ငြိမ်းကျော် - ငွေတောင်

          ခံစားမွေ့လျော်ဖွယ်ကောင်းသော ဆောင်းရက်များ၏ နံနက်စောစောတွင် တက္ကသိုလ် များ ဗဟိုစာကြည့်တိုက်၏ စလင်းကျောက်လှေကားခုံပေါ်၌ တံခါးဖွင့်ချိန်ကို ထိုင် စောင့်နေရသည်က များ၏။ တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း အပေါ်ထပ် စာငှားဌာနသို့သွားကာ အဟောင်းအပ်၊ အသစ်ငှားရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တစ်အုပ်စ နှစ်အုပ်စ၊ တစ်ခါတစ်ရံလေးငါးအုပ်။ အရေးကြီးလျှင် မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတို့၏ အငှားကတ်ပြားဖြင့် လွယ် အိတ်ကြီး နှစ်အိတ်စာမျှ သယ်ချလာရသည်။ အလွန်လေးလံပါမှ ခင်နေသောကောင်လေးတွေကို အကူအညီတောင်းကာ သယ်စေ ပိုးစေရသည်။ အရေးကြီးသော ထိုနေ့မျိုးတွင် ကျောင်းပြေးရသည်။ ရက်တစ်ရာလျှင် နှစ်ဆယ့်ငါးရက် ပျက်ကွက်ခွင့် ကို ဤနေရာတွင် အပြည့်အဝအသုံးချလိုက်သည်။ ကိုယ်လွတ်ရုန်း၍ပင် အတက်ခက် သော ဟီးနိုးကားပေါ်သို့ ရအောင်တက်ရသည်။ ကားအဆင်းတွင် အိမ်သို့ရောက် အောင် သုံးဖာလုံခန့် လျှောက်ရသည်။ ပင်ပန်းဖွယ်ဟု တွေးနိုင်သည်။ သို့သော် မမောနိုင်သေး၊ မမောတတ်သေး၊ မောရကောင်းပင် မသိတတ်သေး။ သုတေသနနတ် သည် ဖမ်းစားနိုင်စွမ်း ထက်လှချေသည်တကား။ ။

          အချိန်ကာလကို အဆမတန် စေးနှဲတွန့်တိုနေမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သုဓနုမင်းသားနှင့် ဒွေးမယ်နော် ကိန္နရီပျိုမတို့က လမ်းစဖျောက်သွားမည်ကို စိုးရိမ်ရ သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ သုဓနုတို့ဇနီးမောင်နှံသည် ဒုက္ခအပေးဆုံးဟု ထင်သည်။ ခြေရာမကြာခဏ ဖျောက်၍ပြေးတက်သည်။ ကောသမ္ဘီ၌ မျက်ခြည်ပြတ်သွား၍ရက်သတ္တပတ် တစ်ပတ်မျှ ယောင်လည်လည်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဆင်ကန်းတောတိုး ရှာဖွေတော့မှ မထုရာနှင့် ကသ္မယတွင် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ ရတော့သည်။ ကိန္နရီပျိုသည် သုဓနုကို လက်တွဲခေါ်ယူကာ အာရှတစ်ခွင်နှင့် ဥရောပကုန်းမြင့်ဒေသအနှံ့ ပျံလေ၏။ ပျံလေသမျှတွင် အက္ခရာအရေးအခြစ်များ ပြောင်း၍ပြောင်း၍ သွားပေသည်။ ဘာသာ စကားတို့သည်လည်း အကွဲကွဲအပြားပြား။ သက္ကတ၊ တရုတ်၊ တိဗက်၊ မွန်ဂိုလီးယား၊ ဂျပန်၊ ကိုရီးယား၊ ပါဠိ၊ အင်္ဂလိပ်၊ ပြင်သစ်၊ ဂျာမန်၊ ခိုတန်နှင့် အရှေ့တောင်အာရှ ဘာသာစကားများ။

