Other Websites
တက္ကသိုလ်နန္ဒမိတ် - ဆယ်ပြည်ထောင် ချော့တော့မပြုံး
Couldn't load pickup availability
ဝထ္ထုထဲမှ ဝထ္ထု
“ရခိုင်မှာ ဆာမူရိုင်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်..."
“ရခိုင်မှာ ဆာမူရိုင်..."
“ဟုတ်တယ်”
“တကယ်ပြောနေတာလား၊ ရဲဘော်သာယာ”
"အို...တကယ်ပြောနေတာပေါ့”
“ဆာမူရိုင်ဆိုတာ...”
"တမူရိုင်ဆိုတာ..ဂျပန်ဓားသမားပေါ့ရှင့်”
“ဟုတ်ပါတယ်လေ...ဆာမူရိုင်ဆိုတာ ဂျပန်စားသမား၊ အဲဒါတော့ ကျွန် တော်လည်း အသိသားပဲဟာ”
“သီရင် ဘာလို့မေးနေရသလဲလို့”
“ရခိုင်မှာ ဆာမူရိုင်နဲ့တွေ့ခဲ့ရတယ်ဆိုလို့ပါ"
“ဟုတ်တယ်လေ...တွေ့ခဲ့ရတယ်”
“ရခိုင်မှာ ဆာမူရိုင်မှ မရှိတာ”
“ရှိပါတယ်... မြောက်ဦးမှာရှိပါတယ်”
ရဲဘော်ဘာယာ၏စကားကြောင့် စာရေးသူက ခဏတော့ ကြောင်သွား သည်။ ပြီးမှ သတိရလာကာ..
“မြောက်ဦးခေတ်မှာ ဂျပန်ဆာမူရိုင်တွေကို ဘုရင့်ကိုယ်ရံတော်တပ်ဖွဲ့သား တွေအနေနဲ့ ခန့်ထားတာကို ပြောတာလား"
“ဟုတ်တာပေါ့ သီရိသုဓမ္မာမင်း လက်ထက်မှာလေ"
အင်္ဂလိပ်အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်သူ ရဲဘော်ဆာယာက ရခိုင်အကြောင်းကို ရခိုင်သားတစ်ယေက်ထက်ပင် ပို၍သိနေပုံရ၏။
"ဒါ ဘယ်ကလာတာလဲ"
စာရေးသူက ရပ်ထားသောဂျက်လေယာဉ်ကြီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း မေးလိုက် သည်။ "
" လေယာဉ်ကတော့ စစ်တွေနဲ့ ကျောက်ဖြူကလာတာ။ ကျွန်မ လာတာ ကတော့ မြောက်ဦးက"
“ဪ...မြောက်ဦးကို လေ့လာရေးခရီးထွက်ကြတယ် ဆိုပါတော့”
“ဟုတ်တယ်"
မြောက်ဦးကမှ စစ်တွေကို ရေကြောင်းခရီးနဲ့လာ၊ စစ်တွေကမှ ဒီကို လေယာဉ်နဲ့"
“ဟုတ်တယ်"
“မြောက်ဦးကို ခု မြို့ဟောင်းလို့ပဲ ခေါ်ကြ သိကြတော့တယ်"
"အဲဒါ ဝမ်းနည်းစရာပေါ့ ရှင်၊ ပုဂံကို ပုဂံလို့ သိကြ ခေါ်ကြပြီး မြောက်ဦး ကျကာမှ မြို့ဟောင်းလို့ ဖြစ်သွားရတာ"
စာရေးသူက မည်သို့ပြန်ပြောရမည်ကို စဉ်းစားနေသည်။ ရဲဘော်ဆာယာ က ဆက်လျက်...။
“မြောက်ဦးခေတ် သီရိသုဓမ္မာမင်းလက်မှာ ကိုယ်ရံတော်တပ်ဖွဲ့သားတွေ အဖြစ် အမှုထမ်းတဲ့ ဂျပန်ဆာမူရိုင်တွေက ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်တွေ”
