ဒဂုန်ရွှေမျှား - ကမ္ဗလာနီအောက်၀ယ်

[၁]

          ထိုအချိန်သည်ကား ခရစ်သက္ကရာဇ် ၁၆၃၀ - ပြည့်နှစ်ဖြစ်၍ ပြင်သစ် ရာဇဝင်တွင် ထင်ရှားခဲ့သောအချိန်ဖြစ်ခဲ့၏။ ထိုအချိန်၌ ဥရောပတိုက်တစ်တိုက် လုံးတွင် ဘာသာရေးဂိုဏ်းကွဲမှုနှင့် ပတ်သက်၍ တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် အကြီး အကျယ် စစ်ပွဲကြီးများ ဖြစ်ပွားလျက်ရှိရာ၊ တစ်ဘက်၌ ရိုမင်ကက်သလစ်ဂိုဏ်း ဖြစ်၍ အခြားတစ်ဘက်တွင် ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းဖြစ်၏။ ပထမတွင် ပြင်သစ် မှာ ပြည်တွင်းမငြိမ်မသက်မှုကြောင့် အားနည်းလေရကား၊ ထိုစစ်ပွဲများတွင် ပါဝင်ဆင်ခြင်း မပြုနိုင်ချေ။

          ထိုအခါက ပြင်သစ်နိုင်ငံကို တေဒသမမြောက် လူဝီဘုရင် အုပ်ချုပ် လျက်ရှိရာ ၎င်း၏ နန်းရင်းဝန်ကြီးမှာ တန်ခိုးအာဏာ ကြီးမားလှသော ဗရင်ဂျီ ရဟန်းမင်း၏ အတိုင်ပင်ခံ ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး'ဖြစ်၏။ ဘုရင်နှင့် ရစ်ချလူး တို့သည် ပြင်သစ်နိုင်ငံတွင် ဗဟိုအစိုးရတည်ထောင်ရန် စိတ်အားထက်သန် လှသည့်အတိုင်း အထူးကြိုးပမ်း ဆောင်ရွက်လျက်ရှိကြ၏။ သို့သော် ဤသို့ ပြုလုပ်ရန် အနှောင့်အယှက် ၂- ခုက ရှိနေသေး၏။

          ပထမအချက်မှာ ပြင်သစ်လူမျိုး ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းသားများမှာ အတော်အတန် အင်အားကောင်းလျက် ရှိနေရုံမျှမက အခြား ပရိုတက်စတင့် ဂိုဏ်းဝင်နိုင်ငံများမှ အကူအညီကိုပါ တောင်းယူထားပြီးလျှင် မိမိတိုင်းပြည်အစိုးရကို တော်လှန်ခြင်းဖြစ်၏။ ဒုတိယအချက်သည်ကား အမတ်ကြီးများ၏ တန်ခိုးအာဏာ လွှမ်းမိုးခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ပြင်သစ်လူမျိုး ပရိုတက်စတင့် ဂိုဏ်းသားများအား “ဟယူးဂျီးနော့' ဟု ခေါ်ဝေါ်ကြ၏၊

          ဤဝတ္ထုမစမီ ဟယူးဂျီးစေ့များသည် ပြင်သစ်ရေတပ်ကလေးကို သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီးလျှင် 'လာရိုရှယ်လီ' ခေါ် ခံတပ်မြို့ တစ်မြို့ကိုပင် သိမ်းပိုက် လိုက်ပြီးဖြစ်၏။ ၎င်းတို့သည် အင်္ဂလန်မှ အကူအညီရရန် ကတိရပြီးဖြစ်သည့် အတိုင်း ပြင်သစ်ဘုရင်နှင့်တကွ၊ ရဟန်းမင်းကြီး၏ အတိုင်ပင်ခံ ကာဒီနယ် အား ပုန်ကန်လေသည်။ သို့သော် ကာဒီနယ်ရစ်ချလူးကား ဩဇာတိက္ကမနှင့် ပြည့်စုံ၍တန်ခိုးအာဏာကြီးမားသူဖြစ်သည့်အတိုင်း ဟယူးဂျီးချေ များအားအောင်မြင်စွာ တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်လျက်ရှိ၏။ ပြင်သစ်ပြည်တစ်ပြည်လုံးမှာ ကမ္ဗလာနီဝတ်လုံကြီးကို ဝတ်ရုံဆင်မြန်းသူ - ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး၏ သြဇာ လွှမ်းမိုးလျက်ရှိလေသည်။ သို့သော် နိုင်ငံတွင် သူ၏ တန်ခိုးအာဏာကို တိတ် တိတ် ခိုးဖောက်ဖျက်သူများလည်း ရှိပြီးလျှင် ဟယူးဂျီးစေ့များသည် ကာဒီ နယ်ရစ်ချလူးအပေါ်တွင် အလွန်မုန်းတီးလျက်ရှိကြလေသည်။

          အမတ်ကြီးများ၏ တန်ခိုးအာဏာကို နှိမ်နင်းနိုင်ရန် ရစ်ချလူးသည် ပညတ်ချက်တစ်ခု ထုတ်ပြန်ကြေညာရာ၊ ၎င်းပညတ်ချက်မှာ လူ ၂ ယောက် ဓားချင်းယှဉ်ပြိုင်ကစားခြင်းကို တားမြစ်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါ ပြင်သစ် ပြည်ရှိ နိုတယ်' ခေါ် မူမတ်ကြီးများမှာ ပစ္စည်းဥစ္စာ၊ ရွေရံသင်းပင်းနှင့် ပြည့် စုံ၍ ဥပဒေကို သူတို့လက်တွင်းသို့ ယူကာ သူတို့၏ အရှုပ်အရှင်းများကို ပြင်သစ်ရုံးတော်က တရားဥပဒေနှင့် ရှင်းလင်းသည်ကို မနာယူဘဲ ဓားချင် ယှဉ်ပြိုင်ခုတ်ခြင်းဖြင့် အနိုင်ရသူသည် အမှန်ပြုလုပ်သူဖြစ်ကြောင်းဖြင့် ဆုံးဖြတ် ကြလေသည်။ သို့ဖြစ်၍ ရစ်ချလူး၏ ပညတ်ချက်မှာ ၎င်းကို ပိတ်ပင်တားဆီး ရန်ဖြစ်လေသည်။ မှူးမတ်များကမူ ချင်းယှဉ်ပြိုင်ခုတ်ရခြင်းသာ တရား နည်းလမ်းမှန်ကန်ကြောင်းနှင့် ခိုင်မာဂျာ ခုခံငြင်းဆိုလျက်ရှိ၏။ ကာနယ်၏ ပညတ်ချက်မှာ လူ ၂ ယောက် ဓားချင်းယှဉ်ပြိုင်ခုတ်လျှင် သေဒဏ်အပြစ်ပေး မည် ဖြစ်လေသည်။

