ချစ်ဦးညို - ချစ်သူမင်းနန္ဒာ

[၁]

“ကေဗင်”အခန်းထဲမှထွက်ပြီး သင်္ဘောကုန်းပတ်ပေါ်သို့ သူတက်လာ ချိန်တွင် နေလုံးသည် ပင်လယ်ဝတစ်ဘက်သို့ မြုပ်ကျလုဆဲဆဲ ဖြစ်နေပေပြီ။

ဝင်လုဆဲနေနီ၏ လက်တံရှည်ရောင်ခြည်များသည် ပင်လယ်မျက်နှာ ပေါ်တွင် လျှောတိုက်ပြေးလွှားလာရာမှ သူ့သင်္ဘော “ပရင့်ဆက်စ်”ပေါ်သို့ အနီရောင်များကို ပက်ကြဲပေးထားသည်။ ကုန်းပတ်တစ်ခုလုံး နေနီရောင်ဖြင့် ခြင်းခြင်းရဲနေသည်။ ရွက်တိုင်များနှင့် ရွက်များမှာ တစ်ခြမ်းနီ တစ်ခြမ်းနက် ဖြစ်နေသည်။

စပျစ်ရည်စက်များ တစ်စွန်းတစ်စ ပေကျံနေသည့် နှုတ်ခမ်းမွေးနှင့် ပါးပြိုင်းမွေးများကို သူ့လက်ခုံဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ ပြန်ချလိုက်သော လက် သည် ခါးစည်းကြားမှ ဓားရိုးပေါ်သို့ ရောက်သွားလေသည်။

သူ့ “လူများကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်သည်။ စပျစ်ရည်လိမ်းကျံထား အပ်သော မျက်လုံးအရောင်များဖြင့် သူ့လူများက သူ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ သူတို့၏ တွဲလောင်းချထားသော လက်များ၊ ခပ်ကားကား ချဲ့ရပ်ထားသော ခြေများက သူ့နှုတ်မှ အမိန့်တစ်စုံတစ်ရာကို ရရချင်း မဆုတ်မဆိုင်း လှုပ်ရှား တော့မည့်ဟန်ဖြင့် ကြွကြွရွရွ ဖြစ်နေကြသည်။

သူ ရှေ့တိုးသွားသည်။ သူ့လူများက နောက်သို့ တိမ်းပေးကြသဖြင့် သွားသာရုံလမ်းကြောင်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဝဲယာလူများအကြားမှ သူခြေသံ ပြင်းပြင်းလျှောက်ခဲ့သည်။ လက်ရှည်သားရေပျော့ ဖိနပ်ခွာတွင် သံမှိုပွင့်များ စွဲထားသောကြောင့် ကုန်းပတ်နှင့် ဖိနပ်ခွာရိုက်သံသည် ဖြောင်းဖြောင်း မြည် နေသည်။

သင်္ဘောနံရံဘက်သို့ သူလျှောက်သွားပြီး လက်ရန်းပေါ်တွင် လက်ထောက်ကာ ရပ်လိုက်သည်။ နေနီရောင် ဟပ်နေသော အဝေးဆီမှ ကမ်းခြေကို ပျပျရေးရေးတွေ့ရလေသည်။ မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်ကို ဘယ်လက်ခုံ ဖြင့် သပ်ကာ ညာလက်ကို ဘေးဘက်သို့ ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ လူ တစ်ယောက်က သူ့လက်ထဲသို့ မှန်ပြောင်းတစ်လက် ထည့်ပေးသည်။ မှန်ပြောင်း ၏ ကြည့်ပေါက်ကို သူ့မျက်လုံးဆီသို့ ဖိကပ်လိုက်လေသည်။

 - အဝေးအနီး၊ အမှုန်အပြတ်ကို သူချိန်သည်။

မှန်ပြောင်း၏ စက်ဝိုင်းမျဉ်းအတွင်း သူလိုချင်သော ထင်ရှားပြတ်သား မှုကိုရပေပြီ။ ကမ်းခြေ၊ သောင်ခုံ၊ တံငါတဲ၊ ပိုက်စင်၊ စဉ့်အိုးများ၊ ထို့နောက် လှုပ်လှုပ်ရွရွလူများ။

