ခင်မောင်ကြီး - ကျွန်ချစ်

( ၁ )

          နယူးအော်လင်းစ်မြို့တော်မှာ နွေဥတုအခါတွင် အဆိုးဝါးဆုံးသော နေရာဌာနတစ်ရပ်ပင် ဖြစ်လေသည်။ အဲလီဇဘက်အပေါ်ဝယ် စိတ်ဆိုးမိခြင်း နှင့် သူ၏မာနစိတ်ဓာတ်ကြောင့်သာလျှင် ဂျွန်ကဲရစ်က ဗြိတိသျှရေတပ်က ပိတ်ဆို့ထားသော ကယ်ရစ်ဘင်ပင်လယ်အော်နှင့် ပင်လယ်ဓားပြတွေ ကျက်စားသောင်းကျန်းနေသော ပင်လယ်ကွေ့တို့ကို သူ၏သင်္ဘောကလေး နှင့် စွန့်စားလျက် ကျော်ဖြတ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေ၏။ ဘာရာတေရီယန် ကျွန်းစွယ်တွင် သူတို့၏ဌာနချုပ်ပြုလုပ်လျက် ရှင်ဘုရင်သုံးလိုက်သည့် ကုန် ပစ္စည်းအမျိုးမျိုးစုံကို ခိုးသွင်းနေသော ကုန်ခိုးသွင်းသမားများထံမှ လိုသမျှ ကုန်ပစ္စည်းမျိုးစုံတို့ကို အကောက်အခွန် ဘယ်လိုမှမပေးရဘဲ ဝယ်ယူနိုင်သည့် အချိန်အခါဝယ် အကောက်ဘက်ဌာနမှတစ်ဆင့် တရားဝင်စွာ ကုန်သွင်းရောင်း ချရခြင်းမှာလည်း ဘယ်လိုမှ အကျိုးအမြတ်ရရှိနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

          သို့နှင့်တိုင် ဂျွန်ကဲရစ်က ဘေးအန္တရာယ်မျိုးစုံတို့ကို စွန့်စားရင်ဆိုင် ပြီး အဲလီဇဘက်အတွက် သူမ၏လက်ထပ်ပွဲတွင် ဝတ်ဆင်ရမည်ဖြစ်သော သတို့သမီးဝတ်စုံနှင့်တကွ ပြင်သစ်ဧကရာဇ်နပိုလီယန်၏ စစ်အောင်နိုင်သော တပ်မတော်များက ဥရောပ၏ ရဲတိုက်ကြီးများမှ လုယူရရှိခဲ့ကြသော ခန့်ညား သည့် အိမ်ထောင်ပရိဘောဂပစ္စည်းများကို သူ့သင်္ဘောတွင် တင်ဆောင်သယ်ယူလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သင်္ဘောဝမ်းတွင်းထဲမှ အဲလီဇဘက်၏ ပစ္စည်းများကို ထုတ်ယူဖို့ ပြင်ဆင်နေကြသော သင်္ဘောသားတစ်စုအား သူ၏ လက်ထောက်အရာရှိ ဘန်းဆိုက်က အမိန့်ပေးအော်ဟစ်နေသံကို ပူအိုက် လှသည့် သူ၏ ကက်တင်အခန်းကလေးထဲမှနေ၍ ဂျွန်ကဲရစ်က ကြားရပေ သည်။ ပါရစ်မြို့တော်မှ အထူးမှာယူခဲ့သည့် သတို့သမီးဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင် သည့်အခါတွင် အဲလီဇဘက်၏မျိုးရိုးနာမည်မှာ ဒီအိုက်ဗ်ရီဖြစ်ပြီး ထို သတို့သမီးဝတ်စုံကို ချွတ်လိုက်သည့်အခါတွင် သူမ၏ မျိုးရိုးနာမည်မှာ ဂေါဗက်ဇ်သို့ ပြောင်းလဲသွားရတော့မည်ဖြစ်ပေ၏။

