ခင်မောင်သန်း(စိတ်ပညာ) - ကမ္ဘာ့ ဒဏ္ဍာရီ ပုံပြင်များ

(၁)

အီဂျစ် ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်များ

အိုဆီရစ်နှင့် အိုက်ဆစ်

ကမ္ဘာဦးကာလ “အိုဆီရစ်” အုပ်စိုးစဉ်အခါက ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာ သေခြင်းတရားဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူး။ လူသားတွေဟာ ထာဝရ အသက် ရှင်နေခဲ့ကြတယ်။ သူတို့မှာ ဓား၊ လှံ စတဲ့ လက်နက်တွေလည်း မရှိတော့ စစ်မက်ဖြစ်ပွားမှုဆိုတာ လုံးဝ မရှိဘူး။ ကမ္ဘာမြေအနှံ့ ကြားရတဲ့အသံတွေက ဂီတသံတွေပဲ ဖြစ်တယ်။ လူသားအားလုံးဟာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ချိုသာစွာ ပြောဆိုကြတယ်။ ဟောပြောသံတွေ၊ တေးကဗျာရွတ်ဆိုသံတွေကိုပဲ ကြားနေရတယ်။

လူသားတွေမှာ အသိဉာဏ်ရှိလာအောင် အိုဆီရစ်က သင်ပေး တယ်။ အနုပညာဖွံ့ဖြိုးလာအောင်လည်း သူက သင်ကြားပေးတယ်။ စပျစ်တွေ စိုက်ပျိုးတတ်အောင် သင်ပေးတယ်။ ဂျုံစပါးတွေ၊ သစ်သီး သစ်ပင်တွေ စိုက်ပျိုးတတ်အောင်လည်း သင်ပေးတယ်။ ပန်းပင်တွေ စိုက်ပျိုးပြီး ပန်းအလှကို ခံစားတတ်အောင်လည်း သင်ပေးတယ်။

လူသားတွေဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ခိုက်ရန်မဖြစ်ပွားဘဲ အဆင် ပြေပြေ နေနိုင်အောင် ဥပဒေတွေ ပြုလုပ်ပေးတယ်။ နတ်ဘုရားတွေ အကြောင်း သိနားလည်အောင်နဲ့ ပ,သတတ်အောင်လည်း သင်ကြား ပေးတယ်။

ဒါတွေဟာ အိုဆီရစ် ပေါ်ပေါက်လာမှ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ အကြောင်းရပ်တွေပါ။ သူ မရှိသေးခင်တုန်းက ကမ္ဘာကြီးဟာ ပုံသဏ္ဌာန်ရယ်လို့ မရှိဘူး။ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးကလည်း အသူတရာ မက နက်ရှိုင်းတယ်။ အဲဒီဟင်းလင်းပြင်ကြီးရဲ့ နတ်ဘုရားကို “နုအု” လို့ ခေါ်တယ်။ နုအူက တစ်ဆင့် “ရီး” လို့ ခေါ်တဲ့ နေနတ်ဘုရားဖြစ်ပြီး လူသားတွေထက် ပိုပြီး မြင့်မြတ်တယ်။ နတ်ဘုရား ရီးက ရှိရှိသမျှ ပုံသဏ္ဌာန်အားလုံးကို ဖန်ဆင်းတယ်။ သူ့ အတွေးအခေါ်က နေပြီး အပေါ်ပိုင်း လေထုနဲ့ အောက်ပိုင်း လေထုဆိုတာ ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ အပေါ်ပိုင်းလေထုရဲ့ နတ်ဘုရားကို'ရှူ'လို့ခေါ်ပြီး အောက်ပိုင်းလေထုရဲ့ နတ်ဘုရားကိုတော့ “ကက်ဖီနက်” လို့ ခေါ်တယ်။ အဲဒီကမှတစ်ဆင့် 'ကွက်”လို့ ခေါ်တဲ့ မြေနတ်ဘုရားနဲ့ ‘နပ်” လို့ ခေါ်တဲ့ မိုးကောင်းကင် နတ်ဘုရားတို့ ဖြစ်ပေါ်လာကြတယ်။ အစက မိုးကောင်းကင်နဲ့ ကမ္ဘာ မြေကြီးဟာ ထိနေကြတယ်။ နောက်မှ မိုးကောင်းကင်က အပေါ်ပိုင်း ရောက်သွားပြီး ကမ္ဘာမြေကြီးက အောက်မှာ ကျန်ရစ်ပြီး တခြားစီ ဖြစ်သွားကြတယ်။

