ကြည်နိုင် - မကောင်းကြံတန်ပြန်ထိမြန်မာစကားပုံပုံပြင်များ

စာရေးသူအမှာ

ကမ္ဘာပေါ်ရှိ တိုင်းနိုင်ငံအသီးသီး လူမျိုးအဖုံဖုံတို့တွင် စကားပုံ များ ရှိကြပါသည်။ ။

စကားပုံဟူသည်စကားကို ထိရောက်ရန်၊ အဓိပ္ပာယ် ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း ပေါ်လွင်ရှင်းလင်းစေရန် ပုံဆောင်တင်စားခိုင်းနှိုင်း၍ ပြောဆို သော ဆိုထုံးစကားရပ် ဖြစ်ပါသည်။

စကားပုံကို ရှေးလူကြီးသူမများသည် ဆုံးမသွန်သင်လိုသော အခါများဝယ် များသောအားဖြင့် ထိရောက်အောင် ထည့်ညှပ်သုံးနှုန်း တတ်ကြသည်။ ယင်းအစဉ်အလာသည် ကောင်းသောအစဉ်အလာ ဖြစ်၍ ယနေ့တိုင်ပင် ဆက်ခံသုံးစွဲကြပါသည်။

“မြန်မာတို့သည် ကိုယ်ကျင့်တရားသဘော ရှာခြင်း၊ ပြောဟော လိုခြင်းတို့ကို နှစ်သက်ကြသည်။ မြန်မာစကားပုံများတွင် ထိုအချက်၏ အရိပ်အယောင်ကို တွေ့နိုင်သည်” ဟု ဆရာကြီး ဦးဖေမောင်တင် ရေးခဲ့ဖူးသည်။

မြန်မာစကားပုံများသည် နိပါတ်တော် ဇာတ်ဝတ္ထုများနှင့်လည်းကောင်း၊ ရာဇဝင်သမိုင်းများမှလည်းကောင်း၊ ရှေးဟောင်းပုံပြင် များမှလည်းကောင်း၊ ပျို့ကဗျာ လင်္ကာများမှလည်းကောင်း ထုတ်နုတ် တင်ပြ သုံးစွဲကြသည် များပါသည်။

တကယ်တော့ မြန်မာစကားပုံတို့သည် မြန်မာတို့၏ဇဝနဉာဏ်၊ စိတ်ကူးဉာဏ်တို့မှလည်းကောင်း၊ အချို့မှာ နက်နက်နဲနဲ တီထွင် ထား၍ လူ့သဘော လူ့သဘာဝတို့ ပါဝင်ပါသည်။ အချို့မှာ ဥပါဒါန် အစွဲအလမ်းဟောင်းတို့ကို စားမြုံ့ပြန်ထားသည်လည်း ရှိ၏။ အချို့မှာ သဘာဝအယူအဆ အတွေးအခေါ်များ ပါဝင်သည်။ အချို့မှာ အမြီး အမောက်မတည့်သည့် လူတို့၏လုပ်ရပ်၊ ဖြစ်ရပ်တို့ကို သရော်

လှောင်ပြောင်ထား၍ အချို့မှာ ရယ်ရွှင်ဖွယ် ဖြစ်သည်။ အချို့မှာ သင်ခန်းစာ ယူဖွယ် ဖြစ်သည်။ အားလုံးသည် မှတ်သားဖွယ်ရာ ဖြစ်ပါ၏။

မြန်မာတို့တွင် ထုံးဟောင်းပုံပြင် များစွာရှိပါသည်။ အချို့ပုံပြင် မှာ တရားစီရင်ရေးနှင့် ဆိုင်ရာ၊ အချို့မှာ ရာဇဝင်သမိုင်းဖြစ်ရပ် သာဓက တို့ ဖြစ်ပါသည်။ အချို့မှာ ဘုရားဟော နိပါတ်တော်လာဇာတ်ဝတ္ထု ပုံပြင်များ ဖြစ်ပါသည်။ စကားပုံ ဖြစ်စဉ်ပုံပြင်များလည်း ပါဝင်ပါသည်။

