မောင်ခိုင်လတ် - ကောင်းကင်ရဲ့ဥပဓိ

           လူတွေဟာ ဒွိဟစိတ်တွေနဲ့ အမြဲထွေးလုံးရစ်ပတ် ဖြစ်နေတတ်ကြ တာမျိုးပါ။ ကောင်းမှုနဲ့ မကောင်းမှု၊ လောဘနဲ့ အလောဘ၊ ဓမ္မနဲ့အဓမ္မအားပြိုင် တဲ့ စိတ်ဓါတ်မျိုးဟာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အဇမှာ တစ်ချိန်တည်း ကပ်ငြိရောက်ရှိလာ တတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် အချို့ကိစ္စအရေးအရာတွေမှာ လူတွေဟာ ဆုံးဖြတ်ရခက်ခဲပြီး တွေဝေတတ်ကြ၊ မရေမရာဖြစ်တတ်ကြတာပေါ့။

           ဥပမာ ကျွန်တော်ဆိုရင် စွတ်စိုထိုင်းမှိုင်းတဲ့ မိုးရာသီကို မကြိုက်ဘူး ဒါပေမယ့် အပူရှိန်ကို အထိုက်အလျောက် ငြိမ်းသတ်နိုင်လို့ အဲဒီမိုးရာသီမှာနေသာ ထိုင်သာ ရှိမှုလေးကို နှစ်ခြိုက်နေမိတတ်တယ်။ ၁၉၉ရ ရဲ့ ပထမဆုံးမိုးရေစက်တွေကို စတင်တွေ့တဲ့ မတ်လ ၈ ရက်နေ့မှာ ကျွန်တော့်ပင်ကိုယ်စိတ်ဓါတ်အတိုင်း မနှစ် သက်တဲ့စိတ်နဲ့ နောက်ကျသွားပေမယ့် ပူလောင်အိုက်စပ်နေတဲ့အချိန် လေပြင်းအေးအေး အတိုက်ခံရတော့ သဘောတွေ ကျပြန်ရော။ အဲဒီမိုးက အတော်လေးသည်းသည်း ထန်ထန်ကို ရွာချလိုက်တာ။ ကျွန်တော်က လမ်းမကြီးတစ်ခုရဲ့ ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်လို့၊ မိုးလွတ်ရာနေရာကို အပြေးအလွှား ကြည့်လိုက်တော့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ အိမ်ဆိုင်ကလေး။ မြင်ရတဲ့ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်ကတော့ ကွမ်းယာ၊ ဆေးလိပ်နဲ့ အခြားချိုချဉ် ကွာစေ့၊ နေကြာစေ့၊ ဆီးထုပ်လို စားစရာတွေ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ မြင်နေရတာကိုက ဝယ်ချင်စရာပါ။ ထားသိုပြင်ဆင်ထားပုံကစလို့ ကြည့်လို့ကောင်းမွန်လှပါတယ်။ ဒါနဲ့ အိမ်ဆိုင်ကလေးရဲ့ အမိုးအောက်မှာ မိုးခိုရင်း တစ်ခုခုဝယ်ဖို့ အချိန်ဖြုန်းလို့ကောင်းအောင် အားထုတ်ဖို့ စဉ်းစားပါတယ်။

          ဒီတော့ကွမ်းယာဝယ်ပါတယ်။ ကွမ်းယာနေတဲ့ မိန်းကလေးကို တွေ့လိုက်ရ တော့ ကျွန်တော်နဲ့ အတန်အသင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေတဲ့ မိန်းကလေး ဖြစ်နေပြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လိုပဲ အခြားဈေးဝယ်သူ မိန်းကလေးနှစ်ဦး ရောက်နေနှင့်ပါတယ်။ သူတို့လည်း ကျွန်တော်နဲ့ အကြံတူပုံပါပဲ။ မိုးခိုရင်း ဈေးဝယ်၊ ဈေးဝယ်ရင်း မိုးခို အကြံရှိပုံရပါတယ်။ မိန်းကလေးက ကျွန်တော့ကို ဘယ်ကပြန်လာသလဲ၊ ခရီးထွက်သေးလား၊ ဘာတွေရေး နေလဲ စသဖြင့် မေးမြန်းလို့ ကျွန်တော်နဲ့ စကားလက်ဆုံကျနေပါတယ်။

