မောင်ထွန်းသူ - ရဲတိုက်(ဒု)

(၁)

          ကျောက်မီးသွေးတွင်းနှင့် သတ္တုတွင်း အလုပ်သမားများ၏ ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာဘုတ်အဖွဲ့ ကို အတိုကောက် အားဖြင့် အမ်၊ အက်ဖ်၊ ဘီ ဟု လူသိများကြ၏။ အမ်အက်ဖ်ဘီရုံးကို လန်ဒန်မြို့ တင်းမြစ်၏ ဘယ်ဘက်ကမ်း တာရိုးပေါ်ရှိ အလွန် ခံ့ညားထည်ဝါသည့် အဆောက်အအုံကြီး တစ်ခုတွင် ဖွင့်လှစ်ထားသည်။ ဝက်စမင်စတာ ဥယျာဉ်နှင့်လည်း များစွာ မဝေးပေ။ ကုန်သွယ်ရေးဘုတ်အဖွဲ့၊ သတ္တုတွင်းဌာနများနှင့်လည်း နီးသဖြင့် သွားမှုလာမှု ဆက်သွယ်မှု လွယ်ကူလေသည်။ ယင်းဌာနမှ နှစ်ခုသည် အမ်အက်ဖ်ဘီအ ဖွဲ့ ၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ဘဲ သူတို့ဌာန တစ်ဌာနချင်းစီ၏ အကျိုးကိုသာ ရှေ့တန်းတင်နေကြသည့် အားလျော်စွာ အမ်အက်ဖ်ဘီ အဖွဲ့ အပေါ် စီမံခန့်ခွဲမှု ကိစ္စကို အကြောင်းပြု၍ ဌာနချင်း အမြဲတစေ ရန်ဖြစ်နေကြသည့် ဌာနများ ဖြစ်လေသည်။

          သြဂုတ်လ ၁၄ ရက်နေ့သည် ရာသီဥတုကောင်းမွန်၍ အလွန်သာယာကြည်လင်သော နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်၏။ ထိုနေ့တွင် စိတ်သစ်လူသစ်ဖြစ်ကာ အားမာန်သစ် ဝင်လျက်ရှိသော အင်ဒရူးသည် အမ်အက်ဖ်ဘီရုံး အဆောက်အအုံပေါ်သို့ အလွန်တက်ကြွသော စိတ်ဓာတ်ဖြင့် လှမ်းတက်လျက်ရှိ၏။ သူ့မျက်လုံးများသည် လန်ဒန်မြို့တော်ကြီးကို အနိုင်ယူတော့မည့် အရိပ်အယောင်များကိုပင် ဖော်ပြနေသယောင်ရှိ၏။

          “ကျွန်တော်ဟာ ကျန်းမာရေး အရာရှိသစ်ပါ”

          ရုံးထဲသို့ အရောက်တွင် ပထမဦးဆုံး တွေ့ရသည့် ယူနီဖောင်းဝတ်စုံနှင့် ဝန်ထမ်းအား အင်ဒရူးက ပြောသည်။ ဝန်ထမ်းကလည်း တရိုတသေ တလေးတစားနှင့် ဆီးကြိုသည်။ သူ၏ အပြု အမူမှာ အင်ဒရူး ရောက်အလာကို မျှော်လင့်နေပုံရလေသည်။

          “ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျာ၊ ကောင်းပါပြီ ခင်ဗျာ၊ ဒေါက်တာအနေနှင့် ကျွန်တော်တို့ ဆရာ မစ္စတာဂစ်လ်ဂျုံးကို တွေ့ချင်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်” ဟု အင်ဒရူးအား ပြောနေရာမှ တစ်ဆက်တည်းပင် ဓာတ်လှေကားစောင့် ဘက်သို့လှည့်၍ “ငါတို့ဆရာဝန်အသစ်ကို မစ္စတာဂစ်လ်ဂျုံး အခန်းထိ ပို့ပေးလိုက်ပါကွာ” ဟု ပြောလိုက်လေ၏။

