မောင်ထွန်းသူ - ထောင်ချောက်

[ ၁ ]

          စတင်တန်ရိုဂျာသည် အမေရိကန်ပြည်၏သမ္မတဖြစ်ဖို့ ကံပါမလာ သည်ဟု ဆိုရမည်။

          သူသည် ထူးခြားသော နိုင်ငံရေးသမားတစ်ဦးဖြစ်၍ ပြည်သူလူထု လက်ခံမှုနှင့် သြဇာကြီးမားသော အပေါင်းအသင်းများ၏ ထောက်ခံမှုကို ရထားသူဖြစ်သည်။ ။

          သို့တစေလည်း သူ့ဘဝ၏တိုးတက်မှုလမ်းကြောင်းပေါ်တွင် မိန်းမ အရှုပ်တော်ပုံသည် အဟန့်အတားတစ်ခုအဖြစ် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။

          အမှန်တော့ စတင်တန်ရိုဂျာသည် သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမပွေလွန်း၍ ကမ္ဘာ့ဆိုးပေကြီးများ စာရင်းဝင်ဖြစ်ခဲ့ရသော အီတလီအမျိုးသား ကက်ဆာ နီးဗားအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသူမဟုတ်။

          သူ့အတွက် ကြမ္မာငင်သည်ဟုဆိုအပ်သော မိန်းမကိစ္စမှာ တစ်ကြိမ် သာလျှင် ပေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်၍ ကျန်အချိန်များတွင် “စံပြလင်”ဟု သတ်မှတ် ခြင်းခံရလောက်အောင် ကောင်းသူဖြစ်သည်။

          စတင်တန်သည် လူချောတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လူချမ်းသာ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်၏။ အရေးပါအရာရောက်သည့် အမြင့်ဆုံးအဆင့်များသို့ တက်လှမ်းရန် တာစူနေသူလည်း ဖြစ်၏။

          သူ့မိန်းမအား လိမ်လည်လှည့်ဖြားပြီး နောက်ကွယ်တွင် မိန်းမ ပေါင်းစုံနှင့် ဖောက်ပြန်နိုင်သည့် အခွင့်အလမ်းများလည်း ရနေသူဖြစ်၏။

          သို့သော်လည်း သူ့မိန်းမမှတစ်ပါး အခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို စိတ်ကူးပင် မထည့်ခဲ့။

          စတင်တန်ရိုဂျာ၏ဇနီး အဲလီဇဘတ်သည် မိန်းမချောတစ်ဦးဖြစ်၍ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ကောင်းသည်။ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး ထက်မြက် သည်။ အရာရာတိုင်းသည် အကြိုက်တူပြီး စိတ်တူကိုယ်တူ ရှိကြသည်။

          စတင်တန် မေတ္တာသက်ဝင်ချစ်ခင်ခဲ့သည့် အမျိုးသမီး ဘာဘရာ မှာ သူ့ထက် ငါးနှစ်ကြီးသည်။ ချောမောလှပသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း မျက်နှာက ချစ်ခင်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည် စတင်တန် ရိုဂျာနှင့် အဲလီဇဘတ်တို့လင်မယား သတင်းစာများတွင် ဟိုးလေးတကျော် ဖြစ်ခဲ့သည့် ကွာရှင်းပြတ်စဲမှုကိစ္စ ပြီးဆုံးခါမှ လက်ထပ်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။

          စတင်တန်နှင့် ဘာဘရာသည် အရာရာတိုင်း သဘောချင်း ကိုက် ညီသည်ဟု မဆိုသာပေ။ စတင်တန်သည် အားကစားသမားဖြစ်သော်လည်း ဘာဘရာသည် အားကစားလေ့ကျင့်မှုဟူသမျှကို မုန်းသည်။

          စတင်တန်သည် အပေါင်းအသင်းများနှင့် တပျော်တပါးနေတတ် သော်လည်း ဘာဘရာက စတင်တန်နှင့် နှစ်ယောက်တည်းနေရသည်ကို လိုလားသည်။

          တစ်ခါတစ်ရံ လူအနည်းငယ်ကို ဖိတ်ကြားပြီး ဧည့်ခံပွဲတစ်ပွဲ တလေ လုပ်သည်မှတစ်ပါး အခြားသော အစုအဝေးနှင့် ပျော်ပါးမှုကို မလို လားပေ။ စတင်တန်၏ အပေါင်းအသင်းများက အံ့သြနေကြသည်မှာ အခြား မဟုတ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်၏ နိုင်ငံရေးအမြင်မတူမှုဖြစ်သည်။ စတင် တန်သည် အမြင်ကျယ်သော “လစ်ဘရယ်ဝါဒသမား” ဖြစ်၍ ဘာဘရာမှာ အမြင်ကျဉ်းသော “ကွန်ဆာဗေးတစ်ဝါဒသမား” မိသားစုအတွင်းမှ ထွက် လာသူဖြစ်၏။

          စတင်တန်၏ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်း ပေါလ်အယ်လီဆန်က...

