ကောင်းသာ - ဘယ်သူပြဌာန်းတဲ့ဥပဒေမှမဟုတ်

                             ( ၁ )

                    ဘယ်သူ့ရဲ့ ဥပဒေမှမဟုတ်ပါ

“ဘေယွန့်တံတားကြီး” ဆိုတာ နယူးယော့ခ်ဆိပ်ကမ်းနဲ့ အရှေ့ ဘက် ပင်လယ်ကမ်းရိုးတန်းရဲ့ အကြီးဆုံးဆိပ်ကမ်း “နေဝပ်”ဆိပ်ကမ်းကို ဆက်သွယ်ထားတဲ့ တံတားဖြစ်တယ်။ ၁၉၃၁ ခုနှစ်က ဖွင့်လှစ်ခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ခုံးတံတားဘောင်တစ်ခုတည်းနဲ့ ဆောက်ထားတာမို့ ကမ္ဘာမှာ စတုတ္ထမြောက် အကြီးဆုံးခုံးတံတားဖြစ်တယ်။ ဗိသုကာ သမိုင်းဆရာ တွေက ဒါကို ဂန္ထဝင်လက်ရာလို့ သဘောထားကြတယ်။ ဒီခုံးပေါင်းမိုး အတွင်းမှာ လေးလမ်းသွားကားလမ်းက ရေပြင်အထက် ပေ ၁၅၁ ပေ အမြင့်မှာ ရှိတယ်။ အဲဒီအမြင့်က စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်လာတော့တယ်။ မျိုးဆက်သစ်နောက်ဆုံးပေါ် ကွန်တိန်နာ ကုန်သင်္ဘောကြီးတွေက ပိုကျယ်ဝန်းတဲ့ ပနားမားတူးမြောင်းကို သုံးခြင်းဖြင့် အမြတ်ထုတ်ကြလို့ ဒီကုန်သင်္ဘောတွေကို ပါးနားမတ်ခေတ်လွန်သင်္ဘောတွေလို့ ဆိုစမှတ်ပြု ကြတယ်။ ဒီတူးမြောင်းက ရေပြင်အထက် ပေအမြင့် ၂၁၅ ပေ ရှိတာကြောင့် လွတ်လွတ်ကင်းကင်း ဒီကုန်သင်္ဘောကြီးတွေ သွားလို့ရနေတာ ပေါ့။ “နေဝပ်” တံတားကတော့ ပိုငယ်ရွယ်တဲ့ သင်္ဘောတွေအတွက်အသုံးများနေဆဲပါပဲ။

အစိုးရအေဂျင်စီက ဒီပြဿနာကိုရှင်းဖို့ တာဝန်ယူလိုက်တယ်။ နယူးယော့ခ်နဲ့ နယူးဂျာစီပြည်နယ် ဆိပ်ကမ်းအာဏာပိုင်အဖွဲ့ က သူ့ အင်ဂျင်နီယာတွေကို အလုပ်ခွင်ကို စေလွှတ်လိုက်တယ်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ သူတို့ ဖြေရှင်းချက်နှစ်မျိုး တင်ပြလာတယ်။ တံတား အသစ်စက်စက် တစ်စင်း ဖောက်လုပ် ဒါမှမဟုတ် တူးမြောင်းဖောက်ရန်တို့ပါပဲ။ ဒီနှစ် မျိုးစလုံးမှာ လမ်းတွေလိုတယ်။ ဒေသခံတွေက ရှုတ်ချကန့်ကွက်လာနိုင် တယ်။ ဒေါ်လာ ၄ ဘီလီယံစီ ကုန်ကျနိုင်တာချည်းပဲ။ ပြီးသွားရင် ဂန္ထဝင်ဘေယွန့်တံတားကို ဖြိုချဖျက်ဆီးပစ်ရမယ်။

