မောင်ထွန်းသူ - တော်စတွိုင်း၏၀ထ္ထုတိုများ

မြန်မာပြန်သူ၏ အမှာ

ကျွန်တော်သည် တက္ကသိုလ်ဝင်တန်းစာမေးပွဲကို ၁၉၅၁ ခုနှစ်တွင် အောင်မြင် ခဲ့သည်။ ထိုနှစ်မှာပင် ကျွန်တော်သည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသို့ရောက်ကာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဖြစ်လာခဲ့ရပါသည်။ ခြောက်တန်း ခုနစ်တန်းလောက်ကတည်းက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဖြစ်လိုသောဆန္ဒ ကြီးမားခဲ့သည့် ကျွန်တော်သည် ဝမ်းသာမဆုံး ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝတွင် ပထမဆုံး သင်ကြားခွင့် ရခဲ့သည့် စာအုပ်မှာ

 “ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံး”

အမည်ရှိ စာအုပ်ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ် ကျောင်းသားများ အတွက် မယူမနေရ ဘာသာရပ် ဖြစ်သည့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာ၏ ပြဋ္ဌာန်းစာအုပ် ဖြစ်ပါသည်။ ရေးသူမှာ စာရေး ဆရာ “လီယိုတော်လ်စတွိုင်း* ဖြစ်၏။

စတင်သင် ကြားရသည့် ပထမနေ့တွင် ဆရာသည် စာအုပ် အကြောင်း ကို ပြောသည်။ စာအုပ်ထဲမှ ပုံပြင်များ၏အကြောင်းကို အကျဉ်း ချုပ်၍ ဝေဖန်ကြသည်။ နှစ်ဆယ့်သုံးပုဒ်စလုံးကို ဝေဖန်ခြင်းမပြုပါ။ အလုံးကို ခြုံငုံ၍လေ့လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်လည်း စာရေးဆရာကြီး လီယိုတော်လ် စတွိုင်း၏ လက်ရာတစ်ခုဖြစ်သော “ဝတ္ထုတို ကိုးပုဒ်* စာအုပ်နှင့်လည်း နှိုင်းယှဉ်ချက် ထုတ်ပြသည်။ ကျွန်တော်သည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဖြစ်ရ ခြင်း၏ “အရသာ” ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားခဲ့ရပါသည်။ ။

နောက်တစ်ရက်တွင် ဆရာ့ထံ မှ “ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံး” ကို ရေးသားခဲ့ သော စာရေးဆရာ လီယိုတော်လ်စတွိုင်း၏အကြောင်းကို ကျွန်တော်တို့ ကြားခဲ့ ကြရသည်။ ကမ္ဘာကျော် စာရေးဆရာကြီး တစ်ဦးဖြစ်သော လီယိုတော်လ် စတွိုင်း၏ “စစ်နှင့် ငြိမ်းချမ်း ရေး” “အင်နာ ကရင်နီနာ” “ပြန်လည်ရှင်သန် ခြင်း* အစရှိသော ဝတ္ထုကြီးများ အကြောင်းကို ယေဘုယျ သဘော သိလာရ ၏။ ကျွန်တော်တို့အား “စစ်နှင့်ငြိမ်းချမ်းရေး” “အင်နာကရင်နီနာ” နှင့် “ပြန်လည်ရှင်သန်ခြင်း စသော ဝတ္ထုကြီးများအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာအောင် ပေးလိုက်သော “အသိ” ဟု ထင်ပါသည်။

နောက်တစ်ရက်တွင် ဆရာသည် “ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံး” ၏ ပထမဆုံး ဝတ္ထုတိုဖြစ်သည့် “ဘုရားသခင်သည် အမှန်ကို သိသော်လည်း စောင့်နေသည်” ဟူသော ဝတ္ထုကို သင်ကြားပို့ချသည်။ အပြစ်မကျူးလွန်ပါပဲလျက်နှင့် အပြစ်ဒဏ်ခံရသည့် လူရိုး၊ လူကောင်းတစ်ယောက်အကြောင်း ရေးဖွဲ့ထားသည့် ဝတ္ထုတိုဖြစ်ပါသည်။