          ဘုရင်၏ မယ်တော် မိဖုရားကြီးသည် 'ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး” အား မုန်းတီးသူဖြစ်ရာ၊ ရစ်ချလူး၏ ရန်သူတို့နှင့်ပင် ပူးပေါင်းကြံစည်လျက် ရှိ၏။ ရစ်ချလူးသည် တိုင်းပြည်ကို ပုန်ကန်ခြားနားရန် ကြံစည်လျက်ရှိကြောင်းဖြင့် လူဝီဘုရင်ကိုပင် ကုန်းချောလျက်ရှိလေသည်။ ကာဒီနယ်၏ အသက်သည်ကား အပ်ချည်မျှင်ပေါ်တွင် လမ်းသွားသကဲ့သို့ ရှိနေ၏။ ဘုရင်သည် ရစ်ချလူး အား အတွေ့မခံဘဲ အချွေအရံများသည်လည်း ၎င်း၏အပါးမှ တဖြည်းဖြည်း ဖဲခွာစပြုလေပြီ။ သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် ဘုရင်ကြီးသည် ရစ်ချလူး၏ သစ္စာရှိပုံ ကို သိရှိလာသည်နှင့် ရစ်ချလူးသည် ယခင်က တန်ခိုးအာဏာများကို ပြန်၍ ရရှိခဲ့လေသည်။ ရစ်ချလူး တန်ခိုးအာဏာ မှေးမှိန်သွားသော အချိန်သည်ကား ၁၆၃၀ - ခု နိုဝင်ဘာလဖြစ်၏။

          ပါရစ်မြို့တော်ရှိ 'စာတန်” ပျော်ပွဲစားရုံတွင် တစ်နေရာ၌ ကျွန်ုပ် ဒီဗရော' သည် ကစားဝိုင်းတစ်ဝိုင်းတွင် ပါဝင်ကစားလျက်ရှိ၏။ သို့ရှိစဉ် ကျွန်ုပ်တို့ ဝိုင်းထဲက လူငယ်တစ်ယောက်က

          'ခင်ဗျား ဖဲက တေးဖွဲတွေပဲဗျ”

          ဟု လှမ်း၍ အော်လိုက်လေသည်။ ထိုသူသည် ကျွန်ုပ်က ပြန်၍ ခက်ထန်စွာ ဆဲဆိုရေရွတ်မည်ကို စောင့်၍နေ၏။ သို့သော် ဤသို့ပြုလုပ်ခြင်းကား ဒီဗရာ၏ လုပ်လေ့လုပ်ထ မဟုတ်ပေ။ ကျွန်ုပ်သည် ထိုသူကို လှည့်၍ မျှပင် မကြည့်ဘဲ လှည့်၍ ကြည့်မည့်အစား ကစားသူများ၏ မျက်နှာများကို သာ ပြုံး၍ကြည့်လိုက်လေသည်။

           ထိုသူများထဲတွင် အမတ်ကြီး ဒီဇွန်ဗာ' မှ တစ်ပါး မည်သူကို မျှ ကျွန်ုပ် အရေးစိုက်ရန်မရှိသဖြင့် နောက်ဆုံး၌ ကျွန်ုပ်သည် မတ်တပ် ရပ်လိုက်ပြီးလျှင် ပြောသူ အင်္ဂလိပ်၏မျက်နှာကို အံကြိတ်၍ ကြည့်လိုက် လေသည်။

          'ဟေ့ ... အင်္ဂလိပ်ကောင် ဘာပြောတယ်ကွ ••• တေဇ်တွေ ဟုတ်စ... ဒါမျိုးက ကစားသမားတွေကို လိမ်တာမှမဟုတ်ဘဲ၊ ကျောင်းသား တွေသာ ညာရိုက်နိုင်တာ”

          'ဟုတ်တယ်လေ၊ ထားဝါတွေလို့ ကျုပ်ပြောတယ် ဘာဖြစ်သလဲ ။ အရင်အလှည့်က ကျပ်လက်ထဲမှာ ဘာမှမရှိဘဲနဲ့ ခင်ဗျားက သဒ္ဓါပြန်လောင်း လိုက်တယ် မဟုတ်လား ဟင် ... အဲဒီဟာ ခင်ဗျားသိလို့ပေါ့ဗျ.. ခင် ဗျား ကျပ်ကို ညာရိုက်တာပဲ'

          'ဟုတ်ပါတယ် ... ခင်ဗျားကို ညာရိုက်ရတာ သိပ်လွယ်တာပဲ။

          ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ခင်ဗျားက မှန်ကို နောက်ကထားပြီး ကစားတဲ့ လူ ကိုဗျ”

          ထိုအခါ တစ်ဝိုင်းလုံးက ဝေါခနဲ ရယ်မောလိုက်လေသည်။ ရယ်သံ များ ရပ်စဲသောအခါ ကျွန်ုပ်လည်း ထိုသူအား တံခါးပေါက်ဆီသို့ ညွှန်ပြ လျက် .........

