ဒဂုန်ရွှေမျှား - မမြင်ရသောစုတ်ချက်

နောက်ကျသော ဓာကလေး တစ်စောင်

အချိန်သည်ကား အိန္ဒိယပြည် လွတ်လပ်ရေး မရသေးမီ နှစ်ပေါင်း တော်အတော်ကြာက ဖြစ်၏။ နေရာမှာ အနောက်မြောက်ပိုင်း ဒေသဖြစ်၍ အညို တွင် ကျောက်တောင်တန်းကြီးများသည် လူသူကင်းမဲ့လျက် ကျယ်ပြန့်သော လွင်ပြင်ကြီးကို ဝိုင်းရံလျက်ရှိ၏။ ထိုလွင်ပြင်၏ အလယ်ဗဟိုတွင် ခံတပ်ကြီး တစ်ခုရှိရာ ၎င်းခံတပ်ကြီးကို နံဘေးဝန်းကျင်မှ ခံတပ်ငယ်ပေါင်း ၁၀ ခုခန့် ဝိုင်း လျက် သံဆူးကြိုးများဖြင့် ကာရံထားလေသည်။

ယင်းခံတပ်ကြီးမှာ အနောက်မြောက်ပိုင်းနယ်ခြားဒေသ ခံတပ်ဖြစ်၍ အိန္ဒိယပြည်ပနှင့် ဆက်သွယ်ထား၏ ထိုလမ်းကြီးမှာ လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း (၁၀)ကျော်ကပင် ဖောက်လုပ်ထားသော လမ်းမကြီးဖြစ်ရာ ခံတပ်မှာမူ ထိုလမ်း ဆက်ပြီးနောက် မကြာမီ 'ပထန်'လူမျိုးစုတို့၏ တိုက်ခိုက်ခြင်းတို့မှ ကာကွယ်ရန် ဆောက်လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ရှီဗားဆင် သည် မဟာရာဂျစ္စတန် ခြေလျင်တပ်သို့ ၁၉၄၀ ခုနှစ်တွင် ဝင်ရောက်ခဲ့သူဖြစ်၏။ တိုင်းပြည်အေးချမ်းသာယာသော အချိန်များ၌မူ သူသည် မိမိ၏ ဆွေမျိုးသားချင်းများ ရှိရာပထမ သို့မဟုတ် ဒုတိယ ဘက်တလီယန် သို့ ဝင်ရောက်မည်သာဖြစ်၏။ ,

ဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပထမ ဘက်တလီယန်တွင် သူ၏ဖခင်မှာ ဆူ ဖြစ်၍ သူ၏ အစ်ကိုမှာ တပ်ခွဲအမှတ်(၂) ဒုတိယ ဘက်တလီယန် စတဲ့ ဂမဒါ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် စစ်ဖြစ်နေချိန် ဖြစ်သဖြင့် ဒီဗားမှာ ယင်းစစ်တပ်များသို့ မဝင်ဖြစ်ဘဲ အလျဉ်းသင့်ရာ (၇) နံပါတ် ဘက်တလီယန် တပ်သို့ ဝင်ခဲ့ရလေသည်။

ယင်း(၇) နံပါတ် စစ်တပ်မှ ကော်ပိုရယ် ဗိုလ်မှုးကလေးမှာ 'ရာကျလာ ခင်"ဖြစ်၍ရှီဗား၏ ရွာမှ ရွာသားတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ ရှီဗားနှင့်လည်း အလွန် ခင်မင်ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေတစ်ယောက် ဖြစ်လေသည်။ ခံတပ်သို့ရောက်၍ တစ် နှစ်ခန့်ကြာသောအခါ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးတွင် ခွင့်များယူရန် ရက်စေ့လာ ကြ၏၊ သို့သော် သူတို့ ခွင့်မသွားမီ ရာကျလားဆင်မှာ ဟာဗေလ်ဒါအဖြစ် ရာထူး တိုးတက်ခန့်ထားခြင်းခံရပြီးလျှင် ရှီဗားမှာလည်း ချိတ်'ခေါ် စစ်ဗိုလ်ကလေး ရာထူးကို ရရှိလေသည်။ သို့နှင့် သူတို့နှစ်ယောက်သည် ရွာသို့ခွင့်နှင့် ပြန်ကြရာ ရွာသူရွာသားတို့လည်း သောင်းသောင်းဖျဖျ ဆီးကြိုကြကုန်၏။ အပေါင်းအသင်း မိတ်သင်္ဂဟများကလည်း ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲများ ကျင်းပကာ ကြိုဆိုမည့်ခံကြကုန်၏။

ရွာသားချင်းလည်းဖြစ်ပြန် စစ်တပ်တစ်တပ်တည်းတွင်လည်း အမှု ထမ်ပြန်ဖြစ်ရကား မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်တို့၏ အချစ်သည် ရှေ့သို့ ပိုမိုခိုင်မြဲရန်သာ ဖြစ်၏။ သို့သော် 'အမီနာ' ဆိုသူ မိန်းကလေးတစ်ဦးအတွက် သူတို့၏ စိတ်တွင် အနှောင့်အယှက်ဝင်၍ လာရလေသည်။