          ဓာတ်လှေကားသည် ညင်သာစွာ တက်သွားသည်။ အစိမ်းရောင် သုတ်ထားသော အခန်းများနှင့် နံရံများစွာကို ရိပ်ခနဲ ရိပ်ခနဲ မြင်တွေ့လိုက်ရပြီးနောက် တစ်ခုသောအထပ်တွင် ရပ်သွားလေသည်။ စောစောက သူတွေ့ခဲ့ရသော ဝန်ထမ်း၏ ဝတ်စုံမျိုးနှင့် ဝန်ထမ်းတစ်ဦးအား ထပ်မံတွေ့ရပြန်သည်။ ထိုဝန်ထမ်းကပင် သူ့ အား ကြီးမားကျယ်ဝန်း၍ အလင်းရောင်ကောင်းစွာရသော အခန်းကြီး တစ်ခုဆီသို့ ခေါ်သွားသည်။ ခဏမျှအကြာတွင် သူသည် ထိုအခန်းကြီး အတွင်း၌ လက်ထဲမှ တိုင်းမ်သတင်းစာကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ထိုင်နေရာမှ ကတိုက်ကရိုက် ထကာ သူ့အား ဆီးကြိုလိုက်သော မစ္စတာဂစ်လ်၏ လက်များကို ဆွဲကိုင် နှုတ်ဆက်လျက် ရှိလေ၏။

          “ကျွန်တော် အလုပ်ဝင်တာ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ မနေ့ကမှ ပြင်သစ်က ပြန်ရောက်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အလုပ် လုပ်ဖို့ကတော့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ"

          အင်ဒရူးက အားတက်သရော ပြောလေသည်။ “ကောင်းပါတယ်”

          ဂစ်လ်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ပြန်ပြောလေသည်။ ဂစ်လ်သည် ခပ်ပျော်ပျော် နေတတ်ပုံရ၏။ ရွှေကိုင်းမျက်မှန် တပ်ထားပြီး နက်ပြာရောင်ဝတ်စုံနှင့် နက်ပြာရောင် နက္ကတိုင်များကို သေသပ်စွာ ဝတ်ထားသည်။ သူသည် အင်ဒရူးအား ဖော်ရွေသော အပြုံးဖြင့် ဆီးကြိုလျက် ရှိလေသည်။

          “ထိုင်ပါခင်ဗျာ၊ လဖက်ရည် သောက်မလား၊ နွားနို့ပူပူကလေး သောက်မလား၊ ကြိုက်တာ ပြောပါ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဆယ့်တစ်နာရီ ထိုးမှ တစ်ခုခု သောက်လေ့ရှိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ..... ဪ .. အခုပဲ ဆယ့်တစ် နာရီထိုးတော့မှာပဲ”

          “ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် ...”

          အင်ဒရူးသည် စကားကို မဆက်နိုင်သေးဘဲ တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေလေသည်။ ပြီးမှ “အလုပ် အကြောင်းကို လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း ပြောပြနိုင်ပါတယ်” ဟုဆက်ပြောလေသည်။

          ငါးမိနစ်ခန့် အကြာတွင် လက်ဖက်ရည် တစ်ခွက်နှင့် နွားနို့ပူပူ တစ်ဖန်ခွက်ကို ယူ၍ ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဝင်လာသည်။ “ကျွန်တော်ယူလာတာ မှန်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ် မစ္စတာ ဂစ်လ်၊ နွားနို့ ကို ကျအောင် ကျိုလာပါတယ်”ဟု ပြောလေသည်။

           “ကျေးဇူးတင်တယ် စတီဗင်” စတီဗင် ပြန်ထွက်သွားသည့်အခါ ဂစ်လ်က အင်ဒရူးကို ကြည့်၍ ပြုံးသည်။

          “စတီဗင်ဟာ အင်မတန် အသုံးဝင်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဆိုတာ နောက်တော့ ဒေါက်တာ သိလာပါ လိမ့်မယ်။ အလွန် အရသာထူးတဲ့ ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုတ် ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးနိုင်တယ်၊ တကယ်တန်း ကျတော့လည်း ရုံးမှာ လက်တို လက်တောင်း ခိုင်းဖို့အတွက် လူကောင်ရ ဖို့က မလွယ်ဘူး၊ ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ ရောက်နေတဲ့ ဝန်ထမ်း တွေကလည်း ဌာနပေါင်းစုံက လူတွေ၊ ပြည်ထဲရေး ဌာန၊ သတ္တုတွင်း ဌာန၊ ကုန်သွယ်ရေး ဘုတ်အဖွဲ့ စတဲ့ဌာနတွေက လူတွေ၊ အဲဒီတော့ လူပေါင်းစုံတယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့၊ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရေကြောင်း ထိန်းသိမ်းရေး အဖွဲ့ရုံးက လာတဲ့သူပါ”