          စိန့်ဂျိမ်းဘုရားရှိခိုးကျောင်းရှဲ နောက်မှ ကွက်လပ်ကလေးတစ်ခု ရှိ တယ်ဗျ၊ အဲဒီကို ကျုပ်နဲ့အတူ ခင်ဗျား လိုက်ခဲ့ပါလား'

          စိန်လိုက်လေ ... သွားချင်ရင် ငရဲပြည်ထိအောင် သွားလိုက် ၊ ကျုပ်လိုက်မယ်'

          ဤသည်ကား ... ကျွန်ုပ်တို့ ဓားချင်းယှဉ်ခုတ်ရန် ချိန်းလိုက်ခြင်း ပင်ဖြစ်ရာ အမတ်ကြီး ဒီဇွန်ဗာက ဝင်၍ ရိုသေလေးစားလောက်သော လူကြီး လူကောင်းတစ်ယောက်၏ လေသံဖြင့် ... ။

          'မလုပ်ကြပါနဲ့ မောင်တို့ရယ် ... မင်းတို့ဥစ္စာ နည်းနည်းလွန်ပြီ ထင်တယ်၊ ငါပြောတဲ့စကားကို နားထောင်ကြပါကွယ်။ ဓားချင်းယှဉ်ခုတ်တာ ကို ကာဒီနယ်က ပညတ်ထားတယ်မဟုတ်လားဘွဲ့၊ ဒီတစ်ခါတော့ ချမ်းသာ ဓမယ်မဟုတ်လားမောင်၊ အရင်တစ်ခါကလဲ လက်မတင်ကလေး မင်း လွတ် ခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ ဟိုသူငယ် အေးအေးသွားပါစေကွယ်၊ ပြီးတော့ လူချင်း ယှဉ်လိုက်ရင်လဲ ဟိုသူငယ်ဟာ ကလေးသာသာရှိပါသေးတယ် ။

          " အသက်က ပဓာနမဟုတ်ပါဘူး ဦးလေး၍၊ ကလေးသာသာရှိတဲ့ အကောင်က ကျွန်တော့်ကိုတော့ စော်ကားရဲသလား”

          ထိုအခါ အင်္ဂလိပ်လူမျိုး သူငယ်က ... ။

          ' ကျွန်တော်ပြောမိတဲ့ စကားအတွက် ကျွန်တော် ရှင်းပါမယ်။ ဒီမှာ မစ္စတာဇွန်ဗာ ကျွန်တော့်အတွက် ဝင်ပြောမနေပါနဲ့တော့ ခင်ဗျာ၊ ကျွန်တော် နဲ့ ဒီက မိတ်ဆွေနဲ့ ဒီအချက်ကို ရှင်းဖို့သာ ခွင့်ပြုပါတော့”

          " အဲဒါကောင်းတယ်"

          ဟု ကျွန်ုပ်က ပြောလိုက်ရာ အမတ်ကြီးလည်း ကျွန်ုပ်တို့အား လမ်း ဇယ်၍ ပေးလိုက်လေသည်။ တန်ပျော်ပွဲစားရုံကား စိန့်ဂျိမ်းဘုရားရှိခိုးကျောင်း နှင့် ခြေလှမ်းတစ်ရာမျှသာ ဝေး၍ ကျွန်ုပ်တို့လည်း နှစ်ယောက်သဘောတူ သွားရောက်ကြရာ ကစားဝိုင်းမှ လူတစ်ဝက်မျှ ကျွန်ုပ်တို့နောက်မှ ပါလာခဲ့ လေသည်။ သို့နှင့် ကျွန်ုပ်တို့လူတစ်စုလည်း သမံတလင်းကိုင်ထားသော လေးထောင့်ပုံ ကွက်လပ်ကလေးရှိရာသို့ အနှောင့်အယှက် တစ်စုံတစ်ရာ မရှိဘဲ ဝင်ခဲ့ကြလေ၏။

          အင်္ဂလိပ်လူမျိုးကလေးသည် သူ၏ အင်္ကျီများကို ချွတ်လိုက်ရာ အကယ်ပင် ကလေးသာသာ ရှိနေသော သူ၏ရုပ်ရည် အသွင်အပြင်ကို ကျွန်ုပ်မြင်ရ၏။ ရွှေရောင်တောက်သော ဆံပင်ကလေးများသည် သူ၏နဖူး ထက်တွင် ပျံ့ဝဲလျက်ရှိ၏။ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်ရုံမျှနှင့် ကျွန်ုပ်၏စိတ် တွင်း တင်ကြိုသိမြင်နိုင်သော အာရုံတစ်ခု ဘွားခန် ပေါ်လာသကဲ့သို့ ရှိလေ ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း သူ့အား ဦးညွှတ်ပြီးနောက်

          “ခင်ဗျား၍အမှုကို ထမ်းဆောင်ရန် အသင့်ရှိနေပါပြီ"

          ဟု ပြောလိုက်၏။

          သူသည် ကျွန်ုပ်အား ပြန်၍ ဦးညွှတ်လိုက်ပြီးနောက် ထုံးစံအတိုင်း ရှေးဦးစွာ ဓားချင်းယှက်လိုက်၏။ တစ်ချက်နှစ်ချက်မျှ ခုတ်မိလျှင်ပင် သူသည် ဓားသမားတစ်ယောက်မဟုတ်ကြောင်း ကျွန်ုပ် သိရလေပြီ။ မည်ကဲ့သို့ ကျွန်ုပ် တို့စခန်းသိမ်ကြမည်မှာ ယုံမှားဖွယ်မရှိချေ။ သူသည် မိမိကိုယ်ကိုမိမိ မည် ကဲ့သို့ ကာကွယ်ရမည်ကိုမျှ မသိဘဲ ဓားကြီးကို ဝှေ့ရမ်းကာ ခုတ်ချင်သလို ခုတ်လျက်ရှိလေ၏။

          ကျွန်ုပ်ကား သူ့ဓားချက်များကို သက်သက်သာသာနှင့်ပင် ကာ ကွယ်လိုက်ပြီးနောက် အင်္ဂလိပ်လူမျိုးမှာ ကျွန်ုပ်ပြုသမျှ စံရတော့မည့်အဖြစ် မျိုးသို့ ရောက်၍နေရှာတော့၏။ သို့နှင့်ပင် သူသည် သည်းသည်းမည်းမည်း ခုတ်လျက်ပင်ရှိသေးရာ ကျွန်ုပ်လည်း သူ့အား စိတ်ထဲက ကြိတ်၍ ချီးမွမ်းမိ သေး၏။ ထိုမျှမက သူနှင့်ခုတ်နေရမည့်အစား နံဘေးမှ ရပ်ကြည့်နေသူများထဲ မှ တစ်ယောက်ယောက်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်ခုတ်ရသော် ကောင်းလေစွဟုပင် တောင့်တ မိ၏။