          သုတေသနလုပ်ငန်းကို ဆယ်နှစ်လောက်မျှသာ တွေ့ကြုံရသူအဖို့ရာ သုဓနု အကြောင်းအရာသည် ကြောက်မက်ဖွယ် အထုအထည်ကြီး ဖြစ်နေပေသည်။ လပေါင်း နှစ်ဆယ်ကျော်သောအခါ စတင်ရေးသားရန် အသင့်ဖြစ်သည်။ နှစ်လကျော်မျှ ရေးသော အခါမှ ပြီးစီးသည်။

          ပြီးစီးသော်လည်း စင်စစ် မပြည့်စုံသေးဟု နားလည်ပြီးဖြစ်၏။

၂

          စာအုပ်စာတမ်း အထောက်အထား မပြည့်စုံမှုသည် သုတေသနသမားတစ်ဦးအတွက် ကြီးစွာသော အတားအဆီးဖြစ်၏။ အားကိုးလောက်သော စာကြည့်တိုက်တို့မှာ အရေ အတွက်မများလှ။ အမျိုးသားစာကြည့်တိုက်၊ စာပေဗိမာန် စာကြည့်တိုက်။ ရာမာ ခရစ်ရှနာ စာကြည့်တိုက်၊ ဗုဒ္ဓတက္ကသိုလ် စာကြည့်တိုက်။ တက္ကသိုလ်များဗဟို စာကြည့် တိုက်၊ ဌာနတွင်း စာကြည့်တိုက်များကို အားထားရပြန်သည်။ ရန်ကုန်ဝိဇ္ဇာသိပ္ပံ တက္ကသိုလ် သမိုင်းဌာနစာကြည့်တိုက်၊ ဒဿနိကဗေဒဌာန စာကြည့်တိုက်၊ ပါဠိဌာန စာကြည့်တိုက်၊ သုတေသနအသင်း စာကြည့်တိုက်၊ သမိုင်းကော်မရှင် စာကြည့်တိုက်နှင့် ရှေးဟောင်းသုတေသန စာကြည့်တိုက်။ ထိုစာကြည့်တိုက်တို့တွင် လိုအပ်သော စာအုပ် မရသောအခါ ရန်ကုန်၊ မန္တလေးနှင့် ပုဂံရှိ အသိမိတ်ဆွေများထံသို့ စာရေးမေးမြန်း ၍လည်းကောင်း ကိုယ်တိုင်သွား၍လည်းကောင်း စုံစမ်းရသည်။ မရသော် ထိုမည်သော စာအုပ်စာတမ်းသည် လမ်းဆုံးပြီဟု မှတ်ရ၏။ တာဝန်မကြီးသော ဆောင်းပါးနှင့် စာအုပ်များကို နိုင်ငံခြားရောက် မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းများ၏ အကူအညီဖြင့်ရတတ် သည်။ လက်ရေးဖြင့်ရေးကူး၍ ပို့တတ်သည်။ ဓာတ်ပုံရိုက်ကူး၍ ပို့တတ်သည်။ ဈေးနှုန်းကြီးမားသော စာအုပ်များကိုကား မတတ်နိုင်ကြ။ အချို့ ကျမ်းများကား ကော်ပီမူပိုင် ဥပဒေသတ်မှတ်ချက်အရ ဓာတ်ပုံကူးယူခွင့်၊ မိုက်ကရိုဖလင် ကူးခွင့်မရှိ။ ထိုအခါ အဘယ်သို့တတ်နိုင်ပါတော့မည်နည်း။ စိတ်မလျှော့နိုင်သေး။ ရင်းနှီးသော စာကြည့် တိုက်အချို့ကို နိုင်ငံခြားမှမှာကြားပေးရန် အပူကပ်ရသည်။ မှာကြားပေးကြသည်။ သို့သော် စာအုပ်သစ်များမဟုတ်၍ ကြန့်ကြာရင်းနှင့် စာအုပ်လမ်းစ ပျောက်သွား ရ၏။ အချို့မှာ ပီကင်းပုံနှိပ်မူဖြစ်သော်လည်း ပီကင်း၌ တစ်အုပ်မျှမကျန်ရှိတော့။

