ဆရာတော်ဦး၀ါသဝ - သိင်္ဂါလော၀ါဒသုတ်(စည်းစိမ်စုနည်းနိဿရည်းကျမ်း)

သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ်ဝတ္ထုနိဒါန်း

အစိန္တေယျ၊ သုံးလူ့ထွဋ်ထား၊ သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရား ကိုယ်တော် မြတ်သည် အထပ်ထပ်သော လောကကို နေ့စဉ် မပြတ် ဆင်ခြင်သုံးသပ်အပ်သော ဓမ္မတာတော်အတိုင်း အာရုံ ရှေးရှု၊ ဆင်ခြင်တော်မူသည်ဖြစ်၍ ယနေ့အခါ ငါဘုရား သည် သိင်္ဂါလအမည်ရသော လူကြမ်းယောက်ျား၊ သူကြွယ် သားအား လူတို့၏ ဝိနည်းဖြစ်သော သိင်္ဂါလသုတ္တန်၊ ဓမ္မက္ခန်ကို ဟောပြရန်အချက်ဖြင့် အကွက်ကျ မြင်တော်မူ သည်တစ်တန်။

၎င်း ဓမ္မက္ခန်သည် လူများအပေါင်း၊ ထောင်သောင်း မက၊ များပြားလှသော ယုဝယုဝတီ၊ သညီထူးခြား၊ အသင် သားအသင်းသူ၊ ပြည်သူ ရှင်ရဟန်းတို့အား အကျိုးမဟပ္ပလ၊ ပြည့်ဝစုံလင်၊ ထင်ထင်ရှားရှား၊ လက်ဝါးပြင်၌ တင်ထားအပ် သော ကျောက်မျက်ရှင်အလားကဲ့သို့ တိုးပွားမည့်အရေး

ကြောင့် နှောင့်နှေးခြင်းမရှိဘဲ ဤသိင်္ဂါလက အမည်ရသော သူကြွယ်သားရှိရာအရပ်သို့ ကိုယ်တော်တိုင် ကြွချီတော်မူခြင်းတစ်ရပ် အထပ်ထပ်မိန့်ဆိုအပ်သော စကားစဉ်နှင့်အညီ အလီလီသော အကြောင်းဖြင့် အာရုံရှေးရှုကြံတော်မူ၏။

၎င်းနှစ်ပါး၊ အကြောင်းများကြောင့် နံနက်စောစောက လျှင် ကျောင်းဝိဟာအပြင်မှ ဆင်ခြင်ကာ ထွက်ကြွခဲ့၍၊ ရာဇ ဂြိုဟ်ပြည်တွင်းသို့ ဆွမ်းခံခြင်းအကျိုးငှာ ကြွသွားတော်မူစဉ် ထိုလုလင်ကို နံနက်မခြား မြင်တော်မူသည့်အလားကဲ့သို့ ထင်ရှားစွာ မြင်တော်မူပြန်၏။

ယင်းမှတစ်ဖန် အကြောင်းခံသော် ဤသိင်္ဂါလသုတ် ဓမ္မ၌လည်း ခပ်သိမ်းဥဿုံ၊ အလုံးစုံသော၊ ဗုဒ္ဓဘာသာ၊ သမ္မာစင်ဖြူ၊ အယူရှိကြကုန်သော ဤဝံသာနုအသင်းသား အသင်းသူ၊ ပြည်သူအပေါင်းတို့သည် ကျင့်ကြံကြိုးကုတ်၊ အားထုတ်အပ်သော အမှုကိစ္စမည်သည် ထင်ရှားမသွေ၊ အခြေအမြစ်နှင့်တကွ ရှိ၏။ ထိုတရားကို မဟောကြားဘဲ ခြွင်းချန်ထားခြင်းသည် အလျှင်းမရှိ။ ဤသိင်္ဂါလသုတ်ဓမ္မ သည် လူတို့ကို ဆုံးမကြောင်းဖြစ်သော ဝိနည်းမည်၏။

ထိုအကြောင်းကြောင့် ဤသုတ္တန်ဓမ္မ လူတို့၏ဝိနယ ကို ကြားနာမှတ်သား နှလုံး၌ထား၍ တရားတော်၌ ပါရှိ တွေ့ကြိမ်လာသည့်အတိုင်း မနေမနား၊ အားထုတ်ပြုကျင့် သော လူအပေါင်းအား မျက်မြင်ကိုယ် တွေ့ ဖြစ်သော ကောင်း ကျိုးချမ်းသာမင်္ဂလာ၊ သံသရာဘဝ၊ ရှည်လျားသမျှသော အခွင့်အခါ၌ဖြစ်သော ကောင်းဆိုးသမျှအရာရာ၊ အဖြာဖြာ

သော မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန် အတန်တန်သော ပရမတ္ထကောင်းကျိုး ချမ်းသာ၊ မင်္ဂလာအပေါင်းတို့ဖြင့် ကြီးပွားတိုးတက်ခြင်း သည်သာလျှင် မချွတ်ဧကန် အမှန်ဖြစ်လတ္တံ့။

