မောင်ခေတ်ထွန်း - နှလုံးလှသည့်ငါးနှင့်နိုင်ငံစုံပုံပြင်များ

          ကလေးတို့ရေ ကိုရီးယားနိုင်ငံရှိ မြို့တော်ဟောင်းတစ်မြို့ဖြစ် တဲ့ ပေကဂျီ” မြို့မှာ အခုထက်တိုင် ပန်းကြွေကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံး ရှိနေလေတယ်။ အဲဒီကျောက်တုံးကြီးဟာ သူ့အကြောင်းကို စိတ်ဝင် စားဖွယ် ပြောပြနေတယ်။ အဲဒီ ပန်းကြွေကျောက်တုံးကြီး ဖြစ်ပေါ် လာပုံက ဒီလိုကွယ့်။

          ဟိုးနှစ်ပေါင်းများစွာက ကိုရီးယားနိုင်ငံဟာ အခုလိုမဟုတ်ဘဲ ဒေသ ၃ ခု ကွဲပြားနေခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန်က ကိုရီးယား အရှေ့တောင် ဘက်ပိုင်းကို အုပ်ချုပ်နေတဲ့ စီလာဘုရင်နဲ့ အနောက်တောင်ပိုင်းကို အုပ်ချုပ်မင်းလုပ်နေတဲ့ ပေကဂျီဘုရင်တို့ဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး စစ်ခင်း တိုက်ခိုက်ကြတယ်။

          သူတို့နှစ်ဦးအနက် စီလာဘုရင်ဟာ အလွန်ပဲ အင်အားတောင့် တင်းခိုင်မာတယ်။ ဒါကြောင့် သူဟာ ပေကဂျီဘုရင်ရဲ့ နန်းတော်ထိသွားရောက်ကာ တိုက်ခိုက်နိုင်လေတယ်။

          စီလာဘုရင်ရဲ့ တပ်ဟာ နန်းတော်ကို ဝိုင်းရံထားပြီး ပေကို ဘုရင်ကို “လက်နက်ချ အညံ့ခံပါ၊ ကျွန်ုပ် သင်နဲ့ သင့်မိသားစုကို လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ပေးပြီး ဒီနန်းတော်က ထွက်ခွာခွင့်ပေးပါ့မယ်လို့ ကတိပြုပါတယ်” လို့ ပြောတယ်။

          ပေကဂျီဘုရင်ရဲ့ မှူးတော်မတ်တော်တွေက စီလာဘုရင်ရဲ့ စကားကို မယုံဖို့၊ နားမထောင်ဖို့ လျှောက်တင်ကြတယ်။

          “စီလာဘုရင်ရဲ့ စကားကို လုံးဝ မယုံပါနဲ့ အရှင်မင်းကြီး၊ အခု တော့ စီလာဘုရင်ရဲ့ စကားဟာ ချိုသာနေတာမှန်ပေမဲ့ အရှင်မင်းကြီး အညံ့ခံလိုက်တာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် အရှင်မင်းကြီးနဲ့ မိသားစုကို သတ်ပါ လိမ့်မယ်”

          ပေကဂျီဘုရင်ရဲ့ နန်းတော်မှာ အမျိုးသမီး ရံရွေတော်ပေါင်း သုံးထောင်ရှိလေတယ်။ ရံရွေတော် အကြီးအမှူးက ဘုရင်ကြီးအား “အရှင်မင်းကြီး အရှင်မင်းကြီးနဲ့တကွ မိသားစုတွေအားလုံး ဒီနန်းတော်က အမြန်ဆုံး ထွက်ခွာသွားကြပါ။ အရှင်မင်းကြီးတို့ အသက် အန္တရာယ် စိုးရိမ်လှပါတယ်။ နန်းတော်ရဲ့ အနောက်ဘက်မှာ လျှို့ ဝှက်တံခါးပေါက်တစ်ခု ရှိပါတယ်။ အဲဒီတံခါးပေါက်ကထွက်ရင် စီလာဘုရင်ဟာ အရှင်မင်းကြီးတို့ကို မြင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နေ့မှာ အရှင်မင်းကြီး ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ဖို့ ပြန်လာလို့ ရနိုင်ပါတယ်။ အခုနေအခါမှာတော့ ဘေးကင်းရာ ရှောင်နေသင့်ကြောင်းပါ” လို့ လျှောက်ထားပြန်လေတယ်။ ။