          ဟောင်ကောင်စာအုပ်ဆိုင်သို့ ညွှန်သည်။ ဤတွင် ဟောင်ကောင်နှင့် မြန်မာနိုင်ငံခြား သုံးငွေအခြေအနေကြောင့် ဝယ်ယူရန်ခက်ခဲသွား ပြန်ချေ၏။ ပုဂ္ဂလိကမှာယူခွင့်လည်း မရှိတော့။

          တချို့ကျမ်းမှာ အစုံလိုက်ဝယ်မှ ရမည်။ လိုချင်သည်က အတွဲတစ်တွဲထဲက စာမျက်နှာ တစ်ရာခန့်သာ။ နာထန်မူ၊ ငါ့မူ၊ လာဆာမူ၊ ပီကင်းမူနှင့် တိုကျိုမူတို့အနက် တိုကျိုမူတစ်မူသာ လွယ်လင့်တကူ ဝယ်ယူနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဂျပန်နိုင်ငံ တိုကျိုမြို့ ရှိ တိဗက်ပိဋက သုတေသန အင်စတီကျု၏ ညွှန်ကြားရေးမှူး၊ မစ္စတာ ဟီရိုဆာတို အီငါ့အိထံသို့ စာရေးအကြောင်းကြားရသည်။ စာတစ်စောင်နှင့် ကတ်တလောက် ပေးပို့သည်။ ဝမ်းသာအားရဖြင့် စာကြည့်တိုက်မှူးနှင့် သွားတွေ့ကာ မှာယူပေးရန် ပြောရသည်။ နာထန်၊ လာဆာမူတို့နှင့်စာလျှင် ဤမူက ဈေးချိုကြောင်း၊ ပိုမိုသပ်ရပ် ကြောင်း ပြောပြရသည်။ ဈေးနှုန်းကိုကြည့်ကာ စာကြည့်တိုက်မှူးသည် သက်ပြင်းချ တော့၏။ အတွဲပေါင်း တစ်ရာ့ငါးဆယ့်တစ်တွဲပါ တိဗက်ပိဋကတစ်စုံ ကျသင့်ငွေ မှာ နှစ်သောင်းခုနစ်ထောင်။ တင်ပို့ခ စရိတ်က တစ်ထောင့်နှစ်ရာ။ စာကြည့်တိုက်၏ တစ်နှစ်စာငွေစာရင်းမှာ ဤကျမ်းတစ်စုံနှင့် ကုန်သလောက်နီးနီးရှိနေ၍ မတတ်နိုင်ကြောင်းခေါင်းခါပြလေသည်။ ထိုစကားကြောင့် တိုကျိုကပင်ပုံနှိပ်သော ထိုက်ရှိ တြိပိဋကခေါ် တရုတ်ဘာသာ ပိဋကတစ်စုံဝယ်ယူပေးရန် မဟ, မိတော့။ ထိုက်ရှို့ တြိပိဋကကား ထိုထက်ဈေးကြီးလှချေသည်။ စိတ်ဆင်းရဲဖွယ် အကောင်းဆုံးကား အဆိုပါတိုကျိုမှ တိဗက်ပိဋကသည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် မရှိမဟုတ်။ ဗုဒ္ဓတက္ကသိုလ် စာကြည့်တိုက်တွင် ဂျပန်သံရုံးကလှူ၍ ရှိနေသည်။ စဉ်ကပင်မစုံလင်။ သုဓနု ဇာတ်ပါဝင်သော အတွဲနှစ်တွဲမှာ လှူစဉ်ကပင် ပါမလာ။

