တာရာမင်း ဝေ - တစ်ကိုယ်တော်ရေးတဲ့ ကကြီးခခွေး
စာဖတ်သူသို့
ဤဝတ္ထုသည် ကြီးကျယ်ထည်ဝါသော ဝတ္ထုမဟုတ်ပါ...။
၂။ စာဖတ်သူ၏ ဘဝအမောကို ပြေပျောက်ရန်
ရည်ရွယ်ရေးသားထားသော အပျော်ဝထ္ထု
သရော်ကျီစယ်သောဝတ္ထု မျှသာဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံပါသည်။
လေးစားစွာ...
တာရာမင်းဝေ
(အဖွင့်)
အချင်ချင် အမျက်အဤ တစိယ်မဟိယ် ချတ်သမ္ဗဇွင် ရှုကြရစိယ်နော်
အချင်းချင်း အပျက်အဤ တစ်စေ့မရှိ ချစ်သောမျက်စိဖြင့်ရှုကြရစေ...။
"ရှင့်ဘဝမှာ မကျေမချမ်းဖြစ်စရာ ဆိုးဆိုးရွားရွား ကြုံဖူးလား”
"ငယ်ငယ်တုန်းက ပျားမတစ်ကောင် တုပ်တာကို ခံလိုက်ရတုန်း ကတော့ တော်တော်မကျေမချမ်း ဖြစ်ဖူးတယ်"
“ရှင့်ကို တုပ်လိုက်တဲ့က အမလို့ ရှင်က ဘယ်လိုသီလဲ...။ ပြီးတော့ ဘာလို့ ဆိုးဆိုးရွားရွား မကျေမချမ်းဖြစ်ရတာလဲ"
“လူကို တုပ်တာ ပျား မတွေကပဲ တုပ်တာဗျ-- ပျားထီးက မတုပ်ဘူး... နောက်ပြီး လူကိုတုပ်ဖို့ ပျားရဲ့ အစွယ်က သူ့ဗိုက်မှာ ရှိတယ်... အဲ့ဒီ သူ့အရွယ်နဲ့ သူက ကိုယ်ကိုကော့ပြီး တုပ်တာ....။ ဖျားမတစ်ကောင်က ကော့ပြီး တုပ်တာကို ခံရလို့ အတော်မကျေမချမ်း ဖြစ်မိ တာ...“
"မဆိုးပါဘူး..။ ရှင်က ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲ”
"လင်းနို့နဲ့တူတဲ့ လူစားမျိုးဖြစ်လိမ့်မယ်”
"ဘာဖြစ်လို့..."
"ငှက်လိုလို ကြွက်လိုလို ဖြစ်နေလို့"
"အဝတ်အစားကောင်းကောင်းဝတ် ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်းသန့်သန့် ဆင်ထားတဲ့အခါ လူတွေက ရှင့်ကို ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ချီးကျူးရင်ကော - ရှင် သာယာတတ်လား”
"မာသာယာပါဘူး... အောင့်သက်သက်တောင် ဖြစ်သေးတယ်"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ”
"စက္ကူသားတော့ ကောင်းတဲ့ ဝတ္ထုစာအုပ်ပဲလို့ ချီးကျူးခံရသလို ဖြစ်နေလို့"
- • မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာသူ့ဆီရောက်လာတဲ့ ရည်းစားစာ တစ်စောင်ကို ဘယ်လို ဖတ်သင့်သလဲ”
"ပြောင်းပြန် ဖတ်လေ...”
"ရှင်.. ဘယ်လို..."
““စာရဲ့ အောက်ဆုံးကို အရင်ကြည့်လေ..။
ဒါမှ ဘယ်သူကပေးတာလဲလို့ သိမှာပေါ့...”
“မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ရည်းစားစကားပြောရတာ ခက် လး...။
“ရည်းစား စကားပြောရတာ မခက်ပါဘူး”
“ဒါဖြင့်..ဘာက ခက်တာလဲ”
“သူက ကြားသွားမှ ခက်တာ”
“အုံ့ပုန်းချစ်ဆိုတာကိုကော ကြားဖူးလား”
“အင်း... ခေတ်ဟောင်းသီချင်းတွေထဲမှာတော့
ကြားဖူးတယ်"
"အဲ့ဒီ အံ့ပုန်းချစ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုသဘောရသလဲ”
“အိမ်သာထဲဝင်ပြီး ဟင်းခိုးစားနေတာလို့ ထင်တယ်"
"ချစ်ရတာ အတော်ခက်သလား”
" ချစ်ရတာက မခက်ပါဘူး”
“လာပြန်ပြီ...... ဒါဖြင့် ဘာက ခက်တာလဲ”
“ချင်မြဲ ချစ်နေဖို့ကသာ ခက်တာ"
“လက်ထပ်ကြရင် ယောက်ျားက ဘာရပြီး... မိန်းမက ဘာရတာလဲ...။
“ကမ္ဘာမြေတစ်ခုလုံးကို ရလိုက်သလို ယောကျာ်းက ရတာပေါ့"
“မိန်းမကကော..."
“သူက ရွှေတွင်းတူးခွင့်ရတယ်လေ... ကမ္ဘာကကို အသိအမှတ် ပြုထားတဲ့ အချက်ပဲ"
“ရှင်က လူလည်ပဲနော်”
“ဖြစ်နိုင်ပါတယ်"
“ဘာဖြစ်လို့ လည်ချင်ရတာလဲ” -
“ဝဋ်ဆိုတာ လည်တတ်တယ်။ သံသရာကလည်း လည်တယ်
ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကလည်း လည်နေတယ်။
ကမ္ဘာကြီးကလည်း လည်တယ် အဲ့ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်း လူလည်ဖြစ်နေမှာပေါ့”။
“ရှင်က ပြောရဲ ဆိုရဲ ဝန်ခံရဲသားပဲ”
“နားထောင်တဲ့သူ ရှိရင် ပြောရဲရမှာပေါ့”
“လူဆိုတာ ဟိတ်ဟန် မင်မောင်းကလေးနဲ့တော့ နေတယ် မဟုတ်လား” .
"အင်းလေ.... တစ်ချို့နေရာတွေမှာတော့လိုရင်လို မှာပေါ့။
ဒါပေမဲ့ များသောအားဖြင့်တော့ မလိုအပ်ပါဘူး ။
ရွှေခွက်နဲ့ တောင်း လည်း သူတောင်းစားက သူတောင်းစားပါပဲ" .။
“ရှင်.....သူများအကြောင်းကို ပြောဆိုဝေဖန်တတ်လား”
“အလွန်အကျွံ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြောတတ်ဆိုတတ်ပါတယ်”
“သူများအကြောင်း လျှောက်ပြောတာ မကောင်းဘူးဆို"
“ကိုယ့်အကြောင်းချည်းကိုယ် လျှောက်ပြောနေတဲ့ လူတွေကသာ ပိုမကောင်းတာပါ..။
အတ္တကြီးတယ်လေ... ဒါလည်း..ကမ္ဘာကျော် အယူအဆတစ်ခုပါပဲ”။
““ရှင် မဆိုပါဘူး။ ဒီစကားကို ကျွန်မ နှစ်ခါထပ်ပြောပြီ"
“အင်..သိပ်မဆိုးပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ သိပ်အကောင်းကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။"
“ရှင့်နာမည်က စည်သူ..နော်"
“ရှေးအကျဆုံး အရေးအသားက ဇေယျသူရ ။ နောက်တော့ ဇေယျသူရ် ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်.....
ဇေယ်သူ ၊ စေယ်သူ-ငစည်သူ ဆိုပြီးရေးထုံးအမျိုးမျိုး ပြောင်းသွားတယ်။ ခုနောက်ဆုံး အရေးအသား ကတော့ စည်သူပေါ့။ ရဲရင့်အောင်မြင်သူ...လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတယ်။ အပေါင်းအသင်းတွေက စည်သူလို့ အလွယ်ခေါ်ကြပေမဲ့ ကျွန်တော့် နာမည်အပြည့် အစုံက စည်သူမင်း...။ ရဲရင့်အောင်မြင်သော ရှင်ဘုရင်လို့ ဆိုနိုင်တယ်”။