ဖြေရှင်းချက်တွေအတွက် ပုံသေနည်းထုတ်ဖို့ တာဝန်ယူထားသူက ပရောဂျက်မန်နေဂျာ ဂျုံးပါပါဂျော်ဂျစ်” ဆိုသူ အသက် ၂၈ နှစ်အရွယ် ဆိပ်ကမ်းအာဏာပိုင် ဝန်ထမ်းဟောင်း အမျိုးသမီးငယ်လေးပါပဲ။ “တံတားအသစ်ဆောက်ဖို့ တိုက်တွန်းတာက အမြဲတမ်း လက်တွေ့ကျတဲ့ ဖြေရှင်းချက်တော့ မဟုတ်ဘူး” သူမက အင်ဂျင်နီယာတွေကို ဒီဂန္ထဝင် တံတားကို ပြန်လည်အံဝင်အောင်လုပ်လို့ ရနိုင်သေးသလားလို့ မေးကြည့် တယ်။ ဒီစိတ်ကူးက ရှုပ်ထွေးတာတော့ ထင်ရှားပါတယ်။ ဂန္ထဝင်ဆိုတာ နဲ့အညီ နှစ် ၈ဝ ကျော် သက်တမ်းရင့်ခဲ့တဲ့ ဆောက်လုပ်ရေး ဂုဏ်သိက္ခာ တစ်ရပ် ဖြစ်နေခဲ့တယ်။

လ အနည်းငယ်အကြာ၊ အင်ဂျင်နီယာတွေက အစီရင်ခံစာ တစ်ခု တင်တယ်။ ဂန္ထဝင်ပေါင်းမိုးခုံးအတွင်းက ကားလမ်းတွေချည်း သက် သက်အမြင့်ကို မြှင့်ယူပြီး ပြန်ဆောက်လုပ်ဖို့ပါပဲ။ ဘာဖောင်ဒေးရှင်း အသစ်မှမလို၊ ဘာချဉ်းကပ်လမ်းအသစ်တွေ ဆောက်ဖို့လည်း မလိုတော့ ဘူး။ လမ်းတစ်ဝက်မြှင့်တင်နေစဉ်မှာ ကျန်တဲ့အပိုင်း ဖွင့်ထားလို့ရတယ်။ စုစုပေါင်း ကုန်ကျစရိတ်က ဒေါ်လာ ၁ ဘီလီယံပဲရှိမယ်။ ၃ ဘီလီယံသက်သာမယ်၊ ဒီဖြေရှင်းချက်က အဲဒီခေတ် ဦးနှောက်ကလေးတွေ အတွက်တော့ ဂမ္ဘီရလိုပါပဲ။ )

ဒါက ၂၀၀၉ မှာ ပေါ်တဲ့စိတ်ကူးပါ။ ၂၀၁၃ ခုနှစ်အစမှာ ဆိပ်ကမ်း အာဏာပိုင်တွေက ဆောက်လုပ်ရေးစတင်ဖို့ အတည်မပြုနိုင်သေးဘဲ ရှိသေးတယ်။ ဒါ... ဘယ်သူ့မှာတာဝန်ရှိသလဲ။

အရေးကြီးတာတစ်ခု တည်ဆောက်ဖို့ အမေရိကန်မှာ အတည် ပြုချက်တွေ အလွှာအထပ်ထပ်ကို အစိုးရရဲ့ အဆင့်တွေ မြောက်မြားစွာ ဖြတ်သန်းရတယ်။ ဒီပရောဂျက်မှာ အစိုးရဌာနဆိုင်ရာတွေ ၁၉ ခု ဆီက ခွင့်ပြုချက်တွေ ၄၇ ခု ယူရတယ်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ရေးရာ သုံးသပ် ချက်တွေပါဝင်ရာမှာ အကယ်ဒမစ် လေ့ကျင့်ခန်းတွေက အရှုပ်ထွေးဆုံး ကစားပွဲနဲ့တူနေတယ်။ အေဂျင်စီတွေအမျိုးမျိုး ပါဝင်ပတ်သက်နေတယ်။ “လုပ်ငန်းစဉ်တွေက ပြဿနာဖြေရှင်းဖို့ကို ဦးမတည်နေဘူး”လို့ မစ်ပါပါ

ဂျော်ဂျစ်က မှတ်ချက်ချတယ်။ “ပြဿနာအဖြေရဖို့ ကြိုးစားပြီဆိုရင် “ဟင့်အင်း”လို့ ငြင်းပယ်ခံရတာပဲရှိမယ်”တစ်စုံတစ်ရာတော့ မှားယွင်းနေ ပါပြီ။ ။

တံတားက ရှိပြီးသားပန်းတိုင်က ပိုကြီးတဲ့သင်္ဘောတွေ ဖြတ်သွား ဖို့၊ ဒေသဆိုင်ရာ စီးပွားရေးအတွက်သာမက သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ရေးရာ အရေးပါမှုလည်းပါနေတယ်။ မျိုးဆက်သစ် နောက်ဆုံးပေါ် သင်္ဘောတွေကတော့ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး ကုန်စည်ထိထိရောက်ရောက် တင်နိုင်တယ်။ ချိန်ကိုက်လုပ်ဖို့က အရေးကြီးပါတယ်။ လုပ်ငန်းချဲ့ထွင်တဲ့ ပနားမားတူးမြောင်းက ၂၀၁၅ နှစ်မှာဖွင့်မှာပါ။ ။

ဒါပေမဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ချရမယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်ကလည်နေတယ်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး ဥပဒေတွေက ဦးဆောင်အေဂျင်စီရဲ့ ကြပ်မတ်မှုနဲ့ အတိုချုံးခွင့်ပြုပါ

တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်အဆုံးမှာတော့ ဦးဆောင်အေဂျင်စီက “ခမ်းနားမှု မပါတဲ့ ဖြေရှင်းချက်” (FONSI လို့သိထားတဲ့) ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ပြည့်ဝတဲ့ သဘာဝ ထိန်းသိမ်းရေးကြေညာချက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်လုပ်နိုင်တယ်။

သဘောတရားအရ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး သုံးသပ် ချက် အတိုချုံးလုပ်ဖို့ရာ ပြည်သူတွေဆီက မှတ်ချက်တွေ ၄၅ ရက်ကြာ

ကောက်ယူရပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချရမယ့် ဦးဆောင်အေဂျင်စီက ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး လုပ်ဖို့ရာ ဘယ်အရာရှိမှ ကိုယ့်အလုပ် မဟုတ်ဘူးလို့ ရှောင်နေကြတယ်။ မစ်ပါပါဂျော်ဂျစ်က ကမ်းရိုးတန်း အစောင့်တပ်က စစ်တပ်အင်ဂျင်နီယာတွေ အဖွဲ့ဆီကို မေတ္တာရပ်ခံချက် တစ်စောင် ရေးပို့ရတယ်။ နောက်ဆုံး ကမ်းရိုးတန်း အစောင့်တပ်ကပဲ ဖြေရှင်းရဖို့ ကျန်နေတော့တယ်။ ဦးဆောင်အေဂျင်စီတစ်ခု ရှာနေတာ တစ်နှစ်နီးပါး ကြာသွားတယ်။

ဒီနောက် လေ့လာမှုတွေလည်း လုပ်ရဦးမယ်။ ဥပမာ ဆိပ်ကမ်း အာဏာပိုင်က တံတားရဲ့ ၂ မိုင်အချင်းဝက် ပတ်လည်အတွင်း အဆောက် အအုံတိုင်းရဲ့ သမိုင်းရေးကွင်းဆင်း လေ့လာမှုကို ကြီးကြပ်လုပ်ရတယ်။ ဒီလိုအပ်ချက်ကို ဘယ်ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေးအရာရှိကမှ ဖြည့် ဆည်းပေးဖို့ အာဏာပိုင်တယ် မပြောကြဘူး။ ဘယ်အဆောက်အအုံရဲ့ ပရောဂျက်ကိုမှ မထိကြဘူး။ ဝယ်ယူဖြည့်တင်းရေး လုပ်ငန်းစဉ်က ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက် ငှားဖို့ကိစ္စမှာ ဗျူရိုကရေစီ ကဇာတ်ကနေရ ပြန်တယ်။ ဒီကျွမ်းကျင်သူကိစ္စမှာ ဒေါ်လာ ၂ သိန်း အစမှ အဆုံးတိုင် ကုန်ကျသွားပါတယ်။ ။

ဖက်ဒရယ်နဲ့ ပြည်နယ်ရေးရာ ဥပဒေတွေများပြားထူထပ်လာ တာမို့ ဌာနေအမေရိကန်လူမျိုးစုတွေက ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး ကော်မတီထဲ လာပေါင်းထည့်ဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ရလာပါတယ်။ ပါဝင်လာတဲ့ လူမျိုးစုတွေကတော့ အုတ်ကလာဟိုးမားက “ရှောင်းနီလူနီရိုင်း တွေနဲ့ နက်ဗရာစတာနယ်က သဲတောင်ကုန်းနိုင်ငံက လူရိုင်းတွေပါပဲ။ နယူးဂျာစီနယ် အခြေခံတဲ့ လူမျိုးစုတစ်စုက ဒီသုံးသပ်ရေးလုပ်ငန်းစဉ်ထဲ ဝင်ပူးပေါင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြတယ်”

“အရှေ့တိုင်း ပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး ဥပဒေစင်တာ” ဆိုတဲ့ အုပ်စုက ဒီပရောဂျက်ကို စတင်ပယ်ချတော့တယ်။ ပိုမိုစွမ်းဆောင်ရည်

