ဒဂုန်ရွှေမျှား - နေထွက်ဘုရင်မ

           အီဂျစ်ပြည်ကြီးကား စစ်မီးကြောင့် နှစ်ခြမ်းကွဲခဲ့၏။ မြောက်ဘက်ပိုင်းရှိ 'မန်းဖြစ်မြို့၊ တန်နစ်မြို့နှင့် ပင်လယ်တွင်းသို့ နိုင်းမြစ် ဖြာထွက်စီးဆင်းရာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသအားလုံးတွင် နိုင်ငံရပ်ခြား တိုင်းတစ်ပါးသားတို့၏ အဆက် အနွယ်များသည် ရှေးအခါကပင် တိုင်းပြည်အတွင်းသို့ ချင်းနင်းဝင်ရောက် ဘုရားကန်ဆောင်း၊ ဂူ၊ ကျောင်း၊ ပြဿဒ်များကို ဖျက်ဆီးကြပြီးနောက် ပြည်ဝင်း မှ အဆီအနှစ်တို့ကို စုပ်ယူပြီးလျှင် စိုးမိုးအုပ်ချုပ်ကြကုန်၏။ တောင်ဘက်ပိုင် 'သီရီ' မြို့တွင် ရှေးဟရိဘုရင်များ၏ အဆက်အနွယ်များသည် ပြုတ်လှ ထဲကာ အုပ်စိုး၍ နေရရှာ၏ ။ သို့စဉ်လျက် ရံဖန်ရံခါ မြေက်ပိုင်းတွင် လုပ်ရပ် လျက်ရှိသော သိုးထိန်းဘုရင်များခေါ် ကြမ်းတမ်းခက်ထန် သည့် 'ဆီမက်တစ် သို့မဟုက် ဗီဒူဝင်' ဘုရင်များအား တိုင်းပြည်မှ မောင်းထုတ်ရန် ကြိုးစားကြ သေး၏။ သို့သော် အင်အား နည်းပါးလွန်းရကား အောင်မြင်ရန် ဝေးစွ၊ အနေ နိမ့်ခဲ့သည်သာ ဖြစ်၏။

           'နီဖရာ” မင်းသမီးကလေးမှာ သီဗီဘုရင် “ခေပါရာ နှင့် မိဖုရားကြီး ရီမာကို၏ တစ်ဦးတည်းသော သမီးတော်ကလေး ဖြစ်၏။ ရီမာမိဖုရားကြီး၏ ခမည်းတော် ဂီလုံပြည့်ရှင်ဘုရင်ကြီးသည် သိုးထိုးများ၏ရန်မှ ကာကွယ်ရန် နှင့် မိမိ၏ အင်အားကို ဖြည့်တင်းရန် သမီးတော်အား ပါရာနှင့် အီး ခဲ့ရာ၊ နီရာ မင်းသမီးလေးအား ဖွားမြင်ပြီးနောက်၊ မကြာမီပင် ခေပါရာဘုရင်ကြီးသည် ရထတ်သမျှသော စစ်သည်တော်အင်အားကို စုရုံးကာ နိုင်းမြစ်ကြီး ကို နန်ဆင်းစစ်ထွက်ခဲ့၏။ သိုးထိန်းတို့ကား မန်းဖစ်' နှင့် 'တန်နစ်မြို့မှ သူ့အား ဆီးကြိုတိုက်ခိုက်ရာ စစ်ပွဲတွင် ပါရာကျဆုံးလေသည်။ သူ၏ စစ်တပ်များမှာ အရေးနိမ့်ခဲ့သော်လည်း၊ ရန်သူ အမြောက်အများကိုကား သုတ်သင်ချေမှုန်းနိုင်ခဲ့ သေး၏။ သို့နှင့် သိုးထိန်းတို့၏ စစ်ဗိုလ်မှူးသည် သီဗီမြို့သို့ ဆက်လက်ချီ တဏ်ရန်အကြံကို လက်လျှော့ကာ ကျန်ရှိသမျှ လူအင်အားကို ပြန်လည်စုရုံး၍ တပ်ခေါက်ပြန်သွားကြကုန်၏။ သိုးထိန်းဘုရင် 'အပက်ပီ” သည် ဤသို့အောင်ပွဲရခဲ့သဖြင့်၊ အော့စ်တစ်ပြည်လုံး၏ ဘုရင် ဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ ပါရာ ဘုရင်ကြီး၏ ကျန်နေသေးသော အချို့မှူးကြီးမတ်ကြီးများသည်လည်း သိုးထိန်း ဘုရင် အပက်ပီထံ ဝင်ရောက် အညံ့ခံကြကုန်၏။

           သိုးထိန်းတို့လည်း စစ်ကို ငြီးငွေ့လာကြပြီ ဖြစ်၍ စစ်ရှုံးသော အီဂျစ် တို့အပေါ်တွင် ပြင်းထန်စွာ နှိပ်ကွပ်ခြင်း မပြု၊ အခွန်အတုတ်များလည်း အဆမတန် တောင်းခံခြင်း မပြုခဲ့ပေ။ ထို့ပြင် ၎င်းတို့၏ ရှေးအယူဝါဒများကိုလည်း | လွတ်လပ်စွာ ကိုးကွယ်ခွင့် ပြုခဲ့လေသည်။

           သီဝီမြို့သူမြို့သားများထံမှ စစ်နိုင်ဘုရင် အပက်ပံတောင်းဆိုသော အချက်တစ်ချက်ရှိ၏။ ထိုအချက်မှာ ကျဆုံးသွားရှာသော ခေပါရာဘုရင်ကြီး၏ ကျန်ရစ်ခဲ့သော မိဖုရား ရီမာ' နှင့် နန်းညွန့်နန်းလျာ နီဖရာ” မင်းသမီးကလေး ဖြစ်၏။ သို့နှင့် ရီမာ မိဖုရားသည် သမီးတော် လူမမယ် နီရာမင်းသမီးလေး နှင့်အတူ ထွက်ပြေးပုန်းအောင်းနေရရှာသည်။

           မင်းသမီးကလေးအား ဖွားမြင်သောညတွင် အထိမ်းတော်ဖြစ်သူ ခေမာ'က ဟာသာနှင့် အိုက်ဆစ်နတ်သမီးနှစ်ပါးတို့ ကိုယ်ထင်ပြကာ မင်း သမီးကလေးအား နမ်းရှုပ်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည် ဆို၏။ မိဖုရားကြီး ကိုယ်တိုင်လည်း မြင်ရရုံမက သူ့မှာ ဒုက္ခအမျိုးစုံနှင့် တွေ့ကြုံရမည် ဖြစ်သော် လည်း၊ မင်းသမီးကလေးသည် နှစ်ခြမ်းကွဲ၍နေသော အီဂျစ်ပြည်ကြီးကို ပြန် လည်စုစည်းနိုင်လိမ့်မည်ဟု ထိုည၌ပင် အိပ်မက်မြင်မက်လေသည်။

