ဒဂုန်ရွှေမျှား - ချစ်သွေးဧကရီ

မှတ်ချက်။ ။ ဝတ္ထုမှာ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ကြိုက်နှစ်သက်သော ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်

ဖြစ် သည့် အတိုင်း ဝတ္ထု၏အမည်ကို ကျွန်ုပ်က " မိုး "ဟု မူလစာရေးဆရာ ပေးသည့်နာမည်အတိုင်း ပေးလို၏။ သို့သော် ထုတ်ဝေသူကမူ ထိုနာမည်မှာ စိုးလွန်းသည်ဟု ဆိုသဖြင့် တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်နေသည့် ဘုရင်မ အမည်ပါပြီးလျှင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာ သဘောတရားလည်း သက်ရောက်အောင် ချစ်သွေးဧကရီ' ဟု အမည်ပေးလိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

          အောက်တွင် ရေးသားဖော်ပြအံ့သော အဖြစ်အပျက်များမှာ တရုတ်လူ မျိုးမင်းမှုထမ်း ဂျန်ပို ၏ ခရီးသွားမှတ်တမ်းနှင့် ပေးစာများမှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြ ချက်များဖြစ်ပါသည်။ ဂျန်ပိုမှာ တရုတ်နိုင်ငံ ရှန်ပြည်နယ် ပင်းလင်းမြို့ဇာတိ ဖြစ်၍ တရုတ်နိုင်ငံအုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့တွင် အဋ္ဌမအဆင့်ရှိ ရွှေကြယ်သီးတပ်ခွင့်ရ အထက်တန်းအရာရှိတစ်ဦး ဖြစ်၏။

အချိန်မှာ ခရစ်သက္ကရာဇ် ပထမရာစု ကုန်ခါနီးလောက်တွင် ဖြစ်၍ တရုတ်ပြည်ကြီးသည် 'ဟန်' မင်းဆက်များ လက်အောက်တွင် အလွန်အင်အား ကြီးမားသော နိုင်ငံကြီးတစ်နိုင်ငံ ဖြစ်လာပြီးလျှင် စီးပွားရေးအရလည်းကောင်း၊ အနုပညာဘက်တွင်လည်းကောင်း အထူးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သည့် အခါသမယ လည်း ဖြစ်ပေသည်။

စိုကူမြို့

နံနက်ပိုင်း

ကျွန်ုပ်တည်းခိုနေသော ဟိုတယ်သည် တရုတ်ပြည်အနောက်မြောက် လမ်းမကြီးတစ်လျှောက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး 'ပန်နော် တည်ဆောက်ခဲ့သော တစ်ရာကျော်ခန့်ရှိ တည်းခိုခန်းများနှင့် လုံးဝမတူပေ။ ဤဟိုတယ်ကို ဆောက်လုပ်ခဲ့ ကြသူများမှာ နိုင်ငံခြားသားဖြစ်၏။ ဟိုတယ်မှာ ခြောက်သွေ့သော ရာသီတွင် မာကြော၍ တာရှည်ခံနိုင်သော ရွှံ့စေးတစ်မျိုးဖြင့် စီမံပြုလုပ်ထားသော နှစ်ထပ် အဆောက်အဦဖြစ်၏။ အမိုးကိုမူ သစ်လုံးများစီလျက် သစ်လုံးများပေါ်တွင် ကျူပင်များထပ်ကာ ထိုကျူပင်များပေါ်၌တစ်ဖန် မြက်ပါသော မြေလွှာမြေခဲများ ကို ထပ်ဆင့်ဖုံးအုပ်ထားလေသည်။

ကျွန်ုပ်သည် ယနေ့နံနက် ပြတင်းပေါက်မှ နေ၍ အပြင်ဘက်သို့ လှမ်း ကြည့်မိရာ အနီးဝန်းကျင်ရှိ အိမ်ခေါင်မိုးများပေါ်တွင် လှပစွာစီရရီ ဖူးပွင့်နေကြသော မိုးဦးပန်းများကို တွေ့မြင်နေရသဖြင့် မျက်စိစိမ်းနေသူတစ်ဦးအဖို့ ထူး ဆန်းသကဲ့သို့ ရှိသည်မှန်သော်လည်း စက္ခုပသာဒတွင်မူကား နှစ်လိုဖွယ်ရာ

