နတ်နွယ် - ဒက်ဇယ်လာ

အမှာ

          အသည်းတထိတ်ထိတ် ရင်တလှပ်လှပ်ဖြစ်ရသော စွန့်စားခန်း ဝတ္ထု ပေါင်းများစွာကို ရေးသားခဲ့သော စာရေးဆရာဂျက်လန်ဒန်၏ ဘဝမှာလည်း အသည်း တထိတ်ထိတ် ရင်တလှပ်လှပ် စွန့်စားခန်းများနှင့် ပြည့်ပြွမ်းနေ ပါသည်။

          ဂျက်လန်ဒန်ကို ၁၈၇၆ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၁၄ ရက်နေ့တွင် အမေရိကန် နိုင်ငံ ဆန်ဖရန်စစ္စကိုမြို့တွင် မွေးဖွားခဲ့သည်။ သူသည် မြို့တော်၏လမ်းများ ပေါ်တွင် ပေပေတေတေ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်။

          ထိုစဉ်က ဆန်ဖရန်စစ္စကိုမြို့ဆိုသည်ကလည်း အင်မတန်စိတ်ဝင်စား ချောက်ချားဖွယ်ရာဖြစ်သည်။ ၁၇၇၆ ခုနှစ်တွင် မြို့တည်သည်။ ၁၈၄၈ ခုနှစ် ရွှေပွဲတော်ကြီးတွင် အံဩဖွယ်ရာကောင်းလောက်အောင် ကြီးထွား စည်ကားလာသည်။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်မှ စွန့်စားသူများရောက်ရှိလာကြ သည်။ လူဦးရေအဆမတန်များပြားလာသည်။ အီတလီရပ်ကွက်၊ စပိန် ရပ်ကွက်နှင့် တရုတ်တန်း ဆိုသည်တို့ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ထိုအခါ ဆန်ဖရန် စစ္စကိုမြို့ပေါ်မှ လူငယ်လူရွယ်အားလုံးသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကာကွယ် နိုင်ရန် ကြိုးစားကြသည်။ ကိုယ့်လက်သီးကိုယ် အားကိုးကြရသည်။ ထိုခေတ်က ကျောင်းသားများသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ရန် မဖြစ် ဖူးသူဟူ၍ မရှိချေ။

ဂျက်လန်ဒန်သည် အပစ်အခတ်ဝါသနာထုံသည်။ ပင်လယ်ပြင်စွန့်စား ခြင်းကို နှစ်သက်မက်မောသည်။ သူသည် သင်္ဘောဆိပ်ခံတံတားများတွင် လှည့်လည်ကျက်စားပြီး ရရာအလုပ်ကို လုပ်ကိုင်လေ့ရှိသည်။ သင်္ဘောသား များက သူ့ကို ကြမ်းတိုက်ခိုင်းသည်။ ရွက်တိုင်ထိပ်ဖျားသို့ သက်စွန့်ဆံဖျား တက်ခိုင်းသည်။ သူတို့နှင့်အတူ ပင်လယ်ထဲသို့ ခေါ်သွားသည်။ သင်္ဘော သား ပညာကို သင်ကြားပေးသည်။ သူတို့ထံမှ မဖြစ်စလောက်သော အခကြေးငွေကို သူ ရရှိသည်။

          တိုလီမိုလီလုပ်၍ရသော ပိုက်ဆံများအားလုံးလောက်ကိုပင် သူ့အမေ ကို အပ်ရသည်။ သို့သော် သည်ကြားထဲကပင် ဂျက်လန်ဒန်သည် ပိုက်ဆံ စုပြီး တစ်ပတ်ရစ် လှေကလေးတစ်စင်းကို ဝယ်ယူသည်။ စု၍ရသော ပိုက်ဆံ ဖြင့် ထိုလှေကလေးကို ဆေးသုတ်သည်။ ရွက်ဝယ်သည်။ တက်ဝယ်သည်။ ထို့နောက် ရေတက်ရေကျများတွင် လိုက်ပါပြီး ငါးမျှားသည်။

          သူသည် ဤကဲ့သို့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်တွင် စတင်ကျက်စားရင်း ကနု ကမာဓားပြများနှင့် အပေါင်းအသင်းဖြစ်သွားသည်။ ဆန်ဖရန်စစ္စကို ပင်လယ် အော်ထဲတွင် ကမာကွင်း ကောင်းကောင်းများ ရှိသည်။ ကမာကွင်း တော်တော်များများသည် ပုဂ္ဂလိကပိုင်များ ဖြစ်ကြသည်။ ဓားပြများက ကမာ ကွင်းများကို ခိုးဝှက်လုယူကြပြီး မှောင်ခိုဈေးတွင်ရောင်းချကြသည်။

