Skip to product information
1 of 2

Other Websites

ပီမိုးနင်း - ကုန်သည်အိတ်ဆောင်

Regular price 0 MMK
Regular price Sale price 0 MMK
Sale Sold out
Type

၁။ ကြော်ငြာနှင့် အသံ

.

           ကြော်ငြာအလုပ်သည် လူ၏စိတ်ကို ဆွဲသော အလုပ် ဖြစ်၏။ ကြော်ငြာသည် အလုပ်ပေါင်းတို့၏ အသက်လည်း ဖြစ်လေသည်။

           သို့ဖြစ်လေရာ ထိုအသက်ကို ရှင်အောင်လုပ် သောနည်း နှစ်မျိုးရှိ၏။

           တစ်နည်းမှာ ရောင်းသောပစ္စည်းကို လူအများ ၏ နား၊ မျက်စိ၌ အမြဲသိဖို့ ကြားဖို့ အချက်။ တစ်နည်း မှာ ထိုပစ္စည်း၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ယုံကြည်စိတ်ချပါ၍ ဝယ်ချင်အောင် ရေးသားခြင်းဖြစ်လေသည်။

           ဘယ်မျှပင်အရေးကောင်းစေကာမူ ထိုပစ္စ ကို လူအများ၏ နား၊ မျက်စိ၌ အမြဲသိဖို့ ကြားဖို့အ »တစ်နည်းမှာ ထိုပစ္စည်း၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ယုံကြည် စိတ်ပါ၍ ဝယ်ချင်အောင်ရေးသားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

           အဘယ်မျှပင် အရေးကောင်းစေကာမူ ထို ပစ္စည်းကို အမြဲမမြင်မကြားကြမူ၍ တစ်ခါခါ ပျောက် ကွယ်နေက ကြော်ငြာ၏သက်အား ဆုတ်ယုတ်လျက်။ ပစ္စည်းမှာ အညတြပစ္စည်းအနေသို့ ရောက်တတ်လေ သည်။ ထိုပစ္စည်းအကြောင်းကိုပင် စာများ၌ သေသေ ချာချာ မဖတ်ကြရစေကာမူ နာမည်ကို အမြဲကြားနေ၊ မြင်နေချေက အဟုတ်အမှန် အဖိုးတန်ဟူ၍ အလိုလို စိတ်၌ မှတ်ထင်မြဲဖြစ်ကြလေသည်။ အာယုဒီဃဆေး၏ တွင်ကျယ်ခြင်းမှာ အရပ်ရပ်အနယ်နယ်တွင် ၄င်း၏ ဆိုင်းဘုတ်များ၌ ထိုဆေး၏အစွမ်းသတ္တိ ဂုဏ်ကျေးဇူး တို့ကို အကုန်အစင် မပြနိုင်ကြပေ။ သို့သော်လည်း ကြားနေရခြင်း၊ မြင်နေရခြင်းကြောင့်မဟုတ်ဘဲ မကျော် ဟူသောအသိ လူတို့၏စိတ်၌စွဲ၍နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

           သို့ဖြစ်လေရာ ပစ္စည်းတစ်ခုခုကို ကြေညာ၍ ကျောင်းခြင်း၌ ထိုပစ္စည်း၏ဂုဏ်သတ္တိများကို အမြဲ က်ငြာဟူသမျှမှာ ဖော်ပြဖို့မလို။ တိုင်းပြည်၌ ထိုပစ္စည်းကို လူအများကြားသိ၍နေအောင်၊ ထိုပစ္စည်း၏ နာမည်ကျော်၍နေအော်၊ အော်၍နေအောင်၊ ဆူ၍နေအောင်လုပ်ဖို့ အရေးကြီးလေသည်။ သို့ ကျော်အောင် ဆူညံ၍နေသည့်အခါ အစွမ်းကိုပင် မသိရစေကာမူ ဘယ်လိုများပါလိမ့်မလဲဟု သိလိုသောစိတ်ကြောင့် ဝယ် ကြရမည်ကား လူတို့၏စိတ်သဘော သဘာဝတစ်ခု ဖြစ်လေသည်။