ကောင်းလှပေသည်။ ကျွန်ုပ် လဲလျောင်းနေသည့် အိပ်ရာသည်ပင် ကျွန်ုပ်တို့နိုင်ငံ ရှိ ဟိုတယ်များတွင် တွေ့မြင်နေကျဖြစ်သော အိပ်ရာမျိုးမဟုတ်ဘဲ၊ သစ်သားဖြင့် လေးထောင့်စပ်စပ် ဘောင်ခတ်ထားသည့် ပရိဘောဂခပ်ဆန်းဆန်း တစ်မျိုး ဖြစ် သည်ကို တွေ့ရ၏။ စောင်မှာလည်း ကျွန်ုပ်တို့နိုင်ငံတွင် အသုံးပြုသော ဂွမ်းမောင် အစား မွေးရှည်စောင်ကြမ်းတစ်မျိုးဖြစ်ပြီးလျှင် ကျွမ်းကျင်စွာ ရက်လုပ်ထားသည်

မှန်သော်လည်း အရောင်အသွေးနှင့် အကွက်ဖော်ထားပုံမှာ ကျွန်ုပ်အမြင်တွင် အလွန်ရိုင်း၍နေလေသည်။ နယ်စပ်ဒေသတစ်လျှောက် နေထိုင်ကြသော လူမျိုး များသည် ထိုစောင်များကို အထူးခုံမင်နှစ်သက်ကြလျက် အမြတ်တနိုးထားကြ သည်ဟု သိရ၏။

“ ကျွန်ုပ်၏ ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်းလည်း ဖြစ်၍ ယခုအခါ အတွင်းဝန်အဖြစ်ဖြင့် အမှုထမ်းနေသော “ငမ်ဖူး”ထံမှ ပေးပို့ လိုက်သော စာအရ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ပန်ဂ်သည် ကျွန်ုပ်အား မွန်းတည့်ချိန်တွင် လက်ခံတွေ့ဆုံလိမ့်မည် ဟု သိရ၏။ ကျွန်ုပ်သည် ဤမြို့သို့ ယမန်နေ့ညနေက ရောက်ရှိခဲ့ရာ ဤနယ် စပ်ဒေသသို့ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကိုယ်တိုင် ရောက်ရှိနေသည့် သတင်းကို ကြားသိရသော အခါ အတော်ပင် အံ့ဩ၍သွားခဲ့မိ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ စစ်ဌာနချုပ်မှာ ဤမြို့၏ အရှေ့ဘက် အတော်အလှမ်းဝေးသော နေရာတွင် တည် ရှိသောကြောင့်ဖြစ်၏။

ကျွန်ုပ်သည် တရုတ်နိုင်ငံ၏မြို့တော်ဖြစ်သော 'လိုယန်' မှ ခရီးထွက်ခဲ့ သည်မှာ ရက်ပေါင်းတစ်ရာနှင့် နှစ်ဆယ့်ခြောက်ရက်တိတိရှိခဲ့ပေပြီ။

ထိုရက်များအနက် ရှစ်ရက်မှာ မလွှဲသာ မရှောင်သာသော ဗာဟီရကိစ္စ များဖြင့် ကုန်လွန်ခဲ့ရ၍ ကျန်ရှိသော တစ်ရာနှင့်တစ်ဆယ့်ရှစ်ရက်လုံးလုံးမှာ ခရီး သွားရင်းဖြင့် ကုန်လွန်ခဲ့ရ၏။ ကျွန်ုပ်သည် ကမ္ဘာ၏ အရှေ့ဘက် အစွန်ဆုံး အရပ်မှသည် အနောက်ဘက်အစွန်ဆုံး အရပ်သို့ ရောက်လုနီးနီး အလွန်ရှည် လျားသော ခရီးကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်၏ စိတ်များမှာ နွမ်းရိပင်ပန်း လှပြီဖြစ်သော်လည်း ကျွန်ုပ်၏ ကျန်းမာရေး အခြေအနေမှာမူ အထူးကောင်းမွန် လျက် ရှိနေ၏။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးပန်ချော်သည် ကျွန်ုပ်အား မည်သည့်အတွက် တွေ့လို သည်ကိုမူ စဉ်းစား၍မရချေ။ သူသည် ကျွန်ုပ်၏ဖခင်နှင့် အလွန်ရင်းနှီးသော ရောင်းရင်းကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့သည်ကား မှန်၏။ ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က သူ၏ပေါင် ပေါ်တွင် ထိုင်ခဲ့ဖူးသည်ကိုလည်း ကောင်းစွာ မှတ်မိနေသေး၏။ သူကလည်း ကျွန်ုပ်ကို မေ့သေးဟန် မတူပေ။ အကယ်၍ သူသည် ကျွန်ုပ်၏အလုပ်အကိုင်နှင့် ပတ်သက်၍ စိတ်ဝင်စားနေသူတစ်ဦး ဖြစ်ပါမူ ကျွန်ုပ်အဖို့ သူ၏ အကူအညီဖြင့် ရာထူးအဆင့်ဆင့်တက်ရန် အခွင့်အရေးများ ရရှိမည်မှာ သေချာ၍နေပေသည်။

