ပါရဂူ - ဗောဓီဥာဏ်အလင်းတန်း

သကျမုနိဗုဒ္ဓ

          နှစ်ဆယ့်ကိုးနှစ်အရွယ် ရှိနေပြီဖြစ်သော သိဒ္ဓတ္ထမင်းသားသည် ညတစ်ည၌ နန်းတော်မှထွက်ခွာသွားပြီးလျှင် ဆံတော်ကို ပယ်ပစ်လိုက်လေ သည်။ ထို့နောက် ဥရုဝေလာတောမြိုင်ရဂုံ၌ ခြောက်နှစ်ကြာမျှ အစွန်းရောက် ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ကို ကျင့်ကြံအားထုတ်သည်။ ခြောက်နှစ်ပတ်လုံး ရွေ့ရှား ခြင်းမပြုဘဲထိုင်နေရာ မျက်ခုံးနှစ်ဖက်တွင် ပင့်ကူအိမ်တွယ်သည်အထိ ဖြစ်လာ သည်။ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ငှက်သိုက်လုပ်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ ဆံကျစ် တစ်လျှောက်ဖြတ်ပြီး ကျူရိုးကျူးပင်များပေါက်သည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ ယင်းတစ်ဖက်စွန်းရောက် ဒုက္ကရစရိယာအကျင့်ကျင့်ရင်း ခြောက်နှစ်ခြောက်မိုး ကြာသွားသည်။

          သက်တော်သုံးဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ကဆုန်လပြည့်နေ့ည သောက်ရှူး ကြယ်ထွက်ပေါ်လာချိန်၌ သိဒ္ဓတ္ထသည် ဗောဓိဉာဏ်အလင်းကို ရရှိတော်မူ သည်။ ထိုအခါ သကျမုနိသည်.....

          “အနေကဇာတိ သံသာရံ...”

          အစချီသော ကြွေးကြော်သံကို သီဟနာဒခြင်္သေ့မင်း၏ ဟိန်းဟောက် သံပမာ ရဲဝံ့စွာကြွေးကြော်တော်မူသည်။

          ထို့နောက် သကျမုနိဗုဒ္ဓသည် ၄၅နှစ်တိုင်တိုင် တရားဒေသနာဟောကြားခြင်းအားဖြင့် ဝေနေယျသတ္တဝါများအား ဒုက္ခညွှန်တွင်းမှ ထုတ် ဆယ်ကယ်တင်တော်မူခဲ့သည်။ သပိတ်တစ်လုံးနှင့် သင်္ကန်းတစ်စုံသာရှိသော်လည်း သကျမုနိသည် မည်သည့်အရာဝတ္ထုမျှ ချို့တဲ့သည်ဟူ၍မရှိပေ။ ဓမ္မသဘင် ပေါင်းသုံးရာ့ခြောက်ဆယ်ကျော်တို့၌ ဒေသနာတော်များကို ဟောကြားပြီး နောက် တပည့်သာဝကများအား မွေ့ရတနာကို လွှဲအပ်ခဲ့သောကြောင့် ဗောဓိ ဉာဏ်အလင်းတန်းသည် တစ်တ်တစ်ခေတ် အသက်ဆက်လာရာ ယနေ့ ထက်တိုင် ထွန်းလင်းလျက်ပင်ရှိနေသည်။

          သကျမုနိဗုဒ္ဓ၏ အပြုအမူများသည် ပရိနိဗ္ဗာန်ပြုပြီးနောက် ကျန်ရှိနေ ခဲ့သော တပည့်သာဝကများအတွက် စံနမူနာဖြစ်နေသည်။ သုံးဆယ့်နှစ်ဖြာသော လက္ခဏာတော်ကြီးများနှင့် ရှစ်ဆယ်မျှသောလက္ခဏာတော်ငယ်များကို ပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်သော်လည်း သကျမိသည် တခြားပုဂ္ဂိုလ်များနှင့် ခြားနားခြင်း မရှိဘဲ သာမန်ရသေ့၊ ရဟန်းတစ်ပါးကဲ့သို့ပင် မထင်မရှားနေတော်မူသည်။