ကောင်းတဲ့ သင်္ဘောတွေက နေဝပ်”ဆိပ်ကမ်းကို အောင်မြင်စွာ ပိုလုပ်နိုင် သွားလာနိုင်ပြီးသားမို့ ပရောဂျက်သာလုပ်ဖြစ်ရင် ထရပ်ကားတွေ ပိုများ ပြားလာပြီး ယာဉ်ပိတ်ဆို့မှုတွေ များပြားလာလိမ့်မယ်။ ဒီယုတ္တိဗေဒ

ကြောင့် ဆိပ်ကမ်းအာဏာပိုင်အဖွဲ့ က ဆိပ်ကမ်းရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်ကို လက်ရှိအတိုင်း ခပ်လျော့လျော့ပဲထားရင်း ပရောဂျက်ကို ရပ်ဆိုင်းသင့် ကြောင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

EPA ဒေသခံရုံးက ဒီသဘောကို ပွေ့ဖက်ပြီး ၂၀၁၂ ခုနှစ်လယ် မှာ ကမ်းရိုးတန်းအစောင့်တပ်ကို စာတစ်စောင်ရေးပို့လိုက်တယ်။ နေဝပ် ဆိပ်ကမ်းဟာ ပြည်သူ့အကျိုးစီးပွားဘက်က ရှင်သန်စွာ ရပ်တည် မတည် လေ့လာပြီးပြီမို့ ပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးအတိုင်း ဘာပရောဂျက်မှ မလိုကြောင်း ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။ ။

၂၀၁၂ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၁၉ ရက်မှာတော့ သမ္မတအိုဘားမားက ဘေယွန့်တံတားကို နိုင်ငံရဲ့ အထွတ်အမြတ်ထားရာ အပေါ်ထပ် အဆောက်အအုံပရောဂျက် ၇ ခုအထဲက တစ်ခုအဖြစ် သတ်မှတ်တဲ့ အတွက် ဒါပြီးစီးဖို့ ထောက်ခံသွားရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်တယ်။ ပြန်သုံးသပ် ရေး ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကို ၂၀၁၃ ခု ဧပြီလမှာ အပြီးသတ်ချရမယ်လို့ ရက်သတ်မှတ်ပေးတယ်။

အလုပ်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရေးရာ ပြဿနာတွေကြားမှာ မှန်ကန်တဲ့ချိန်ဆမှုကို ဆုံးဖြတ်ဖို့ သမ္မတကို အာဏာပိုင်မှု ဘယ်သူကပေးသလဲ။ ဒေသခံလှုပ်ရှားရေးသမားတွေက ဒီပရောဂျက်ကို ရပ်တန့်ဖို့ တရားစွဲမယ် လို့ ခြိမ်းခြောက်တယ်။

၂၀၁၃ ခု မေလ ၂၃ ရက်မှာ ပရောဂျက်အတည်ပြုရေး စတင်လို့ ၃ နှစ်အကြာမှာ ကမ်းရိုးတန်းအစောင့်တပ်က ဒီပရောဂျက်မှာ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မတွေ့ရလို့ ထည့်စဉ်းစားစရာ မလိုကြောင်း ထုတ်ပြန် လိုက်ပါတယ်။ ယခုတော့ ‘မစ်ပါပါဂျော်ဂျစ်” အနေနဲ့ တရားဥပဒေအရ ရင်ဆိုင်ဖို့ စောင့်ရတော့မယ့်အဖြစ် ရောက်သွားတယ်။ တောင်ဘက် တစ်မိုင်အကွာက ဂိုးသဲ”တံတားနေရာမှာ အစားထိုးဖို့ ပရောဂျက်တစ်ခု အတည်ပြုဖို့ အရေး ၁၀ နှစ်တောင် စောင့်ရသတဲ့။

ပြဿနာက အစိုးရက ဒီကိစ္စတွေကို သိပ်ဆိုးဆိုးဝါးဝါး လုပ်ခဲ့လို့ ဖြစ်တယ်။ အကောင်အထည် ဖော်ရေးတွေမှာ ဒီလိုကျဆုံးရတာတွေက ပေါ်လစီကျဆုံးရခြင်းပဲ ဖြစ်လာပါတယ်။ ဥပမာ အမေရိကန်ရဲ့ အပေါ် ထပ် အဆောက်အအုံ ဆွေးမြည့်တာတွေ ပြန်တည်ဆောက်ရေးဟာ ပါတီ နှစ်ဖက်စလုံးရဲ့ ဦးစားပေးချက်တစ်ရပ်ပဲ ဆိုပါစို့။ အမေရိကန်ရဲ့ လျှပ်စစ် ပိုင်းဆိုင်ရာ ကိရိယာတွေက ခေတ်မမီတော့ဘူး။ ထရန်စဖော်မာတွေ ဆိုရင် အနှစ် ၄၀ လောက် သက်တမ်းအိုနေပြီ၊ ဝိုင်ယာကြိုးတွေက