          သို့သော် ၎င်းကား မဖြစ်နိုင်သော အရာမျှသာ ဖြစ်၏။ ယင်းသို့ ခပ်ညှာညှာ ကစား၍နေသည်ကိုပင် ပွဲကြည့်နေသူများသည် ကျွန်ုပ်အား ပျက် ရယ်ပြောင်လှောင် ပြုလုပ်ကြသည်နှင့် နောက်ဆုံး၌ ကျွန်ုပ်လည်း ရုတ်တရက် စိတ်ထွက်လာပြီးလျှင် သူ့အား တစ်ချက်မျှ ဖိ၍တိုက်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏ အကာအကွယ်ပေါ်မှကျော်ကာ ကျွန်ုပ်၏ဓားဦးကို သူ၏ ရင်ဘတ်ရှိရာသို့ တစ်ချက်မျှ ခပ်ဆတ်ဆတ်ကလေး ထိုးနှစ်လိုက်လေ၏။

          ၎င်းတို့အနက် စစ်ဗိုလ်မှာ ကျွန်ုပ်နှင့် သိဟောင်းကျမ်းဟောင်းဖြစ်သည့်အတိုင်း သူသည် ကျွန်ုပ်အား ဆလံပေးလိုက်လေသည်။

          စစ်ဗိုလ်က •••

          “သိပ်ဆိုးတဲ့ကိစ္စပဲ ၊ မစ္စတာဒီဗရော ... ဟိုလူတော့ သေသွားပြီ ဆိုပါကလား”

          ကျွန်ုပ်က ခပ်ပေါ့ပေါ့ ပင် ...

          ' မသေပါဘူးဗျာ ... ဒီကိစ္စအတွက်နဲ့သာဆိုရင်တော့ ခင်ဗျားတို့ ပြန်ကြရုံပါပဲ"

          “ဟုတ်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားနဲ့အတူတူ ပြန်ရမှာပါပဲ။ တစ်ဆိတ် ခင်ဗျား ဓား ကျုပ်ကို အပ်ပါဗျာ •••

          “ယူလေ ... ရော့ ... နို့ပေမယ့် ဟိုလူတော့ မသေပါဘူးဗျာ"

          ' ကိုင်း ... ရဲဘော်တို့ ဘယ်ကွေ့ ••• ရှာတီလေး ••• အကျဉ်း ထောင်ကို ... ချီတက်"

          မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ကျွန်ုပ်ကိုကား သူခိုး၊ ခါးပိုက်နှိုက်တစ်ယောက် ပမာ ရှာတီလေး အကျဉ်းထောင်တွင် ချုပ်နှောင်ထားခဲ့လေပြီ။ ကျွန်ုပ်လည်း စဉ်းစား၍ကြည့်လိုက်တိုင်း အတော်ပင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ ဝမ်းနည်းအား ငယ်မိတော့၏။

          နောက်တစ်နေ့နံနက်တွင် ကျွန်ုပ်အား အခြားအကျဉ်းသားများနှင့် မတူဘဲ ကြပ်တည်းစွာ ချုပ်နှောင်ထားရမည်ဟူသော အမိန့် ရောက်ရှိလာ၏။ ကျွန်ုပ်လည်း အချုပ်ခန်းတွင် ရောက်တတ်ရာရာ စဉ်းစားလျက်ရှိရာ၊ ကာဒီနယ် ၏ ကျယ်ပြန့်သော တန်ခိုးအာဏာများကိုလည်းကောင်း၊ လျှို့ဝှက်နက်နဲသော အကြံအစည်များကိုလည်းကောင်း၊ ကြောင်သည် ကြွက်ကို ကစားသကဲ့သို့ လူတစ်ယောက်အား လှည့်ပတ်နိုင်သည့် အကြောင်းများကိုလည်းကောင်း၊ နောက်ဆုံးထုတ်ပြန်သော ပညတ်ချက်အရ ဓားချင်းယှဉ်ပြိုင်၍ ခုတ်သူများ အတွက် အပြစ်မှာ သေဒဏ်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်းကောင်း ဆက်လက် တွေး တောလျက်ရှိလေ၏။

          သုံးရက်မျှကြာရှိသောအခါ ထောင်မှူးဖြစ်သူသည် ကျွန်ုပ်ထံလာ ရောက်၍ ကျွန်ုပ်အား ကြိုးပေးသတ်ရန် သေချာကြောင်းကို ယခင်က ပြော နေကျအတိုင်း မပြောတော့ဘဲ လေသံခပ်ပျော့ပျော့နှင့် ကျွန်ုပ် တောင်းဆိုသော ရေတစ်ခွက်ကို ယူလာပြီးနောက် ... ။

          “ခင်ဗျားတော့ ကာဒီနယ်ဆီကို သွားရလိမ့်မယ်ထင်တယ် မစ္စတာဒီဗရော ...”

          'ဘာပြောတယ်ဗျ... ကာဒီနယ်ဆီကို ကျုပ်သွားရမယ် ဟုတ်'

           “ဟုတ်တယ်"

          'ကောင်းလိုက်လေဗျာ၊ သဘောကျလိုက်လေ၊ မောင်မင်းကြီးသား ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး သက်တော်ရာကျော်ရှည်ပါစေ ..."