အမီနာဆိုသူမှာ ရွာမှ သူတို့ထွက်မသွားမီအချိန်က ကလေးအရွယ် လူမမယ်အရွယ်မျှသာ ဖြစ်သော်လည်း ယခုရွာသို့ ပြန်ရောက်လာကြသည့် အချိန် ၌မူ အပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်ကာ ရွာတွင်မိန်းမချော မိန်းမလှ တစ်ယောက်ဖြစ်၍ နေသည်ကို တွေ့ကြရ၏။ ယခင်က ပေပေကျံကျံနှင့် ဖုန်ထဲတွင် ကစားခဲ့သည့် ကလေးအရွယ် အမီနာသည် ယခု အသက် ၁၅ နှစ် ရှိပြီဖြစ်၍ မိန်းမချော မိန်းမ လှကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်ကာ ရွာထဲမှ လူပျိုကာလသားတို့ကလည်း ၄င်းသား ပိုးပမ်းလျက် ရှိနေကြလေသည်။ ရှီဗားနှင့် ရာကျလာ နှစ်ယောက်စလုံးပင် အမီနာ အား မြင်လျှင်မြင်ချင်း ချစ်ကြိုက်မိကြလေပြီ .

ရှီဗားနှင့် ရာရလာတို့သည် အမီနာ၏ ဖခင်အား ပထမဦးစွာသွား ရောက် ပြောကြားဦးမည် ဟူသောအကြံမှာ နှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်ထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်လာလျက် ကံဆိုးပုံမှာ နောက်တစ်နေ့၌ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးပင် အမီနာ ၏ ဖခင်ကြီးထံသို့ တစ်ချိန်တည်း တစ်နာရီတည်း ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

ရာဂျလာမှာ ရှီဗားထက် အသက်ကြီးသူဖြစ်၍ ဖခင်ကြီးနှင့် ရှေးဦး ရွာ တွေ့ဆုံခွင့်ရ၏။ ရှီးက နောက်မှ တွေ့ရလေသည်။ သို့သော် အဘိုးကြီး

ကား မည်သူ့အားမျှ မျက်နှာသာမပေး၊ မည်သည့်အရာရှိကိုမျှလည်း ဝန်ခံခြင်း မပြုပေ။ နှစ်ယောက်စလုံးပင် ဂုဏ်ရည်တူများ ဖြစ်ကြ၏။

ရာရလာမှာ အတန်ငယ်ရာထူးကြီးသူ ဖြစ်၏။ သို့သော် ယခုကဲ့သို့ ကမ္ဘာစစ်ကြီးဖြစ်စဉ်တွင် ရှီဗားသည် သူ့ထက်ပို၍ ရာထူးတိုးတက်လျှင်လည်း တိုးတက်သွားနိုင်ပေသည်။ ။

သို့နှင့် သူ၏ဆုံးဖြတ်ချက်ကို နာကြားရန် အဘိုးကြီးက နောက်တစ် နေ့ ချိန်းဆိုလိုက်၏။ လူငယ်နှစ်ယောက်ကို ပြန်သွားကြပြီးနောက် အဘိုးကြီး သည် အမီနာအားခေါ်လိုက်ရာ မကြာမီ အမီနာသည် ဦးခေါင်းကို ရိုသေစွာ ငုံ့လျက် ရှေ့သို့ ရောက်လာလေသည်။ ထိုအခါ အဘိုးကြီးက -

“ချစ်သမီး၊ ဒီလူငယ်နှစ်ယောက်ဟာ နှစ်ယောက်စလုံး ချမ်းသာတယ် ဆိုလည်း ဟုတ်တယ်။ အခုအခါမှာတော့ တစ်ယောက်ထက် တစ်ယောက် ဘယ်သူကမှ မသာဘူး။ ဒါကြောင့် နက်ဖြန် သူတို့နှစ်ယောက် လာရင် တစ်နှစ် စောင့်ဖို့ ဖခင် ပြောလိုက်မယ်။ နောက်တစ်နှစ်လောက်ကြာရင် ရန်ဂျစ်ဆင်ဟာ အာဖရိကတိုက်က ပြန်လာမှာပဲ။ သူဟာ အခု အင်ပါရာ ဘုရင်မင်းမြတ်အတွက် အာဖရိကတိုက်မှာ စစ်မှုထမ်းပြီး စစ်တိုက်နေတယ်။ သူ့အဖေဟာလည်း သူတို့ ရွာမှာတော့ ချမ်းသာတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ။ သူနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လိုက်ရင် အခုသူတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ သူတောင်းစားတွေလောက်ပဲ ရှိတယ်” ..