           သို့ဖြစ်ရာ အကျိုးအကြောင်းကို စုံအောင်ဖော်ပြ သော ကြော်ငြာအနည်းငယ်မျှနှင့် အသုံးပြုပြီး နာမည် ဆူညံနေစေသောနည်းကို အထူးဂရုစိုက် ကြံစည်ကြရ ပေကြောင်း။

 
၂။ ကြော်ငြာအင်အား

           ကြော်ငြာရာ၌ အဘယ်ပစ္စည်းမျိုးကို ဘယ် လိုလူစားမျိုးက ပို၍ဝယ်မည်ဟူသောအကြောင်းကို ရှေး ဦးစွာ သိဖို့လိုလေသည်။

           အဖိုးတန် ပစ္စည်းကုန် ပကာသနနှင့်ဆိုင်သော ပစ္စည်းများကို အဖိုးတန်လူများသာ ဝယ်မည်ဖြစ်ရာ အဖိုးတန်မဂ္ဂဇင်း၊ ဂျာနယ်၊ သတင်းစာများမှသော်လည်းကောင်း၊ ဒါရိုက်တရီ၊ တယ်လီဖုန်းစာအုပ်များ ကြည့်၍ ဖြစ်စေ၊ အစိုးရဖက်ကိုကြည့်၍ဖြစ်စေ၊ အခြား ကုန်သည်များ၌ရှိသော လူဂုဏ်တံပေါက်သည့် စာရင်း များ ကို ရအောင်ကြံ၍ဖြစ်စေ၊ သားနားခန့်ညားသော ကြေ ငြာစာရွက်များကို တိုက်ရိုက်ပို့ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ ကြေး ရှာရလေသည်။

           တိုက်ရိုက်ပို့ရာ၌ ကြော်ငြာပိုစတာများမှာ သားနားခန့်ညားလျှင် ၄င်း၏ဂုဏ်ကို တိုးအောင်ပြုရာ လိုကြသဖြင့် ဝယ်ဖို့ရန် စိတ်ပေါ်တတ်လေသည်။

           အဖိုးတန်အလှပစ္စည်းများကို ရောင်စုံဓာတ်ပုံ များနှင့် ထင်ထင်ရှားရှား လှလှပပ မျက်စိပကာသန ဖြစ်အောင် ကြော်ငြာလျှင် သာ၍စွဲမက်လွယ်လေသည်။ စားဖွယ်သောက်ဖွယ်တို့ကို ကြော်ငြာရာ၌ မြင်ရုံနှင့် စားချင်သဖွယ်ဖြစ်အောင် ရုပ်ပုံနှင့်ပြ၍ ကြော်ငြာရလေ သည်။

           ဥပမာ ခရမ်းချဉ်သီးတစ်တင်းလျှင် တစ်မူး လောက်၊ တစ်ပဲလောက်နှင့် ရနိုင်သော အရပ်မှနေ၍ ခရမ်းချဉ်သီးဆော့စ် အကောင်းဆုံးကိုလုပ်၊ ပုလင်းမှာ အထူးလှပ၍ ကျက်သရေရှိအောင် လေဘယ်များကပ်၊ ချိတ်တံဆိပ်နှင့် ပိတ်။ အပ်ပေပါစက္ကူ အကောင်းဆုံးမှာ ခရမ်းချဉ်သီး အလှဆုံး၊ အကြီးဆုံးများကို ရွေးချယ်၍ ပန်းကန်ပြား၌ထည့် ဆော့စ်ပုလင်းကို အနီး၌ထောင်၊ ကြက်ကောင်လုံးဖြစ်စေ၊ ဝက်သားပေါင်လုံးဖြစ်စေ -- နှင့်လှီးပြီး မြိန်ရှက်စွာ ဆော့စ်နှင့်တို့စားနေပုံကို ဓာတ်ပုံရိုက်ပြရမည်။ သို့သော်လည်းဝက်ပေါင်ကိုလှီးပြီး ဆော့စ် နှင့်တို့စားနေပုံဟုပြောရာ၌လွယ်၏။ လှီး၍စားပုံ အားလုံး ပါအောင် မဖြစ်နိုင်ပေ။ သို့ဖြစ်လေရာ ဝက်ပေါင်မှာ လှီးထားသော အရာ၊ မြိန်ရှက်စွာစားနေသော ပါးစပ်၊ဆော့စ်ပန်းကန်ထဲ၌ အသားတို့စားနေပုံ စသော ပုံများ ကိုသာ ပါစေနိုင်လေသည်။ ထင်အောင်မြင်အောင် ဓာတ်ပုံယူတတ်က တကယ်စား၍နေပုံကို ထင်မြင်နိုင် လေသည်။ အောက်က စာတမ်းမှာ “အင်း... တစ်ခါ လာ ကြက်သား၊ တစ်ခါလာ ဝက်သား၊ ညည်းစော်များ နံလှပေါ့၊ ဒီဆော့စ်ကလေးရှိပေလို့ တော်တော့တယ်။ သို့မဟုတ် ဒီဆော့စ်ဟာ အရသာရှိရုံသာ မဟုတ်။ အစာ ကြေဆေးလိုပါကလား။ စားပြီး အင့်ခြင်း၊ တင်းခြင်း၊ ပြည့်ကျပ်ခြင်းဆိုလို့ ဘာမှမရှိဘူး”ဟူသော စကားမျိုး ရေးထည့်နိုင်သည်။

