မောင်ခေတ်ထွန်း - နှစ်တစ်ရာတိုင်အိပ်ပျော်နေသောမင်းသမီးလေးနှင့်နိုင်ငံတကာပုံပြင်များ

နှစ်တစ်ရာတိုင် အိပ်ပျော်နေသော မင်းသမီးကလေး

          တစ်ခါက “ရို့ဘတ်” အမည်ရှိ မင်းသမီးကလေးတစ်ပါး ရှိလေသည်။ မင်းသမီးကလေး နို့ဘတ်သည် နန်းတော်ကြီးထဲ တွင် ဖခင်ဘုရင်ကြီးနှင့် မယ်တော်တို့နှင့်အတူ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ စွာ နေထိုင်နေလေသည်။

          ရို့ဘတ် ငယ်ရွယ်စဉ် ကလေးဘဝအရွယ်က သူ့ဖခင် ခမည်းတော်နှင့် မယ်တော်တို့သည် နန်းတော်ကြီးထဲတွင် သူ့အား နာမည်ပေးကင်ပွန်းတပ် မင်္ဂလာအခမ်းအနားကြီးကို ကြီးကျယ် ခမ်းနားစွာ ကျင်းပရန် စီစဉ်လေသည်။ ထိုပွဲသို့ နန်းတော်သူ နန်းတော်သားများ၊ မိတ်ဆွေသင်္ဂဟများကို ဖိတ်ကြား၍ စားပွဲ များကျင်းပကာ ကျွေးမွေးဧည့်ခံမည်ဖြစ်သည်။

          မိဖုရားကြီးက “သမီးတော်လေး နာမည်ပေးကင်ပွန်းတပ် မင်္ဂလာ အခမ်းအနားကို တက်ရောက်လာတဲ့ လူတိုင်းက သမီး တော်လေးအတွက် လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ယူလာကြမှာပဲ။ ငါတို့ သူတို့ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ အကောင်းဆုံး စားသောက်ဖွယ်ရာတွေနဲ့ ကျွေးမွေးဧည့်ခံရမယ်”ဟု ဆိုကာ စားတော်ကဲများ အား အကောင်းဆုံးသော စားဖွယ်သောက်ဖွယ်ရာများကို စီမံ ချက်ပြုတ်ရန် စေခိုင်းလေသည်။

          ထိုသို့ဖြင့် ဘုရင့်စားဖိုဆောင်ထဲတွင် စားဖိုမှူးနှင့် စားတော်ချက်များသည် တစ်နေ့လုံး မင်းသမီးကလေး၏ နာမည်ပေး ကင်ပွန်းတပ် မင်္ဂလာအခမ်းအနား ဧည့်ခံပွဲအတွက် အကောင်းဆုံးသော အစားအသောက်များကို ချက်ပြုတ်စီမံကြလေ သည်။

          ညနေသို့ရောက်သော် မင်းပရိသတ်အပေါင်းသည် စားပွဲ ကြီးကျင်းပသည့်နေရာသို့ အသီးသီး ရောက်ရှိလာကြလေသည်။ သူတို့သည် မင်းသမီးကလေးကို ကြည့်ကာ

          “သိပ်ချောသိပ်လှတဲ့ ချစ်စရာကလေးလေးပါပဲ”

          ဟု ချီးမွမ်း ပြောဆိုကြလေသည်။ ။

          ထို့နောက် တက်ရောက်လာသော ဧည့်သည်တော်များ သည် မိဖုရားကြီးအား မင်းသမီးကလေးအတွက် လက်ဆောင် ပစ္စည်းများ ပေးအပ်ကြပြီး မင်္ဂလာရှိသည့် စကားကို ပြောကြား ကြလေသည်။ မိဖုရားကြီး၏ မိတ်ဆွေတစ်ဦးက

          “သမီးတော် မင်းသမီးကလေး အစဉ်အမြဲ ချောမောလှ ပတဲ့သူ ဖြစ်ပါစေ”

          ဟု ဆုမွန်ကောင်း တောင်းပေးသည်။

          တခြားသူ တစ်ဦးကမူ “မင်းသမီးကလေးဟာ ရုပ်လည်း လှ၊ ချမ်းလည်းချမ်းသာတဲ့သူ ဖြစ်ပါစေ”ဟု ဆုပေးသည်။

