ကိုရွေး - ရန်ကုန်ကိုအလစ်မပေးနဲဒေလီယာကဗျာများ

                                      “အိပ်မက်ရိပ် ခုံတန်းလေးအား သတိရလျက်”

၁၇ နှစ်မြောက် စိတ်ကူးချိုချို အစီအစဉ်နဲ့ပေါ့လေ။ ကိုရွေး ရန်ကုန်ကို ပစ်မထားနဲ့ ဒေလီယာပေါ့လေ။

၂၀၀၀ ခုနှစ်ကျော်က သမိုင်းဖတ်စာ” မှာ တက်ကြွသော အနေ အေးအေး ကိုရွေး။ ဒီလောက်အေးပုံနဲ့ ကဗျာရေးရသလား လို့ ကျွန်တော် တွေးမိတဲ့ ကိုရွေး။ ကဗျာရေးရုံနဲ့ မပြီးဘူးလေ။ ကာကွယ်ရ တိုက် ခိုက်ရ ပြေးရ ထောင်နှုတ်ခမ်းနင်းရ။ ကဗျာဆရာကွ။ ပြောမယ့်သာပြောရ ခံဘက်က ချည်းပါပဲ။ ကဗျာဆရာကွ။ သခင်မျိုးဟေ့ တို့ဗမာ။ ကဗျာဆရာကွ။ ခုတော့ ရန်ကုန်ကို အလစ်မပေးနဲ့ ဒေလီယာ ကိုရွေးကွ။

မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်လိုက်ရင် မင်းရပ်ကွက်ကို ခြံစည်းရိုးခတ်သွားမယ် တံတိုင်းပတ်သွားမယ် ရန်ကုန်ကို အလစ်မပေးနဲ့။ မကျိုးမကြေ အိမ်ပြန်ရောက်ဖို့ မကျိန်းသေ ချထားတဲ့ခြေ မရွှေ့ လိုက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့တန်း မလွှတ်လိုက်နဲ့ နောက်တစ်ခါ ပြန်ရဖို့ဟာ မသေချာ။

ရန်ကုန်ဟာ တရုတ်စကား သင်နေရပြီ။

ရွှေတိဂုံဘုရားကို နဂါးပတ်မယ့်ကိန်း မြင်နေရပြီ။

အဲသလိုပေါ့ လေ ရန်ကုန်ပါ။ ကိုရွေးတို့ ဖြတ်သန်းနေရတဲ့ ရန်ကုန်ပါ။ နိုင်ငံတော် ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေးခေတ်ကစတဲ့ ရန်ကုန်ပါ ဗားတော့ဗရက် ကဗျာများကို သတိရစေတဲ့ ရန်ကုန်ပါ။

၂၀၁၅-၂၀၁၆ မှာ နိုင်ငံရေးရည်ရွယ်ချက် အပြည့်ကဗျာစာအုပ် များ ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ အောင်ခင်မြင့်၊ မောင်ဒေး၊ မြေမှုန်လွင်၊ တစ်ပါတည်း ပုံသဏ္ဌာန်များပါ စမ်းသပ်ခဲ့ပြီး လီလီပန်းများ ၂ ကြောင်း ၁ ပိုဒ် အတိ အကျ ဖွဲ့ သွားပါတယ်။

အဲသလိုမှ ကိုရွေးကတော့ ချောင်ချိလွတ်လပ်တဲ့ဟန် အသုံးပြုပြီး ခေတ်ပြိုင်လူငယ်ကဗျာဆရာတို့ရဲ့ အပြည့်ကြီးအသိပ်ကြီးကို ဖြည်လျော့ သွားတော့ ဖတ်ရတာ မြန်လို့ ရသွားပါတယ်။ ။

