Other Websites
နတ်နွယ် - မုန်တိုင်းအန္တရာယ်
Couldn't load pickup availability
ရွက်သင်္ဘော ဒိုက်ချလင့်၊ ၂၆၊ သြဂုတ်၊ ၁၉၄၄။ ရီယိုမှထွက်လာပြီး ၁၁ ရက် အကြာ။ ဗီလင်းတွင် ကျောက်ချ။ ပူစပြု။ ရာသီလေ မှန်တမ်း၊ ကျောက်မီးသွေးများ ချပြီး ကုန်မရ။ ရီယိုသို့ပြန်ရန် သဲဖြည့်ပြီး ကုန်းပတ်ပေါက် များပိတ်ပြီး ထွက်ခွာရန်အသင့်။ ညနေပိုင်း မိုးရွာ။
(၁)
လမ်းအကွေ့သို့ 'ပရာဂျာ' ရောက်ရှိစဉ်မှာပင် အဝေးပင်လယ်ပြင်ဆီ မှ မိုးချုန်းသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကောင်းကင်ပြင်တွင် ဝင်းကနဲ လင်းလက် သွားသည်။ ဆိပ်ကမ်းကို တစ်ခဏမျှ ထင်လင်းစွာ မြင်ရသည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် လှေငယ်တက်စင်းများနှင့် ကမ်းရိုးတန်းသွား သင်္ဘောသုံးလေးစင်း ဗဟိုဆိပ်ခံ တွင် ဆိုက်ကပ်ထားကြသည်။ ရေလယ်တွင် “ဒိုက်ချလင့် ကျောက်ချထားသည်။ ဆိပ်ကမ်းတစ်ခုလုံးတွင် ရွက်သင်္ဘောဟူ၍ ဒိုက်ချလင့် တစ်စီးတည်းသာရှိသဖြင့် ထင်ရှားပေါ်လွင်လျက် ရှိသည်။
ရုတ်တရက်ဆိုသလို မိုးရွာသည်။ ပရာဂျာသည် ဂျက်ကက်အင်္ကျီ ကော်လာကို ထောင်လိုက်ပြီး သားရေလက်ကိုင်အိတ်ဟောင်းကြီးကို ချိုင်း ဘစ်ဘက်တွင်ညှပ်ကာ ငါးဆိပ်ခံ အစွန်ရှိ ဘားတစ်ခုဆီသို့ ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်သွားသည်။
ဘာအတွင်းမှ ဂီတသံ လေးလေးတွဲတွဲကလေး ထွက်ပေါ်လျက်ရှိ သည်။ ညသည် ဆွေးဆွေးမြေ့ကလေး ဖြစ်တော့သည်။ ပရာဂျာသည် ဝရန်တာပေါ်သို့တက်သွားရင်း မျက်နှာမှ မျက်မှန်ကိုချွတ်ကာ မိုးစက်များကို လက်ကိုင်ပဝါဖြင့်သုတ်သည်။ ထို့နောက် မျက်မှန်ကို သေသေချာချာပြန်တပ်ပြီး ဘာအတွင်းသို့ ကြည့်လိုက်သည်။
အထဲမှာ လူရှင်းနေသည်။ အရက်ရောင်းသူနှင့် ဟဲလမက်ရစ်ချတာ တို့နှစ်ဦးကိုသာ တွေ့ရသည်။ ရစ်ချတာသည် ဒိုက်ချလင့်ရွက်သင်္ဘော၏ ပဲ့နင်း ဖြစ်ပြီး ဘားအစွန်တစ်နေရာတွင် ပုလင်းတစ်လုံး ဖန်ခွက်တစ်ခွက်နှင့် ရှိနေသည်။ ရစ်ချတာသည် အသက် ၂၈ နှစ်မျှသာရှိသေးသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကြီးမားပြီး ဆံပင်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ်မွေးတို့နှင့်ဖြစ်သဖြင့် သူအမှန်ရှိသော အသက်ထက်ပိုပြီး ကြီးရင့်သည်ဟု ထင်ရသည်။ သူက ဂျက်ကက်အထူကြီးကို ဝတ်ပြီး အဝတ်ဦးထုပ် ဆောင်းထားသည်။
ပရာဂျာအတွင်းသို့ ဝင်သည်။ အရက်ရောင်းသူသည် ဖန်ခွက်တစ်လုံး ကို အဝတ်ဖြင့် ပွတ်တိုက်နေရာမှ ပရာဂျာကို မော့ကြည့်သည်။ ပရာဂျာက သူ့ကို ဂရုမပြုဘဲ ဆိုင်အတွင်း လျှောက်ဝင်သွားရင်း ဦးထုပ်မှ မိုးစက်များကို ခါချသည်။ လက်ကိုင်အိတ်ကြီးကို သူ့ခြေရင်းကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ချလိုက်သည်။
“ကောင်းသောညပါ ဟဲလမက်”
ဟဲလမက်ရစ်ချတာသည် ခေါင်းကို လေးလံစွာညိတ်လိုက်ပြီး ပုလင်း ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
“သောက်ပါအုံးလား ဟာပရာဂျာ”
“ကျုပ် မသောက်ပါဘူး”
“ကောင်းပါတယ်ခင်ဗျာ။ ကျွန်တော်တို့လည်း အရက်ကောင်းကောင်းမရှိလို့ 'ကရာကာ’ပဲ သောက်နေရတယ်။ ဦးနှောက်နဲ့အသည်းကို ဒုက္ခပေးတတ်
တယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ‘ရှနက်' မသောက်ရတာ သုံးဆယ့်ကိုးခု နောက်ပိုင်းကတည်းကပဲ”
“ကက်ပတိန်ဗာဂျာ ဒီမှာများ ရှိသလား”
“သင်္ဘောပေါ်မှာ ဟာပရာဂျာကို စောင့်နေပါတယ်”
ပရာဂျာက လက်ကိုင်အိတ်ကြီးကို ကောက်ယူလိုက်၏၊
“ဒါဖြင့် ကျုပ်တို့သွားကြရအောင်လား။ အချိန်သိပ်မရှိဘူး။ ကျုပ်ကိုဘယ်သူများ လာရှာသေးသလဲ” ရစ်ချတာ ပြန်မဖြေရမီမှာပင် အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။ ပေါ်တူဂီဘာသာဖြင့် ဖြစ်သည်။
“အား. . ဆင်ညာ ပရာဂျာပါလား။ ဘယ်လိုက ဘယ်လို ရောက်လာ တာတုံး”
ပရာဂျာ လျင်မြန်စွာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည် မိမိနောက်ဘက်တွင် ရှိသော အခန်းတစ်ခန်း၏ ကန့်လန့်ကာ ပွင့်သွားသည်။ လူတစ်ယောက် ဝိုင်တစ်ပုလင်းနှင့် ထိုင်နေသည်။ သူ့ကိုယ်တွင် ဝတ်ဆင်ထားသော ကာကီ ယူနီဖောင်းသည် ချွေးတွေရွှဲနေပြီး ချုပ်ရိုးများ ပြုတ်ထွက်နေသည်။ . ပရာဂျာ ပြုံးလိုက်ပြီး ... ။
