေးသဖွယ် ဖြောင့်တန်းနေသော နှုတ်ခမ်းမွေးစစ၏ ပိုင်ရှင်လည်း ဖြစ်သည်။ သူ့ဝတ်စုံမှာ အနက်ရောင်ဖြစ်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှ ရဲမှူး(မာရှယ်) တံဆိပ်သည် တပြောင်ပြောင် တလက်လက် ဖြစ်နေပါ၏။ ထိုရဲမှူးက
“ဗိုလ်မှူးကြီးကလဲယားမွန့်နဲ့ ပြောတာ မှန်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခုလို အခြေအနေမျိုးမှာတော့...”
ဗိုလ်မှူးကြီး ကလဲယားမွန့်၏အသံက ကြည်ကြည်လင်လင် ပြတ်ပြတ် သားသား ပေါ်ထွက်လာသည်။ '
“စည်းကမ်းဟာ စည်းကမ်းပဲ ကိုယ့်လူ၊ တပ်မတော်ကိစ္စဟာ တပ်မတော် နဲ့ပဲ ဆိုင်တယ်။ အရပ်သားက အရပ်သားကိစ္စသက်သက်ပဲ။ ဒီကိစ္စ မဖြစ်နိုင်တဲ့ အတွက် ဝမ်းနည်းပါတယ် ရဲမှူး" . . . .
“နသန်ပီးယားစ်ပါ”
“ဒီရထားဟာ တပ်မတော်သားတွေအတွက် သက်သက်ပဲ၊ ဝါရှင်တန် က အထူးခွင့်ပြုချက်ရလို့ လိုက်တဲ့သူတွေကလွဲရင် ဘယ်အရပ်သားကို လက်မခံနိုင်ဘူး”
ရဲမှူးက လေပြည်ထိုးသည်။
“ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ အားလုံးဟာ ပြည်ထောင်စုအစိုးရရဲ့ အမှုတော်ကိုထမ်းရွက်နေရတဲ့ လူတွေလို့ မဆိုသင့်ပေဘူးလား"
“တပ်မတော်အနေနဲ့ တိတိကျကျ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုရရင်ဘာမှ မသက်ဆိုင်ဘူး၊ ရှင်းရဲ့လား”
“ရှင်းပါတယ်”
သို့သော် ရဲမှူး၏ စိတ်ထဲတွင် လုံးဝရှင်းမသွားပါ။ သူက စားပွဲတွင် ဝိုင်းထိုင်နေသည့် ကျန်လူငါးယောက်ကို တစ်ဦးစီ ကြည့်လိုက်ပါသည်။ တစ်ဦးမှာ “ မိန်းမပျိုတစ်ဦး၊ ကျန်လေးဦးမှာလည်း အရပ်သားများသာ ဖြစ်သည်။ ရဲမှူး နသန် ပီးယားစ်သည့် ဆံပင်ခပ်ပါးပါးနှင့် နဖူးပြောင်နေသော သေးကွေးကြုံလှီလှသည့် ပုဂ္ဂိုလ်ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်လိုက်၏။ သူ့မျက်နှာထားမှာ အမြဲတမ်း သောကဖြစ်နေသူ တစ်ဦး၏ ပုံစံပင် ဖြစ်ပြီး ရဲမှူး၏ မျက်လုံးဒဏ်ကို မခံနိုင်သည့်အလား ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေသည်း၊
ကလဲယားမွန့်က စိတ်မပါ့တပါနှင့် ဖြေလိုက်သည်။ ,
"ဘုန်းတော်ကြီး အသျှင်သီအိုဒိုဘော်ဒီဟာ ဒီရထားနဲ့ လိုက်ဖို့ အထူးခွင့်ပြုချက်ကို ရထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်တယ်။ အသျှင်ဘော်ဒီဟာ သမ္မတကြီးရဲ့ ကိုယ်ရေးအတွင်းဝန်နဲ့ ညီအစ်ကိုဝမ်းကွဲ တော်စပ်ပြီး ဗာဂျီးနီးယားမြို့မှာ ကျောင်းထိုင် ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ် သီတင်းသုံးမှာ ဖြစ်တယ်”
“ဘာ... ဘာပြောတယ်”
နသန်ပီးယားစ်က ဘုန်းတော်ကြီးကို တစ်လှည့်၊ ကလဲယားမွန့်ကို တစ်လှည့် အံ့ဩသော မျက်နှာထားနှင့် ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။ .