           နောက်တစ်နေ့ နံနက်၌ ဤအကြောင်းစုံကို ပါရာဘုရင်ကြီးအား လျှောက်ထားရာ၊ စစ်ထွက်မည် ဆဲဆဲရှိနေသော ဘုရင်ကြီးသည် မိဖုရားအား နှစ်သိမ့်စကား ပြောကြားရှာ၏။ သို့စေကာမှ အိပ်မက်အကြောင်းကို ဟာသာ နှင့် အိုက်ဆစ်နတ်ကွန်းများရှိ ဘုန်းတော်ကြီးများအား တစ်လုံးမကျန် လျှောက် ထားလေသည်။ ထိုအဖြစ်မျိုးမှာ မကြုံစဖူး ထူးသဖြင့် ဘုန်းတော်ကြီးများ က ရီမာမိဖုရားကြီး၏ အိပ်မက်နှင့်တကွ၊ ခေမာ တွေ့မြင်ရပုံတို့ကို အလွှာ ၃ စောင် ရေးသားပြီးလျှင်၊ တစ်စောင်ကို မင်းသမီးလေး နီဖရာအတွက် သိမ်းဆည်းထားရန် ရီမာ မိဖုရားကြီးအား ပေးအပ်၍ ကျန်အလွှာတစ်ခုစီကို ဟာသာ နှင့် အိုက်ဆစ် နတ်ကွန်းများတွင် လုံခြုံစွာ သိမ်းဆည်းထားလိုက်၏။

           စစ်ပွဲတွင် ပါရာဘုရင်ကြီး ကျဆုံးကြောင်း ကြားရသောအခါ ရီမာ သည် မိမိခံစားရသည့် ဒုက္ခတို့ကို အိပ်မက်ထဲတွင် ကြိုတင် သိမြင်ခဲ့ပြီး ဖြစ်၍ များစွာ ပူဆွေးခြင်းမဖြစ်လှဘဲ “ကျွန်ုပ်၏ ကြင်ယာတော် အသေဆိုး သေရ သကဲ့သို့ နန်းလှဘုရင်လည်း အသေဆိုး သေရလိမ့်မည်”ဟုသာ ပြောလိုက်၏။

           ထိုစကားကို ကြားရသောအခါ အပက်ပီ ဘုရင်ကြီးသည် များစွာ ထိတ်လန့်ခြင်း ဖြစ်ခဲ့၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဗေဗီလုံလူမျိုးများမှာ ကမ္ဘာ ပေါ်တွင် အကျွမ်းကျင်ဆုံး မှော်ဆရာကြီးများ ဖြစ်သောကြောင့်ပေတည်း။

           ဤသို့ဖြင့် အပက်ပီ ဘုရင်ကြီးသည် အီဂျစ်နှင့် ဗေဗီလုံနိုင်ငံတို့ ။ အညီအညွတ်ဖြစ်က နိုင်းမြစ်ဝတွင် အုပ်စိုးသော မိမိတို့ သိုးထိန်းဘုရင်တို့မှာ အခက်ကြတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း မှူးမတ်များနှင့် တိုင်ပင်၏။ ထိုအခါ မှူးမတ် ချုပ်ကြီးက ဤသို့ဆိုလျှင် ခေပါရာဘုရင်နှင့် ဗေဗီလုံ မင်းသမီးတို့မှ မွေးဖွားသော အီဂျစ်မင်းသမီးကလေးမှာ နှစ်ခြမ်းကွဲလျက်ရှိသော အီဂျစ်ပြည်ကြီးကို စုစည်းနိုင်လိမ့်မည်ဟု နိမိတ်ဖတ်ထားသည့်အတိုင်း မိဖုရားနှင့်တကွ မင်းသမီး ကလေးကိုပါ ခေါ်ယူထားရလျှင် သင့်လျော်မည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် အကြံပေးကြ ၏။

           “ကျွန်ုပ်အား အသေဆိုး သေမည်ဟု နိမိတ်ဖတ်သူကို ခေါ်ယူထား သည်ထက်၊ သူတို့ နှစ်ဦးစလုံးအား လက်စတုန်းစေရလျှင် မကောင်းပါလား”

           သို့သော် အရှင်မင်းကြီး သေသူကား ရှင်သူထက် အစွမ်းရှိပါသည်။ ၊ ထို့ပြင် မိက်စကားအတိုင်းမှန်လျှင် မင်းသမီးကလေးအား သေအောင်သတ်နိုင် မည် မဟုတ်ပါ။ လွှတ်၍ထားလျှင်လည်း ဗေဗီလုံတိုင်းပြည်နှင့် ပူးပေါင်း၍ ကျွန်ုပ်တို့အား တိုက်ခိုက်ရန် သွေးဆောင်ကြလိမ့်မည်။ သို့ဖြစ်သောကြောင့် သူတို့အား ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်၍ထားပါလော့ ... ။

           သင့်စကား မှန်သည် မိဖုရားနှင့်တကွ သမီးတော်ကလေးကိုပါ ကျွန်ုပ်၏ နန်းတော်သို့ အရောက်သွားရောက် ခေါ်ဆောင်ခဲ့ကြလော့၊ သို့သော် ပထမတွင် သာယာညှင်းပြောင်း ဖြောင်း ပြောဆိုရမည်း မရသောအခါမှ သီဗီမြို့သူ မြို့သားများကိုယ်တိုင် ဖမ်းဆီးပေးရန် လာဘ်သပ်ပကာ ပေး၍ ကြံစည်ရမည်”ဟု အမိန့်ချမှတ်လေသည်။

           ရီမာမိဖုရားကြီးသည် သိုးထိန်းဘုရင် 'အပက်က မိမိနှင့် သမီးတော် ကလေး ကိုပါ ဖမ်းဆီးရန် ကြံစည်လျက်ရှိကြောင်း သူလျှိုများထံမှ သတင်း မကား ကြားသိရသောအခါ အီဂျစ်အထက်ပိုင်းတွင် ကျန်ရှိနေသေးသည့် မှူးကောင်း မတ်ဟောင်းများနှင့် ဘုန်းတော်ကြီးများ ဖိတ်ခေါ်ကာ စည်းဝေးတိုင်ပင် လေသည်။

           ကျွန်ုပ်ရဲ့ အရှင် အသင်တို့ ဘုရင်ကြီးဟာ စစ်ပွဲမှာ ကျဆုံးလို့ ကျွန်ုပ် တို့ တပ်တော်ဟာ သီဗီမြို့ကို ပြန်ပြီး တပ်ခေါက်ခဲ့တာကို သိုးထိန်းတွေက သူတို့နိုင်တယ်လို့ ဆိုနေတယ်။ အခုတော့ ဆိုရုံမကဘူး၊ ကျွန်ုပ်နဲ့ သမီးတော် နန်းလျာကလေးကိုပါ စစ်တပ်တစ်တပ် လွှတ်ပြီး အဖမ်းခိုင်းမယ်လို့ ဆိုပြန် တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်ုပ်ကို ကာကွယ်ကြမလား .. သူ့လက်ထဲကိုပဲ ခပ်ကြ မလား ... သင်တို့သဘော ပြောကြစမ်းပါဦး” ..