ဤသို့ ပြောကြားပြီးနောက် အဘိုးကြီးသည် အမီနာ၏ အလှဂုဏ် ကိုသာ ခန်းဝင်ပစ္စည်းအဖြစ် သတို့သားအား လက်ဖွဲ့နိုင်မည်ဖြစ်သော မိမိ၏ အခြေအနေကို ပြန်ပြောင်းစဉ်စားလျက်ရှိ၏။ သို့နှင့် နောက်တစ်နေ့၌ ရှီဗားနှင့်

ဂျာလာတို့အား နောက်တစ်နှစ်စေ့သောအခါမှ မိမိဆုံးဖြတ်ပေးမည့် အကြောင်း ပြောကြားရာ လူရွယ်နှစ်ယောက်တို့ကလည်း သဘောတူကြတော့၏။ ဤအချိန် များအတွင်း အမီနာကလည်း မိန်းမတို့မာယာဖြင့် ရှီဗားကိုတစ်မျိုး၊ ရာဂျာကို တစ်စုံ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မသင့်မြတ်အောင် လှည့်ပတ်ပြောဆိုလျက် ရှိလေရာ အလွန်ချစ်သော ရှီဗားဆင်'နှင့် ရာဂျာဆင်" သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် တို့မှာ ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်း အဖြစ်မှ တူးတူးခါးခါး မုန်းတီးသော ရန်သူအဖြစ်သို့ ပြောင်းသွားလေတော့၏။ ဤသို့လျှင် 'မထန်ဘာ”မြို့ သို့ ရှိကြသောအခါ အလွှဲမရှောင်သာသော အလုပ်ဝတ္ထရားမှ လွဲ၍ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တတ်နိုင်သမျှ ရှောင်ရှားခဲ့ကြလေသည်။

သို့သော် ရာဂျာသည် ရှီဗားအား အလုပ်ဝတ္တရားအပြင်၌ ရှောင်ရှား ရုံသာမက အလုပ်၌ပင် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ဒုက္ခပေးရန် အကောက်ဉာဏ်ဆင်တတ် လေသည်။ အမျိုးမျိုးသော အကြောင်းဖြင့် ရာကျလာသည် ရှီဗားအား စစ်တပ်အုပ်

ချုပ်သူ ဗိုလ်မှူးထံသို့ အပြစ်ရှာ၍ အကြိမ်ကြိမ်ပို့ခဲ့၏ ။ ရှီဗားကား (၆) လခန့် တစ်စုံတစ်ရာ ပြန်မပြောဘဲ ကျိတ်မှိတ်သည်းခံ၍နေခဲ့၏။ သို့သော် နောက်ဆုံး တစ်နေ့တွင် သည်းမခံနိုင်သည့် အခြေသို့ ရောက်ရှိခဲ့လေသည်။

လာပေးသော အမိန့်တစ်ခုမှာ သည်းမခံနိုင်လောက်အောင် ရှိ သဖြင့် ရှီဗားသည် အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ အမိန့်ကို မနာခံဘဲပြန်၍ ငေါက်ငန်း ဟစ်အော်လိုက်လေသည်။ နောက်တစ်နေ့၌ အထက်လူကြီး၏ အမိန့်ကို မနာခံ မှုဖြင့် ရှီဗားအား စွဲဆို၍ ထုချေစေပြီးလျှင် တစ်ချိန်တည်း၌ပင် ရာထူးမှ ချက်ချင်း လျှော့ချလိုက်လေသည်။

ရာလာ၏ အကြံကား ကောင်းစွာ အောင်မြင်ခဲ့လေပြီ။ နောက် အကြိမ် အခွင့်စေ့၍ ရွာသို့ပြန်ရောက်ကြလျှင် မည်သူက မည်သူ့ထက်သာ ကြောင်း အမီနာ၏ ဖခင်ကြီးဆုံးဖြတ်နိုင်တော့မည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ ရှီဗား သည် ယခင်ကကဲ့သို့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် မရှိတော့ဘဲ ဆိတ်ငြိမ်ရာ နေရာများတွင် တစ်ကိုယ်တည်း မှိုင်တွေဝေကာ စကားမပြော ထုံဏှိဘော နေတတ်၏။ စစ်တပ်တွင် အပေါင်းအသင်း ကောင်း၍  ဖော်ရွှေသော စစ်သားတစ်ယောက်အဖြစ်မှ အပေါင်းအသင်းရခက်သော ခွကျသည့် စစ်သား တစ်ယောက်အဖြစ်သို့ ပြောင်းသွားတော့သည်။

