ကိုတာ - ဖြန့်ထွက်တွေးခြင်းနှင့် အခြားစာတမ်းများ

ပါရဂူ၏ အမှာစကား

ရှေးဟောင်းအယူအဆ၊ ရှေးဟောင်းတွေးအခေါ်ကို ဖက်တွယ်ထားသူ နှင့် အသစ်အသစ်ပြောင်းလဲ တိုးတက်လာသော အယူအဆ၊ အတွေး အခေါ် တို့ကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု လက်ခံသောသူနှစ်ဦး၏ ခြားနားချက် ကို ဗုဒ္ဓက ဥပမာပြ၍ ဤသို့ဟောကြားထားတော်မူသည်။

“မြက်ပုံနှစ်ပုံကို တွေ့ကြသောခရီးသွားနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်တစ်ပုံ ကောက်ယူသွားကြသည်။ ခရီးအတန်ငယ် သွားမိ သောအခါ လမ်းတွင် “ဝါဂွမ်းပုံနှစ်ပုံ” တွေ့ကြပြန်သည်။ မြက်ပုံကို ထားခဲ့ပြီး ဝါဂွမ်းပုံကို ယူဆောင်သွားခြင်းသည်သာလျှင် ခရီးသွားနှစ်ယောက်အတွက် လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်သော အလုပ်ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ခရီးသွားနှစ်ဦးအနက် တစ်ဦးက “ငါ ဒီခရီး ဒီလမ်းအထိ သယ်ဆောင်လာခဲ့ရတဲ့မြက်ကို ထားပစ်ခဲ့နိုင်ဘူး” ဟုပြောသည်။ ဒုတိယ လူက ခေတ်မီသည်။ ပစ္စည်းဝတ္ထု၏ တန်ဖိုးကို အကဲဖြတ်တတ်သည်။ အဟောင်းကိုဖက်တွယ်မထားပေ။ တိုးတက်ဆန်းသစ်သော အမြင် ရှိသည်။ မြက်ပုံကို ချထားခဲ့ပြီး ဝါဂွမ်းပုံကို သယ်ဆောင်သွားသည်။

ရှေ့ခရီး ခပ်လှမ်းလှမ်း ရောက်သွားသောအခါ သိုးမွေးပုံ ကို တွေ့ကြပြန်သည်။ ပထမလူက ဝါဂွမ်းပုံကို တွေ့ပေမယ့် “မြက်”နဲ့“ဝါဂွမ်း” ကိုမလဲဘဲ မြက်ပုံကိုပဲ ငါ ဒီနေရာအထိ သယ်ဆောင်လာခဲ့တယ်။ ဒီနေရာအထိ ကြိုးစားပမ်းစား သယ်ဆောင်လာခဲ့တဲ့ မြက်ပုံကို ထားခဲ့ပြီး ယခုအသစ်တွေ့ရတဲ့ သိုးမွေးပုံကို ဘာကြောင့် သယ်ဆောင် သွားရမှာလဲ ဟုပြောလျက် သူ့ပခုံးပေါ်က ရှိရင်းစွဲ မြက်ပုံကိုပင် ဆက်လက်သယ်ဆောင်သွားသည်။ ဒုတိယလူကမူ တန်ခုထက်တစ်ခု တန်ဖိုးမြင့်သော အရာဝတ္ထုများကိုသာ တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပြောင်းလဲ သယ်ဆောင်သွားသည်။

ယနေ့အထိ “ဓမ္မ” ဟူ၍ ထင်မှတ်ယူဆလာခဲ့သော အရာ ဝတ္ထုသည် ရှေးကနှင့်မတူ ထူးခြားလာခဲ့ပြီဖြစ်သည့် အခြေအနေ၌ “အဓမ္မ” ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ ယနေ့အထိ “အကောင်း” ဟူ၍ ထင်မှတ်ယူဆလာခဲ့သောအရာဝတ္ထုသည် ပြောင်းလဲလာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည့် ယခုပစ္စုပ္ပန်အခြေအနေ၌ `အညံ့” ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။