           ထိုအခါ မှူးမတ်များက သိုးထိန်းဘုရင် အနိုင်ရသွားသဖြင့် မိမိတို့မှာ | ရသင့်သော အခွင့်အရေးထက် ပို၍ ရရှိနေကြကြောင်း၊ စစ်တိုက်ခြင်း အလုပ်ကို ငြီးငွေ့လှပြီဖြစ်၍ မိမိတို့မှာ အီဂျစ်ပြည်၌ မည်သူ့ကိုပင် ဘုရင်ခေါ်ရသည်ဖြစ်စေ၊ ငြိမ်းချမ်းရေးကိုသာ လိုလားတော့ကြောင်း လျှောက်တင်ကြလေသည်။

           “  ဒီလိုဆိုရင် သင်တို့ဆီက ဘာမှ မျှော်လင့်စရာ မရှိတော့ဘူး ဆိုပါ တော့ ဘုရင်ကြီးကတော့ သင်တို့အတွက် အသက်ကို စွန့်ခဲ့ရရှာတယ်။ ဘုန်း တော်ကြီးများကတော့ "

           ထိုအခါ ဘုန်းတော်ကြီးများက တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ပြောကြပြန် သည်။ တစ်ဦးက အပက်ပီဘုရင်သည် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် ကျမ်းကျိန်ဆို သည်ဖြစ်၍ ဘုရင်ကြီး၏ နန်းတော်တွင် သာ၍ စိတ်ချရမည်ထင်ကြောင်း၊ အခြားတစ်ဦးကမူ ရီမာ မိဖုရားကြီးသည် ခမည်းတော် ဝေလုံဘုရင်ကြီးထံ အကူအညီတောင်းရန် သင့်ကြောင်းဖြင့် ပြောဆို၏ ။

           ရီမာမိဖုရားကြီးက ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် “သိုးထိန်းဘုရင်က ပစ်ပေးလိုက်တဲ့ ရွှေတွေဟာ အရှင်တို့ရဲ့ ကျက်သရေခန်းထဲ ကို ရောက်နေပြီ ထင်တယ်။ ကျွန်ုပ် ရှင်းရှင်း မေးစမ်းပါရစေ .... ကျွန်ုပ်တို့ကို အနှောင့် အဖွဲ့ကလွတ်အောင် ကူမလား မကူဘူးလား ဆိုတာ ပြောစမ်းပါ။ သင်တို့သာကူညီမယ်ဆိုရင် နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ကျွန်ုပ်ဟာ သင်တို့ဘက်က နေပါ့ မယ်။ ကျွန်ုပ်က လက်ကမ်းတာကို လက်မခံရင်တော့ ဒီကပဲ သင်တို့နဲ့ လမ်းခွဲရလိမ့်မယ်။ ကျွန်ုပ်တော့ ရောက်ရာကို သွားတော့မှာပါ။ သိုးထိန်းရဲ့ နန်းတော်ရောက်ရင် သင်တို့ သခင်မကလေးဟာ အသက်ဆုံးရှုံးရမှာမို့ အီဂျစ် ပြည်ကြီးဟာ တရားဝင်တဲ့ ထီးညွန့်နန်းလျာတုံးရတော့မယ်။ ကိုင်းလေ- သင်တို့ အချင်းချင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တိုင်ပင်နိုင်အောင် ကျွန်ုပ် ခေတ္တ ရှောင် ပါ့မယ်။ နောက် တစ်နာရီ ကြာလို့ မွန်းတည့်ချိန်မှာ သင်တို့ရဲ့ အဖြေကို ကြား ရအောင် ကျွန်ုပ် ပြန်လာခဲ့ပါမယ်”

           သို့ ပြောဆိုပြီးနောက် မိဖုရားကြီးသည် ဦးညွတ်အလေးပြုံးကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားလေသည်။

           မွန်းတည့်ချိန်သို့ ရောက်လပ်သော် မိဖုရားကြီးသည် မင်းသမီး ကလေးကို ချီထားသော အထိန်းတော် ခေမာ လိုက်ပါလျက် ညီလာခံ ခန်းမဆောင်ကြီးသို့ ဝင်ခဲ့ရာ မှူးမတ်ကြီးများကို လည်းကောင်း၊ ဘုန်းတော်ကြီးများ ကိုလည်းကောင်း တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မတွေ့ရတော့ချေ။

           "ကျွန်ုပ်ကို တစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားခဲ့ကြပြီထင်ပါရဲ့ ခေမာရယ်”

           ' ဒီလိုလဲ မဟုတ်သေးပါဘူး သခင်မ .. ကျွန်မနဲ့မင်းသမီးကလေး ဟာ သခင်မဘက်က ရှိပါသေးတယ်”

           ထို့နောက် သူတို့သည် ခန်းမကြီးထဲ၌ အတန်ကြာ ထိုင်ပြီးလျှင် နံရံပေါ်တွင် ရေးဆွဲထားသော အီဂျစ်နတ်မင်းများပုံကို အာရုံပြုကာ ဆုတောင်း လျက်ရှိကြသည်။

           “ ကျွန်ုပ်ရဲ့ နတ်များကတော့ ဒီမှာ ကျွန်ုပ်တို့ နေရင် သစ္စာမဲ့တဲ့မှူး ကြီးမက်ကြီးတွေနဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးတွေဟာ ကျွန်ုပ်တို့ကို ဖမ်းပြီး အပလီရဲ့ လက်ထဲ အပ်လိုက်မယ်လို့ ပြောတယ်။ ဒီလို လုပ်ဖို့လဲ သူတို့ကို တံစိုးလက်ဆောင်များ ပေးပြီးပြီလို့ ကျွန်ုပ်ထင်တယ် အထိန်းတော်ကြီးရဲ့ နတ်များက ကော ဘယ်လိုပြောသလဲ”

           “ ဒီကနေပြီး ဝေးနိုင်သမျှ ဝေးအောင် မြန်မြန်ပြေးဖို့ ပြောတယ်လို့ ထင်လိုက်တာပဲ"

           “  ပြေးတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ ..... သူ့စက်ကွင်းက လွတ်အောင် ဘယ် ပြေးရမှာလဲ နေမာရဲ့ ၊ ဒီတောင်ပိုင်းမှာတော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး မာရယ်။ ကျွန်ုပ်တို့ကို သစ္စာဖောက်မယ့် လူတွေချည်းပါပဲ”