          ကျမ်းရင်းကို မရရှိပါက တစ်ဆင့်ကိုးကိုသာ စိတ်ကူးရ၏။ သို့ရာတွင် ပုံပြင် အသွားဖြင့် ဘာသာပြန်ထားသော ရယ်စတန်၏ အိန္ဒိယနိုင်ငံလာ တိဗက်ပုံပြင် များစာအုပ်ကိုပင် မြန်မာနိုင်ငံ၌ မတွေ့နိုင်တော့ပေ။ ထိုအခါတွင် ဒုတိယဆင့်ပွားအကိုးအကားဖြင့် မကျေနပ်နိုင်သော်လည်း ရောင့်ရဲလိုက်ရချေ၏။ ဤအချိန်မျိုးတွင် ဂျပန် နိုင်ငံ ကျူရှုတက္ကသိုလ် ပါမောက္ခဟိကတ၏ ကျမ်းတစ်ကျမ်းကို လက်ဆောင်ရရှိ သည်။ ထိုကျမ်းနိဒါန်းတွင် လိုအပ်သော အထောက်အထားများစွာကို အိန္ဒိယ၊ တိဗက်၊ မွန်ဂိုလီးယား၊ အမေရိကန်နှင့် ဥရောပနိုင်ငံတို့မှ မှာယူလေ့လာခွင့် ရကြောင်း၊ ပေမူတစ်စောင်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကိုင်တွယ်ဖတ်ရှုရန် မလွဲမသွေလိုအပ်၍ ကိန်း ဗရစ်တက္ကသိုလ်စာကြည့်တိုက်သို့ သွားရောက်ခဲ့ကြောင်း စသည်ဖြင့် ရေးသားထား သည်။ အရာရာတွင် ချောမောပြေပြစ်စွတကားဟု နားလည်ရသည်။

          ဖွံ့ဖြိုးသောနိုင်ငံများကို တန်းတူယှဉ်နိုင်ရန်ကား များစွာအားထုတ်ရပေဦးမည်။ ကိန်းဗရစ်တက္ကသိုလ် စာကြည့်တိုက်၊ ဟားဗတ်တက္ကသိုလ် စာကြည့်တိုက်၊ အမေရိကန် ကွန်ဂရက် စာကြည့်တိုက်များကို ဆယ်ပုံတစ်ပုံမီရန်ပင် များစွာ ကြိုးပမ်းတည်ဆောက် ယူရဦးမည် ထင်သည်။ ဘာသာရပ်အသီးသီးအတွက် တစ်ပြိုင်နက်ပြီး ပြည့်စုံသော စာအုပ်စာတမ်းများကို မစုဆောင်းနိုင်မီ အကြောင်းအရာတစ်ရပ်အတွက် လိုအပ်သမျှကို အပြည့်အစုံရရှိရန် ကြားဖြတ်တမံပိတ်၍ စုဆောင်းမှာကြားပေးနိုင်ပါက ဝမ်းမြောက် ထိုက်၏။ ဝမ်းမြောက်ရန်ကာလအတန်ကြာ စောင့်ဆိုင်းရပေဦးမည်ဟု ထင်၏။

          ရနိုင်သမျှအထောက်အထားနှင့် ရေးသား၍ မရနိုင်သလောဟု မေးတတ်ကြ သည်။ မေးခွန်းနှင့်ထိုက်တန်သော အဖြေသည် မေးခွန်းထဲ၌ပင် ပါဝင်လျက်ရှိပြီး ဖြစ်ပေသည်။ သီးခြားခွဲထုတ်၍ သုတေသနပြုခြင်းနှင့် နှိုင်းယှဉ်၍ သုတေသနပြုခြင်း နှစ်ရပ်စလုံး၌လည်းကောင်း၊ တစ်ရပ်ရပ်၌လည်းကောင်း ရနိုင်သမျှ အထောက်အထား တို့သည် အလွန်တရာ နှောင့်ယှက်ဟန့်တားစမြဲ ဖြစ်၏။ အန္တရာယ်ပိုမိုကြီး၏။ အတိမ်း အစောင်း စိုးစဉ်းမျှမခံ။ လုံလောက်သော အထောက်အထား၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ ရှိသမျှ အထောက်အထားအလုံးစုံကို ရှာဖွေခြင်းမပြု။ လက်လှမ်းမီရာဟု ဖြစ်လေသည်။

          ထို့ကြောင့် မပြည့်စုံသေးဟု ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။