          ဤသို့ မင်းသမီးကလေး၏ပွဲသို့ တက်ရောက်လာကြသူ အားလုံးက မင်းသမီးကလေးအတွက် အကောင်းဆုံးသော လက် ဆောင်ပစ္စည်းများ၊ မင်္ဂလာရှိသော စကားများကို ပြောကြားကြမင်္ဂလာရှိသော အကောင်းဆုံးကြသူလေသည်။

          မင်းသမီးကလေးသည် သူတို့အားကြည့်ကာ ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာ ရယ်မောလေသည်။

          ထိုအချိန်တွင် မင်းသမီးကလေး၏ နာမည်ပေးကင်ပွန်း တပ် အခမ်းအနား ဧည့်ခံပွဲသို့ ဖိတ်ကြားခြင်း မခံရ၍ “မာလစ်” အမည်ရှိ နတ်ဆိုးမကြီးသည် အလွန်ဒေါသထွက်လျက် ရှိနေလေ သည်။ ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးသည် နတ်ဆိုးမကြီးအား မနှစ် သက်၍ ဧည့်ခံပွဲသို့ ဖိတ်ကြားခြင်း မပြုခဲ့ပေ။

          နတ်ဆိုးမကြီး မာလစ်တွင် ကြောင်နက်တစ်ကောင် ရှိလေသည်။ ထိုကြောင်သည် လမ်းလျှောက်ရာမှ အိမ်သို့ ပြန် လည်ရောက်ရှိချိန်တွင် သူ့သခင် နတ်ဆိုးမကြီးအား -

          “အရှင် ဒီနေ့ည ဘုရင့်နန်းတော်မှာ မင်းသမီးဇာလေး နာမည်ပေးကင်ပွန်းတပ် မင်္ဂလာအခမ်းအနားပွဲ ရှိတယ်။ ဘုရင် ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးက မိတ်ဆွေသင်္ဂဟအားလုံးကို အဲဒီအခမ်း အနားတက်ဖို့ ဖိတ်ကြားထားတယ်”

          ဟု သတင်းပေးလေသည်။

          ကြောင်၏စကားကိုကြားသော် နတ်ဆိုးမကြီးမာလစ် သည် ဒေါသထွက်ကာ “ငါ့ကိုတော့ ဘာလို့မဖိတ်တာလဲ ́ဟု ဆိုလေသည်။

          ကြောင်နက်က ဆက်လက်၍ -

          “နန်းတော်ထဲက ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေကောင်ရဲ့ ပြော စကားအရဆိုရင် ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးက အရှင့်ကို မနှစ် သက်ကြဘူးလို့ သိရပါတယ်။ ဘုရင်ကြီးက မိဖုရားကြီးကို အရှင် ဟာ နတ်ဆိုးဖြစ်တဲ့အတွက် စားပွဲကြီးသို့ မဖိတ်ကြားဖို့ ပြော ကြားခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်”

          ဟု ဆိုလေသည်။

          နတ်ဆိုးမကြီးမာလစ်သည် ပို၍ ဒေါသဖြစ်သွားလေ သည်။ ထို့နောက် နတ်ဆိုးမကြီးသည် -

          “ငါ နန်းတော်ကို သွားမယ်။ ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားဟာ ငါ့ကို မဖိတ်တဲ့အတွက် သူတို့ဒုက္ခရောက်အောင်၊ ဆင်းရဲအောင် ငါလုပ်ရမယ်”

          ဟု ဆိုကာ ကြောင်ကို ခြေထောက်ဖြင့် တစ်ချက် ကန်ကာ ဘုရင့်နန်းတော်သို့ ထွက်ခွာလာခဲ့လေသည်။

          မကြာမီ နတ်ဆိုးမကြီး မာလစ်သည် ဘုရင့်နန်းတော်ဆီ သို့ ရောက်ရှိလာလေသည်။ မင်းသမီးကလေး၏ နာမည်ပေး ကင်ပွန်းတပ် ဧည့်ခံပွဲကြီးမှာ စည်ကားဆဲပင် ရှိသေးသည်။ ဘုရင် ကြီး၏ မိတ်ဆွေများသည် မင်းသမီးကလေး နို့ဘတ်ကို ကြည့် ကာ ချီးမွမ်းစကားပြောကြားလျက် ရှိနေကြလေသည်။

          ထိုအချိန်တွင် ဘုရင်ကြီးသည် နန်းတော်ထဲသို့ ဝင် ရောက်လာသော နတ်ဆိုးမကြီးမာလစ်ကို မြင်သော်