           ဒီမှာတော့ ဟုတ်တာပေါ့ ....... နို့ပေမယ့် မြောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်မတို့ကို ဘယ်သူကမှ လိုက်ရှာကြမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မအဘိုးနဲ့ ညီအစ်ကိုတော်ပြီး သီဂီဘုရင်မင်းမျိုးက ဆင်းသက်လာတဲ့ သူတော်စင် သက်ကြီးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်။ သူ့နာမည်က 'ရွိုင်း” ပါတဲ့ ကျွန်မ အပျိုဖျန်း အရွယ်ကတည်းက သူ့ကို ကောင်းကောင်း သိခဲ့ပါတယ်။ သူက နေထွက်ဂိုဏ်းဆိုတဲ့ လျှို့ဝှက်တဲ့ ဂိုဏ်ကြီးတစ်ခုရဲ့ ပုရောဟိတ်ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီ ဂိုဏ်းဟာ အင်မတန် တန်ခိုး ကြပြီး မန်းဖစ်မြို့မှာက ဘုရင့်သင်္ချိုင်းရာများဖြစ်တဲ့ ပိရမစ်တွေ တောထဲမှာ ရှိပါတယ်။ အဲဒီနေရာမှာ နေလာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၃ဝ တောင်ကျော်ပြီ။ တ မြောက်လို့ ဒီပီရမစ်တွေ နားကို ဘယ်သူမှ မကပ်ဝံ့ကြဘူး သိုးထိန်းတွေတောင် ကပ်ဝံ့ကြဘူးတဲ့ သခင်မကြီးရဲ့”

           “ တစ္ဆေခြောက်ပုံက ဘယ်လို ခြောက်သတဲ့လဲ ”

           “ ရင်သားဟင်းလင်းနဲ့ မိန်းမချောချော တစ်ယောက်ကို တွေ့ရတယ် လို့ ပြောတာပဲ။ အဲဒီ သရိုင်းတွေထဲမှာ မြှုပ်နှံထားတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဝိညာဉ်ပဲလား ... ငရဲပြည်က လာတဲ့ တစ္ဆေ သူရဲပဲလား မပြောတတ်ဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိုးချုပ်ရင် ဘယ်ယောက်ျားမျိုးမှ ဒီအနားကို မကပ်ရဲကြဘူး”

           “ဘာဖြစ်လို့လဲ ... မိန်းမချောချောတစ်ယောက်ကို ဘယ်တုန်းကများ ယောက်ျားတွေက ကြောက်လို့လဲ” . . ။

           "  ဒီလိုပါ သခင်မကြီး သူ့ကို မြင်ရတဲ့ ယောက်ျားဟာ ရူးသွပ်သွား ပြီး သဲကန္တာရထဲမှာ ရောက်တတ်ရာရာ လျှောက်သွားရင်းနဲ့ သေကြေပျက်စီးတာပါပဲ။ ဒီလိုမှ မဟုတ်ရင်လဲ ပိရမစ်တစ်ခုရဲ့ ထိပ်ကို ရောက်အောင် သူ့ နောက်က တက်လိုက်သွားရင်းနဲ့ လိမ့်ကျပြီး သေကြရပါသတဲ့ သခင်မ”

           “  အလကား ယုံတမ်းစကားတွေ ထင်ပါရဲ့ ခေမာရယ်။ ဒါထက် အခုတင်က စကားကို ဆက်စမ်းပါဦး”

           “ အဲဒီ သချိုင်းဂူတွေဆီရောက်အောင် သွားနိုင်ရင် ကျွန်မတို့ဟာ ရှိုင်းနဲ့ အတူ စိတ်ချလက်ချ နေနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ဗီဒူဝင်တွေတောင် ဒီနေရာနဲ့ တင်  တစ်မိုင် နစ်မိုင်အတွင်းမှာ တဲထိုးပြီး မနေဝံ့ကြဘူးသီးဟိန်းဘုရင်နဲ့ သူ့ ကွန်တွေလဲ သူတို့ရဲ့ မင်းသား နှစ်ပါး အဲဒီနေရာမှာ ပျက်စီးသွားကတည်းက ဒီနေရာဟာ ကျိန်စာသင့်တဲ့ နေရာလို့ ပြောနေကြတယ်”

           “ဒါဖြင့် အဲဒီမှာ အနည်းဆုံး ဗေဗီလုံကို ထွက်ပြေးနိုင်သည်အထိ နေရမှာပေါ့။ ခမည်းတော်ကတော့ အသင့်ကြိုနေမှာ အမှန်ပဲ။ နို့ပေမယ့် နယ်စပ် မှာ တိုက်ခိုက်နေကြတဲ့ အတွင်း ကလေးတစ်ယောက် ကိုးလိုတွဲလ်နဲ့ ဆိုပြန်တော့ ဟိုရောက်အောင် ကျွန်ုပ်တို့ ဘယ်လို လုပ်သွားကြမလဲ ခေမာရယ်။ နို့ ဦး သင့်အဘိုးကလဲ ကျွန်ုပ်တို့ကို လက်သင့်ခံမယ် မခံမယ် မသိရသေးဘူး”

           မေးခွန်း ဖြေဖို့က လွယ်ပါတယ် မန်းစစ်မြို့ ဒီကနေ့ပဲ ရောက်လာ တဲ့ ဂျုံလေ့တစ်ခင်းက လှေသူကြီးနဲ့ တွေ့ခဲ့ရလို့ သူ့ကို နှိုင်းက မှာလိုက်တဲ့ သတင်းတစ်ခု ကြားခဲ့ရတယ်။ အဲဒီ လူကြီးရဲ့ နာမည်က 'တော”” *

           “ ဘယ်လို တွေ့ခဲ့ရပုံလ် ခေမာရဲ့ .. ပြောစမ်းပါဦး ”

           “ တွေ့ပုံက ဒီလိုပါ သခင်မ .. နက်သားကို ကန်တော့ဖို့ လှေဆိင်္ ကို ကျွန်မ ဆင်းသွားတဲ့အခါ ရွံပလွန်ပင် တစ်ပင်မှီပြီး နိုင်းမြစ်ကို စိုက်ကြည့် နေတဲ့ လှေသမား အဝတ်အစားနဲ့ တုတ်တုတ် ခိုင်ခိုင် လူကြီးတစ်ယောက် တွေ့ရပါတယ်။ ကမ်းနားမှာ ကုန်လှေတစ်စင်းလဲ ရှိတယ်။ သူက မြို့ထဲမှာ ကုန်သွားဖို့ နှင်းအကွဲ စောင့်နေတဲ့အကြောင်း၊ မန်းဖစ်မြို့က သူလာခဲ့တဲ့ အကြောင်းပြောပြီး ရောင်းပန်း၊ ဝယ်ပန်း ပွင့်အောင် သူလဲ ́ကတ်သားကို ပူဇော် ပ,သပါတယ်တဲ့။ ဒါနဲ့ သူနဲ့ အတော်စကား လက်ဆုံကျလာတဲ့အခါ သီစီမြို့ အခြေအနေကို မေးမြန်းရာက စပြီး ပါရာဘုရင်ကြီး စစ်ပွဲမှာကျလို့ သူ့မိဖုရားကြီးဟာ ရင်ကွဲနာကျပြီး ကွယ်လွန်ရှာသလို သမီးတော်ကလေးလဲ အသတ်ခံရသလို ကြားရတဲ့အကြောင်း ပြောပါတယ်။ ကျွန်မက မဟုတ်တဲ့ အကြောင်း ပြောပြတော့ သူလဲ အတော်ဝမ်းသာပုံရပါတယ်။ မင်းသမီးကလေး ရဲ့ နာမည်ကော်သူသိနေတယ်။ ကျွန်မက အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်တော့ သူ့ကို ပညာရှိ သူတော်စင်ကြီးတစ်ဦးက ပြောလိုက်တဲ့အကြောင်း၊ မင်းသမီး ကလေးရဲ့ အထိန်းတော်နဲ့တောင် အမျိုးတော်တဲ့အကြောင်း၊ သူကိုယ်တိုင် စာမရေးရဲလို့ ခေမာဆိုတဲ့ အဲဒီအထိန်းတော်ကြီး တွေ့အောင် ရှာပြီး သတင်း စကားတစ်ခုကို ပြောဖို့ အကြောင်း မှာလိုက်သတဲ့ .... သခင်မကြီးရဲ့”