သို့ဖြစ်ပါ၍ ယခုခေတ်နှင့် ဝံသာနုအသင်းအပင်းတို့ မှာလည်း လက်ငင်းကိုယ်တိုင် ကာမြိုင်ရသော ဒိုင်အာခီ နည်းစနစ်အရ ဘေးဒုက္ခမှလွတ်မြောက်ကြရန် ရည်သန်စိတ် ထား၍ ဤဝိနည်းတရားတော်အတိုင်း ကိုင်းရှိုင်းကျင့်ကြံ ကြလျက် သမ္မတသာသနာပိုင် ဖြစ်တော်မူသော ဘေးမဲ့ ဆရာတော်ဘုရားကြီးနှင့် အသီတိဆရာတော် ဘုရားကြီးများ ကြီးကြပ်အုပ်ချုပ်သော သာမဂ္ဂီဝင်ပုဂ္ဂိုလ်အရှင်တို့၏ သြဝါဒ အတိုင်း လိုက်နာနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။

                                             ဆရာတော်ဦးဝါသဝ၊

                                             ဗိုလ်တထောင်၊ ရန်ကုန်မြို့။

 

 

                           ကျမ်း၏အစ ပဏာမ

 

နမောတဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။

ဝတ္ထုတ္တယံနမဿိတွာ၊ မဓုမ္မဝါသိနတ္တာယ။

 ယထာဗလံလိဒိယာမိ၊ သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ္တန္တု။

(ဝတ္တဂါထာ)

သုဏာထသာဓဝေါ၊ နိစ္စန္တိ(ဂါထဒ္ဓ)

                                                    (အနက်ကား)

 

ဝတ္ထုတ္တယံ။ ဘုရားအစ၊ တရားအလယ်၊ သံဃာ အဆုံး သုံးပါးသော ရတနာမြတ်အပေါင်းကို။ အဟံ၊ ဗိုလ် တထောင်ဆရာတော်ဟု ခေါ်ဝေါ်သမုတ် အကျွန်ုပ်သည်။ (ခန္ဓပဉ္စကဒြပ်ကြီးကို သုံးသပ်အနက် ယောဇနာလိုက်သော နည်း၊ ခပ်သိမ်းသောအဋ္ဌကထာ၊ ဋီကာဆရာကြီးတို့ အလို) တစ်နည်းကား- အဟံ။ မြန်မာပြည်၊ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သာသနာ