          ပေကဂျီဘုရင်ကြီးကမူ သူ့နန်းတော်မှ မထွက်ခွာသွားလိုပေ။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှူးကြီးမတ်ကြီးများနဲ့ ရံရွေတော်မှူးတို့ရဲ့ လျှောက်ထားတောင်းပန်မှုကြောင့် ဘုရင်ကြီးလည်း သူ့မိသားစုနဲ့အတူ နန်းတော်အနောက်ဘက် လျှို့ဝှက်တံခါးက ထွက်ခွာသွားခဲ့လေတယ်။

          ဘုရင်ကြီး ထွက်ခွာသွားပြီးတာနဲ့ အမျိုးသမီးတွေအားလုံးဟာ သတ္တိရှိရှိ ရဲရဲရင့်ရင့်နဲ့ ရန်သူကျူးကျော်သူ စီလာဘုရင်ရဲ့ တပ်ကို လုံးဝ မတိုက်နိုင်တော့တဲ့အထိ ဆက်လက်တိုက်ပွဲဝင် ဆင်နွှဲခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး တိုက်ပွဲမှာ ကျဆုံးသူတွေအနက် ကျန်ရှိတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဟာ ဆာချာ မြစ်ကြီးအနီးရှိ မြင့်မားတဲ့ ကျောက်တုံးကြီးပေါ်ကိုတက်ကာ ကျောက် တုံးကြီးပေါ်မှ အလွန်အေးမြတဲ့ မြစ်ထဲကို ခုန်ချ အဆုံးစီရင်ခဲ့ကြတယ်။ ရန်သူလက်ထဲမှာထက် သေရတာက မြတ်တယ်ဆိုတဲ့ သဘောဖြစ်တယ်။ အဲဒီလို မြစ်ထဲခုန်ချတဲ့အချိန်မှာ သူတို့ အားလုံး အဖြူရောင်အဝတ်ကို ဆင်မြန်းထားကြလို့ မြစ်ထဲကို ပန်းဖြူဖြူလေးတွေ ကျဆင်းနေတာနဲ့ အတော်တူတာပဲတဲ့။

          ကိုရီးယားပြည်သူတွေဟာ အဲဒီ သူရဲကောင်း အမျိုးသမီးတွေ ကို အမြဲ သတိရနေကြတယ်တဲ့။ အခုအခါ သူတို့ မြစ်ထဲခုန်ချခဲ့တဲ့ကျောက်တုံးကြီးကို “ပန်းကြွေကျောက်တုံးကြီး” လို့ ခေါ်ဝေါ်နေကြ တယ်။ အဲဒီကျောက်တုံးကြီးဆီကို ကိုရီးယားနိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးမှ ပြည်သူများနဲ့ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းက ဧည့်သည်တွေ သွားရောက်လည်ပတ် ကြည့်ရှုလျက် ရှိနေကြတယ်တဲ့ကွယ်။

Leon Comber ၏ Favourite Stories for Asian Schools စာအုပ်မှ ကိုရီးယား ပုံပြင် The Falling Flower Rock

ဒုက္ခပေးသည့်မိတ်ဆွေ

( ကက်ချမီးယား ပုံပြင်)

         တစ်ခါက ကက်ချ်မီရီ ရွာကလေးတစ်ရွာတွင် ရွာသူကြီး တစ်ဦးရှိလေသည်။

         ထိုရွာသူကြီးသည် သူ့ရွာအတွင်းရှိ ရွာသားတစ်ဦးအား အလွန် ခင်မင်ရင်းနှီးလေသည်။

         သို့ သော် မကြာမီ သူ့မိတ်ဆွေသည် အလွန် တစ်ကိုယ် ကောင်းဆန်သောသူဖြစ်ကြောင်း သိရှိသွားသည်။