          ထို့ကြောင့် သကျမုနိ၏ တရားဒေသနာတော်ကို နာကြားသူများသည် ဗုဒ္ဓ၏နေထိုင်ပုံနေထိုင်နည်း၊ ပြုမူပုံပြုနည်းကို ပုံစံနမူနာယူလျက် မိမိတို့၏ | နေထိုင်ပုံနေထိုင်နည်း၊ ပြုမူပုံပြုနည်းကို ဓမ္မနှင့်ညီညွတ်အောင် ကြိုးစားအားထုတ်ကြသည်။ ဗုဒ္ဓမှ အဂ္ဂသာဝကများသို့လည်းကောင်း၊ အဂ္ဂသာဝက များမှ မဟာသာဝကများသို့ လည်းကောင်း၊ မဟာသာဝကများမှ ပကတိ သာဝကများသို့လည်းကောင်း၊ ဗုဒ္ဓလက်ထက်တော် သာဝကများမှ နှောင်း ခေတ်သာဝကအဆက်ဆက်သို့လည်းကောင်း၊ လက်ဆင့်ကမ်းသယ်ဆောင် လာသော | သစ္စာတရားဒေသနာတော်သည် သို့မဟုတ် ဗောဓိဉာဏ်အလင်းတန်း သည် မည်သည့်အခါမျှ ပြတ်တောက်သွားသည်ဟူ၍ မရှိ။ လေးဆယ့်ငါးနှစ်မျှသော အချိန်ကာလအတွင်း ဓမ္မသဘင် သုံးရာ့ခြောက်ဆယ် ကျော်တို့၌ သကျမုနိဗုဒ္ဓဟောကြားတော်မူသော တရားဒေသနာတော်များသည် တစ်မျိုး | တစ်စားတည်းမဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း အမျိုးမျိုးအပြားပြားသော ဝတ္ထုကြောင်းများ ဥပမာဥပမေယျများ စွာသနာများ၊ နေယျနည်းများ သင်္ဘောပကို ဝိတ္တာရပြုခြင်းများ၊ စိတ္တာရကို သင်္ခပပြုခြင်းများသည် သကျမုနိဗောဓိဥာဏ်အလင်းရရှိစဉ်က ပေါ်ပေါက်လာသော မူဝါဒကို ကျော်လွန်ပေ။

          '' နှင့် 'အစုအပေါင်းသည် တစ်ခုတည်းလည်းမဟုတ်ပေ။ နှစ်ခုလည်းမဟုတ်ပေ။ သင်၏ အရေး အသား၊ အရိုး၊ ခြင်ဆီတို့သည် အားလုံး အစုအပေါင်း ဖြစ်သည်။ အိမ်ထဲက အိမ်ရှင်သည် "ငါ" ဖြစ်သည်။ "ငါတွင် အရေလည်း မရှိပေ။ အသားလည်း မရှိပေ။ အရိုးလည်း မရှိပေ။ ခြင်ဆီလည်း မရှိပေ။ ''တွင် သြဠာရိကဖြစ်သော၊ အထည်ဒြပ်ရှိသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဓာတ်သဘောလည်း မရှိပေ။ သုခုမဖြစ်သောစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဓာတ်သဘောလည်း မရှိပေ။ အဆုံးစွန်စကားပြောရမည်ဆိုလျှင်

          အကယ်၍ သင်သည် တဲအတွင်းက အမတပုဂ္ဂိုလ်ကို၊ မသေသော ပုဂ္ဂိုလ်ကို သိလိုသည်ဆိုလျှင် ယင်းသားရေ (အရေ) အိတ်မှတစ်ပါး အခြား မည်သည့် အရာ ဖြစ်နိုင်ဦးမည်နည်း”

          ထို့ကြောင့် ပထဝီမြေပြင်ပေါ်၌ ရှိနေသူများကို သင်နှင့်မတူ ကွဲပြား ခြားနားသူများဖြစ်သည်ဟု မထင်မှတ်သင့်ပေ။

          ယင်းသို့အားဖြင့် ဘက်စုံလေ့လာပြီးလျှင် နည်းမျိုးစုံဖြင့် ထွင်းဖောက် ဝင်ရောက်ပြီးလျှင် သကျမုနိဗုဒ္ဓ၏ ဗောဓိဥာဏ်အလင်းနှင့် သာဝကအဆက် ဆက်တို့၏ ဗောဓိဉာဏ်အလင်းကို သဘောပေါက်အောင် လေ့လာသင့်သည်။ ထို့ကြောင့် သင်တို့အားလုံး သကျမုနိဗုဒ္ဓနှင့် သာဝကအဆက်ဆက်တို့၏ အကြောင်းကို တစ်ဆင့်ရှင်းလင်းပြောပြနိုင်ရန်အတွက် အသေးစိတ်လေ့လာ ကြရမည်။ သင်တို့၏ ရှင်းလင်းပြောပြချက်သည် သင်တို့၏ နှလုံးသည်းပွတ် ထဲက စိမ့်ယိုစီးဆင်းလာသော ရှင်းလင်းပြောပြချက်ဖြစ်ဖို့ လိုအပ်သည်။ သူတစ်ပါးတို့၏စကားကို ချေးငှားပြီး ရှင်းလင်းပြောပြခြင်းမျိုး မဖြစ်သင့်ပေ။