           "  ဘယ်လို သတင်းစကားများတဲ့လဲ  ”

           ဒီတော့ ကျွန်မက ဒီမြို့မှာ ခေမာတွေ အများကြီး ရှိချင် ရှိမယ်။ လူမှားနေရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မလဲလို့ မေးတော့ သူက ဒီဟာ မခဲယဉ်းလှပါဘူး တဲ့။ ဂါထာတစ်ပုဒ်ရေးထားတဲ့ ကျောက်ပြား လက်ဖွဲ့ တစ်ပိုင်း သူ့ကို ပေးလိုက်ပါတယ် တဲ့။ ဒီအပေါ်မှာ ရေးထားတဲ့ ဂါထာတစ်ပိုင်းကို ပြုတ်ပြလို့ ကျန်နေတဲ့ တစ်ပိုင်းကို ရွက်ပြနိုင်ရင် သူရှာနေတဲ့ အမျိုးသမီးပဲဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်လို့ပြောပါတယ်။ ဒီတော့ သူ့ဂါထာအဆုံးမှာ ကျွန်မက ကျန်နေတဲ့အပိုင်းကို ရုတ်ပြလိုက်တယ်။ ဒါတွင် မကသေးဘူး၊ အဲဒီ အမျိုးသမီးဟာ ပါဏာအဆုံး | ပိုင်းပါတဲ့ လက်ဖွဲ့သူ့ကိုယ်မှာ ဆွဲထားလိမ့်မယ်တဲ့။ အဲဒီ ခေမာဆိုတဲ့ အမျိုး သမီးကို ရှာချင်လို့ သူ့ကို အကူအညီပေးဖို့အကြောင်း ပြောပြမယ်”

           "   ဒီတော့ သင်က ဘယ်လို ပြန်ပြောသလဲ  ”

           'ကျွန်ုပ်က ကူညီတာတော့ ဟုတ်ပါရဲ့။ နို့ပေမယ့် သူ့မှာရှိတဲ့ အဲဒီ လက်ဖွဲ့ တစ်ပိုင်းကို အရင်ပြပါဦးလို့ ပြောတယ်။ ဒီတော့ သူလဲ အနီးအနားမှာ လူသူလေးပါးရှိသလားလို့ ကြည့်ပြီး မိန်းမဆံပင်ကို ကျစ်ပြီးကြိုးနဲ့ ဆွဲထားတဲ့လက်ဖွဲ့ တစ်ပိုင်းကို ထုတ်ပြပါတယ်။ လက်ဖွဲ့ အလယ်လောက်မှာ ဖြတ်ထားတဲ့ခွေးသွားစိတ်လို မညီမညာ ဖြစ်နေတယ်။ ဒီဟာကို မြင်လိုက်ရင် မြင်လိုက်ခြင်း | ကျွန်မ သိပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဟို နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာက ကျွန်မ ရဲ့ဘိုး သူတော်စင် ရွိုင်းဟာ ဒီလက်ဖွဲ့ ကလေးရဲ့ အခြားတစ်ပိုင်းကို ကျွန်မဆီ ပေးထားခဲ့တာပါ။ တကယ် အရေးကြီးလို့ အကူအညီလိုတဲ့အခါ ဒါကို ထိမ်း အမှတ် အဖြစ်နဲ့ သူ့ဆီ ပို့လိုက်ဖို့မှာခဲ့တယ် သခင်မကြီးရဲ့ ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ ကျွန်မ လည်ပင်းမှာ ဆွဲထားတဲ့ အဲဒီတစ်ပိုင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး 'တာ' လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ အပိုင်းနဲ့ ဆက်လိုက်တဲ့အခါ တစ်ခါတည်း အံကျဖြစ် သွားတယ်။ တော"လဲ ဒါကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ်လိုက်တယ်။ ဒီ တော့ သူက လေဒီခေမာကို အခုလို အမှတ်မထင် တွေ့ရတာ သိပ်အံ့သြစရာ ကောင်းတာပဲတဲ့။ ဒီတော့ ကျုပ်တို့ ရှေ့ကို စကားဆက်မပြောခင် အဲဒီလက်ဖွဲ့ တစ်ပိုင်း ပေးလိုက်တဲ့ လူရဲ့ နာမည်ရယ်၊ သူ ဘယ်မှာနေတယ်ဆို ရယ်၊ သူ့ အကြောင်းရယ် သင်သိသမျှ ကျွန်ုပ်ကို ပြောပါဦးလို့ ပြောပြန်တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်မက သူဟာ ပိရမတ်ခေါ်တဲ့ သင်္ချိုင်းဂူတွေရဲ့ အရိပ်အာဝါသ အောက်မှာ နေပြီး ဂိုဏ်းကြီးတစ်ဂိုဏ်းရဲ့ ပုရောဟိတ် ဖြစ်တဲ့အကြောင်း၊ ဆံပင် မုတ်ဆိတ် ဖြူနေပေမယ့် ရုပ်ရည်ချောမောတဲ့ အကြောင်း၊ ဘုရား တရား အင်မတန် ကြည်ညိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်တဲ့အကြောင်း၊ သူတစ်ယောက်တည်း ဆိတ်ငြိမ်ရာမှာ နေတဲ့အခါ တခြားဝိညာဉ်တွေနဲ့တောင် စကားပြောနိုင်လို့ အီဂျစ်ပြည်တွင်းစ် ဖြစ်သမျှ အကုန် သူသိတဲ့အကြောင်း အရိပ်ထဲမှာ နေရတာကြာလို့ ကြောင်လို ပဲ မှောင်ထဲမှာ မြင်နိုင်တဲ့ အကြောင်းတွေကို ကျွန်မ အားလုံးပြောပြလိုက်တယ်။ " ဒီတော့ သူက သင်ပြောတာလုံလောက်ပါပြီ။ အရွယ်က ထောက်လို့ ငယ်ငယ် က ရုပ်ရည်မရှိပေမယ့် ဒီတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်မှာပါပဲတဲ့။ ကျွန်ုပ် ပြောတဲ့စကားသာ နားထောင်ပါတော့ဆိုပြီး သူ့ အမူအရာ ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွား တယ်။ မျက်နှာထားဟာလဲ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ကြည်ကြည်လင်လင် ရှီရာက အရေး ကြီးတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို ဆောင်ရွက်ရတော့မလို မျက်နှာတည်တည်ကြီး ဖြစ်သွား တယ် သခင်မကြီးရဲ့”