          “ခင်ဗျား စိတ်မှ ကောင်းသေးရဲ့ လားဗျ၊ ခင်ဗျားနဲ့ အဲလီဇဘတ် တို့ဟာ အဘက်ဘက်မှာ ချို့ယွင်းမှုမရှိလောက်အောင် ပြည့်စုံနေတဲ့ စုံတွဲပါ။ အခုလို လင်မယား ကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့တဲ့ကိစ္စဟာ ခင်ဗျားရဲ့ ဘဝ တိုးတက်ရာလမ်းပေါ်မှာ ဆူးငြောင့်ခလုတ် ဖြစ်လာမှာကို မတွေးမိဘူးလား” ဟု စတင် တန်အား ပြောခဲ့ဖူးသည်။ | စတင်တန်ကတော့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ပင်သဘောထားကာ ပြန်ပြောသည်။

          “ကိစ္စမရှိဘူး ပေါလ်၊ ကျွန်တော်ဟာ ဘာဘရာကို ပိုချစ်တယ်။ ဒီနိုင်ငံမှာ အိမ်ထောင်သည်ရှိသမျှရဲ့ တစ်ဝက်ဟာ ကွာရှင်းပြတ်စဲမှုနဲ့ အဆုံး သတ်နေကြတာပဲ။ ဘာမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

          သို့တစေလည်း အခြေအနေသည် သူ ထင်ထားသလို ဖြစ်မလာပေ။

သတင်းစာများသည် သူ၏ ကွာရှင်းပြတ်စဲမှုကို အချိန်အတော် ကြာ သည်အထိ တိုက်ခိုက်ဝေဖန်ခြင်း ပြုခဲ့သည်။ သတင်းများကို အတင်းအဖျင်း လုပ်၍ ပုံကြီးချဲ့ တတ်သော သတင်းစာများကလည်း စတင်တန်နှင့် ဘာဘရာ တို့၏ ချစ်ရေးချစ်ရာကိစ္စကို ဓာတ်ပုံများနှင့်တကွ အတောမသတ်အောင် ရေးခဲ့ကြသည်။

          ယင်းသားပုပ်လေလွင့် ရေးသားမှုများ ရပ်သွားသည့်အခါတွင် စတင်တန်ရိုဂျာ၏ သြဇာကြီးမားသော နိုင်ငံရေးမိတ်ဆွေများသည် သူတို့ အတွက် သူရဲကောင်းသစ်တစ်ဦး ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားကြသည်။

          ယင်းပုဂ္ဂိုလ်မှာ အခြားလူမဟုတ်။ စတင်တန်ရိုဂျာ၏ မိတ်ဆွေ ရင်း ပေါလ်အယ်လီဆန်၊ အယ်လီဆန်သည် အမာခံအရည်အသွေးများရှိသူ ဖြစ်သည်။ သူသည် စတင်တန်ရိုဂျာလို လူချောတစ်ယောက်မဟုတ်။ နှစ်လို ဖွယ်ကောင်းသည်။

          နောက်ခံသမိုင်းကြောင်းလည်း မှန်သည်။ သူသည် အရပ်ပုပု၊ မျက်လုံး ပြာပြာ၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝတွင် ဆယ်နှစ်မျှရှိခဲ့ပြီ။ သမီးတစ် ယောက်ပင် ထွန်းကားနေပြီ။

          သူနှင့် သူ့ဇနီး အဲလစ္စတို့အား သာယာချမ်းမြေ့သော အိမ်ထောင် သည်များအဖြစ် အများက အသိအမှတ်ပြုကြသည်။ စတင်တန်ရိုဂျာနှင့် ပေါလ်အယ်လီဆန်တို့သည် နယူးယောက်တွင် အတူတူကြီးပြင်းလာခဲ့ကြ သူများ ဖြစ်သည်။ သူတို့မိဘများသည် ဆောက်သင်ပတန်ဘက်တွင် နွေအပန်းဖြေဂေဟာများ တွဲ၍ဆောက်ထားကြသည်။

