မောင်မြင့်ကြွယ် - ကမ္ဘာပျက်စစ်ဆင်ရေး

နိဒါန်း 

ယူတင်ဒေါ့ဖ်၊ ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံ အောက်တိုဘာလ ၁၄ ရက်၊ တနင်္ဂနွေ၊ ၁၅း၅၀ နာရီ။

ကွင်းအစပ်၌ ရပ်နေကြသော မျက်မြင်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် တုန်လှုပ်ချောက်ချား မှုကြောင့် တိတ်ဆိတ်စွာ ငေးစိုက်ကြည့်နေကြသည်။ စကားမပြောနိုင်လောက်အောင်ပင် ကြက်သေ သေနေကြသည်။သူတို့ရှေ့ဘက်မှမြင်ကွင်းမှာ ကိုးကားရား နိုင်လှသောမြင်ကွင်း ဖြစ်သည်။ ကျောက်ခေတ်လူသားများ၏ မသိစိတ်ထဲ၌ ပေါင်းစုနစ်မြုပ်နေသော စိတ်ချောက်ချားဖွယ်ရာ အိပ်မက်ဆိုးများကို အလွန်နှက်ရှိုင်းသည့် နေရာမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သလို ဖြစ်နေသည်။

မျက်မြင်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်စီ၏ တုံ့ပြန်မှုများမှာ မတူညီကြချေ။

တစ်ယောက်က သတိလစ်သွားသည်။ ဒုတိယပုဂ္ဂိုလ်က အော့အန်ချလိုက် သည်။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကမူ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန် ယင်ယင် ဖြစ်နေသည်။ နောက်တစ်ယောက်ကမူ “ငါတော့ နှလုံးရောဂါ ဖြစ် တော့မှာပဲ” ဟု တွေးတောလိုက်သည်။ အသက်ခပ်ကြီးကြီး ဘုန်းတော်ကြီးကမူ စိပ်ပုတီးကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ လက်ဝါးကပ်တိုင်သဖွယ် လက်နှင့် တို့ထိလိုက်သည်။

“ကယ်တော်မူပါ ဘုန်းတော်ကြီးသောဖခင် ကျွန်ုပ်တို့ကို ကယ်တော်မူပါ။ မကောင်းဆိုးဝါး ဝင်စားသောဤသတ္တဝါ၏ဘေးရန်မှ အကာအကွယ် ပေးတော်မူပါ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိတ္ထနတ်ဆိုး၏မျက်နှာကို နောက်ဆုံးတွင် မြင်တွေ့နေကြရပါပြီး ကမ္ဘာကြီး ပျက်စီးရပါတော့မည်။ အဆုံးအဖြတ်ပေးမည့်နေ့ကြီးသို့ ရောက်ရှိလာပြီး အကောင်းနှင့်အဆိုးတို့၏ အကြိတ်အနယ် တိုက်ပွဲကြီး ဒီမှာ စတင် ဖြစ်ပေါ်နေပါပြီ"ဟု ပြောဆို ရေရွတ်နေသည်။

 

အောက်တိုဘာလ ၁၄ က်၊ တနင်္ဂနွေနေ့၊ ၂၁း၀၀ နာရီ။

ချက်ချင်းအကြောင်းကြားချက်

ထူးထိပ်တန်းလျှို့ဝှက် အင်အက်စ်အေမှ ကွန်ဆက် ဒုညွှန်မှူးထံ

၎င်းကိုယ်တိုင် ဖတ်ရှုရန်အတွက်သာ 

အကြောင်းအရာ။ ။ ကမ္ဘာဖျက်စီမံချက် . .။ 

အကြောင်းကြားချက်။ ။ နိုရက်စ်စားဗစ်စ်၊ ဂီပန်၊ ဒီအိုင်အက်စ်ဂျီအိပ်ဂျီ ဗွီအက်စ်အေအက်ဖ်၊ အိုင်အင်အက်စ်တို့ကို အသက်သွင်းကြောင်း အသိပေး

အကြောင်းကြားချက် ပြီးပြီ။

 

အောက်တိုဘာလ ၁၄ က်၊ တနင်္ဂနွေနေ့၊ ၂၁း၁၅ နာရီ 

ချက်ချင်းအကြောင်ကြားချက် -

အထူးထိပ်တန်းလျှို့ဝှက် ၊ 

အင်အက်စ်အေမှ (၁၇)စီရင်စု တပ်ထောက်လှမ်းရေး ဒုတိယညွှန်မှူးထံ

၎င်းကိုယ်တိုင် ဖတ်ရှုရန်အတွက်သာ 

အကြောင်းအရာ။ ။ ကွန်မန်ဒါ ရောဘတ်ဘယ်လာမီ၊ ဤဌာနသို့ ယခု အချိန် မှစ၍ ချက်ချင်း ယာယီ လွှဲပြောင်းပေးရန် စီစဉ်ပါ။ ဤကိစ္စအတွက် သင်လည်း သဘောတူညီပြီး ဖြစ်သည်ဟု ယူဆသည်။