နတ်ဘုရား ရီးရဲ့ မျက်လုံးက ပထမဆုံးသော ယောက်ျားနဲ့ ပထမဆုံးသော မိန်းမ ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ ဖခင် “ကွက်” နဲ့ မိခင် ‘နပ်'က အိုဆီရစ်ကို ပေါက်ဖွားလာခဲ့တယ်။ သူမွေးလာတော့ ကမ္ဘာ ပေါ်မှာ ဟစ်ကြွေးသံတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။

“အားလုံးရဲ့ အရှင်သခင်ဖြစ်တဲ့ အိုဆီရစ် မွေးဖွားလာပြီ၊ အားလုံး ကြည့်ကြဟေ့...”

 “အိုဆီရစ်”ပြီးတော့...သူ့နှမ “အိုက်ဆစ်” မွေးလာပြန်တယ်။ နောက်တော့ ဉာဏ်ပညာနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ နတ်ဘုရား “သောက်”ကို မွေးဖွားလာတယ်။ ပြီးတော့ “နက်ဖသစ်” ပေါက်ဖွားလာပြီး နောက် ဆုံးမှာ ကြမ်းတမ်းတဲ့ နတ်ဘုရား “ဆက်”ကို မွေးဖွားတယ်။ ဆက်က မိခင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပေါက်ဖောက်သူဖြစ်တယ်။

အိုဆီရစ်နဲ့ အိုက်ဆစ်တို့ဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး လင်မယားလို ချစ်လာကြတယ်။ သူတို့က ကမ္ဘာမြေကြီးကို အုပ်စိုးတယ်။ သောက်က သူတို့နဲ့ အတူနေတယ်။ လူသားတွေ စာရေးတတ်အောင် သင် ပေးတယ်။ တွက်ချက်တတ်အောင်လည်း သင်ပေးတယ်။ ဆက်နဲ့ နက်ဖသစ်တို့လည်း လင်မယားဖြစ်လာကြတယ်။ ဆက်က သဲကန္တာရ ရဲ့ နတ်ဘုရားဖြစ်တယ်။ သူ့ရဲ့ ဗိမာန်ဟာ သဲကန္တာရထဲမှာ ရှိတယ်။

အိုဆီရစ်က လူသားတွေ စိုက်ပျိုးတတ်အောင် သင်ပေးတော့ သဲကန္တာရဟာ စိမ်းလန်းစိုပြည်လာတယ်။ စပျစ်ပင်တွေ၊ ပန်းပင် တွေကို စိုက်ပျိုးလာကြတယ်။ သဲကန္တာရကြီး ပျက်စီးသွားရင် နတ်ဘုရား ဆက်ရဲ့ ဘုံဗိမာန်ဟာလည်း ထိခိုက်လာမှာ ဖြစ်တော့ သဲကန္တာရမှာ စိမ်းလန်းစိုပြေနေတာကို မကြိုက်ဘူး။ စိုက်ပျိုးတတ် အောင် သင်ထားပေးတဲ့ အိုဆီရစ်ကို သူက စိတ်ဆိုးလာတယ်။

ဆက်က အိုဆီရစ်ကို သေကြောင်းကြံစည်တယ်။ သတ်ဖြတ်ဖို့ အစီအစဉ်တွေ အမျိုးမျိုးလုပ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် အိုက်ဆစ်က အမြဲသတိရှိနေတော့ သူ့ အကြံတွေ မအောင်မြင်ဘူး၊ ရှောင်ရှားနိုင် ခဲ့တယ်။ဆက်က အိုဆီရစ်အပေါ် အကောက်ကြံပြီး သတ်ဖို့လုပ်လာ တယ်။ အိုဆီရစ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတိုင်းအတာကို သိအောင် လုပ်တယ်။ သူ မသိအောင် အရိပ်ကို တိုင်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ အတိအကျ အံဝင် ခွင်ကျမယ့် သေတ္တာတစ်ခုကို လုပ်လိုက်တယ်။