မှန်ပြောင်းကို မျက်နှာမှ ခွာလိုက်သည်။ သူ့ လူတစ်ယောက်က မှန်ပြောင်းကို လာသိမ်းသွားသည်။ မည်သူမျှ မြင်သည်မဟုတ်ပါပဲ သူနှစ်ခြိုက် အားရစွာ ပြုံးသည်။ ကမ်းဘက်သို့ မျက်နှာမူထားရာမှ သင်္ဘောအတွင်းဘက် သို့ သူပြန်လှည့်လိုက်ချိန်တွင်ကား ထိုအပြုံးသည် မရှိတော့။ အပြုံးအစား ခက်ထန်သော အသွင်ကိုသာ သူ့လူများတွေ့ကြရသည်။

“ရွက်ဖြုတ်”

အနီးအနားမှ သူ့လူနှစ်ယောက်၊ သုံးယောက် ကြားသာရုံ သူအမိန့်ပေး သည်။ သို့သော် ထိုအမိန့်သည် သူ့လက်ထောက်၏ နှုတ်မှတစ်ဆင့် အော်ဟစ် အမိန့်ပေးသံအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားလေသည်။

“ရွက်ဖြုတ်”

ရွက်တိုင်မကြီးပေါ်သို့ တစ်ယောက် တက်သွားသည်။ ကြိုးလှေကား မှာ ယိမ်းခါနေလေသည်။ မကြာမီမှာပင် “ပရင့်ဆက်စ်”ဟူသော စာလုံးနီနီ ရဲရဲရေးထိုးထားသည့်ရွက်ကြီး ပြုတ်သွားလေသည်။ ရွက်မကြီးနှင့် မရှေးမနှောင်း မှာပင် သင်္ဘောဦးပိုင်းရှိ ရွက်တိုင်များမှလည်း ရွက်များသိမ်းပြီး ဖြစ်သွားသည်။

“တက်ကိုင်”

စောစောကလိုပင် သူ့အမိန့်ကို တစ်ယောက်က ထပ်ဆင့်အော်ဟစ် ဖြန့်ဝေသည်။

“တက်ကိုင်”

ကောင်းစွာ လေ့ကျင့်သင်ကြားထားသော စစ်သည်တော်များကဲ့သို့ ပင် သူ့လူများသည် သင်္ဘောတစ်ဖက်တစ်ချက် လှော်တက်ခုံများသို့ ဝင်ထိုင် ကြသည်။ လက်ထောက်တစ်ယောက်က အမျိုးအမည် မသိတတ်နိုင်သည့် လေးလေးတွဲ့တွဲ့ အော်သံကြီးဖြင့် “တိုင်ပေးလိုက်သည်။ တက်ကိုင်သူများက တောခွေးအုပ်များ တညီတည်းအူလိုက်သည့်ပမာ ညာသံပေးကာ အော်ကြသည်။

ဝဲယာတက်များသည် စွန်ရဲ၏ အတောင်ပံကဲ့သို့ နိမ့်မြင့်ချက်ညီ လှုပ်ရှားသွားကြလေသည်။ သင်္ဘောကြီးသည် ရှေ့ဆီသို့ ငြိမ့်ကနဲ ထိုးတက်သွား သည်။ သင်္ဘောဦးတည်ရာကား ကမ်းခြေသောင်ခုံ တံငါရွာ။

သင်္ဘောအရှိန် မြန်လာသည်နှင့်အမျှ ရွက်မရှိသော ရွက်တိုင်ထိပ်မှ အလံနက်သည် တဖျပ်ဖျပ် လွန်ခါနေတော့သည်။ ထိုအလံ တဖျပ်ဖျပ်လှုပ်ခတ် တိုင်း၊ ထိုအသံကို နားထောင်မိတိုင်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများ ဆူပွက်လာ စမြဲပင်။ အလံနက်၏ လှုပ်ခတ်သံသည် သူ့အတွက် သက်ရှိထင်ရှား လူသား တစ်ယောက်၏ စကားပြောသံလို့ ဖြစ်နေသည်။ ထိုလူသားမှာလည်း ယောက်ျား မဟုတ်၊ မိန်းမဖြစ်သည်။

“ဟိုရှေ့မှာ ရန်သူရှိနေပြီလေ၊ ရန်သူကို တွေ့နေရပြီလေ၊ ဓားကောက် ကို အသင့်ပြင်ထား၊ ပစ္စတိုကို အသင့်ပြင်ထား၊ အမြောက်တွေကို အသင့်ပြင် ထား၊ သူတို့ ဟာ ရှင့်ရန်သူတွေပဲ၊ မောရစ်။ ဟုတ်တယ်။ သူတို့ကို ရှင်က မသတ်ရင်၊ ရှင့်ကို သူတို့က သတ်ပစ်ကြမှာပဲ။ ပင်လယ်ဓားပြတစ်ယောက် အတွက် မိမိမှလွဲရင် ကျန်အားလုံးဟာ မိမိရဲ့ ရန်သူပဲ၊ ဒါကိုရှင်သိထား မောရစ် ရေး • •