          အင်ဒရူးသည် နွားနို့သောက်ရင်းမှ သူလုပ်ရမည့် တာဝန်ပိုင်းကို မေးသည်။ ဂစ်လ်က အင်ဒရူး၏ အမေးကို မဖြေဘဲ ရာသီဥတု အကြောင်း၊ ပြည်သူ့ ဝန်ထမ်းများ၏ ပင်စင် စီမံကိန်း အကြောင်း စသည့် အလုပ်နှင့် မဆိုင်သော အကြောင်းအရာများကို သာ ပြောနေလေသည်။ ထို့နောက် သူကိုယ်တိုင်ပင် အင်ဒရူး၏ အခန်းသို့ လိုက်ပို့လေ၏။

          အင်ဒရူးအတွက် ပြင်ဆင်ထားသည့် အခန်းမှာ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ရှိလှပေသည်။ အပြင်အဆင်ကလည်း ခမ်းနား၏။ ကော်ဇောကို ခန်းလုံးပြည့် ခင်းထားလေ၏။ အလင်းရောင်လည်း ကောင်းစွာရသည်။ တင်းမြစ်ကို အပေါ်မှ စီး၍ မြင်နိုင်သည့် နေရာဖြစ်သည်။ အခန်းမှာ လုံလုံခြုံခြုံလည်း ရှိလှသည်။ အပြင်မှ အသံဗလံများ မဝင်နိုင်အောင် စီမံထားသည့် အသံလုံခန်း ဖြစ်ပေသည်။

          ဒေါက်တော့အတွက် ဒီအခန်းကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ရွေးခဲ့တာပဲ၊ ပြန်ပြီး ပြုပြင်မွမ်းမံခဲ့ရသေးတယ်၊ ဆောင်းရာသီမှာသုံးဖို့ ကျောက်မီးသွေး မီးဖိုလည်း ရှိတယ်၊ အဆင်တော့ ပြေပါလိမ့်မယ်၊ ဒေါက်တာ သဘောကျရဲ့ လား

          “သဘောကျပါတယ်၊ သိပ်ကို ကောင်းတဲ့အခန်းပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ... “ကဲ ... လာ၊ ဒေါက်တာရဲ့ အတွင်းရေးမှူး မစ္စမာဆန်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးမယ်”

          ဂစ်လ်သည် အင်ဒရူး၏ အခန်နှင့် ဆက်နေသော တစ်ဖက်ခန်း၏ တံခါးကို အသာအယာ ခေါက်လိုက်ပြီး အသာအယာပင် တွန်း၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ စားပွဲငယ် တစ်လုံးတွင် ထိုင်၍ သတင်းစာ ဖတ်နေသည့် မစ္စမာဆန်သည် သူမ၏ လက်ထဲမှ ဖတ်လက်စ တိုင်းမ်သတင်းစာကို ချထားလိုက်ပြီး ထိုင်ရာမှ ထရပ် လိုက်သည်။

          “ကောင်းသော နံနက်ခင်းပါ မစ္စမာဆန်"

          “ကောင်းသော နံနက်ခင်းပါ မစ္စတာဂစ်လဲ”

          “မစ္စမာဆန်၊ ဒီဟာ ဒေါက်တာမေဆန်”

          “ကောင်းသော နံနက်ခင်းပါ မစ္စတာမေဆန်”

          အပြန်အလှန် နှုတ်ဆက်နေကြသည်များကို ကြည့်ကာ အင်ဒရူးမှာ ခပ်ကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားမိသေး သော်လည်း ချက်ချင်းပင် သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ထိန်းပြီး သူ တို့နှင့် ရော၍ စကားပြောနိုင်အောင် ကြိုးစားသည်။

          ငါးမိနစ်ခန့်မျှ ထွေရာလေးပါး စကားများ ပြောဆိုပြီးနောက် ဂစ်လ်သည် အင်ဒရူးအား တလေးတစား နှုတ်ဆက်၍ ပြန်သွားသည်။ သူ မပြန်မီ အင်ဒရူးအား “ကျွန်တော် ခင်ဗျားအတွက် ဖိုင်တချို့ ပို့လိုက်မယ်” ဟု ပြောသွားလေသည်။

          ဂစ်လ် ပို့လိုက်မည်ဟု ပြောသွားသော ဖိုင်များကို စတီဗင် လာ၍ ပို့သည်။ စတီဗင်သည် ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုတ်ခြင်းနှင့် နွားနို့ဖျော်ခြင်း၌သာ ကျွမ်းကျင်သည် မဟုတ်ပေ။ ဖိုင်တွဲများကို အသယ် အယူ ပြုလုပ်ရာ၌လည်း ကျွမ်းကျင်သည်ကို တွေ့ရသည်။ တစ်နာရီလျှင် တစ်ကြိမ်ကျ အင်ဒရူး အခန်းတွင်းသို့ ဝင်၍ ဝင်စာ' ခွက်ထဲသို့ ထည့် စရာ ရှိသည်များကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ထည့်ပေးသည်။ ဝင်စာများကို တင်နေရင်းမှ “ထွက်စာ” ခွက်ကို ကြည့်သည်။ ထွက်စာခွက်တွင် စာရွက်တစ်ရွက်တလေမျှ မရှိချေ။