          စကားပြောရင်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေက မိန်းကလေးရဲ့ နောက်ဘက်က ဆိုဒ်အပြင်ဘက် နံရံပေါ်ကို ရောက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော့် မျက်နှာကို ရေပူပူနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ရှိန်းနွေးသွားပါတယ်။ မိန်းကလေးရဲ့ အပြုံးချိုချိုတွေကို အားနာနာနဲ့ လျစ်လျူပြုခဲ့မိတာ ကျွန် တော်ရိုင်းများရိုင်းနေမလား။ ကျွန်တော် ရိုင်းစိုင်းခဲ့တယ်ဆိုရင် အဲသလို ရိုင်းစိုင်းအောင် သွေးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးတဲ့ လက်သည်တရားခံက ဘယ်သူလဲ။

(၂)

          အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ ကျွန်တော်အတွေးတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေပါ တော့တယ်။ မြန်မာတွေရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအကြောင်း၊ ကျင့်ဝတ်တွေအကြောင်း၊ ကိုယ်ကျင့်တရားအကြောင်း။ အဲဒီကမှ မြန်မာစကားပုံ ဆုံးမစာ၊ နီတိ၊ ဆိုရိုးစတာတွေကို ခြေရာခံ စဉ်းစားကြည့်မိပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့တစ်တွေ မှာဆိုရင် ဂန္ထဝင်စာပေ တွေဟာ ကျောက်စိုင်ကျောက်တောင်ကြီးတွေလို ထီးထီးမတ်မတ်ကြီးလို ရှိနေတာမျိုးပါ။ ပိဋကတ်၊ မဟာဝင်၊ ဗုဒ္ဓဝင်၊ ရာဇဝင်၊ နီတိကျမ်း၊ ပျို့၊ ကဗျာ၊ လင်္ကာ၊ ဆုံးမစာ၊ ဒဏ္ဍာရီ၊ ဓမ္မသတ်၊ လျှောက်ထုံး၊ ဖြတ်ထုံးတွေဟာ ကြွယ်ပိုးကြွယ်ဝ ရှိနေခဲ့တာပါ။

          မြန်မာလိုပဲ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ လူမျိုးအသီးသီးမှာ ရိုးရာအစဉ်အဆက် တီထွင်သုံးစွဲလာကြတဲ့ စကားပုံတွေ ရှိကြပါတယ်။ အရှေ့တိုင်း၊ အနောက်တိုင်း စကားပုံအသီးသီး ရှိကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာတွေမှာဆိုရင် အမြောက်အမြားပေါ့။

          အချို့စကားပုံတွေက Símiles၊ ဒါမှမဟုတ် Parabales ခေါ်တဲ့ ဥပမာ စကားပုံတွေ၊ (စန္ဒဂုတ်စစ်တိုက်သလို၊ ချစ်တီးခေါင်းသန်းရှာသကဲ့သို့၊ ဆပ်ပြာသည် လင်ပျောက်တဲ့အလား စတာတွေ) တချို့စကားပုံတွေက Metaphor ဆိုတဲ့ ဥပမာ စကားပုံတွေ (မှိုရတဲ့မျက်နှာ၊ သူခိုးပြေးမှ ထိုးကွင်းထ၊ ရေခဲနှင်းဆောင်း စတာတွေ) တချို့စကားပုံတွေကတော့ ရှေးလူကြီးသူမတွေရဲ့ ဆုံးမစကား၊ ဆိုရိုးကဆင်းသက်လာတဲ့ စကားပုံ စစ်စစ် Proverbs တွေ (ငုပ်မိသဲတိုင် တက်နိုင်ဖျားရောက်၊ တစ်နေ့ တစ်လံ ပုဂံဘယ်ရွေ့မလဲ စတာတွေ။ အဲဒီလိုစကားပုံတွေ အမျိုးအစားအလိုက် သီးသန့်စီရှိနေကြပါပြီ။