ဤထူးခြားဆန်းကြယ်လှသော ခရီးတစ်လျှောက် ကျွန်ုပ်လေ့လာမှတ် သားခဲ့သမျှကို ပြန်ပြောင်း၍ စဉ်းစားကြည့်မိသောအခါ အပေါ်လွင်ဆုံးနှင့် အထင် ရှားဆုံး အချက်တစ်ချက်မှာ ပိုးနှင့် ပိုးထည်ပစ္စည်းများ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေး ပင် ဖြစ်၏။ တရုတ်နိုင်ငံမှ ပြင်ပနိုင်ငံများသို့ ထွက်ကုန်အဖြစ်ဖြင့် တင်ပို့နေသောပိုးနှင့်ပိုးထည်ပစ္စည်းများ၏ ပမာဏမှာ အံ့ဘနန်းပင် ဖြစ်ပေသည်။ အရှေ့မှ အနောက်သို့ ခရီးနှင်နေကြသော လားအုပ်များပေါ်တွင် တင်ထားသည့် ကုန် ပစ္စည်းများ၏ သုံးပုံနှစ်ပုံမှာ ပိုးကုန်များ ဖြစ်သည်ဟုသိရ၏။ ကျန်ရှိသော သုံးပုံ တစ်ပုံမှာမူ သားမွေး၊ ကြွေထည်နှင့် ကြေးဝါ၊ ချိတ်၊ ကျောက်စိမ်း၊ နံ့သာစသည့် အမွှေးအကြိုင်များနှင့် အခြား တိုလီမိုလီပစ္စည်းများ ဖြစ်လေသည်။ ယင်းပစ္စည်း များကို လားသို့မဟုတ် နွားလှည်းဖြင့်သာ တင်ဆောင်ကြ၍ ကုလားအုတ်များ ဖြင့် သယ်ဆောင်ခြင်း မပြုကြချေ။

ကျွန်ုပ်သည် အလွန်ရှည်လျားသော ခရီးကို သွားနေရသဖြင့် လမ်းခရီး တွင် ဖြစ်ပေါ်လာသော ငြီးငွေ့မှုများမှ သက်သာရာ ရစိမ့်သောငှာ ကျွန်ုပ်တို့နိုင်ငံမှ ပြည်ပသို့ ထွက်နေသော ပိုးပစ္စည်းများ၏ ပမာဏကို ခန့်မှန်းတွက်ဆကြည့်မိရင်း အချိန်ကို ကုန်စေခဲ့၏။ အထက်မှ ညွှန်ကြားချက်အရ ကျွန်ုပ်သည် ခရီးပြင်းနှင် နေရသူ တစ်ဦးဖြစ်ရာ ကျွန်ုပ်၏ခရီးလမ်းတစ်လျှောက် အချို့ကုလားအုတ်များ မှာ လမ်းဘေးတွင်ရပ်လျက်လည်းကောင်း၊ အချို့လည်း တရွေ့ရွေ့ လှုပ်ရှားသွား လာလျက်လည်းကောင်း၊ များပြားလှသော ကုလားအုတ်တန်းကြီးကို အဆက် မပြတ် ကျော်ဖြတ်ခဲ့ရ၏။ အချို့ အချို့သော ကုလားအုတ်တန်းမှာ ကောင်ရေ ငါးဆယ်မှ ခုနစ်ဆယ့်ငါးကောင်အထိရှိ၍ အချို့သော ကုလားအုတ်တန်းမှာ နှစ်ရာမှ သုံးရာအထိပင် ရှိကြလေသည်။ ကျွန်ုပ်ရပ်နားတည်းခိုခဲ့သော စခန်းများ တွင်လည်း ညစဉ်လိုလိုပင် ကုလားအုတ်များ ဝန်နှင့်အပြည့် ပြွတ်သိပ်နေသည် ကိုတွေ့ရ၏။ ကြိမ်ဖန်များစွာပင် ကျွန်ုပ်သည် ကုလားအုတ်တန်းကြီးများ အကြား တွင် မြင်းကိုစီးလျက်လည်းကောင်း၊ ထမ်းစင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍လည်းကောင်း၊ တစ်နေကုန်တစ်နေခန်း ဆက်တိုက်ခရီးပြင်းနှင်ခဲ့ရာ ရှေ့သို့ လှမ်းကြည့်မိသည် ဖြစ်စေ၊ နောက်သို့ ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်ဖြစ်စေ၊ ကုလားအုတ်တန်းကြီးမှာ မကုန်နိုင် မခမ်းနိုင် မျက်စိတ်ဆုံး ရှည်လျားသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရ၏။ ကုလားအုတ် တိုင်းလိုလိုမှာလည်း ပိုးနှင့် ပိုးထည်ပစ္စည်းများကိုသာ တင်ဆောင်လာသည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ကျွန်ုပ်သည် ကုလားအုတ်တန်းကြီးနှင့် ပိုကုန်ပစ္စည်းများကိုကြည့်ရင်း ကျွန်ုပ် ဦးနှောက်အတွင်းတွင် အတွေးအမျိုးမျိုးပေါ်၍ လာခဲ့၏။ ဤမျှ များပြား

