ခေးလု - အန်းဒါးဆင်းရဲ့နတ်သမီးပုံပြင်များ

ညတေးသီငှက်ကလေး နိုက်တင်ဂေးလ်

ကလေးတို့ရေ ..

          ကလေးတို့သိကြတဲ့အတိုင်း တရုတ်ပြည်က ဘုရင်ဧကရာဇ်ဟာ တရုတ်လူမျိုး ပဲပေါ့ ။ သူ့ပတ်ပတ်လည်မှာ ခစားနေကြသူတွေကလည်း တရုတ်လူမျိုးတွေပဲလေ။ ရှေးနှစ် ပေါင်းများစွာက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့အကြောင်းအရာတွေကို လူတွေမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ဖြစ်မ သွားခင်မှာ ပုံပြင်ကလေးအဖြစ်နဲ့ ကလေးတို့ကို ပြောပြချင်တာပါ။

          တရုတ်ဘုရင်ဧကရာဇ်ရဲ့ နန်းတော်ဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာထူးခြားဆန်းပြားမှု အရှိဆုံး နန်းတော်ပါ။ နန်းတော်တစ်ဆောင်လုံးကို ကြွေထည်တွေနဲ့ ဆောက်လုပ်ထားတယ်။ ကြွေ ထည်တွေဟာ အလွန်တန်ဖိုးမြင့်တယ်ဆိုပေမဲ့ အလွန်ကြွပ်ဆပ်တာကြောင့် ထိတောင် မထိ ရဲလောက်အောင်ပဲ။

          ဥယျာဉ်ထဲမှာဆိုရင်လည်း နှစ်သက်စရာအကောင်းဆုံး ပန်းတွေနဲ့ပြည့်နေတယ်။ ရင်သပ်ရှုမောစရာ အကောင်းဆုံးကတော့ အဲဒီပန်းပွင့်တွေအားလုံးမှာ အသေးစား ငွေ ခေါင်းလောင်းကလေးတွေ လိုက်ဆွဲပေးထားတာပဲ။ ပန်းပွင့်ကလေးတွေ လေယူရာတိမ်းတဲ့အခါ သာယာတဲ့ ခေါင်းလောင်းသံလေးတွေထွက်လာပြီး ဖြတ်သွားသူတိုင်း လှည့် မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြဘူးတဲ့ကွယ်။ ဟုတ်တယ်။ ဘုရင်ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့ဥယျာဉ်ကို အစစ အရာရာ စနစ်တကျမွမ်းမံထားတာကိုး။ ဥယျာဉ်ခြံကြီးကလည်းကျယ်လိုက်တာမှ ဥယျာဉ်မှုး တောင် ဘယ်မှာဆုံးတယ်ဆိုတာ မသိဘူးတဲ့။ ဥယျာဉ်ခြံအဆုံးကို လျှောက်သွားပြီးရင် တော့အလွန်မြင့်မားတဲ့သစ်ပင်တွေနဲ့ သာယာလှပတဲ့ တောအုပ်တစ်အုပ်ကို ရောက်သွား ရောတဲ့။ တောအုပ်ကိုကျော်ရင် ပင်လယ်ကို ရောက်တယ်တဲ့လေ။