အလံနက်၏ တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခတ်သံသည် သူ့နားထဲသို့ မိန်းမ တစ်ယောက်၏ အသံအဖြစ် တွန်းထိုးဝင်ရောက်လာသည်။ ထိုအသံရှင် မိန်းမကား သူ့တစ်သက်တွင် တစ်ခါသာ ပေါ်ပေါက်ခဲ့သော နောက်ထပ်ပေါ်ပေါက် ဖို့လည်း မရှိတော့သော၊ ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ပိုင်စိုးသည့် မိန်းမဖြစ်သည်။ ထို ဝေဒနာကားအချစ်။

 ဟယ်လင်ကို သူချစ်လွန်းသောကြောင့် မူလအမည် ဟယ်လီနာကို ပင် ဇွတ်ပြောင်းခိုင်းတာ ထရွိုင်းမြို့စစ်ပွဲမှ အလှနတ်သမီး ဟယ်လင်၏အမည် ကို ခံယူစေခဲ့သည်။ ဟယ်လင်ကို သူ ချစ်လွန်းသောကြောင့် ဌာနချုပ်ရှိရာ “ဂိုဝါမြို့ကို သူ စွန့်ခွာခဲ့သည်။ ဟယ်လင်ကြောင့်ပင် ရည်းစားလုဘက် ဒတ်ချ် လူမျိုး ဆိပ်ကမ်းအရာရှိတစ်ယောက်နှင့် သူ့လို ပေါ်တူဂီလူမျိုးဖြစ်သော ဂိုဝါ မြို့စောင့်တပ်မှ ကက်ပတိန်တစ်ယောက်ကို သူ လောကအပြင်သို့ မောင်းထုတ် ခဲ့သည်။ ထို့နောက် သွေးစွန်းသော ဓားနှင့် ယမ်းငွေ့မပြယ့်တပြယ် ပစ္စတို တစ်လက်ကို ခါးကြားမှာထိုး၊ ဟယ်လင်ကို တစ်ဖက်မှ ပွေ့ချီကာ ပင်လယ် ပြင်သို့ သူထွက်လာခဲ့သည်။

သူ့တစ်သက်တွင် သူဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ခဲ့သော ဘဝသို့ သူရောက်ခဲ့လေသည်။ တကယ်တမ်း သူ ဖြစ်ချင်သည်မှာ အိန္ဒိယကျွန်းစု တစ်ဝိုက်နှင့် ရွှေရောင်ဝင်းသော မြေကမ္ဘာဟု နာမည်ကြီးသည့် မြန်မာပြည် တစ်ဝိုက်တွင် ကျင်လည်ကျက်စားရင်း အောင်မြင်ကျော်ကြား ကြွယ်ဝချမ်းသာ သည့် ကုန်သည်ကြီးတစ်ဦး။

သို့သော် ခေါမကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို လှလွန်းသည့် ဟယ်လင့် အပေါ် သူအရူးအမူး ချစ်ခဲ့မိသောကြောင့် ထိုဝေဒနာနှင့်တကွ ဖြစ်ပေါ်လာသော အပေါင်းပါ အကျိုးဆက်များကိုပါ သူ မလွဲမသွေ လက်ခံယူရတော့ သည်။

ဖြစ်ချင်သည်က ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့် နိုင်ငံလှည့် ကုန်သည်ကြီး။

 တကယ်တမ်း ဖြစ်လာသည်ကား ပင်လယ် ဓားပြဗိုလ်။

ချစ်သူ၏ အလိုဆန္ဒနောက်သို့ သူ တစ်ရွေးတစ်စေ့ မတိမ်းလျှောက်ခဲ့ သည်။ ဟယ်လင်က ဂိုဝါဘုရင်ခံကတော်ထက် သုံးဆမျှသော စည်းစိမ်ရတနာ ကို ပိုင်ဆိုင်လိုသည်ဟု တစ်ခွန်းသာဆိုရသည်။ တစ်လအတွင်း သင်္ဘောပေါင်း ဆယ့်လေးစင်းကို သူတိုက်ခိုက်ကာ၊ ရသမျှ ရတနာတို့ကို ဟယ်လင်အား စုပုံ ပေးခဲ့သည်။