ရာလာ၏ အကြံမှာ အောင်မြင်ခဲ့၍ သူသည် အစဉ်အလာအတိုင်း ခွင့်ယူပြီးလျှင် ရွာသို့ပြန်ခဲ့လေ၏။ ရွာသို့ရောက်သောအခါ စစ်တပ်၌ ရှီဗားသည် မည့်သို့မည်ပုံ ကျင့်ကြံသဖြင့် ရာထူးမှ လျှော့ချခြင်း ခံရကြောင်းများကို 'တစ်စိတ် တစ်အိတ်လုပ်ကာ ပြောပြလေ၏။ ထိုအခါ အမီနာ၏ဖခင်မှာ ရာအား ယခင် ကထက် လောကွက်ငှါ ဆက်ဆံပြီးလျှင် ၄င်းတို့အားလည်း လက်ထပ်ရန် သဘောတူညီလေသည်။ သို့သော် အမျိုးမျိုးသော ဥပါယ်တမည်ကို သုံးကာ သမီးဖြစ်သူ အမီနာအား လောလောဆယ် မပေးသေးဘဲ နောက်ထပ် တစ်နှစ် စောင့်ဆိုင်းရန် ရက်ချိန်းပေးပြန်လေသည်။ သို့ပြုလုပ်ခြင်းမှာလည်း သဘောကျ သော ရန်ဂျစ်ချန် သည် အာဖရိကမှ မပြန်သေးသဖြင့် တစ်မျိုးတစ်မည် ဉာဏ် ထုတ်ကာ စောင့်ဆိုင်းနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဤအကြောင်းကို မသိရှာသော ရာဂျလာသည် ပထန်ဘာမြို့ စစ်တပ် သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ရှီဗားအပေါ်တွင် အသားယူ၍ဝင့်ကြွားနိုင်ပေတော့မည်။

ဇူလိုင်လ အလယ်အော်သို့ ရောက်သောအခါ ရာလာအပေါ်တွင် ရွံရှာမုန်းတီးခဲ့သော ရှီဗား၏စိတ်များသည် အမြင့်ဆုံးဒီဂရီသို့ မရောက်ရှိလာတော့ ၏။ ဘုရားသခင်က ရာဂျလာအပေါ်တွင် လက်စားမချေနိုင်က မိမိကိုယ်တိုင် ချေမည်ဟု စိတ်ကို ပိုင်းဖြုတ်လိုက်၏။

တစ်နေ့တွင် စစ်တပ်၌ သေနတ်ပစ်လေ့ကျင့်ရာတွင် ရှီဗားသည် လက် ချော်၍ အမှတ်များ အတော်ပင် နည်းလျက်ရှိရာ ထိုအချက်ကို ကြောင်းပြုပြီးလျှင် ရာဂျလာနှင့် ကတောက်ကဆ ဖြစ်ခဲ့၏။ သေနတ်ပစ်ချိန်ပြီးသောအခါ ရာဂျလာ သည် စစ်သားများအား မိမိတို့သေနတ်များကို စစ်ဆေးမည်ဖြစ်၍ စင်ကြယ်စွာ သုတ်သင်ထားရန် အမိန့်ပေး၏။ ရှီဗားမှာ စိတ်ထဲတွင် အခံရခက်နေသည့် အချိန် ဖြစ်သဖြင့် ကောင်းစွာ မပွတ်တိုက်ဘဲ ပေါ့ပေါ့ဆဆပင် နေလိုက်မိ၏။ ထို အကြောင်းကို စစ်တပ်အုပ်ချုပ်သူ ဂျမဒါက တွေ့ရှိသောအခါ နောက်ထပ် စင်ကြယ်စွာ ပွတ်တိုက်ရန် ရှီဗားအား အမိန့်ပေးလေသည်။

ထိုအချိန်မှာ ညစာ စားသောက်ချိန်ဖြစ်၍ ရှီဗားသည် သေနတ်ကို တိုက်နေရသဖြင့် မလာရောက်နိုင်ဘဲရှိရာ မည်သူမျှ ၄င်းအတွက် အစားအစာ အနည်းငယ်မျှ ချန်ထားရန် သတိမရကြချေ။ ရှီဗား ရောက်လာသောအခါ အကြွင်းအကျန်များသော စားသောက်ရသဖြင့် ရှီဗားမှာ မီးလောင်ရာလေပင့် သကဲ့သို့ ယခင်ကထက် ဒေါသထွက်၍ လာခဲ့လေသည်။ ။

ထိုညဉ့်၌ ရှီဗားသည် ကောင်းစွာ် မပျော်ဘဲ မိမိအပေါ်တွင် မခံချိ သော ဖြစ်ခဲ့ရသော ခံရချက်များကိုသာ အနံ့နှံ့စဉ်းစား၍နေမိတော့၏။ သူသည် မအိပ်နိုင်ဘဲ တလူးလူး တလွန့်လွန့်ရှိရာမှ ရုတ်တရက် အိပ်ရာမှ ထလိုက်၏။ ထို့နောက် သူ၏ ရိုင်ဖယ်ကို ယမ်းတောင့်များ ထိုးပြီးလျှင် မိမိ အိပ်ခန်းရှိရာ စစ်တန်းလျားမှ ဖြည်းညှင်းစွာ ထွက်လာခဲ့၏။ ထိုအချိန်၌သူ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် လန်ကွတ်တီကလေးမျှသာ ဝတ်လျက်ရှိလေသည်။