“ရိုမင်ကက်သလစ်လား၊ ပရိုတ်စတင်လား”
“ရိုမင်ကက်သလစ်တွေပါ”
“ရဲဘော်ဆာယာကလည်း ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေတော့ ဂျပန်ခရစ်ယာန်တွေကို စိတ်ဝင်စားတယ်ထင်တယ်"
"ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်ကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး။ ဂျပန်ပြည်ကနေ ဒီလောက် းဝေးလံလံနေရာကို လာပြီး အမှုထမ်းတာကို တွေးမိလို့ပါ"
“ဟုတ်တယ်၊ ဒီအချိန်တုန်းက သွားရေးလာရေးက သိပ်ကိုခက်ခဲတယ် မဟုတ်လား"
ရဲဘော်ဆာယာနှင့် စာရေးသူတို့ စကားပြောနေကြသည့်နေရာမှာ သံတွဲ မဇင်လေဆိပ်
စာရေးသူသည် ရဲဘော်ဆာယာနှင့် သိကျွမ်းခဲ့သည်မှာ မနှစ်က တပေါင်း, တန်ခူး။
သည်နှစ်တပေါင်း တန်ခူးတွင် သူနှင့် အမှတ်မထင် မဇင်လေဆိပ်တွင် တွေ့ပြန်သည်။
ရဲဘော်ဆာယာနှင့် စာရေးသူတို့ တွေ့ကြပုံမှာ ရုပ်ရှင်မဆန်ပါ။ ဝတ္ထု မဆန်ပါ။ ဇာတ်မဆန်ပါ။
ရုပ်ရှင်ဆန်ဆန်၊ စတ္ထုဆန်ဆန်၊ ဇာတ်ဆန်ဆန်တွေ့ကြပုံကို စာရှုသူများ သိပြီးဖြစ်ကြပါသည်။
ရဲဘော်ဆာယာနှင့် စာရေးသူတို့သည် လင်းသာကမ်းခြေတွင် လမ်းလျှောက် ရင်း အမှတ်မထင်တွေ့ကြရမှ သိကျွမ်းခင်မင်သွားကြခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။
လင်းသာကမ်းခြေသည် ငပလီမှ တစ်မိုင်ခွဲသာကွာသည်။ ငပလီလောက် လူမရှုပ်။
ရဲဘော်ဆာယာသည် လူရှင်းသော လင်းသာကမ်းခြေ တည်းခိုစခန်းတစ်ခု တွင် လာရောက်တည်းခိုနေခဲ့၏။
“ခုရော ဘယ်မှာတည်းမှာလဲ"
“အရင်နေရာ၊ မနှစ်က တည်းကဲ့နေရာ"
“ကဲ...ဒါဖြင့် လာ၊ အဆင်သင့်ပဲ၊ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်မှာ ကားပါလာတယ်"
စာရေးသူသည် ရဲဘော်ဆာယာ၏ အထုပ်အပိုးများကို ကူ၍သယ်ကာ ကားရှိရာသို့ လာခဲ့သည်။
မော်ရစ် ဆလွန်းကားကလေးပေါ်မှ မိတ်ဆွေနှင့် ရဲဘော်ဆာယာအား မိတ်ဆက်ပေးလိုက်၏။
"ဆာယာဆိုတဲ့ နာမည်ရှေ့က ကွမ္မရိတ်ရဲဘော်ဆိုတာက ဘာဖြစ်လို့ ပါနေရတာလဲ"
စာရေးသူ၏မိတ်ဆွေက စာရေးသူအား သံတွဲစကားဖြင့် လှမ်းမေး လိုက်၏။
“ဒါကတော့ သူတို့ကြိုက်လို့ပေါ့”
“အဓိပ္ပာယ်တော့ တစ်ခုခုရှိရမယ်" “ရှိမယ်လို့ ထင်လို့လား”