          ကျွန်ုပ်မှာ ဝမ်းသာအားရရှိလှသဖြင့် ထ၍ပင် ခုန်မိတော့၏။

          မကြာမီ ကျွန်ုပ်အား အစောင့်အရှောက်များ ခြံရံကာ နန်းရင်းဝန်ကြီး ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး၏ ရှေ့မှောက်သို့ ခေါ်ဆောင်လာလေ၏။ ထိုအခါက ပြင် သစ်နိုင်ငံတွင် သာသနာရေးဂိုဏ်းများသည် လွန်စွာပင် တန်ခိုးအာဏာတက် လျက်ရှိရကား၊ ရဟန်းမင်းကြီး၏ အတိုင်ပင်ခံဖြစ်သော ရစ်လုံးမှာ ဘုရင်ခံ ချုပ်လည်း ဖြစ်သည့်အတိုင်း ဘုရင်၏ တန်ခိုးအာဏာရရှိသူဖြစ်လေသည်။

          တစ်ကြိမ်က ကျွန်ုပ်သည် သူ့ထံသို့ အချိန်မီ သတင်းပေးခြင်းဖြင့် သူ၏အသက်ကို သီသီကလေးမျှ လွတ်မြောက်အောင် ကယ်ဆယ်ခဲ့ဖူး၏။ ကျွန်ုပ်မှာ ကာဒီနယ်အား တစ်နာရီခန့် စောင့်ဆိုင်းလျက်ရှိရာ၊ အထက်ပါ အကြောင်းများနှင့်တကွ၊ ၎င်း၏ နိုင်ငံရေးပရိယာယ်တွင် ကျွမ်းကျင်ပုံများကို စိတ်ထဲမှ တဖြေဖို့ စဉ်းစား၍နေမိ၏၊

          နောက်ဆုံး၌ အခန်းတံခါးပွင့်သွားပြီးလျှင် အစောင့်များသည် ကျွန်ုပ် အာ၊ နန်းရင်းဝန်ကြီး၊ ကာဒီနယ်ရစ်ချလူး။ရှေ့မှောက်သို့ သွင်းသွားလေ၏။ သူသည် အေးစက်လှသော သူ၏မျက်လုံးကြီးများဖြင့် ကျွန်ုပ်အား တစ်ချက် မျှ လှမ်စ၍ကြည့်လိုက်ရာ ခက်ထန်မာကျောလှသော သူ၏ ကြည့်ပုံမှာ ကျွန်ုပ် ၏ ကျောရိုးအတွင်းသို့ စိမ့်၍ဝင်သွားသည့်အလား မှတ်ထင်ရလေသည်။ သူ၏မျက်နှာမှာ သွေးမရှိသကဲ့သို့ ရှိသော်လည်း မျက်လုံးများမှာ အလွန် အမင်းတောက်ပခက်ထန်လှပေရာ၊ သက္ကံအကောင်းဆုံးလူများကိုပင် တုန် လှုပ်၍သွားစေမည်ဖြစ်၏။

          သူ၏ မျက်နှာထားကို မြင်ရသောအခါ သူ၏ ပရိယာယ်များပုံ၊ သံမဏိကဲ့သို့ စိတ်သဘောထားရှိပုံများကို ကျွန်ုပ် ပြန်၍ သတိရမိ၏။ သူ သည် ဘုရင်၏ နောင်တော်ဖြစ်သော အော်လင်နယ်စား အမတ်ကြီးကို ဖိနှိပ် ခဲ့၏။ မယ်တော် မိဖုရားကြီးကိုလည်း တားဆီးချုပ်ချယ်ခဲ့၏။ များစွာကုန်သော ပြင်သစ်မှူးကြီးမတ်ကြီးတို့ကိုလည်း သူ၏လမ်းမှ သုတ်သင်ဖယ်ရှား ခဲ့၏။ လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်လောက်ကပင် ရိုရှယ်လီမြို့ကို နှိမ်နင်းအောင်မြင်ခဲ့၏ ။

          မကြာသေးမီကလည်း 'လန်ဂျေဒို” နယ်မှ သူပုန်များကို ဖိနှိပ်ခဲ့ ၏။ သို့နှင့် ပြင်သစ်ပြည်တောင်ဘက်ပိုင်းမှာ ရှေးအခါက အခွင့်အရေးများ ကို လက်လွှတ်ခဲ့ရပြီးဖြစ်၍ မကျေမချမ်းရှိနေသော်လည်း ဤ ၁၆၃၀ - ခုနှစ် တွင် ကာဒီနယ်ရစ်ချလူးအား မည်သူ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မော်မကြည့်ဝံ့ မင်းကိုဖမ်းမိတာ သိပ်နေရာကျတာပဲ မစ္စတာအီဗရော၊ မင်းက လူ ကောင်းတစ်ယောက်ပဲ၊ မင်းကိစ္စဟာ သာဓကတစ်ခု ဖြစ်စေရမယ်ပေါ့ကွယ်၊ ပြီးတော့ မင်းက ဓားစွမ်းပြတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုကွဲ့ "

          ကျွန်ုပ်က •••

          " ဒါကတော့ အရှင်ကိုယ်တိုင်လဲ ဓားကစားပါတယ် ...”

          ဟု ပြောလိုက်ရာ ကာဒီနယ်က ပြုံးလျက် ...

          'ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်လဲ ... ။ '

          " ကျွန်တော်မျိုးမှာတော့ ဆင်းရဲတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ် အရှင်”

           'ဆင်းရဲပေမယ့် ချမ်းသာတဲ့လူထက်ပိုပြီး မနစ်နာစေရပါဘူးရဲ့"

          ပြီးတော့ တစ်ကြိမ်ကလဲ အရှင့်ရှဲအသက်ကို ကျွန်တော်မျိုး ကယ် ဆယ်ခဲ့ဖူးပါတယ် အရှင်'

          ကြံရာမရသည့်အနေဖြင့် ကျွန်ုပ်လည်း ထုတ်ဖော်ပြောလိုက်မိ၏။

          ဒီအတွက် ကျွန်ုပ်က ကျေးဇူးပြုပြီးပါကော၊ တစ်ကြိမ်တောင်မက ဘူး၊ ဒီအတွက်ကြောင့်သာပေါ့ ... နို့မဟုတ်ရင် မင်းကို အခုလို ခေါ်ပြီးတွေ့ပါ့မလား ••• ဒါထက် မင်းဟာ နှစ်ယောက်ချင်း ဓားချင်းယှဉ်ခုတ်တဲ့ ပွဲတွေမှာ လူ ၆ ယောက်ထက်မနည်း သတ်ခဲ့ပြီဆိုပါကလား၊ ဒီတော့ ရှင်ဘုရင် ကို မင်းက အသက်တစ်ချောင်းတော့ ပြန်ပြီး လှော်ထိုက်တာပေါ့ါ၊ အဲဒါ ကို မင်းပေးရလိမ့်မယ်။ ဘာမှပြောစရာမရှိဘူး မစ္စတာ ဒီဗရာ • • • ဥပဒေ ဆိုတာ သူ့လမ်းအတိုင်း သွားရလိမ့်မယ်”

          ထိုအခါ ကျွန်ုပ်က အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြင့် ...

