ဒေါက်တာသန်းထွန်း - ဖုကုအိုကသွားမှတ်တမ်း

          ဂျပန်ကျွန်းလေးကျွန်းမှာ တောင်ဘက်က ကျွန်းကို အနောက်မြောက်ကို ကြည့် ရင် ကို ရီယကမ်းခြေနဲ့တောင်ရိုးကိုမြင်နေရတယ်၊ဒါလောက်နီးကပ်နေလေတော့မောင်ဂိုတွေထကြွတဲ့၁၃ရာစုနှစ်နောက်ပိုင်းထက်ဝက်မှာ သူတို့ကို ဖိတ်ခေါ်နေတယ် လို့တောင် ထင်ရ ပါတယ်။ မောင်ဂိုလာရင် ဖုကုအိုကကို အရင် တက်မှာပဲ။ အဲဒီအချိန်ကမောင်ဂိုတပ်တွေဟာမြန်မာတွေရဲ့ပုဂံကိုရန်မူခဲ့တယ်။မောင်ဂိုတွေဟာတရုတ်မြောက်မြက်ခင်းဒေသက ခရစ် တစ်ဆယ့်သုံး ရာစုနှစ်ရဲ့ ပထမနှစ် ငါးဆယ်အတွင်းမှာ ဗဟို အာရှကုန်အောင် တိုက်ယူတယ်။ တောင်ရုရှလည်း သူတို့လက်ထဲ ပါသွားတယ်၊ ဆိုင်လဲရှ လည်းကျတယ်၊ ဟန်ဂေရီ လွန်ပြီး အိယတစ်ပင်လယ်ထိ ရောက်တယ်၊ အရှေ့မှာ ကိုရီယကို ၁၂၅၉ မှာ သိမ်းတယ်၊ တရုတ်ကိုလည်း ၁၂၇၆ မှာ ချေမှုန်းနိုင်တယ်။ ဂျပန်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ “မောင်ဂိုဧကရာဇ် ကူဗလိုင်ခန်”က လက်နက်ချ အညံ့ခံဖို့ သံတမန်လွှတ်တယ်။ ကျိုတိုက လက်နက်ချတော့မယ်ဆဲဆဲ ကမကုရက မချဘူးဆိုလို့ တိုက်ခိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ၁၂၇၄မှာ မောင်ဂိုတပ်တွေ ကိုရီယက သင်္ဘောတွေနဲ့ ရောက်လာပါတော့တယ်။ ကျွန်းငယ်လေးတွေ သိမ်းပြီး ဖုကုအိုကရဲ့ ဟကတ ပင်လယ်အော်ကို ရောက်လာတယ်။ အကြီး အကျယ် မတိုက်ရခင် လေပြင်းမုန်တိုင်းလာမယ့် အရေးကို တွေးကြောက်ပြီး တပ်တွေ ရုပ်သိမ်းသွားပါတယ်။ပြန်လာမှာတော့သေချာပါတယ်။ကမကုရကတပ်သားကျော်တွေ ကျူရူကျွန်း မြောက်ပိုင်း ဟကတ ပင်လယ်အော်ကို အစောင့်တပ်တွေပို့၊ ပင်လယ်အော် တစ်ပတ်လုံးနံရံတင်၊ နာမည်ကြီးတဲ့ မောင်ဂိုမြင်းတပ်ကို လှုပ်ရှားခွင့်မရအောင်၊အဆို့အပိတ်တွေဆောက်တယ်။၁၂၈၁မှမောင်ဂိုတပ်တွေ ကိုရီယနဲ့တရုတ်ကသင်္ဘောတွေနဲ့ဟကတ်ပင်လယ်အော်ကိုဝင်လာကြပါတယ်။သူရဲ၁,၅၀,၀၀၀(တစ်သိန်းငါးသောင်း) ပါတယ်၊ ပင်လယ်က တက်လာတဲ့ ဒါ့လောက်ကြီးကျယ်တဲ့ရန်သူ ကမ္ဘာ့သမိုင်းမှာ အရင်က တစ်ကြိမ်မျှ မရှိခဲ့ဘူးသေးပါ။ ပြီးတော့ သူတို့ မြင်းတိပ်က အကြီးအကျယ် ဝိုင်းအုံ ထိုးဖောက်တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းရှိတယ်။ ယမ်းလုံးကြီးကို လောက်လွှဲနဲ့ ပစ်နိုင်တဲ့ ကိုလည်း သုံးတတ်တယ်။ ပန်သူရှိဆိုသူတွေက တစ်ယောက်ချင်း တိုက်ပွဲမှာ တော်တယ်၊ အုံလိုက်ဖွဲ့ပြီး ဝန်းရံတိုက်ခိုက်ရင် မောင်ဂိုတပ်တွေကို ဘယ်သူမျှ ခံနိုင်စွမ်းမရှိပါ။ ရေတိမ်မှာ ဂျပန်က လှေငယ်တွေနဲ့လာပြီး အနည်းအပါး နှောင့်ယှက်ရုံလောက်တော့ လုပ်နိုင် မုန်တိုင်းကြီး ကျလာပြီး မောင်ဂိုတပ်အားလုံး ပျက်စီးသွားတာ ဖြစ်တယ်။