ရာဂျလာ၏ အခန်းရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ သူသည် ဒေါသကို ချပ်တည်းနိုင်တော့ဘဲ ကျယ်လောင်စွာ ဟစ်အော်ကာ တံခါးကိုဖွင့်၍ အတွင်းသား ဝင်လိုက်၏။ ထိုအခန်းမှာ ရာဂျလာသည် အခြား ဟာဗေလ ဗိုလ်ကလေး ဗင်ဒပ်'နှင့် အတူနေထိုင်ခဲ့သော အခန်းဖြစ်လေသည်။ လူနှစ်ယောက်တို့သည် ရုတ်တရက် နိုးလာပြီးလျှင် အခန်းဝ၌ သေနတ်ကို ဝင့်ကြွားကိုင်ဆောင်ကာ မားမားကြီး ရပ်နေသော ရှီဗားကို တွေ့မြင်ရ၏။ ရှီဗားသည် စိတ်အားထက်သန် လွန်းလှသဖြင့် ပါးစပ်မှ သွားရည်များယိုကျကာ “ဟေး ... ရာဂျလာ၊ ထဟု မင်း အချိန်ရောက်ပြီကွဲ “ဟု ဟစ်အော်ပြောဆိုလိုက်၏။

ရာဂျလာသည် ရှီဗား ကိုင်ထားသော သေနတ်ကို ခုန်၍ဆွဲလိုက်၏။ ဝင်ဒပ်ကလည်း ရာဂျလာ ကဲ့သို့ပင် အလားတူ လျင်မြန်လှ၏။ သို့သော်ရှီဗား သည် ဟက်ဟက်ပက်ပက် တစ်ချက် ရယ်မောလိုက်ပြီးလျှင် သေနတ်မောင်းကို ဖြုတ်လိုက်လေသည်။ ကျည်ဆံသည် ရာဂျလာ၏ လက်မောင်းရင်းကို စိုက်

ထာ အရိုးကို ကြေမွသွားစေပြီးနောက် ၄င်းမှတစ်ဖန် ဂိုဗင်ဒပ်၏ နှလုံးသားကို အထိထွင်းသွားလေ၏။

နောက်တစ်နေ့မှာ ဇူလိုင်လ ၁၆ ရက်နေ့ ဖြစ်၍ ၇ နံပါတ် စစ်တပ် အုပ်ချုပ်သူ အရာရှိထံသို့ ‘ပထန်ဗာတပ်စခန်းမှ အောက်ပါအတိုင်း ရေဒီယို သတင်းတစ်ခုရရှိ၏။ ထိုသတင်းကိုလည်း ဂိုဗင်ဒပ်၏ မုဆိုးမဖြစ်သူထံ အကြောင်ကြားရန် မေတ္တာရပ်ခံချက်လည်း ပါရှိလေသည်။ ထိုသတင်းမှာ ဤသို့ ဖြစ်၏၊

“အမှုကိုစစ်ဆေးမည့်ရုံး ယနေ့ထိုင်သည့် လူသတ်မှု ဖြစ်နိုင်လောက် သည့် အကြောင်းအချက်များ ယနေ့တွေ့ရ၍ ဂျီစီအမ်အား သက်သေအဖြစ် လိုအပ်သည်။ လွှဲပြောင်းရန် အမှုကို ဤတွင် စစ်ဆေးမည်”

နောက်တစ်နာရီခန့် ကြာသောအခါ ကာနယ့်ထံမှ လျှို့ဝှက်သတင်း အဖြစ် စကားဝှက်ဖြင့် ပေးပို့လိုက်သော သတင်းတစ်ခု ရရှိ၏။ ထိုသတင်း၏ အဆိုမှာ ပထန် လူမျိုးစု လူတစ်စုသည် စစ်တပ်ကို လာရောက်တိုက်ခိုက်လိမ့် မည် ထင်ရကြောင်း၊ သို့ဖြစ်၍ စစ်တပ်တစ်တပ်လုံးသည် နယ်ခြားကင်းတပ်ကို ၊ အင်အား ဖြည့်တင်းရန် အမြန်ချီတက်ရမည့်ဖြစ်ကြောင်း၊ ရှီဗား၏ အမှုတွင် လည်း ကာနယ်ကိုယ်တိုင် ခုံသမာဓိအဖြစ် ရုံးတိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ။

သို့နှင့် စစ်တပ်ကြီးရှိရာခံတပ်တွင် အုပ်ချုပ်သူ ကာနယ်သည် ရှီဗား၏ အမှု၌ အောက်ရုံးတွင် စုံစမ်းစစ်ဆေးခဲ့သော အမှုတွဲကို လေ့လာလျက် ရှိရာ စစ်ခုံရုံးသို့ ပို့ရန် လုံလောက်သော အကြောင်းအချက်များကို တွေ့ရ၏။ အမှုတွဲ ၏ နောက်ဆုံးမှတ်ချက်တွင် တရားခံ ရှီဗားသည် သူ၏ဖခင် နံပါတ်(၁) စစ်တပ် အုပ်ချုပ်သူ ဆူဗေဒါမေဂျာ 'ရာအိုဆင်'အား အာဖရိကမြောက်ပိုင်းမှ ခေါ်ယူ၍ သူ၏ အမှုကို ကာကွယ်ပေးရန် တောင်းပန်ပါသည်ဟု အတိုချုပ်ရေးသားပါရှိ လေသည်။