          ငယ်ပေါင်းများဖြစ်ခဲ့ကြသော လူငယ်နှစ်ယောက်သည် ရေ အတူတူ ကူးကြသည်။ ဘေ့စ်ဘောလ်အသင်း အတူတူ ထောင်ကြသည်။ နောက်ပိုင်း မိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများနှင့် ချိန်းတွေ့ကြသည့်အခါမှာပင် စုံတွဲချိန်းကြ သည်။

          ယေးလ်တက္ကသိုလ်တွင်လည်း တစ်တန်းတည်းဖြစ်၍ ဟားဗတ် ဥပဒေ ပညာသင်ကျောင်းတွင်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်သည်။ ပေါလ်အယ် လီဆန်က စာတော်သော ကျောင်းသား။ စတင်တန်ရိုဂျာက လူချစ်လူခင် များသော ကျောင်းသား။

          ဥပဒေကျောင်းမှ ထွက်သည့်အခါ စတင်တန်ရိုဂျာသည် နိုင်ငံရေး လောကတွင် ကြယ်တစ်ပွင့်အဖြစ် ပုံမှန်တက်လာခဲ့သည်။

          အကယ်၍ စတင်တန်သည် ကြယ်တံခွန်ဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် ပေါလ် အယ်လီဆန်သည် ထိုကြယ်တံခွန်၏အမြီးပင်ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စတင်တန်ရိုဂျာ၏ လင်မယားကွာရှင်းမှုကိစ္စသည် အရာရာတိုင်းကို ပြောင်း လဲသွားစေခဲ့သည်။ ယခုအခါတွင် စတင်တန်ရိုဂျာသည် ပေါလ်အယ်လီ ဆန်၏ နောက်ဆွဲဖြစ်လာသည်။

          ပေါလ်အယ်လီဆန် သမ္မတဖြစ်လာရေးအတွက် ကြိုးပမ်းခဲ့ရသည် မှာ ဆယ့်ငါးနှစ်နီးပါးမျှ ကြာခဲ့၏။ ပထမတွင် အယ်လီဆန်သည် စကားပြော အလွန်ကောင်းသည့် ဆီးနိတ်အမတ်အဖြစ် ထင်ရှားကျော်ကြားခဲ့သည်။ သူသည် အစိုးရ၏ အလဟဿဖြုန်းတီးမှုများနှင့် ဗျူရိုကရေစီစနစ်၏ ဆိုး ကျိုးများ၊ အားနည်းချက်များကို ရှုတ်ချတိုက်ခိုက်ခဲ့သည်။

          သူသည် အများကြိုက် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူသည် နိုင်ငံတကာ ဆက်ဆံရေးတွင် တင်းမာမှုနှင့် မုန်းတီးမှုများကို ပယ်၍ ပြေ လည်စွာ ဆက်ဆံရေးကို ယုံကြည်လက်ခံသူ ဖြစ်၏။

          သမ္မတ ဝင်ရွေးဖို့အတွက် အမည်တင်သွင်းသည့်အခါ သူကိုယ် တိုင် အဆိုပြု မိန့်ခွန်းပြောရသည်။ စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် များစွာသဘော ကျခဲ့ကြ၏။ နောက်ဆုံး သူ သမ္မတအဖြစ် အရွေးခံရသည့်အခါ သူ ပထမဆုံးရာထူးခန့်အပ်ထားသူမှာ စတင်တန်ရိုဂျာဖြစ်သည်။ သူ၏ နိုင်ငံတကာရေးရာ သမ္မတ အကြံပေးအဖြစ် ခန့်ထားခဲ့ခြင်းပေတည်း။

x          x          x

          ရုပ်မြင်သံကြားစက်သည် ကမ္ဘာကြီးအား နိုင်ငံတကာ ကျေးရွာကြီး တစ်ရွာအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားစေလိမ့်မည်ဟူသော မာရှယ်မက်လူဟန် ၏ သဘောတရားသည် အမှန်တကယ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။

          အမေရိကန် ပြည်ထောင်စု၏ လေးဆယ့်နှစ်ကြိမ်မြောက် သမ္မတ ရာထူးအပ်နှင်းသည့် အခမ်းအနားသည် ဂြိုဟ်တုမှတစ်ဆင့် နိုင်ငံပေါင်း တစ်ရာ့ကိုးဆယ်ကျော်ကျော်သို့ ချက်ချင်း ရောက်ရှိသွားသည်။