ဤဝတ္ထုတိုကို ဖတ်ရှုအပြီးတွင် ကျွန်တော့်၌ စဉ်းစားစရာတွေ အများကြီး ရှိလာခဲ့ပါသည်။ “ဘုရားသခင်သည် အမှန်ကို သိပါလျက်နှင့် ဘာ့ကြောင့် စောင့်နေရ ပါသနည်း ... ။ ရိုးသားဖြူစင် ဖြောင့်မတ်သူတစ်ဦး ဖြစ်ပါလျက်နှင့် ဘာ့ကြောင့် မိမိမပြုသော ပြစ်မှုအတွက် အပြစ်ဒဏ်ကို ခံရပါသနည်း . ။ လောကကို တရားသဖြင့်ဖြစ်အောင် စောင့်ရှောက်နေသည့် နတ်ဆိုသည်မှာ ရှိပါ၏လော...။ အကယ်၍ ရှိသည်ဆိုပါမူ မတရားမှုကို တရားမှုဖြစ်အောင် ဘာ့ကြောင့် မစောင့်ရှောက်ရပါသနည်း” စသည် .. စသည် အတွေးအမြင်များသည် ဝင်လာခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော့်အမြင်အရပြောရလျှင် ဤသည်မှာလည်း တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်လာရ ခြင်း၏ “အရသာ” တစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။

ထိုစဉ်က ကျွန်တော်သည် ဤပုံပြင် နှစ်ဆယ့်သုံးထဲမှ ဝတ္ထုတိုများကို ဘာသာပြန်လိုစိတ် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ ထိုဝတ္ထုတိုများထဲ၌ ထင်ဟပ်ထားသော ဘဝအမြင် သို့မဟုတ် လောကအမြင်များကို လူအများ သိစေချင်သော ဆန္ဒ သည် ကျွန်တော့်ရင်တွင်း၌ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရပါသည်။ သို့သော်လည်း ထိုစဉ်က ကျွန်တော့်အသက်အရွယ်၊ စာဖတ်ဝါ၊ စာရေးသားခြင်းအတွေ့အကြုံသည် ကိုယ့်မှာ အဆမတန် နည်းပါးလှသည်ဖြစ်ရာ “ခါချဉ်ကောင် မာန်ကြီးလို့တောင်ကြီးကိုဖြိုမယ့်ကြံ - ခါးကမသန်” ဟူသော အဖြစ်မျိုး နှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပါ သည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ “ဖြစ်ချိန်တန်မှ ဖြစ်သည်” ဟူသော စကားရှိ သည်။ ထိုစကားသည် မှန်ပါသည်။ ၁၉၅၁ ခုနှစ်အတွင်းက ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော ကျွန်တော့်ဆန္ဒသည် နှစ်ပေါင်းလေးဆယ်ကျော်ခါမှပင် အကောင်အထည် ပေါ်လာခဲ့၏။ ကျွန်တော် အတိအကျတော့ မမှတ်မိပါ။ ၁၉၉၁ သို့မဟုတ် ၁၉၉၂ ခုနှစ်အတွင်းက ဖြစ်မည်ဟု ထင်ပါသည်။ မဂ္ဂဇင်းတစ်စောင်က ကျွန်တော့်ထံမှ ဘာသာပြန်ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ် တောင်းသည်။ ကျွန်တော်သည် ဤစာအုပ် ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံးထဲမှ . . “ဘုရားသခင်သည် အမှန်ကို သိသော်လည်း စောင့်နေသည်” ဟူသော ဝတ္ထုတိုကို ဘာသာပြန်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။ ဤသည်မှစ၍ ကျွန်တော်သည် ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံးပုဒ်စလုံးကို တစ်ဆက်တည်း ဘာသာပြန်ဆို ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။

“တော်လ်စတွိုင်းဝတ္ထုတိုများ” ဟု အမည်ပေးထားသော ဤစာအုပ် “ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံး” ကို အပိုင်း ခုနစ်ပိုင်းခွဲထားသည်။ အပိုင်းတစ်ကို “ကလေးသူငယ်များအတွက် ပုံပြင်များ” ဟု အမည်ပေးထားသည်။ ဤ အပိုင်းတွင် ဝတ္ထုတိုသုံးပုဒ်ပါဝင်သည်။ ယင်းပုံပြင်များ သို့မဟုတ် ဝတ္ထုတိုများကို ၁၈၇၂ ခုနှစ်အတွင်းက ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က တော်လ်စတွိုင်း သည် သူ၏ ပစ္စည်းဥစ္စာများကို စွန့်ပစ်ကာ လူ့လောက ကောင်းကျိုးများကို ပြုတော့မည်ဟု စိတ်ကူးနေချိန်ဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် လယ်သမား၊ ယာသမား တို့၏ သားသမီးများအား အသိဉာဏ် မြင့်မားလာအောင် ပညာသင်ကြား ပေးရေးအလုပ်ကို ဇောက်ချလုပ်ကိုင်နေချိန်ဖြစ်သည်။