သော ပိုးကုန်များကို ဝယ်ယူနိုင်သည့်နိုင်ငံသည် မည်သည့်နိုင်ငံ ဖြစ်လေသနည်း။

တရုတ်နိုင်ငံ ဧကရာဇ်ဖြစ်တော်မူခဲ့သော " ဝှန်တီ”မင်း လက်ထက်တွင် ကမ္ဘာကျော် အုတ်တံတိုင်းကြီးကို တည်ဆောက်၍ ၎င်းတို့ရန်မှ အကာအကွယ်ယူခဲ့ရသော “ဟီယွန်နူ” လူမျိုးများသည် ဘုန်းမီးနေလ ထွန်းတောက်ခဲ့စဉ်ကပင် ဤမျှများပြား

သော ပိုးကုန်များကို မဆိုထားဘိ၊ ယင်းတို့၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံကိုမျှပင် ၀ယ်ယူနိုင်

စွမ်းမရှိခဲ့ပေ။ ထို့ပြင် ကမ္ဘာ၏ အစွန်ဆုံး နှုတ်ခမ်းသည် ယခု ကျွန်ုပ်ရောက်ရှိနေ

သော 'ဒိုကူမြို့နှင့် ရက်ပေါင်း လေးဆယ်ခရီးသာ ဝေးကွာ၏။ ကျွန်ုပ်သည် စာရေးရင်း ကျွန်ုပ်ရှေ့တွင် ကမ္ဘာ့မြေပုံကိုဖြန့်၍ အသေအချာ တိုင်းတာကြည့်ပြီး ဖြစ်၏။ ဤမျှကျဉ်းမြောင်းသော ဒေသတွင် အလွန်အင်အားကောင်း၍ လူဦးရေ များပြားလှသော လူမျိုးတစ်မျိုးသည် မည်သို့နေထိုင်ကြလေသနည်း။ ထိုလူမျိုး များနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယခင်က မည်သည့်အတွက် သတင်း အပြည့်အစုံ မရရှိခဲ့လေသနည်း။ ။