“ဗိုလ်ကြီး မင်ဒိုဇာပါလား၊ မအိပ်သေးဘူးလား”
“မအိပ်သေးပါဘူး။ ဘာကိစ္စလဲ။ အလုပ်ကိစ္စလား၊ အလည်ပဲလား”
“နှစ်ခုစလုံးပဲ ဆိုပါတော့။ ကနေ့အချိန်မှာ ဂျာမန်အမျိုးသားတွေရဲ့ အခြေအနေက အတော်ကလေး ပြဿနာဖြစ်နေတယ်။ ဗိုလ်ကြီးတို့ အစိုးရက အစီရင်ခံစာ မှန်မှန်တင်ဖို့ အမြဲတမ်း လောဆော်နေတယ်”
“ဟုတ်လား။ ဒါကြောင့ ကက်ပတိန်ဗာဂျာနဲ့ သူ့လူတွေကို ကောင်စစ်ဝန်ကြီးကိုယ်တိုင် ဆင်းတွေ့နေရတယ်လား”
“နောက်ဆုံးအပတ်ရဲ့ ပထမနေ့တိုင်းမှာ အစီရင်ခံစာတင်ရတယ်။ ရီယို မှာရှိတဲ့ ခင်ဗျားတို့လူတွေက ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်လို့ အင်မတန် စည်းကမ်းတင်းကျပ်တယ်”
“ဆင်သော် ရာပရာဂျာကော ခင်ဗျား။ လူကြီးမင်းရဲ့ဇနီးလဲ လူကြီးမင်းနဲ့ အတူ လေယာဉ်ပျံနဲ့ ပါလာတယ်လို့ ပြောတယ်” ။
“ကျုပ်မှာခွင့်ရက်ကလေး နည်းနည်းရှိနေတယ်။ ကျုပ်အမျိုးသမီးဟာ ဒီဘက်ပိုင်းကို တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးတာနဲ့ အခွင့်အရေးရတုန်း လိုက်လာတာပဲ”
ရစ်ချတာသည် ဘာတစ်ခွန်းမျှမပြောဘဲ ဘားထဲမှ ထွက်သွားသည်။သူထွက်သွားသည်ကို မင်ဒိုဇာ ကြည့်နေပြီးနောက် ...
“သူက ယူဘုတ်မှာ ပဲ့နင်းချုပ်လို့ ပြောတယ်။ ဟုတ်လား” ,
“ဟုတ်တယ်”
“တစ်ခွက်လောက် သောက်ပါအုံးလား”
“ကျုပ်မှာ ချိန်းထားတာတစ်ခုရှိလို့ ခပ်မြန်မြန်လေး သောက်မယ်ဆိုရင် တော့ ဖြစ်ပါတယ်”
“ကက်ပတိန်ဗာဂျာနဲ့ ချိန်းထားတာလား။ သူ ရီယိုကို ဘယ်တော့ ပြန် မလဲ။ မနက်ဖြန်မနက်လား”
“မနက်ပြန်မယ်လို့ ထင်တာပဲ”
ပရာဂျာ ဘရန်ဒီတစ်ကျိုက် သောက်လိုက်သည်။ ယခုအခါ အခြေအနေ တွေ ဆိုးရွားနေသည်။ မိမိအသက် ၆၅ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ၁၉၄၂ ခုနှစ် သြဂုတ်လ အထိ ရီယိုမြို့ရှိ ဂျာမန်သံရုံးတွင် လက်ထောက်ကောင်စစ်ဝန်အဖြစ် အမှုထမ်းခဲ့သည်။ ၎င်းတို့၏ ကုန်သင်္ဘောများကို မိမိတို့၏ ယူဘုတ်များက တော်ပီဒိုဖြင့် နှစ်မြှုပ်ခဲ့ကြသည်ကို