တော်လုံးဆိုင်ရာ မဟာသံဃသာမဂ္ဂီ အဖွဲ့ချုပ်ကြီး၏ သာသနာတော်ရေးဆိုင်ရာဘက်မှ။ ဝိနိစ္ဆယပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတစ်ဆူဖြစ်ရှိတော်မူသော ရန်ကုန်မြို့ အရှေ့ပိုင်း နိဗ္ဗာန်ကျောင်း ဆရာတော်ဘုရားတည်းဟူသော အကျွန်ုပ်သည် (ကျမ်းပြု ဆရာ ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်၏ဂုဏ်ကို သုံးသပ်အနက် ယောဇနာ လိုက်သောနည်း၊ မဏိဒီပစသော၊ ခပ်သိမ်းသော ဋီကာဆရာ ကြီးများအလို) နမဿိတွာနမာမိ၊ ကာယဝစီ၊ မနောချီ၍၊ သုံးလီရွှင်ဖြိုး၊ လက်စုံမိုးလျက် ရှိခိုးမာန်လျှော့ ကန်တော့ လိုက်ပါ၏။ နမဿိတွာ၊ ရှိခိုးပြီး၍၊ မရမ္မဝါသီနံ၊ မြန်မာ တိုင်းပြည်နိုင်ငံ၌ နေထိုင်လေ့ရှိကြကုန်သော၊ ပြည်သူပြည် ဖွား၊ ဝံသာနုအမျိုးသားတို့၏။ တစ်နည်းကား။ မရမ္မဝါသီနံ၊ အမိ မြန်မာပြည်ကြီး၌၊ တည်တွင် နေထိုင်လေ့ရှိကြကုန်သော ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝံသာနုမျိုးချစ်တို့နှင့် အသင်းသူအသင်းသား၊ အမျိုးသားအမျိုးသမီးအပေါင်းတို့၏ ဟုမ္မရူးဒီမို၊ ထိုထိုလမ်း စခန်းကြီးတို့၌ တစ်ထီးတစ်နန်း၊ နန်းကြငှန်းတို့နှင့် မှီငြမ်း တိုးပွား၊ အမျိုးသားတို့ အကျိုးများစားစေဖို့ငှာ ယံသိင်္ဂါလောဝါဒသုတ္တံ၊ သူကြွယ်သား သိင်္ဂါလကသတို့သားကို အကြောင်းပြု၍ ဟောပြကြောင်း၊ နည်းကောင်းထိုးပြ၊ ဆုံးမရာဖြစ်သော အကြင်သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ်ဝတ္ထုကို။ အဟံ၊ ဗိုလ်တထောင်ဆရာတော်ဟု ထင်ပေါ်ကိတ္တိ၊ ဂုဏ်ထူး ရှိတော်မူသော၊ မျိုးချစ်ပုဂ္ဂိုလ် အရှင်သူမြတ်သည် ယထာ ဗလံ၊ ပါဠိအဋ္ဌကထာ ကျမ်းဋီကာနှင့် ခေတ်ကာလကျ ဟုမ္မရူးစခန်းလည်း ရလေအောင် သမ္မတနွယ်မြောက် စွမ်း အားရှိသလောက် တိုင်းရေးပြည်ရေး၊ နိုင်ငံရေးစုံစွာ။ လိဿာမိ၊ အဂတိလေးပါး မလိုက်စားဘဲ တရားရှိသမျှ ယထာ ဘူတနည်းဖြင့်သာ အနည်းနည်း အနာနာ ကောင်းစွာရေးသားလိုက်ပါဦးအံ့။ တံ၊ ထို ရန်ကုန်မြို့ အရှေ့ပိုင်း ဗိုလ်တထောင်ဆရာတော် ထုတ်ဖော်ရေးသားလိုက်သော သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ်ဝတ္ထုကြီးကို။ သာဓဝေါ၊ သူတော်ကောင်းဖြစ်ကြကုန်သော မျိုးချစ်ဝံသာနုတို့နှင့် ကုမ္မာရီ အသင်းသားအသင်းသူ၊ အမျိုးသား အမျိုးသမီးအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည် နိစ္စ၊ နေ့ရောညဉ့်ပါ ဘယ်ငှာမစဲ၊ နှလုံးထဲ၌ စွဲစွဲမြဲမြဲ။ တစ်နည်းကား-နိစ္၊ ဗိုလ်တထောင် ဆရာတော် ထုတ်ဖော်ရေးသားလိုက်သည့် သိင်္ဂါလောဝါဒ သုတ်ဝတ္ထုသည်၊ လူမှုလူရေး၊ အိမ်ထောင်ရေးနှင့် သက်မွေး ဝမ်းကျောင်း မချို့လူတို့ဝိနည်း၊ ဂိဟိဝိနယ၊ ဂိဟိစာရိတ္တ တရားတော်အစစ်ကြီး ဖြစ်ပါပေတကားဟု အားရပါးရ ပါမောဇ္ဈစိတ်စွဲ၊ နှလုံးထဲ၌၊ သဲသဲမဲမဲ၊ စွဲမြဲနိစ္စ၊ မုချအားဖြင့်။ သုဏာတ၊ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ စေတနာနှင့် ကောင်းစွာ နာယူမှတ်သားလိုက်ကြပါကုန်လော့။ တစ်နည်းကားသုဏာထ၊ ဆရာတော်ဦးပြားကြီး၏ ဝံသာနယ်ဖွား၊ အမျိုး သားအမျိုးသမီးအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည် ရွှင် ညောင်းဇောဖြာ၊ စေတနာနှင့် ကောင်းစွာနာယူမှတ်သား ဆောင်ရွက်လိုက်ကြပါစေလို။ ဣတိ၊ ဤသည်လျှင်၊ ကျမ်း ၏အစ ပဏာမပေတည်း။

 

 

                                          သိင်္ဂါလောဝါဒသုတ်အချီးစကား

တစ်ရံရောအခါ (ဘဂဝါ)အမည်ရှိသော မြတ်စွာဘုရားသည် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်၏အနီး မနီးမဝေးသော ရှဉ့်နက်တို့အား အစာကျွေးမွေးရာ ဖြစ်သော ဝေဠုဝန်ဥယျာဉ်၌ သီတင်းသုံးစံပယ်တော်မူ၏။

(ဧဝံမေသုတံ)စသော ပါဠိစကားတော်သည် ပထမသင်္ဂါယနာ တင်တော်မူသောအခါ အရှင်အာနန္ဒာသည် လျှောက်ထားအပ်သော စကားအစဉ်မည်၏။ (ဘဂဝါ)ဟူသော ပုဒ်ကို ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၊ သမန္တပါသာ ဒိက၊ ဝိနယကအဋ္ဌကထာ စသည်တို့၌ မိန့်ဆိုအပ်သော နည်းအတိုင်း အလှိုင်းတကြီး ချဲ့ထွင်မှတ်သားအပ်၏။