“ဒီလူ ရူးများနေသလား၊ ဒီလူဟာ လူနီရိုင်းတွေကြားထဲမှာ တော်တော် ကြာကြာ သက်ဆိုးရှည်မယ့်လူပဲ”
ဘုန်းတော်ကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်းကို လျှာနှင့်လျက်ရင်း လန့်လန့်ထိတ်ထိတ် နှင့် ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
"ဒါပေမဲ့ လူနီတွေက မျက်နှာဖြူတွေကို တွေ့ရာသင်္ချိုင်း ဓားမဆိုင်းဘဲ သတ်နေတယ်လို့ ကြား ကြားနေရတယ်”
“တွေ့ရာင်္ချိုင်းလို့တော့ မဆိုနိုင်ဘူးလေ၊ သူတို့က မသတ်ခင် အကြောကြီး အချိန်ယူ ညှဉ်းဆဲပြီးမှ သတ်တာကိုး”
နသန်ပီးယားစ်က ဘုန်းတော်ကြီးဘေးရှိ လူဝကြီးကို စိုက်ကြည့်လိုက် ပြန်သည်။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက အားရပါးရ ပြုံး၍ ကျယ်လောင်လှသော အသံနှင့် ” နှုတ်ဆက်လိုက်၏။
“ကျပ်နာမည် ဒေါက်တာအက်ဒဝပ် မိုလီနော့ပါ ရဲမှူး"
“ခင်ဗျားလည်း ဗာဂျီးနီးယားမြို့ကို သွားမှာပဲ ထင်တယ်။ ဟိုမှာ သေလက်မှတ်တွေကို လက်မှတ်ထိုးရတဲ့ အလုပ်ကတော့ ခင်ဗျားအတွက် တစ်ပြုံး တစ်ခေါင်းကြီး ရှိနေမှာပါ” . . ။ မိုလီနောက ခပ်သောသော ပြန်ဖြေသည်။
“ကျုပ်က အဲဒီလို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နေရာတွေကို သွားမယ့်လူမဟုတ်ပါဘူး၊ တကယ်တော့ ဟမ်းဘို့ခံတပ်မှာ ဆရာဝန်အဖြစ်နဲ့ အမှုထမ်းဖို့ခန့်လိုက်တဲ့တမ်မတော် ဆရာဝန် အသစ်ကျပ်ချွတ်တစ်ယောက်ပါ"
ပီးယားစ်က ခေါင်းညိတ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်ကို ထပ်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ကလဲယားမွန့်က စိတ်တိုသော လေသံနှင့် ပြောလိုက်ပါ၏။
“ကဲ ခင်ဗျား ဒီလူတွေအကြောင်း တစ်ဦးချင်း စစ်မေးမနေရအောင်ကျုပ်ကပဲ ပြောပြပါ့မယ်”
ကလဲယားမွန့်က သူ့ညာဘက်တွင် ထိုင်နေသူကို ညွှန်ပြလိုက်၏။ ထိုပုဂ္ဂိုလ် မှာ ဆံပင်၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးနှင့် မုတ်ဆိတ်မွေးအားလုံး ဖွေးဖွေးထအောင် ဖြူနေသူတစ်ဦး ဖြစ်သည်။
“သူက နီဗားဒါပြည်နယ်ရဲ့ ဘုရင်ခံဖဲယားကျိုင်း၊ မင်း သိပါလိမ့်မယ်လေ”
နသန်ပီးယားစ်က ခေါင်းတစ်ချက် ဆတ်လိုက်ပြီး ကလဲယားမွန့်၏ ဘယ်ဘက်မှ မိန်းမပျိုကလေးကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်လိုက်၏။ ထိုကလေးမ လေးမှာ အသက် အစိတ်ခန့်ရှိပြီး ဖြူစင်သော မျက်နှာပိုင်ရှင် ဖြစ်သည်။ ဆံပင်ကို သေသေသပ်သပ် စည်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းသားကျယ်သော ဦးထုပ်ကြီး တစ်လုံးကိုဆောင်းထား၏။ ဆံပင်မှာ နက်မှောင်၍နေသည်။ အဆိုပါ ဆံပင်နှင့် လိုက်ဖက်သော မီးခိုးရောင် အပေါ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ထား၏။
ကလဲယားမွန့်က ပြောလိုက်သည်။ “သူကတော့ ဘုရင်ခံကြီးရဲ့ တူမ မစ်(စ်)မာရီကာ ပဲယားချိုင်း”
“ဗျာ...”