          ဂျက်လန်ဒန်သည် ကမာဓားပြများ၏ ရပေါက်ရလမ်းကို သဘောကျ သဖြင့် သူတို့အုပ်စုထဲ ဝင်ရောက်ရန်ဆုံးဖြတ်သည်။ ဓားပြတစ်ယောက်က သူ၏တစ်ပင်တိုင်ရွက်သင်္ဘောကလေးကို ရောင်းမည်ဆိုသောအခါ ဂျက်လန် ဒန်သည် သူ၏ မွေးစားမိခင်သဖွယ်ဖြစ်သော နီဂရိုးမကြီး “မာမီဂျင်နီ”ထံမှ ဒေါ်လာငွေသုံးရာချေးငှားသည်။ သို့ဖြင့် သူသည် ကောင်ကလေး တစ်

ယောက်အရွယ်သာသာမှာပင် ရက်ဇယ်ဒက်ဇယ်ဟူသော ရွက်သင်္ဘော ကလေးကို ပိုင်ဆိုင်လေတော့သည်။ ထိုသင်္ဘော၏ အမည်မှပင် ဤဝတ္ထု ခေါင်းစဉ်ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။

          သူသည် ဓားပြသင်္ဘောအုပ်စုနှင့် အတူလိုက်ပါလာပြီး ကမာကွင်းများ ကို ခိုးဝှက်လုယူသောအခါ တစ်ညဝင်ငွေသည် ယခင်က သူ ပင်ပင်ပန်းပန်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်လုပ်၍ရသော သုံးလစာဝင်ငွေနှင့်ညီမျှနေတော့သည်။

အသက်အရွယ်ငယ်သေးသည့်တိုင် များမကြာမီကာလမှာပင် ဂျက်လန်ဒန် သည်ပင်လယ်အော်ကမာ ဓားပြများထဲတွင် အကြမ်းဆုံးအဖြစ် ထင်ရှားကျော်ကြားလာလေတော့သည်။ သူ့သင်္ဘောကို အခြားသင်္ဘောတွေထက် ပိုပြီးမြန်အောင် မောင်းနိုင်သည်။ အခြားသောဓားပြများ အားလုံးကိုနိုင်အောင် တိုက်ခိုက်နိုင်သည်။ သူ့ထက် အသက်ကြီးပြီး အတွေ့အကြုံများသူကို နိုင် အောင်ပြိုင်ပြီး အရက်သောက်နိုင်သည်။

          သူသည် သက်စွန့်ဆံဖျားပြုလုပ်ချင်သည့် စိတ်ကြောင့်လည်းကောင်း၊ သင်္ဘောသွားလာမှုအတတ်ပညာတွင် ကျွမ်းကျင်လှ၍လည်းကောင်း ဆိပ် ကမ်းသို့ သူများတွေ အလျင်ရောက်ပြီး လုယူလာသောကမာများကို ဈေး အကောင်းဆုံးရအောင် ရောင်းချနိုင်လေသည်။

          သူ၏ သင်္ဘောပေါ်တွင် ပုလိပ်တွေလာရောက်ခဲ့လျှင် သူက သူတို့နှင့် အလွမ်းသင့်အောင် ပေါင်းသည်။ အကောင်းဆုံးကမာတွေကျွေးမွေးသည်။ ဘီယာတွေ အလျှံပယ်တိုက်သည်။

          သို့သော်သူသည် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ဓားပြများနှင့်ကား အပေးအယူမ သင့်ပါ။ သူ၏ အောင်မြင်မှုကို မနာလိုဖြစ်ကြသူတွေကလည်း အများကြီး ဖြစ်သည်။ ထိုသူတွေနှင့် အလဲအကွဲ ထိုးကြိတ်ရသည်။ သို့ သော် ဂျက် လန်ဒန်သည် သူ့ကိုယ်သူ ကောင်းစွာကာကွယ်နိုင်ခဲ့သည်။ တစ်ကြိမ်တွင် သူ့အား ရက်ဇယ်ဒက်ဇယ်သင်္ဘောကို ရောင်းချခဲ့သည့်ဓားပြကြီးက သူ့ သင်္ဘောကိုနစ်မြှုပ်ပစ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ ထိုအခါသူက ထိုဓားပြကြီးကို သေနတ်နှင့်ချိန်ပြီး သင်္ဘောကိုခြေထောက်ဖြင့် ပဲ့ထိန်းကာ မောင်းနှင်ခဲ့သည်။