(ရာဇဂဟေ)ဟူသော ပါဠိတော်၌ ရာဇဂြိုဟ်ဟူသော မြန်မာ အမည်သည် တိုင်းပြည်နိုင်ငံမြို့၏အမည်ဖြစ်၍ ထိုအရပ်ကို မန္ဓာတ်မင်း၊ မဟာဂေါဝိန္ဒမင်း စသည်တို့သည် သိမ်းဆည်းစောင့်ရှောက် နေထိုင် အပ်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်၊ ရာဇဂြိုဟ်မြို့ဟု မြန်မာ ဘာသာအားဖြင့် ခေါ်ဆိုအပ်၏။ ထိုအရပ်သည် ဘုရားပွင့်တော်မူသော အခါ၌လည်းကောင်း၊ စက္ကဝတ္တိမင်းဖြစ်ရာ ကာလ၌လည်းကောင်း၊ မြို့မည်၏ ကြွင်းသောကာလ၌ကား တောတောင်အတိဖြစ်၍ ဘီလူးတို့နေရာဖြစ်၏။ ထိုအရပ်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဆွမ်းခံရွာပြု၍ ထိုင်လျောင်းရပ်သွား လေးပါးသော သောဣရိယာပုတ်များဖြင့် သီတင်းသုံး စံပယ်တော်မူ၏ဟု မှတ်ယူရမည်။ )

(ဝေဠုဝနေ)ဟူသော ပါဠိတော်၌ ဝေဠုဝန်ဟူသော မြန်မာအမည် သည် ထိုဥယျာဉ်၏ အမည်ပညတ်ဖြစ်၍ ဝါးရုံတို့ဖြင့် ခြံရံအပ်ခြင်း တစ်ရပ်၊ တစ်ဆယ့်ရှစ်တောင်ရှိသော တံတိုင်းဖြင့်လည်း ခြံရံအပ်ခြင်း တစ်ရပ်။ တန်ဆောင်းပြာသာဒ်ပြအိုးတို့နှင့်လည်း ယှဉ်ခြင်းတစ်ရပ်၊ စိမ်း ညိုသောအရောင်အဆင်းရှိခြင်းလည်း တစ်ရပ်၊ စိတ်နှလုံးမွေ့လျော်ဖွယ် ရှိခြင်းလည်း တစ်ရပ်။ ထိုအကြောင်းငါးပါးတို့ကြောင့် ဝါးတောဥယျာဉ် ဟူ၍ ခေါ်ဆိုအပ်၏။ သည်မျှသာမဟုတ်သေး။ ဤဝါးတောဥယျာဉ်၌ ရှဉ့်နက်တို့အား အစာနေရာကိုပေးကုန်၏။ ထို့ကြောင့် (ကလန္ဒကနိဝါ ပေ)ဟု ပါဠိဘာသာအားဖြင့် ခေါ်ဆိုအပ်၏။

 

(အဋ္ဌကထာစကားစဉ်ဝါကျကို ပြဆိုဦးအံ့)

 

(ရှေးလွန်လေပြီးသောအခါ ထင်ရှားကျော်ကြားသော မင်းတစ်ဦး သည် ထိုဥယျာဉ်၌ မြူးထူးကစားခြင်းအကျိုးငှာ လာရောက်သည် ဖြစ်၍ ယစ်မူးစေတတ်သော သေအရက်ဖြင့် မေ့လျော့တွေဝေခြင်းကြောင့် နေ့ အခါအိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ ထိုမင်း၏ အခြံအရံဖြစ်သော ပရိသတ် ဗိုလ်ခပင်းသည်လည်း ငါတို့သခင်အရှင်မင်းသည် အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ပြီဟု နှလုံးပိုက်၍ ပန်းသစ်သီး စသည်တို့သည် ဖြားယောင်းသွေးဆောင် ယောင်ယောင်မှားမှား ခေါ်ငင်၍ သွားဘိသကဲ့သို့ ထိုမှ ဤမှ စိတ်နေကြွလျက် ဖဲသွားကြ၏။ ထိုအခိုက်အတန့်၌ သေအရက်၏အနံ့ ဖြင့် အမှတ်မရှိ တစ်စုံတစ်ခုသော သစ်ပင်၏ အခေါင်းမှ (ကတ္သပ္ပ) အမည်ရသော မြွေဟောက်တစ်ကောင်သည် ထွက်လတ်၍ မင်းရှိရာအရပ်သို့ ရှေးရှုလာလေ၏။ သစ်ပင်စောင့်နတ်ရုက္ခစိုးသည် ထိုမြွေဟောက်ကိုမြင်၍ မင်းအား အသက်ဇီဝိတိနြေကို ပေးလှူအံ့ဟုကြံလျက် ရှဉ့်နက်၏ အသွင်ဖြင့် ဖန်ဆင်းပြီးလျှင် ချဉ်းကပ်၍ နားရင်း၌ အသံကို ပြု၏။ မင်းသည် ထိုအသံဖြင့်နိုးလတ်၍ မြွေဟောက်သည် ပြန်နစ်ခဲ့ ၏။ ထိုမင်းသည်ကား မြွေဟောက်ကိုမြင်၍ ဤရှဉ့်နက်သည် ငါ့ အား အသက်ကိုပေးအပ်၏ဟု ဆုံးဖြတ်ပိုင်းခြား နှလုံးထား၍ ရှဉ့်နက်တို့အား ထိုအရပ်၌ အစာနေရာကိုဖြစ်စေ၏။ ဘေးရန်မရှိစိမ့်သောငှာ ကြွေးကြော်ခြင်းကိုလည်း ကြွေးကြော်စေ၏။ ဤအကြောင်းသုံးပါးတို့ကြောင့် ထိုဥယျာဉ်သည် ထိုအခါသမယမှစ၍ (ကလန္ဒကနိဝါပ)ဟူသော ခေါ် ဝေါ်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ ထိုစကားသည် အသင့်ယုတ္တိ မြဲမြံစွာရှိ၍။ (ကလန္ဒက)ဟူသော အမည်သည် ရှဉ့်နက်တို့၏ အမည်တည်းဟု မှတ် အပ်၏။ စကားအစဉ်ကား ဤသို့တည်း။)