ဇူလိုင်လ ၂၂ ရက်နေ့တွင် ရှီဗား၏ဖခင် ရာအိုဆင်သည် ဒေလီမြို့သို့ လေယာဉ်ပျံဖြင့် မလာမီ သူ၏သားအကြီးဖြစ်သူ 'နာရန္ဒရာထံသို့ သူသည် သြဂုတ်လ ၁၅ ရက်နေ့မှစ၍ ရက်သတ္တနှစ်ပတ်ခန့် အခွင့်ယူပြီးလျှင် ၄င်းနှင့်အတူ 'ကေရို” မြို့သို့သွားရန် ချိန်းဆိုထားခြင်းမှာ အကယ်၍သွားလျှင် ပြန်လာ အချိန်မမီကြောင်း၊ သို့ဖြစ်၍ မသွားဖြစ်ကြောင်းဖြင့် စာရေးလိုက်၏။ ဤသို့ဖြင့် နာရရာသည်လည်း သူ၏ ခွင့်ရက်ကို အကန့်အသတ်မရှိ ရွှေ့ဆိုင်းလိုက်ရင်း

ဇူလိုင်လ ၂၇ ရက်နေ့သို့ ရောက်သောအခါ ရှိဗားအပေါ်တွင် စွဲဆို ထားသော လူသတ်မှုကို စစ်ဆေးရန် ခုံရုံးစ၍ထိုင်လေ၏။ သားဖြစ်သူအား ကူညီရန် ရောက်လာသော ရှီဗား၏ ဖခင်ကြီး ‘ရာအိုဆင်'သည် ရုံးတော်အား

အရိုအသေပြုပြီးနောက် တည်ငြိမ်လေးနက်သောအသံဖြင့် အောက်ပါအတိုင်း လျှောက်ထားလေသည်။

ကျွန်ုပ်သည် သားဖြစ်သူ ရှီဗားအား ဤအမှုတွင် 'ဟာဗလဒါဂိုဒင်ဝပ်” ကို သတ်ဖြတ်မှု၌ အပြစ်ရှိကြောင်း ဝန်ခံရန် အကြံပေးပါသည်။ သူ ပစ်ခတ်လိုက်

သော သေနတ်မှ ကျည်ဆံသည် 'ဟာဗလဒါဂိုဒင်ဝပ်၏ နှလုံးသားကို ဖောက်ထွင်းသွားခြင်း မှာ အမှန်ဖြစ်ပါသည်။ သေနတ်မောင်းဖြတ်သော လက်သည် ရှီဗား၏လက်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ အခြားသူတစ်ယောက်အား ပစ်ရန် ကြံရွယ်ပါသည် ဆိုရုံမျှနှင့် လူသတ်မှုကို မလွန်ဟု မဆိုနိုင်ပါ။ သို့သော် ကျွန်ုပ်၏ ပြောဆိုအကြံပေးချက် ကို ကြားနာပြီးနောက် ရုံးမင်းသခင်များသည် တရားခံ၏အသက်ကို ချမ်းသာပေး ရန် ဆုံးဖြတ်ကြဖို့ လေးနက်စွာ ကျွန်ုပ် မမတ္တာရပ်ခံပါသည်။

သို့သော် အမှုတွင် အပြစ်ကို တရားခံအပေါ်၌သာမဟုတ် အလွန်လှပါ သော မိန်းမချောကလေး တစ်ယောက်အပေါ်၌လည်း အပြစ်ရှိသည်ဟု ဆိုရပါ မည်။

ရာမိုဆင်သည် သူ့သား ရှီဗား၏ အချစ်ဇာတ်လမ်းကလေးကို ရုံးထိုင် တရားသူကြီးများအား ၀မ်းနည်းစွာဖြင့် ပြောပြလေသည်။ ယင်းပြောပြချက်တို့မှာ ရှီဗား၏ အမှုထမ်းစာအုပ်ပေါ်ရှိ မှတ်ချက်များနှင့် အခြားအသေးအဖွဲ့ အချက် အလက်ကလေးများနှင့် ကိုက်ညီလျက် ရှိလေသည်။ ထို့နောက် ရာအိဆင်က ဆက်လက်၍ -

- ဤသို့ဖြင့် ရုံးထိုင်သခင်များအား ကျွန်ုပ် လျှောက်ထားပြောဆိုပါ. သည်။ နောက်ပြောရန် အချက် တစ်ချက်လည်း ရှိပါသေးသည်။ အမှန်သော် ဤအမှုတွင် စာအုပ်များဖြင့် ရေးထားသော အစိုးရ ဥပဒေအရ ကျွန်ုပ်၏ သား ရှီဗားသည် အပြစ်ရှိပါသည်။ သို့သော် တရားနည်းလမ်းအမှန်အားဖြင့်မူ 'ဟာဗလဒါဂိုဒင်ဝပ် သေဆုံးသည်မှာ ရာဂျလာ၏ အပြစ်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဤမျှပင် ကျွန်ုပ် လျှောက် ထားပါသည်။