“ ကြည့်လေ...ဆာယာဆိုတာ အင်္ဂလိပ်လို ရွှေမင်းသမီးကလေးလို့ အနက် ထွက်တယ်၊ ရွှေမင်းသမီးကလေးနဲ့ ကျွမ္မရိတ်ရဲဘော်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ဆွဲထား တာကတော့ အားကြီးကဗျာမဆန်တာပဲ"
စာရေးသူနှင့် မိတ်ဆွေက အပြန်အလှန်ပြောနေကြသည်။ ရဲဘော်ဆာယာက မော်ရစ်ဆလွန်းကားလေးကို တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးသလို ငေးစိုက်ကြည့်နေလေ၏။
"ကျပ်နဲ့ စပြီးသိတုန်းကလည်း သူ့ကို ရဲဘော်ဆာယာလို့ ခေါ်ပါဆိုပြီး ကျပ်ကိုပြောခဲ့တယ်။ ကျုပ်ကလည်း သူ့ကို ရဲဘော်ဆာယာလို့ပဲ ခေါ်ခဲ့တယ်”
ဘာဖြစ်လို့ ရှေ့က ရဲဘော်ဆိုတာ ထည့်ထားရတာလဲလို့ မေးကြည့်ခမ်း ပါဦး"
စာရေးသူက မေးကြည့်လိုက်ရာ... ။
“ ရဲတဲ့နေရာမှာ အဖော်ရလို့ ရဲဘော်လို့ ထည့်ထားတာပေါ့လေ"
ရဲဘော်ဆာယာက ဆင်ဝှေ့ရန်ရှောင်ဖြေလိုက်ရင်း မော်ရစ် ဆလွန်းကား ကလေးကို လှည့်ပတ်၍ ကြည့်နေသည်။
“သွားချင်ပြီလား...ရဲဘော်ဆာယာ၊ သွားချင်ရင် ပြောနော်”
လေယာဉ်ပျံ ထွက်သွားပြီးတဲ့အချိန်ထိ စောင့်ကြည့်ကြရအောင်၊ ဒီကောင် ကြီး ပျံတက်သွားပုံက သိပ်ကိုကြည့်လို့ကောင်းတယ်"
" ဒါနဲ့မြို့ဟောင်း၊ အဲ...မြောက်ဦးမှာ နှံ့နှံ့စပ်စပ် လေ့လာနိုင်ခဲ့ရဲ့လား"
" နှံ့စပ်ပါတယ်။ အတွင်းမြို့ အပြင်မြို့၊ ပေါ်တူကီတွေ နေထိုင်ခဲ့တဲ့နေရာ ဆာမူရိုင် ကိုယ်ရံတော်တပ်ဖွဲ့သားတွေ အစုအဝန်းနေရာ စုံလို့ပါပဲ"
“ရှစ်သောင်းဘုရားကိုရော"
" ဘယ်အလွတ်ပေးမယ်၊ မြောက်ဦးမြို့ အနောက်မြောက်ဘက် မိုင်လေး ဆယ်လောက်မှာရှိတဲ့ မဟာမြတ်မုနိဘုရားကုန်းတော်ကိုတောင် တက်ပြီး လေ့လာခဲ့သေးတယ်”
“ သီရိဂုတ္တလို့ ရခိုင်ရာဇဝင်တွေမှာ ခေါ်ကြတယ်"
“ ဟုတ်တယ်၊ သီရိသုဓမ္မာမင်းကြီးဟာ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ရွှေဖောင်ကို စီးပြီး မဟာမုနီကို ဖူးမြော်ဖို့ ရောက်တယ်တဲ့။ သူ့မှာ ပေါ်တူဂီတွေ၊ ဂျပန် ဆာမူရိုင်တွေကို ကိုယ်ရံတော်တပ်သားတွေအဖြစ် ဖွဲ့ထားတယ်"
“ ဒီဂျပန်ဆာမူရိုင်တွေက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မြောက်ဦးကို ရောက်လာကြ တာလဲ”
စာရေးသူ၏မိတ်ဆွေက မေးလိုက်၏။
ဤအချိန်တွင် ဂျက်လေယာဉ်ကြီး၏စက်သံက တဟီးဟီးမြည်လာသဖြင့် စကားစပြတ်သွားလေသည်။