အပိုင်းနှစ်ကိုမူ “လူအများကြိုက် ပုံပြင်များ.” ဟု အမည်ပေးထား သည်။ ဤအပိုင်းတွင် ပုံပြင် (ဝတ္ထုတို) လေးပုဒ်ပါသည်။ ဤဝတ္ထုတိုများကို ၁၈၈၁ ခုမှ ၁၈၈၅ ခုနှစ်အတွင်း ရေးသားထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ဤလေးပုဒ်ထဲမှ “လူတွေ ဘာနဲ့နေကြသလဲ” ဟူသော ဝတ္ထုတိုသည် လူကြိုက်အများဆုံးဟု ဆိုကြသည်။ ဘုရားသခင်က လူတွေကြား၌ ခဏတဖြုတ် သွားရောက်နေထိုင် လေ့လာရန်စေလွှတ်လိုက်သောနတ်သားတစ်ယောက်အကြောင်းအပေါ် အခြေ ခံသည့် ဝတ္ထုတိုဖြစ်သည်။ လူတို့၏ လက်တွေ့ဘဝ၊ လူတို့၏ ယုံကြည်ကိုးကွယ် ရာ ဘာသာတရား၏ အဆုံးအမ စသည်တို့ကို ပေါင်းစပ်၍ တင်ပြထားသည့် ဘဝအမြင်ကို ဤဝတ္ထုတို့၌ တွေ့နိုင်သည်။

“ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်တစ်ပုဒ်" ဟု အမည်ပေးထားသော အပိုင်းသုံးတွင်မူ “အရူးအီဗန်” အမည်ရှိ ဝတ္ထုတိုတစ်ပုဒ်တည်းသာ ပါသည်။ ဤဝတ္ထုတိုသည် အလွန် ဒဏ္ဍာရီဆန်သော်လည်း ဟာသနှော၍ ပြောထားသည့် ဘဝဒဿနများ ကို မြင်တွေ့ကြရသည်။ အပိုင်းလေးတွင်မူ ဝတ္ထုတိုသုံးပုဒ်ပါသည်။ ယင်းအပိုင်း ကို “ဘဝပုံရိပ်ပုံပြင်များ” ဟု အမည်ပေးထားသည်။

အပိုင်းငါးကိုမူ “ရိုးရာပုံပြင်များ" ဟု အမည်ပေးထားသည်။ ဤအပိုင်းတွင် ပုံပြင် ခုနစ်ပုဒ်ပါဝင်သည်။ အားလုံးမှာ “ရုရှားရိုးရာပုံပြင်များ” ပေါ် အခြေခံသည်။ ဤဝတ္ထုတိုများထဲတွင် လယ်သမားတစ်ဦး၏ လောဘကို ဖော်ပြသည့် “လူတစ်ယောက် ဘယ်လောက်များများ လိုသလဲ” ဝတ္ထုတို သည် လူတိုင်း နှစ်သက်သည့် ဝတ္ထုတိုဖြစ်လေသည်။ ။

“ဆီလျော်အောင် ပြုပြင်ထားသည့် ပြင်သစ်ဝတ္ထုများ” ဟု အမည် ပေးထားသည့် အပိုင်းခြောက်တွင် ပုံပြင်နှစ်ပုဒ် ပါသည်။ နှစ်ပုဒ်စလုံးသည် ပြင်သစ်စာပေမှ သူနှစ်သက်သော ဝတ္ထုတိုများကို ရုရှားများနှင့် ကိုက်ညီအောင် “ရုရှားမှု ပြုထားသည့် ပုံပြင်များ” ဖြစ်၏။ သာမန် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် ဘာသာ ပြန်ဆိုခြင်း မဟုတ်ဘဲ ပြုပြင်သင့်သမျှကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲကာ သူ၏ ကိုယ်ပိုင် များအဖြစ် ဖန်တီးတည်ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။ ။

နောက်ဆုံးပိုင်းဖြစ်သည့် အပိုင်းခုနစ်ကို “အဖိနှိပ်ခံ ဂျူးများအတွက် ရည်ညွှန်းသည့်ဝတ္ထုများ” ဟု အမည်ပေးထားသည်။ ဤအပိုင်းတွင် ပုံပြင် သုံးပုဒ်မျှပါဝင်ရာ အားလုံးမှာ ၁၉ဝ၃ ခုနှစ်အတွင်းက ရုရှားနိုင်ငံ နေရာအနှံ့ အပြား၌ အဖိနှိပ်ခံခဲ့ကြရသည့် ဂျူးလူမျိုးများအား ရည်ညွှန်း၍ ရေးသားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော် ဤပုံပြင်များကို ဘာသာပြန်ပြီးစက “ပုံပြင်နှစ်ဆယ့်သုံး” ဟု အမည်ပေးခဲ့သည်။ ထို့နောက် “တော်လ်စတွိုင်း၏ ပုံပြင် နှစ်ဆယ့်သုံး”ဟု အမည်ပြောင်းခဲ့သည်။ ထိုအမည်ကိုလည်း ကျွန်တော် မကြိုက်ပါ။