ရာအိုဆင်၏ လျှောက်ထားချက် ပြီးဆုံးသောအခါ - - ရုံးတော်က စီရင်ချက်ချရန် နောက်တစ်နေ့သို့ ချိန်းဆိုလိုက်၏။

နောက်တစ်နေ့ နံနက်၌ ရှီဗားနှင့် သူ၏ ဖခင်ကြီးသည် ရုံးတော်၌ အမိန့်ကို နာခံရန် ဆိတ်ငြိမ်စွာ ရပ်လျက်ရှိ၏။ ၄င်းတို့၏ မျက်နှာများမှာ ကြောင့် ကျစိုးရိမ်ခြင်းဖြင့် ညှိုးငယ်နွမ်းလျလျက်ရှိ၏။

ကာနယ်သည် တည်ငြိမ်လေးနက်သောအသံဖြင့် အောက်ပါ အတိုင်း အမိန့်ချမှတ်လေသည်။

“ဗစ်ကရီရှီဗားဆင် နာကြားလော့ .... ဤရုံးတော်က သင်သည်

'ဟာဗလဒါဂိုဒင်ဝပ် အားသတ်မှုဖြင့် အပြစ်ရှိသည်ဟု ယူဆသင့်သည်။ သို့သော် သင်၏ဖခင်

ဖြစ်သူ ဆူဝေဒါမေဂျာရာထိုဆင်က သင်သည် ပြစ်မှု ကျူးလွန်စဉ်အခါ က အလွန်အကျွံ ဒေါသထွက်နေသည့်အတွက် သင်၏ ပြုလုပ်ချက်များသည် တစုံတရာ တာဝန်မရှိ အပြစ်ကင်းကြောင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့အား လျှောက်ထား၏။ သို့ဖြစ်၍ သင့်အား ဂုဏ်သရေကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဤစစ်တပ်မှ ထုတ်ပယ်ပစ်လိုက်ပြီး သင်၏ အသက်ချမ်းသာရာရမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ရန် ဤခုံရုံးမှ အမိန့်ချမှတ် လိုက်သည်။

ရာအိုဆင်သည်သူ တည်းခိုသော တည်းခိုစခန်းသို့ ရောက်သောအခါ မိမိသားဖြစ်သူ ရှီဗားနှင့်ပတ်သက်၍ 'ရာဂျလာ အပေါ်တွင် မလိုမုန်းတီးစိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လျက်ရှိ၏။ သို့သော် စိတ်ရောကိုယ်ပါ လုပ်လိုက်က သွေးထွက် သံယိုမှုများ နောက်ထပ် ဖြစ်ပေါ်လာပေမည်။ မိမိ၏ ဂုဏ်သရေသာမက သား အကြီး နာနရာ၏ ဂုဏ်ကိုပါ ထိခိုက်မည်ဟု ယူဆကာ ဒေါသကို ချုပ်တည်း၍ ထားရလေသည်။

သူသည် မိမိရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များကိုလည်းကောင်း၊ ရှီဆင်၏ ကံကြမ္မာကိုလည်းကောင်း စဉ်းစားကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်လျက်ရှိ၏။သို့ရှိစဉ် မော်ဒလီတစ်ယောက် ဝင်လာပြီးနောက် ကာနယ်က သူ၏ ဗိုလ်တဲသို့ ခေတ္တလာရောက်ရန် ခေါ်ငင်ကြောင်းဖြင့် ပြောဆိုလေသည်။

ဗိုလ်တဲသို့ရောက်သောအခါ ကာနယ်သည် ကုလားထိုင်တစ်လုံးပေါ်၌ ခပ်မှီမှီထိုင်၍ နေသည်ကိုတွေ့ရ၏။ သူ၏မျက်နှာမှာလည်း မကောင်းလှချေ။ ရာအိုဆင် ဝင်လာသောအခါ ကာနယ်က နှုတ်ဆက်၍ ပြလိုက်သဖြင့် ရာအိုဆင် လည်းအနီးရှိ ကုလားထိုင်တစ်လုံးပေါ်တွင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်၏။ ထို့နောက် ကာနယ် သည် မပြောချင်ပြောချင် အမူအရာဖြင့် - .

“ဒီမှာ မိတ်ဆွေကြီး - မိတ်ဆွေကြီးအတွက် မကောင်းသတင်းတစ်ခု ပြောစရာရှိပါတယ်။ ဒီသတင်းကတော့ တခြား မဟုတ်ဘူး၊ ကွန်ုပ်တို့တပ်ရင်းက ပို့လိုက်တဲ့သတင်းပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ ရက်က တပ်ခွဲအမှတ် (၂) ဟာ ကင်းလှည့်တဲ့ အခါ ရန်သူနဲ့ တိုက်ပွဲကလေးဖြစ်လို့ အဲဒီတိုက်ပွဲကလေးမှာ ကျွန်ုပ်တို့ဘက်က တချို့စစ်သားများ ကျဆုံးသွားပါတယ် အဲဒီတချို့ စစ်သားထဲမှာ.....”