ကျွန်တော်တို့ စကားပုံတွေကို အကြမ်းအားဖြင့် ခွဲခြားကြည့်ရင် ကျမ်းဂန်လာ စကားပုံ၊ လူထုစကားပုံ၊ ခေတ်သစ်စကားပုံ၊ မြန်မာ့ အတွေးအခေါ်နဲ့ ကမ္ဘာ့အတွေး အခေါ်က ထင်ဟပ်လာတဲ့ စကားပုံတွေ စသည်ဖြင့် အမျိုးမျိုး ဆင်းသက်လာပါတယ်။ မြန်မာတွေဟာ နဂိုကတည်းက နှုတ်ရည်ပြည့်တဲ့လူမျိုး၊ စကားကြွယ်တဲ့စာအုပ် စာတမ်းတွေလည်း အရေအတွက် မနည်းလှပါဘူး။ ရှင်မဟာသီလဝံသ စကားပုံ၊ ကျည်းကန်စကားပုံ၊ သင်္ဂဇာ စကားပုံ၊ စကားပုံအဘိဓါန် Myanmar Proverbs စတဲ့စာအုပ်တွေ အသင့်ရှိနေပါပြီ။

          စကားပုံတွေရဲ့ မူလရင်းမြစ်ကို လေ့လာကြည့်တဲ့အခါ ကျမ်းထွက် ပေထွက်တွေက ပေါက်ဖွားလာတဲ့ စကားပုံတွေက မနည်းပါလားလို့ ဆင်ခြင်မိပါတယ်။ ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရရဲ့ တွေထဲက ပညာရဲရင့် ပွဲလယ်တင့်၊ အမာရွတ်မြင်လေ မင်းမဟော်ကိုသတိရလေ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ်ဇာတ်တော်ထဲက သူခိုးဓားရိုးကမ်း၊ ဓမ္မ သတ်တွေထဲက သံကိုကြွက်စား သားကိုစွန်ချီ၊ တောင်ဖီလာဆရာတော်ရဲ့ ရုပ ကောင်းလျက် ဆံထုံးဖျက်၊ ကျည်းကန်ရှင်ကြီး မေတ္တာစာထဲက ယောင်တောင်တောင်ကြောင်တက်တက် မောင်းကျောက်မှန်သည့်ကြက်၊ ရာဇဝင်ထဲက မရွယ်ဘဲ စော်ကဲ မင်းဖြစ်၊ ပုံပြင်တွေထဲက အလိုကြီး အရနည်း၊ မြွေပါလည်းဆုံး သားလည်းဆုံး စသည်ဖြင့် ပြောရရင် အများကြီးပါပဲ။

          အဲဒီလို ကျမ်းထွက်ပေထွက် မဟုတ်ဘဲ လူထုဘဝ၊ လူထုအတွေ့ အကြုံနဲ့ လူနေမှုစနစ်ကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ စကားပုံတွေလည်း ရှိပါသေးတယ်။ ကိုယ်ကကျူး ကိုယ့်ဒူးတောင်မယုံရ ကိုယ်ထင်ကုတင်ရွှေနန်း၊ ပညာမရှိ သူ၏ဝန်ထမ်း စတာမျိုးတွေပါ။ဒါပေမယ့် တချို့ စကားပုံတွေကတော့ အန္တရာယ်ဖြစ်စေနိုင်တဲ့ မသုံးသင့်တော့တဲ့ စကားပုံတွေလို့ ဆင်ခြင်ပြီး အသုံးအနှုန်း ပါးသွားတာတွေလည်းရှိပါတယ်။ ဥပမာဗမာအို ကျောင်းကြိုကျောင်းကြား၊ ဗမာရိုး ဘဲခိုး၊ ထားဝယ်ရိုး ကြက်ခိုး၊ ဗမာအတွေး ရှမ်းအပြေး၊ ဗမာစော ရှမ်းတောပြန် အစရှိတာမျိုး။

