ဦးသော်ဇင် - မြတ်စွာဘုရား၏ဥဒါန်းစကားများ

၁။ ဗောဓိဝင်

၁-ပထမ ဗောဓိသုတ်

အကျွန်ုပ်သည် ဤသို့ ကြားနာခဲ့ရပါသည်။

အခါတစ်ပါး မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူစ ဥရု ဝေလတော နေရဉ္ဇရာ မြစ်ကမ်းနား ဗောဓိပင်အနီး၌ နေတော်မူ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး တင်ပျဉ်ခွေကာ ဝိမုတ္တိသုခ ခံစားလျက် တစ်ထိုင်တည်း နေတော်မူ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုခုနစ်ရက်ကို လွန်သဖြင့် ထိုသမာဓိမှ ထတော်မူ၍ ညဉ့်၏ ပထမယံပတ်လုံး ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ် တရားကို အနုလုံအားဖြင့် ကောင်းစွာ နှလုံးသွင်းတော်မူ၏။

ဤအကြောင်းတရား ဖြစ်လတ်သော် ဤအကျိုးတရား ဖြစ် ၏။ ဤအကြောင်းတရား ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးတရား ဖြစ် ပေါ်လာ၏။ ယင်းအကြောင်း အကျိုး တို့ကား

မသိမှု အဝိဇ္ဇာကြောင့် ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့ ဖြစ်ကုန်၏။ ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့ကြောင့် ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ဖြစ်၏။ ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ကြောင့် နာမ်ရုပ် ဖြစ်၏။

နာမ်ရုပ်ကြောင့် အာယတန ခြောက်ပါး (သဠာယတန) ဖြစ်၏။

အာယတန ခြောက်ပါးကြောင့် တွေ့ထိမှု ဖဿ ဖြစ်၏။ တွေ့ထိမှု ဖဿကြောင့် ခံစားမှု ဝေဒနာ ဖြစ်၏။ ခံစားမှု ဝေဒနာကြောင့် တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာ ဖြစ်၏။ တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာကြောင့် စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန် ဖြစ်၏။ စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန်ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ဘဝ ဖြစ်၏။ ဖြစ်ကြောင်း ဘာကြောင့် ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိ ဖြစ်၏။

ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိကြောင့် အိုမှု ဇရာ၊ သေမှု မရဏ၊ စိုးရိမ် မှု သောက၊ ငိုကြွေးမှု ပရိဒေဝ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲမှု ဒုက္ခ၊ စိတ်ဆင်းရဲမှု ဒေါမနဿ၊ ပြင်းစွာ ပင်ပန်းမှု ဥပါယာသတို့ ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏။

ဤသို့လျှင် အလုံးစုံသော ဤဆင်းရဲအစုသည် ဖြစ်ပွား၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ် သဘောကို သိတော်မူ၍ ထိုသိသော အချိန်၌ ဤဥဒါန်းကို ကျူးရင့်တော်မူ၏-

အကြင်အခါ ကိလေသာကို ပူပန်စေတတ် သော၊ လုံ့လရှိသော မကောင်းမှုကို ရှို့မြိုက်တတ် သော၊ မကောင်းမှုမှ အပပြုပြီးသော ဗြာဟ္မဏအား စင်စစ်အားဖြင့် တရားတို့သည် ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ် လာကုန်၏။ ထိုအခါ အကြောင်းနှင့်တကွ တရား ကို အပြားအားဖြင့် သိသောကြောင့် ထို မကောင်း မှုမှ အပပြုပြီးသော ဗြာဟ္မဏအား ယုံမှားခြင်း အားလုံးတို့သည် ကင်းပျောက်ကုန်၏။

၂-ဒုတိယ ဗောဓိသုတ်

အခါတစ်ပါး မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူစ ဥရုဝေလ တော နေရဉ္ဇရာ မြစ်ကမ်းနား ဗောဓိပင် အနီး၌ နေတော်မူ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး တင်ပျဉ်ခွေကာ ဝိမုတ္တိ သုခ ခံစားလျက် တစ်ထိုင်တည်း နေတော်မူ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာ ဘုရားသည် ထိုခုနစ်ရက်ကို လွန်သဖြင့် ထိုသမာဓိမှ ထတော်မူ၍ ညဉ့်၏ မဇ္ဈိမယံပတ်လုံး ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် တရားကို ပဋိလုံအားဖြင့် ကောင်းစွာ နှလုံးသွင်းတော်မူ၏။

ဤအကြောင်းအရာ မဖြစ်လတ်သော် ဤအကျိုးတရား မဖြစ်။ ဤအကြောင်းတရား ချုပ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးတရား ချုပ်၏။ ယင်းအကြောင်း အကျိုးတို့ ချုပ်ပုံကား-

မသိမှု အဝိဇ္ဇာ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရ ချုပ်၏။

ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ် ချုပ်၏။

ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ် ချုပ်ခြင်းကြောင့် နာမ်ရုပ် ချုပ်၏။