ခြောက်သွေ့ရာသီမရောက်ခင် တစ်နေ့မှာ ဆက်က စား သောက်ပွဲကြီးတစ်ခု ကျင်းပတယ်။ မိုးကောင်းကင်နဲ့ ကမ္ဘာမြေရဲ့ သားသမီးအားလုံးကို အဲဒီပွဲ လာဖို့ ဖိတ်ကြားလိုက်တယ်။ ဉာဏ် ပညာနဲ့ဆိုင်တဲ့ နတ်ဘုရား သောက်၊ ဆက်နဲ့ သူ့ရဲ့ ဇနီး နက်ဖသစ်၊ အိုဆီရစ်နဲ့ အိုက်ဆစ်တို့ ဇနီးမောင်နှံလည်း အဲဒီပွဲမှာ ရှိကြတယ်။ ဆက်က သူလုပ်ထားတဲ့ သေတ္တာကြီးကို ပြသထားတယ်။ မွှေးကြိုင် လှတဲ့ သစ်သားအမျိုးမျိုးကို ပေါင်းစပ်လုပ်ထားတဲ့ သေတ္တာဟာ ” မက်မောစရာဖြစ်တယ်။ အားလုံးက သဘောကျကြတယ်။

ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတစ်ခု လုပ်မယ့်အကြောင်း ဆက်က ကြေညာ လိုက်တယ်။ ဆုအဖြစ် လှပတဲ့ ဒီသေတ္တာကြီးကို ပေးမှာဖြစ်ကြောင်း စားသောက်ပွဲလာသူအားလုံးကို ပြောပြတယ်။ ပြိုင်ပွဲဝင်သူရဲ့ ခန္ဓာ ကိုယ်နဲ့ အံဝင်ခွင်ကျ တော်တဲ့သူဟာ ဒီဆုကို ရမှာ ဖြစ်တယ်လို့ ဆက်က ပြောပြတယ်။ ကွက်နဲ့ နပ်ရဲ့ ကလေးတွေ သေတ္တာထဲဝင်ပြီး လဲလျောင်းကြည့်ကြတယ်။ ဆက်ကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်ကြည့်တယ်။

သောက်နဲ့ အိုက်ဆစ်လည်း ဝင်ကြည့်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ အရပ်က တိုနေတော့ သေတ္တာနဲ့ အံဝင်ခွင်ကျ မဖြစ်ဘူး။

နောက်ဆုံးတော့ အိုဆီရစ်ဟာ သူ့ခေါင်းပေါ်က သရဖူကို ချွတ်လိုက်ပြီး သေတ္တာထဲဝင်ကာ လဲလျောင်းကြည့်တယ်။ အပိုအလို မရှိဘူး။

သူ့နံဘေးကို သောက် ရောက်လာပြီး ကြည့်တယ်။ အိုဆီရစ် ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ သေတ္တာကြီးက အပိုအလိုမရှိ အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်နေတာကို မြင်ရတယ်။ သူက အားကျပြီး ကြည့်နေတယ်။ အလွန်ကောင်းတဲ့ သေတ္တာကြီးကို အိုဆီရစ် ပိုင်ဆိုင်တော့မှာ ဖြစ်တယ်။

အဲဒီအချိန်က ဆက်ဟာ အိုဆီရစ်အနားမှာ မရှိဘူး။ ခပ်လှမ်း လှမ်းမှာ ရောက်နေတယ်။ သူ့တပည့်တွေကို အော်ခေါ်လိုက်တယ်။ သူတို့အားလုံး စားသောက်ခန်းထဲ ဝင်လာကြတယ်။ စုစုပေါင်း ခုနှစ်ဆယ့်နှစ်ယောက်တောင် ရှိတယ်။ အိုဆီရစ် ဝင်ပြီး လဲလျောင်း နေတဲ့ သေတ္တာကြီးအပေါ်က အဖုံးပိတ်လိုက်ပြီး သံချောင်းတွေနဲ့ ရိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခဲကို အရေဖျော်ပြီး ဂဟေဆော်လိုက်တယ်။သေတ္တာကြီးကို ပိတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဆက်ရဲ့ တပည့်တွေက ဝိုင်းရံ - ထားတော့ ဘယ်သူမှ ဝင်ရောက်ပြီး တားဆီးလို့ မရနိုင်ဘူး။