ကဗျာကိုလည်း တစ်ပြိုင်တည်း ဝင်တွေးသွားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ခေတ်ပြိုင်လူငယ်များ အထူးဝေဖန် စဉ်းစားပါတယ်။ ကိုရွေး ကဗျာဘက် သွားကြပါမယ်။ ပုဒ်ရေ ၁ဝဝ နီးနီးပါ။ အဲဒီမှာ ရန်ကုန်မှာ ခေတ်ကြီးမှာ အလုံ အလုံအောင်ဇေယျလမ်း ကျောက်တံတား ညီမလေး တင်တင်ဝင်း ဖြူနှင်းထွေး မအေးဆေး ဂူချီ ညီလေး ဒေလီယာ စိန်နဲ့မြ မွေ့ရာကြီး လက်ပံတောင်းတောင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသစ်ပင် ဘူငယ်လမ်း ပုံပြင် ထဲကတိုင်းပြည် ဇန်နူး ဘန်ဂွါ ကျေးဇူးရှင် မိဘပြည်သူများခင်ဗျား။ အပုဒ် ၁ဝဝ မဟုတ်ပါ၊ စာမျက်နှာ ၁ဝဝ နီးနီး။

ဒီနေ့တော့ လက်စသတ်ချင်ပါတယ်။ ကဗျာနည်းနည်း ကြဲဖြန့်ချင်ပါတယ်။ တထိတ်ထိတ်ကဗျာတဲ့ ။ အမုန်းဓားကို နှလုံးသားနဲ့ ထောက်ပြီး ကွေးနေတာဆိုတော့

အမုန်းဓားကို နှလုံးသားနဲ့ ထောက်ပြီး ကွေးနေတာဆိုတော့ ကိုယ့်အိမ်ထဲ သူခိုးဝင်ရင် အိမ်ရှင်အရေးယူခံရတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ ငါတို့ သွက်သွက်လျှောက်မှဖြစ်မယ် ကိုယ့်အိမ်ထဲကိုယ်နေရင်း နှစ်ခြောက်ဆယ် ကြို အရောင်းခံလိုက်ရတဲ့ သန်းခြောက်ဆယ်လည်း ရှိခဲ့ပြီ။

အဲသလိုနဲ့ ကဗျာဖတ်သူများ ကဗျာမှာ ဝါးလုံးကွဲရယ်ရတဲ့ ကဗျာ ကို အားပါးတရ ဖတ်ဖူးပါလိမ့်မယ်။

တဝါးဝါးတဟားဟား၊ ပုံပြင်ထဲက ဟာသတိုင်းပြည်တဲ့။ အားရပါးရ ရယ်လိုက်ကြပါတော့။ ။

ဒါပေမဲ့လည်းနဲ့ ပါဝင်ရေးသားပြီးတဲ့အခါ ကျွန်တော်တို့တိုင်း ပြည် ပြန်လည် အညွန့်လူရေး ဒီကဗျာစာအုပ် ရန်ကုန်ကို အလစ်မပေးနဲ့။

ဖြည့်စွမ်းနိုင်စွမ်း တစ်တပ်တစ်အား ယ်။ ပုဒ်ပါရှိပါကြောင်း ကျွန်တော် ယုံကြည်ပါကြောင်း။

အိပ်မက်ရိပ်ခုံတန်းလေးအား သတိရလျက်။

                                                                      အောင်ချိမ့်

 

လက်ဆောင်

ဗမာပြည်

မင်းအတွက်

 ငါ့အသက်နဲ့ ဝယ်ထားတဲ့လွတ်လပ်ရေး

လက်ဆောင်ပေးလိုက်သည်၊

အဲဒီနေ့ကစ ငါတို့ ပြက္ခဒိန်မှာ သူ့ နာမည်နဲ့ ပန်းတစ်ပွင့် ရဲရဲတောက်ပွင့်နေပါတော့သည်။ ။

[ အာဇာနည်နေ့များ ... သို့ ]

၈-၄-၂၀၁၃

 

