မောင်ခေတ်ထွန်း - ရုရှပုံပြင်များ

မူလစ်နှင့်ဝက်ဝံကြီး

          တစ်ခါက မူဇစ်အမည်ရှိ ယာသမားကြီးတစ်ဦးရှိလေသည်။ တစ်နေ့တွင် သူသည် မုန်လာဥများစိုက်ပျိုးရန် တောအုပ်ထဲရှိ ယာခင်းသို့သွားသည်။ သူသည် ယာကွင်းထဲတွင် မြေကြီးကို ထွန်ယက်နေစဉ် ဝက်ဝံတစ်ကောင်သည် သူ့ထံသို့ ရောက်ရှိလာ“မူဇစ်၊ ခင်ဗျားရဲ့ အရိုးတွေကို ကျွန်ုပ်ချိုးပစ်လိုက်မယ်” ဟု ကြုံးဝါးပြောဆိုလေသည်။

          ထိုအခါက ဇစ်က “ဝက်ဝံကြီးရယ် ကျွန်ုပ်ရဲ့ အရိုးတွေကိုတော့ မချိုးလိုက်ပါနဲ့။ ကျွန်ုပ်အရိုးတွေကို ချိုးမယ့်အစား မုန်လာဥစိုက် နေတာ ကူညီပါလား။ မုန်လာဥတွေသီးလာရင် ကျွန်ုပ်က မြေကြီး

အောက်ပိုင်းက အမြစ်တွေယူပြီး သင့်ကိုအပေါ်ပိုင်းမှန်သမျှ အကုန် ပေးပါ့မယ်” ဟု ပြောဆိုလေသည်။

မူဇစ်၏စကားကိုကြားသော် ဝက်ဝံကြီးက... ။

          “ကောင်းပြီ၊ ကျွန်ုပ်ကို လိမ်လည်လှည့်ဖြားဖို့တော့ မကြံနဲ့ နော် ကျုပ်အကြောင်း သိတယ်မဟုတ်လား” ဟု ပြောဆိုကာ တောအုပ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ မကြာမီ ယာခင်းထဲတွင် မုန်လာဥကြီးများ သီးလာကာ ကြီးလာကြသည်။ ဆောင်းဦးပေါက်ရာသီတွင် မူဇစ်သည် မုန်လာ ခင် ထဲသို့ သွားကာ မုန်လာဥများကို တူးဖော်ယူလေသည် ။ ထိုအချိန်တွင် ငက်ဝံကြီးသည် တောထဲမှထွက်လာကာ မူဇစ်အား

          “ကဲ-ဇစ်၊ ကျွန်ုပ်ကို သင့်ကတိအတိုင်း မုန်လာဥရှယ်ယာ ခွဲဝေပေးပေတော့”

          ဟု ဆိုလေသည်။

          မူဇစ်က

          “ကောင်းပါပြီ။ သင်ဟာ အပေါ်ပိုင်းပိုင်ဆိုင်ပြီး ကျွန်ုပ်ဟာ အောက်ပိုင်းအမြစ်တွေကို ပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အပေါ်ပိုင်းမှန်သမျှကို သင်ယူပါ”

          ဟုဆိုကာ ဝက်ဝံကြီးအား မုန်လာရွက်များကို ပေးလိုက်ပြီး မူဇစ်က မုန်လာဥများကိုယူဆောင်၍ လှည်းပေါ်တွင် စုတင်သည်။ ထို့နောက် မုန်လာဥများကို ရောင်း ချရန် ဈေးသို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

          လမ်းခရီးတွင် မူဇစ်သည် ဝက်ဝံကြီးနှင့် တွေ့ဆုံပြန်သည်။ ဝက်ဝံကြီးက သူ့အား

          “အသင် ဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ” ဟု မေးသည်။

          မူဇစ်က “မုန်လာမြစ်တွေကို ဈေးမှာ သွားရောင်းချမလို့ပါ”

          ဟု ပြန်ဖြေသည်။

          “ဒီအမြစ်တွေဟာ ဘယ်လောက်အရသာရှိလို့လဲ။ မြည်းစမ်း ကြည့်ရအောင်”

           ဟု ဝက်ဝံကြီးက ပြောဆိုသည်။

          မူဇစ်လည်း မုန်လာဥတစ်လုံးကို ဝက်ဝံကြီးအား ပေးလိုက် သည်။ ဝက်ဝံကြီးသည် မုန်လာဥကို ကိုက်ချိုးမြည်းကြည့်ပြီး သော်... ။