          'ကျွန်တော်မျိုး တစ်ခုတောင်းပန်ပါရစေ၊ အရှင်နဲ့ နှစ်ယောက်ချင်း တွေ့ဖို့ အခွင့်ပြုပါ၊ ကျွန်တော်မျိုးက သေရမယ့်လူပါအရှင်”

          'မှန်ပေတယ်”

          သို့နှင့် ကာဒီနယ်သည် တစ်ခဏမျှ စဉ်းစားပြီးနောက် ကျွန်ုပ်အားစောင့်ကြပ်ခေါ်ဆောင်လာသူ လက်ဖတင်နင်ဗိုလ်မှူးအား မျက်ရိပ်ပြလိုက်လေ ၏။ ဗိုလ်မှူးထွက်သွားသောအခါ ကျွန်ုပ်အား ...

          'ဘာလဲ ပြောစရာရှိရင် မြန်မြန်ပြောလေ၊ မစ္စတာဒီဗရော ...'

          'ကျွန်တော်မျိုးနဲ့ ဓားချင်းယှဉ်ခုတ်တဲ့လူဟာ ••• မသေပါဘူးအရှင်"

          " ဒီဟာထားပါလေ၊ မင်းပြောချင်တာက ဒါမဟုတ်ပါဘူး”

         "  အရှင့်အသက်ကို တစ်ကြိမ် ကျွန်တော်မျိုး ကယ်ခဲ့ဖူးပါတယ်"

          " ဒီဟာ ဝန်ခံတယ်၊ ဒါပေမယ့် ငါသိတာတောင် မင်းသတ်ခဲ့တာ ၆ ဓယောက်ရှိပြီ မစ္စတာဒီဗရော၊ မင်းဟာ အမျိုးကောင်း အရွယ်ကောင်းဖြစ်ရက် သားနဲ့ ဒီလိုဖြစ်နေတာ မင်းမရှက်ဖူးလား”

          အရှင့်အသက်ကို နောင်လဲ ကယ်နိုင်ကောင်းကယ်နိုင်ပါလိမ့်ဦးမယ်”

          " မင်းက ဘာများ တင်ကြိုသိနေလို့လဲ ... မဟုတ်ပါဘူးလေ”

          ကာဒီနယ်သည် ဦးခေါင်းကို ညင်သာစွာ ရမ်းလိုက်ပြီးနောက် ဆက် လက်၍...

          " ဒီအပြောမျိုးက ရိုးနေပါပြီကွဲ။ ငါ့မှာလဲ ... သူလျှိုတွေရှိပါတယ်”

          "ဒါပေမယ့် အရှင့်သက်တော်စောင့်တပ်ထဲမှာ ကျွန်တော်မျိုးလောက် ဓားသိုင်းမှာ ကျင်လည်တဲ့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိဘူး'

          ကာဒီနယ်မှာ စဉ်းစားဟန်ဖြင့် ... ။

          " အင်း မင်းပြောတာမှန်တယ်ဟေ့ ... ဟင် ... မင်းပြောတာ မှန် တာပဲ။ ဒါထက် ငါစဉ်းစားပါရစေဦးကွယ်”

          သူသည် အခန်းကို ၂ ခေါက် ၃ ခေါက်မျှ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် စင်္ကြံလျှောက်လျက်ရှိလေရာ ကျွန်ုပ်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန် လျက်ရှိလေသည်။ ။

          " မင်းသတင်းကို ကြားရသလောက်တော့ မင်းဟာ အရှင်သခင်ကို တော့ သစ္စာရှိတဲ့လူတစ်ယောက်လို့ ကြားရတယ် ... ငါမေးတာကို မဖြေနဲ့ နော်။ ဒီလိုပဲ ပြောတယ် ... ကောင်းပြီ၊ မင်းကို ငါယုံကြည်ပြီ။ ဒီတော့ ဒီတစ်ကြိမ်ဖြင့် မင်းကို ချမ်းသာခွင့်ပေးလိုက်မယ်။ မင်းသစ္စာဖောက်ခဲ့လို့ရှိရင်တော့ မင်းကံကြမ္မာကို မင်းဖန်တီးတာပဲ ... ဘီအန်နယ်သား ကိုဖိုရက်”

 ကို မင်းသိသလား။ ဒီနယ်က 'အောက်(ခ်)” နယ်နဲ့ မဝေးလှဘူး'

          " မသိပါဘူးအရှင်”

          'နယ်ကိုမသိရင် မစ္စတာ ဒီကိုချီဖိုရက် ဆိုတဲ့လူကိုကော မသိဘူး

          " မသိပါဘူးအရှင်”

          အင်း ... မသိတာပဲ ကောင်းတယ် ... ဒါပေမယ့် သူ့နာမည်ကို တော့ ကြားဖူးမှာပေါ့၊ ပုန်ကန်မှုမှန်သမျှမှာ ဒီလူရဲ့ အကြံဉာဏ်ပါတာည်းပဲ။ ဒီလူဟာ အခု စပိန်ပြည် ဘိုဆော့နယ်မှာ တခြားသူပုန်တွေနဲ့အတူ ရှိတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူ့မိန်းမက ကိုချီဖိုရက်မြို့မှာ ရှိလေတော့ ခဏခဏ အဲဒီကို သူ လာတယ်လို့ သတင်းကြားရတယ်ကွေ့ ။ ဒီမြို့က စပိန်နယ်စပ်နဲ့ (၁၈) မိုင် ဓားတာပဲ၊ အဲဒီလို လာတဲ့အခိုက်မှာ မင်း သူ့ကို ဖမ်းရလိမ့်မယ်”