           ထိုကဲ့သို့ ဆေးရောင်စုံနှင့်ကြော်ငြာကို လွတ် သောနေရာ၌ ခရမ်းချဉ်သီးများကို အကြီးအကျယ် စိုက်ပျိုးထားပုံ၊ ခရမ်းချဉ်သီးကို ပြ၍ သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ပြုလုပ်စီမံပုံများကို ရေးသားဖော်ပြနိုင်လေသည်။ ၄င်းရုပ်ပုံနှင့်အတူ ကြော်ငြာစာအလွတ်ကို ဂုဏ်သရေရှိ လူတစ်ယောက်အား ထိုအဖိုးတန်ဆော့စ်အကြောင်း မှီဝဲ စားသုံးဖို့ကောင်းကြောင်း ရေးသားပြောကြားသောစာမျိုး ပူးတွဲပို့နိုင်လေသည်။

           သေးငယ်သော ပုလင်းများနှင့် ကမ္ဘာအရပ်ရပ် ရှိ ဆိုင်ကြီးများသို့ ပို့သည့်အခါ နိုင်ငံခြားသွင်းကုန်လုပ်သော ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ဦးဦးက တစ်ဦးတည်းကိုယ်စား လှယ်အဖြစ်နှင့် ယူဖို့ရန် ပေါ်ပေါက်နိုင်လေသည်။ ထို အခါ ချက်ချင်း ကြီးပွားချမ်းသာနိုင်လေသည်။

 

၃။ကြော်ငြာစာရွက်ကပ်ခြင်း

           ကြော်ငြာခြင်းသည် ရောင်းဝယ်ခြင်း၏သက် ဖြစ်သည်ဟု ပြောကြသဖြင့် အချို့သောသူများမှာ

ကြော်ငြာလျှင်ပြီးသည်ဟုမှတ်ထင်ကာ ကြော်ငြာအတွက် စရိတ်ကုန်များစွာ ခံကြလေသည်။ ကြော်ငြာခြင်းမှာ နည်းစနစ်မကျ အခါကာလမသင့်က ကုန်ကျခြင်း၊ ကြော်ငြာကြောင့် အကျိုးယုတ်ခြင်း ဖြစ်တတ်လေသည်။

           ကြော်ငြာစက္ကူ ဟင်းဘီလ်များကို ပေးကမ်း ခြင်းသည် အများအားဖြင့် အကျိုးရှိတတ်ပေသည်။ ရီးသွားလာရာ၌ သူ၏စိတ်သည် အခြားရည်ရွယ်ချက် တစ်ခုခုမှာပင် စား၍နေတတ်လေရာ ထိုကြော်ငြာစာရွက် များကို ဂရုမစိုက်ဘဲနေတတ်သည်။