          ဤမပြည့်စုံမှုသည် အဆက်ပြတ်မှုတို့ကို စေ့စပ်ကြည့်ရာတွင် အားနည်းစေ သည်။ နှိုင်းယှဉ်လေ့လာမှုကိုလည်း ပီပီသသ အထောက်အပံ့မပေးချေ။ အသွင် သဏ္ဌာန်ပေါ်ရုံမျှလောက်ကိုသာ ဖြစ်စေသည်။ အကယ်၍ စာအုပ်ပေါင်းသုံးဆယ်ကျော်နှင့် စာတမ်းပေါင်း ငါးဆယ်ကျော်မျှ ထပ်မံရရှိမည်ဆိုလျှင် ယခုထက် တိကျမည်။ ပြည့်စုံမည်ဟု မျှော်လင့်ထားပေသည်။ သို့တစေ ထိုအခါတွင်လည်း ထိုအခါ၌သာ ပြည့်စုံသော ပြည့်စုံပုံမျိုးပင် ရှိလိမ့်မည်ဟု ဆိုချင်သည်။ ရှေးဟောင်းသုတေသနအထောက်အထား ပစ္စည်းပစ္စယ အရေးအခြစ်တို့သည် အချက်အလက်သစ်များအဖြစ် အစဉ်သဖြင့် ဖြည့်စွက်နေသောကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။

          စင်စစ် ဤစာတမ်းသည် သုဓနုဇာတ်နှင့် သမိုင်းကြောင်းကို ပဏာမလေ့လာ ချက်မျှသာ ဖြစ်သေးသည်။

၃

          ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော အကြောင်းအရာကို စာမျက်နှာရာနှင့် ချီ၍ ရေးသားထားသော ကျမ်းများရှိလေသည်။ ထိုအကြောင်းအရာကို နှစ်တစ်ရာ၊ နှစ်ရာ၊ သုံးရာအတွင်း မည်သို့ဖြစ်ပေါ်ပုံ အသေးစိတ်ရေးသားထားသော စာတမ်းများ ရှိသည်။ ထိုစာတမ်းက ပို၍အရေးကြီးလေသည်။ အရှေ့တောင်အာရှ ယဉ်ကျေးမှု သမိုင်းကို ခြုံ၍ရေးထားသော ကျမ်းထက် တစ်နိုင်ငံစီ၏ ယဉ်ကျေးမှုကို ရေးသားထားသော သီးသန့်တစ်ကျမ်းစီက ပို၍အားကိုးရ၏။ နှစ်ပေါင်းတစ်ထောင်ကျော်ကို ခြုံ၍ ရေးသားသော တစ်နိုင်ငံစီ၏ သီးသန့်ကျမ်းထက် ရာစုနှစ် သုံးလေးစု စုကာ အသေး စိတ်ထားသောစာတမ်းက ပို၍အားထားလောက်၏။ ထိုစာတမ်းထက် ဗိသုကာ၊ ရုပ်တု၊ ဒင်္ဂါးစသော ပစ္စည်း၊ မင်းဆက်တစ်ပါးပါး အဖြစ်အပျက်တစ်ခုခုကို စေ့စေ့စုံစုံ ရေးသားထားသော စာတမ်းကို အားအထားရဆုံးဖြစ်၏။

          ကျမ်းတစ်ကျမ်းတွင် ပါရှိသောအဆိုတစ်ရပ်ကို မြင်ကာမတ္တနှင့် အလွယ်တကူ လက်ခံကာ ကိုးကားထိုက်သလော။ ဝိဝါဒကွဲပြားခဲ့သော ခုနှစ်သက္ကရာဇ်၊ အမည်နာမ ကိုပင် သတိပြုညှိနှိုင်းရသေး၏။ အနက်ကောက်ယူချက်များ၊ ဖွင့်ဆိုချက်များ၊ သုံးသပ် ချက်များကို ပိုမိုစိစစ်ရချေ၏။ ဤတွင် မိမိကိုးကားမည့်ကျမ်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မည်သူက မည်သို့ဝေဖန်ထားသနည်း။ အကြမ်းအားဖြင့် ဘာသာရပ်တူ အခြားကျမ်းများ၊ စာအုပ် ဝေဖန်ချက်များကို ဖတ်ရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ဘာသာရပ်မတူသော်လည်း အနည်းငယ် စပ်ဆိုင်သော အခြားစာတမ်းတို့၏ အောက်ခြေမှတ်စုတွင် မိမိကိုးကားမည့် ကျမ်းလာ အဆိုကို ချေပချက်ပေးထားပုံ တွေ့ရ၏။ ထိုချေပချက်ကိုပင် အခြားစာတမ်းတစ် စောင်၏ စာကိုယ်ထဲ၌ အကိုးအကားသစ်များဖြင့် ငြင်းပယ်ကာ အဆိုသစ်တင်ပြထား ပြန်သည်။ ဤမျှ ရှုပ်ထွေးနက်နဲခြင်းကြောင့် ဝင်္ကပါတောင် ခရီးသွားနှင့်မခြား ဖြစ်ရပေ သည်။