          သို့တစေလည်း နောက်တစ်ကြိမ်တွင်ကား ကမာဓားပြအများအပြား အရက်မူးပြီး ရန်ဖြစ်ကြသည့်ပွဲတွင် သူ့သင်္ဘောမီးလောင်ပြီး နစ်မြုပ်ခဲ့ရသည်။ သို့ရာတွင် ဂျက်လန်ဒန်သည် စိတ်ပျက်ခြင်းမရှိဘဲ အခြားဓားပြတစ်ဦး၏ ရိန်ဒီးယားသင်္ဘောကို ကူညီမောင်းနှင်ပေးခဲ့သည်။ ထိုသင်္ဘော၏အမည်ကို လည်း ဤဝတ္ထုတွင်အသုံးပြုထားသည်။

          သူသည် ကမာဓားပြတွေနှင့် တွဲနေသော်လည်း သူတို့နှင့် မတူသည့် အချက်တစ်ခုရှိသည်။ စာဖတ်ဝါသနာပါခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သူသည် ပင်လယ်ခရီးကြမ်းကပြန်လာပြီး နားနေသည့်အချိန်များတွင် အခန်းထဲ၌ပိတ်လှောင်ပြီး စာဖတ်နေတတ်သည်။ ကစ်ပလင်၊ အီမယ်ဇိုလာ၊ ဘားနတ် ရှောတို့၏ စာများကို သူအထူးနှစ်ခြိုက်သည်။ ထို့ပြင် ဒူရှေ့လူ၏ ဗိုက်ကင်း ခေတ်သည်လည်း သူ၏အကြိုက်ဆုံး စာအုပ်တစ်အုပ်ပင် ဖြစ်တော့သည်။ တစ်ချိန်က ပင်လယ်ပြင်ကို ကြီးစိုးခဲ့သော ဗိုက်ကင်းပင်လယ်ဓားပြများ၏ အနွယ်ဟု သူ့ကိုယ်သူ ယူဆထားခဲ့သည်။

           သူသည် ကျောင်းနေစဉ်က ကျောင်းသားတွေစုပြီး သီချင်းတွေဆိုကြ သည့်အထဲတွင် မဆိုနိုင်ဟု ငြင်းဆန်ခဲ့သဖြင့် အတန်းပိုင်ဆရာမက သူ့ကို ဆရာကြီးထံသို့ ပို့ခဲ့သည်။ ထိုအခါဆရာကြီးက သူ့ကို သီချင်း မဆိုချင်လျှင် စာစီစာကုံးရေးရမည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ သို့ဖြင့် သူသည် နံနက်တိုင်းပင် စာလုံးရေ တစ်ထောင်မျှ ရေးသားခဲ့ရသည်။

          ဂျက်လန်ဒန်သည် စာဖတ်များလာသောအခါ ကမာဓားပြလုပ်ငန်းသည် နောက်ဆုံးတွင် ထောင်ထဲရောက်လျှင်ရောက်၊ မရောက်လျှင် အသေစောစော သေမည်ဖြစ်ကြောင်းသိရှိခဲ့သည်။

           သူသည် အရှေ့ဖျားဒေသတွင် ပင်လယ်ဖျံဖမ်းသည့်အလုပ်နှင့် ကလုန် ဒိုက်တွင် ရွှေတွင်းတူးသည့်အလုပ်များကို သက်စွန့်ဆံဖျားလုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး သည့်နောက် စာရေးခြင်းဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူသည် တစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အတွင်းတွင် စာအုပ်ပေါင်းငါးဆယ်ကျော်ရေးခဲ့သည်။

           ထိုအထဲတွင် သူ၏ ထင်ရှားကျော်ကြားသော ပင်လယ်ဝံပုလွေ၊ အရိုင်းခေါ်သံ၊ သံဖနောင့် နှင့် ယခုဘာသာပြန်ဆိုသော ဒက်ဇယ်လာ တို့ ပါရှိပေသည်။ ဒက်ဇယ်လာကို လူငယ်များအတွက် ရည်ရွယ်ရေးသား ခဲ့သော်လည်း လူငယ်ရောလူကြီးများပါ အထူးပင် ကြိုက်နှစ်သက်ကြသည်။ သူငယ်စဉ်ဘဝကို အခြေခံပြီး ရေးသဖြင့် ဤဝတ္ထုသည် အသက်ဝင်ရုပ်လုံး ကြွနေခြင်း ဖြစ်တော့သည်။