သည်းမခံနိုင်သည့်အဆုံးတွင် ဘရာဇီးတို့က စစ်ကြေငြာတော့သည်။ သည်အခါ ဘရာဇီးရှိ ဂျာမန်အမျိုးသားတို့၏ ပြဿနာ ကြီးမား လာတော့သည်။ အထူးသဖြင့် သင်္ဘောပျက်ပြီး ရောက်ရှိလာသော မိမိတို့၏ ရေတပ်သားများ များပြားလာသည့်ပြဿနာ ဖြစ်သည်။ '' ပရာဂျာသည် ဤနိုင်ငံတွင် အနှစ်နှစ်ဆယ်မျှ နေထိုင်ခဲ့ပြီး အထက် ပိုင်း ပုဂ္ဂိုလ်များနှင့် သင့်မြတ်သူတစ်ဦး ဖြစ်သဖြင့် ဤပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရန် နေရစ်ခဲ့ရသည်။ ဘရာဇီးနှင့် ဂျာမနီနိုင်ငံတို့သည် မိုင်ပေါင်း ငါးထောင်၍ အပြောကျယ်သော ပင်လယ်ပြင်ကြီးခြားနေသဖြင့် ဘရာဇီးအစိုးရအနေဖြင့် အကုန်အကျများသော အကျဉ်းစခန်းများ ဖွင့်ရန် မလိုအပ်ဘဲ ဂျာမန်နိုင်ငံသား များနှင့်ပတ်သက်ပြီး ပရာဂျာထံမှ တစ်လတစ်ကြိမ် အစီရင်ခံစာမျှသာ မှန်မှန်တောင်းခံလျက်ရှိသည်။ ယင်းအပြင် ဂျာမန်အမျိုးသားများအနေနှင့် ဘရာဇီ အစိုးရကို မဆန့်ကျင်ဘဲအသုံးဝင်သောလုပ်အားများပေးနေသမျှအားလုံးဝမ်းသာကျေနပ်နေကြရသည်။
“ကျုပ်အနေနဲ့ ဒီမှာဆိပ်ကမ်းဝန်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတာ 'နှစ်နှစ်ရှိသွားပြီ။ ဒီအတွင်းမှာ ဒိုက်ချလင့်ဟာ နှစ်လတစ်ကြိမ်ဆိုသလို မှန်မှန် ရောက်လာတယ်” .
မင်ဒိုဇာက ပြောသည်။
“ဆိုပါအုံး” ပရာဂျာက စကားထောက်သည်။
“ဒီသင်္ဘောအရွယ်နဲ့ဆိုရင် ကက်ပတိန်တစ်ယောက်၊ မာလိန်တစ်ယောက် ပဲ့နင်းတစ်ယောက် နောက်ပြီး သင်္ဘောသားခြောက်ယောက်နဲ့ ထမင်း ချက်တစ်ယောက်ဆိုရင် အတော်ပဲ”
“ဟုတ်တာပေါ့” မင်ဒိုဇာက ဝိုင်တစ်ကျိုက်သောက်လိုက်ပြီး ...
“ဒါပေမဲ့ ဗာဂျာမှာ အခုတစ်ခေါက် သင်္ဘောသားနှစ်ဆယ်လောက် ပါလာတယ်လို့ ကျုပ် သတင်းရတယ်”
“ရီယိုမှာ ဂျာမန်သင်္ဘောသားတွေ အများကြီး ရှိနေတယ်” ပရာဂျာ သတိထားပြီး ပြောသည်။
“ဟုတ်တယ်။ တစ်နေ့တခြား ပိုပြီး များလာတယ်။ ခင်ဗျားတို့အဖို့ စစ်ပွဲ အခြေအနေ မကောင်းဘူးဆိုတဲ့ သဘောပဲ”
“ဗာဂျာအနေနဲ့ လူတွေကို သုံးနိုင်သမျှ သုံးပေးနေရတယ်” မင်ဒိုဇာက လှပစွာပြုံးလျက် ...