ယခု မှတ်သားဖွယ်ရာ စကားပုံ ပုံပြင်များစာအုပ်တွင် ကလေး သူငယ်များ၊ လူငယ် လူရွယ်များအတွက် ရည်ရွယ်၍ အရပ်ရပ်သော စာအုပ်စာပေ ကျမ်းဂန်များမှ မွှေနှောက် ထုတ်နုတ်၍ တင်ပြလိုက်ပါ သည်။ အပျင်းလည်းပြေ၊ ဗဟုသုတလည်း ရပြီး မှတ်သားဖွယ်ရာ ဖြစ်မည်ဟု ယုံကြည်စွာ ရှာဖွေတင်ပြလိုက်ပါကြောင်း။

ကြည်နိုင်

မြစ်တစ်ဖက် ဝက်လက်ကင်

ရှေးသရောအခါက ဆိပ်ကမ်းမြို့တစ်မြို့မှာ ကုန်လှေကြီး တစ်စင်း ရပ်နားထားသတဲ့...။

ရာသီဥတုကလည်း အလွန်အေးချမ်းလှတဲ့ ဆောင်းလ ပြာသို ညချမ်းအခါဖြစ်လို့ လှေသူကြီးနဲ့ လှေထိုးသားများဟာ မီးဖိုပြီး မီးဖိုနား ဝိုင်းဖွဲ့ကာ မီးလှုံရင်း ရောက်တတ်ရာရာ ပြောဆိုနေကြသတဲ့။

လှေသူကြီးဟာ စိတ်ကူးရပြီး အပျင်းပြေသဘောနဲ့ ပြောဆို ကြရင်း

“ဒီမြစ်ထဲမှာ အဝတ်မပါဘဲ တစ်ညလုံး စိမ်နေနိုင်ရင် လှေနဲ့ တကွ လှေပေါ်ရှိ ပစ္စည်းအားလုံး ပေးမယ်” လို့ ပြောလိုက်သတဲ့။

လှေထိုးသားများဟာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်ရင်း တုတ်တုတ် မလှုပ်ကြဘူးတဲ့။ အဲဒီအခါမှာ လှေထိုးသားတစ်ယောက် ကစ

“တကယ်ပေးမလား တကယ်ပေးရင် ကျွန်တော် ရေဆင်း စိမ်ပါ့မယ်”

လို့ ပြောသတဲ့။

“စိမ်နိုင်ရင် ပေးမယ်၊ မစိမ်နိုင်ရင် တစ်သက်လုံး ကျွန်ခံရမယ်”

လို့ လှေသူကြီးက အလောင်းအစားလုပ်ပြီး

ဒီလောက်အေးတဲ့အချိန် တကယ်မစိမ်နိုင်ဘူးလို့ ယုံကြည့်တာကြောင့် မခံချင်အောင် မေးလိုက်သတဲ့။

“စိမ်မလား”

“စိမ်မယ်၊ အရှင်သာ ကတိတည်ပါစေ”

လို့ဆိုကာ လှေထိုးသား များ ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ နံငယ်ပိုင်းနဲ့ မြစ်တွင်းကို ဆင်းလေသတဲ့။

လှေထိုးသား အဲဒီလိုရေစိမ်တဲ့ ညမှာပဲ မြစ်ရဲ့ တစ်ဖက်ကမ်း မှာ အမှိုက်ပုံတစ်ပုံဟာ မီးစွဲလောင်နေသတဲ့။

လှေထိုးသားဟာ တစ်ညလုံး အလွန်အေးစိမ့်နေပေမဲ့ဆင်းရဲတွင်းက လွတ်ဖို့ ဒီနည်းပဲရှိတယ်လို့ တွေးပြီး ဇွဲနပဲနဲ့ တွန့်လိမ်တောင့်ခံနေသတဲ့။

ဒီလိုနဲ့ တစ်ညလုံး ဇွဲခတ်ရင်းနဲ့ပဲ တစ်ညတာလွန်မြောက်လို့ မိုးသောက်ရောက်ခဲ့ပါရော။ လှေထိုးသားဟာ ရေမှတက်လာပြီး လှေသူကြီး ဆီသွားကာ....

