နေမျိုးထွန်း - တစ်မိနစ်အရောင်းလူသား

တစ်ခါက အလွန်တရာအရောင်းတော်၍ အောင်မြင်မှုများရခဲ့သည့် အရောင်းမြှင့်တင် ရေးသမားတစ်ယောက်ရှိလေသည်။

           သူသည် သူ၏ အောင်မြင်မှုအတိုင်းအတာထက် သူ့ကိုယ်သူ အားရကျေနပ် ဖြစ်နေမှုက ပိုလွန်ခဲ့သည်။ သူ အလုပ်အောင်မြင်သည်။ သူ ဝင်ငွေဖြောင့်သည်။ သူ သည် အောင်မြင်ကြီးပွားလျက်ရှိသူဟု သူ့ကိုယ်သူလည်း ထင်မှတ်ထားသည်။

          သူ့မှာ စိတ်ချမ်းသာမှုရှိသည်။ ငွေရေးကြေးရေးဖူလုံသည်။ သူများအပေါ် အမှီအခိုကင်းသည်။ ဘဝလုံခြုံသည်၊ ကျန်းမာရေးကောင်းသည်။ ပြီး ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ရ သော လူမှုရေးဘဝပိုင်ရှင်လည်းဖြစ်သည်။ 

          သူကား လူရိုသေသောပုဂ္ဂိုလ်၊ ရှင်ရိုသေသောပုဂ္ဂိုလ်၊ သူ့ကို သိသူတိုင်းက သူ့ဘဝကို အားကျကြသည်။ သူ့အား ချစ်ခင်လေးစားသမှုရှိကြသည်။

          လူအတော်များများကပင် သူနှင့်အတူ လက်တွဲ၍ အလုပ်လုပ်ချင်ကြသည်။ ထို့ထက်များပြားသော ပုပုရွရွ ပုရိသမှန်သမျှတို့ကလည်း သူနှင့် သိကျွမ်းချင်ကြသည်။ သူနှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ လိုကြသည်။

          သို့သော် သူကား အစဉ်ထာဝရ အောင်မြင်မှုများ ရခဲ့သူတော့မဟုတ်။ 

          သူ့ဘဝတွင် ကြိုးစားပမ်းစား အားထုတ်ရုန်းကုန်ခဲ့ရသည့် နှစ်ကာလများစွာကိုဖြတ်သန်းခဲ့ရဖူးပြီ။ ထိုစဉ်အခါက သူ့ဘဝအခြေအနေသည် သာမန်လူအတော်များများ ၏ အခြေအနေထက်ပို၍ ဘာမျှ ထူးမခြားနား။ ထိုအချိန်က သူ့ဘဝကား သူလိုငါလို ဘဝမျှသာ။ ထိုအချိန်ထိုကာလကို သူမမေ့ပါ။ ထိုစဉ်က အဖြစ်အပျက်များသည် သူ၏စိတ်အစဉ်တွင် အမြဲပင် မြင်ယောင်နေလောက်အောင် မှတ်မှတ်ထင်ထင်ရှိနေဆဲ။

          သူကား.. 

          အတိတ်ကိုမမေ့သူ၊ ဘဝမမေ့သူ၊ သူ့လိုအပ်ချက် သူသိသူ။ 

          သည်အတွက် သူ့ကိုယ်သူ ဖရဏှာပီတိ ဂွမ်းဆီထိသလို ခံစားခဲ့ရသည်။ 

          ဒါတင်လား မဟုတ်သေး။

          ပို၍ အရေးကြီးသည်က သူ့တွင် လိုအပ်နေသေးသော အရည်အသွေးများနှင့် ပတ်သက်၍ ဆရာကြီးတစ်ဦးက ထောက်ပြလမ်းညွှန်ပေးခဲ့သည်။ ထိုထောက်ပြလမ်း ညွှန်ချက်များကို မြေဝယ်မကျလိုက်နာပြီး လက်တွေ့ကျင့်သုံးခဲ့သည်။

          အဆုံးမတော့ သူ့ဘဝတွင် အောင်မြင်ကြီးပွားရန်နည်းလမ်းကို တကယ်မနှေး အလွယ်ကလေးနှင့် သိရှိလာခဲ့ရသည့် ဖြစ်ရပ်များကို ပြန်လည် စဉ်းစားတွေးတောနေမိ ရင်း သူ၏ မျက်နှာပေါ်ဝယ် အပြုံးရိပ်ကလေးများပင် သမ်း၍လာရပေတော့သည်။

           လူ့ဘဝတွင် စောစီးစွာ အောင်မြင်မှုရထားကြသော လူတိုင်းလောက်သည် အမှန်တကယ်အားဖြင့် ဘဝတွင် ထိထိရောက်ရောက် ဈေးရောင်းဈေးဝယ် ပြုလုပ်တတ် ကြသည့် ပုဂ္ဂိုလ်ထူးများ ဖြစ်နေတတ်ကြောင်းကို သူကောင်းကောင်း သတိထားမိခဲ့သည်။