          ကက်ဘက်အခန်းကလေး၏ မျက်နှာအောက်တွင် အရှိန်ကြောင့် ထင်းရှူးဆီများပင် ပြန်တက်နေကြလေသည်။ ဂျွန်ကဲရစ်က သူ၏ဘယ် လက်တံတောင်ဆစ်မှ ဓားစူးဒဏ်ရာကို စည်းနှောင်ထားသော ပတ်တီးများကို ခွာချနေစဉ် သူ၏နီကြောင်ကြောင်နှင့် မည်းနက်သောဆံပင်များအောက်တွင် ပင် ချွေးတွေစို့ထွက်လာကာ မျက်စိထဲသို့ပင် စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့် ယိုစီးကျလာ ကြလေသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ညဉ့်ဦးဆီက သူ့သင်္ဘော မေရီ”ကို ဆန်းပိုက် ပါဟူသောအမည်နှင့် ပင်လယ်ဓားပြသင်္ဘောက တိုက်ခိုက်ခဲ့စဉ်က သူသည် ဤဓားဒဏ်ရာကို ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ သို့ရာတွင် နယူးအော်လင်းမြို့တော် ၌ သူ့ကိုယ်သူ ခုခံကာကွယ်နိုင်ခြင်း မရှိဟူ၍ လူသိမခံချင်ရကား သူ ဒဏ်ရာ ရခြင်းကို သူ့သင်္ဘောသားများကိုပင် အသိမပေးခဲ့ချေ။

          ထိုစဉ်ကဆိုလျှင် သူ့သင်္ဘောအား သာမန်ကုန်သင်္ဘောကလေး တစ်စီးပဲဟု ထင်မှတ်ကာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြသည့် ပင်လယ်ဓားပြများမှာ သူ့ သင်္ဘောတွင်ပါလာသည့် အမြောက် ၈ လက်၏ တစ်ပြိုင်နက် ပစ်ခတ်လိုက် ခြင်း၏ ဒဏ်ချက်ကို ခံစားရသည့်အခါတွင် သူတို့၏တစ်သက်တာ၌ အကြီး ကျယ်ဆုံးသော အံ့အားသင့်မှုကို ခံစားလိုက်ကြရပေမည်ဟု ကဲရစ်က ယုံကြည်မိပေ၏။ ဤတိုက်ပွဲတွင် ပင်လယ်ဓားပြများက သင်္ဘောချင်းပူးကပ် ပြီး မေရီသင်္ဘောပေါ်သို့ တက်ရောက်တိုက်ခိုက်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ကြရာဝယ် အမြောက်ဒဏ်ချက်မိပြီး ၎င်းတို့သင်္ဘောမှာ ပေါက်ကွဲနစ်မြုပ်သွားခဲ့ရ၏။ ကဲရစ်၏ဘက်မှာတော့ လူနှစ်ယောက် ဒဏ်ရာရရှိခဲ့ကြသည်။ ကျဆုံးခဲ့သော ပင်လယ်ဓားပြတွေအထဲမှ သုံးယောက်သောသူ၏ အလောင်းကောင်များကို ကဲရစ်က ရွက်တိုင်ထိပ်ဖျားမှ ရွက်ကိုင်းသစ်သားတန်းတစ်ခုဝယ် ခြေထောက် မှနေ၍ ဇောက်ထိုးချည်နှောင် တွဲလောင်းချပြီး ယူဆောင်လာခဲ့လေသည်။ ခရီးစဉ်တစ်လျှောက်ဝယ် အလောင်းကောင်များကို ငှက်များက ထိုးဆွခဲ့ကြသော်လည်း ရုပ်ဖမ်းနိုင်သေးပေ၏။ အလောင်းကောင်တစ်ကောင်၏ အိတ် ထဲတွင်တော့ ၎င်းမှာ အွန်လူးဝစ်ဒီဖွန့်ဆီကာဝိုင် ဂေါဗက်ဇ်ဝိုင်ကာတာဂျီနာ ဟူ၍ ရှည်လျားလှသော နာမည်နှင့် စပိန်လူမျိုးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကို ဖော်ပြသည့် စာရွက်စာတမ်းများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရ၏။

          ဤနာမည်အားဖြင့်ဆိုလျှင် ထိုအလောင်းကောင်မှာ အဲလီဇဘက် က လက်ထပ်တော့မည့် ရောင်းဂေါဗက်ဇ်၏ အမျိုးအဆွေဖြစ်လိမ့်မည်ဟူ၍ ယူဆစရာရှိနေပေသည်။ ဤအတိုင်းဆိုလျှင် ကဲရစ်အတွက်တော့ ကျေနပ် စရာပင် ဖြစ်ပေ၏။ နဂိုကမှ အဲလီဇဘက်၏ ကြင်ယာလောင်းကို သူက သဘောမတွေ့နိုင်အောင်ဖြစ်နေမိရာ ယခု ပင်လယ်ဓားပြတစ်ယောက်မှာ သူ၏ အမျိုးအဆွေဖြစ်နေသည်ဆိုပါက သူ့သဘောမတွေ့မှုမှာ အဲလီဇဘက် အတွက် ပို၍ လေးနက်လာရမည်ဖြစ်ပေ၏။