စကားပုံတိုင်းက မီးရှူးတန်ဆောင်မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ အလင်းရောင် မဟုတ် ခဲ့ပါဘူး။ လူမျိုးတစ်မျိုးရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုကို ဖေါ်ပြတဲ့ အတိုဆုံးစာပေ အမျိုးအစားဟာ စကားပုံတွေ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စကားပုံတိုင်းကတော့ လိုက်နာကျင့် သုံးအပ်တယ်လို့ တရားသေ စွဲမှတ်လို့မရနိုင်ပါဘူး။ ဆိုပါတော့ တစ်ရွာမပြောင်း သူကောင်းမဖြစ် (သမ္မတို့စက်လေးပါးနဲ့ ညီညွတ်တဲ့ အခြားရပ်ရွာကိုပြောင်းမှ ကောင်း မယ်)၊ နောက် သေချင်တဲ့ကျား တောပြောင်း တဲ့။ (မစွန့်သင့်တဲ့ အရပ်သုံးပါးအနက် ဇာတိအရပ်ကိုစွန့်ရင် ဘေးသင့်တတ်တယ်) စတာတွေဟာ မိမိကိုယ်ပိုင်အသိဉာဏ်နဲ့ ဆင်ခြင်သုံးသပ်ပြီးမှ လိုက်နာသင့်ကြောင်း ထင်ရှားပါတယ်။ အဲဒီလိုပါပဲ။ကြောက်ရင်လွဲ ရဲမင်းဖြစ်၊ ကြောက်တတ် ဝန်ကင်း၊ ဆင်းရဲ ငရဲမကြောက်၊ ငရဲကလူ ပြာပူမကြောက်၊ အနှေးကြံလွဲ အပြေးသန်လဲ၊ လူ့အောက်ကြို့လို့ လူပိမသေ စတာတွေဟာ စဉ်းစားဆင်ခြင်ထိုက်တဲ့ ကာလံဒေသံ အဂ္ဂဓနံနဲ့သာ မှန်ကန်နိုင်တဲ့ စကားပုံတွေ မဟုတ်လား။ ကာလပူတာ၊ သမယပူတာ အခါမဟုတ်သည် မဟုတ်သည်များမှာ လိမ္မာတဲ့ ပညာရှိရမယ့်အကြောင်း မဟာရဟနီတိကျမ်းက ဆိုပါတယ်။ ကာရန် နဘေတွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ လူမျိုးဖြစ်လေတော့ အကျိုးရှာသကာတွေ့၊ ပျက်အစဉ်ပြင်ခဏ စတာမျိုးတွေလည်း တွင်ကျယ်လျက်ပါပဲ။ နိုင်ငံတကာ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ ပေါင်းစပ်ဆက်နွယ်ပြီး အရှေ့တိုင်း၊ အနောက်တိုင်းရောနှော ပေါ်ထွက်လာတဲ့ စကားပုံတွေလည်း အများအပြားပါပဲ။

လင်နဲ့မယား လျှာနဲ့သွား(အရှေ့တိုင်း၊ အနောက်တိုင်း)၊ ဝါးလုံးခေါင်း ထဲလသာ(မြန်မာ)၊ ကျူရိုးထဲလသာ(ဂျပန်)၊ ဥသြတစ်ကောင်နဲ့ နွေမဖြစ်(မြန်မာ)၊ ပျံလွှားတစ်ကောင်နဲ့နွေမဖြစ်(အင်္ဂလိပ်)၊ ကျွဲပါးစောင်းတီး(မြန်မာ)၊ ကျွဲပါးပြေ မှုတ်(တရုတ်)၊ ကျွဲပါးတယောထိုး(ယိုးဒယား)၊ လသာတုန်းဗိုင်းငင် (မြန်မာ)၊ နေပူတုန်း မြက်ခြောက်လှန်း(အင်္ဂလိပ်)၊ အိုးနှင့်ဆန်တန်ရုံခပ် (မြန်မာ)၊ အဝတ်စကိုကြည့်ပြီးအကြိုညှပ်(အင်္ဂလိပ်) စတဲ့ စကားပုံတွေကိုကြည့်ရင် အရှေ့တိုင်း အနောက်တိုင်း စကားပုံတွေဟာ ဆင်တူယိုးမှား၊ ခပ်ဆင်ဆင်အဓိပ္ပါယ်တွေနဲ့ သုံးစွဲနေကြတာ ဟိုးရှေး ပဝေသဏီကတည်းကပါ။