          တောအုပ်ဟာ အလွန်နက်ရှိုင်းပြီး ပြာလွင်နေတဲ့ ပင်လယ်ဆီ ထိုးဆင်းအုံ့ဆိုင်း နေတော့ ပင်လယ်ကူးသင်္ဘောကြီးတွေဟာ သစ်ကိုင်းတွေအောက်ကနေ ရွက်လွှင့်သွား ကြရသတဲ့။ သစ်ကိုင်းတွေကြားမှာ နိုက်တင်ဂေးလ်ငှက်မကလေး တစ်ကောင်နားနေပြီး ချိုသာစွာ သီချင်းဆိုနေတတ်တယ်လို့ဆိုတယ်။ သူမ ဆိုတဲ့သီချင်းသံဟာ ငါးဖမ်းရင်း သီချင်းဆိုတတ်တဲ့ ဆင်းရဲသားတံငါသည်လေးရဲ့ သီချင်းသံထက်တောင် ပိုပြီးချိုမြိန် သာယာသတဲ့။ ဒါကြောင့်လည်း အဲဒီတံငါသည်လေးဟာ ညဘက် သူ့ငါးဖမ်းပိုက်ကွန် တွေ လာသိမ်းတဲ့အချိန်မှာ အဲဒီငှက်မကလေးရဲ့ သီချင်းဆိုသံကို ရပ် ရပ်ပြီး နားထောင် နေတတ်တယ်။ “အိုး- သာယာလိုက်တဲ့သီချင်းသံ ...” လို့ ချီးကျူးလေ့ရှိတယ်။ အဲဒီလို ချီးကျူး ပြီးသွားရင်တော့ သူ့အလုပ်ကို သူ ဆက်လုပ်တော့တာမို့ ငှက်မလေးကို မေ့ပစ် လိုက်တော့တာပေါ့။ နောက်ညတွေမှာ နိုင်တင်ဂေးလ်က သီချင်းဆိုတိုင်း တံငါသည် လေးကလည်း အိုး-သာယာလိုက်တဲ့သီချင်းသံ ... လို့ သည်အတိုင်းပဲ ပြောနေမှာပါပဲ။

          ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က ခရီးသွားတွေဟာ ဘုရင်ဧကရာဇ်ရဲ့ မြို့တော်ကို လာရောက် လည်ပတ်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ဟာ မြို့တော်၊ နန်းတော်နဲ့ ဥယျာဉ်တော်တွေကို ချီးကျူး ဂုဏ်ပြုကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ နိုက်တင်ဂေးလ်ငှက်မလေးရဲ့ သီချင်းသံကို နားထောင်ခွင့်ရ လိုက်သူတွေကတော့ “ဒါ အကောင်းဆုံးပဲ” လို့ မှတ်ချက်ချကြတယ်လေ။ အဲဒီလို ခရီး သွားတွေဟာ ဌာနေပြန်ရောက်သွားရင်လည်း နိုင်တင်ဂေးလ်ငှက်မလေးအကြောင်းကိုပဲ တသသ ပြန်ပြောပြကြတယ်။ အဲဒီခရီးသွားတွေအတွင်းမှာ စာနယ်ဇင်းသမားတွေလည်း ပါလေတော့ ဘုရင်ဧကရာဇ်ရဲ့ မြို့တော်၊ နန်းတော်၊ ဥယျာဉ်တော်တွေအကြောင်း စာအုပ်တွေ ရေးသားထုတ်ဝေကြတယ်။ သူတို့ဟာ နိုက်တင်ဂေးလ်ငှက်မလေးကို လုံးဝ လျစ်လျူမရှုခဲ့ကြပါဘူး။ ဘုရင်ဧကရာဇ်ရဲ့ မြို့တော်၊ နန်းတော်၊ ဥယျာဉ်တော်တွေထက်ကို အထူးတလည် ချီးကျူးရေးသားခဲ့ကြတယ်။ ဒါ့အပြင် ကဗျာဆရာတွေကလည်း ပင်လယ် ကမ်းစပ် သစ်တောအတွင်းက နိုက်တင်ဂေးလ်ငှက်မလေးအကြောင်း အလှပဆုံး လင်္ကာ တွေ ရေးဖွဲ့ ခဲ့ကြတယ်။

          အဲဒီစာအုပ်တွေဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝန်း ပျံ့နှံ့သွားခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ အဲဒီ စာအုပ်တွေထဲက တစ်အုပ်ဟာ ဘုရင်ဧကရာဇ်ရဲ့ လက်ထဲ ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူဟာသူ့ရဲ့ ရွှေပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ပြီး အဲဒီစာအုပ်ကို ထပ်တလဲလဲ ဖတ်ခဲ့တယ်။ ဖတ်ရင်းနဲ့ ခဏခဏ ခေါင်းညိတ်တယ်။ မြို့တော်၊ နန်းတော်နဲ့ ဥယျာဉ်တွေအကြောင်း ခမ်းနားထည်ဝါစွာ ရေးဖွဲ့ ထားတာမို့ သူ အကြီးအကျယ် ကျေနပ်အားရ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ “ဒါပေမဲ့ အားလုံးထဲမှာ စိတ်ဝင်စားစရာအကောင်းဆုံးကတော့ နိုက်တင်ဂေးလ်ပါပဲ”လို့ စာအုပ်ထဲမှာ ရေးသားဖော်ပြထားတယ်။