           လူများတိုင်း ကြော်ငြာကမ်းရည်ည မဟုတ်ပေ။ ညဉ့်အခါ တန်ဆောင်တိုင်ဘုရားပွဲများ၌ ကြော်ငြာကမ်း လျှင် ဘူးသီးငါးပေါင်းကြော်ထုတ်ရန်လည်းကောင်း၊ ထိုင်ရာ၌လည်းကောင်း အသုံးပြုဖို့ ဖြစ်တတ်လေသည်။

           မြင်းပွဲ၊ ဘောလုံးပွဲသွားသူများအား ကြော်ငြာ စာရွက်များ ကမ်းလှမ်းခြင်းသည် ထိုင်သောနေရာ၌ လုံချည်ကို မညစ်ပေအောင်ခင်းဖို့ပေးသည်နှင့် တူတတ် လေသည်။ ၄င်းတို့၏ဖက်မှာ ဘော့ပွဲ၊ မြင်းပွဲ၊ ရှူးဝါး တစ်ထဲကို ရောက်နေတတ်လေသည်။

           ထိုကြော်ငြာစာရွက်များမှာ စာတွေကို ပြွတ်သိပ် အောင်နှိပ်ထားချေက သာ၍ပင် အကျိုးမဲ့ဖြစ်တတ်လေ သည်။ လူသည် စာဖတ်ခြင်းကို ကွမ်းဆေးလို နှစ်သက် လိုလားလေ့ မရှိကြပေ။ သို့ဖြစ်လေရာ ပြောလိုသော အချက်အလက်ကို ထင်ရှားသော စာလုံးအနည်းငယ်မျှ နှင့် ဖော်ပြအပ်လေသည်။

           လူများထံသို့ ကက်တလောက်များကို အလွတ် မဲ့ပို့ခြင်းသည်လည်း များစွာအကျိုးမရှိ ကတ်တလောက် မှာသူ၊ ပစ္စည်းဝယ်သူများကိုသာ ပေးအပ်လေသည်။

 

           လူ ၏စိတ်သည် ဤအချက်များ၌ များစွာ ထူးခြား၏။ မိမိထံ အလိုလိုရောက်၍လာသော ကက် တလောက်ကြော်ငြာများကို ဖတ်ကောင်းသည်ဟူ၍မှ မထင်ကြပေ။ ထိုအချက်များကို ကြော်ငြာသမားများ သတိပြု အပ်လှပေသည်။

           ကြော်ငြာကို အချို့လူများက ကျော်အောင်ညာ သည်ဟူ၍ပင် ပြောတတ်ကြလေသည်။ ဤစကားသည် အချို့ကြော်ငြာ၌ မှန်ကောင်းမှန်ပေလိမ့်မည်။ အကြောင်း မူကား ဆေးကြော်ငြာတစ်ခုကို တွေ့ရာ ၉၆ ပါးရောဂါ ဟူသမျှ မပျောက်သည် မရှိစေရ။ အားလုံးပျောက်ကြောင်းကို ကြော်ငြာစာ၌ ရေးထားလေသည်။ ဤသို့ ရေးခြင်းကို ဖတ်ရသောသူတို့၏စိတ်တွင် “ကြွားလွန်း သည်”ဟူ၍ မှတ်ထင်သွားတတ်လေသည်။

           ဤသို့ အထင်ခံရသောကြော်ငြာမျိုးသည် “ပိုး သာကုန်၍ မောင်ပုံစောင်းမတတ်”ဟူသကဲ့သို့ ကြော်ငြာခ စာရွက်ရိုက်ခတွေသာ ကုန်၍ အရာတွင်မည် မဟုတ် ပေ။

           ကြော်ငြာသောနေရာတွင် လူတို့၏စိတ်၌ အထင်လည်း ကြီးစေရမည်၊ ဟုတ်လည်း ဟုတ်မှန်ရမည်။ ယုတ္တိလည်း ရှိရမည်။ သို့မှသာ ကြော်ငြာဖတ်သူတို့၏ စိတ်ထဲ၌ စွဲ၍ယုံကြည်ခြင်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ယုံကြည် ခြင်းဖြစ်မှသာလျှင် အရောင်းအဝယ် တွင်ကျယ်ပေလိမ့် မည်။