သေတ္တာကြီးကို လုံခြုံအောင် ပိတ်လည်း ပြီးရော ဆက်က ဦးဆောင်ပြီး ခန်းမအပြင်ထွက်သွားတယ်။ သူ့တပည့်တွေက သေတ္တာ ကြီးကို ထမ်းပြီး လိုက်သွားကြတယ်။

။ အိုက်ဆစ်၊ နက်ဖသစ်နဲ့ သောက်တို့က နောက်က လိုက် ကြတယ်။ ညကလည်း အတော်နက်နေပြီဆိုတော့ မလွယ်လှဘူး။ မကြာခင်မှာ သူတို့သုံးယောက်ဟာ တကွဲတပြားစီ ဖြစ်သွားကြတယ်။ ။ ဆက်ကို မတွေ့ရတော့ဘူး။

ဆက်နဲ့ သူ့တပည့်တွေက သေတ္တာကြီးကို မြစ်ထဲပစ်ချလိုက် ကြတယ်။ အိုက်ဆစ်တို့ သုံးယောက်ဟာ နံနက်လင်းတဲ့အခါမှ မြစ်ကမ်းနဖူးကို ရောက်လာကြတယ်။ သေတ္တာကြီးက မြစ်ရေမှာ မျောပါသွားပြီး ပင်လယ်ထဲ ရောက်သွားပြီဖြစ်တယ်။

အိုက်ဆစ်ဟာ ငိုကြွေးမြည်တမ်းပြီး မြစ်ကမ်းနဖူးအတိုင်း လိုက်သွားတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ပင်လယ်ကြီးကို ရောက်သွားတယ်။ ပင်လယ်ပြင်ကို ဖြတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် အိုဆီရစ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဘယ်မှာ ရှိနေမယ်ဆိုတာ မှန်းဆလို့ မရဘူး။ ကမ္ဘာအနှံ့ကို သူလျှောက်ပြီး ရှာတယ်။ သူ့ရဲ့ နောက်က ကလေးတွေ ဝိုင်းလိုက်ပြီး ကူညီရှာဖွေပေးကြတယ်။

အိုဆီရစ် ခန္ဓာကိုယ်ပါတဲ့ သေတ္တာကြီးဟာ ပင်လယ်ထဲမှာ မျောနေတယ်။ ကြာလာတော့ ဒီရေကြောင့် သေတ္တာကြီးဟာ ကမ်း ပေါ်ရောက်သွားတယ်။ အဲဒီနေရာမှာ နုပျိုတဲ့ တောအုပ်ကလေး တစ်ခုရှိတယ်။ ကြီးထွားလာတဲ့ သစ်ကိုင်းတွေရဲ့ မ,တင်မှုကြောင့် သေတ္တာကြီးဟာ သစ်ပင်တွေရဲ့ အကြား ရောက်သွားတယ်။ နောက် ဆုံးတော့ သစ်ပင်တစ်ပင်အတွင်းကို ရောက်သွားပြီး အပင်ရဲ့ သစ် ခေါက်နဲ့ ဖုံးအုပ်မှုကို ခံလိုက်ရတယ်။

တောအုပ်ရှိတဲ့ နိုင်ငံရဲ့ အမည်က “ဗစ်ဗလို”ဖြစ်တယ်။ ဘုရင် ကြီးနဲ့ မိဖုရားကြီးဟာ ထူးခြားတဲ့ သစ်ပင်ကြီးအကြောင်းကို ကြား ကြရတယ်။ ဘုရင်ကြီးရဲ့ အမည်က “မဲကူအော့”ဖြစ်ပြီး မိဖုရားကြီးကို