ဟောင်းနွမ်းနေပြီး ပြောင်းရွှေ့ရေးစတေရှင်တွေက စွမ်းအား ၇% လောက် ပြုန်းတီးနေတယ်။ ။

ဒါပေမဲ့ အမေရိကရဲ့ လျှပ်စစ်ကိရိယာတွေ ပြန်တည်ဆောက် ဖို့ရာ တက်ကြွတဲ့ စီမံကိန်းတွေမရှိဘူး ဖြစ်နေတယ်။ အဓိကအကြောင်း ရင်းက ဒါတွေအတည်ပြုဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကို အစိုးရက မချမှတ်နိုင် တာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဖြတ်သန်းသွားရမယ့် လိုင်းကြောင်းတွေက သစ် တောတွေ၊ သဲကန္တာရတွေ ဖြစ်နေတာကြောင့် လူတချို့က ပယ်ချကြတယ်။ ဘေယွန့်တံတားကြီး ဗျူရိုကရက်တစ် တန်းကျော်ပြေးပွဲတွေ ဖြတ်သန်းခဲ့ရသမျှနဲ့မြှောက်ရင် တစ်ရာဆတောင် ရှိနိုင်သေးတယ်။

အစိုးရရဲ့ အခရာကျတဲ့ ရွေးချယ်ချက်တွေ မတတ်စွမ်းနိုင်မှုက အမျိုးသားရေးရာ ကသောင်းကနင်းဖြစ်မှုသာ ဖြစ်တယ်။ ဒီစာအုပ်မှာ ရှင်းပြချက်အယူအဆ သဘောတရားအတွဲလိုက် တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ အစိုးရပေါ်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ချဉ်းကပ်ချက်ရွှေ့ပြောင်းဖို့ လိုအပ်နေတာ တွေ့ရမယ်။

 

                ရှင်းပြချက်အယူအဆ (၁)။

အမေရိကဟာ ပြည်သူ့ရွေးချယ်မှုတွေကို လုပ်နိုင်စွမ်း ပျောက်ဆုံးနေရပြီ။

 

အမေရိကဟာ ဒဿနဆရာ “ဟန်နာ့အရန့်ဒ်”ကို ဖန်တီးခဲ့တယ်။ သူက ဘယ်သူမှ အစိုးမရ၊ ဘယ်သူ့ဥပဒေမှမဟုတ် ́ဆိုတာကို ထွင်ခဲ့သူ ဖြစ်တယ်။ လက်ရှိလိုအပ်ချက်ကို တုံ့ပြန်တဲ့ အခရာကျတဲ့ ရွေးချယ်ချက် တွေ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိဘဲ သူ့ကိုယ်ပိုင်ဘဝတစ်ခုကို ယူနေတဲ့ ဗျူရိုကရက် တစ်ယောက်ရဲ့ အခြေအနေကို ပြောသွားတာပါ။ တစ်ယောက်ရဲ့ ထိန်း ချုပ်မှုက လွတ်နေတဲ့အစိုးရဟာ သူဝန်ထမ်းနေရတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းဆီက အဆက်အစပ်ကင်းမဲ့မှုတွေ တိုးလာနေပါတယ်။

ဘေယွန့်တံတားလုပ်ငန်းစဉ်က တကယ်လို့ တစ်စုံတစ်ယောက် က အောက်ပါသုံးသပ်ချက် လမ်းကြောင်းတစ်ခု ဆွဲယူပိုင်ခွင့် အာဏာ သာရနေရင် အတိုချုပ်ပြီးသွားနိုင်တယ်။

“အိုး. သမိုင်းဝင်အဆောက်အအုံတွေကို ကွင်းဆင်းလေ့လာဖို့ မလိုအပ်ပါဘူး” ဒီလိုပြောပိုင်ခွင့်ရှိသူရယ်လို့ မရှိပါဘူး။