ဤသို့ဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် “တော်လ်စတွိုင်းဝတ္ထုတိုများ” ဟု ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝက မကြာခဏ ကျောင်းသုံးစာအုပ် အဖြစ် ပြဌာန်းခဲ့ဖူးသော တော်လ်စတွိုင်း၏ စာအုပ်တစ်အုပ် ရှိပါသည်။ “ဝတ္ထုတို ကိုးပုဒ်” ဟု အမည်ပေးထားသော ထိုစာအုပ်မှ ဝတ္ထုတိုများသည် တကယ် စစ်မှန်သော ဝတ္ထုတိုများ ဖြစ်ပါသည်။ ယခု ဤစာအုပ်၌ ပါရှိသော ဝတ္ထုတိုများကဲ့သို့ ပုံပြင်ဝတ္ထုတိုများ မဟုတ်ပါ။

ဝတ္ထုတိုကိုးပုဒ်တွင်ပါရှိသည်များမှာ တော်လ်စတွိုင်း၏ ဘဝတစ်ကွေ့ အတွေ့အကြုံများကို အခြေခံသည်ဟု သိရပါသည်။ ဝတ္ထုတိုများဟု အမည်ပေး ထားသော်လည်း အချို့ဝတ္ထုများမှာ ကျွန်တော်တို့ စာပေလောက၏ အမြင်အရ “ဝတ္တုလတ်” ဟု ခေါ်ဆိုနိုင်ပါသည်။ ယင်းဝတ္ထုတိုများမှာလည်း ရုရှစာပေနယ် ၌သာမက ကမ္ဘာ့စာပေလောက၌ပါ ထင်ရှားကျော်ကြားသော ဝတ္ထုများ ဖြစ်ပါသည်။ ယင်းဝတ္ထုတိုများကို ၁၉၉၆ ခုနှစ်က ကျွန်တော် စတင်ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ပုဒ်မျှ ဘာသာပြန်အပြီးတွင် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ရပ်ထားခဲ့ပါသည်။ စာပေလောက ပြန်လည်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာပြီ ဆိုပါက ထိုဝတ္ထုများကို ဆက်လက်၍ ဘာသာပြန်ဆို ထုတ်ဝေနိုင်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ရပါသည်။

စာရေးဆရာကြီး လီယိုတော်လ်စတွိုင်းသည် သူ၏ဘဝအမြင်၊ လောကအမြင်နှင့် လူ့ကိုယ်ကျင့်တရားများကို သူ့ဇာတ်ကောင်များမှတစ်ဆင့် စာဖတ်ပရိသတ်ထံ တင်ပြလေ့ရှိသည်။ ယခု ဤစာအုပ်ပါ ပုံပြင်ဝတ္ထုတို နှစ်ဆယ့်သုံးပုဒ်တွင်လည်း ထိုသဘောအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်ကို တွေ့ရ၏။ အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ်များကတော့ ဤပုံပြင်ဝတ္ထုတိုများကို ဖတ်မိကြသည့်အခါ ရုရှားစာရေးဆရာကြီး တော်လ်စတွိုင်း၏ အတွေးအမြင်နှင့် အယူအဆများ သည် ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့် အလွန်နီးစပ်သည်ဟု ဆိုကြသည်။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ လူတို့၏ ကိုယ်ချင်းစာတရား နည်းပါးမှု၊ မေ့မေ့ လျော့လျော့ နေတတ်မှု၊ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟနှင့် မာန်မာနကြီးမားမှု၊ ငါနှင့်ငါသာ နှိုင်းစရာဟူသော အမြင်ကျဉ်းမြောင်းမှု၊ အချင်းချင်း အကြင်နာ တရားကင်းမဲ့မှု၊ အသိပညာ နည်းပါးခြင်းကို အခြေခံသော မိုက်မဲမှု ... စသည် စသည်များနှင့် ဆက်စပ်ပတ်သက်နေသည့် အကြောင်းအရာများကို မူကား ဤ ပုံပြင်ဝတ္ထုတိုများထဲတွင် တွေ့မြင်ကြရလိမ့်မည်ဟု ထင်ပါသည်။

မောင်ထွန်းသူ 

၂၉. ၉.၁၉၉၉