ရန်ကုန်ကိုအလစ်မပေးနဲ့

ရန်ကုန်မှာမင်း

အရိပ်ခိုခဲ့ဖူးတဲ့သစ်ပင်ကြီးမရှိတော့ဘူး

အထင်ကရဖြစ်ခဲ့တဲ့အဆောက်အဦကြီးမရှိတော့ဘူး

ငါတို့ ဆော့ကစားခဲ့တဲ့ဘောလုံးကွင်းကြီးထဲမှာ

ကွန်ဒိုမှိုပွင့်ကြီးတွေထိုးထွက်လာပြီ

လမ်းပေါ်မှာကားတွေကျပ်နေရုံမက

ဘုရားပေါ်မှာလည်းဘုရားတွေကျပ်နေတာပဲသူငယ်ချင်း

ရန်ကုန်ကိုအလစ်ပေးလို့မရတော့ဘူး

ဘယ်သူတွေပေးလို့ဘယ်သူတွေမှန်းမသိတဲ့နေရာတွေမှာ

တံတိုင်းအမြင့်ကြီးတွေခတ်လို့ ပွဲတော်ကြီးတွေကျင်းပလို့

လင်းတဆွဲကဲ့အသားတုံးလို ရန်ကုန်ဟာ

အပိုင်းပိုင်းအတစ်တစ်ပဲ

အသားသည်ရဲ့ စဉ့်တီတုံးပေါ်မှာ

 ရန်ကုန်ဟာ ထခုန်နေတယ်

လူလူချင်းအမဲလိုက်တာလည်းရန်ကုန်ပဲ

လူလူချင်းအစာခွံ့တာလည်းရန်ကုန်ပဲ

ရန်ကုန်ကိုအလစ်မပေးနဲ့

မျက်တောင်တစ်ချက်ခတ်လိုက်ရင်

မင်းရပ်ကွက်ကို ခြံစည်းရိုးခတ်သွားမယ့်တံတိုင်းပတ်သွားမယ်

ရန်ကုန်ကိုအလစ်မပေးနဲ့.....

 

ရန်ကုန်ဟာခဏခဏဆန္ဒပြတယ်

ရန်ကုန်ဟာခဏခဏ မီးပျက်တယ်

ရန်ကုန်ကိုဟက်တက်ကွဲနေတဲ့မျက်နှာနဲ့

လက်ပံတောင်းတောင်ရောက်လာတယ်

ရန်ကုန်ကိုအသက်ငင်နေတဲ့ဧရာဝတီရောက်လာတယ်

 ရန်ကုန်ကိုအဓမ္မအသိမ်းခံရတဲ့လယ်ယာမြေတွေရောက်လာတယ်

ရန်ကုန်ကိုမငြိမ်းချမ်းသေးတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးတွေရောက်လာတယ်

လူတွေရဲ့ အပူတွေဟာ ဆူးလေဘုရားဆီစီးဆင်းသွားတယ်

ရန်ကုန်ဟာ မှော်ဆရာရဲ့ ပဝါလို တစ်ချက်ခါလိုက်ရင်

 ချိုးဖြူငှက်တွေထပျံသွားတယ်

တစ်ချက်ခါလိုက်ရင် သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ဖြာဆင်းသွားတယ်

ရန်ကုန်ဟာခေတ်မီတယ်ဆိုပဲ

 ရန်ကုန်ဟာခေတ်ကျော်တယ်ဆိုပဲ

ရန်ကုန်ဟာခေတ်လွန်တယ်ဆိုပဲ ကြည့်

ရန်ကုန်ဟာစကတ်အတိုကိုထပ်ဖြတ်ပြီးခွဲထားတော့ ရင်လေးပေမယ့်မိတယ်။

 

 