ခေတ်သစ်အစိုးရက ဥပဒေစက်ယန္တရား အမျိုးအစားတစ်မျိုးကို ဒီဇိုင်းထွင်ထားတယ်။ ဒီဇိုင်းကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးလုပ်ထားတာပါ။ အမှန်တော့ တီထွင်တဲ့ စက်ယန္တရားထဲက အဆိုးဆုံးတစ်ခုဖြစ်နေတာပါ။ ယင်း ရဲ့ အူတိုင်အမှားကြီးက လုပ်ရပ်ရဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ လူရဲ့ စီရင်ဆုံးဖြတ် ချက်မပါဘဲ ရွေးချယ်ချက်တွေလုပ်ဖို့ ယင်းက နှိုးဆွပေးနေတာပါ။

ဆုံးဖြတ်ချက်တွေက ဥပဒေလုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုနဲ့ အစားထိုးလုပ် ထားတာ ဖြစ်တယ်။ ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းတွေက ဥပဒေအစုအပေါင်း လုပ်နည်းလုပ်ထုံးတွေက ပြောတဲ့အတိုင်း လိုက်လုပ်နေရတယ်။

အစိုးရကို ဥပဒေဂီယာတွေ၊ ခြေနင်းအဖိတွေနဲ့ ဧရာမ စက်ယန္တရား ဘီလူးကြီးတစ်ကောင်နဲ့ တူတယ်လို့ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ ဥပဒေပြုခြင်း ကနေ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအသစ်တွေ ပရိုဂရမ်အသစ်တွေ ဖန်တီးရင်း ပိုကြီးမားလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့တာချင်း ခေတ်သစ်အစိုးရက တာဝန်ခံတွေရဲ့ လက်တွေ့အရ ခုတ်မောင်းတာ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။

“ဂျုံးပါပါဂျော်ဂျစ်” ဟာ ဘေယွန့်တံတားနဲ့ အတူ ထင်ရှားတဲ့ ပန်းတိုင်တွေကို ဟာကြူလီလောက် အားထုတ်မှုကြီးကြီးတွေနဲ့ လုပ်ရ တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း တာဝန်ခံအကြီးအကဲတွေ မဟုတ်ကြ ဘူး။ အစိုးရက စက်ယန္တရားသွားတဲ့အတိုင်း သွားကြတယ်။ ဥပဒေ အော်တိုပိုင်းလော့ပေါ်မှာ ရှေ့သို့ ဖြည်းဖြည်းလေး တွားသွားနေတယ်။

ကျွန်တော်တို့ ယုံကြည်ထားတာက အစိုးရရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ဟာ ဥပဒေရဲ့ အုပ်ချုပ်ခြင်း”လို့ သိထားတဲ့ဟာတွေနဲ့ လိုက်လျောညီထွေ ရှိရမယ်ဆိုတာပါပဲ။ ဒီဟာလာဟင်းလင်း အယူအဆက လွတ်လပ်တဲ့ လူ့အဖွဲ့ အစည်းတစ်ခုရဲ့ အခြေခံအနေနဲ့ တစ်ကမ္ဘာလုံးက သဘောထား ကြရတယ်။

“ဖရက်ဒရစ်ဟေယက်”က ခုလိုရေးခဲ့တယ်။

“အစိုးရက လုပ်ရပ်အားလုံးမှာ ကြေညာထားတဲ့ဥပဒေတွေနဲ့ ချည် နှောင်သင့်တယ်၊ မတိုင်ခင်ကပဲ ခိုင်မာသင့်တယ်၊ အာဏာပိုင်တွေကပေးထားတဲ့အခြေအနေတွေထဲမှာ သူတို့ရဲ့ စေးပိုင်တဲ့ပါဝါတွေ ဘယ်လို သုံးနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သင့်တော်တဲ့ သေချာမှုနဲ့အတူ၊ ကြိုမြင်ဖို့ဖြစ်နိုင်တဲ့ ဥပဒေတွေ ကြိုရှိထားရမယ်” ။

ပြည်သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ဆီ ဒီချဉ်းကပ်မှုကို သီအိုလိုဂျီကယ် သဘော တရားအရ ရိုသေမှုနဲ့ ဆက်ဆံရမယ်။ “ဗော်တဲယား” က အကြံပေးခဲ့ တယ်။ ဥပဒေမှန်သမျှအားလုံးက တညီတညာတည်း တိကျရှင်းလင်း နေပါစေ။ ဥပဒေတွေအနက် ကောက်ယူဖို့က ယင်းတို့ကိုပဲ အမြဲတစေ တိုက်စားနေတတ်ပါတယ်” လို

နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်တွေက အစိုးရရဲ့ ကျဆုံးမှုတွေအတွက် တခြားဘက်ကို အပြစ်ဖို့ရေးကိုပဲ သူတို့ဘဝတွေမှာ မြတ်နိုးဖက်တွယ် နေကြတယ်။ ဒီနေရာမှာတော့ သူတို့အားလုံး တစ်သဘောတည်း ညီနေ ကြလေရဲ့။

ယနေ့လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ သင်ပြဿနာတစ်ခုခု ရင်ဆိုင်ရရင် သင့် ကိုယ်သင် မေးကြည့်ပါ။ ဒါကိုဖြေရှင်းနိုင်မယ့် အာဏာပိုင်က ဘယ်သူ လဲ။ အဖြေက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးတဲ့။

 

                           အလိုအလျောက် ဥပဒေတွေက ပြည်သူတွေကို ကျဉ်းစေတယ်

အသေးစိတ် အလွတ်ကျက်မှု စနစ်တစ်ရပ်က အစိုးရအလုပ်တွေ ပိုကောင်းလာစေရမယ့်အစား ကျဆုံးမှုတွေပဲ ဖြစ်စေတယ်။ နယူးဂျာစီ အရာရှိတွေက ရေလျှံနေတဲ့ စမ်းချောင်းထဲက သစ်ပင်ကို ဆယ်တင်ဖို့ ၁၂ ရက်ကြာခဲ့သတဲ့လေ။

ဘတ်ဂျက်တွေက ထိန်းချုပ်မှုတွေ လွတ်ကုန်ရတာက၊ အစိုးရ အမှုဆောင်တွေက အဆုံးသတ်အပိုင်းတွေ တိတိကျကျ ရိတ်ပယ်နည်းနဲ့ ပျော့ပျောင်းညင်သာမှုတွေ ကင်းမဲ့နေတာကြောင့်ပါပဲ။ နယူးယော့ခ်ပြည်နယ် အုပ်ချုပ်ရေးမှူး “အင်ဒရူးကူအိုမို” ဟာ သူရွေးချယ်ခံရပြီး ခါစမှာပဲ လူငယ်ဆယ်ကျော်သက် လူပေလူလွင့်တွေ ထိန်းချုပ်ဖမ်းဆီး ထားရာ စင်တာတစ်ခု ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်သွားရလို့ သူ့မှာကုန်ကျငွေ ဒေါ်လာ သန်း ၅၀ တောင် စုမိဆောင်းမိ အမြတ်ထွက်သွားရတယ်။ ဘယ်တော့မှ ပြန်အသုံးပြုနိုင်မှာမဟုတ်တာ သေချာတဲ့စင်တာပါ။ ဝန်ထမ်းပေါင်း ဒါဇင်များစွာဟာ ဘာမှလုပ်စရာမရှိတော့ဘဲ အခွန်ပေး ဆောင်ရမှု ဒေါ်လာသန်းနဲ့ချီနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီစင်တာကို ပိတ်ပစ်ဖို့ တော့ ဘယ်သူမှ အာဏာမပိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေးမှူး တောင် ပိတ်မပစ်နိုင်ဘူး။ သမဂ္ဂဝန်ထမ်းတွေလုပ်နေတဲ့ ဘယ်နေရာ ဌာနမှ အနည်းဆုံးတစ်နှစ် နို့တစ်မပေးဘဲ ပိတ်လို့မရဘူးဆိုတဲ့ နယူး

ယော့ခ်ဥပဒေတစ်ခုက ရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့် အခွန်ပေးဆောင်ရမှု ဝင်ငွေ ပေါင်း ဒေါ်လာသန်း ၅ဝ ရှိသွားရတာပေါ့။ မိသားစုပေါင်း တစ်သောင်း ချင်းမှာ မိသားစုတစ်ခုအတွက် ဒေါ်လာ ၅ဝဝဝ ကျစီ ပေးနေတာဟာ ပြည်သူ့အကျိုးဘာမှမပါတဲ့ ဖြုန်းတီးမှုပါပဲ။