အကြောင်းကြားချက် ပြီးဆုံးပြီ။

 

စာအုပ်အမှတ်တစ်

မုဆိုး

အခန်း တစ်

ပထမနေ့ 

အောက်တိုဘာလ ၁၅ ရက်။

သူသည် ဗီယက်နမ်ရှိ ချူချီ အခြေစိုက်စခန်းမှ အလွန် လူနာများသော ဆေးရုံအဆောင်ထဲသို့ ပြန်ရောက်နေသည်။

ကြွပ်ရွနေသော အဖြူရောင် သူနာပြုဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ဆူဆန်သည် သူ့အိပ်ရာပေါ် ခေါင်းငုံ့ရင်း

“ရေတပ်မတော်သားကြီးထတော့လေ။ ရှင် မသေချင်သေးပါဘူးလေ”ဟု တိုးတိုးကလေး ပြောနေသည်။

သူသည် ဆူဆန်၏ ဖမ်းစားနိုင်စွမ်းရှိသော အသံကို ကြားရသည့်အခါ နာကျင်သော ဝေဒနာကိုပင် မေ့နိုင်သလိုလို ဖြစ်သွားသည်။

ဆူဆန်သည် သူ့နားရွက်ကို ပါးစပ်နှင့်ကပ်၍ အခြားစကားများ ခပ်တိုးတိုး ပြောနေသည်။ သို့ရာတွင် ကျယ်လောင်သော ခေါင်းလောင်းသံကြောင့် ဆူဆန်ပြောသည့် စကားများကို သူ ပြတ်ပြတ်သားသား မကြားရပါ။ သူက ဆူဆန်ကိုသူ့ဆီသို့ ဆွဲယူရန် လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်သည့်အခါ လေကိုသာလျှင် ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ရောဘတ်ဘယ်လာမီအား အိပ်ရာမှ ကောင်းကောင်း နိုးလာစေသော အသံမှာ တယ်လီဖုန်း ခေါင်းလောင်းသံပင် ဖြစ်သည်။သူသည် မက်နေသောအိပ်မက်ကို ပျောက်မသွားစေလိုသောကြောင့် မျက်လုံးများကို အင်တင်တင်နှင့် ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့အိပ်ရာနံဘေးမှ တယ်လီဖုန်း ခေါင်းလောင်းသံက ဇွတ်အတင်း ဆက်မြည်နေသည်။ သူက နာရီကိုကြည့်လိုက် ၏။ နံနက်လေးနာရီ၊ သူ့အိပ်မက်ကို နှောင့်ယှက်သောကြောင့် သူက စိတ်ခပ်ဆိုး ဆိုးနှင့် တယ်လီဖုန်းကို ဆတ်ခနဲ ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

“အခု ဘယ်အချိန်လဲဆိုတာ ခင်ဗျား သိရဲ့လား” 

“ကွန်မန်ဒါ ဘယ်လာမီလား” 

ခပ်ဩဩ ယောက်ျားအသံ တစ်သံပင် ဖြစ်သည်။

 “ဟုတ်ပါတယ်”

“ကွန်မန်ဒါ အတွက် အကြောင်းကြားချက် တစ်ခု ရှိနေပါတယ်၊ ခင်ဗျား အနေနဲ့ ဒီကနေ့ မနက် ၀၆:ဝ၀ နာရီမှာ ဖို့တ်မီးဒီမှာရှိတဲ့ အမျိုးသားလုံခြုံရေးအေဂျင်စီ (အင်အက်စ်အေ) ရုံးချုပ်က ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ဟီးလီးယဒ်ထံမှာ သတင်း ပို့ဖို့ ညွှန်ကြားထားပါတယ်။ အကြောင်းကြားချက်ကို နားလည်ပါသလား ကွန်မန်ဒါ”

“ဟုတ်ကဲ့” စိတ်ထဲကမူ “နားမလည်ဘူး” ဟု တွေးလိုက်သည်။

ကွန်မန်ဒါ ရောဘတ်ဘယ်လာမီက စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာနှင့် တယ်လီဖုန်း ကားပြောခွက်ကို ဖြည်းညင်းစွာ ပြန်တင်လိုက်သည်။ .

အင်အက်စ်အေက သူ့ကို ဘာကိစ္စနှင့် လိုချင်ရသနည်း။ သူ့ကို အိုအင်အိုင် တစ်နည်းအားဖြင့် ရေတပ်မတော် ထောက်လှမ်းရေးဌာနခွဲ တာဝန် ပေးအပ် ထားသည်။ ပြီးတော့လည်း နံနက် ခြောက်နာရီမှာ အစည်းအဝေး ခေါ်ရ လောက်အောင် ကိစ္စက မည်မျှလောက် အရေးကြီးနေပါသနည်း။

သူက အိပ်မက်ကို ပြန်စားမြုံ့ပြန်ရန် အိပ်ရာပေါ်သို့ပြန်လှဲချလိုက်ပြီး မျက်စိကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။

အိပ်မက်က သိပ်ကို စင်းလွန်းလှသည်။ မည်သည့်ကိစ္စက အိပ်မက်မက် စေခဲ့သနည်း ဆိုတာကို သူ သိပါ၏၊ယမန်နေ့ညက သူ့ထံသို့ ဆူဆန် တယ်လီဖုန်းဆက်ခဲ့သည်။ “ရောဘတ်” . . . . .