(ဤကဲ့သို့ကွင်းတွင်းရှိ စကားရပ်များကို ဝတ္ထု၏ မကျဉ်းမကျယ် အလယ်အလတ်ဖြစ်သောအဓိပ္ပာယ်ဟု မှတ်အပ်၏။ နောက် ဤကဲ့သို့ ချည်း မှတ်အပ်ရမည်။)

 

 

                      (သိင်္ဂါလကသတို့သားအတ္ထုပ္ပတ္တိ)

အကြင်အခါ၌ မြတ်စွာဘုရားသည် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ကို ဆွမ်းဂေါ စရဂါမ်ပြု၍ ရှဉ့်နက်တို့အား အစာကျွေးမွေးရာ ဘေးမရှိရာဖြစ်သော ဝေဠုဝန်ဥယျာဉ်၌ သီတင်းသုံးစံပယ်တော်မူ၏။ ထိုအခါ၌ သိင်္ဂါလက အမည်ရသော သူကြွယ်၏သား ရာဇဂြိုဟ်ပြည်သားသည် ထင်ရှားစွာ ရှိသတတ်။ (ဂဟပတိဿပုတ္တာ ဂဟပတိပုတ္တာ၊ ဟုဝိဂြိုဟ်ပြု၊ ဂဟ ပတိဿ၊ သူကြွယ်၏။ ပုတ္တာ၊ သားယောက်ျားဖြစ်သော သိင်္ဂါလက အမည်ရသောသူတည်း။ ဂဟပတိပုတ္တာ၊ သူကြွယ်၏သားယောက်ျားဖြစ်သော။ သိင်္ဂါလက အမည်ရသောသူ။ ဤကားအနက်)

ထိုသင်္ဂါလကသတို့သား၏ အဘသည်များသော ဥစ္စာရတနာ ရှိသော သူကြွယ်ဖြစ်၍ ရာဇဂြိုဟ်ပြည၌ ထင်ရှားကျော်ကြား၏။ ထို သူကြွယ်၏အိမ်၌ သိုမှီးမြှုပ်နှံထားအပ်ကုန်သော ကုဋေလေးဆယ်သော ဥစ္စာနှစ်တို့သည် ရှိကုန်၏။ ထိုသူကြွယ်သည် မြတ်စွာဘုရား၌ ယုံကြည်

လေးမြတ်သောအားဖြင့် ဆုံးဖြတ်ခြင်းသို့ရောက်၏။ ရတနာသုံးပါးသို့ ဆည်းကပ်တတ်သော သောတာပန်သာလျှင်ဖြစ်၍ ထိုသူကြွယ်၏ အိမ်ရှင်မဘရိယသည်လည်း သောတာပန်သာလျှင် ဖြစ်သတတ်။ (အတ္ထ ဇ္ဈာသယ၊ ပရဇ္ဈာသယ၊ အတ္ထုပ္ပတ္တိက၊ ပုစ္ဆာဝသိကအားဖြင့် လေးပါးသော သုတ္တနိက္ခေပတို့တွင် ဤသုတ်ကိုထားခြင်းသည် အတ္ထုပ္ပတ္တိကတည်းဟု ပြခြင်းငှာ (ပုတ္တာပန)စသည်ကို အဋ္ဌကထာ၌ မိန့်အပ်၏။)

သားဖြစ်သော သိင်္ဂါလကသည်ကား ယုံကြည်လေးမြတ်ခြင်း သဒ္ဓါတရားမရှိ၊ ရတနာသုံးပါး၌ ကြည်ညိုလေးမြတ်ခြင်းလည်းမရှိ ထို အကြောင်းကြောင့် သိင်္ဂါလကမည်သော သတို့သားကို မိခင်ဖခင်

ကျေးဇူးရှင်တို့သည် မပြတ်မလပ် အထပ်ထပ်လျှင် ဆုံးမအပ်သော အခွင့် အခါ၌ ဤသို့ဆိုလတ္တံ့သော စကားအတိုင်း ဆုံးမကြကုန်၏။