          လိုချင်သော အထောက်အထား အဆိုအမိန့်ကို တွေ့လျှင်တွေ့ချင်း မဆိုင်းမတွ ယူငင်ကိုးကားတတ်ခြင်းသည် ကရော်ကမည်ပြီးစလွယ် ပြုလုပ်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်သည်ထင်၏။ ဒေါက်တာဝင်တာနစ်က...ဟုဆို၏။ ဆေးဒီးက..ဟုဆို၏။ စသည်ဖြင့် ကိုးကားရေးသားသော စာတမ်းကို “ဟုဆို၏ သုတေသနစာတမ်းများ ဟု ပြက်ရယ်ပြုလေ့ရှိပေသည်။ အချို့က ရှေးရေးစာတမ်းထက် လက်ရှိစာတမ်းတို့က ပိုမိုခိုင်လုံသည်၊ ယုံကြည်စိတ်ချရသည်ဟု ဆိုကြသည်။ နောက်ဆုံးပေါ် စာတမ်း တစ်ခုလာ အဆိုတစ်ရပ်ကို ကိုးကား၍ ထပ်ဆင့်အတည်ပြုကာ မြန်မာနိုင်ငံရှိ တွေ့ရှိ ချက်နှင့် နှိုင်းယှဉ်အတည်ပြုမိ၍ လွဲချော်မှားယွင်းသွားဖူးသော သာဓက ရှိခဲ့ဖူးပေ သည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုဆရာကိုးကားရာ စာတမ်းကိုရေးသားသူ ပညာ ရှင်သည် လက်ရင်းကျမ်းကို မကိုးကားခဲ့၍ ဖြစ်သည်။ ရှေးမှတ်တမ်းနှစ်စောင်ကို လက်လွှတ်စဉ်းစားခဲ့၍လည်း ဖြစ်၏။ ထိုအဆိုကို ထပ်မံတိုးကားမိ၍ တိမ်းပါးချွတ်ချော် မှုကို ထပ်မံကျူးလွန်မိကြပြန်သည်။ ဤပြစ်မှုသည် သုတေသနစာတမ်း၏ တန်ဖိုးကို ယုတ်လျော့သွားစေသည်ကား အမှန်ပင်။ ဤပြစ်မှုမျိုးနှင့် ရင်မဆိုင်မိစေသော လမ်းမှာ သုတေသနကျမ်းများ၊ စာတမ်းများကို ဝေဖန်သော ဝေဖန်ချက်များဖြင့် စိစစ်ချင့်ချိန် ခြင်းဖြစ်၏။