          မြန်မာသမိုင်းအဖွဲ့ရှိတဲ့ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် အမရဆောင်ကို ၂၀ ဧပြီ ၂ဝဝဝမှာ ရောက်လာတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေက ပညာရှင်ဆုကော်မတီအထွေထွေအတွင်းရေးမှူးဖုကုအိုကမြို့တော်နိုင်ငံတကာဆက်ဆံရေးဌာနအမှုဆောင်ဒါရိုက်တာ ဖုကုမိုတိုတကာယုက် (FUKUMOTO Takayuki) ဖုကုအိုကအာရှ ဆုအဖွဲ့ ရုံးအတွင်းရေးမှူး ဟိဂုချိ တကာရှိ (HIGUCHI Takashi) နဲ့ ဖုကုအိုက အဖွဲ့ နိုင်ငံတကာ ဆက်သွယ်ရေးမှူး အမျိုးသမီး ဥချိနောတိုမိကို (UCHINO Tomiko) တို့ ဖြစ်ပါတယ်။ မိကိုက အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန် လုပ်ပါတယ်။ သူတို့ပြောပြချက်က ဆုရသူ . စာရင်းကို ဇွန်ကုန်ခါနီး ကြေညာပြီးရင် ဇူလိုင် ၁၄ ရက်နေ့မှာ ရှင်းလင်းပွဲ (Press Conferance) ရန်ကုန်မှာ လုပ်လိုပါတယ်လို့ ပြောတယ်။ သူတို့က ဆုရှင်နဲ့ ဇနီးကို ဂျပန်လာဖို့ ဖိတ်ပါတယ်။ အသွားအပြန်စရိတ်နဲ့တကွ ဟိုမှာ နေရေး ထိုင်ရေးအားလုံး တာဝန်ယူပါတယ်လို့ ပြောသွားတယ်။ “ဗီဇာရဖို့လဲ ဂျပန်သံအမတ်ရှိဂေရုတ္စုမောရိ  (Shigeru TSUMORI) ကို ပြောသွားမယ်။ ဂုဏ်ပြုပွဲမှာ သံအမတ်ကိုလည်းတက်ဖို့ဖိတ်သွားမယ်လို့ပြောပါတယ်။ ဘယ်သူတွေဖိတ်ရမလဲဆိုတာကို ဂါဒီယန်ဦးစိန်ဝင်းနဲ့တိုင်ပင်ပါလို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဆုရှင်အဖြစ် ဒေါက်တာသန်းထွန်းကို ရွေးကြောင်း ၂၆ ဇွန် ၂၀၀၀မှာကြေညာတယ်။ ၂၆ဇွန်၂၀ဝဝရက်စွဲနဲ့ စာတစ်စောင် ရောက်လာပါတယ်။