တော့ “တက်တာ”လို့ခေါ်တယ်။ သစ်ပင်ကြီးရဲ့ အခေါက်နဲ့ အကိုင်း အခက်တွေဟာ မွှေးကြိုင်နေတယ်။ ဘုရင်ကြီးကသစ်ပင်ကို ခုတ်ပြီး အကိုင်းအခက်တွေကို ဖြတ်ပစ်ဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ သစ်တုံးကြီး ကိုတော့ နန်းတော်ထဲမှာ တိုင်တစ်တိုင်အဖြစ် ထားရှိတယ်။

ဗစ်ဗလိုနိုင်ငံကို ရောက်လာတဲ့ အိုက်ဆစ်လည်း ပင်လယ် ကမ်းစပ်မှာ ပေါက်တဲ့ ထူးခြားတဲ့ သစ်ပင်ကြီးအကြောင်း ကြားသိရ တယ်။ သူ့ဆီကို လာတဲ့ ကလေးတွေက သူ့ကို ပြောပြကြတယ်သစ်ပင်ကြီးရှိရာကိုလာတော့ မတွေ့ရတော့ဘူး။ ခုတ်လှဲပြီး နန်းတော် ထဲမှာ တိုင်အဖြစ် အသုံးပြုဖို့ ယူသွားကြပြီ။

သစ်ပင်ကြီးက မွှေးကြိုင်နေတော့ အထဲမှာ သေတ္တာကြီး ရှိနေမယ်ဆိုတာ အိုက်ဆစ် သိနေတယ်။ သူက သစ်ငုတ်တိုနံဘေးမှာ နေ့ရော ညပါ ထိုင်နေတယ်။ အဲဒီနေရာကို ရောက်လာတဲ့သူတွေက အိုက်ဆစ်ရဲ့ နန်းဆန်တဲ့ သွင်ပြင်ကို တွေ့မြင်ကြရတယ်။ သူက ဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောဘူး။ မိဖုရားကြီးက ဒီအကြောင်းကို ကြားရတော့ သစ်ပင်ဘေးက ထူးဆန်းလှတဲ့ သူ့ဆီကို လာခဲ့တယ်။ မိဖုရားကြီး ရောက်လာတော့ အိုက်ဆစ်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ်တင်လိုက်တယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က မွှေးကြိုင်လှတဲ့ ရနံ့တွေ ထွက်လာပြီး မိဖုရားကြီးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွား

တော့တယ်။

နန်းဆန်လှတဲ့ အိုက်ဆစ်ကို သူနဲ့အတူ နန်းတော်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ မိဖုရားကြီးက ခေါ်တယ်။ အိုက်ဆစ် လိုက်သွားတယ်။ သေတ္တာကြီး ရှိတဲ့တိုင်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေရဖို့အတွက် အိုက်ဆစ်ဟာ မိဖုရားကြီးရဲ့ ကလေးကို ထိန်းကျောင်းရတဲ့ အလုပ်ကို ယူလိုက်တယ်။

| အိုက်ဆစ်က ကလေးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ သူ့လက်ထည့်ပြီး အစာ ကျွေးတယ်။ ညအချိန်ရောက်လာတဲ့အခါမှာ တိုင်ရဲ့ အခေါက်တွေကို တဖြည်းဖြည်း ခွာယူတယ်။ ခွာပြီးတဲ့ အခေါက်တွေကို မီးပုံထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ မိဖုရားကြီးရဲ့ ကလေးကို မီးထဲမှာ ချထားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကလေးကို မီးမလောင်ဘူး။ ကလေးရဲ့ နံဘေးမှာ မီးဟာ အားပျော့ပျော့နဲ့ တောက်လောင်နေတယ်။ အိုက်ဆစ်က ပျံလွှားငှက် ကလေးအသွင် ပြောင်းလိုက်ပြီး သစ်သားတိုင်ကို ပတ်ကာ ငိုကြွေး မြည်တမ်းရင်း ပျံသန်းနေတော့တယ်။