          စာပေယဉ်ကျေးမှုဘာသာရပ်နှင့် ပတ်သက်၍ နိုင်ငံတကာမှ ထုတ်ဝေသော ဂျာနယ်၊ စာစောင်တစ်ရာနီးပါးရှိ၏။ မြန်မာနိုင်ငံသို့ မှန်မှန်ရောက်သမျှမှာ နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်မျှ။ ထိုနှစ်ဆယ်ကျော်ကို စာကြည့်တိုက် တစ်ဟိုက်တည်းတွင် အပြည့်အစုံ မတွေ့နိုင်။ စာကြည့်တိုက် လေးငါးတိုက်ပေါင်းမှ စုံစုံလင်လင် တွေ့နိုင်၏။ အချို့မှာ ထုတ်ဝေသက် သုံးလေးနှစ်သာ ရှိသေးသည်။ အချို့မှာ နှစ်တစ်ရာနီးပါးမျှ ရှိပေပြီ။ ဂျာနယ် စာစောင်တစ်မျိုးလျှင် ယခုအထိ လေးငါးအုပ်သာရှိသေးသည်။ အချို့မှာ နှစ်ရာနီးပါးမျှ။ ထိုစာစောင်တို့တွင် မိမိအလိုရှိရာ အကြောင်းအချက်ကို အရှာရ မလွယ်။ အချို့ ဂျာနယ်စာစောင်တို့မှာ အညွှန်းစာအုပ်ထုတ်ဝေပြီး ဖြစ်သဖြင့် အရှာရ လွယ်၏။ သို့တစေအတွဲ ၁မှ ယခုအထိကားမဟုတ်။ ၁ မှ ၂ဝ အထိ၊ ၁ မှ ၃ဝ အထိသာ အညွှန်းစာအုပ်ပြုလုပ်ရသေးသည်။ ၃၁ မှ ယခု ၈၀၊ ၉၀၊ ၁ဝဝ ကျော်အထိ အညွှန်း မထုတ်ရသေး။ ဂျာနယ်စာစောင် အများအပြားမှာ အညွှန်းစာအုပ်မရှိသေး။ ထိုအခါ ရာပေါင်းများစွာသော ဂျာနယ်စာစောင်တို့ကို စာကြည့်တိုက်လေးငါးတိုက် တွင် မာတိကာအလိုက် ပိုက်စိပ်တိုက်ကာ ဖတ်ရ၏။ ထိုနောက် စပ်လျဉ်းရာ ဆောင်းပါးစာတမ်းတို့တွင် စာမျက်နှာအလိုက် ပိုက်စိပ်ချကာ ဖတ်ရ၏။ ပြုစုဆဲစာတမ်းအတွက် အသုံးမဝင် အလေအလွင့်ဖြစ်သွားသော စာမျက်နှာများက ကိုးဆယ့်ငါး ရာခိုင်နှုန်းမျှ ရှိမည်ထင်သည်။ မျက်လုံးကျိန်းစပ်ခြင်း၊ ဦးနှောက်ညောင်းညာခြင်းတို့ကို လိုအပ်ရာ ရှာမရသောအခါမှ သတိပြုမိလေ၏။

          လိုအပ်ရာရှာ၍ တွေ့သောအခါ ဝမ်းမြောက်ကြည်နူးခြင်း ဖြစ်ရသည်။ ထိုဝမ်း မြောက်ကြည်နူးခြင်းသည် စာအုပ်အငှားအရမ်း ကူသယ်ခေါက်သယ်များပြားသော ကြောင့် ငြူစူငြိုငြင်စွာ ဆောင့်အောင့်ဆက်ဆံနေသူ စာကြည့်တိုက် အမှုထမ်းကိုပင် ခေတ္တမျှ မေ့လျော့သွားစေသည်။ ထိုအမှုထမ်း၏ ကိုယ်စိတ်နှလုံးအမူအရာကြောင့် စိတ်လက်မချမ်းမသာဖြစ်ရသော ဒေါမနဿသည် အခိုက်အတန့်အားဖြင့် ပြေပျောက် သွားရလေ၏။ မိမိနှင့် မိမိ၏ဘာသာရပ်မှတစ်ပါး အရာရာကို ခဏတာမေ့လျော့ သွားပေသည်။ သုတေသနသမား၏ ပီတိသည် ဤအခါမျိုးတွင် ပေါ်ပေါက်စမြဲဖြစ် ၏။ ဤပီတိကို စွဲလမ်းမိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သုတေသန စပါးကြီးမြွေသည် သူ့အပါးမှမခွာနိုင်အောင် အမြို့ကြီး ညိုချေပြီဟု နားလည်ရန်သာလျှင်ရှိ၏။ မိမိ ဝါသနာအလျောက် ထိုအညို့ကိုခံရသည်နှင့် ထွက်ပေါက်သည်လည်း အလို အလျောက် ပိတ်သွားပေသည်။