           အချို့ကြော်ငြာများမှာ လိုရင်းမရောက် ရှည် လျားပြီးလျှင် ဖတ်သူ၏စိတ်၌ အပြင်းပေါက်၍သွားတတ် လေသည်။

           စီးကရက်အမျိုးပေါင်း လွန်စွာများသော်လည်း ပိုလိုစီးကရက်သည် ဘယ်သောအခါမှ ခေတ်မတိမ်ခဲ့ ပေ။ ခေတ်မတိမ်သော စီးကရက်ပင်ဖြစ်သော်လည်း သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်တို့တွင် အမြဲပင်ကြော်ငြာထားသည် ကို တွေ့ရပေသည်။ သို့ကြော်ငြာထားသော်လည်း ဖတ် သူများ ပျင်းအောင်၊ မဖတ်ချင်အောင် ရှည်လျားစွာကြော်ငြာသည်မဟုတ်ဘဲ “အကောင်းဆုံးပိုလိုစီးကရက်၊ လူကြိုက်အများဆုံး ပိုလိုစီးကရက်ကိုသောက်ပါ”ဟု ဤမျှလောက် လိုရင်းကိုသာ စာလုံးကြီးကြီးနှင့် ကြော်ငြာ လေသည်။

၄။ ကြော်ငြာနှင့် ဂုဏ်

           ကြော်ငြာမှာ ဖတ်သူများ ယုံကြည်ဖို့လိုလေ သည်။ ယုံကြည်အောင်ရေးခြင်းသည် ကြွားဝါခြင်းနှင့် ဖီလာဖြစ်လေသည်။ ကြွားဝါ အားကြီးလျှင် မည်သူမဆို မယုံကြည်တတ်ကြပေ။ သို့ဖြစ်လေရာ တည်တည် ကြည်ကြည် ခန့်ခန့်ညားညား ဖတ်၍လည်း ရှင်းလင်း လွယ်ကူအောင် ရေးရလေသည်။ မကျွေးဘဲ ယုံကြည် င်ရေးဖို့အတတ်ကို တတ်ဖို့လိုလေသည်။

           အချို့လည်း အပြောင်အပျက်များနှင့် ဖတ်သူတို့ ၏စိတ်ကိုစွဲအောင် ကြံစည်တတ်လေသည်။ အပြောင် အပျက်ကာတွန်းများသည် မြင်လွယ်၍ ဖတ်သူ ပျော်သော်လည်း ကုန်ပစ္စည်းများ၏ဂုဏ်ကို ထိခိုက်တတ်လေ သည်။ အထူးသဖြင့် ဆေးများကို ကြော်ငြာရာ၌ ရုပ်ပြောင်များကို မသုံးအပ်။ စော်ကားခြင်း၊ ပျက်နော် ခြင်းကို သတိပြုအပ်ပေသည်။

           ရုပ်ပြောင်များသည် ဖတ်သူများ မြင်လွယ် သိလွယ်သည်ကား မှန်၏။ သို့သော်လည်း မယုံကြည် လျှင် အကျိုးမရှိပေ။

           ရပ်ကွက်ကောင်းကောင်းမှာ တိုက်ဆိုင်ကြီးကို အတည်တကျဖွင့်လျက် အများဆိုင်များနှင့်မတူ နေ့ညဉ့် အချိန်မရွေး မော်တော်ကားများကို ဓာတ်မီးထွန်း၍ကြော်ငြာခြင်းမျိုးသည် အခြားလူများ၏စိတ်၌ မသင်္ကာ ဖွယ်ရာ ဖြစ်စေတတ်လေသည်။ ဤဆိုင် ပျက်ခါနီးသောကြောင့် သက်ကိုလု၍ ကြော်ငြာနေခြင်းလား။ မကောင်းသော ကုန်ပစ္စည်းတွေကို အချောင်ထုတ်ဖို့ကြော်ငြာခြင်းပေလား။ မဟုတ်တာတွေကို လုပ်မလား စသည်ဖြင့် တွေးတတ်ကြလေသည်။

           လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်လောက်က မြန်မာတိုက် ဆိုင်ကြီးတစ်ခုသည် ထိုနည်းမျိုးဖြင့် ကြော်ငြာခဲ့ရာ