          “ဟာ... သင်ဟာ ကျွန်ုပ်ကို လိမ်ညာတာပဲ။ သင့်ရဲ့ အမြစ် တွေက ကျွန်ုပ်ရဲ့ အရွက်တွေထက်တောင် သိပ်ချို နေပါကလား။ သင်ဟာ ဘယ်တော့မှ ကျွန်ုပ်ရဲ့ တောထဲမှာ ထင်းလာခွေဖို့ မကြိုး စားနဲ့တော့။ ကျွန်ုပ် သင့်အရိုးတွေကိုချိုးပစ်မိလိမ့်မယ်”

          ဟု ဒေါသ တကြီးပြောဆိုလေသည်။

          နောက်နှစ်တွင် မူဇစ်သည် မုန်လာဥစိုက်ပျိုးခဲ့သည့်နေရာ တွင်ပင် ဂျုံများကို စိုက်ပျိုးပြန်လေသည်။ မကြာမီ များသည် သီးမှည့်လာသည်။ မူဇစ်သည် ဂျုံခင်းသို့ ဂျုံများကိုရိတ်သိမ်းရန် လာစဉ် ဝက်ဝံကြီးက သူ့အား စောင့်ကြိုနေလေသည်။

          ဝက်ဝံကြီး က သူ့အား-

           “ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်ုပ်ကိုလိမ်ညာဖို့ မကြိုးစားနဲ့ ၊ ကျွန်ုပ်ရဲ့ ဝေစုကိုပေးပေတော့”

          ဟု ဆိုလေသည်။

          ထိုအခါ မူဇစ်က

          “ဝက်ဝံကြီး မုန်လာဥတုန်းက သင့်ကို အရွက်တွေပေးမိလို့ ကျွန်ုပ်ကို စိတ်ဆိုးခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ သင်ဟာ အမြစ်ကိုကြိုက်တဲ့အတွက် ဒီတစ်ခါ သင့်ကိုအမြစ်ကိုပေးပါ့ မယ်။ ကျွန်ုပ်ကတော့ သင်မကြိုက်တဲ့အပေါ်ပိုင်းပဲ ယူပါ့မယ်”

          ဟု ဆိုကာ မူဇစ်နှင့်ဝက်ဝံကြီးတို့သည် ဂျုံများကို ရိတ်သိမ်းကြသည်။ မူဇစ်သည် မြေကြီးမှ အမြစ်များအားလုံးကို ဝက်ဝံကြီး အားပေး လိုက်ပြီး ဂျုံသီးနှံအားလုံးကို ယူထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် မူဇစ် သည် သီးနှံများကိုလှည်းပေါ်တင်ကာ အိမ်သို့ ယူဆောင်လာခဲ့လေ သည်။

          ဝက်ဝံကြီးသည် အမြစ်များကို အားရပါးရ ဝါးစားသည်။ သို့သော် ဘာမျှအရသာမရှိ။ သစ်သားကိုဝါးစားရသည့်အရသာနှင့် အတူတူပင် ဖြစ်၏။ ဝက်ဝံကြီးသည် မူဇစ်အပေါ် အလွန်ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ မူဇစ်နှင့် ဝက်ဝံကြီးသည် ရန်သူ များဖြစ်သွားကြလေသည်။

မြေခွေးနှင့် ကြိုးကြာငှက်

          တစ်ခါက မြေခွေးနှင့်ကြိုးကြာငှက်တို့သည် အဆွေခင်ပွန်း ဖွဲ့၍ နေထိုင်ကြလေသည်။ တစ်နေ့တွင် မြေခွေးသည် ကြိုးကြာ ငှက်အား...