၁၉၆၆ မှာ၊ ကျန်းမာရေး ဂရုစိုက်မှုကို ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းပြီးတဲ့နောက် သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်မှု အစီအစဉ်ရဲ့ ဗိသုကာတွေက သူတို့လုပ်ငန်းလုပ်ပုံကိုင်ပုံတွေကို ကွင်းဆင်းစစ်ဆေးကြတယ်။ ဆရာဝန် တွေ၊ ဆေးရုံတွေက ဒီအစီအစဉ်အောက်မှာ သူတို့ရဲ့ လက်တွေ့ လမ်းညွှန် ချက်တွေကို ဝင်ငွေအများဆုံးရရှိရေးအတွက်ပဲ ပြောင်းနေကြတယ်။ ဝန်ဆောင်ပေးရမှုအတွက် အခကြေးငွေပေးရမယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံပေါ်မှာ တည်

ဆောက်နေတယ်။ စမ်းသပ်မှုအစီအစဉ်တွေ လုပ်ပေးပေမဲ့ ဆရာဝန်တွေ၊ ဆေးရုံတွေက လူနာတွေအပေါ်မှာ ကျသင့်ငွေတွေ ကြီးကြီးမားမား ယူနေ ကြတယ်။ ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းရေးဗိသုကာတွေက ချက်ချင်းပဲ ဘတ်ဂျက်ဝါး စားတဲ့ သားရဲကောင်ကြီးတွေ လုပ်စားကြတော့တယ်။

အရာရှိတွေက ပြည်သူ့ရန်ပုံငွေတွေ ပိုက်လိုင်းက ပုံအော စီးဆင်း လာတာတွေအပေါ် အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျသင့်ငွေတွေ ပိုပြကြတယ်။ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်မှုလုပ်ငန်းက အစိုးရရဲ့ ပြင်ဆင်ထောက်ပံ့သူတွေ ကြားမှာ ဗျူရိုကရက်တစ်ပုံစံ နွံဗွက်ထဲ ရုန်းကန်နေရပါတယ်။ ကျွမ်းကျင် သူတွေ လေ့လာတွေ့ရှိရတာက ဝန်ဆောင်ပေးမှုအတွက် အခကြေးငွေ ပေးရမယ်ဆိုတာကို စွန့်လွှတ်ပြီး ဆရာဝန်တွေ၊ လူနာတွေ၊ ပြည်သူတွေ အတွက် မက်လုံးပေးတာကို အလိုက်သင့်လုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒါလုပ်ဖို့ဥပဒေတွေနဲ့ ဆက်စပ်ထားမှုမရှိဘူး။

နှစ် ၅၀ ကြာတဲ့အခါ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်မှု (Medicare) လုပ်ငန်းနဲ့ အပေါင်းပါ Medicaid လုပ်ငန်းအစီအစဉ် ပါဝင်လာရာမှာ ကမ္ဘာ့အကျယ်ပြန့်ဆုံး အစီအစဉ်အဖြစ်နဲ့ ဖက်ဒရယ်ဘတ်ဂျက် တစ်ခု လုံးရဲ့ ၂၀%နီးပါး ကုန်ခန်းသွားပါတော့တယ်။ သမ္မတအိုဘားမား လက်ထက် ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်မှု လုပ်ငန်းခေါင်းဆောင် “ဒေါက်တာ ဒွန်ဘာဝတ်”က Medicareက နှစ်စဉ်ဒေါ်လာ ဘီလီယံ ၂၀၀ ဖြုန်းတီး ပစ်နေတယ်လို့ ခန့်မှန်းတယ်။ ဒါက ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် ဝန်ဆောင်မှု အတွက် အခပေးရမယ်ဆိုတဲ့ မက်လုံးနဲ့ ဝက်အူကျပ်ထားလို့ပါပဲ။ ကွန်ဂရက်မှာ ဥပဒေပြောင်းလဲဖို့ စွမ်းအားတန်ခိုးရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နိုင်ငံရေးက ဒါကိုမဖြစ်နိုင်အောင်လုပ်နေတယ်။

၂၀၁၀ ပြည့်နှစ်မှာ ကျန်းမာရေးအစီအစဉ်ကြီး သုံးမျိုး (Medicare, Medicaidą. Social Security) ocý:m os:37:Q$:08: တာတွေက ဖက်ဒရယ်အခွန်ဝင်ငွေရဲ့ ၇၀%အထိ ရှိတယ်။ ။

ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းတွေ လုပ်ဆောင်ချက်ကောင်းလို့ ရာထူးတိုးပေး တာမျိုးတွေက ဥပဒေဘောင်မဝင်ဘူး ဖြစ်နေရတယ်။ အလုပ်အကိုင် ခန့်ထားရေးကို ရေးဖြေစစ်မေးမှုတွေနဲ့ ပြည့်နေ