Dagon Tayar - Rain and Earth, Water and Kotus Short Stories

          တချို့သော စာပေရေးရာကိစ္စများတွင် ထုတ်ဝေသူ (သို့ မဟုတ်) အယ်ဒီတာတို့နှင့် အဆက်ပြတ်သွား၍ (သို့ မဟုတ်) မဆက်မိကြ၍ လုပ်စရာများ ကျန်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မကြာသေးမီက ယွန်းရွှေအိမ် စာအုပ်တိုက်မှ ထုတ်ဝေသော “အိပ်မက်အပြင်ကလူ” စာအုပ်တွင် ကျွန်တော် အမှာ မရေးဖြစ်လိုက်ရ။

          အိပ်မက်အပြင်ကလူ” မှာ လွန်ခဲ့သော ၄၆ နှစ်က တာရာမဂ္ဂဇင်းတွင် ရေးခဲ့သော “အိပ်မက်ဖြစ်ပါစေရှင်” ဝတ္ထုနှင့် ကြည်အေး၏ ရှုမဝတွင် ၁၉၇၁ ကပါသော “အပြင်ကလူ” ဝတ္ထုတို့ ပေါင်းစပ်ထားသော စာအုပ်ဖြစ် သည်။ ထိုစာအုပ်တွင် အမှာရေးရန်ရှိသော်လည်း မရေးဖြစ် ခဲ့ပေ။ စာအုပ်ထုတ်ဝေသည့် ကာလက ကျွန်တော် ကလော ရောက်နေသည်။ ထုတ်ဝေသူတို့နှင့် မဆက်သွယ်ဖြစ်၊ အဆက်ပြတ်သွားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ယခု ကျွန်တော်၏ “မှန်ကွဲစများပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်ခြင်း” ဝတ္ထုနှင့်

ကြည် အေး၏ “ကျွန်မပညာသည်” ဝတ္ထုကို ပေါင်း၍ ထုတ်ဝေသော စာအုပ်တွင်ကား ထုတ်ဝေသူက အကြောင်း ကြား၍ ကျွန်တော် အမှာရေးရန်ဖြစ်လာရသည်။

          ဘာကြောင့် အမှာရေးရသလဲ။

          ကျွန်တော်သည် စာအုပ်များထုတ်ဝေလျှင် အမှာရေး တတ်သည်။ အမှာမပါသောစာအုပ်ဟု မရှိသလောက်ပင်၊ အမှာရေးရန် အကြောင်းများကလည်း ရှိနေသည်။ ရေး သားသောအချိန်နှင့် ထုတ်ဝေသော အချိန်တို့ ကွာခြားနေသောအခါ ရေးစရာများ ရှိနေတတ်သည်။ လွန်ခဲ့သော အနှစ် ၄ဝ ကျော် ၅ဝ ကပင် ကဗျာဆရာ၊ ဝတ္ထုရေးဆရာ များသည် ကျွန်တော့်ကို သူတို့၏စာအုပ်တွင် အမှာရေးခိုင်း တတ်ကြသည်။

          ကျွန်တော်ကလည်း ရေးပေးလိုက်သည်။ သူတို့ သည် ကျွန်တော်နှင့် ခေတ်ပြိုင်ကဗျာဆရာ၊ ဝတ္ထုရေးဆရာ များဖြစ်တတ်သည်။ ဘာကြောင့် သူတို့ ကျွန်တော့်ကို အမှာစာရေးခိုင်းသလဲဟု တွေးကြည့်မိသည်။ သူတို့ ရသ စာပေများအတွက် ကျွန်တော်၏ခံစားမှုကို သိချင်ကြဟန် တူသည်။ တချို့ကလည်း ကျွန်တော်၏ အမှာထည့်လျှင် စာအုပ်ရောင်းကောင်းမည်ဟု ထင်သလားမသိ။

          စာအုပ်ရောင်းကောင်း မကောင်းကတော့ ကျွန်တော် နှင့် မဆိုင်။ မူလစာရေးဆရာနှင့်သာဆိုင်သည်။ ပထမဆုံး အမှာရေးပေးရသောစာအုပ်မှာ မန်းတင်၏ ‘ထိုသုံးနှစ် ဖြစ်သည်။ မန်းတင်မှာ ကျွန်တော်နှင့် ကျောင်းနေဖက်။ သူ့စာအကြောင်းကို ကျွန်တော် သိနေပြီဟု ယုံကြည်၍ရေးခိုင်းသည်ဟု ကျွန်တော်ထင်ထားသည်။ ယင်း “ထိုသုံးနှစ်” စာအုပ်မှာ ဂျပန်ခေတ်ကာလကို ဖွဲ့နွဲ့ထားသော အတ္ထုပ္ပတ္တိ ဆန်ဆန်၊ သမိုင်းဆန်ဆန် စာအုပ်ဖြစ်သည်။

          ထိုအမှာစာရေးပြီးနောက် စာရေးဆရာများသည် ကျွန်တော့်ထံ ချဉ်းကပ်ကာ အမှာစာရေးရန်ပြောကြသည်။

          ရေးရန်ပြောသူတိုင်းကိုတော့ ကျွန်တော်ရေးပေး သည် မဟုတ်။ ခင်မင်၍ ရေးပေးသည်လည်းမဟုတ်။ သူတို့၏ဝတ္ထု၊ ကဗျာနှင့်ပတ်သက်၍ ခေတ်ပေါ် မြန်မာ စာပေတွင် ပြောစရာ၊ စာဖွဲ့ စရာရှိ၍သာလျှင် ရေးပေး သည်။ အချို့ကို ကျွန်တော် ငြင်းပယ်လိုက်သည်။

          အများအားဖြင့် လူငယ်များ ဖြစ်တတ်ကြသည်။ တချို့လည်း ကျွန်တော်နှင့် ခင်မင်သည်မဟုတ်၊ သူတို့ စာကိုဖတ်ပြီးလျှင် ရေးသင့်သည်ထင်၍ ကျွန်တော်ရေး လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အချို့လူငယ်တို့၏ကဗျာ၊ ဝတ္ထုတို့ကို အမှာစာ ရေးပေးလိုက်သော်လည်း ကဗျာစာအုပ်လည်း ထွက်မလာ။ ဝတ္ထုလည်း ထွက်မလာ။ သူတို့ဘာကြောင့် ထွက် မလာဆိုသည်ကိုပင် ကျွန်တော့်ထံ လာမပြောကြ.. ထား။

          အမှာစာကို ကျွန်တော် စစ်မဖြစ်မီခေတ်ကတည်းက နှစ်သက် စွဲလမ်းခဲ့သည်။ ထိုအခါက ကျွန်တော်၏ မိတ် ဆွေများဖြစ်သော သခင်ဗဟိန်း၊ သခင်သန်းထွန်း၊ သခင်စိုး တို့၏စာအုပ်များတွင် အမှာများပါသည်။ သူတို့ အမှာစာ များကလည်း ဖတ်ကောင်းသည်။ သခင်ဗဟိန်း၏ “ဓနရှင် လောက” စာအုပ်ကို သခင်သန်းထွန်းက အမှာစာရေး