ထိုနိုင်ငံကား ရောမနိုင်ငံဖြစ်သည်ဟု ဆိုလေသည်။

ထိုနေ့ညနေပိုင်း ယနေ့နံနက် ဝမ်ဖူးရောက်လာသဖြင့် ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ ရေးလက် စ မှတ်တမ်းကို တစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ဖြတ်ထားလိုက်ရ၏။ ဝမ်ဖူးကား အကြီး အကျယ် ပြောင်းလဲ၍နေလေပြီ။ သူသည် ကျောင်းသားဘဝကကဲ့သို့ အစဉ် ပြုံးရွှင်သော မျက်နှာနှင့် ရယ်စရာကောင်းသော ဝမ်ဖူး မဟုတ်တော့ချေ။ လိမ္မာပါး နပ်၍ အနေအထိုင် ကျစ်လျစ်သိပ်သည်းသော အရာရှိတစ်ယောက် ဖြစ်နေချေပြီ။ သူသည် ကျွန်ုပ်အား ဗိုလ်ချုပ်ကြီးထံ ခေါ်သွားရန် ရောက်လာခြင်းဖြစ်၍ ဗိုလ်ချုပ် ကြီးနှင့် တွေ့ဆုံပြီးသောအခါ ကျွန်ုပ်သည် သူ၏နေအိမ်သို့ လိုက်၍ နေ့လယ်စာ စားရန် စီစဉ်ထား၏ ။ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ 'ဟော်”သို့ ကျွန်ုပ်တို့အား ပို့ဆောင်မည့် လှည်းယာဉ် များမှာ တရုတ်ပြည်တွင် မြင်နေကျဖြစ်သော အပြာရောင်လှည်းယာဉ်များ ဖြစ်နေ သည်ကို တွေ့ရသောအခါ ကျွန်ုပ်မှာ အထူးပင် နှစ်ထောင်းအားရဖြစ်မိ၏။ ဤ ဒေသရှိ လှည်းများမှာ လူတစ်ရပ်သာသာမျှမြင့်သော ဘီးများ တပ်ထားသဖြင့် ခရီးသွားရာတွင် တကျီကျီ မြည်လျက် မနှစ်မြို့ဖွယ်ကောင်းလှ၏။ ဟော်ကြီးမှာ နံရံတွင် နဂါးရုပ်၊ တိုးနယားရုပ်တို့ဖြင့် ဝေဝေဆာဆာ တန်ဆာဆင်ထားသဖြင့် တရုတ်ပြည်တွင် မြင်နေကျဖြစ်သော အမိုးကော့ကော့ အဆောက်အဦများနှင့် မခြား သေသပ်လှပစွာ ဆောက်လုပ်ထားသည်ကို တွေ့ရ၏။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသည် ကျွန်ုပ်အား သာမန်အတွင်းဝန်တစ်ဦး အနေနှင့် မဟုတ်ဘဲ သူနှင့် အလွန်ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့သော ရှိနေပြီဖြစ်ရာ ဆံပင်နှင့် မုတ်ဆိတ်မွေးများမှာ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူးလျက်ပင် ရှိနေချေပြီ။ သို့သော် ခါးကုန်းခြင်း၊ ကိုင်းခြင်း မရှိသေးဘဲ ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထားနိုင်ရုံသာ မက လှုပ်ရှားသွားလာရာတွင် လျင်မြန်ဖျတ်လတ်သလောက် စကားပြောရာတွင် လည်း လူတစ်ဘက်သားအား မရိုသေ မလေးစားဘဲ မနေနိုင်အောင် သြဇာ အာဏာနှင့် ပြည့်စုံသည်ကို တွေ့ရ၏။ ပန်းပွင့်များ ထိုးထားသည့် ကိုယ်ရုံကို ဆင်မြန်းလျက် ဦးထုပ်တွင် ကျွန်ုပ်၏ လက်မထိပ်နီးပါးရှိ ပတ္တမြားတစ်လုံးကို တပ်ဆင်ကာ ဥဒေါင်းတောင်ကို ပခုံးတွင် စလွယ်သိုင်းတပ်ဆင်ထားသည့် ဗိုလ် ချုပ်ကြီး၏ အသွင်သဏ္ဌာန်မှာ ထည်ဝါခန့်ညားလှပေ၏။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသည် လက်ဝဲဘက် နံရံအနီးတွင်ထိုင်၍ ဝမ်ဖူးနှင့် အခြား အတွင်းဝန်တစ်ဦးတို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ အခြားတစ်ဘက်တွင် ထိုင်ကြ၏။ ကျွန်ုပ် ကိုမူ အထူးဧည့်သည်တစ်ဦးအနေဖြင့် မုံတပ်ထားသော ခုံရှည်ပေါ်တွင် ထိုင် စေ၏။ အတန်ကြာမျှ အာလာပ သလ္လာပပြောဆိုကြပြီးနောက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး သည် လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုကိုင်ရင်း အတွင်းဝန်နှစ်ဦးတို့အား လှမ်း၍ကြည့် လိုက်ရာ ၎င်းတို့မှာ မတတ်သာတော့ဘဲ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးအား ဦးညွှတ်ကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားကြရ၏။ ဤသို့ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက သူ၏ အတွင်းဝန်နှစ်ဦးထက်ပင် ကျွန်ုပ်အား ပို၍ယုံကြည် ကိုးစားသော အမူအရာကိုပြလာသောအခါ ကျွန်ုပ်မှာ ဝမ်းမသာဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ သို့သော် ကျွန်ုပ်၏ မျက်နှာပေါ်၌ ဝမ်းသာသော အရိပ်အယောင် မပေါ်ရလေအောင် ကြိုးစား၍ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ပြီးနောက် ဤကဲ့သို့ ယုံကြည်ကိုးစားသည်ကို ကျေးဇူးတင်သည့်အနေဖြင့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးအား ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာ ဦးညွတ်အလေးပြုလိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်ကလေးသည် ကျွန်ုပ်အဖို့ အားရနှစ်သိမ့်စရာ ကောင်းသော အချိန်ကလေးပင် ဖြစ်တော့၏။

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကပင် စတင်၍ -

“မောင်ရင်ဟာ နိုင်ငံခြား ဘာသာစကားရပ်တွေကို တော်တော်တတ် ကျွမ်းတယ်လို့ ကြားရတယ်။ ဟုတ်သလား မောင်ရင်” ဟု မေးလိုက်၏။

ကျွန်ုပ်သည် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ အမေးကို ရုတ်တရက် အဖြေမပေးသေး ဘဲ၊ “သူတော်ကောင်းတို့မည်သည် စကားကို အလျဉ်စလို ပြောလေ့မရှိ” ဟူသော ပညာရှိသုခမိန် 'ကွန်ဖြူးယှပ်” ၏ သွန်သင်ဆုံးမချက်ကို ပြန်ပြောင်း၍ သတိ ရမိသောကြောင့် ဖြစ်၏။ အတန်ကြာမှ ကျွန်ုပ်က -

'ဟီယွန်နူ လူမျိုးနဲ့ ဆန် လူမျိုးတွေရဲ့ ဘာသာစကားတွေကို အနည်း အကျဉ်း လေ့လာခွင့်ရခဲ့ပါတယ် ခင်ဗျာ”