ရှင်မဟာသာရိပုတြာ

          နောက်ပိုင်း၌ သကျမုနိဗုဒ္ဓအဖြစ် ပွင့်ထွန်းဖြစ်ပေါ်တော်မူလာမည့် ဘုရင့်သားတော် သိဒ္ဓတ္ထမင်းသား သစ္စာတရားတော်ရှာမှီးရန် လောကီ လူ့ဘောင်က ခွာရှောင်ထွက်သွားသော အချိန်၌ ဇမ္ဗူဒိပ်ကျွန်းသည် နိုင်ငံ ရေးရာအရလည်းကောင်း၊ ဒဿနရေးရာအရလည်းကောင်း မငြိမ်မသက်ယောက်ယက်ခတ်နေသည်။ ပြည်နယ်သစ် သို့မဟုတ် တိုင်းအသစ်များ တစ်တိုင်းပြီးတစ်တိုင်း ဖြစ်ထွန်းပေါ်ပေါက်လာပြီးလျှင် “သောဠသရဋ္ဌခေါ် တိုင်းကြီးဆယ့်ခြောက်တိုင်းတို့သည် တစ်တိုင်းနှင့်တစ်တိုင်း အပြိုင်အဆိုင် ဖြစ်နေကြသည်။

          ရှိရင်းစွဲ ဗြာဟ္မဏအယူဝါဒသည် “စေတောဝိမုတ္တိ”ခေါ် စိတ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ လွတ်မြောက်ငြိမ်းချမ်းမှုကို မပေးစွမ်းနိုင်ဟူ၍ လူပေါင်းများစွာတို့သည် တွေးတောကြံဆလာကြသည်။ ထို့ကြောင့် တရားဓမ္မလမ်းအသစ်အမျိုးမျိုးကို ဖြန့်ဖြူးဟောကြားသူများ ပေါ်ပေါက်လာကြသည်။ အရေအတွက်များပြားသော ပြည်သူပြည်သားတို့ကလည်း စေတောဝိမုတ္တိခေါ် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လွတ်မြောက်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ညွှန်ကြားပြောပြမည့် ဂုရုတစ်ပါးထွန်းကား ပေါ်ပေါက်လာမည့် အချိန်ကာလကို စောင့်စားမျှော်လင့်နေကြသည်။ ပုဂ္ဂိုလ် အတော်များများသည် ယင်းကဲ့သို့ ပြည်သူအများ မျှော်လင့်တောင့်တနေကြသော ဂုရုတစ်ပါးဖြစ်လာရန်အတွက် ကြိုးပမ်းအားထုတ်နေကြသည်။

          ယင်းရည်မှန်းချက်မျိုးကို ရင်ဝယ်ပိုက်လျက် ပေါ်ပေါက်လာကြသော ဒဿနပညာရှင် ဓမ္မခေါင်းဆောင်ခြောက်ဦးတို့သည် ထိုအချိန်က ဧဒိပ်ကျွန်း၏ အကြီးမားဆုံးတိုင်းကြီးတစ်တိုင်းဖြစ်သော မဂတိုင်း၏မြို့တော် ရာဇဂြိုဟ်သို့ ချဉ်းကပ်ရောက်ရှိလာကြသည်။ ယင်း ဆရာဂုရုခြောက်ပါးသည် လွတ်လွတ် လပ်လပ် တွေးခေါ်စဉ်းစားကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။

          ယင်း ဆရာဂုရုံခြောက်ပါးထဲက တစ်ပါးသည် နတ္ထိကဝါဒီ ဖြစ်ပြီး ပုဂ္ဂလိကလွတ်မြောက်ငြိမ်းချမ်းမှုအတွက်ဘဝတစ်ပါးရှိသည်ဟူသော အယူဝါဒကိုလည်းကောင်း၊ အကြောင်းနှင့်အကျိုး သို့မဟုတ် ပြောတုနှင်ဖလ အယူဝါဒကိုလည်းကောင်း စွန့်ပယ်ဖို့လိုအပ်သည်ဟူ၍ ထင်မြင်ယူဆထားသူ ဖြစ်သည်။ အကြောင်းမူကား ယင်းအရာများသည် ထင်ရှားရှိသည်ဟူ၍ လည်းကောင်း၊ ထင်ရှားမရှိဟူ၍လည်းကောင်း ထုတ်ဖော်ပြောပြ၍ မရနိုင် သည့်အတွက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ သဉ္စယသည် ထိုခေတ်၊ ထိုအချိန်ကာလက ရှေ့တန်းအတွေးအခေါ်ပညာရှင်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် နောက်လိုက် တပည့်ကြီးနှစ်ရာ့ငါးဆယ်နှင့်အတူတကွ တင့်တင့်တယ်တယ်၊ ထည်ထည် ဝါဝါနေထိုင်လျက်ရှိသည်။