           ထိုအချက်ကို ကာယကံရှင်တို့ကပင် သိချင်မှ သိကြပေလိမ့်မည်။ မသိဘဲ ရှိချင်လည်းရှိမည်။ သို့သော် သူကမူ ထိုအချက်ကို သိရှိထားလေသည်။

           “အောင်မြင်တဲ့လုပ်ငန်းရှင်တိုင်းဟာ အခြားသူတို့အတွက် သူတို့ရဲ့ ဝန်ဆောင်မှု တွေကို တန်ဖိုးဖြတ်ပြီး ရောင်းချနိုင်သူတွေပဲ ဖြစ်ကြတယ်” 

           “အောင်မြင်တဲ့မိဘဆိုတာလည်း မိမိတို့သားသမီးတွေ လူတစ်လုံးသူတစ်လုံး ဖြစ်အောင်၊ သူတို့ဘဝ ချမ်းမြေ့သာယာအောင် လုပ်ပေးနိုင်သူများပဲ ဖြစ်ကြပါတယ်။ မိမိတို့ဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒတွေကို သားသမီးတွေက ခံယူချင်လာအောင် ရှေ့ဆောင်လမ်းပြ ဆုံးမဩဝါဒပေးပြီး မိဘကျင့်ဝတ်တွေနဲ့အညီ ထိန်းကျောင်းပေးနိုင်မှသာ အောင်မြင်တဲ့မိဘလို့ ခေါ်ဆိုထိုက်ပါမယ်။ ဒါကိုပဲ တစ်နည်းဆိုရရင် မိဘဆိုတာ မိမိတို့ရဲ့ ဆန္ဒကို သားသမီးများကို အတင်းပေးသူ (ရောင်းသူ)၊ သားသမီးတို့က လိုချင်သည်ဖြစ်စေ၊ မလိုချင်သည်ဖြစ်စေ လက်ခံရသူ(ဝယ်သူ)ပဲ ဖြစ်ကြပါတယ်” ။

          အောင်မြင်တဲ့ တိုင်းပြည်ခေါင်းဆောင်တွေဆိုတာလည်း ဒီလိုပါပဲ။ သူတို့ ဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒအတိုင်း ပြည်သူလူထုက လိုလိုလားလား လက်ခံလာအောင် စည်းရုံး သိမ်းသွင်း ဆွဲဆောင်တင်ပြနိုင်စွမ်းနဲ့ ပြည့်စုံသူများပဲ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒီနေရာမှာလည်း တိုင်းပြည်ခေါင်းဆောင်တွေဆိုတာ မိမိတို့ရဲ့ဆန္ဒကို ရောင်းတဲ့သူနေရာမှာရှိပြီး ပြည်သူ လူထုတွေက တန်ဖိုးပေးပြီး ဝယ်ရသူတွေနဲ့ တူပါတယ်။ ဒါကြောင့် တိုင်းပြည်ခေါင်း

ဆောင်ဆိုတာလည်း ပြည်သူတွေ ဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်နိုင်အောင် အရောင်းတော်ဖို့ လိုပါတယ်။

           အောင်မြင်နေကြတဲ့ သိပ္ပံပညာတွေကိုရော ကြည့်ဦးမလား။ ဒီနည်းနှယ်နှယ်ပဲ ဖြစ်ကြပါတယ်။ သိပ္ပံပညာရှင်ဆိုတာ တွက်တယ်၊ ချက်တယ်၊ ဖော်မြူလာလို့ခေါ်တဲ့ ပုံသေနည်းတွေထုတ်တယ်၊ လက်တွေ့ သုတေသနလုပ်တယ်၊ ဓာတ်ခွဲခန်းတွေမှာ စမ်း သပ်တယ်။ အဲဒီနောက် လူသားတွေကို အင်မတန်အကျိုးရှိစေမယ့် ရှာဖွေတွေ့ရှိချက် အသစ်တစ်ခုကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်ဆိုပါတော့။ ဒီတွေ့ရှိချက်ကို တကယ် လက်တွေ့ ဖော်ဆောင်အသုံးချဖို့ ငွေလိုအပ်လာမယ်။ ဒါပေမဲ့ သိပ္ပံပညာရှင်ဆိုတာ ဦးနှောက်ပဲ ချမ်း သာကြတာ ငွေကြေးချမ်းသာကြသူတွေ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့ ရှာဖွေတွေ့ရှိ ချက်ကိုပဲဖြစ်စေ၊ သူတို့ရဲ့ ထူးခြားဆန်းသစ်တဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်း၊ အကြံကောင်းဉာဏ်