- “အဲဒီဘာသာစကားတွေဟာ တစ်ခုနဲ့တစ်ခု သိပ်ပြီး မခြားနားလှဘူး မဟုတ်လားကွယ့်”

“မှန်ပါတယ်။ အခြားနားလှပါဘူး။ ဗျည်းအက္ခရာကအစ စကားလုံး ဖွဲ့ပုံ ဖွဲ့နည်းတွေဟာ ခပ်ဆင်ဆင်ပါပဲ”

“အေးကွယ့်၊ ကျုပ်လည်း ဒီလိုပဲ ကြားခဲ့ဖူးတယ်”

ဤကဲ့သို့ သူပြောပြီးနောက် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသည် စကားကို ရုတ်တရက် ဖြတ်ထားလိုက်ပြီးနောက် ကျွန်ုပ်အား စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရ ၏။ သူသည် ကျွန်ုပ်အား လေ့လာအကဲခတ်နေဟန်တူ၏။ ထို့နောက် -

“ကျုပ် အရေးကြီးတဲ့ တာဝန်တစ်ခု ပေးဖို့ မောင်ရင့်ကို ရွေးချယ်ထား တယ်။ လက်မှုပညာသည်တစ်ဦးဟာ သူ့အလုပ်ကို မစခင် အလုပ်နဲ့ သက်ဆိုင် တဲ့ ကိရိယာတန်ဆာပလာတွေကို ချွန်ထက်အောင် ပထမသွေးထားရသလို မောင်ရင်လည်း ဘောလက္က" နိုင်ငံမှာ ပြောဆိုတဲ့ ဘာသာစကားကို ပထမ လေ့လာသင်ကြားဖို့ လိုလိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် ယူဆမိတယ်။ အဲဒီ ဘာသာစကား ဟာ ဆန်စကားနဲ့ သိပ်ပြီး မခြားနားလှတာကို မောင်ရင်တွေ့ရလိမ့်မယ်။ တစ်ခု ထူးခြားတာက တော့ ဘောလက္က လူမျိုးရဲ့ ဘာသာစကား တွေထဲမှာ ရောမလို့ ခေါ်တဲ့ လူမျိုးတစ်မျိုးရဲ့ စကား အသုံးအနှုန်း အတော်များများ ပါနေတဲ့ အချက်ပဲ။

ဘောလက္ကနိုင်ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို သင်ကြားနိုင်ဖို့ ဆရာတစ်ယောက် ဒီနေ့ ညနေ မောင်ရင့်ဆီ လွှတ်လိုက်မယ်။ အဲဒီဆရာဆီမှာ လိုအပ်တာတွေကို မေးမြန်း ပြီး ကြိုးကြိုးစားစား လေ့လာမှတ်သားထားပေတော့”

ကျွန်ုပ်သည် ဣန္ဒြကြီးစွာဖြင့် ဦးခေါင်းကို လွှတ်လိုက်၏။

“ကဲ ... ဒါတွေ ထားပြီး မောင်ရင်လာခဲ့တဲ့ လမ်းခရီး အကြောင်းကိုပဲ မေးစမ်းပါရစေဦးလားကွယ်”

" ကျွန်တော့်အဖို့ ဒေသန္တရ ဗဟုသုတ တိုးစေခဲ့တဲ့ ခရီးတစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်ဗျာ.."

“ဪ ... ဟုတ်လား၊ နို့ လမ်းခရီးတစ်လျှောက်မှာ မောင်ရင့်ကို အများဆုံး စိတ်ဝင်စားစေခဲ့တဲ့ အချက်က ဘယ်အချက်လဲကွယ့်”

“များပြားလှတဲ့ ပိုးကုန်တွေကို အနောက်ဘက်ဆီ သယ်ယူပို့ဆောင် နေတဲ့ အချက်ပါပဲ ခင်ဗျာ။ ဒီပိုးကုန်တွေကို ရောမလို့ ခေါ်တဲ့ လူမျိုးက အများဆုံး ဝယ်တယ်လို့ သိရပါတယ်”

“ဟုတ်တယ် .... မောင်ရင်ပြောတဲ့ အတိုင်းပဲ”

“ကျွန်တော် နားမလည်နိုင်တဲ့ အချက်တစ်ခုက ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ နိုင်ငံတွေ တည်ရှိနိုင်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ မြေပုံမှာ နေရာမရှိတဲ့ အချက်ပါပဲ။ ပြီးတော့ နိုင်ငံတွေကို ကျွန်တော်တို့ မြေပုံမှာ ဖော်ပြထားတာ မတွေ့ရဘူး”

တယ်ဗျာ"""

ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ပြုံးလိုက်ပြီးလျှင် -

“တောင်တန်းဟိုဘက်မှာ နိုင်ငံ တော်တော်များများ ရှိပါသေးတယ် မောင်ရင်။ တို့မသိတာ နားမလည်တာတွေလည်း အတော်များပါတယ်။ ကဲ .... ဒါတွေထားပါဦး၊ ပိုးကုန်တွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မောင်ရင်ပေးတဲ့ မှတ်ချက်ကို ထောက်နှင့်ကြည့်မယ်ဆိုရင် မောင်ရင်ဟာ စူးစမ်းလေ့လာတတ်တဲ့ လူတစ် ယောက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိနိုင်ပါတယ်။ ဟုတ်တယ် မောင်ရင် - ပိုးကူးသန်း ရောင်းဝယ်ရေးဟာ ကျုပ်တို့နိုင်ငံရဲ့ အခြေခံအုတ်မြစ်တစ်ခု ဖြစ်တယ်။ ပိုးသာ မရှိဘူးဆိုရင် ကျုပ်နဲ့ကျပ်ရဲ့ စစ်တပ်တွေဟာလည်း ဒီနေရာမှာရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ အနောက်မြောက်လမ်းမကြီးလည်း အရင်ကလိုပဲ လူသွားလမ်း သာသာလောက် ပဲ ကျန်မယ်။ တည်းခိုစခန်းတို့ ဘာတို့ ဆိုတာလည်း ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ ပိုးရောင်းလို့ရတဲ့ ဝင်ငွေဟာ ဘယ်လောက်များသလဲဆိုရင် ကျုပ်တို့ နိုင်ငံကလွဲလို့ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ တခြားဘယ်နိုင်ငံမဆို အခု ကျုပ်တို့ ပိုးရောင်းလို့ရတဲ့ ဝင်ငွေ တစ်ခုတည်းနဲ့ ရပ်တည်နေနိုင်တယ်။ တခြားဘာဝင်ငွေမှ မလိုဘူး။ နောက်ပြီး ပိုးမွေးမြူပုံ မွေးမြူနည်းနဲ့ ထုတ်လုပ်ပုံ ထုတ်လုပ်နည်းတွေကို ကျုပ်တို့ နိုင်ငံ တစ်ခုပဲ သိတယ်။ တခြား ဘယ်နိုင်ငံကမှ မသိဘူး။ ဒီတော့ ကမ္ဘာ့ပိုး လုပ်ငန်းကြီး တစ်ခုလုံးကို ကျုပ်တို့ကပဲချုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ကျုပ်တို့ကပဲ လက်ဝါးကြီးအုပ် ထားတယ်။ ဘောလဣနိုင်ငံနဲ့ တခြားနိုင်ငံတွေဟာ ပိုးလုပ်ငန်းနဲ့ လျှို့ဝှက်ချက် တွေကို သိအောင် နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားခဲ့ဖူးတာပေါ့။ သူတို့က ပိုးကို သစ်ပင်တစ်မျိုးက ထုတ်တယ်လို့ ထင်နေကြတယ်။ တချို့က လည်း သစ်ရွက်တစ်မျိုးမှာ စွဲကပ်နေတဲ့ အမျှင်အမွှေးတွေကို ခြစ်ယူပြီး ထုတ် လုပ်ရတယ်လို့ ယူဆကြတယ် ။

ဤနေရာသို့ ရောက်သောအခါ ကျွန်ုပ်သည် အလွန်အံ့သြသွားသဖြင့် အံ့ဩသော အမူအရာများ ကျွန်ုပ်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် မပေါ်မိအောင် ထိန်းချုပ်၍ မရနိုင်အောင် ရှိတော့၏ ။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး၏ ပြောပြချက်များမှာ အံ့သြစရာလည်း ကောင်း၊ စိတ်ဝင်စားစရာလည်း ကောင်းလှပေသည်။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက ဆက်၍ “

ဒါလောက်ဆိုရင် ပိုးလုပ်ငန်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျုပ်တို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို နိုင်ငံခြားမပေါက်ကြားအောင် ဘယ်လောက် အရေးကြီးတယ်ဆိုတာ မောင်ရင်သဘောပေါက်ရောပေါ့။ အနောက်နိုင်ငံက လူတွေ လုပ်ငန်းကို သူတို့ဘာသာသူတို့ စတင်လုပ်ကိုင်နိုင်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် တရုတ်ပြည်ကြီးရဲ့ စီးပွားရေးကို တခြားဘာလုပ်ငန်းနဲ့မှ အစားမထိုးနိုင်အောင် အကြီးအကျယ် ထိခိုက်သွားနိုင်တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ပိုးလုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက် လာရင် နယ်စပ်မှာရှိတဲ့ လူတွေရှေ့မှာ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ခြင်းမပြုရ၊ ပြုလုပ်ခဲ့သော်

