ဖြိုးသာရ - ကလေးများအတွက်မြန်မာစကားပုံဆိုင်ရာအဆုံးအမများ

သားသမီးမကောင်း မိဘခေါင်း

                           လူရယ်လို့ဖြစ်လာရင် ပထမဦးဆုံး ခိုလှုံရတဲ့ရင်ငွေ့ဟာ မိခင်ဖြစ်တယ်။ ပထမဦးဆုံးအားကိုးရတဲ့ အရိပ်ဟာ ဖခင်ဖြစ်တယ်။ လူတစ်ယောက် သာယာ ချမ်းမြေ့နိုင်ဖို့ဆိုတာ နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်လိုအပ်သလို အရိပ်အာဝါသကောင်းရှိဖို့ လည်း လိုအပ်တယ်ကလေးတို့ရေ။ အဲဒါတွေကို မိနဲ့ဖဆီကသာ ကလေးတို့ ရနိုင် လိမ့်မယ်။

                      ကလေးတစ်ယောက် စကားစတတ်ဖို့၊ အစာစစားဖို့၊ ပညာစသင်ဖို့ အား လုံးသော အစတွေကို မိဘက စတင်သင်ပြပေးခဲ့တာမဟုတ်လား ကလေးတို့ရေ။ အဲဒီတော့ မိဘဆိုတာ ကလေးတို့အတွက် လက်ဦးဆရာဖြစ်တာပေါ့။

                     မိဘတွေဟာ တားမြစ်ခြင်း၊ ကန့်သတ်ခြင်း၊ ချမှတ်ခြင်း၊ ရွေးချယ်ပေးခြင်း၊ လမ်းညွှန်ခြင်းစတဲ့ ဝတ္တရားတွေကိုလည်း ထမ်းဆောင်တတ်ကြသေးတယ်။ အဲဒီ နေရာမှာ သားသမီးတွေဘက်က နားလည်ထားတတ်ကြဖို့လိုတယ်၊ စေတနာကို မြင်တတ်ဖို့ လိုတယ်။

                  လူဆိုတာ တဖြည်းဖြည်း အရွယ်ရောက်လာလေလေ ဆန္ဒဆိုတာ ဖွံ့ဖြိုး လာလေလေဖြစ်တယ်။ အရွယ်ကလေးရလာတာနဲ့ မိဘ သားသမီးအကြားမှာ ကွာဟချက်တွေ ဝင်လာတတ်တယ်။ ပဋိပက္ခတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်။ ကလေးတို့ ကို အန်တီမှာချင်ပါတယ်ကွယ်။

                         ဆန္ဒကို ထိန်းချုပ်ကျင့်မွေးကြပါ။ လူတိုင်းမှာ ဆန္ဒဆိုတာ ရှိကြစမြဲဖြစ် ပေမယ့် ကလေးတို့အရွယ်ဟာ ကိုယ်ဆန္ဒရှိတိုင်း အထိန်းအကွပ်မဲ့လုပ်ပစ်လိုက်ဖို့ အခွင့်အရေးမရှိသေးဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကလေးတို့ဟာ လူလားမမြောက်ကြ သေးလို့ပါ။

                      စကားပုံ ၁၀၀ ဒီအချိန်မှာ မိဘကို ချုပ်ချယ်တတ်သူလို့ မမြင်ရဘူး၊ မိဘရဲ့ လမ်းညွှန်မှု၊ ဩဝါဒတွေကို ဖယ်ရှားဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ဖို့ မကြိုးစားရဘူးနော်။ ။

                         ကလေးတို့ရဲ့ အရည်အချင်းတွေ တိုးတက်မြင့်မားအောင် လေ့ကျင့်ပျိုး ထောင်ရာမှာ မိနဲ့ဖဆိုတဲ့ ရင်ခွင်နဲ့ အရိပ်အောက်မှာလောက် တင့်တယ်လုံခြုံတဲ့ နေရာမရှိပါဘူး ကလေးတို့ရေ။ မိဘရဲ့ အဆုံးအမအောက်မှာ လူလားမြောက်ကြ ပါ။ သားသမီး မလိမ္မာရင် မိဘမှာ တာဝန်ရှိတယ်။ မိဘခေါင်းကြီးရတယ်။ ဒါ ကြောင့် ဆိုကြတာပေါ့။ သားသမီးမကောင်း မိဘခေါင်းဆိုတာလေ။

                    သိပ်အရေးပါတဲ့ စကားပုံလေးမို့ သေသေချာချာနားလည်အောင် ကြိုး စားကြပါကွယ်။