          ကျွန်တော် ပြောချင်တာက မြန်မာတွေဟာ စကားပုံတွေနဲ့ ရင်းနှီး ကျွမ်းဝင်ပြီး တမြတ်တနိုးရှိတဲ့လူမျိုး၊ ဂန္ထဝင် ဇာတ်နိပါတ်၊ အဋ္ဌကထာ၊ နီတိ၊ ဓမ္မသတ်တွေနဲ့ ဆုံးမပဲ့ပြင်ခံလာရတဲ့ လူမျိုးဖြစ်လေတော့ မြန်မာတွေရဲ့ စကားပုံ၊ ဆုံးမစကား၊ ဆိုရိုးတွေကနေ တစ်ဆင့်ဆင့် ပြောင်းလဲ ပေါ်ထွက်လာတာဟာ နောက်ဆုံးဆောင်ပုဒ်တွေအထိပါပဲ။

(၃)

          အောက်စဖို့ အဘိဓာန်မှာ ဆောင်ပုဒ်ကို ဟောဒီလို အနက်ဖွင့် ထားပါတယ်။ Motto, n. Sentence inscribed on some object, expressing appropriate sentiment, maxim adopted as rule of conduct verses.

          “အချို့သော ရည်ရွယ်ချက်များကို ကမ္ပည်းထိုးထားသည့် ဝါကျ၊ လိုက်နာ ဆောင်ရွက်ရမည့် စည်းမျဉ်းတစ်ရပ်ကဲ့သို့ ကဗျာလင်္ကာသွားဖြင့် ဖေါ်ပြသည့် စကားပုံ ဆိုရိုးစကား၊ ခံစားမှုအစွဲကို သီးသန့်ဖေါ်ပြချက်။”

         အောက်စဖို့ အဘိဓာန်ရဲ့ ဖွင့်ဆိုချက်ထဲမှာ Maxim ဆိုတာ ပါဝင်နေတယ်။ ဒီစကားလုံးက စကားပုံ၊ ဆိုရိုးလို့ ဆိုညွှန်းလိုက်တာပါ။ တစ်ပေကုလားဟာ တစ်ပေကုလားပဲပေါ့ ဆိုရင်လည်း ဆောင်ပုဒ်ဟာ ဆောင်ပုဒ်ပဲပေါ့။ ဆောင်ရန် ဖေါ်ပြသည့်စာပိုဒ်၊ လိုက်နာဆောင်ရွက်သင့်သည့် လမ်းပြစကားပဲပေါ့။ ဒါပါပဲ။

          Oxford, Learner's Dictionary mcosGads&qšaşossos Motto, Short sentence or phrases used as a rule of behaviour.

          ““အပြုအမူနှင့် စပ်လျဉ်း၍ စည်းကမ်းသဖွယ် အသုံးပြုရမည့် ဝါကျ (သို့)စကားစု”လို့ အဓိပ္ပါယ်ရှိပါတယ်။ 

           အဲဒီတော့ ဆောင်ပုဒ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်တို့ ပုံဖမ်းလို့ရပြီ။ ပုံကြမ်းဖြစ်ဖြစ်၊ရုပ်လုံးဖော်လို့ဖြစ်ဖြစ်ရပါပြီ။ ဆောင်ပုဒ်ဆိုတာရဲ့ ရင်းမြစ်က စကားပုံ၊ ရှေးရိုးစကား၊ ဆုံးမစာ၊ ပျို့၊ လင်္ကာ၊ ကဗျာ၊ ဓမ္မသတ်၊အတွေးအခေါ်တစု ဘယ်ကဖြစ်ဖြစ် ဆင်းသက်လာနိုင်ပါတယ်။ တွင်ကျယ်ရင် အဓွန့်ရှည်မယ်။ မတွင်ကျယ်ရင် အသက်တိုမယ်ပေါ့။