သေဒဏ်အပေးခံရမယ်လို့ အမိန့်ထုတ်ထားရတယ်။ သူတို့ သူလျှိုတွေက နေရာ တကာမှာ ရှိနေတာကလားမောင်ရင်း ဒီနယ်စပ်က တိုင်းရင်းသားတွေကို ဘော လက္ကလူမျိုးတွေနဲ့ ခွဲခြားပြီး သိနိုင်ဖို့ကလည်း မလွယ်လှဘူး။ ဒီတော့ မောင်ရင် ဟာ အစစအရာရာမှာ သတိဝီရိယရှိပြီး သိုသိုသိပ်သိပ် နေတတ်ထိုင်တတ်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ကိုယ်ကကျူးရင် ကိုယ်တောင် မယုံနဲ့၊ အထူးသဖြင့်

မောင်ရင့်ကို ပေးအပ်မယ့် တာဝန်ဟာ သိပ်မကြာခင်ဘဲ အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်စရာအကြောင်းရှိနေတဲ့အတွက် ပိုပြီး သတိထားဖို့ လိုတာပေါ့ကွယ်”

`သူ၏ စကားများဆုံးသောအခါ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးသည် လက်ဖက်ရည်ခွက် ကို ကိုင်လိုက်၏။ သို့နှင့် ကျွန်ုပ်လည်း အလိုက်သိစွာ ထိုင်ရာမှ ထလိုက်ပြီးလျှင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးအား ဦးညွှတ်အလေးပြုပြီးနောက် -

" ကွန်ဖြူးယှပ် "က မိန့်ဆိုခဲ့ဖူးတယ် မဟုတ်လာ ခင်ဗျာ။ သင်၏ မျက် လုံး၊ နား၊ ပါးစပ်နှင့် ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုကို သင်၏ အတွင်းစိတ်ဖြင့် ထိန်းချုပ် ထားခြင်း မရှိဘဲ အသုံးမပြုလေနှင့်လို့”

“မှန်ပေတယ် မောင်ရင်၊ မောင်ရင် ဆောင်ရွက်ရမယ့် တာဝန်ဝတ္တရား တွေဟာလည်း စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ယူဆစရာ အကြောင်းရှိပါ တယ်။ ဒါထက် ဒီကုန်းမြေမြင့်ရဲ့ ရာသီဥတုဟာ မောင်ရင့်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ ကျန်းမာ ရေးကိုတော့ မထိခိုက်နိုင်ပေဘူးပေါ့နော်”

' “ကွန်ဖြူးယပ်က အမိန့်ရှိဖူးတယ် မဟုတ်လားခင်ဗျာ။ သူတော် ကောင်းတွေဟာ တောတောင်ပေါများတဲ့အရပ်ကို ခုံမင်နှစ်သက်လေ့ရှိတယ်လို့”

“အင်း ... ဘာပြုလို့လဲဆိုတော့ သူတော်ကောင်းတွေဟာ ဘယ်တော့မှ တုန်လှုပ်ချောက်ချားလေ့မရှိဘူးဆို မဟုတ်လားကွယ့်” ဟု ဗိုလ်ချုပ်ကြီးက သတိ ပေးသလိုလိုနှင့် ကွန်ဖြူးယှပ်၏ အခြားသော သွန်သင်ဆုံးမချက်တစ်ခုကို ရွတ်ပြရင်း ကျွန်ုပ်အား ပြန်၍အုပ်လိုက်ရာ ကျွန်ုပ်မှာ နောက်ထပ်မည်သို့မျှ မပြောသာတော့ဘဲ တက်ကြွသော စိတ်ဓာတ်များဖြင့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးအပါးမှ ထွက်ခွာ လာခဲ့လေ၏။

ဟော်၏ အပြင်ဘက်တွင် ဝမ်ဖူးသည် သူ၏ လှည်းယာဉ်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ ကျွန်ုပ်အား စောင့်လျက်ရှိသည်ကို တွေ့ရ၏။ သူသည် ကျွန်ုပ်အား ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ခေါ်တွေ့ သည့်ကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ သိချင်စိတ်ပြင်းပြနေပုံရလေသည်။ ကျွန်ုပ်က ကန့်လန့်ကာ တပ်ဆင်ထားသော အခြားလှည်းယာဉ်ပေါ်သို့ တက်ပြီး လျှင် တစ်ယောက်တည်းထိုင်ကာ မြို့ကို ကျော်ဖြတ်၍ စီးနင်းလိုက်ပါလာရာ ရှေ့သို့ဆက်၍ ဝမ်ဖူးနှင့်မည်သို့ ဆက်ဆံရမည်ကို စဉ်းစားနေမိ၏။