         ထို့ကြောင့် သူသည် သူ့မိတ်ဆွေအား အဆက်ဖြတ်လိုသည်။ မိတ်ဆွေအဖြစ် ရပ်တန့်လိုသည်။ ။

သို့သော် သူသည် သူ့မိတ်ဆွေနှင့် နှစ်အတန်ကြာ ခင်မင်ရင်းအထူးသဖြင့် သူသည် သူ့မိတ်ဆွေအား သူ့ ကိုယ်ရေးကိုယ် တာအတွင်းရေးများကို ပြောပြထား၍ မိတ်ဆွေအဖြစ် မဆက်ဆံလို သော်လည်း ရန်သူဖြစ်သွားမည်ကို အလွန်စိုးရိမ်နေလေသည်။

         ထို့ကြောင့် သူသည် မည်သို့ ပြုလုပ်ရမည်ဆိုသည်ကို အမျိုး မျိုး ကြံစည်သည်။

         နောက်ဆုံးတွင် သူသည် အကြံတစ်ခု ရသွားကာ သူ့ဇနီး အား...

         “ရှင်မရေ.. ဒီကောင်ဟာ ဘာမှ အလိုက်ကန်းဆိုး သိတတ် တဲ့အကောင် မဟုတ်ဘူး၊ ငါတို့စားချိန်သောက်ချိန်ဆိုမှ ရောက်ရောက် လာပြီး ဘာမပြော ညာမပြော ခေါ်ခေါ် မခေါ်ခေါ် ဝင်နှိုက်စားတော့ တာပဲ၊ ဒီကောင် ဒီတစ်ခါလာရင် ငါ အပြင်ကို ထွက်ရှောင်နေမယ်။ သူပြန်သွားမှ ပြန်လာမယ်၊ အဲဒီအခါမှ စားကြစို့ ၊ အခုတော့ မင်းက အဆာပြေ နည်းနည်းစားထားပြီး အစားအစာတွေကို ဖွက်ထားပါ။ သူလာရင် နံနက်စာ စားပြီးပြီလို့ပြော၊ အဲဒီအခါ သူက သူမစားရ သေးတဲ့အတွက် သူ့ဖို့ တစ်ခုခု ချက်ခိုင်းလိမ့်မယ်၊ ရှင်မက ကျွန်မ ခင်ပွန်း ခွင့်မပြုဘဲ ကျွန်မဘာတစ်ခုမှ မလုပ်ရဲပါဘူးလို့ ပြောလိုက် ပါ၊ ဘာအစားအစာမှ မပေးပါနဲ့”

         ဟု မှာကြားပြောဆိုလေသည်။ | ထိုသို့ဖြင့် နံနက်စာစားချိန်ရောက်သော် ရွာသူကြီး၏ မိတ်ဆွေ သည် သူတို့အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

         ရွာသူကြီး၏ဇနီးလည်း ခင်ပွန်းသည် မှာကြားထားသည့် အတိုင်း..

         “ကျွန်မ ဝမ်းနည်းပါတယ်ရှင်၊ ကျွန်မခင်ပွန်း အပြင်ကိုသွားနေ ပါတယ်။ ကျွန်မတို့လည်း စားသောက်ပြီးပါပြီ၊ ကျွန်မခင်ပွန်းသာ ရှိရင် ရှင့်ကို ကြက်တစ်ကောင်သတ်ပြီး ကျွေးမှာအမှန်ပဲ”

         ဟု ပြောဆိုလေသည်။ ထိုအခါ မိတ်ဆွေက...