          “သင် သင့်ကိုမဖိတ်ကြားဘဲ ဘာလို့ ဒီပွဲကို လာရသလဲ” ဟု မေးလေသည်။ထိုအခါ နတ်ဆိုးမကြီး မာလစ်က -

          “မှန်တယ် သင် ကျွန်ုပ်ကို မဖိတ်ကြားပါဘူး၊ သင် ကျွန်ုပ်ကို ဒီပွဲမှာ မဖိတ်ကြားတဲ့အတွက် မကြာခင် သင် စိတ် မချမ်း မသာဖြစ်ရပြီသာ မှတ်ပေတော့”

          ဟု ဒေါသတကြီး ပြောဆို လေသည်။

          နတ်ဆိုးမကြီးသည် မင်းသမီးကလေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ရယ်မောနေသော မင်းသမီးကလေးအား -

          “လူတိုင်းက မင်းသမီးကလေးကို ပိုပြီးလှလာစေဖို့ ပျော် ရွှင်ဖို့၊ ချမ်းသာဖို့ ဆုတောင်းပေးကြတယ်၊ ငါကတော့ သူတို့နှင့် မတူတဲ့ ဆုတွေပေးမယ်”

          ဟု ပြောဆိုလေသည်။

          နတ်ဆိုးမကြီးသည် တဟားဟား ရယ်မောကာ ဘုရင် ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးအား -

          “သင်တို့ရဲ့ သမီးတော်ဟာ အရွယ်ရောက်လာရင် ချော မောလှပပြီး ချမ်းချမ်းသာသာနှင့် စိတ်ပျော်ရွှင်မှု အပြည့်အဝ ရရှိလာမှာပါ။ အင်း ...ဒါပေမယ့် အသက် ၁၆ နှစ် အရွယ်ရောက်လာရင်တော့ ဘဝကံကုန်ပြီး လူ့လောက က စွန့်ခွာသွား ရလိမ့်မယ်၊ သူ့လက်ကို အပ်စူးမိပြီး သေလိမ့်မယ်”

          ဟု ဆိုကာ ရယ်မော၍ နန်းတော်ထဲမှ ထွက်ခွာသွားလေသည်။

          နတ်ဆိုးမကြီး၏ စကားကိုကြားသော် ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးသည် လွန်စွာ စိတ်ထိခိုက်သွားကြသည်။ မည်သို့လုပ် ရမှန်းမသိတော့ချေ။

          “ကျွန်တော်မျိုးမတို့ရဲ့ သမီးတော်လေးကို ဘယ်လိုကယ် ရပါ့”ဟု မိဖုရားကြီးက ဆိုညည်းလေသည်။

          သို့သော် ဘုရင်ကြီးသည် စိတ်ကောင်းရှိသော နတ်သမီး ကြီးတစ်ပါးကိုလည်း သူ့သမီးတော်လေး နာမည်ပေးကင်ပွန်းတပ် အခမ်းအနားသို့ တက်ရောက်ရန် ဖိတ်ကြားထားလေရာ ထိုနတ် သမီးကြီးသည် နန်းတော်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။ နတ်သမီး ကြီးသည် မင်းသမီးကလေးအား မည်သည့်လက်ဆောင်ကိုမျှ မပေးရသေးချေ။

          စိတ်ကောင်းရှိသော နတ်သမီးကြီးက ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးအား -

          “ဘာမှ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနှင့်၊ မင်းသမီးလေး မသေ နိုင်ပါဘူး၊ မင်းသမီးကလေး မသေတဲ့ဆုကို ကျွန်ုပ်ပေးခဲ့ပါ့မယ်။ သူဟာ နှစ်တစ်ရာတိုင် အိပ်စက်နေပါလိမ့်မယ်။ ချောမောတဲ့ မင်းသားလေးတစ်ပါးက လာနှိုးမှ အိပ်ရာက နိုးပါလိမ့်မယ်”

          ဟု ပြောဆိုလေသည်။

          စိတ်ကောင်းရှိသော နတ်သမီးကြီး၏စကားကိုကြားသော် ဘုရင်ကြီးနှင့် မိဖုရားကြီးသည် အလွန် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ် သွားသည်။ စိတ်ကောင်းရှိသည့် နတ်သမီးကြီးကိုလည်း ကျေးဇူး အထူးတင်သွားသည်။ သို့သော် သူတို့သမီးလေး နှစ်တစ်ရာအထိ အိပ်ပျော်သွားမည်ဆိုသည်ကိုမူ မလိုလားကြပေ။ ထို့ကြောင့် ဘုရင်ကြီးက -