ထို့ကြောင့် ဗုဒ္ဓက “ကုလ္လူပမံ ဝေါ ဘိက္ခဝေ ဓမ္မံ ဒေသေ ဿာမိ နိဿရဏတ္ထာယ နော ဂဟဏတ္ထာယ ဓမ္မာပိ ပဟာတဗ္ဗာ ပဂေဝ အဓမ္မ” ဟူ၍ ပြောကြားထားတော်မူခြင်းဖြစ်သည်။

အနက်အဓိပ္ပာယ်ကား “ရဟန်းတို့၊ ငါသည် ဓမ္မကို ဖောင် ကဲ့သို့ သဘောထားရမည်ဟု ဟောကြား၏။ ဖောင်သည် တစ်ဖက်ကမ်း ကူးရန်အတွက်ဖြစ်၏။ ဖက်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ထားရန်အတွက် မဟုတ်ပေ။ ထိုနည်းအတိုင်းပင် ဓမ္မသည်လည်း လွတ်မြောက်ငြိမ်းချမ်းမှု ရရန်အတွက်ဖြစ်၏။ ဖက်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ထားရန်အတွက် မဟုတ် ပေ။ “ဓမ္မ” သည်ပင်လျှင် ဖက်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ထားအပ်သည့် အရာ မဟုတ်လျှင် “အဓမ္မ” အတွက်မှာမူ ပြောစရာ ဘယ်မှာ လိုတော့ မည်နည်း” ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။

ကမ္ဘာလောကသည် အမြဲမပြတ် ပြောင်းလဲနေသည်။ နာမ် တရား ရုပ်တရားများသည် “ခဏိက” တရားများ ဖြစ်ကြသည်။ တစ်ခဏပြီး တစ်ခဏ ပြောင်းလဲနေကြသည်။ သမိုင်းခေတ်များ လည်း တစ်ခေတ်ပြီးတစ်ခေတ် ရွေ့လျားနေသည်။ လူတို့၏ အတွေး အခေါ်များလည်း တစ်ချိန်နှင့်တစ်ချိန် မတူတော့ပေ။ အတိတ်က အတွေးအခေါ်ဟောင်းများသည် အတိတ်တွင် ကျန်ခဲ့ပြီ။ ပစ္စုပ္ပန်သည် အတွေးအခေါ်သစ်များကို မွေးထုတ်ထားပြီ။ ။

ဒါဝင်သည် ရှေးဟောင်းအယူအဆလမ်းမှ ခွဲလျက် တစ်စ တစ်စ တိုးတက်ပြောင်းလဲလာခြင်း “အီဗေါလျူရှင်း” အယူအဆသစ် ကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ပြီ။ ကိုပါနိကပ်၊ ကက်ပလာ၊ ဂါလစ်လိယိုတို့သည်ကမ္ဘာက နေကိုပတ်သည်ဟူသော `ကိုပါနိကန်” အယူအဆသစ်ကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ကြပြီ။ နယူတန်သည် 'Law of gravitation' ခေါ် ပထဝီမြေကြီး၏ ဆွဲအား “အာကဎုနသတ္တိ” သဘောကို ပြည်သူ့ ရှေ့မှောက်ချပြခဲ့ပြီ။