 

                                         (သိင်္ဂါလကသတို့သားကို မိဘတို့ဆုံးမခန်း)

ချစ်သား အမောင်သိင်္ဂါလက လူနတ်တို့ဆရာ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ အမည်တော်ရသော မြတ်စွာဘုရားထံသို့ ချဉ်းကပ်လော့။ တရားစစ်သူ ကြီးဖြစ်တော်မူသော အရှင်သာရိပုတ္တရာထံသို့လည်းကောင်း၊ အရှင် မောဂ္ဂလာန်ထံသို့ လည်းကောင်း။ အရှင်မဟာကဿပထံသို့လည်း ကောင်း၊ ရှစ်ကျိပ်သော မဟာသာဝကထံသို့လည်းကောင်း ချဉ်းကပ်သွား ရောက်လော့။ ဤဆိုခဲ့တိုင်းသော စကားအတိုင်း ဆုံးမကြကုန်၏။ သားဖြစ်သော သိင်္ဂါလကသည် ခုခံစကား ငြင်းပယ်သောအားဖြင့် အကျွန်ုပ် သည် သင်တို့၏ရဟန်းပုဂ္ဂိုလ်အထံသို့ ချဉ်းကပ်သွားရောက်ရန်ကိစ္စ သည် အလျှင်းပင်မရှိပါ။ ရဟန်းပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အထံသို့ သွားရောက်၍ ရှိခိုးအပ်သည်ဖြစ်အံ့။ ညွတ်ကိုင်း၍ရှိခိုးသောသူ၏ ကျောကုန်းသည် နာကျင်ခြင်းသို့ရောက်၏။ ပုဆစ်ဒူးတို့သည် ကြမ်းတမ်းခြင်းသို့ ရောက် ကုန်၏။ မြေ၌ နေထိုင်အပ်သည်ဖြစ်အံ့။ ထိုမြေ၌နေထိုင်သောသူ၏ အဝတ်ပုဆိုးတို့သည် ညစ်နွမ်းကုန်၏။ ဆွေးမြည့်ခြင်းသို့ ရောက်ကုန် ၏။ ရဟန်းပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အနီးအပါး၌ ထိုင်နေသည်မှစ၍ စကားပြော

ဟောခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့။ ထိုစကားပြောဟောခြင်းဖြစ်လတ်သော် အကျွမ်းဝင်ခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့။ ထိုကဲ့သို့ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကြောင့် ပင့်ဖိတ်လျှောက်ကြား၍ သင်္ကန်းဆွမ်းစသော ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပေးလှူအပ်ကုန်သည်ဖြစ်လတ္တံ့။ ဤသို့ ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပေးလှူ အပ်ကုန်သည်ရှိသော် အကျိုးစီးပွား၊ ဥစ္စာရတနာများသည် ကုန်ဆုံးယုတ်

လျော့လတ္တံ့။ အကျွန်ုပ်အား မိခင်၊ ဖခင် ကျေးဇူးရှင်တို့၏ ကိုးကွယ် ဆည်းကပ်အပ်သော ရဟန်းပုဂ္ဂိုလ်အထံသို့ ချဉ်းကပ်ခြင်းကိစ္စသည် အလျှင်းပင်မရှိပါဟု ခုခံစကား ငြင်းပယ်သောအားဖြင့် ပြောကြားလေ၏။ ဤနည်း မပြတ် အထပ်ထပ်ဆုံးမအပ်သော်လည်း ရှေးနည်းမသွေ၊ ငြင်း ပယ်လေသောကြောင့် သိင်္ဂါလကသတို့သားကို အသက်ရှည်သမျှ ကာလပတ်လုံး ဆုံးမစကား ပြောကြားငြားသော်လည်း အမိအဖတို့သည် အံ့ဖွယ်ရှစ်ဖြာ၊ ဘုရားသာသနာတော်၌ ဆောင်ခြင်း၊ တည်ခြင်းငှာ မတတ် နိုင်။ ထိုသို့ မတတ်နိုင်သောကြောင့် သတို့သား၏ အဘသူကြွယ်သည် သေရာ ညောင်စောင်း၌ လဲလျောင်းလျက် ငါ၏သားအား အဆုံးအမ ဩဝါဒကို ပေးခြင်းငှာ သင့်တင့်၏ဟု ကြံစည်တွေးတော၍ နောက် တစ်ဖန် အကြံဖြစ်ပြန်လေ၏။