          " ဒီဟာလောက်တော့ လွယ်ပါတယ်အရှင်"

          ရှူး ... မင်းဘာသိလို့လဲ 'အောက်(ခ်)” မြို့က လမ်းပေါ်မှာ ဘုရင့်တပ်မတော်က စစ်သားတစ်ယောက် လျှောက်သွားရင် ကိုရီဖိုရက်မှာ သတင်းရောက်သွားပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောကုန်ကြပြီ။ သူ့အိမ်မှာ အစေခံ ၂ ယောက် ၃ ယောက်ရှိတယ်။ ပြီးတော့ အတော်လဲ အားကိုးရတဲ့လူတွေပဲ။နောက်ပြီး မီးပွားကလေးက စပြီး အကြီးအကျယ်လျှောက်လောင်နေပါဦးမယ်။ ဒါကြောင့် ဖမ်းရင် လူမသိအောင် ကြိတ်ပြီး ဖမ်းရလိမ့်မယ်"

          ကျွန်ုပ်က ဦးညွှတ်၍ အရိုအသေပြုလိုက်၏။

          “ဘာဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီး အသက်ကိုစွန့်ထားတဲ့ အိမ်အတွင်းက လူတစ် ယောက်ရယ်၊ အကြောင်းရှိတဲ့အခါ သူ့ကို တကယ်ကူညီမယ့် အစေခံနှစ် ယောက် သုံးယောက်ရယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကိုင်ရမှာပဲ၊ ဘယ့်နှယ်လဲ မင်းမလုပ်ချင် ဘူးလား”

          တစ်ခဏမျှ ဆိုင်နှင့်နေပြီးနောက် ကျွန်ုပ်လည်း ဦးခေါင်းကို ညွှတ် လိုက်၏။

          “ကျွန်တော်မျိုး ဘာကို ရွေးချယ်ရမလဲ အရှင်”

          ဟု ပြောလိုက်ရာ • • •

          'ပြောလေ ... ပြောသာပြောပါ မစ္စတာဒီဗရာ... မလုပ်ဘူးလား လုပ်မလား တစ်ခွန်းထဲပဲ"

          “ကျွန်တော်မျိုး လုပ်ပါ့မယ်အရှင် ... နို့ပေမယ့် ကျွန်တော်မျိုးမှာ ဘယ်လိုအကျိုးရှိမှာလဲ”

          “သူ့ကို အရှင်လတ်လတ် ပါရစ်မြို့ကို ခေါ်ခဲ့ရမယ်၊ သူက အရာရာသိတဲ့လူတစ်ယောက်ကွဲ ၊ ဒါကြောင့် သူ့ကို ငါလိုချင်တာ မင်းနားလည်ပြီ မဟုတ်လား”

          'ကျွန်တော်မျိုး နားလည်ပါပြီ"

          သူ့ အိမ်ထဲကို ဝင်ရအောင် မင်းကြီးပေတော့၊ ဒီအခါမှာ ပရိယာယ် ကို မင်း အသုံးပြုရလိမ့်မယ်၊ သူတို့က ဘယ်သူ့ကိုမဆို သံသယရှိနေတာဘွဲ့ ၊ ဒီတော့ မင်းက သူတို့ကို လိမ်မရရင်ဖြစ်စေ၊ ဒါမှမဟုတ်လို့ မင်းလိမ်တာ သူတို့နောက်တွေ့သွားရင်ဖြစ်စေ၊ မင်းဟာ ငါ့ကို နောက်ထပ် အနှောင့်အယှက်ပေး နိုင်မယ် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ပြီးတော့ အခု မင်းဖောက်ဖျက်ခဲ့တဲ့ ပညတ်ချက် ဥပဒေကိုလ် ဒုတိယအကြိမ် ထပ်ပြီး မင်းဖောက်ဖျက်နိုင်တော့မယ် မဟုတ်တော့ ဘူးလို့ ထင်တယ်'

          ကာဒီနယ်သည် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီးနောက် ဆက်လက်၍...

          " ဒါမှမဟုတ်လို့ မင်းငါ့ကိုလိမ်ရင် မင်းလည်ပင်းကို ဘီးပေါ်တင်ပြီး ငါချိုးပစ်မယ်”

          သူ၏ မျက်လုံးများကို ရဲဝံ့စွာကြည့်ပြီးနောက် ကျွန်ုပ်က

          “ဒီအတိုင်းပဲဖြစ်ပါစေအရှင်၊ မစ္စတာဒီကိုချီဖိုရက်ကို ပါရစ်မြို့ အရောက် ကျွန်တော်မျိုး ခေါ်မလာရင် ဒီထက်ကြီးလေးတဲ့ အပြစ်ကို ပေးပါ တော့'

          'တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပေးအယူလုပ်တဲ့ ကိစ္စမျိုးပေါ့လေ၊ မင်းလဲ သစ္စာရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ကျုပ် ယုံကြည်တယ်၊ဟောဒီ ငွေကို ယူသွားပေတော့၊ ကိစ္စအထမြောက်တဲ့အခါ ဒါထက် နှစ်ဆရစေဦးမယ်၊ ဟာဒါက အစေခံနှစ်ယောက်ရဲ့နာမည်ပဲ၊ မင်းအပေါ်မှာ သစ္စာရှိရှိနဲ့ အသုံးခံ ပါလိမ့်မယ်၊ ကိုင်း ... သွားပေတော့ မစ္စတာဒီဗရာ”

[၂]

          ကိုရီဖိုရက်နယ်သည်ကား စိမ်းလန်းသော သစ်တောများဖြင့် ဖုံးအုပ် လျက်ရှိသည့် တောင်ကုန်းများ မြစ်ဝှမ်းများကြားတွင် တည်ရှိ၏။ လူနေအိမ်နည်းပါးလှပြီးလျှင် သစ်တောများသည် စပိန်နိုင်ငံနှင့် ခြားထားသည့် ဆီး နှင်းများ ဖုံးအုပ်လျက်ရှိသော ပိရိနိတောင်တန်းများအထိ ကျယ်ပြန့်လေသည်။