မြို့ပြစီမံကိန်းမှာ လယ်ကွက်တွေက ရွှေထွက်သတဲ့

ရွှံ့တွေ ဗွက်တွေ လယ်ကွက်တွေကြား

ပေါက်ဖော်တွေ ရှော့ပင်းထွက်သတဲ့

နှစ်စဉ်ဝင်လာတဲ့ငွေမည်းတွေက ရွှေခဲတွေဖြစ်သွားသတဲ့

 လယ်မြေမရှိတဲ့လယ်သမားတွေများများလာတယ်

လယ်သမားမရှိတဲ့လယ်မြေတွေများများလာတယ်

 သတိထားတဲ့ကြားက ရန်ကုန်ဟာသတိလွတ်လွတ်သွားတယ်

ရောင်းလို့ရတာ အကုန်ရောင်းပြီး

စားလို့ရတာအကုန်စားတဲ့စီမံကိန်းမှာ

ရန်ကုန်ဟာ

မျက်လှည့်ဆရာရဲ့ ဗုံပေါ်ကဖုန်တွေလိုတုန်ခါနေရှာပေါ့။

          ရန်ကုန်ကို အလစ်မပေးနဲ့(၃)

ဆွဲထားတဲ့ကြားကခွဲသွားမလို့လားရန်ကုန်

တင်းတင်းဆုပ်ထားတဲ့ကြားက

 ရန်ကုန်ဟာ ရုန်းကန်ပြီးထွက်နေပြီ

အိမ်ရှင်ကိုဧည့်သည်ကအပိုင်ဝယ်နေပြီ

ရန်ကုန်ဟာတရုတ်စကားသင်နေရပြီ

ရွှေတိဂုံဘုရားကိုနဂါးပတ်မယ့်ကိန်းမြင်နေရပြီ

ရန်ကုန်ဟာ သမင်ကိုမြေခွေးဝိုင်းသလို

တောင်ကဆွဲလိုက် မြောက်ကဆွဲလိုက်

တစ်စစီဆွဲဖြဲခံနေရပြီ

ရန်ကုန်ကို အသားထဲကလောက်တွေဝိုင်းကိုက်နေပြီ

ရန်ကုန်ကို အတွင်းထဲကခြတွေလှိုက်စားနေပြီ

ရန်ကုန်ဟာ နဂါးခေါင်းဓားစက်ရှေ့မှာအငွေ့တထောင်းထောင်းထနေပြီ

ရန်ကုန်သားတွေ ကို လေပွေထဲကဖုန်တွေလို

လည်ရင်းလည်ရင်းလွင့်မှန်းမသိလွင့်နေပြီ

 မုန်တိုင်းထဲကသစ်ရွက်လိုစုတ်ပြတ်သတ်နေပြီ

မန္တလေးရေ ရန်ကုန်ကိုလည်း ရန်သူတွေသေနတ်မဖောက်ဘဲသိမ်းနေပြီ။ ။

 

 

 

အောင်ဇေယျလမ်းထိပ်မှာ ညခုနစ်နာရီခွဲမှာ

 

ဒီနေ့ပြတ်ကျတဲ့ဓာတ်ကြိုးက

မနေ့ကပြတ်ကျတဲ့ဓာတ်ကြိုး

ဒီနေ့ဖြတ်လျှောက်တဲ့လူတွေက

မနေ့ကဖြတ်လျှောက်တဲ့လူတွေ

ကံဆိုးသူလင်မယား

ဖုတ်ခနဲလဲကျသွားတဲ့ယောက်ျား

ဖျတ်ခနဲလှမ်းဆွဲလိုက်တဲ့မိန်းမ၊

သူ့လက်ထဲပါလာတဲ့သံယောဇဉ်ကြိုးစက

 ဗို့အားအပြည့် ကူမရ ကယ်မရ

အမှောင်နဲ့လောင်ကျွမ်းနေသူနှစ်ဦး

အောင်ဇေယျလမ်းထိပ်မှာ ညခုနစ်နာရီခွဲမှာ •••

ကူးတို့ဆိပ်မှာ မြို့အိတ်ဖွင့်လိုက်သလို

ကောလာဟလက ကာယကံရှင်ကိုတောင်ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားစေတယ်

ဆိုက်ကားသမားလေးဓာတ်လိုက်လို့တဲ့

သစ်စက်ကလုံခြုံရေးဆိုလား

ဟိုဘက်ကမ်းကလက်လုပ်လက်စားတဲ့

အရက်သမားတစ်ယောက်ပါဗျာ....