(ဒိသာ တာတ နမဿာဟိ) အမောင်ချစ်သား ... သိင်္ဂါလက သတို့သား အရပ်မျက်နှာတို့ကို ရှိခိုးလော့။ ဤစကားကို ငါ့သားအား အဆုံးအမ သြဝါဒပေးအံ့။ ထိုသားသည်အနက်အဓိပ္ပာယ်ကို မသိမမြင် ဘဲလျက် ပကတိလူတို့၏ ခေါ်ဝေါ်သမုတ်အပ်သော အရပ်မျက်နှာတို့ကို ရှိခိုးလတ္တံ့။ ထိုအခိုက်အတန့်၌ ငါ၏သားမိုက်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် လည်းကောင်း၊ တပည့်သား သာဝကတို့သည်လည်းကောင်း၊ တွေ့မြင်၍ သင်သည် ဘယ်အမှုကိုပြုဘိသနည်းဟု မေးမြန်းကုန်လတ္တံ့။ ထိုသို့ မေးမြန်းခြင်းကြောင့် အကျွန်ုပ်၏အဘသည် (ဒိသာနမဿနံ ကရောဟိ) အရပ်မျက်နှာတို့ကို ရှိခိုးခြင်းကို ပြုလော့ဟူ၍ အကျွန်ုပ်အား အဆုံးအမ ဩဝါဒပေး၏။ ဤစကားကို လျှောက်ဆိုလတ္တံ့။ ထိုအခါ၌ ငါ၏သား အား တွေ့မြင်ကြသော ဘုရား၊ ဘုရားတပည့်သားတို့သည် သင်၏အဘ သည် ဤအရပ်မျက်နှာတို့ကို စင်စစ်အားဖြင့် ရှိမခိုးစေ။ ဤအရပ်မျက်နှာ တို့ကိုသာလျှင် မုချအားဖြင့် ရှိခိုးစေ၏။ ဤသို့ ပြောဟော၍ တရား လမ်းမှန်ကိုညွှန်ကြားလတ္တံ့။ ငါ၏သားသည် အံ့ဖွယ်ရှစ်ဖြာ၊ ဘုရားသာ သနာတော်၌ ဂုဏ်ကျေးဇူး အထူးရှိသည်ကို ပညာမျက်စိဖြင့် အမှန်သိ၍ ကောင်းမှုကုသိုလ်ကို မချွတ်မလွဲ။ အမြဲဧကန် အမှန်ပြုလတ္တံ့။ ဤသို့ သော စိတ်အကြံသည် ဖြစ်၏။ ထိုအခါ၌ သိင်္ဂါလကမည်သော သတို့ သားကိုခေါ်စေ၍ ချစ်သားအမောင် သိင်္ဂါလက စောစောကပင်လျှင် အိပ်ရာမှထ၍ အရပ်မျက်နှာတို့ကို ရှိခိုးလေလော့ဟု ဤစကားကို ပြော ဆိုမှာထားခဲ့၏။ သေရာညောင်စောင်း၌ လျောင်းသောသူ၏ ပြောဆိုမှာ ထားခဲ့သော စကားမည်သည်ကား အသက်ရှည်သမျှ ကာလပတ်လုံး အောက်မေ့ဆင်ခြင်အပ်သည် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သောတာပန်ဖြစ်သော သူကြွယ်၏သားသည် အဘပြောကြား မှာထားခဲ့သောစကားကို အတန် တန် ဆင်ခြင်အောက်မေ့လျက် ထိုအဘပြောကြားမှာထားခဲ့သည့် အတိုင်းပြု၏။ ထို့ကြောင့် (ကာလဿဝ ဥဋ္ဌာယ ရာဇဂဟာနိက္ခမိတွာ) စသော စကားကို ပါဠိတော်၌ ဟောတော်မူအပ်၏။