          အဲလီဇဘက်၏ မိဘများနည်းတူပင် နယူးအော်လင်းမြို့တော်က လူတစ်ယောက်ကို ဆုံးဖြတ်ရာဝယ် မျိုးရိုးဇာတိကိုသာ အဓိကထားလေ့ရှိ၏။ ဂေါဗက်ဇ်ကား နယူးအော်လင်းမြို့တော်၌ဆိုလျှင် တိုင်းရင်းသားဖြစ်သည့် ခရီရိုလီမျိုးရိုးအထဲတွင် အဆင့်အတန်း အမြင့်ဆုံးသော မျိုးရိုးပင် ဖြစ်ပေ သည်။ ဂေါဗက်ဇ်ကိုယ်တိုင်မှာလည်း မျိုးမာန အလွန်တက်ကြွထက်သန်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်ရာ မည်သူ၏အစော်အကားကိုမှ တထစ်ကလေးပင် မခံသူ ဖြစ်လေသည်။ သူ့အား တစ်စုံတစ်ယောက်က စော်ကားလိုက်ပြီဟု စိတ်ထဲ တွင် ထင်မှတ်မိသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် သူသည် ထိုလူအား တစ်ယောက်ချင်း ယှဉ်ပြိုင်သတ်ပုတ်ဖို့ကို ရဲလင်း(ချ)လုပ်ချိန်းဆိုတတ်ပေ၏။ ဓားဖြင့်လည်း ကောင်း၊ သေနတ်ဖြင့်လည်းကောင်း ယှဉ်ပြိုင်သတ်ပုတ်ရာဝယ် အခြားလူ တွေလို သွေးတစ်စက်ထွက်ရုံနှင့် ကျေနပ်တင်းတိမ်သူလည်းမဟုတ်။ တစ်ဖက်လူကို အသေသတ်ရမှ ကျေနပ်သူဖြစ်ပေသည်။ ယှဉ်ပြိုင်သတ် ပုတ်တိုင်းလည်း သူကသာလျှင် အနိုင်ရခဲ့ပေ၏။ သို့နှင့်တိုင် အကယ်၍ အဲလီဇဘက်၏ စိတ်ကို ပြောင်းလဲနိုင်စွမ်းရှိမည်ဆိုပါက ကဲရစ်သည်ဂေါဗက်ဇ်အား ယှဉ်ပြိုင်သတ်ပုတ်ဖို့ အဆင်သင့်ပင်ရှိနေကာ မိမိ၏ နှလုံး အားကို ဂေါဗက်ဇ်၏ သေနတ်ကျည်ဆန်က ဖောက်ထွင်းသွားခဲ့သည့်တိုင် ၎င်းအား ပြန်၍ အသေသတ်နိုင်သည်အထိတော့ မိမိ၏အသက်ကို ဆက် လက်ချုပ်တည်းထားနိုင်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်နေမိလေသည်။

          သို့ရာတွင် အဲလီဇဘက်က ဂေါဗက်ဇ်နှင့်ပတ်သက်၍ သူမ၏ စိတ်သဘောထားကို ပြောင်းလဲလိမ့်မည်ဟူ၍လည်း ကဲရစ်က မမျှော်လင့် မိပေး၊ အမှန်ကတော့ ဂေါဗက်ဇ်မှာ မျိုးရိုးဇာတိမြင့်မားသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်တိုင် ၎င်း၏လုပ်ငန်းများမှာတော့ သိပ်ပြီး မြင့်မားလှခြင်း မရှိသည် ကို အဲလီဇဘက်က နဂိုကတည်းက သိပြီးဖြစ်နေပေမည်။ ဂေါဗက်ဇ်နှင့် လက်ထပ်ရန် စာချုပ်ချုပ်ဆိုဖို့ကို သူမဖခင်အား သဘောတူညီမျှမှုပေးခဲ့စဉ် ကတည်းကပင် ဂေါဗက်ဇ်မှာ နယူးအော်လင်းမြို့တော်၏ လူသောင်းကျန်း များ ကျက်စားရာရပ်ကွက်ဖြစ်သော ညံ့ကြီး” ဟု ခေါ်ကြသည့် အရပ်နှင့် မြစ်ကမ်းတစ်လျှောက်တွင် ပြည့်တန်ဆာအိမ်များ ပိုင်ဆိုင်ထားသည်ဆိုသည့် အချက်ကို ဧကန်မုချသိရှိထားရပေလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် ဤအချက်မှာ ခရီရိုလီ လူကြီးလူကောင်းကလေးများ၏ ဖက်ရှင်ကျနေသော လုပ်ငန်းဓလေ့တစ်ရပ် ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း ဝန်ခံရမည်သာ ဖြစ်လေ၏။