         “ကျွန်ုပ်အတွက် ဘာမှ စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စရာမလိုပါ ဘူး။ သင့်ခင်ပွန်းမရှိတာ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်ုပ်ရှိနေတာ ပဲ၊ ကျွန်ုပ်လည်း ကြက်သတ်နိုင်တာပဲ၊ ဒါ ရှက်စရာမှမဟုတ်တာဘဲ”         

         ဟု ဆိုလေသည်။

         မိတ်ဆွေ၏စကားကို ကြားသော် သူကြီး၏ဇနီးသည် ဖျာပျား သလဲဖြစ်သွားကာ

         “အို... မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ဒီအကြောင်းသာ ကျွန်မယောက်ျား ကြားသွားရင် ကျွန်မကို သိပ်စိတ်ဆိုးလိမ့်မယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကို ဒုက္ခမပေးပါနဲ့ရှင်၊ ကျွန်မယောက်ျားပြန်လာမှ ဒီကို ပြန်လာပါ” ဟု ဆိုလေသည်။

         သို့သော် မိတ်ဆွေသည် ပြန်မထွက်သွားသေးချေ။

         “ကျွန်ုပ်ကိုယုံပါ၊ ကျွန်ုပ် ချက်တာပြုတ်တာ ဝါသနာပါတယ်။ သင်မီးမွှေးထားတုန်း ကျွန်ုပ် ကြက်သတ်ပေးပါ့မယ်၊ သင့်ယောက်ျား ပြန်လာရင် အားလုံး ရှင်းပြပေးပါ့မယ်”

          ဟု မိတ်ဆွေသည် ပြောပြော ဆိုဆို ကြက်ခြံထဲသို့ ဆင်းသွားကာ ကြက်ခြံထဲမှ အကောင်းဆုံး ကြက်တစ်ကောင်ကို ဖမ်းယူကာ သတ်လေသည်။

         ထိုအခါ သူကြီး၏ဇနီးက

“အို.. ဒီလိုတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့၊ ကျွန်မယောက်ျား မကြာခင် ပြန်ရောက်လာပြီး ရှင့်ကို အစားအစာတွေ ကျွေးမှာပါ”

          ဟု ဆိုလေ သည်။

         သို့သော် မိတ်ဆွေသည် အမျိုးသမီးကြီး၏ စကားကို နား မထောင်ချေ။

         သူသည် ကြက်ကို အမြန်ဆုံးသတ်ကာ အမျိုးသမီးကြီးအား ချက်ရန် ပေးလေသည်။

         သူကြီး၏ဇနီးလည်း မည်သို့မျှ မတတ်နိုင်တော့ချေ။ လွှဲရှောင် ရန် နည်းလမ်းမရှိတော့ချေ။

         ထိုသို့ဖြင့် အမျိုးသမီးကြီးသည် ကြက်ကို မီးဖိုချောင်တွင် ချက်ပြုတ်ရလေတော့သည်။

         ဟင်းမကျက်မီ သူကြီးလည်း အိမ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာ လေသည်။

         သူကြီးလည်း သူ့မိတ်ဆွေအား...

         “မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ” ဟု နှုတ်ဆက်ကာ အလ္လာပသလ္လာပ စကားစမြည် အနည်းငယ်ပြောဆိုပြီးနောက် သူ့ဇနီးရှိရာ မီးဖိုချောင် အတွင်းသို့ဝင်ပြီး ဘာလုပ်နေသနည်းဟု မေးလေသည်။

         သူ့ဇနီးလည်း ဖြစ်ပျက်ပုံ အလုံးစုံကို ပြန်လည်ပြောပြလေသည်။

         ထိုအခါ သူကြီးက...

         “ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ဒီလိုလုပ်၊ ကြက်သားကျက်ရင် သူ့ကို နည်းနည်းပဲပေး၊ ကြက်သားကိုလည်း ကြေးအိုးထဲထည့်ပေး၊ ငါ့ဖို့တော့ ကြက်သားများများထည့်ပေး၊ ကြက်သားကို မြေအိုးထဲထည့်ပြီး ငါ့ရှေ့မှာထားပေး”

         ဟု မှာကြားလေသည်။

         ကြက်သားကျက်သော် သူကြီး၏ ဇနီးသည် သူ့ယောက်ျား ပြောကြားသည့်အတိုင်း စားပွဲပေါ်တွင် ဟင်းခွက်များကို ချလေသည်။