            ဆောင်ပုဒ်ဆိုတာ ဘာလဲ။

            ကျွန်တော်တို့ဆီက ဆောင်ပုဒ်ဆိုတာကို အသင်းအဖွဲ့၊ ဂိုဏ်းဂဏ အဖွဲ့အစည်း တစ်ရပ်ရပ်က သူတို့လုပ်ငန်းရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို အတိုဆုံးဖေါ်ပြတဲ့ ကြွေးကြော်သံ၊ ဒါမှမဟုတ် ထုတ်ဖေါ်ချက်၊ ဒါမှမဟုတ် လမ်းညွှန်စကား အဖြစ်ပဲ အသိများကြပါတယ်။ ဒါလည်း နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းလို့သာ သိခဲ့ကြတာကိုး။ ကမ္ဘာ့ကင်းထောက်အဖွဲ့က Be Prepared ဆိုတဲ့ ဆောင်ပုဒ်ရှိပါတယ်။ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ ကမ္ဘာ့ကြက်ခြေနီအသင်းရဲ့ ဆောင်ပုဒ်က ညီရင်းအစ်ကိုပေ တို့တစ်တွေတဲ့။ မြန်မာ နိုင်ငံ အမျိုးသားကျန်းမာရေးအဖွဲ့ရဲ့ ဆောင်ပုဒ်က အားလုံးကျန်းမာ သက္ကရာဇ်၂ဝဝဝမှာ တဲ့။ ၁၉၈၂၊ ကမ္ဘာ့စာအုပ်ညီလာခံက ချမှတ်လိုက်တဲ့ ဆောင်ပုဒ်က စာဖတ်သော လူ့အဖွဲ့ အစည်းသို့တဲ့။ မြန်မာနိုင်ငံ ဆေးတက္ကသိုလ်များရဲ့ ဆောင်ပုဒ်က ဥပါဒ်ဋ္ဌာနံ 3aşmyzusoon Servise, Simpathy and Humanity oğu Geosc aqEcos? ပြည်သူလူထုကို ကြင်နာမှု၊ လူသားချင်းစာနာမှုဖြင့် အလုပ်အကျွေးပြုပါမည် တဲ့။ ဆောင်ပုဒ်တွေကဖြင့် မိမိအသင်းအဖွဲ့ ဖေါ်ပြတာဟာ အင်တာနေရှင်နယ်လို့ ပြောရမှာပါ။ ဘယ်သူက မိမိအဖွဲ့အစည်းရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကို အများလူထု အော့နှလုံး နာစေမယ့် ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဆောင်ပုဒ်လုပ်ပါ့မလဲ။      

 ဒါကြောင့်မို့

          ဆောင်ပုဒ်တွေကဖြင့် အလွန်ပဲကောင်းကြပါတယ်။ ရှေးရိုးစကား၊ ဆုံးမစာ စကားပုံတွေကလည်း ဆင်းသက်လာတာရှိရဲ့။ အသင်းအဖွဲ့ မဟုတ်ဘဲ လူမှုရေး၊ ပညာရေး၊ စီးပွားရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုနယ်ပယ်အသီးသီးရဲ့ ဆောင်ပုဒ်တွေလည်း အသီး သီးရှိကြရဲ့။

          လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်ကစပြီး စီးပွားရေး စားကျက် တစ်ခု တိုးချဲ့ပေါ်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ၄"x ၁၀" အရွယ် စက္ကူဆိုဒ်ကလေး မှာ ပုံနှိပ်စာလုံးနဲ့ (ခဲစာလုံးနဲ့ ရိုက်နှိပ်ထားတဲ့ ဆောင်ပုဒ်တွေကို လမ်းဘေးမှာ ရောင်းချတတ်ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းတော့ အရောင်တွေ၊ ကွန်ပျူတာ စာလုံးတွေ၊ အတ်ပေပါတွေနဲ့ ခေတ်မီမီ သေသေသပ်သပ် ပြုလုပ်ပြီး တွင်တွင်ကျယ်ကျယ် ရောင်းချလာကြပါတော့တယ်။ ကားဂိတ်၊ သင်္ဘောဆိပ်၊ ဘူတာရုံတွေမှ အနှံ့အပြားပါပဲ။ တွေ့မိကြပါလိမ့်မယ်။