          ကဲရစ်သည် သူ့ဒဏ်ရာမှ ပတ်တီး နောက်ဆုံးအရစ်ကို ဖြေလိုက် ပြီးနောက် ဒဏ်ရာကြီးကို တွေ့လိုက်ရလျှင် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြန်၍ ကြက်သီးမွေးညင်း ထသွားမိလေသည်။ အနာမှာ ဟောက်ပက်ကြီးဖြစ်နေကာ တဆစ်ဆစ် ကိုက်နေပေသည်။ နာကျင်ခြင်းသည် သူ့လက်ချောင်းများဆီသို့ လည်းကောင်း၊ သူ့လက်မောင်းဆီမှ ပခုံး၊ လည်ပင်းဆီသို့လည်းကောင်း ပျံ့နှံ့၍ တက်လာလေ၏။ အနာဆိပ်တက်ပြီး အကြောကိုင်ကာ သေဆုံးသွား ရမည်ကို သူက ကြောက်ရွံ့မိလေသည်။ ဤသို့သော ဆိုးဝါးသော သေခြင်း နှင့်သေရမည်ဆိုပါက မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် သေရခြင်းသာ ဖြစ်တော့ ပေမည်။

          သူ့သင်္ဘောသားများကား အတော်ကလေး မကျေနပ်ဖြစ်လျက် ရှိ နေကြပေသည်။ သူတို့မှာ မိန်းမများနှင့် ပျော်ပါးကြရဖို့ကို မွတ်သိပ်လျက် ရှိစေကြသူများ ဖြစ်ကြသည်။ သို့ရာတွင် သင်္ဘောကို နောက်လေးငါးနာရီအတွင်း ဆိပ်ကမ်းမှပြန်၍ ခွာမည်ဖြစ်ရကား ကဲရစ်က ၎င်းတို့ကို ကုန်းပေါ်သို့ တက်ခွင့်မပေးခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့မှာ မကျေမနပ်နှင့် စိတ်ညစ်လျက် ရှိနေကြကြောင်းကို ကဲရစ်က ကောင်းစွာသိထားလေ၏။

          ကက်ဘင် အခန်းတံခါးကို အပြင်ဘက်မှ ခေါက်လိုက်သံကြားရ သည့်အခါတွင် ကဲရစ်က စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး သက်ပြင်းချမိလေ သည်။ တံခါးလာခေါက်သူကား သူက ပတ်တီးအသစ်ပြန်ပတ်သည့်အခါ တွင် အနာနှင့်ကပ်မနေရန်အတွက် သုတ်လိမ်းဖို့ အမဲဆီကို ရှာခိုင်းလိုက် သည့် သူ့အစေခံ မွတ်(ရှ)ပင် ဖြစ်ပေမည်။ ကဲရစ်သည် ခွာချထားသော ပတ်တီးကို ကပျာကယာ ဖွက်ထားလိုက်ကာ တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်လေ သည်။ သူ့ဒဏ်ရာအကြောင်းကို သူ၏ လက်ထောက်အရာရှိ ဘန်းဆိုက်ဒ် ကပင် မသိချေ။ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည့်အခါတွင် သူ့အစေခံ မွတ်(ရှ)ပင် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ဆန်တိုဒိုမိဂန်နယ်သားတစ်ယောက် ဖြစ်သော လူညိုကလေး မွတ်(ရှ)ကပင် ကဲရစ်အား သာမန်လူတွေက သုံးစွဲကြ သည့် ပြင်သစ်နှင့် စပိန်ဘာသာစကား အသုံးအစွဲတို့နှင့် ကပ္ပလီနှင့် လူဖြူကလေးတို့၏ စကားအသုံးအနှုန်းများကို သင်ကြားပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေ သည်။ သို့ရာတွင် ကဲရစ်အား စကားပြောဆိုသည့်အခါတွင်မူ ၎င်းက အဆင့် အတန်းမြင့်သော အဇ်စကား အသုံးအနှုန်းတို့ဖြင့်သာ ပြောဆိုတတ်ပေ၏။ ယခု သူသည် သူ ရှာဖွေရရှိလာသော အမဲဆီကို သစ်သားအစကလေး ပေါ်တွင် တင်ယူလာခဲ့ရာက “မီးဖိုခန်းထဲကို အောင်အောင်မြင်မြင် ခရီးသွားခဲ့ နိုင်ပါတယ်ခင်ဗျာ” ဟု ပြောလိုက်လေ၏။