          ဝါရှင်တန်မြို့တော်၏ သတင်းစာဆရာများ စုဝေးဆုံစည်းရာ ဘလက်ရုစတာရိပ်သာထဲတွင် ဝါရှင်တန်ပို့စ်သတင်းစာမှ သက်ကြီးဝါကြီး သတင်းထောက်တစ်ဦးဖြစ်သော ဘင်ကိုဟန်သည် အပေါင်းအသင်း လေးယောက်နှင့်ထိုင်ကာ စင်ပေါ်မှ ရုပ်မြင်သံကြားတွင် ထင်ကာနေသည့် သမ္မတ ရာထူးအပ်နှင်းပွဲ အခမ်းအနားကို ကြည့်နေသည်။

          ဇန်နဝါရီလ၏ အေးမြသောလေဒဏ်ကိုခံ၍ ရပ်နေကြသော ပင်ဆယ်ဗေးနီးယားရိပ်သာလမ်းပေါ်မှ လူထုပရိသတ်အား ပထမဆုံး မြင်ရ သည်။

          ထို့နောက် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု တရားလွှတ်တော်ချုပ် တရား သူကြီးချုပ် ဂျေဆန်မာလင်သည် သမ္မတ၏ ကျမ်းကျိန်ခြင်းအလုပ်ကို အပြီး သတ်လိုက်သည်။

          သမ္မတသစ်သည် တရားသူကြီးချုပ်အား လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီး အသံချဲ့စက်ရှေ့တွင် လာရပ်သည်။

          “လမ်းပေါ်မှာ ထွက်ရပ်ပြီး ဖင်တုန်နေကြတဲ့လူတွေကို ကြည့်စမ်း ပါဦး၊ တော်တော့်ကို ရူးတဲ့မိုက်တဲ့ လူတွေပဲ”

          ဟု ဘင်ကိုဟန်က ဝေဖန်သည်။ “ကိုယ့်အိမ်ထဲမှာ လုံလုံခြုံခြုံ ထိုင်ပြီး သူများတွေကြည့်သလို ရုပ်မြင်သံကြားကကြည့်လည်း မြင်နိုင်ရက်သားနဲ့ ဘာဖြစ်လို့ အခုလို အပြင်ထွက် ကြည့်ချင်ကြတာလဲဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ သိကြသလား”

          “ကဲ..ဆိုစမ်းပါဦး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ” ဟု သတင်းထောက်တစ်ဦးက မေးသည်။

          “တခြားကြောင့် မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်လူ၊ ဒီပွဲဟာ လူတစ်ယောက်က သမိုင်းရေးနေတဲ့ ပွဲတစ်ပွဲမဟုတ်လား။ နောင်တစ်ချိန်ကျရင် ဒီလူတွေအနေနဲ့ သူတို့ မြေးမြစ်တွေကို သမ္မတ ပေါလ်အယ်လီဆန်ကျမ်းသစ္စာဆိုတဲ့နေ့က တို့ တက်ခဲ့ကြတယ်။ သူ ကျမ်းသစ္စာဆိုနေတဲ့နေရာဟာ ငါနဲ့ သိပ်မဝေး ဘူး။ သူ့ကို လက်နဲ့လှမ်းကိုင်ရင် ရနိုင်လောက်အောင်ကို နီးတာကွလို့ ပြောပြ ချင်လို့ပေါ့”

          “ခင်ဗျားဟာ ဘယ်ကိစ္စမှာမဆို အပြစ်ချည်းမြင်တတ်တဲ့ လူတစ် ယောက်ဖြစ်နေပြီ ကိုဟန်”

          “ဒီလို အထင်ခံရရင်လည်း ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ ကမ္ဘာပေါ်မှာ နိုင်ငံ ရေးသမားတိုင်းဟာ ရည်မှန်းချက်တူတာချည်းပဲ။ သူ နိုင်ငံရေးလောကထဲ ဝင်လာတာဟာ အဲဒီထဲက သူ့အတွက် အမြတ်ထုတ်ဖို့ချည်းပဲ”

          အမှန်တော့ ဘင်ကိုဟန်သည် အရာရာတိုင်းကို အပြစ်ချည်း မြင် တတ်သူတော့ မဟုတ်။ သူသည် ပေါလ်အယ်လီဆန်အကြောင်းကို အစမှ အဆုံးထိ သိထားခဲ့သူ ဖြစ်သည်။

          အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရမည်ဆိုပါက ပထမတွင် သူသည် ပေါလ်အယ် လီဆန်အပေါ် သိပ်ပြီး သဘောမကျခဲ့။ နောက်ပိုင်းတွင်မူ သူ့အယူအဆနှင့် အထင်အမြင်သည် ပြောင်းသွားခဲ့၏။

          ဤနိုင်ငံရေးသမားသည် မှန်ပါဘုရား နိုင်ငံရေးသမားတော့ မဟုတ်။ ဤပုဂ္ဂိုလ်သည် မိုးမခတောအုပ်တစ်ခုကြားမှ ဝက်သစ်ချပင် ဖြစ်သည်ဟု မြင်လာခဲ့သည်။

.           အပြင်ဘက်တွင် နှင်းမှုန်နှင်းလွှာများ တဖွဲဖွဲ ကျဆင်းလျက် ရှိသည်။ ရာသီဥတုသည် နောင်လေးနှစ်ကာလအတွက် ရည်ညွှန်းနေသည့် အတိတ်နိမိတ်တစ်ခုတော့ ဖြစ်နိုင်စရာမရှိဟု ဘင်ကိုဟန်က တွေးသည်။

          သူ့ အာရုံသည် ရှေ့တည့်တည့်ရှိ ရုပ်မြင်သံကြားစက်ဆီ ပြန်ရောက် သွားကာ သမ္မတသစ် ပေါလ်အယ်လီဆန်၏ မိန့်ခွန်းကို နားစွင့်သည်။

          “ဒီနေ့ ကျွန်တော်တို့အနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မဟာမိတ်နိုင်ငံ တွေကိုသာမကဘူး၊ ဆိုဗီယက်အုပ်စုဝင် နိုင်ငံတွေကိုပါ ပြောချင်တာ တစ်ခု ရှိပါတယ်။ ပြောချင်တာက တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် တို့ဟာ နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုထဲ ဝင်ရောက်ဖို့ ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေကြချိန်မှာ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ရေးဆိုတဲ့ ဝါဒကို အသားပေးဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့ အချက်ပဲ။ “တစ်ကမ္ဘာ”တည်း တည်ဆောက်ရေးဆိုတာ လက်တွေ့ဖြစ်ပေါ်လာနေပြီ ဆိုတာ သတိပြုဖို့ လိုပါတယ်။ တခြားနည်းလမ်းတွေဟာ ဘယ်နိုင်ငံမှ ပြန်ပြီး နာလန်မထူနိုင်မယ့် ပျက်စီးခြင်းဘေးနဲ့ ကြုံတွေ့ကြရဖို့ပဲ ရှိပါတယ်။ တစ်နိုင်ငံနဲ့ တစ်နိုင်ငံကြားမှာ ကြီးမားတဲ့ ကွဲပြားခြားနားမှုတွေ ရှိနေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကွဲပြားခြားနားမှုတွေကို ဆက်စပ်နိုင်ဖို့အတွက် ခိုင်မာတဲ့တံတား တွေ တည်ဆောက်ကြရပါလိမ့်မယ်”

          သူ့စကားများသည် နှလုံးသားထဲမှ ယုံကြည်သည့်အတိုင်း အလေး အနက်ထား၍ ရိုးသားစွာ ပြောဆိုနေခြင်း ဖြစ်သည်။ သူပြောနေတာဟာ တကယ့် ယုံကြည်ချက်နဲ့ ပြောနေတာပဲဟု ဘင်ကိုဟန်က တွေးသည်။

          “အင်း... ဒီလူကို လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်မယ့်လူတော့ ပေါ်လာမယ် မထင်ပါဘူးလေ”ဟုလည်း တစ်ဆက်တည်း တွေးသည်။

X          X          X

          ကင်းဆတ်ပြည်နယ် ဂျန်းရှင်းစီးတီးမြို့တွင် ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့ သည် ရာသီဥတု ကြည်လင်သာယာသောနေ့ မဟုတ်။

          ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ ကျဆင်းလျက်ရှိသော ဆီးနှင်းများကြောင့် ဘာကိုမှ သဲကွဲစွာ မမြင်ရ။ မေရီအက်ရှ်လေသည် သူ၏ စတေရှင်ဝက်ဂွန် ကားအိုကို အဝေးပြေးလမ်းမကြီးပေါ်အတိုင်း တည့်တည့်မတ်မတ် သွားနိုင် အောင် သတိကြီးစွာထား၍ ထိန်းမောင်းနေသည်။

          ဤမုန်တိုင်းကြောင့် သူသည် သူ၏ စာသင်ခန်းကို အချိန်မီ