          သို့ရာတွင် ရုတ်တရက် လုံးဝမျှော်လင့်မထားသော အဖြစ်အပျက် တစ်ခု ဖြစ်ပျက်ပေါ်ပေါက်လာသည်။ အခြားတပည့်တပန်းအားလုံးအား ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲရန် တာဝန်ပေးအပ်ထားသော သဉ္စယ၏ တပည့်ကြီးများထဲ က သာရိပုတြာနှင့်မောဂ္ဂလ္လာန်တို့သည် အခြားနောက်လိုက်တပည့်များနှင့် အတူတကွ သူတို့၏ဆရာဂုရုထံမှ ခွဲခွာလာခဲ့ကြပြီးလျှင် အခြားဆရာဂုရု တစ်ပါးထံ ချဉ်းကပ်ရောက်ရှိသွားကြသည်။

          ယင်းအပြုအမူသည် ယခုပြောပြမည့် အဖြစ်အပျက်၏ အကျိုးဆက် ကြောင့် ဖြစ်သည်။

          တစ်နေ့သောနံနက်ခင်းအချိန်၌ သာရိပုတြာသည် ရာဇဂြိုဟ်မြို့ရှိ လမ်းကြီးလမ်းငယ်များ၌ လျှောက်သွားနေစဉ် ဆွမ်းခံကြွလာသော ရဟန်းတစ်ပါးနှင့်ပက်ပင်းသွားဘိုးသည်။ သပိတ်ကိုကိုင်စွဲလျက် စက္ခုခ္ဒြေချပြီးလျှင် ဣန္ဒြေရစွာကြွသွားသောရဟန်းကို ဖူးတွေ့ရသောကြောင့် သာရိပုတြာသည် ထိုရဟန်းအား အကြီးအကျယ် လေးစားကြည်ညို သွားသည်။

          သာရိပုတြာက စဉ်းစားကြည့်သည်။

          'ဤရဟန်းသည် သူကိုယ်တိုင် သစ္စာတရားတော်ကို တွေ့မြင်သိရှိ သူလည်း ဖြစ်ရမည်။ သို့တည်းမဟုတ် သူ၏ ဆရာဂုရုသည် သစ္စာတရား တော်ကို အပြည့် အဝသိမြင်ထားသော ပုဂ္ဂိုလ်လျှင်လည်း ဖြစ်ရမည်”

          ယင်းကဲ့သို့ တွေးတောကြံဆပြီးလျှင် သာရိပုတြာသည် ဖွင့်ဟ မေးမြန်းလိုသော သူ၏ဆန္ဒကို မျိုသိပ်ထားပြီး မေးမြန်းလျှောက်ထားခြင်း မပြုဘဲ ရဟန်း၏နောက်သို့ လိုက်သွားသည်။

          ရဟန်းသည် ဆွမ်းခံကိစ္စ အပြီးသတ်ပြီးလျှင် ဆွမ်းဘုဉ်းပေးတော်မူ သည်။ ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီးသောအခါ ရဟန်းအား သာရိပုတြာက ရိုသေမြတ်နိုး စွာ ရှိခိုးဦးတင်လျက် လျှောက်ထားလိုက်သည်။

          အရှင်၊ အရှင်၏ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည် အမှန်တကယ်ပင် ကြည်ညို ဖွယ်အသွင် ဆောင်နေပါ၏။ အရှင်သည် မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်ပါသနည်း။ အရှင်၏ဆရာဂုရုသည် မည်သည့် ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပါသနည်း”

          ရဟန်းက ပြန်လည်ပြောကြားသည်။

          ငါသည် သကျတိုင်းမှ ကြွရောက်တော်မူလာသော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်၏ တပည့်သားအဖြစ် ခံယူရန်အတွက် လောကီ လူ့ဘောင်ကို စွန့်ခွာလာခဲ့သူဖြစ်၏။ ငါ့ကို အဿဇိဟု ခေါ်ကြ၏”