           “ အင်း ဆက်ပြောပါဦး ”

           ဤနေရာတွင် ခေမာသည် သူနှင့် လှေသူကြီး “တော” တို့ အပြန် အလှန် ပြောကြပုံကို အောက်ပါအတိုင်း သရုပ်ပေါ်အောင် ပြောပြလေသည်။

           “ ကျွန်ုပ် ပြောတာ နားထောင်စမ်းပါ အထိန်းတော်ကြီးရဲက၊ ငယ်စဉ် တုန်းက အသင် ထိန်းခဲ့ရတဲ့ ဘုရင်ကြီးဟာ အခုတော့ သိုးထိန်းတွေ သတ်ပစ် လိုက်လို့ သင်္ချိုင်းဂူထဲ ရောက်နေပြီ။ ဒီတော့ သူ့မိဖုရားကြီးနဲ့ သမီးတော် လေးကိုလဲ ဒီလမ်းအတိုင်း သွားစေချင်သလား”

           " သင် ဘယ်လိုမေးခွန်းမျိုး မေးရတာလဲ ”

'           " အင်းလေ ... သင်က မသွားစေချင်တာတော့ ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေ မယ့် သူတို့ တွေ့ရမယ့်ဘေးအန္တရာယ်က အတော်ကြီးတယ်။ သင်တို့ သုံးဦး လုံးကို ကိစ္စတုံးလုပ်ဖို့ ကြံစည်နေကြတယ် ဆိုတာ သူတော်စင် ရွိုင်းက သိ " နေပြီ။ ဒီအကြံအစည်ထဲမှာပါတဲ့ လူတွေ ဒီမြို့မှာပဲ ရှိနေတယ် အထိန်းတော် ကြီးရဲ့ ၊ အခု တစ်ရက်နှစ်ရက် အတွင်းမှာပဲ မိဖုရားကြီးဆီ သူတို့လာကြပြီး၊ ဒီမှာနေရင် စိတ်မချရလို့ တခြား လုံခြုံတဲ့နေရာကို ရွှေ့ဖို့ ဥပါယ်တည်နဲ့ ခေါ်ကြလိမ့်မယ်။ သူတို့ခေါ်သွားမယ့် နေရာက တခြားမဟုတ်ဘူး။ တန်နှစ်မြို့ က အကျဉ်းထောင်ပေါ့။ အသာတကြည်နဲ့မှ ခေါ်လို့မရရင် အတင်းအဓမ္မ ဇမ်း ဆီးပြီး သိုးထိန်းတွေလက်ထဲ အပ်ကြလိမ့်မယ်”

           " ဒီလိုဆိုရင် အချိန်ကလဲ သိပ်မရှိဘူး။ သင့် အကြံက ဘယ်လိုလဲ တမန်တော်ကြီးရဲ့”

           "  ဒီလိုပါလေ - ကျွန်ုပ်ရဲ့ လှေပေါ်မှာ သိုးထိန်းတွေရဲ့ ဘေးရန်ကြောင့် ဆီယော့မြို့က ထွက်ပြေးလာတဲ့ ခရီးသယ်တွေ ပါတယ်။ အရွယ်ရော၊ ပုံပန်း သဏ္ဌာန်ရော လေဒီခေမာနဲ့ တစ်ထေရာတည်း တူတဲ့ မိန်းမကြီးက ကျွန်ုပ်ရဲ့ နှမ ဆိုပြီး လိုက်လာခဲ့တယ်။ သုံးလသာသာရှိတဲ့ကလေးကို ရင်ခွင်ပိုက်ထားတဲ့ မိန်းမရွယ် ခပ်ချောချော တစ်ယောက်က ကျွန်ုပ်ရဲ့ ဇနီးလို့ ပြောထားတယ်။ သင်္ဘောဆိပ် အရာရှိတွေကိုလဲ ဒီအတိုင်း ပြောမှာပဲ။ သူတို့ဟာ ကျွန်ုပ်ရဲ့ မိတ်ဆွေတွေအတွက် ဒီမြို့မှာ ဆင်းနေရစ်ခဲ့မှာ ဖြစ်တော့ သူတို့အိပ်တဲ့ နေရာ အားပါလိမ့်မယ်။ ကျွန်ုပ် ပြောတာ နားလည်ပြီလား လေဒီမော”

           "  ကျွန်ုပ်ရယ်၊ မိဖုရားကြီးရယ်၊ သမီးတော်ကလေးရယ် သူတို့ရဲ့ - နေရာကိုယူဖို့ဆိုတာ ကျွန်ုပ် နားလည်ပါပြီ။ ဘယ်အချိန် ဘယ်လိုလုပ်ရမယ် ဆိုတာ‌ပြောပါဦး "

           “ကွန်ုပ်ကတော့ ဒီလို ကြံ့ထားတယ် လေဒီခေမာ၊ ဒီညမှာ နိုင်းမြစ် စောင့်တဲ့ နတ်မင်းကို ပူဇော်တဲ့ ပွဲရှိတယ်လို့ ကြားရတယ်။ လှေပေါင်းများစွာ ဆီမီးများ ထွန်းညှိပြီး မြစ်အတွင်းလှော်ခတ်ကြလိမ့်မယ်။ ဒီလှေတွေနဲ့ မတွေ့ရအောင် စောစောပဲ ဒီဆိပ်ကို ကျွန်ုပ် ပြန်လာပြီး စောင့်နေမယ် နို့ပြီး အရုံမတက် ခင် လေအထမှာ လှေကို ရွတ်ကုန်ဖွင့်ပြီး မြစ်ကို စုန်ကြဖို့ပဲ။ ဒီစွံပလွန်အုပ်တွေ ကြားမှာ လယ်သူမ အသွင်နဲ့ လာခဲ့ကြဖို့ပဲ”

           "  ဒါထက် ဒီခရီးက ဘယ်မှာ အဆုံးသတ်မှာလဲ တမန်တော်ကြီးရဲ့”

'           " သူတော်စင်ကြီး စောင့်နေတဲ့ ပိရမစ်တွေရဲ့ အရိပ်အာဝါသအောက် - မှာအဆုံးသတ်မှာပေါ့။ နေရာထိုင်ခင်း ညံ့ဖျင်းပေမယ့် ဘေးအန္တရာယ် စိတ်ချရ တဲ့ကြောင်း မှာလိုက်ပါတယ် ။

           " ကျွန်ုပ်တို့လဲ အရင်က စိတ်ကူးမိပါတယ်။ နို့ပေမယ့် အခုလဲ ကျွန်ုပ် တို့ကို ထောင်ချောက်နဲ့ ထောင်ဖမ်းတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ဘယ်သူ သိနိုင်မလဲ။ အသင်ဟာ သိုးထိန်းတွေဆီကပဲလား၊ ဒါမှမဟုတ်ရင်လဲ သစ္စာဖောက် သီတွေဆီကပဲလား။ လာဘ်ရလို့ ကျွန်ုပ်တို့ကို သွေးဆောင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလို့ - ဘယ်သူ သီမလေး