နာမ်ရုပ် ချုပ်ခြင်းကြောင့် အာယတန ခြောက်ပါး (သဠာ ယတန) ချုပ်၏။

အာယတန ခြောက်ပါး ချုပ်ခြင်းကြောင့် တွေ့ထိမှု ဖဿ ချုပ်၏။

တွေ့ထိမှု ဖဿ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ခံစားမှု ဝေဒနာ ချုပ်၏။ ခံစားမှု ဝေဒနာ ချုပ်ခြင်းကြောင့် တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာချုပ်၏။

တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာ ချုပ်ခြင်းကြောင့် စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန် ချုပ်၏။

စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန် ချုပ်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ဘဝ ချုပ်၏။

ဖြစ်ကြောင်း ဘဝ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိ ချုပ်၏။

ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိ ချုပ်ခြင်းကြောင့် အိုမှု ဇရာ၊ သေမှု မရဏ၊ စိုးရိမ်မှု သောက၊ ငိုကြွေးမှု ပရိဒေဝ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲမှု ဒုက္ခ၊ စိတ်ဆင်းရဲမှု ဒေါမနဿ၊ ပြင်းစွာ ပင်ပန်းမှု ဥပါယာသတို့ ချုပ် ကုန်၏။

ဤသို့လျှင် အလုံးစုံသော ဤဆင်းရဲအစုသည် ချုပ်ပျောက်၏။

ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤသဘောကို သိတော်မူ၍ ထိုသိသော အချိန်၌ ဤဥဒါန်းကို ကျူးရင့်တော်မူ၏-

အကြင်အခါ ကိလေသာကို ပူပန်စေတတ် သော၊ လုံ့လရှိသော မကောင်းမှုကို ရှို့ကြိုက်တတ် သော၊ မကောင်းမှုမှ အပပြုပြီးသော ဗြာဟ္မဏအား စင်စစ်အားဖြင့် တရားတို့သည် ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ် လာကုန်၏။ ထိုအခါ အဝိဇ္ဇာ စသော အကြောင်း တရားတို့၏ကုန်ရာ နိဗ္ဗာန်ကို သိသောကြောင့် ထို မကောင်းမှုမှ အပပြုပြီးသော ဗြာဟ္မဏအား ယုံမှား ခြင်း အားလုံးတို့သည် ကင်းပျောက်ကုန်၏။

၃-တတိယ ဗောဓိသုတ်

အခါတစ်ပါး မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူစ ဥရုဝေလတော နေရဉ္ဇရာ မြစ်ကမ်းနား ဗောဓိပင် အနီး၌ နေတော်မူ၏။ ထို အခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး တင်ပျဉ်ခွေကာ ဝိမုတ္တိသုခ ခံစားလျက် တစ်ထိုင်တည်း နေတော်မူ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုခုနစ်ရက်ကို လွန်သဖြင့် ထိုသမာဓိမှ ထတော်မူ၍ ညဉ့်၏ နောက်ဆုံး ပစ္ဆိမယံပတ်လုံး ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ်ကို အနုလုံ ပဋိလုံအားဖြင့် ကောင်းစွာ နှလုံးသွင်းတော်မူ၏။

ဤအကြောင်းတရား ဖြစ်လတ်သော် ဤအကျိုးတရား ဖြစ် ၏။

ဤအကြောင်းတရား ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးတရား ဖြစ် ၏။ ဤအကြောင်းတရား မဖြစ်လတ်သော် ဤအကျိုးတရား မဖြစ်။ ဤအကြောင်းတရား ချုပ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးတရား ချုပ်၏။ ယင်းဖြစ်ပုံ ချုပ်ပုံကား-

မသိမှု အဝိဇ္ဇာကြောင့် ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့ ဖြစ်ကုန်၏။ ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့ကြောင့် ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ် ဖြစ်၏။ ပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ကြောင့် နာမ်ရုပ် ဖြစ်၏။

နာမ်ရုပ်ကြောင့် အာယတန ခြောက်ပါး (သဠာယတန) ဖြစ်၏။

အာယတန ခြောက်ပါးကြောင့် တွေ့ထိမှု ဖဿ ဖြစ်၏။ တွေ့ထိမှု ဖဿကြောင့် ခံစားမှု ဝေဒနာ ဖြစ်၏။ ခံစားမှု ဝေဒနာကြောင့် တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာ ဖြစ်၏။ တပ်နှစ်သက်မှု တဏှာကြောင့် စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန် ဖြစ်၏။ စွဲလမ်းမှု ဥပါဒါန်ကြောင့် ဖြစ်ကြောင်း ဘဝ ဖြစ်၏။ ဖြစ်ကြောင်း ဘဝကြောင့် ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိ ဖြစ်၏။

ပဋိသန္ဓေနေမှု ဇာတိကြောင့် အိုမှု ဇရာ၊ သေမှု မရဏ၊ စိုးရိမ် မှု သောက၊ ငိုကြွေးမှု ပရိဒေဝ၊ ကိုယ်ဆင်းရဲမှု ဒုက္ခ၊ စိတ်ဆင်းရဲမှု ဒေါမနဿတို့ ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။

ဤသို့လျှင် အလုံးစုံသော ဤဆင်းရဲအစုသည် ဖြစ်ပွား၏။

မသိမှု အဝိဇ္ဇာ၏ သာလျှင် အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ခြင်းကြောင့် ပြု ပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရ ချုပ်၏။ ကို