ခေတ်ဟောင်းတွေ ကုန်ဆုံးကျော်လွန် သွားကြပြီ။ ခေတ် ဟောင်းများ၏ နေရာတွင် ခေတ်သစ်တွေ အစားထိုး ပေါ်လာကြပြီ။ အတွေးအခေါ် အယူအဆဟောင်းများ၏ နေရာတွင် အတွေးအခေါ် အယူအဆ အသစ်များ အစားထိုး ပေါ်ပေါက်လာကြပြီ။ ယခု မျက်မှောက်ခေတ်၌ သိပ္ပံပညာရှင်များနှင့် အတွေးအခေါ်ပညာရှင်များ သည် အရာဝတ္ထုတစ်ခုခုကို ရှေးဟောင်းစဉ်လာ တွေးရိုးတွေးစဉ် နည်းမျိုးဖြင့် မတွေးတော့ဘဲ၊ အတိတ်ကတွေးနည်းမျိုးဖြင့် မတွေးတော့ဘဲ နည်းသစ်ထွင်လျက် တွေးတောလာကြသည်။ ဤစာအုပ် ရေးသူ၏ စကားလုံးဖြင့် ပြောရလျှင် “ဖြန့်ထွက်တွေးသော”(Lateral thinking) နည်းဖြင့် တွေးတောလာကြသည်။ ။

ဤစာအုပ်၌ စာရေးဆရာသည် ရှေးဟောင်းစဉ်လာ တွေးရိုး တွေးစဉ် နည်းများနှင့်မတူ ကွဲပြားခြားနားသော အတွေးသစ် အမြင်သစ်များကို သို့မဟုတ် ဖြန့်ထွက်တွေးခြင်းများကို မြန်မာ စာဖတ်ပရိသတ်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးထားသည်။ “မြက်” နှင့် “ဝါဂွမ်း” သို့မဟုတ် “သိုးမွေး” ၏ ခြားနားချက်ကို တင်ပြထားသည်။ “မြက်ပုံ”ကို ထမ်းပိုးသယ်ဆောင်သွားမည်လား။ သို့မဟုတ် “ဝါဂွမ်းပုံ ́၊ ထိုမှတစ်ဆင့်တက်လျက် “သိုးမွေးပုံ”ကို ထမ်းပိုးသယ်ဆောင်သွား မည်လား။ ဤစာအုပ်ဖတ်သူ၏ ဦးနှောက်တွင် ပြဿနာတစ်ရပ် တံခါးလာခေါက်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ရပေသည်။

ပါရဂူ

၂၈၊ ၁ဝ၊ ၉၆

စာရေးခြင်းအကြောင်း

“ကျွန်တော် စာဖတ်ဝါသနာ ပါ,ပါသည်။ ‘အရသာရှိသောစာများ တစ်ခါတစ်ရံ ဖတ်ရပါသည်။ “အကျိုးကျေးဇူးများသောစာများ’လည်း ဖတ်ရပါသည်။

အရသာရှိသော အကျိုးကျေးဇူးများသော စာများအား မြန်မာပြည်သား၊ အများတကာအား ဝေငှချင်ပါသည်။ ဝေငှခြင်း သည် ကောင်းသောကိစ္စ ဖြစ်ပါသည်။ ။

ထို့ကြောင့် ဖတ်ရသမျှသော စာများထဲမှ အရသာရှိသော၊ ကျေးဇူးများသောစာများကို စုထားသောစာအဖြစ် ဤစာအုပ်ကို ထုတ်ဝေပါသည်။

-စာများကို အသစ်၊ အဟောင်းဟူ၍ မခွဲခြားပါ။

-သုတ၊ အနုပညာ၊ စီးပွားရေး၊ ဘာသာရေး၊ လူမှုရေး ဟူသော ဘောင်များဖြင့် အနုပညာစာစောင်၊ စီးပွားရေးစာစောင် စသည်ဖြင့် ကန့်သတ်မထားပါ။ ။

-မြန်မာဘာသာဖြင့် စာများလည်းပါ။ အင်္ဂလိပ်ဘာသာ ဖြင့် စာများလည်း ပါပါလိမ့်မည်။ ။

တတ်နိုင်သမျှ လွတ်လွတ်လပ်လပ်၊ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဖြစ်စေလိုသော ရည်ရွယ်ချက်ထား၍ ဖြစ်ပါသည်။