          “ကမ္ဘာကြီးပေါ်မှာ ဒါက ဘာဖြစ်တာလဲဟ” ဘုရင်ဧကရာဇ်က ရေရွတ်လိုက် တယ်။ “နိုက်တင်ဂေးလ်တဲ့လား၊ သူ့ကို ငါ လုံးဝမသိပါလား၊ သူ့ အကြောင်း ကြားတောင် မကြားခဲ့ဖူးဘဲနဲ့ ငါ့ဥယျာဉ်ထဲမှာတောင် မရှိဘဲနဲ့ ငါ့ အင်ပိုင်ယာထဲမှာ ဒီလိုမျိုး ငှက် တစ်ကောင်ရှိနေနိုင်သတဲ့လား၊ စာအုပ်တွေက လူတွေကို အသိတရားတစ်ခုခုတော့ ပေးနိုင် စွမ်းရှိတယ်ဆိုတာ တယ်မှန်တာပဲ” ဒီလိုနဲ့ သူဟာ သူ့ရဲ့ သက်တော်ရှည် အမတ်ကြီးကို ခေါ်လိုက်တယ်။ နှစ်အမတ်ကြီးဟာ အလွန်အထက်တန်း ကျပြီး ဘယ်လက်အောက်ငယ်သား တွေမှသူ့ကို စကားမပြောရဲကြဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်က အရဲစွန့်ပြီး သူ့ကို မေးခွန်းတစ်ခွန်းလောက်မေးလိုက်တယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ တစ်ခွန်းတည်းသောအဖြေက ရွှတ်” ဆိုတာပဲ။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ ( ခ မရှိတဲ့ စကားလုံးလေ။

          “အလွန်အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ငှက်တစ်ကောင် ဒီမှာ ရှိနေတယ်လို့ ပြောကြတယ်၊ နိုင်တင်ဂေးလ်လို့ ခေါ်သတဲ့”ဘုရင်ဧကရာဇ်က မိန့်ကြား လိုက်တယ်။ “သူတို့ပြောကြတာက အဲဒီငှက်မလေးရဲ့ သီချင်းဟာ ငါ့နိုင်ငံတော်ပိုင်နက် အတွင်းက ဘယ်အရာထက်မဆို ပိုပြီးတန်ဖိုးရှိတယ်ဆိုပါလား၊ အဲဒီငှက်မလေး အကြောင်း ကို ဘယ်သူကမှ ငါ့ကို သံတော်ဦး မတင်ခဲ့ကြပါလား” မ

          “ကျွန်ုပ်လည်း တစ်ခါမှ မကြားဖူးခဲ့ပါဘူး” အမတ်ကြီးက လျှောက်တင်ပါတယ်။ “အဲဒီငှက်မလေးအကြောင်းဟာ နန်းတော်ထဲအထိ မပေါက်ရောက်ခဲ့ပါဘူး”

          “ဒီညနေမှာပဲ အဲဒီငှက်မလေးဟာ ကျွန်ုပ်ရှေ့တော်မှောက်မှာ သီချင်းဆိုပြဖို့ ကျွန်ုပ် အလိုရှိတော်မူတယ်”ဘုရင်ဧကရာဇ်က အမိန့်ချမှတ်တယ်။ “ဘယ့်နှယ် ဒီငှက်မလေး ကျွန်ုပ်ရဲ့ ပိုင်နက်ထဲမှာ ရှိနေတာကို တစ်ကမ္ဘာလုံးက သိနေပြီး ကျွန်ုပ်ကိုယ်တော်တိုင် ကျတော့ မသိဘူးဖြစ်နေတယ်လေ”