ထိုသိင်္ဂါလကအမည်ရှိသော သူကြွယ်၏သားသည် အဘပြော ကြားမှာထားခဲ့သည့်အတိုင်း ပြုလို၍ နံနက်စောစောကလျှင် အိပ်ရာ မှထလတ်၍ စိုစွတ်သော အဝတ်ပုဆိုးကို ဝတ်ဆင်လျက် စိုစွတ်သော ဆံပင်ကိုဖြန့်ပြီးလျှင် လက်အုပ်ချီလျက် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်မှထွက်ပြီးလျှင် အရှေ့အရပ်မျက်နှာကိုလည်းကောင်း၊ တောင်အရပ်မျက်နှာကိုလည်းကောင်း၊ အနောက်အရပ်မျက်နှာကိုလည်းကောင်း၊ မြောက်အရပ်မျက်နှာ ကိုလည်းကောင်း၊ အောက်အရပ်မျက်နှာကိုလည်းကောင်း။ အထက် အရပ်မျက်နှာကိုလည်းကောင်း ဤသို့အားဖြင့် အထူးထူး အပြားပြား များစွာသော အရပ်ခြောက်မျက်နှာတို့ကို ရှိခိုး၏။ ထိုရှိခိုး၍နေသော အခါ၌ ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ၊ ဂုဏ်တော်အနန္တနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် နံနက်အခါ၌ သင်းပိုင်ကို သပ္ပာယ်တော်မူ၍ သင်္ကန်း ကိုဝတ်ရုံပြီးလျှင် သပိတ်ကိုဆောင်ယူတော်မူ၍ ရာဇဂြိုဟ်ပြည်တွင်းသို့ ဆွမ်းခံကြွတော်မူခြင်းငှာ ကြွချီတော်မူ၏။ ထိုအခိုက်အတန့်၌ နံနက် စောစောကလျှင် အိပ်ရာမှထလတ်၍ ရာဇဂြိုဟ်ပြည်မှထွက်၍ စိုစွတ် သောအဝတ်ပုဆိုးကို ဝတ်ဆင်လျက် စိုစွတ်သောဆံပင်ကို ဖြန့်ပြီးလျှင် လက်အုပ်ချီလျက် အရှေ့အရပ်မျက်နှာ အစရှိသော အရပ်ခြောက်မျက်နှာ တို့ကို ရှိခိုးလျက်ရှိသော သိင်္ဂါလက အမည်ရှိသော သူကြွယ်သားကို ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည် ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော်မူ၏။ ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော်မူခြင်း၊ မြင်တော်မူခြင်းသည် ယခုကြွချီတော်မူဆဲ။ ဝင်တော်မူဆဲအခါ၌သာလျှင် ကြည့်ရှုဆင်ခြင်၊ မြင်တော်မူသည်မဟုတ်။ စင်စစ်ဧကန် အမှန်အားဖြင့် နံနက်မိုးသောက် ထအခါ၌လည်း အာသယာ နုသယဉာဏ်တော်၊ ဣန္ဒိယ ပရောပရိယတ္တိဉာဏ်တော်တည်းဟူသော ဗုဒ္ဓစက္ခုဖြင့် လောကသုံးပါးကို ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော် မူလတ်သော် အထူးထူးအပြားပြား များစွာသော အရပ်ခြောက်မျက်နှာ တို့ကို ရှိခိုးဝပ်တွားလျက်နေသော ဤသိင်္ဂါလကမည်သော သူကြွယ် သားကိုမြင်၍ ယနေ့နံနက်အဖို့၌ ငါဘုရားသည် (သိင်္ဂါလက)မည်ဆန်း ဤကြမ်းတမ်းသော သူကြွယ်သားအား (ဂဟဋ္ဌ) ဖြစ်သူ လူတို့၏ဝိနည်း ဖြစ်သော (သိင်္ဂလကသုတ္တဓမ္မ)ကို ဟောကြားညွှန်ပြ သြဝါဒပေးအံ့။ လူများအပေါင်း ထောင်သောင်းမက များပြားလှစွာသော ပရိသတ်တို့ အား ဟောပြောလတ္တံ့သော ဝိနည်းတရားတော်သည် ကောင်းကျိုးဖွံ့ဖြိုး ရေအလျဉ်တိုးသကဲ့သို့ ဖြစ်လတ္တံ့။ ဤသိင်္ဂါလကမည်သော လူကြမ်း ယောက်ျား သူကြွယ်သားရှိရာအရပ်သို့ ငါဘုရားကိုယ်တိုင် ကြွချီအပ်၏ ဟု ကြံစည်တွေးတော၊ စိတ်မနောနှင့်၊ နံနက်စောစောကလျှင် ထွက်ကြွ

တော်မူ၍ ရာဇဂြိုဟ်ပြည်တွင်းသို့ ဆွမ်းခံတော်မူခြင်း အလို့ငှာ ကြွချီတော် မူ၏။ ကြွချီတော်မူဆဲ၊ ဝင်တော်မူဆဲအခါ၌လည်း ထိုသိင်္ဂါလမည်သော သူ ကြွယ်သားကို မိုးသောက်ထသောအခါ မြင်တော်မူသည်နှင့် အတူသာ လျှင် မြင်တော်မူပြန်၏။ ထိုအကြောင်းနှစ်ပါးကြောင့် (အဒ္ဒ သဘေ ဘဂဝါ)ဟူသော သဒ္ဒဗန္ဓအစဉ်ကို ပါဠိတော်၌ ဟောတော်မူအပ်၏။

 

                                           (သိင်္ဂါလကသတို့သားကို မြတ်စွာဘုရားမေးမြန်းပုံ)

ထိုသို့ ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော်မူပြီး၍ သိင်္ဂါလကအမည်ရှိသော သူကြွယ်သားကို မေးမြန်းတော်မူလတ္တံ့သော စကားတော်အတိုင်း မိန့် မြွက်တော်မူ၏။ သူကြွယ်သား သိင်္ဂါလက သင်လုလင်သည် အဘယ် ကိစ္စရှိ၍ နံနက်စောစောကထပြီးလျှင် ရာဇဂြိုဟ်ပြည်မှ ထွက်လာခဲ့၍ စိုစွတ်သော အဝတ်ပုဆိုး၊ စိုစွတ်သော ဆံပင်နှင့်တကွ လက်အုပ်ချီလျက် အရှေ့၊ တောင်၊ အနောက်၊ မြောက်၊ အောက်၊ အထက်အရပ်ခြောက်