          ပါမောက္ခ ဒေါက်တာသန်းထွန်းခင်ဗျား

          မြန်မာ့သမိုင်းမှာ ဆရာရဲ့ကြီးမားတဲ့ လုံ့လဝီရိယနဲ့ နယ်ပယ်သစ်ကို 

          တီထွင်ပြီး တိကျပြတ်သားတဲ့ နည်းစနစ်နဲ့သမိုင်းကို ပြန်လည် 

          ဖော်ထုတ်နိုင်တဲ့အတွက်ရယ်၊ မြန်မာသမိုင်း လေ့လာရေးရဲ့ အရာ

          ရောက်ပုံကို ကမ္ဘာကသိအောင် ထင်ရှား ပြသနိုင်တဲ့အတွက်ရယ်တို့

         ကြောင့် ဖုကုအိုက အာရှဓလေ့ရဲ့ ၂ဝဝဝ ပြည့်နှစ် တစ်ဆယ့် တစ်ကြိမ်မြောကီ 

         ပညာရှင်ဆုယူတဲ့ ကဝိတစ်ဆူအဖြစ် ရွေးချယ် လိုက်ပါပြီလို့

         အကြောင်းကြားနိုင်တာကို ကျွန်တော်တို့ အလွန့် အလွန် 

         ကျေနပ် ဝမ်းမြောက်ပါတယ်။

         ဆုပေးပွဲကြီးကို ဂျပန်နိုင်ငံ ဖူကူအိုကမြို့တော်မှာ ၁၈ စက်တင်ဘာလ ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်မှာ ကျင်းပမှာ ဖြစ်တယ်၊ အဲဒီ ဆုပေးပွဲကို တက်ရောက်ပါရန် ဖိတ်ကြားပါတယ်။

                                                                                သစ္စာရှိစွာဖြင့်

                                                                                  ယမံစကိ ဟိရောတရော

                                                                                  (ဖုကုအိုက မြို့တော်ဝန်)

                                                                                    ကဝအိုတတ္စုအို

                                                                                       (သဘာပတိ) 

                                                                                ယောကတော့ပိယဖောင်ဒေးရှင်း

ဂုဏ်ပြုပွဲကို အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်း ဗဟိုဌာန၊ (IBC, International Business Centre) မှာ ၁၄ ဇူလိုင် ၂၀ဝ၀ နံနက် ၉နာရီက စပြီး ကျင်းပပါတယ်။ ဂျပန်နိုင်ငံက အရင် ၂၀ ဧပြီ ၂၀၀၀က လိုက်လာဖူးတဲ့ကုမိုတို၊ ဟိရုချိနဲ့ ဥချိနောတို့အပြင် သုံးယောက်လောက် အပိုပါလာသေးတယ်။ ရန်ကုန်ရောက် ဂျပန်သံအမတ်ကြီးလည်း တက်ရောက်တယ်။ မြန်မာနိုင်ငံက ပညာရေးဝန်ကြီး၊ ယဉ်ကျေးမှုဝန်ကြီး၊ ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီး (ပညာရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု၊ ပြန်ကြားရေး) ဒုတိယဝန်ကြီး ၃ယောက်နဲ့ သတင်းထောက်စုံတယ်၊ ဂျာနယ်၊ မဂ္ဂဇင်းကလူတွေ ဆွေမျိုးသားချင်းတွေ အားလုံး တက်ကြပါတယ်။ ဖိတ်စာတွေမှာ ဒပမာဦးဘမောင်လို့ရေးပြီးဖိတ်ပေမယ့်လာတော့ ဦးဘမောင်နဲ့ဇနီး ဖြစ်နေမယ် မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်က စာတည်းကို ဖိတ်တော့ သူက ဓာတ်ပုံဆရာ ခေါ်လာ မယ်၊ ဒီလိုဆိုရင် လူတစ်ရာဟာ နှစ်ရာဖြစ်သွားတော့မယ်၊ အကျွေးအမွေး အပေးအကမ်းမှာ မစေ့မှ ဖြစ်ရချေရဲ့လို့ စိုးရိမ်နေရတယ်။ လက်ဖက်ရည်