          “မိတ်ဆွေ၊ ကျွန်ုပ်နဲ့ အတူ ညစာစားလှည့်ပါ၊ သင့်ကို အကောင်းဆုံး ပြုစုပါရစေ”

          ဟု ညစာကျွေးမွေးရန် ဖိတ်ကြားလေ သည်။

          ထိုသို့ဖြင့် ကြိုးကြာငှက်သည် မြေခွေးတည်ခင်းသော ညစာ စားပွဲသို့ လာခဲ့လေသည်။ မြေခွေးသည် ဆန်ပြုတ်ကို ချက်ပြုတ် ကာ ပန်းကန်ပြားတွင်ထည့်၍... ။

          “ဒီဆန်ပြုတ်ကို မိတ်ဆွေကြီး ကြိုက်နှစ်သက်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ ဒီဆန်ပြုတ်ကို ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ချက်ထားတာပါ”

          ဟုဆိုကာ ကြိုးကြာငှက်အား ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုချ၍ ကျွေးလေသည်။           

          ကြိုးကြာငှက်သည် ပန်းကန်ထဲတွင်ရှိသော ဆန်ပြုတ်ကို နှုတ်သီးဖြင့်ထိုး၍ အနည်းအကျဉ်းသာ စားသုံးနိုင်လေသည်။

          ထိုအချိန်တွင် မြေခွေးကြီးသည် ပန်းကန်ထဲမှ ဆန်ပြုတ်ကို လျာနှင့်လျှက်၍စားရာ ပန်းကန်ထဲတွင် ဆန်ပြုတ်များကုန်သွား လေသည်။ ထို့နောက် မြေခွေးကြီးက ကြိုးကြာငှက်အား...

          “ဝမ်းနည်းပါတယ် မိတ်ဆွေ၊ ကျွန်ုပ်မှာ သင့်ကိုထပ်ကျွေးဖို့ မရှိတော့ပါဘူး”

          ဟု ဆိုလေသည်။ ။

          ထိုအခါ ကြိုးကြာငှက်က

          “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ကျွန်ုပ် လုံလောက်ပါပြီ။ ကျွန်ုပ်ကလည်း သင့်ကို ကျွန်ုပ်နဲ့အတူ ညစာ လာစားဖို့ ပြန်လည်ဖိတ်ကြားပါတယ်။ လာမယ် မဟုတ်လား”

          ဟု မြေခွေးကို မေးလေသည်။

          နောက်နေ့တွင် မြေခွေးသည် ညစာစားသုံးရန် ကြိုးကြာငှက် ထံသို့ ရောက်ရှိလာလေသည်။ ကြိုးကြာငှက်သည် စွတ်ပြုတ်ကို ချက်ပြုတ်ပြီး မြေခွေးစားသုံးရန် လည်ပင်းရှည်ကရားထဲတွင် ထည့်ပေးလေသည်။ ထို့နောက် ကြိုးကြာငှက်သည် မြေခွေးအား..

          “ကဲ... မိတ်ဆွေ၊ မြိန်ရှက်စွာ စားသုံးပေတော့။ ကျွန်ုပ်ရှိ တာ ဒါအကုန်ပဲ။ ဒီလိုပြောရတာ ကျွန်ုပ် ဝမ်းနည်းပါတယ်”

          ဟု ပြောကာ စွတ်ပြုတ်ထည့်ထားသော ကရားကိုမြေခွေးအား ပေး လေသည်။ မြေခွေးလည်း စွတ်ပြုတ်ကိုစားမည်ပြုရာ သူ့နှာခေါင်း သည် ကရားထိပ်တွင် တစ်နေလေသည်။ စွတ်ပြုတ်ကိုစား၍ မရချေ။ အနည်းငယ်လောက်သာ စားသုံးနိုင်လေသည်။ ကရား ပေါက်ထဲသို့ သူ့ဦးခေါင်းသည် အဆုံးဝင်၍ မရပေ။ ကြိုးကြာ ငှက်ကား နှုတ်သီးရှည်သူဖြစ်၍ ကရားထဲသို့ ဦးခေါင်းဝင်ကာ စွတ်ပြုတ်ကို ကုန်စင်အောင် စားနိုင်လေသည်။ ထို့နောက် ကြိုးကြာ ငှက်က မြေခွေးအား...

          “ဝမ်းနည်းပါတယ် မိတ်ဆွေ၊ ကျွန်ုပ်မှာ သင့်ကို ကျွေးဖို့ ဘာမှ မကျန်တော့ပါဘူး”

           ဟု ပြောဆိုလေသည်။

          ထိုအချိန်မှစ၍ မြေခွေးနှင့်ကြိုးကြာငှက်တို့သည် မိတ်ဆွေ ပျက်ပြားကာ ရန်သူအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

ဆိုဗီယက်နိုင်ငံ မော်စကိုမြို့ Foreign Language Publishing House တိုက်ထုတ် Russian Folk Tales  စာအုပ် မှ The Fox and the Crane