ဂျက်လေယာဉ်ကြီးသည် လေယာဉ်ပြေးလမ်းအတိုင်း ပြေးသွားပြီးနောက် ၊ အရှိန်ယူကာ အထက်သို့ မြင့်တက်သွားသည်။
ရဲဘော်ဆာယာသည် လေယာဉ်ကြီးကို မျက်စိတစ်ဆုံး ရပ်၍ကြည့်နေပြီးမှ ကားထဲသို့ ဝင်၍ထိုင်လိုက်၏။ “ဂျပန်ဆာမူရိုင်တွေ မြောက်ဦးကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်လာကြတာလဲ”
စာရေးသူ၏မိတ်ဆွေက မော်ရစ်ဆလွန်းကားကလေးကို မှန်မှန်မောင်းရင်း ထပ်၍မေးနေသည်။
“ဂျပန်ပြည်ကို သက္ကရာဇ် တစ်ထောင့်ခြောက်ရာလောက်ကတည်းက ခရစ်ယာန်သာသနာပြုတွေ ရောက်နေကြပြီ။
“အဲဒီသာသနာပြုတွေရဲ့ ကြိုးပမ်းမှုကြောင့် ဂျပန်ခရစ်ယာန်တွေ အတော် ကလေး အားကောင်းလာတယ်။ ကြာတော့ ဂျပန်ဘုရင်က သာသနာပြုတွေ ကိုရော၊ ခရစ်ယာန်သာသနာထဲကို ဝင်သွားကြတဲ့ ဂျပန်တွေကိုရော မယုံသင်္ကာ ဖြစ်လာပြီး ...
“လိုက်လံသတ်ဖြတ်တဲ့အတွက် ကိုယ့်တိုင်းပြည်က ပြေးမိပြေးရာ ပြေး လာကြရင်း ရေကြည်ရာ မြက်နုရာ မြောက်ဦးရွှေမြို့တော်ကို ရောက်လာကြတာပေါ့ရှင်။
"ဒီလိုရောက်လာတဲ့ ဂျပန်တွေအထဲမှာ ဆာမူရိုင်ဓားသမား လူစွမ်းကောင်း ၊ တွေလည်းပါတော့ ရခိုင်ဘုရင်ဆီမှာ ခိုလှုံပြီး အမှုထမ်းကြတာပါပဲ"
“မြောက်ဦးမှာတင်မဟုတ်ဘဲ ခု ထိုင်းလို့ခေါ်တဲ့ ယိုးဒယားမှာ နောက်ပြီး ပဲခူးမှာလည်း ဂျပန်ဆာမူရိုင်တွေ လာပြီး မင်းမှုထမ်းခဲ့တဲ့ မှတ်တမ်းတွေရှိသားပဲ”
“အဲဒီအချိန်ကစပြီး ဂျပန်တွေဟာ ယိုးဒယား၊ မြန်မာနိုင်ငံတွေကို မျက်စိ ကျနေခဲ့တာနဲ့တူတယ်"
စာရေးသူ၏မိတ်ဆွေက ထင်မြင်ချက်ပေးလိုက်၏။
မော်ရစ်ဆလွန်းကားကလေးသည် ငပလီလမ်းခွဲမှတ်တိုင်ကို ကွေ့ကာ လင်းသာရွာဘက်သို့ ရှေးရှုနေလေပြီ။
“ဖြစ်ချင်လည်း ဖြစ်နိုင်တာပေါ့လေ”
ရဲဘော်ဆာယာက မယုတ်မလွန် စကားဆိုလေသည်။
“ထောင့်ကိုးရာလေးဆယ့်နှစ်ခုမှာ ဂျပန်ဖက်ဆစ်တွေ အာရှ အရှေ့တောင် ပိုင်းကို ဓားပြဝင်တိုက်တော့ ရဲဘော်ဆာယာက အင်္ဂလန်မှာလား”
“အဲဒီတုန်းက ကျွန်မ မလေးနိုင်ငံမှာ”
“ဇင်ကာပူခံတပ်ကြီးကျသွားတော့ ရဲဘော်ဆာယာတို့လည်း အင်္ဂလိပ်တပ် တွေနဲ့ ဆုတ်ပြေးရတော့တာပဲလား"
စာရေးသူက နားထောင်သမားအဖြစ် လိုက်ပါလာ၏။
. " ဆုတ်မပြေးပါဘူး "
“ဆုတ်မပြေး..."