          သာရိပုတြာက မေးလိုက်ပြန်သည်။

          'သကျသာကီဝင် သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်၏ တရားဒေသနာတော် | သည် မည်ကဲ့သို့သော တရားဒေသနာတော်မျိုး ဖြစ်ပါသနည်း”

          ငါရဟန်းဖြစ်သည်မှာ အချိန်မကြာလှသေး၍ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ ဘုရား၏ တရားဒေသနာတော်ကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြောပြနိုင်သည့် အခြေ အနေ မရှိသေးပါ”

          'အဓိကအချက်ကို သိရလျှင် တော်ပါပြီ၊ သင်ရဟန်း၏ ဆရာဂုရု သည် မည်ကဲ့သို့သော တရားဒေသနာမျိုးကို ဟောကြားတော်မူပါသနည်း”

          အဿဇိက ပြန်လည်ပြောကြားသည်။

          “အရာဝတ္ထုမှန်သမျှ အကြောင်းတရားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ ဗုဒ္ဓ သည် အကြောင်းတရားနှင့် ယင်းအကြောင်းတရား ချုပ်ငြိမ်းသောနည်းလမ်း ကို ဟောပြတော်မူ၏။ ယင်းသည် ဗုဒ္ဓ၏တရားဒေသနာတော် ဖြစ်၏”

          အကျဉ်းသခံပတရားတော်ကို ကြားနာလိုက်ရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် နောင်သောအခါ၌ သကျမုနိဂေါတမဗုဒ္ဓ၏ တပည့်သာဝကအားလုံးထဲတွင် ပညာအရာ၌ ဧတဒဂ်ရတော်မူသော မေ့သေနာပတိ အဂ္ဂသာဝက ဖြစ်လာ တော်မူမည့် သာရိပုတြာသည် ပရမတ္ထသစ္စာနှင့် အမြိုက်နိဗ္ဗာန်သို့ သွားရာသွား ကြောင်း၊ ရောက်ရာရောက်ကြောင်းလမ်းကို တွေ့မြင်သိရှိသွားသည်။ အချိန် ကာလကြာမြင့်စွာကစပြီး မိမိရှာမှီးလာခဲ့သော တရားဒေသနာသည် ဤတရား ဒေသနာပင် ဖြစ်ပါကလားဟူ၍လည်းကောင်း၊ မိမိ မျှော်မှန်းတမ်းတလာခဲ့သော ဆရာဂုရုသည် ယခု ပေါ်ထွန်းလာပြီဟူ၍လည်းကောင်း၊ သာရိပုတြာ သည် ပြတ်ပြတ်သားသား နားလည်သဘောပေါက်သွားသည်။

          ရာဇဂြိုဟ်မြို့နှင့်မဝေးသော နားကရွာရှိ ဗြာဟ္မဏမိသားစု၌ မွေးဖွား လာသော သာရိပုတြာသည် ကလေးအရွယ်၊ သူငယ်ဘဝကစ၍ သူမတူအောင် ထူးခြားသော ဉာဏ်စွမ်းဉာဏ်စကို ပြလာခဲ့သည်။ အစပထမ၌ ဗြာဟ္မဏဝါဒနှင့်ပတ်သက်၍ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် တတ်ကျွမ်းနားလည်သော သူ၏ဖခင်ထံတွင် ပညာတင်သင်ကြားပြီး ကျမ်းဂန် ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ် နည်းကို လေ့လာဆည်းပူးသည်။ ရှစ်နှစ်သားအရွယ်၌ သာရိပုတြာသည် ဆရာဂုရုတစ်ဦးထံ၌ သင်ရိုးကျမ်းစာများကို သင်ကြားဆည်းပူးသည်။ အသက် ဆယ့်ခြောက်နှစ်အရွယ်၌ သာရိပုတြာ၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ရွာနီးချုပ်စပ် တစ်ခွင်၌ ပျံ့နှံ့ကျော်ကြားသွားသည်။

          နာဋကရွာနှင့် မနီးမဝေးရွာတစ်ရွာဖြစ်သည့် ကောလိတရွာ၌ မောဂ္ဂလ္လာနမွေးဖွားသည်။ မောဂ္ဂလ္လာနနှင့်သာရိပုတြာတို့သည် အမြတ်ဆုံး၊ အမြင့်ဆုံး ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ် နှစ်ပါး၊ ဗုဒ္ဓ၏ အဂ္ဂသာဝက ဖြစ်လာမည့်သူများ ဖြစ်သည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် သူတို့နှစ်ဦးသည် အိမ်နီးနားချင်း ရွာနှစ်ရွာ၌.....