“အရှင် လှေသူကြီး၊ အရှင့်ကတိအတိုင်း လှေနဲ့ လှေပါကုန်တို့ ကို ပေးပါတော့”

လို့ တောင်းဆိုသတဲ့။

တစ်ညလုံးရေစိမ်ရင် အအေးပတ်ပြီး သေရင် သေ၊ မစိမ်နိုင်လို့ ကမ်းပေါ်တက်လာရင်လည်း စည်းကမ်းနဲ့ မညီလို့ ပေးဖို့မလိုဘဲ မိမိ ကတောင် ပိုခိုင်းအားရှိတယ်၊ တစ်သက်လုံး ကျွန်ပြုနိုင်မယ်လို့ မလွဲ မသွေတွက်ထားတဲ့ လှေသူကြီးဟာ မိမိတွေးထင်ချက် တက်တက် စင်လွဲပြီး တကယ်ပေးရမည်ဆိုတဲ့အခါ မပေးချင်ဘဲ ဉာဏ်များလာသတဲ့။

“မင်း တစ်ညလုံး စိမ်နိုင်မှာပေါ့၊ ဟိုဘက်ကမ်းမှာ မီးပုံကြီး ရှိနေတာကိုး၊

ဒီမီးအရှိန်နဲ့ မီးလှုံရင်း စိမ်တဲ့အတွက် စည်းကမ်းချက်နဲ့ မညီတာကြောင့် ငါ မပေးနိုင်ဘူး” လို့ ငြင်းသတဲ့။

အဲဒီအခါမှာ လှေထိုးသားလည်း မတရားဘူးလို့ ဆိုပြီး တရားရုံးကို တိုင်တော့သတဲ့။

တရားသူကြီးက နှစ်ဖက်စကား ကြားနာပြီး မင်းချင်းတို့ကို ဈေးမှာ ဝက်လက်တစ်ခု ဝယ်ခိုင်းလေသတဲ့။

ဝက်လက်ရလျှင် လှေသူကြီးကို တစ်ဖက်ကမ်းမှာ မီးဖိုစေပြီး..

“ဒီဘက်ကမ်းကနေ တစ်နေ့လုံး မီးကင်ယူလာခဲ့ရမည်၊ ညနေမှ ရုံးတော်သို့ ပြန်လာခဲ့ရမည်”

 လို့ စေလွှတ်ပြီး မင်းချင်း အစောင့် ပရိသတ်များကိုပါ စောင့်ကြည့်စေသတဲ့။

လှေသူကြီးဟာ ဝက်လက်ကို ယူပြီး တစ်ဖက်ကမ်း မီးပုံမှ ဒီဘက်ကမ်းက တစ်နေကုန်ကင်ပါသော်လည်း ညအချိန်အထိ မကျက်နိုင်ဘဲ အစိမ်းသက်သက်ပဲ ရှိနေသတဲ့။

ဝက်လက်မှာ ညနေတိုင်အထိ မထူးခြားတဲ့အတွက် ရုပ်သိမ်း ယူခဲ့စေပြီး တရားသူကြီးဟာ လှေသူကြီးကို ပြောသတဲ့။

“အသင်လှေသူကြီး ဟိုဘက်ကမ်းက မီးရှိန်ဟာ ဒီဘက်ကမ်း ကို ဘယ်လိုမှ အကျိုးသက်ရောက်မှု မရှိဘူးဆိုတာ သင်ကိုယ်တိုင် သိပြီ မဟုတ်လား၊ သင်သည် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲ၍ ငြင်းဆိုခြင်း ဖြစ်တယ်။ ကတိအတိုင်း လှေနှင့်တကွ လှေပါကုန်တို့ကို လှေထိုးသား အား ပေးစေ” လို့ အမိန့်ချမှတ်လိုက်သတဲ့။

ဤသာဓကကို ထောက်ထားပြီး 'မြစ်တစ်ဖက် ဝက်လက်ကင်” လို့ စကားပုံပြု ပြောဆိုလာခဲ့ကြသတဲ့။

အဲဒီပုံပြင်မှာ လှေသူကြီးက မြစ်ရေထဲစိမ်မလားလို့ မေးပြီး လှေထိုးသားက “စိမ်မယ်” လို့ အလောင်းအစား ပြုကြတာကို အစွဲ ပြုပြီး ယခုအခါ တစ်ခုခု အလောင်းအစားလုပ်ရင် “စိမ်မလား” “စိမ်မယ်” ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းဖြစ်ပေါ်လာတယ်လို့ ပညာရှင်များက ဆိုကြပါတယ်။