         သို့သော် သူကြီး၏ မိတ်ဆွေကား အလွန်ပါးနပ်သောသူ ဖြစ် လေသည်။ သူ့ရှေ့တွင် ကြက်သားနည်းနည်းချထားပြီး သူကြီး၏ ရှေ့တွင် ကြက်သားများများ ချထားသည်ကို သတိပြုမိသွားသည်။

         ထိုအခါ မိတ်ဆွေက ချက်ချင်းပင် သူကြီးအား “မဟုတ်သေးဘူးလေ၊ ကျွန်ုပ်ကိုတော့ အကောင်းဆုံးကြေးအိုးနဲ့ ချကျွေးပြီး သင်ကတော့ မြေအိုးနဲ့ စားရတယ်လို့၊ ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ကျွန်ုပ် မြေအိုးနဲ့ပဲ စားပါ့မယ်” ဟု ပြောဆိုကာ သူကြီးရှေ့ရှိ မြေအိုးကို ယူလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ ကြေးအိုးကို သူကြီးရှေ့တွင် လဲလှယ်ချထားပေး လိုက်သည်။ သူကြီးက အိုးကို မပြောင်းရန်ပြောသော်လည်း မရချေ။

         နောက်ဆုံး သူကြီးလည်း သူ့ဇနီးကို မျက်ရိပ်ပြကာ..

         “လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်ကစပြီး မကောင်းဆိုးဝါးကောင် တစ်ကောင်ဟာ ကျွန်ုပ်တို့အိမ်ကို ရောက်ရောက်လာပါတယ်၊ မီးပိတ် ပြီဆိုရင်တစ်ကြိမ်၊ ဒါမှမဟုတ် နှစ်ကြိမ်လောက် လာတတ်တယ်” ဟု ပြောဆိုလေသည်။

         “ဟုတ်လား” ဟု ဧည့်သည်မိတ်ဆွေက အံ့သြဟန်ဖြင့်ဆို သည်။

         သူကြီး၏ဇနီးသည် သူ့ယောက်ျားဆိုလိုချက်ကို နားလည် သဘောပေါက်သွားသည်။

         ထို့ကြောင့် ဇနီးဖြစ်သူသည် ချက်ချင်းပင်ထ၍ မီးကိုပိတ်လိုက် လေသည်။

         တစ်အိမ်လုံး မှောင်သွားလေသည်။ ထိုအခါ သူကြီးသည် မိတ်ဆွေရှေ့ရှိ မြေအိုးကို လှမ်းယူရန် မြေအိုးကို လက်ဖြင့်စမ်းနေ သည်။

         ဧည့်သည်မိတ်ဆွေသည် သူကြီး၏လှုပ်ရှားမှုကို သိရှိသွား သည်။ သည် ထို့ကြောင့် မိတ်ဆွေသည် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အိုးကိုဆုပ်ကိုင် ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မီးတိုင်ကိုယူပြီး မီးတိုင်ဖြင့် သူကြီး အား နာနာကျင်ကျင် ရိုက်နှက်လေသည်။ သူကြီးလည်း နာကျင်လှ သဖြင့် အော်လေသည်။

         “ရှင် ကျွန်မယောက်ျားကို ဘာလုပ်တာလဲ”

         ဟု အမျိုးသမီးကြီး က ဧည့်သည်မိတ်ဆွေအား ဆိုမြည်လေသည်။

         ထိုအခါ မိတ်ဆွေက.. “

         " မကောင်းဆိုးဝါးကောင်က ကျွန်ုပ်အစာတွေကို ခိုးယူနေ တယ်လေ၊ သတိထား... သတိထား”         

         ဟုဆိုကာ မီးတိုင်ဖြင့် သူကြီး အား ရိုက်ပြန်လေသည်။

         နောက်ဆုံးတွင် မီးတိုင်လည်း ကျိုးသွားလေသည်။ ထို့နောက် ဧည့်သည်မိတ်ဆွေလည်း ကြက်သားထည့်ထားသော မြေအိုးကို ဆုပ်ကိုင် ကာ တံခါးပေါက်မှ ထွက်ပြေးသွားလေသည်။

         R.D Binfield - Tale From Over The Sea စာအုပ်မှ  The Troublesome Friend, A Tale from Kashmir.