          ကိုချီဖိုရက်သို့ ကျွန်ုပ် ရောက်လာသောအချိန်မှာ အောက်တိုဘာလ ကုန်ခါနီးဖြစ်၏။ ပါရစ်မြို့မှ မြင်းစီး၍ ထွက်လာခဲ့ရာ ဆိတ်ငြိမ်သာယာသော တောတောင်များသည် ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က အကြောင်းများကို အမှတ်ရစေ၏။ ထို့ပြင်လည်း ကျွန်ုပ်ဆောင်ရွက်ရမည့် အမှုတွင် စိတ်မပါလှချေ။ အမှန်အား ဖြင့်ဆိုသော် ကျွန်ုပ်ဆောင်ရွက်ရမည့်ကိစ္စမှာ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက် ၏ အလုပ်မဟုတ်ပေ။

          သို့သော်... ကျွန်ုပ်မှာကား ရွေးချယ်နိုင်ခွင့်မရှိခဲ့ချေ။ သို့နှင့် 'အောက် (5)” ရွာမှ ညွှန်ကြားလိုက်သည့်အတိုင်း ကျွန်ုပ်သည် ဂရင်းပစ်လာ' ခေါ် ထမင်းဆိုင်ကလေးသို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့လေ၏။ ဆိုင်ကလေးမှာ ••• လူသူ အလွန်ပါးလှ၍ စုတ်ပဲ့နံခြားသော ဆိုင်ကလေးတစ်ဆိုင် ဖြစ်လေသည်။

          ကျွန်ုပ်က ... ။ 'တည်းခိုနိုင်တဲ့ ထမင်းဆိုင်ကလေးထင်ပါနဲ့”

          ဟု ပြောလိုက်ရာ ဆိုင်ရှင်က ... 'ဟုတ်ပါတယ် ... ဒါပေမယ့် ...”

          “လူတွေပြည့်နေလို့လား ခင်ဗျာ၊ ဒါမှမဟုတ်ရင် အစားအသောက် ကုန်နေလို့လား”

          'မကုန်ပါဘူး၊ လူလဲမပြည့်ပါဘူး၊ ဒီနေရာက အင်မတန်ခေါင်တဲ့ နေရာဆိုတော့ ဧည့်သည်လဲ နည်းပါတယ်မောင်ရယ် ...”

          ကျွန်ုပ်လည်း မြင်းပေါ်မှဆင်း၍ ဆိုင်ရှင်ခေါ်သွားရာ ဆိုင်ရှေ့ဧည့် ခန်းအတွင်းသို့ လိုက်ပါသွားလေ၏။ အစန်း၏အလယ်၌ အပေါ်မှ အိုးတစ် လုံးတည်ထားသော မီးဖိုရှိရာ ပြတင်းပေါက်တစ်ခုအနီးတွင် တာသားတစ်ယောက်သည် ဆိုင်ရှင်မိန်းမနှင့် စကားပြောလျက် ရှိလေသည်။ ထိုမိန်းမသည် အစားအသောက်များလာ၍ ပို့ရာတွင် ကျွန်ုပ်အား စိုက်၍ကြည့်ပြီးလျှင် ဆိုင် ရှင်ယောက်ျားဖြစ်သူကလည်း သင်္ကာမကင်းသော မျက်နှာဖြင့် ကြည့်၍နေ တတ်သဖြင့် ကျွန်ုပ်မှာ ပထမ မနေတတ် မထိုင်တတ်အောင်ပင် ရှိတော့၏။ ကျွန်ုပ်၏ အစေခံနှစ်ယောက်ကိုလည်း အောက်စ်” ရွာတွင် ထားခဲ့သဖြင့် ကျွန်ုပ် တစ်ယောက်တည်း ရှိနေရကား ကျွန်ုပ်မှာ အတော်ပင် စိတ်အားငယ်မိလေသည်။

          တစ်ခဏမျှကြာလျှင် ကြမ်းတမ်းခက်ထန်ပုံရသော လူနှစ်ယောက် သုံးယောက် ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးလျှင် ကျွန်ုပ်အား တစေ့တစောင်း ကြည့်ရှု လျက်ရှိပြန်ရာ၊ ကျွန်ုပ်မှာ သူတို့ သင်္ကာမကင်းဖြစ်မှုမှ လွတ်မြောက်ရန် နည်း လမ်းကိုသာ တွေးတောကြံဆ၍နေရ၏။ ထိုအခါက ကျွန်ုပ်မှာ 'အောက်(စ်)” ရွာမှ ယူခဲ့သော ဘရန်ဒီအရက် အမျိုးကောင်း ၂ လုံးပါလာသဖြင့် ကျွန်ုပ် လည်။ သူတို့ သင်္ကာမကင်ရှိနေသည်ကို တစ်စုံတစ်ရာ မသိသည့် အနေမျိုး ဖြင့် ဘရန်ဒီတစ်လုံးကို အမှတ်မဲ့ဖွင့်ပြီးလျှင် ဆိုင်ရှင်အား တစ်ခွက်ပေးလိုက် ရာ ဆိုင်ရှင်သည် တစ်စုံတစ်ရာ မငြင်းဆန်ဘဲ သောက်လိုက်၏။

          ကျွန်ုပ်က လောကွတ်ကောင်းကောင်းဖြင့် နောက်ထပ်တစ်ရွက် ပေး ပြန်၏။ ထိုအခါ၌ သူ့မျက်နှာမှာ နီမြန်းလာပြီးလျှင် ကျွန်ုပ်အပေါ်တွင် အတော် အတန် သံသယကင်းရှင်းသွားဟန်ရှိ၏။ ဝမ်းထဲသို့ ဝင်သွားသော အရက်များ ကာ။ အလုပ်စ၍လုပ်လေပြီ။ သူသည် စကားကို ခပ်သွက်သွက်ပြောလာ၏။ ကျွန်ုပ်ကလည်း ကျွန်ုပ် မည်သည့်အရပ်က လာကြောင်း၊ မည်သည့်လမ်းမှ လာကြောင်း၊ အောက်(ခ်) ရွာတွင် မည်မျှနေထိုင်ခဲ့ကြောင်း၊ အရက်မူးတို့