           “မေးထိုက်တဲ့မေးခွန်းပါပေပဲ - သင်ဟာ သတင်းစကားကိုလဲ ကြား ပြီးပြီ။ အထိမ်းအမှတ် လက်ဖွဲ့လဲ ရပြီးပြီ။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်ကလဲ ကျမ်းကျိန် ဆိုထားပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုလို စွန့်စားရမယ့် ကိစ္စမျိုးမှာတော့ မေးသင့်မေးထိုက် ၊ - ပါတယ်။ ကျွန်ပ်တောင် ဘယ်လိုဖြေရမှန်း မသိတော့ဘူး”

           ဤနေရာသို့ ရောက်သောခါ ခေမာက မိဖုရားကြီးမား “ဟုတ် တယ် သခင်မကြီးရဲ့ .. ဒီလူကိုလဲ ချက်ချင်းဆိုတော့ ဘယ်ယုံနိုင်မလဲ။

           ဒါကြောင့် ကျွန်မက စိုးရိမ်မိတယ်။ ဒီလိုစိုးရိမ်တာလဲ ကျွန်မအတွက် မဟုတ်ပါ ဘူး။ သခင်မကြီးနဲ့ သမီးတော်ကလေးအတွက်ပါ”

           “သိပါတယ် ခေမာရယ် .. ဆက်ပြောစမ်းပါဦး ။

           “ဒီလိုပြောလိုက်ရင်ပဲ တာဟာ မနေတတ်မထိုင်တတ်သလို ဖြစ်ပြီး ဒီနေရာဟာ လူပြတ်ပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ဟာ ကျွန်မတို့ စကားပြောနေတာ ချောင်းကြည့်နေတယ် ထင်တဲ့အကြောင်းပြောတယ်။ ဒီအခါ တုန်းက ကျွန်မတို့ဟာ သင်္ဘောဆိပ်ကို ကျောခိုင်းပြီး ကွက်လပ်ထဲမှာ တစ်ပင် တည်းရှိတဲ့ စုံပလွန်ပင် နားမှာ ရပ်နေတယ်။ ဘယ်သူမှ ကျွန်မတို့ စကားပြောနေတာကို မမြင်နိုင် မကြားနိုင်တဲ့ နေရာပဲ။ ကျွန်မရဲ့ လက်ဝဲဘက်မှာတော့ နတ်ရုပ်ပျက်တစ်ခု တင်ထားတဲ့ နတ်ကွန်းရှိတယ်။ ဒီနတ်ကွန်းကိုပဲ ဟာ နိုက်ကြည့်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ဒီအခါ နှင်းတွေကလဲ ကွဲသွားတာနဲ့ သူကြည့် တဲ့ ဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အရင်က ဒီနေရာမှာ လူသူ မရှိဘူး ထင်မိတာ မဟုတ်ဘဲ၊ သက်ကြီးရွယ်အိုတစ်ယောက် နတ်ကွန်းထဲမှာ ဒူးထောက်ပြီး ဝတ် ပြနေတာ မြင်ရတယ် သခင်မကြီးရဲ့ ၊ သူဟာ ခေါင်းကိုလဲ မော်လိုက်ရာတခြားသူ ဟုတ်ပါရိုးလား၊ ကျွန်မ အဘိုး ရှိုင်း ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်မကို လက်ဖွဲ့ပေး - လိုက်တဲ့အခါတုန်းကနဲ့တော့ မတူလှဘူး၊ အတော်ပဲ ရုပ်ပြောင်းနေတယ်။ ဒီတော့ သူက ဒီမှာလဲ သူတော်စင်ကြီးတစ်ဦးနေသကိုး၊ သူတော်စင် ရှိုင်းများ ဖြစ်နေသလားပဲလို့ မေးတယ်။ ဒီအခါ ကျွန်မက ဟုတ်ပါတယ် ... ကျွန်မလဲ မြင်ပါတယ်။ သူတော်စင် ရွိုင်းအစစ်ပါပဲ၊ ဘာဖြစ်လို့ အသင့်လှေပေါ်မှာ ပါလာ တယ်လို့ အစက မပြောသလဲဆိုပြီး ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်မလဲ နတ်ကွန်းဆီ ပြေးသွားပါတယ်။ နို့ပေမယ့် ဟိုရောက်တော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတွေ့ရတော့ဘူး။ ပုန်းစရာ ခိုစရာဆိုလို့လဲ နေရာမရှိပါဘူး။ ဒီတော့ သူက သူတော်ကောင်းများ ဟာ အတော်ထူးဆန်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေပဲ လေဒီ ခေမာရဲ့၊ သူတို့ဟာ တစ်ချိန် တည်း နေရာမှာ ရှိနိုင်ကြတယ်တဲ့။ ဒါနဲ့ သင်တို့ကို ဒီနတ်ကွန်းနားမှာ တွေ့ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်ုပ် မျှော်လင့်ပါတယ်လို့ ပြောတာကို၊ ဒီအခါ ကျွန်မက လ် မိဖုရားကြီး သဘောတူပြီး အနှောင့်အယှက် မရှိမှ ကွေ့ရမှာဒါနဲ့ လယ်သူမ အမတ်အစားတွေ ကျွန်မတို့ ဘယ်ကရနိုင်မှာလဲလို့ ပြောတယ်။ ဒီအခါ တော လဲ ကျွန်မနဲ့ ပထမ တွေ့ရတဲ့နေရာကိုသွားပြီး ကျောက်တုံးတစ်ခုနောက်က အဂတ်ထုပ်တစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်တယ်။ ဒီအထုပ်ထဲမှာ ကျွန်မတို့ လိုတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပါတယ်တဲ့။ ကိုင်းလေ ... ဒီအဝတ်အစားတွေ သင်တို့ ဝတ်ပြီး နောက်တစ်နေ့ အရုံမတက်ခင် နှစ်နာရီအလိုမှာ ဒီနေရာက စောင့်နေ လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်ုပ် မျှော်လင့်ပါတယ် ဆိုပြီး တောလဲ ထွက်သွားပါလေရော၊ ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ ၊ စိတ်ထဲ မဝေခွဲနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး နန်းတော်ဆီပြန်လာတဲ့အတွက် နို့ပေမယ့် မှူးမတ်တွေ ဒီနေ့ ဘယ်လို စကားပြန်မယ်ဆိုတာ မသိခင် မပြောသေးဘူးလို့ စိဏ်ကူးထားတာ အခုမှ ပြောရတော့မယ်”

           " အထုပ်ကို ဖြည်ကြည့်ပြီးပါလား မေမာရဲ့ ”

           " ကြည့်ပြီးပါပြီ သခင်မကြီးရဲ့ .. သူပြောတဲ့အတိုင်း လယ်သူမတွေ ပါ ခရီးသွားရာမှာ ဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားမျိုးတွေ တွေ့ရပါတယ်။ သမီးတော် ကလေးအတွက်တောင် အင်္ကျီကလေး ပါလာပါသေးတယ်”

           "လာ သွားကြည့်ကြရအောင်”