ဆူဆန်၏အသံက သူ့အား အမြဲတမ်း ချောက်ချားစေခဲ့သလို ယခုလည်း ချောက်ချားစေခဲ့သည်။ သူသည် တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် အသက်ရှုလိုက်၏။ 

“ဟယ်လို ... ဆူဆန်” 

“ရှင် နေကောင်းရဲ့လား ရောဘတ်” 

“ကောင်းပါတယ်၊ သိပ်ကောင်း၊ ငွေအိုးကြီးရော ဘယ်လိုနေသလဲ” 

“အဲဒီလို မပြောပါနဲ့ရှင်”

“ကောင်းပါပြီ၊ မွန်တီဘင့်ခ် နေကောင်းရဲ့လား”

သူက ဆူဆန်ကို “မင်းရဲ့ ခင်ပွန်း” ဟု ပါးစပ်က ပြောမထွက်ရက်ပါ။ သူ ကိုယ်တိုင်ကသာ ဆူဆန်၏ခင်ပွန်း ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါသည်။

“သူ နေကောင်းပါတယ်၊ ကျွန်မတို့ ခဏလောက် ခရီးထွက်စရာ ရှိတဲ့အ ကြောင်း ရှင့်ကို အသိပေးချင်လို့ပါ။ ကျွန်မတ ရှင့်ကို သောက မဖြစ်စေချင်ပါဘူး”

ထိုကိစ္စမှာ ကြောင့်ကြပူပန်တတ်သော ဆူဆန့်ပုံစံပင် ဖြစ်သည်။ သူက အသံကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားလိုက်သည်။ “ဒီတစ်ကြိမ် မင်းတို့ ဘယ်ကို သွားကြမှာလဲ” “ကျွန်မတို့ ဘရာဇီးကို လေယာဉ်ပျံနဲ့ သွားကြမလို့” မန်းနီးဘက်ခ်ဟု သူက နောက်ပြောင်၍ ခေါ်ဝေါ် ထားသော ငွေတုံးကြီး၏

ကိုယ်ပိုင် ၇၂၇ ဘိုးရင်း ဂျက်လေယာဉ်ပျံကြီးနှင့် သွားမှာပေါ့ ဟု သူက တွေး လိုက်မိသည်။

“မွန်တီက ဘရာဇီးမှာ သူ့လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းကလေးတွေ ရှိနေတယ်လေ” 

“တကယ်လား၊ ကိုယ်က တစ်နိုင်ငံလုံးကို သူပိုင်တယ်လို့ ထင်ထားတာ” 

“တော်ပါတော့ ရောဘတ်ရယ်၊ မနောက်ပါနဲ့” 

“ဝမ်းနည်းပါတယ်ကွာ" အနည်းငယ် ရပ်ဆိုင်းသွားသည်။ 

“ကျွန်မကတော့ ရှင့်ကို အခုထက်ပိုပြီး နေကောင်းစေချင်တယ်” 

“မင်း ဒီမှာ ရှိနေရင်တော့ ကိုယ် နေကောင်းနေမှာပေါ့ကွာ”

“ရှင့်အနေနဲ့ အင်မတန် အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို ရှာပြီး ပျော်ပျော်ကြီး နေစေချင်ပါတယ်ရှင်” "

“ကိုယ့်အနေနဲ့ အလွန် အံ့သြစရာကောင်းသူ တစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့ခဲ့ပြီး ပြီပဲ ဆူဆန်ရယ်”

သူ့လည်ချောင်းထဲမှ အလုံးကြီးတစ်လုံးက သူ့ကို စကားပြောရ ခက်စေခဲ့ သည်။

“ပြီးတော့ ဘာဖြစ်သွားသလဲဆိုတာမင်း သိရဲ့လား၊ ကိုယ် သူ့ကို လက် လွှတ်ဆုံးရှုံးခဲ့ရတယ်လေ”

“ရှင်က အခုလို အချိုးမျိုး ချိုးနေမယ်ဆိုရင် ကျွန်မ ရှင့်ဆီကို နောက်ထပ် မဆက်သွယ်တော့ဘူး”

သူ့စိတ်ထဲ ဇွန်းခနဲ ချောက်ချားသွားသည်။ 

“ဒီလို မပြောပါနဲ့ကွာ”

ဆူဆန်သည် သူ့အတွက် အသက်လမ်းကြောင်းပင် ဖြစ်သည်။ ဆူဆန်နှင့် ဘယ်တော့မှ နောက်တစ်ကြိမ် စကားပြောခွင့် ရတော့မှာမဟုတ်' ဆိုသော အတွေးကို သူ မတွေးခဲ့ပါ။