'မဟာရှုမြင်ကွင်း”ကို ကြည့်လိုက်ရသော၊ ပေါ့ပါးလွတ် မြောက်သော ခံစားမှုမျိုးရပါစေဟူ၍ အသိဉာဏ်ကို လမ်းညွှန်သော၊ အတွေးကို ကျယ်ပြန့်စေသောစာများကို ကြိုးစား၍ ရွေးချယ်တင်ဆက် ပါသည်။

စီစဉ်သူများ

အထက်ပါစာပိုဒ်မှာ ၁၉၉၄ ခုနှစ်ကုန်၌ ကျွန်တော် ရေးသား ထားသော စာပိုဒ်လေး ဖြစ်ပါသည်။ သင့်ဘဝ ကိုတင်မောင်သန်းနှင့် ဆရာမောင်ပေါ်ထွန်းနှင့် သုံးလတစ်ကြိမ်ထုတ် ဂျာနယ်တစ်စောင် ထုတ်ဝေကြအံ့ဟု ရည်စူး၍ ရေးသားထားသော အမှာစာဖြစ်ပါသည်။ “အရသာရှိသော၊ အကျိုးရှိသောစာများ’ထည့်ရန်မှာ ထိုဂျာနယ်၏မူ ဖြစ်ပါသည်။

“အရသာရှိသောစာ ́ကို ရှင်လင်းရန် လိုပါသည်။ ကျွန်တော့် မှာ နှဲဆရာကြီး စိန်မြရှင်ဟူသော မိတ်ဆွေတစ်ဦး ရှိပါသည်။ ဦးစိန်မြရှင်က မုံရွေးက ကျွန်တော့်အိမ်မှာ “ဆရာတာရဲ့ ဆန်းအောင် တီးရတာက သိပ်မခက်ဘူးဗျ။ ကောင်းအောင်တီးရတာကျတော့ အဆန်းအသစ်တီးရတာထက် ပိုခက်တယ်။ အရသာရှိအောင် တီးတာ ကျတော့ အခက်ဆုံးပဲဗျ "ဟု ပြောပါသည်။ ထိုသို့သော အရသာရှိသည့် စာမျိုးကို ဝေငှချင်ပါသည်။ ။

‘အကျိုးရှိသောစာ ́ကိုမူ ရှင်းလင်းရန် လိုအပ်မည် မဟုတ် ပါ။

လက်ဘက်ရည်ဝိုင်း ၃-၄ ဝိုင်းခန့် ဆွေးနွေးပြီး အလုပ်ဖြစ် ရန် စိုင်းပြင်းခဲ့သော်လည်း ထိုဂျာနယ် မထွက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။ သင့်ဘဝမောင်ဖိုးတင်က ထိုဂျာနယ်မျိုး ကြာကြာအသက်ရှည်နိုင် မည်ဟု မယုံကြည်ခဲ့ပါ။ ဆရာပေါ်ကလည်း မအားလပ်၍ သူအယ်ဒီတာ မလုပ်တော့ဟု ငြင်းပါသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ယခင်က အကယ်ဒမစ်စာများ ဖတ်ရှုခြင်းမှ ကျော်လွန်၍ အခြားစာများကို ကြိုးစား ဖတ်လာမိပါသည်။ ကောင်းနိုးရာရာ ဂီတအကြောင်း၊ ဟာသအကြောင်း၊ ပန်းချီအကြောင်း၊ ဗိသုကာအကြောင်း၊ သတင်းပညာ အကြောင်း၊ စီမံခန့်ခွဲမှုပညာအကြောင်း “ဖြတ်၊ ညှပ်၊ ကပ်” အနည်းအကျဉ်းလည်း လုပ်မိပါသည်။

ဥပမာပေးရလျှင် “နောင်”၏ “မနက်ဖြန်အတွက် လှလက် ဆောင်”ကို ကျွန်တော် ကူးထား