          အင်ဒရူးသည် ဂစ်လ် ပို့လိုက်သော ဖိုင်များကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ဖတ်သည်။ ဖိုင်များမှာ အမ်၊ အက်ဖ်၊ ဘီ  အဖွဲ့၏ အစည်းအဝေးမှတ်တမ်း အဟောင်းများ ဖြစ်၍ အရေးကြီးသော အချက် အလက်များ လုံးဝမပါချေ။ဖတ်ရသည်မှာ အလွန် ပျင်းစရာကောင်းသည်။ သူသည် အချိန် အနည်းငယ်မျှနှင့် မှတ်တမ်းအားလုံးကို ဖတ်၍ ပြီးသွားလေ၏။

          အလွန် အလုပ်လုပ်ချင်နေသော အင်ဒရူးတွင် ဘာတစ်ခုမျှ လုပ်စရာ မရှိတော့ပေ။ သူသည် စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် မစ္စမာဆန်ကို ခေါ်၍ စကားစမြည် ပြောကြည့်သည်။ မစ္စမာဆန်၏ ပြောပြချက်အရ သူမသည် ပြည်ထဲရေးဌာန လက်အောက်ရှိ ရေ ခဲစိမ် အသားများ စစ်ဆေးရေး ဌာနစိတ်မှ လာသူ ဖြစ်ကြောင်း သိရ ၏။ သူမကလည်း အလုပ်နှင့် ပတ်သက်၍ မည်မည်ရရ ပြောတတ်ခြင်း မရှိချေ။ သူမက ရုံးချိန်မှာ နံနက် ဆယ်နာရီမှ ညနေ လေးနာရီ အထိ ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြောပြသည်။ နောက်ထပ် သူ မထံမှ သိရသည့် အကြောင်းအရာမှာ သူမ ဒုတိယ ခေါင်းဆောင် အဖြစ် ပါဝင်နေသော သူမ၏ ရုံးခန်းမှ အမျိုးသမီး ဟော်ကီအသင်း အကြောင်းသာ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ တိုင်းမ်သတင်းစာကို ဖတ်မလားဟုလည်း မေးသည်။ သူမ၏ အကြည့်မှာ အေးအေးသာသာ နေစေလိုသော ဆန္ဒကို ဖေဖော်ပြနေပုံရပေ၏။

          သို့သော်လည်း အင်ဒရူးကတော့ စိတ်အေး နားအေး မနေနိုင်ချေ။ အနားယူပြီးစမို့ စိတ်သစ် လူသစ် ဖြစ်လျက် ရှိပေရာ အလုပ်ကိုသာ များများ လုပ်လိုသည်။ ယခု တွေ့နေရသည့် အခြေအနေအရ ဆိုလျှင် သူသည် လုပ်စရာ ကိုင်စရာ များများစားစား ရှိမည့်ပုံ မပေါ်ပေ။ သူသည် စိတ်ပျက်စွာဖြင့် အသက်ဝင် လှုပ်ရှားလျက်ရှိသော မြစ်ပြင်ကို ငေးမောနေမိသည်။ မြစ်ပြင်ထက်ဝယ် ဆွဲသင်္ဘောများနှင့် ကျောက်မီးသွေးတင် သင်္ဘောကြီးများသည် ပျားပန်းခပ်မျှ သွားလာ လှုပ်ရှားလျက် ရှိကြလေ၏။

ခဏမျှ အကြာတွင် အင်ဒရူးသည် ဂစ်လ်ထံ ပြန်ရောက်လာသည်။ “ကျွန်တော့် အလုပ်ကို ဘယ်တော့လောက်မှ စပြီး လုပ်နိုင်မယ် ထင်သလဲ” အင်ဒရူး၏ မေးခွန်းကြောင့် ဂစ်လ် အံ့အားသင့်သွားသည်။

“ဘယ်လိုလဲ ဒေါက်တာ၊ ကျွန်တော်ဖြင့် အံ့လို့ မဆုံးတော့ဘူး၊ ကျွန်တော် ပေးခဲ့တဲ့ ဖိုင်တွေဟာ ဒေါက်တာ အတွက် တစ်လစာ အလုပ်ပေးထားတာပဲ”