           မိဖုရားကြီး ရီမာနှင့် အထိန်းတော်ကြီး ခေမာတို့သည် 'တာ' ယူ ဆောင်လာသော အဝတ်အစားများကို သူတို့၏ သီးသန့်အဆောင်တော်ထဲတွင် ကြည့်ရှု ကြပြီးနောက်တစ်နေရာတွင် ဝှက်ထားလိုက်ကြလေ၏။ မိဖုရားကြီးမှာ အဆောင်အယောင်နှင့်ပင် နေထိုင်လျက်ရှိသေးရာ၊ နန်းတော် အပြင်တံခါးများ ကို စစ်သားများ စောင့်ကြပ်လျက်ရှိ၍ အဆောင်တော် တံခါးပေါက်ဝတွင်ကား ပါရာ၏ လက်သုံးတော်တစ်ဦး ဖြစ်သော ဘီလူးတမျှ ကြီးထွားလှသော ဗီယန်နယ်သား ရူး’ ဆိုသူက စောင့်လျက်ရှိ၏။ ရူးသည် ပါရာဘုရင် ကြီး စစ်ပွဲတွင် ကျဆုံးခဲ့ပြီးနောက်၊ သိုးထိန်းစစ်သည်တော်ခြောက်ဦးကို သူ ကိုယ်တိုင် စစ်ပွဲမှ ပွေ့ချီသယ်ယူလာခဲ့သူဖြစ်၏ ။ မိဖုရားကြီးနှင့် အထိန်းတော် ကြီးတို့သည် မင်းသမီးကလေးအား သိပ်ထားရာ အိပ်ရာခုတင်အနီးတွင် နှစ် ယောက်သား တိုင်ပင်နေကြလေသည်။

           မိဖုရားကြီးမှာကား အတော်ပင် စိတ်ရှားလျက် ရှိလေသည်။ အိပ်ပျော်နေသော မင်းသမီးကလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အခန်းထဲတွင် ခေါက် တုန့်ခေါက်ပြန်လျှောက်လျက်၊ အသင့် အကြံအစည်ဟာ အတော်ဘေးအန္တရာယ် များတာပဲ ။ အသင်ပြောသလို မန်းဖစ်ကိုသာ ပြေးမယ်ဆိုရင် ရှေ့ မှောက်လျက်လဲတာနဲ့ အတူတူပဲ။ အခု ပြောတာလဲ ပုရောဟိတ်ကြီးဆီက စေတမန် ရောက်လာလို့ မဟုတ်လား။ နို့ပေမယ့် အဲဒီ ပုရောဟိတ်ကြီးဟာ အခုရှိချင်မှ ရှိတော့မှာ ခေမာရဲ့၊ ဒီတော့ ကျွန်ုပ်တို့ကို ထောင်ဖမ်းတာကော ဖြစ်နိုင်ဘူးလား”

           “လက်ဖွဲ့က ရှိနေပါသေးတယ် သခင်မကြီး ကြည့်စမ်းပါဦး ..... တစ် နိုင်းနဲ့ တစ်ပိုင်းဟာ ဆက်ရာ မရှိသလို အံကိုက်နေပါတယ်”

           “ဆက်မိတာကတော့ ဟုတ်ပါပြီလေ၊ ရှိုင်းက သင့်ကို လက်ဖွဲ့ တစ် င်း ပေးထားတာသိလို့ သူ့ဆီက ကျန်တဲ့တစ်ပိုင်းကို ကျွန်ုပ်တို့ကို လှည့်စားရ အောင် တစ်နည်းနည်းနဲ့ယူလာရင်ကော ဖြစ်နိုင်ဘူးလား ..... ဒီလူက သင့် သိမှ မဟုတ်ဘဲ

           “သူ ဘယ်သူလဲဆိုတာတော့ ကျွန်မ မသိပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ သူ့ကို ယုံရကောင်းနိုးနိုး မယုံရ ကောင်းနိုးနိုးနဲ့ သံသယဖြစ်နေတုန်း မှာ သူကိုယ်တိုင် သူတော်စင် ရှိုင်းကိုလို့ မြင်ရတာနဲ့ ကျွန်မလဲ ယုံလိုက်မိ တာပဲ”

           ဒါကတော့ ဟုတ်ပါပြီ .. နို့ပေမယ့် စဉ်းစားပါဦး ခေမာရယ်။ အီဂျစ်လူမျိုးတွေဟာ မျက်လှည့်နဲ့ မှော်အတတ်တွေ တတ်ကြတယ် မဟုတ်' လား။ နို့ပြီး နတ်သမီးတွေကိုယ်ထင်ပြပြီး သမီးတော်ကလေးကို ကောင်းချီးပေး ခဲ့တာ သင်တစ်ယောက်တည်း ဘာကြောင့် မြင်ရသလဲ”

           " နို့   သခင်မကြီး ကိုယ်တိုင်လဲ အိပ်မက် မက်တယ် ဆို  "

           “အိပ်မက်တာတော့ မက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အိပ်မက်ကို အရေး အားလို့ ဖြစ်မတဲ့လား ခေမရဲ့ ။ ဒီလို ရောက်တတ်ရာရာ မက်ကြတာပဲ။ လဲ ဟိုးအဝေးကြီးမှာ နေတဲ့ လူအိုကြီးကို မြင်ရပြန်ပြီတဲ့။ အသင် စိတ်ကူးယဉ်ပြီး များနေလေရော့သလား -- ပြီးတော့ အီဂျစ်က နတ်တွေကလဲ ဘာကြောင့် ဝေဝီလုံက နတ်တွေနဲ့ မတူရတာလဲ”

           “လူတွေဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး မတူသလို -- နတ်တွေလဲ ကွဲပြားကြ တာပေါ့ သခင်မကြီးရဲ့ ၊ သူ့တိုင်းပြည်နဲ့ သူ့နတ်နဲ့ ရှိကြတာပေါ့”

           ' အင်း .... ဒါလဲ ဟုတ်ပေမှာပဲ။ ဒီတော့ သူစိမ်းပြင်ပြင်တစ်ယောက် ပြောတဲ့စကားရယ် .... သင် မြင်ရတယ် ဆိုတာရယ်။ အထောက်အထားပြုပြီး စွန့်စားရမှာတော့ မကောင်းလှဘူး။ အခု ကိစ္စဟာ ကျွန်ုပ်ရဲ့ သေရေးရှင်ရေးသာ မဟုတ်ဘူး အီဂျစ်ပြည်ကြီးရဲ့ ထီးနန်းအရေးလဲ ပါနေတယ်။ ကျွန်ုပ်တော့ ဒီလူ့စကားကို ယုံပြီး မဝံ့ဝံ့ဘူး။ သူ့ကိုယုံပြီး လှေနဲ့ လိုက်သွားရင် နိုင်းမြစ်အောက်ကိုပဲ ရောက်မလား။ သိုးထိန်းတွေရဲ့ ထောင်ထဲကိုပဲ ရောက်မလား။ ” | ဘယ်မှ မသွားဘဲ နေကြရင် မကောင်းဘူးလား။ သင့် နတ်မင်းတွေကသာ.....