“ကျုပ်အနေနဲ့ ဒီဖြေရှင်းချက်ကို ဘဝင်မကျလှဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျုပ် ဘာမှမပြောပါဘူး။ မနက်ဖြန်ကျရင် တွေ့ကြအုံးမလား” ,
“တွေ့ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်”
ပရာဂျာ လျင်မြန်စွာ ထွက်သွားသည်။ ဝရန်တာ လှေကားအနီးတွင်ရစ်ချတာ စောင့်နေသည်။ အပြင်တွင် မိုးသည်းထန်လျက် ရှိသည်။
“ဘယ့်နှယ်လဲ။ အားလုံး အဆင်ပြေရဲ့လား” ရစ်ချတာ မေးသည်။
“သိပ်မပြေဘူး။ တစ်ခုခုပဲဆိုတာ သူ သိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမှန်ကို တော့ သူသိပုံမရပါဘူး။ ဘယ်သူ သိနိုင်မှာလဲ။ ကဲ.. သွားကြစို့”
ပရာဂျာက ရစ်ချတာ၏ပခုံးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ပြောသည်။
“အထဲမှာတုန်းက ပြောလို့မဖြစ်လို့ ကျွန်တော်မပြောခဲ့ဘူး။ ကောင်စစ် ဝန်မင်းကို လူတစ်ယောက် လာမေးနေတယ်”
သူတို့၏နောက်ဘက်တွင် လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပရာရွာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဝတ်စုံဖြူဝတ်ဆင်ထားသော သီလရှင်တစ်ယောက် အလင်းရောင်တွင် ပေါ်လာသည်။
“စစ္စတာ အင်ဂျယ်လာ”
ရစ်ချတာက မိတ်ဆက်ပေးသည်။
“ကျုပ်တို့ကို မိတ်ဆက်ပေးစရာ မလိုပါဘူး။ စစ္စတာအင်ဂျလာနဲ့ ကျုပ် တို့ဟာ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းတွေပဲ"
ပရာဂျာက ဦးထုပ်ကိုချွတ်ပြီး လက်ဆန့်တန်းပေးသည်။ စစ္စတာ အင်ဂျလာက ခွန်အားအပြည့်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်နှုတ်ဆက်သည်။
“စစ္စတာနဲ့ ခုလို ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်"
“ကျွန်မလဲ ဝမ်းသာပါတယ်။ ကျွန်မ ဒီကို ဘာကိစ္စလာတယ်ဆိုတာ ရှင် သိလိမ့်မယ် ထင်တယ်”
“အို.. သိတာပေါ့။ သိပါတယ်”
သမွန်ဖြင့် သူတို့ကူးဖြတ်ကြသည်။ ဒိုက်ချလင့် သင်္ဘောဦးတွင် ရေကြောင်းဥပဒေအရ ချိတ်ဆွဲထားသော ကျောက်ချမှန်အိမ်ကို အရင်ဆုံး တွေ့မြင်ရသည်။ ထို့နောက် သင်္ဘောအနီးသို့ ချဉ်းကပ်မိသောအခါ ရွက်တိုင် ရွက်လက် များကို မှောင်ရီသော နောက်ခံ ကောင်းကင်တွင် တွေ့မြင်ကြရသည်။
ကြိုးလှေကားမှ တက်သွားရင်း ပရာဂျာ အားရကျေနပ်စွာ မော့ကြည့် မိသည်။ ဒိုက်ချလင့်သည် ၁၈၈၁ ခုနှစ်တွင် တည်ဆောက်ခဲ့သော သုံးပင်တိုင် ရွက်သင်္ဘောဖြစ်သည်။ သင်္ဘောဦးသည် လှပစွာ ချွန်းနေသည်။ :
ကုန်သွယ်မှုကမ္ဘာတွင် သမ္ဘာရင့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ အနိုင်နိုင်ငံမှ ကုန်အမျိုးမျိုးကို သယ်ယူပို့ဆောင်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ သမုဒ္ဒရာ အတန်တန်ကို ဖြတ်ကျော် ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့အတူ ပိုင်ရှင် လည်း အဆင့်ဆင့် ပြောင်းခဲ့ပြီး သင်္ဘောအမည်လည်း သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ပြောင်း ခဲ့ပေပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဘရာဇီး နိုင်ငံတွင်ရှိသော “မေယာဘရားသား ကုမ္ပဏီ က ဝယ်ယူပြီး ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သည် ဂျာမန် အဆက်အနွယ်ဖြစ်သည့်အလျောက် သင်္ဘောအမည်ကို “ဒိုက်ချလင့်' ဟု ကင်ပွန်းတပ်ခဲ့သည်။ ကမ်းရိုးတန်းသွား ကုန်သင်္ဘောအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်း ရီယိုနှင့် ဗီလင်းအကြား ပြေးဆွဲစေခဲ့သည်။ သင်္ဘောရေသည် ကုန်အပြည့် တင်ထားသည့်တိုင် ရှစ်ပေမျှသာ ရှိသဖြင့် အမေဇုံမြစ်ဝသို့ ခုတ်မောင်းစေခဲ့သည်။