ကောင်းတစ်ရပ်ကိုပဲဖြစ်စေ စီးပွားဖြစ်ဖော်ဆောင်နိုင်ဖို့အတွက် ငွေပင်ငွေရင်း စိုက်ထုတ် ပေးမယ့် လုပ်ငန်းရှင်သူဌေးများကို ချဉ်းကပ်ကြရပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ တွေ့ရှိချက်အပေါ် လုပ်ငန်းရှင်တွေ ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ လက်ခံလာအောင် စည်းရုံးယူကြရပါတယ်။

          “ဒီလို စည်းရုံးတင်ပြပြီး သူတို့ရဲ့ သုတေသနလုပ်ငန်းအတွက် ရန်ပုံငွေကို ပထမရှာရတယ်။ အဲဒီကမှတစ်ဆင့် သူတို့ရဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်းနဲ့ အကြံအစည်များကို လက်တွေ့ ဖော်ဆောင်တဲ့ ထုတ်လုပ်မှုအဆင့်အထိ ကြိုးပမ်းကြရပါတယ်” ။

           “ဒီနေရာမှာလည်း သိပ္ပံပညာရှင်တွေဆိုတာ မိမိတို့ရဲ့ တွေ့ရှိချက် ဒါမှမဟုတ် စိတ်ကူးစိတ်သန်းကို ရောင်းသူတွေဖြစ်ပြီး လုပ်ငန်းရှင်တွေကတော့ ဝယ်သူတွေပဲ ဖြစ်နေကြပြန်တယ်”

           “မိမိရှာဖွေတွေ့ရှိချက်ကို လုပ်ငန်းရှင်တွေ အငမ်းမရ လိုချင်တပ်မက်လာအောင်ဆွဲဆောင်တင်ပြ သိမ်းသွင်းနိုင်တဲ့ သိပ္ပံပညာရှင်ဟာ အဲဒီလိုမလုပ်နိုင်တဲ့ သိပ္ပံပညာရှင် ထက် ပိုလို့ အောင်မြင်ကျော်ကြားမှုကို ရနိုင်ပါတယ်”

          ကျွန်ုပ်တို့၏ အရောင်းစုံလူရည်ချွန်က လူ့လောကအလယ်မှ အရောင်းအဝယ် အပေးအယူသဘောတရားများကို ဤသို့ပင် ဆန်းစစ်နေမိသည်။

          ထိုမှတစ်ဆင့် ဆက်၍ ကောလိပ်ကျောင်းတွင် သူပညာသင်နေစဉ်အချိန်က သူ့ကိုယ်သူ မကြာခဏ အားပေးတိုက်တွန်းချက်တစ်ခုကိုလည်း ပြန်၍ အမှတ်ရနေမိ သည်။

          “ငါသာ သေချာပေါက် အစွံထုတ်နိုင်တဲ့ အရောင်းပညာကို လေ့လာသင်ယူခွင့် ရမယ်ဆိုရင် ဘာအလုပ်မျိုးကိုပဲ လုပ်ရလုပ်ရ ငါလုပ်သမျှ အောင်မြင်မှုရလိမ့်မယ်လို့ ငါထင်တယ်”

           သည်လိုနှင့် ကောလိပ်တွင် ပညာဆက်လက်သင်ကြားနေရစဉ်ကာလမှာပင် အရောင်းမြှင့်တင်ရေး လုပ်ငန်းအမျိုးမျိုးတွင်အချိန်ပိုင်းအလုပ်သမားအဖြစ်အစမ်းသဘောဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။

            သူဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည့်အချို့သောအရောင်းမြှင့်တင်မှုလုပ်ငန်းများအောင်မြင်မှုအထိုက်အလျောက် ရရှိကြသည်လည်း ရှိသည်။ ထိုအခါများ၌ အားတက် ပျော်ရွှင်လိုက်ရသည်မှာ အမော။

          အရောင်းကောင်းလွန်းလို့ တယ်တော်တဲ့ ငါပါလားလို့တောင် စိတ်ထဲ ထင်နေ မိတယ်”

တစ်ခါတစ်ရံတွင်လည်း သူက ကြိုးစားပမ်းစားနှင့် တင်ပြရောင်းချနိုင်ဖို့ ကြိုး ပမ်းခဲ့သော်လည်း အောင်မြင်မှုမရခဲ့သောအခါများတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်မိသည်။

           ယင်းသို့သော အခါများတွင်..