သူ့ သင်္ဘောကိုပင်လျှင် ပင်လယ်ဓားပြ သင်္ဘောတစ်စင်းနှင့် လုံးဝ လိုက်ဖက်ခြင်းမရှိသော အမည်တစ်ခု သူပေးခဲ့သည်။ ထိုအမည်ကား ပင့်ဆက်စ် မင်းသမီး ပရင့်ဆက်စ်ဟူသော အမည်သည်လည်း ဟယ်လင်ကို ဂုဏ်ပြု၍ သူ မှည့်ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ရွက်မတိုင်ထိပ်က အလံကိုလည်း အခြားသောပင်လယ်ဓားပြသင်္ဘောအလံများလို အရိုးခေါင်းနှင့် ကြက်ခြေခေတ်ရိုး သူမတပ်။ ဟယ်လင်ကို ဂုဏ်ပြုသောအားဖြင့် နှင်းဆီနီ အပွင့်သုံးပွင့် တံဆိပ်ဖော်ထား သည်။ ပင်လယ်ဓားပြ သင်္ဘောအလံအနေဖြင့်သာ အလံ၏ အရောင်ကို အနက်ရောင် ထားခဲ့သည်။

ဟယ်လင် လက်ညှိုးညွှန်ရာသို့ သူ့ဓားနှင့် ပစ္စတိုပြောင်းလှည့်ခဲ့ သည်။ လုယက် တိုက်ခိုက်ခြင်းသည် သူ့အတွက်မူ ချစ်သူအား အလုပ်အကျွေး ပြုခြင်း အမှုပင် ဖြစ်သည်။

အချစ်စိတ်ကြောင့် ပေါက်ပွားလာသော ကြမ်းတမ်း ရက်စက်မှုသည် ပို၍ ခါးသီးပြင်းထန်လေသလားဟု သူ တွေးမိသည်။ ဟယ်လင်၏ ချမ်းသာ ကြွယ်ဝလိုမှု လောဘဇောကိုလည်း သူချစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ ပို၍ ပို၍ လုယက်တိုက်ခိုက်သည့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများကို အချစ်စိတ်ဖြင့် သူ အရူးအမူးပြုခဲ့သည်။

ထိုအခါ သူ့အမည်ရင်း “မိုရယ်လီဘလန့်'ဟူသော အသုံးအနှုန်း ပျောက်ကွယ်ကာ၊ ပင်လယ်ပြင်ဒေသတွင် သွေးစွန်းသော ဘလန့်၊ သွေးဆာသော ဘလန့်၊ သွေးငတ်သော ဘလန့်၊ ရိုင်းမိုက်ရက်စက်သော ဘလန့်... စသော ဂုဏ်ပုဒ်များကို ကိုယ်စားပြုသည့် အမည်သစ်တစ်ခုကို သူရလာသည်။

သွေးစွန်းသော ဘလန့်၊ ဘလဒ်ဒီဘလန့်။

ဟယ်လင်ကမူ သူ့ကို မောရစ်ဟု ချစ်စနိုးခေါ်လေသည်။ ထို အမည်နှစ်မျိုးစလုံးကိုသူ နှစ်ခြိုက်စွာ ခံယူသည်။ သူ့ ဘဝသည် ထိုအမည် နှစ်ခုအကြားတွင် ရှိသည်ဟု သူ ယုံကြည်ထားသည်။ ပစ္စည်းဥစ္စာ အများ အပြားပါသော သင်္ဘောတစ်စင်းတစ်လေကို တိုက်ခိုက်လုယက်ပြီးနောက်အောင်ပွဲခံ ညစာစားပွဲကျင်းပသည့် အခါမျိုးတွင် သူသည် ဝိုင်ပုလင်းကို ပွေ့၍ ရွက်တိုင်ထိပ်ဖျားသို့ တက်ကာ

ငါ့ကို မိုရယ်လီဘလန့်လို့ ခေါ်ခဲ့ကြဖူးတယ်၊ ဒါပေမယ့် မိုရယ်လီ ဟာ သေဆုံးသွားပြီ။ အခုငါဟာ မောရစ်ခေါ် ဘလဒ်ဒီဘလန့် ဖြစ်တယ်။ ဒီ နာမည်နှစ်ခုအပေါ်မှာ ဟယ်လင်း၊ ဝိုင်အရက်၊ ပစ္စတိုနဲ့ ဓားတို့ကို တည်ဆောက် ထားတယ်။ အဲဒါဟာ ငါပဲ... ဟု အဓိပ္ပာယ်ထွက်သော သီချင်းကို သူ့ဘာသာ သူ နှုတ်မှ လက်တန်းရေရွတ် အော်ဟစ်လေ့ရှိသည်။