''ကလဲယားမွန့်က ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်၏။
“သူက ဟမ်းဘို့ခံတပ်ရဲ့ တာဝန်ခံတပ်မှူး ဖြစ်တဲ့ သူ့အဖေကို အလည် သွားမှာပါ။ အဆင့်မြင့်တဲ့ တပ်မတော်ဝန်ထမ်းတွေအတွက် ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးဟာ မဆန်းလှပါဘူး . . . . . . ။
ကလဲယားမွန့်က ဘယ်ဘက်သို့ လက်ညှိုးညွှန်လိုက်ပြန်သည်။
“သူကတော့ ဘုရင်ခံရဲ့ လက်ထောက်အရာရှိ မေဂျာအိုဘရိုင်ရင်၊ သူက တပ်မတော်နဲ့ ဆက်သွယ်ရေး တာဝန်ကိုပါ ယူခဲ့ရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်တယ်၊ မေဂျာ ဘာရိုင်ရင်ဟာ””
ဗိုလ်မှူးကြီးသည် ပြောလက်စ စကားကို ရပ်လိုက်ပြီး နသန်ပီးယားစ်ကို ထူးထူးဆန်းဆန်း ကြည့်လိုက်မိသည်။ နသန်ပီးယားစ်ကလည်း ခပ်၀၀ဖိုင့်ဖိုင့် ပုဂ္ဂိုလ် အိုဘရိုင်ရင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ အိုဘရိုင်ရင်ကလည်း နသန်းပီးယားစ်ကို ပြန်ကြည့်နေပြီးနောက် ရုတ်တရက် မှတ်မိလာဟန်နှင့် ထိုင်ရာမှ ခုန်ထလိုက်၏။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် သူတို့နှစ်ဦးစလုံးသည် ဝမ်းသာအယ်လဲ ပြီး၍ တစ်ဦးထံ တစ်ဦးကအပြေးအလွှား ချဉ်းကပ်လာကြပြီး တစ်ဦး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို တစ်ဦးက လက်နှစ်ဖက်နှင့် ပြန်၍ ဆုပ်ကိုင်ကြသည်။ ၄င်းနောက်တစ်ဦး၏ ကျောကို တစ်ဦးက ပုတ်လိုက်ကြ၏။ ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ရှိနေသူများက သူတို့နှစ်ဦးကို တအံတသြကြည့်နေမိကြသည်။ ရဲမှူး နသန်ပီးယားစ် ယခုလို ဝမ်းသာအယ်လဲရှိပုံမျိုးကို တစ်ခါမှ မတွေ့ မမြင်ဖူးခဲ့ကြ၍လည်း ဖြစ်သည်။
အိုဘရိုင်ရင်သည် အထူးဝမ်းသာနေပုံရသည်။ . .
“ဆာဂျင်ပီးယားစ်ပါလား၊ အေးလေ... နာမည်ကို ကြားကတည်းက မင်းကို ချက်ချင်း မှတ်မိဖို့ကောင်းတာ၊ နေစမ်းပါဦးကွ၊ ချက်တာနူးဂါး တိုက်ပွဲတုန်းက မင်းရဲ့ မှတ်ဆိတ်မွေးဟာ”
“ခင်ဗျားရဲ့ မုတ်ဆိတ်မွေးလောက်ကို ရှည်ခဲ့တာပေါ့ ဗိုလ်ကြီးရ”
“ဗိုလ်မှူးကွ"
အိုဘရိုင်ရင်က ခပ်တည်တည်နှင့် ကြိမ်းလိုက်သည်။ ပြီးမှ- . ။
“နသန်ပီးယားစ် ဆိုတာ တပ်မတော်ရဲ့ အတော်ဆုံး ကင်းထောက်။ လူနီတွေနဲ့ ယှဉ်တဲ့အခါမှာ အကောင်းဆုံး တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်း ရှိတဲ့လူ။ ပြီးတော့လည်း သေနတ်ပစ်လက်အဖြောင့်ဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်” . ။
ပီးယားစ်က ခပ်တည်တည် ဝင်ပြောသည်။ .
“ခင်ဗျားက အဲလေ ဗိုလ်မှူးက လွဲရင်ပေါ့ဗျာ၊ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲဟိုနေ့တုန်းကဆိုရင်"
သူတို့နှစ်ဦးသည် နံဘေးနံဘီတွင် ရှိနေသူများကို လုံးဝဂရုမစိုက်တော့ဘဲ တစ်ဦးပခုံးကို တစ်ဦးက ဖက်ရင်း အရက်ရောင်းသည့် ကောင်တာဆီသို့ ချီတက် သွားကြလေတော့သည်။ ကောင်တာသို့ ရောက်သည့်အခါ အရက်ရောင်းသူထံ လက်ပြ၍ အရက်မှာလိုက်ပြီး လေသံခပ်တိုးတိုးနှင့် စကားဆက်ပြောနေကြ၏။
စားပွဲတွင် ကျန်နေသူ ငါးဦးသည် ခေတ္တမျှကြာအောင် ငြိမ်ကျသွား ပြီးနောက် မာရီကာဖဲယားချိုင်းက ဝေခွဲမရသော လေသံနှင့် ပြောလိုက်ပြန်သည်။
“ဟို ရဲမှူးက ခင်ဗျားက လွဲရင်ပေါ့ဗျာလို့ ပြောတာ၊ ဘာသဘောလည်း”
သူတို့ ပြောနေတာက ကင်းထောက်တဲ့ကိစ္စ၊ လူနီတွေနဲ့ တိုက်တဲ့ကိစ္စ၊ သေနတ်ပစ်တဲ့ ကိစ္စတွေပဲ မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ ဒီဗိုလ်မှူး လုပ်နိုင်တဲ့အလုပ်တွေက ပုံစံ ဇယားတွေထဲမှာ ဂဏန်းတွေ ရေးဖြည့်တာတို့၊ ဟို ညစ်တီးညစ်၊ ပုံပြင်တွေကို ပြောပြတတ်တာတို့” ..