          “ငါဟာ ဒီအရောင်းမြှင့်တင်ရေးအလုပ်နဲ့ မကိုက်သေးပါဘူး” ဟု တစ်ကိုယ် တည်း ညည်းညူနေပြန်သည်။

           သို့နှင့် ကောလိပ်ကျောင်းမှ ဈေးကွက်ထိုးဖောက်မှု (Marketing) ပညာနဲ့ ဒီဂရီတစ်ခု ရလာခဲ့သည်။ သို့သော် ဈေးရောင်းမှုနှင့် ပတ်သက်၍မူ သူတတ်ထားသည့် စာတွေ့သဘောတရားများသည် သူ့အဖို့ ဘာမှမဟုတ်သေးကြောင်း သူ သဘောပေါက်လာခဲ့ရသည်။

          ဈေးကွက်ထိုးဖောက်မှုပညာ (Marketing) ဟူသည် ဝယ်ယူစားသုံးသူများ အနေနှင့် မည်သည့်ပစ္စည်းအမျိုးအစားကို လိုချင်တပ်မက်တတ်သည်ဟူသော အချက် ကို ဈေးကွက်သုတေသနလုပ်ပြီး ဆောင်ရွက်ရသည့်အလုပ်။ လူတွေ ဝယ်ယူချင်သည့် ပစ္စည်း၊ လူကြိုက်များနေသည့် ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းများကို ဖန်တီးထုတ်လုပ်ပေးရသော အလုပ်။ ဝယ်ယူစားသုံးသူများအနေဖြင့် အလိုရှိသည့် ဝန်ဆောင်မှုမျိုးကို ထိုက်ထိုက် တန်တန် ပေးအပ်ရသည့်အလုပ်။ ဈေးကွက်တွင် မိမိကုမ္ပဏီမှ ထုတ်လုပ်သောပစ္စည်း များ ရင်ဆိုင်ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သည့် ဈေးနှုန်းသတ်မှတ်ပေးရန် အကြံပြုတင်ပြရသောအလုပ်။ ပြီး မိမိကုမ္ပဏီ၏ ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းများကို ဝယ်ယူစားသုံးသူများ အလွယ်တကူ ဝယ်ယူ အားပေးနိုင်အောင် စီစဉ်ဖြန့်ချိပေးရသောအလုပ်ဖြစ်ကြောင်း သူကောင်းကောင်းသိလာ သည်။

         သို့ရာတွင် မကြာခဏဆိုသလိုပင် အမှန်တကယ်ရောင်းရမှု (Sales) နှင့် ရောင်းရန် ဈေးကွက်ထိုးဖောက်မှု (Marketing)တို့ဆိုသည်မှာ မှန်းချက်နှင့် နှမ်းထွက် မကိုက်ဘဲ ပြဒါးတစ်လမ်းသံတစ်လမ်း ဖြစ်နေတတ်ကြောင်းကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရပြန် သည်။

          ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုအတွက် အရောင်းမြှင့်တင်ရေးအလုပ်ကို ပထမဦးဆုံးအဖြစ် သူဝင်လုပ်ခဲ့ရာ၌ မိမိထွက်ကုန်ပစ္စည်းများနှင့် ပတ်သက်သော ဗဟုသုတကို ဘက်စုံမှ သိရှိထားဖို့လည်း အလွန်အရေးကြီးကြောင်း သူသိရှိလာခဲ့ရသည်။ မိမိကုမ္ပဏီ၏ ကုန်ပစ္စည်းများ အရောင်းဝံနိုင်ဖို့အတွက် ကြုံတွေ့ရသည့် အခွင့်အရေးဟူသမျှ အမိအရ ဖမ်းယူဆုပ်ကိုင်တတ်ဖို့လိုကြောင်းကိုလည်း သဘောပေါက်လာခဲ့သည်။

           အထူးသဖြင့် မိမိပစ္စည်းနှင့်ပတ်သက်၍ တင်ပြနိုင်ရန် အရေးကြီးသူများနှင့် ဝင်ရောက်တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခွင့်ရရှိရေး၊ မိမိကုမ္ပဏီက ထုတ်လုပ်သောပစ္စည်းများနှင့် ပတ်သက်၍ ဝေဖန်ပြစ်တင်မှုများ ကြုံတွေ့ရလျှင် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြန်လည်ချေပအဖြေပေး နိုင်ရေးတို့သည် အရေးကြီးသလို အောင်မြင်စွာ မိမိပစ္စည်း ရောင်းချရမှုနှင့်သာ နိဂုံး ကမ္ပတ် အဆုံးသတ်နိုင်ရေးကလည်း အရေးကြီးဆုံးအပိုင်းပင်ဖြစ်သည်။

          သို့ရာတွင် အရောင်းမြှင့်တင်ရေးအလုပ်များ၌ သူ၏ အတွေ့အကြုံများ တစ်နေ့ တခြား ပို၍ ရင့်ကျက်လာသည်နှင့်အမျှ သူ၏ အမှတ်သညာတွင် အချက်တစ်ရပ်က ပို၍ ပေါ်လွင်ထင်ရှားလာသည်။ ထိုအချက်မှာ ဝယ်ယူစားသုံးသူများအနေနှင့် ဈေး