စကားမဆုံးမီ ရာအိုဆင်သည် တစ်စုံတစ်ရာ ဟစ်အော်ကာ နေရာ ခုန်ထလိုက်၏ ' 'အဲဒီတချို့စစ်သားထဲမှာ ကျွန်ုပ်သား နာရန္ဒရာပါတယ်လို့ ဆိုလို သလား    ... ကာနယ် ... ဟုတ်လား .."

လေ၏ ။

ကာနယ်သည် ညှိုးငယ်သော မျက်နှာဖြင့် ဦးခေါင်းကို ညင်သာစွာ ညိတ်လိုက်၏။ ထိုအခါ၌ ရာအိုဆင်မှာ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးရှာလေတော့၏။

“အာဖရိကတိုက်မှာ အမှုထမ်းပြီးအခုသေရတဲ့ ကျွန်ုပ်ရဲသား နာရန္ဒရာ ဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ ရက်လောက်ကတည်းက ကျွန်ုပ်နဲ့အတူ အခွင့်ယူပြီး ကေရိုမြို့ ကို အလည်အပတ် သွားကြဖို့ပါပဲ ကာနယ်။ အခုတော့ ...”

လာအိုဆင်သည် မျက်ရည်ဆက်လက်ဖြင့် ကာနယ်ထံမှ ထွက်လာခဲ့

နေသည် အနောက်ဘက် တောင်တန်းများတွင် တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။ ရာထိုဆင်သည် ခြေကုန်လက်ပန်းကျသောသူ တစ် ယောက်ကဲ့သို့ သူ၏ တည်းခိုစခန်း၌ ထိုင်ကာ “ရာဂျလာ၏ အကြောင်းကို အဖန်တလဲလဲ စဉ်းစားလျက်ရှိလေ၏။ အကယ်၍ ရာဂျလာသည် ရှီဗားအား အမျိုးမျိုး ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်ခဲ့လျှင် နာရန္ဒရာသည် အသက်ရှင်၍ နေပေ လိမ့်မည်။

ရာဂျလာကြောင့်သာ သူ၏သားငယ် နာရန္ဒရာ သေဆုံးရခြင်း ဟု စိတ်ထဲတွင် တနှံ့ အောက်မေ့ကာ အိုဆင်သည် သူ၏ကျောပိုးလွယ်အိတ် ထဲမှ အသွားခပ်ကောက်ကောက် ရှိနေသော ဓားမြှောင်တစ်လက်ကို ထုတ်ယူ

လိုက်၏ ။ သို့သော် အချိန်စောသေးသည်နှင့် စစ်တပ်တစ်တပ်လုံး အိပ်ပျော်၍  ဆိတ်ငြိမ်သွားသည်အထိ (၅) နာရီလုံးလုံး စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ဆိုင်းလျက် ရှိလေသည်။ ထို့နောက် အိပ်ရာမှ အသံမကြားအောင် ထပြီးလျှင် ရာဂျလာ နေသော စစ်တန်းလျားဆီသို့ ခြေသံမကြားအောင် လျှောက်သွားလေသည်။

. အချိန်မှာ ၁၁ နာရီ ကျော်ကျော်ခန့် ရှိပြီးဖြစ်၍ စစ်တပ်တစ်တပ်လုံး အိပ်ပျော်ချိန်ဖြစ်သည့်အတိုင်း အလွန်တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျက် ရှိ၏။

ရာဂျလာသည် မိမိအပေါ်တွင် စွပ်စွဲထားသည်များကို မည်ကဲ့သို့ ပြန် လည်ချေပရပါအံ့နည်းဟု တွေးတောပူပန်ကာ ရုတ်တရက် အိပ်မပျော်သေး သဖြင့် လွန်ခဲ့သော တစ်နာရီခန့်ကပင် အိပ်ရာမှထခဲ့ပြီးလျှင် စစ်တပ်၏ မျှော်စင် ပေါ်သို့ တက်ခဲ့လေ၏ ။ ထို့နောက် ခံတပ်၏ နှံရဲ့ဘေးပတ်လည်တွင် ရှိသော စင်္ကြံကိုလျှောက်ကာ တစ်နေရာတွင် ထိုင်ရင်း မိမိအကြောင်းများကို စဉ်းစား လျက် ရှိနေလေသည်။

ခံတပ်အပြင်ရှိ ဆူးကြိုးများ ကာရံထားသော စည်းဝိုင်းနှင့်ဂိုက် (၈) ခန့်ဝေးသော နေရာ တစ်နေရာတွင် မြောင်းကလေးတစ်ခုရှိရာ ထိုမြောင်တွင် ပထန် (၅) ယောက်တို့သည် သူတို့ ပြုလုပ်နေကျဖြစ်သော အလုပ်ကို လုပ်ရန်