ဘုရင်ခံ ဖဲယားချိုင်းက သူ့တူမ၏ လက်ဖျံကို လက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါ၏။ .
“ဟဲ့ ချစ်ချစ် အိုဘရိုင်ရင်ဟာ တောင်ပိုင်းနှင့် မြောက်ပိုင်း စစ်ဖြစ်တုန်းက သူရဲကောင်းတံဆိပ်တွေ အများကြီး ရခဲ့တဲ့ စစ်သားဟုစ်ယောက်ပဲကွဲ “ သူဟာ သေနတ်ပစ်တဲ့နေရာမှာ သိပ်တော်တယ်။ သူဟာ ငါ့ရဲ့ အထူးစပါယ်ရှယ် လက်ထောက်ကွဲ။ ဦးလေးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကာကွယ်တတ်ဘူး။ အေး... ဒါပေမဲ့ မေဂျာအိုဘရိုင်ရင်သာ ဦးလေးအနားမှာ ရှိရင် ဘယ်လူကမှ မစော်ကားရဲ့ - ဘူးပေါ့" - မာရီကာသည် မယုံကြည်သော မျက်နှာလေးနှင့် အိုဘရိုင်ရင်၏ ကျောပြင် ကြီးကို လှမ်းကြည့်ပြီးနောက် တစ်ခုခု ပြောရန် ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် အိုဘရိုင်ရင်နှင့် ပီးယားစ်တို့သည် ဝီစကီဖန်ခွက်များကို ကိုယ်စီကိုင်ရင်း စားပွဲ ရှိရာသို့ ပြန်လာကြသဖြင့် မပြောဖြစ်တော့ပါ။ သူ့တို့နှစ်ဦးသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆွေးနွေးလာကြသည်။ ပီးယားစ်က စိတ်တိုနေပုံရပြီး ဘရိုင်ရင်က တောင်းပန်တိုးလျှိုးနေပုံ ရပါ၏။
နသန်ပီးယားစ်က ပြောလိုက်သည်။
“ဒီမှာ အိုဘရိုင်ရင်၊ ဒီ “ဆက်ကော်ဟွန်း' ဆိုတဲ့ ငတိဟာ လူသတ်တယ်။ မီးရထားတွေကို ဓားပြတိုက်တယ်။ လူဖြူနဲ့ လူနီတွေကြားမှာ တိုက်ပွဲဖြစ်အောင်မြှောက်ပေးတယ်။ လူနီတွေကို အရက်နဲ့ သေနတ်လက်နက်တွေ ရောင်းတယ်”
အိုဘရိုင်ရင်က လေပြည်ထိုးလိုက်ပြန်ပါ၏။ ။ “ဟုတ်တယ်၊ ဒီငတိဟာ ကြိုးစင်နဲ့ အထိုက်တန်ဆုံး ငတိပဲ”
“ဒါပေမဲ့ သူ့ကို ဥပဒေဘက်တော်သား တစ်ယောက်ယောက်က ဖမ်းမိမှသာ အရေးယူလို့ရမှာဗျ။ ပြီးတော့လည်း ကျုပ်ကသာ ဥပဒေဘက်တော်သားခင်ဗျားတို့ လူစုက ဘာများ တတ်နိုင်မှာမို့လို့လဲ အခု သူ့ကို ဟမ်းဘို့ ခံတပ်မှာ ဖမ်းမိထားပြီ။ ကျွန်တော့်ဆန္ဒက ခင်ဗျားတို့ ရထားနဲ့ လိုက်လာပြီး သူ့ကို နောက် ရထားနဲ့ ပြန်ခေါ်လာဖို့ပဲ”
“ဒီမှာ နသန်၊ ဗိုလ်မှူးကြီး ပြောတဲ့စကားကို မင်းလည်း ကြားသားပဲ ဥစ္စာ” '
အိုဘရိုင်ရင့်က စိတ်မသက်မသာနှင့် ကလဲယားမွန့်ဘက်သို့ လှည့်၍ပြောလိုက်ပြန်၏။