“ဟုတ်တယ် "
“ဆုတ်မပြေးတော့ ဘယ်လိုလုပ်ကျန်ရစ်တာလဲ"
“နောက်ချန်တပ်ဖွဲ့ ကလေးတွေအနေနဲ့ ကျန်ရစ်တာပေါ့”
“ဟာ...တယ်သတ္တိကောင်းပါလား"
"သတ္တိကောင်းတယ်လို့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ ဖက်ဆစ်ရန်ကို တွန်းလှန်ချင် တဲ့စိတ်ဓာတ်ကြောင့်လို့ဆိုရင် ပိုမှန်လိမ့်မယ်ထင်တယ်"
“နောက်ချန်တပ်ဖွဲ့ကလေးတွေအနေနဲ့ ကျန်ရစ်ပြီး ဘာတွေလုပ်ကြလဲ”
“တက်လာတဲ့ ဂျပန်တပ်တွေရဲ့ နောက်ပိုင်းက ဆက်သွယ်ရေး လမ်း ကြောင်းတွေကို ဖောက်ခွဲဖျက်ဆီးတယ်မလေးတိုင်းရင်းသား၊ ဂျပန်ဆန့်ကျင်ရေး သမားတွေနဲ့ စည်းလုံးမှုရအောင် ကြိုးပမ်းတယ်။ စစ်သင်တန်းတွေပေးတယ်”
“ဂျပန်တွေက ရဲဘော်ဆာယာတို့ကို အမဲလိုက်သလို မလိုက်ဘူးလား"
“အမဲလိုက်တာထက် ဆိုးတာပေါ့ရှင်။ လက်နက်ခဲယမ်းကလည်း မရှိ သလောက်၊ ရိက္ခာဆေးဝါးကလည်း ရှားရှားပါးပါး...အတော့်ကိုဒုက္ခရောက်တာ"
“အင်း...တောထဲတောင်ထဲမှာဆိုတော့ ဆိုးရွားတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ်ကို လည်း ခံကြရမှာပဲ”
“ဟုတ်တယ်၊ ငှက်ဖျားနဲ့ ဝမ်းရောဂါကိုတော့ ရဲဘော်တိုင်း ခံကြရတာ ချည်းပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲဘော် ဒုဗိုလ်အာသာခမျာ ငှက်ဖျားဒဏ် ပိနေတုန်း ...
“ခု ကျွန်မတို့စီးလာတဲ့ မော်ရစ်ဆလွန်းကားမျိုးနဲ့ တခြားစခန်းတစ်ခုကို အပြောင်း ...လမ်းမှာ ဂျပန်စစ်ကားနဲ့တွေ့ပြီး တိုက်ပွဲဖြစ်တာမှာ ကျဆုံးသွားခဲ့ရတယ်”
"ဪ...
ဒါကြောင့် ရဲဘော်ဆာယာဟာ ကျွန်တော့်ကားကို စိုက်ပြီး ကြည့်နေတာ တွေ့ရတာကိုး"
“ဟုတ်တယ်၊ တော်လှန်ရေးအတွက်က ကျွန်မတို့ ဒီလိုကားမျိုးနဲ့ အသွား ကြုံရတာကို ပြန်တွေးမိပြီး ဆွေးသလိုခံစားမိလို့ပါ”