ထို့နောက် ဝိုင်အရက်ပြင်းပြင်း တစ်ပုလင်းလုံးကို ခံတွင်းထဲသို့ ဆက်တိုက်လောင်းချကာ ရွက်တိုင်ဖျားမှ ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ရွက်တိုင်အခြေတွင် ဟယ်လင်က ဆီးကြိုကာ၊ သူ့ကိုပွေ့ဖက်သည်။ ထို့နောက် ဗျတ်စောင်းသံ၊ ဓားပြားဖြင့် သင်္ဘောနံရံကို ထုသံ၊ ဓားရိုးဖြင့် သင်္ဘောကြမ်းပြင်သို့ ဆောင့်သံတို့ ပါဝင်ဖွဲ့စည်းထားသော ဂီတအတိုင်း သူနှင့် ဟယ်လင်ကကြသည်။ ဝိုင်အရက် စည်ကို ပစ္စတိုဖြင့် ပစ်ဖောက်ကာ ဖိတ်အန်လာသော ဝိုင်များကို ပါးစပ်ဖြင့်ခံ၍ သောက်သည်။ သူ့လူများက စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ် ကောင်းချီးပေးကြသည်။

အရက်မူးလာကြသောအခါ သူ့စိတ်ကြိုက် လူနှစ်ယောက်ကို ရွေးချယ် နပန်းပွဲ ကျင်းပစေသည်။ အနိုင်ရသူကို ဆုချပြီး၊ ရှုံးသွားသူကိုမူ ဟယ်လင်စွန့်ပစ်ထားသော ဂါဝန်အပွများ ဝတ်ဆင်စေကာ အကခိုင်းသည်။ ပရင့်ဆက်စ် သင်္ဘောကြီး တစ်စင်းလုံး ရယ်မောအော်ဟစ်သံများ ညံမစဲ။

သို့သော်... ။

 ထိုရယ်သံများ သူ့အတွက် ဆိတ်သုဉ်းခဲ့သည်မှာ သုံးနှစ်ရှိခဲ့ပြီ။

ပရင့်ဆက်စ်၏ အရှင်သခင်မသည် လေပြင်းမုန်တိုင်း ထန်နေသော ပင်လယ်ပြင်၏ ညတစ်ညဝယ် ပရင့်ဆက်စ်ပေါ်မှာပင် မီးမဖွားနိုင်သော ဝေဒနာဖြင့် ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုစဉ်က ပရင့်ဆက်စ်ပေါ်တွင် သုံ့ပန်အဖြစ် ဖမ်းမိထားသော ဆရာဝန်တစ်ဦးရှိသော်လည်း ဆရာဝန်က ပင်လယ်ဓားပြ၏ ဇနီးကို မီးဖွားမပေးနိုင်ဟု ခါးသီးစွာ ငြင်းဆိုသဖြင့် ထို ဆရာဝန်ကို သတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ သောကကို မခံနိုင်တော့သည့် အဆုံး တွင် သူသည် အရက်ပြင်းများကို တစ်ခွက်ပြီး တစ်ခွက် သောက်ကာ ကေဗင် ထဲမှာသာ လဲနေ ခဲ့သည်။ ဟယ်လင်၏ အလောင်းကို ခမ်းနားစွာ ပင်လယ်ထဲ သို့ ပစ်ချသဂြိုဟ်ပြီးသည့် အချိန်မှစ၍ သူ့ဘဝသည်လည်း ဟယ်လင်နှင့် အတူ ပင်လယ်အောက်သို့ စုံစုံမြုပ်သွားခဲ့ပြီဟု သူနားလည်လိုက်သည်။ မောရစ်ဟုခေါ်မည့်သူ မရှိ တော့သောအခါ ဘလဒ်ဒီဟု ခေါ်မည့်သူများဆီသို့ သူ လုံးဝ အာရုံစိုက်လိုက်တော့သည်။

သို့သော် သူ လုယက်တိုက်ခိုင်းတိုင်းမှာပင် ဟယ်လင်ပြောနေကျ စကားကို အမြဲကြားယောင်သည်။ သင်္ဘောတစ်စင်းသို့ ကပ်ခါနီး ဖြစ်စေ၊ ကမ်းခြေသို့ ကပ်ခါနီးဖြစ်စေ၊ ပရင့်ဆက်စ်၏ ရွက်တိုင်ထိပ်မှ နှင်းဆီသုံးပွင့် အလံ တဖျပ်ဖျပ် လှုပ်ခါလေတိုင်း ဟယ်လင့်အသံဟု ကြားယောင်လေသည်။

“သူတို့ ကို ရှင်က မသတ်ရင် ရှင့်ကို သူတို့က သတ်ပစ်ကြမှာပဲ၊